Μια απόφαση ζωής
! Τριάντα χρόνια πριν ! Να φύγουν από το κλεινόν άστυ , την μεγαλούπολη της Αθήνας που ήδη έχανε το
ανθρώπινο πρόσωπό της και τα χρώματά της με το γκρίζο να κυριαρχεί , για να
αναζητήσουν αέρα καθαρό , οξυγόνο για τους πνεύμονες , μα κυρίως για την ψυχή
τους . Δεν φαντάζονταν όμως πως εκεί , ανάμεσα στα πεύκα , εκεί που φώλιαζαν οι
μυρωδιές και οι ήχοι του Θεού , θα συναντούσαν τον άνθρωπο που θα σημάδευε την
ζωή τους για πάντα . Έχετε ποτέ σας φυτέψει δέντρο αδελφοί μου ;
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEt_gSq47EseG95Scgl8BCy5dWqfWYp1GfO7nfKEJ2MYp4D6Kd6q8psZbbjxds79HWFNezKdxzSKM15V-egAkmMIb50VyyeNp74-kBLIC0TGbPSL-5dSy0npUFWMP14uXm_qWFj5wtjAE/s400/105990451_2786390481638207_1247388204876905073_n.jpg)
Κι ο παπά Μάρκος συνεχίζει και
τώρα από εκεί στον δρόμο για το πάντοτε καντηλοφώτιστο μνημούρι του να της παραστέκει . Και από την θριαμβεύουσα
Εκκλησία δεν σταματά ο όσιος Γέροντας να
μεσιτεύει για την λατρεμένη του ενορία ,
του Αη Γιώργη τους ανθούς , για την γειτονιά που ολοένα και τώρα σεργιανάει…Σαν
να τον βλέπουμε να πλησιάζει ξανά . Με
το ραβδάκι του , κυρτωμένος και ταπεινός ! Με εκείνο το αμάραντο χαμόγελο του !
Παπά Μάρκο ευλογείτε ! Την ευχή σας ! Κάτι μας λέει! Τον ακούτε;
Ζει Κύριος ο Θεός ημών !
Ένα εφαρμοσμένο
Ευαγγέλιο η ζωή του . Όσο κι αν προσπάθησε το λάθε βιώσας να ακολουθήσει , δεν
επέτρεψε ο Κύριος να τηρηθεί στην διάσταση που το φανερώνει ο βίος των
αμετρήτων αφανών Αγίων της πίστης μας .
Όσο περισσότερο κρυβόταν, τόσο
περισσότερο τον ανακάλυπταν . Όσο πιο πολύ σκέπαζε επιμελώς τις Θεοδώρητές του
αρετές, την ταπείνωση , την πραότητα , όλους τους καρπούς του Παναγίου
Πνεύματος , τόσο η μορφή του έλαμπε και έθελγε ψυχές που έβρισκαν σε εκείνον
καταφυγή, δροσισμό , ανάπαυση και παραμυθία.
Κάποιον που άγρυπνα νοιαζόταν
εμπράκτως για εκείνους. Και έγινε εκείνη η γειτονιά ουράνια ! Κι έγινε εκείνος
ο ναϊσκος του Αη Γιωργιού ένας ασύνορος ουρανός να σκεπάζει χιλιάδες ψυχές . Τα
παιδιά του τον φωνάζουν πάντοτε, και τώρα περισσότερο , Πατερούλη , Παππούλη
!Το μνήμα του τόπος προσευχής ! Η θύμηση αυτού, που έλαμψε μέσα στο Φως του Χριστού που τόσο
αγάπησε και σε όλα μιμήθηκε , ανάγκη και ανασασμός ελπίδας ! Μέσα σε αυτό το
παράξενο καλοκαίρι θα πάμε σε εκείνες τις τόσο ωραίες και αξέχαστες για πολλούς
εποχές . Να «κλέψουμε» από τις μνήμες τις ξεδιψαστικές , τις αναμνήσεις δρόσους
, τις ενοριακές ενώσεις τις τόσο σπάνιες
στις δικές μας φοβισμένες και αποστειρωμένες μέρες . Κι έπειτα θα επιστρέψουμε
στα μέρη του κάνοντας στάση στον Όλβιο τάφο του . Δέκα χρόνια κύλησαν ήδη από
εκείνον τον Απρίλη ! Χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο της Αποκαλύψεως τα ρήματα : «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω
αποθνήσκοντες απ’ άρτι .Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων
αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14,13).
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από
ομότιτλη εκπομπή 4 συνεχειών όπου επί το πλείστον διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το ομότιτλο βιβλίο της
κ. Ελένης Παναγιωτοπούλου Κουρτίδου των εκδόσεων Ορθόδοξος Τύπος.
Υγ: Ο Άγιος Πορφύριος
είχε πει πως πατέρας Μάρκος βγαίνει ένας κάθε 400 χρόνια! Και αυτό είναι καταγεγραμμένο ! Εμείς βεβαίως
–ιδίως στις μέρες μας- θέλουμε πλέον ονόματα και διευθύνσεις για κάθε τι που
ακούγεται. Και όταν μάθουμε που και πως γράφτηκε , τότε αρχίζουμε να
αμφισβητούμε την αξιοπιστία του συγγραφέα , την μεταφορά , την αναπαραγωγή.
Κλονίστηκε συθέμελα η πίστη μας σε τούτους τους
καιρούς . Μόνο στο εγώ μας το παντοδύναμο φαίνεται να μην έχουμε κάνει
άρση της εμπιστοσύνης μας και της καλής μας πίστης .Και εκείνο…το άνυδρο εγώ, συνεχώς
θέλει να παρίσταται αυτόπτης μάρτυς. Και η πίστη μας πλέον τελεί υπό μια
αδιάκοπη και αδυσώπητη αίρεση του αυτοπροσώπου.
Βέβαια σε απειροελάχιστα εκ των
απειραρίθμων ιστορικών γεγονότων που έχουν καταγραφεί ήμασταν αυτόπτες και
αυτήκοοι …Όλα αυτά απλά τα πιστεύουμε . Πιστεύουμε για παράδειγμα στην τέλεση
μιας περιάκουστης μάχης 4 αιώνες προ Χριστού . Δεν ήμασταν εκεί προφανώς …Τους
Αγίους των ημερών μας με τα σπάνια ουράνια χαρίσματα που μιλούν και ενίοτε προφητεύουν
φτάσαμε πλέον στο σημείο να αμφισβητούμε ! Ακόμα και τα χειρόγραφά τους …Αυτή
είναι η πανθρησκεία του εγώ μας !