Χώμα και νερό στα σφαλιχτά μου βλέφαρα και πνοή του Ποιητή κατάγιομη από
χρώματα και Φως υπέρλαμπρο …
Εκείνο το άγγιγμα στα αδειανά μου
μάτια !
Η λάσπη Σου καθάρια σβήνει με
μιας της αμαρτίας την πύρωση και του Σιλωάμ η δύναμη που κυλάει στο πρόσωπο ,
θα φανερώσει του ήλιου τη λαχτάρα και του φεγγαριού το αστράναμμα και τα
φωτισμένα Σου σύμπαντα για πρώτη μου
φορά...
Άκουσες Χριστέ το θρήνο της
σκοτεινής μου ψυχής και την φωταγώγησες να σε δοξολογήσει …να σε ομολογήσει
μόνο Θεό και Κύριο του παντός …
Και η νύχτα της πλάνης να
ξημερώσει συγχώρεση και έλεος αμέτρητο ...
νώντας σκοπετέας
απο την εκπομπή με τίτλο
Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο μέρος Δ΄