main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

1 Δεκ 2021

Στα περιβόλια του Παραδείσου ( Ομόνοια-Εξάρχεια ένας εξάψαλμος δρόμος )


Είδαν να στέκονται μαζί απέναντι απ τον θρόνο

Να εκλιπαρούν για έλεος και για όσους έχουν πόνο!

Λίγο μπροστά ο Πορφύριος, ξωπίσω του ο Ανανίας!

Χριστού Απόστολοι εκλεκτοί αγάπης και θυσίας!

 

Από ψηλά αφουγκράζονται φωνές αναγκεμένων!

Όσων προστάτευαν στη γη παθών εξαρτημένων!

Ερείπια, ναυάγια, απελπισιάς οι σκλάβοι,

που μόνο όποιος σύμπασχε μπορεί να καταλάβει!

 

Σεργιάνι ακατάπαυστο στα Άνω Περιβόλια!

Σύμμαχοι και υπερασπιστές στου πονηρού τα βόλια!

Τώρα θα ναι στο πλάι μας περσότερο  από πρώτα,

με λογισμό και μ΄ όνειρο , με παραδείσου ρότα!

 Πατέρας είναι εκείνος που γεννάει… μέσα μας τον Χριστό . Ποιμένας αυτός που οδηγεί με ασφάλεια και νοιάξιμο αληθινό το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος και που το καταρτίζει, το κάνει πιο άρτιο, πιο ολοκληρωμένο δηλαδή, κατηχώντας και υπουργώντας το! Υπουργοί του Θεού και του λαού Του οι ποιμένες! Ανώτερος του υπουργού Του ο Θεός και ο λαός Του! Υπό το έργο! Τέτοιοι ποιμένες, υπουργοί του Υψίστου , αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά στον καταρτισμό του Αγίου Λαού του Υψίστου, ήταν αυτοί οι δυο! 

Πόσα κοινά είχαν αυτοί οι εκλεκτοί Απόστολοι του Χριστού! Μα αυτό που ιδίως τους ένωσε, ήταν η αγάπη η θυσιαστική για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, για τον εξαρτημένο από τα πάθη κακώς έχοντα, για τον πεπτωκότα απελπισμένο, τον ναρκομανή, τον αλκοολικό, την πόρνη, όποιον δεινώς πληγωθέντα  κυλιέται στης ληστρικής  αμαρτίας την οδύνη! Δεν νομιμοποιούσε η διδασκαλία τους μήτε εξωράιζε! Δεν αγαπολογούσαν, μήτε αμνήστευαν! Συνέπασχαν! Καταλάβαιναν την δύναμη των φιλεπίστροφων παθών, την ροπή προς την εξάρτηση, την αδυναμία της χωρίς Χριστό μη ύπαρξης! Κι έπαιρναν όλα τα μηδενικά που έστελνε ο Θεός στον δρόμο τους και τους γιάτρευαν τις πληγές με έλαιον και οίνον και λάβαιναν αυτά την χαμένη τους αξία! Και ανέθαλαν οι μαραμένοι ανθοί των ψυχών τους! Και γίνονταν διαμάντια πολύτιμα και κήποι ευωδέστατοι οι ψυχές των πρώην παραλυτικών και ασώτων. Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και ο μακαριστός π.Ανανίας Κουστένης! Ο ένας ο Άγιος της Ομόνοιας και ο άλλος ο Άγιος γέροντας των Εξαρχείων! Από την Ομόνοια ως τα Εξάρχεια , από τον Άγιο Γεράσιμο ως τον Άγιο Νεκτάριο, από την πολυκλινική ως το ίδρυμα! Ένας εξάψαλμος δρόμος! Βήματα μετρημένα! Δρόμοι παλιοί που αγάπησα όπως έγραψε κι ο ποιητής! Όσο κι αν τα χνάρια τους προσπαθούν να τα σβήσουν εκείνοι που Θεοστυγώς τούτους τους δρόμους πλέον περπατούν ή και παρελαύνουν, αυτές τις διαδρομές του Ουρανού πάντοτε θα τις θυμίζει και θα τις φωτίζει το Πανάγιο Πνεύμα. 

Κι έτσι θαυμαστά, όπως αυτοί οι δυο θαυμαστά μεταφέρονταν, νοερώς ή και υποστατικώς, στο ηρωικό και μαρτυρικό παρελθόν της Αγίας μας Πίστης, έτσι και κάποιοι κρυμμένοι από τον κόσμο «τρελοί» και παράξενοι, της διπλανής πόρτας διαλεχτοί, μεταφέρονται στο τότε και πηγαίνουν ως τον Άγιο Γεράσιμο να πάρουν ευχή απ τον ταπεινό παππούλη τον τόσο φωτεινό που θεράπευε ψυχές και σώματα με την χάρη του Χριστού και  έπειτα αξημέρωτα  να προλάβουν τον ξενύχτη παπά Ανανία που ξεκινά τον Όρθρο άλλης μιας σπουδαίας μέρας της Αγίας Ορθοδοξίας, συντροφιά με την χορεία αυτής της σελίδας του συναξαριού που εκείνος λάτρεψε και εμβάθυνε όσο ελάχιστοι! Τα λόγια του εξάψαλμου στο στόμα των οδοιπόρων! Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…Ινα τι εγκατέλιπές με; Ινα τι απωθείς την ψυχήν μου; Μη εγκαταλίπεις με, μη αποστής απ εμού! Μην τω θυμώ Σου ελέγξης με! μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με! Ότι επί Σοι Κύριε ήλπισα!

Έχει παράπονο και τόσο δάκρυ μέσα του ο εξάψαλμος! Η προσευχή των θλιμμένων ελπιζόντων ! Αυτοί οι παράξενοι, της διαδρομής Ομόνοια-Εξάρχεια, τους έχουν δει …τον Άγιο της Ομόνοιας και εκείνον των Εξαρχείων να σεργιανούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου. Να ικετεύουν για την δεινή περίσταση. 

Να δυσωπούν το έλεος του Κυρίου, να καταλαγιάσει η τρικυμία,  να παύσει λυτρωτικά αυτή η παρατεταμένη περίοδος της παρακμής και της αποστασίας. Δεν γίνεται αυτοί οι δυο να μην σεργιανάνε μαζί στου Παραδείσου τα περιβόλια! Δεν μπορεί να μην έχουν κάνει επίσης την διαδρομή Παράδεισος-γη να μοιάζει με εκείνη της Ομόνοιας με τα Εξάρχεια! Και μεταξύ μας, αυτό διαπιστώνεται! Ρωτήστε εκείνους με τις καθαρές καρδιές, τους διδαχτούς του Θεού με τις πολυόμματες ψυχές που συνεχώς τους θωρούν να προχωρούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου!   Τους ενώσαμε και εμείς σε αυτήν την σειρά των εκπομπών, όπως είμαστε βέβαιοι πως τους ένωσε ο Δίκαιος Μισθαποδότης Κύριός μας!

Και είναι μεγάλη η χαρά μας! Τρισμεγάλη που θα λεγε ο παπα Ανανίας! Να αναπαυθούν ου μετρίως οι ψυχές μας! Σαν να ακούγονται οι φωνές τους:

 Κουράγιο βρε! Δεν θα αφήσει ο Αφέντης Χριστός  το λαό Του!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών

 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~