Είναι πολλά αυτά που καθημερινά
περνούν από δίπλα σου. Πρόσωπα και λόγια…Μηνύματα και σιωπές…Κάποτε προσπερνάς,
κάποτε στέκεσαι και αναλογίζεσαι και αναρωτιέσαι και ξεκινάς να ψάχνεις, τι άραγε
να κρύβεται. Ένα μήνυμα στο κινητό, μια κουβέντα του παιδιού, που ετοιμάζεται
στα γρήγορα για το σχολειό του. Το
μήνυμα: Τα ξημερώματα " βοάς" το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον
με αλλά δεν ακούς τίποτα ....Κενό, γνόφος
αγνωσίας. Το παιδί: Άσε με μαμά!
Δεν προλαβαίνω! Γράφω και διαγώνισμα Βιολογία πρώτη ώρα…Τι μου δίνεις αγιασμό,
λες και θα με βοηθήσει να γράψω με τούτα τα ακαταλαβίστικα!
Τι να απαντήσεις στον αδελφό, τι να
πεις στο παιδί; Αναζητούν την αλήθεια όπως και εσύ! Ναι, ο Θεός δεν ανακαλύπτεται μα αποκαλύπτεται θα
μου πεις! Σε κάθε τι το υπέρλογο, το υπέρ νουν, σε κάθε τι το αδύνατο για τους ανθρώπους.
Του Θείου Παύλου ο ορισμός της πίστης: «εστί δε πίστις ελπιζομένων
υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». (Εβρ. ια' 1).
Αν ο Ουρανός αποκρινόταν, δεν θα ήταν
η πίστη αυτή που σε ξυπνά μεσόνυχτα αλλά η γνώση...η απάντηση στον αδελφό! Δεν είναι μαντζούνι
μήτε μαγικό πράγμα ο αγιασμός, δεν είναι κάτι χειροπιαστό και ορατό η εξ ύψους
βοήθεια, η απόκριση της μάνας! Έλεγε ένας σοφός ηλικιωμένος αδελφός μας σε
κάποιον που αντιμετώπιζε μια δυσκολία και φάνταζε τόσο δυσπροσπέλαστος ο δρόμος
που ορθωνόταν μπροστά του:- Αδελφέ μου κάνε προσευχή, προσευχή, προσευχή! Μα
κάνω και τίποτε άλλο; του απάντησε ο δυσκολεμένος! -Αχ, να συνεχίζαμε
την προσευχή και μόλις το αεροπλάνο
προσγειωθεί ασφαλώς…Μόνο σαν είναι στον αέρα τον θυμόμαστε τον Θεό…Και ο
πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος έλεγε συχνά:
Κάθε πρωί που ανοίγετε τα μάτια σας να λέτε το Δόξα εν υψίστοις Θεώ! Χωρίς
λόγο προφανή! Χωρίς αίτημα εκπληρωθέν άνωθεν! Για να διασκευάσουμε λίγο και εκείνο
το υπέροχο που έλεγε ο παπά-Τύχων ο Αγιορείτης: κατοστάρικο το ελέησον,
χιλιάρικο το Δόξα σοι! Κατοστάρικο η γνώση,
εκατομμύριο η πίστη! Πίστη ακράδαντη όποιος έχει, βουνά μετακινεί! Γνώση
ασφαλή και βεβαία, μόνο τα ανεβαίνει! Δεν είναι βέβαια κακό να επιζητάς την
καρδιακή και βιωματική όμως γνώση, όταν αυτή
σε απομακρύνει από την θλιβερή αγνωσία του Θεανθρωπίνου προσώπου του Κυρίου!
Και δεν αναφερόμαστε βέβαια στο ακατάληπτο και αναφές της ουσίας του Θεού, αλλά στην ολέθρια
και εθελούσια αδιαφορία μας για Εκείνον! Αναφερόμαστε στην άδολη και αδίσταχτη
πίστη, που καθιστά Τον ανερμήνευτο και αθέατο για τους σωματικούς οφθαλμούς Θεό,
τόσο Οικείο και Ερώμενο!
Έφτασε η Μητρόπολη των εορτών! Τα
γενέθλια του Θεού! Κατάγιομη από εκστατικά επιφωνήματα, συνειρμικούς λογισμούς
και ευλογοφανή ερωτήματα τούτη η μέγιστη εορτή και τα εκπληκτικής ποιητικότητας
ιερά λόγια της! Ο αϊδιος Θεός λαμβάνει μορφή δούλου! Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη
ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός; Ἄνανδρος εἰμί,
καὶ πῶς τέξω Υἱόν; …ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν;
Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα Μυστήριον; ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται, ὁ Λόγος παχύνεται, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται καὶ ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται· καὶ ὁ ἄναρχος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀνθρώπου Υἱὸς γίνεται, Ἰησοῦς Χριστός, χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.(Αγ.Ιωαν.Δαμασκηνού από τα ἀπόστιχα του Ἑσπερινοῦ της 26ης Δεκεμβρίου)
Και οι απαντήσεις των Ιερών Υμνωδών,
δίνονται στις θαυμάσιες ακολουθίες των Χριστουγέννων, με άσειστο θεμέλιο την αγνή πίστη, όσων διαλεχτών του Θεού
με αγραυλούσα πάντοτε ψυχή και τις αισθήσεις της ολοζώντανες, θα κραυγάσουν το
Δόξα εν υψίστοις Θεώ και θα σιγοψάλλουν με πάντερπνη ψυχή το Μυστήριον
ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον!
…ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως
τάξις, ὡς γέγραπται.
….οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν, πίστει μόνῃ
τοῦτο πάντες δοξάζομεν, κράζοντες μετὰ σοῦ καὶ λέγοντες. Ἀνερμήνευτε Κύριε, δόξα
σοι.
Χριστούγεννα ξανά! Τη ΚΕ΄ του αυτού
Μηνός, η ένσαρκη παρουσία του Χριστού! Η
πίστη μόνο θα οδηγήσει καρδιές σε φωτισμόν Αληθείας, χαρά και δοξολογία Ζώντος Θεού! Μόνο η σκληρόκαρδη λογική που
ψάχνει αποδείξεις αδιάσειστες και τεκμήρια αποδεκτά για τους πολλούς τούτου του απατεώνα κόσμου, θα συνεχίσει να μην ξημερώνει
του ψεύδους τη νύχτα!
Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ
κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως…
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : «Πάντα Χριστούγεννα»
Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2022
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή, όπου ανθολογούνται κάποια από τα άφταστης ποιητικότητας λόγια των ακολουθιών της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής των Χριστουγέννων.
Τροπάρια των
μεγάλων βασιλικών ωρών…Ο Εσπερινός των Χριστουγέννων! Παράξενοι όλοι εκείνοι
που την Παραμονή εορτάζουν με αυτούς τους ύμνους σε κεροφώτιστα ταμεία και
δώματα! Άραγε ποιο λαμπροστόλιστο και χιλιοφωτισμένο
εμπορικό κέντρο, μπορεί να συγκριθεί με την ατμόσφαιρα μιας ταπεινής Εκκλησιάς, στο σούρουπο της παραμονής των γενεθλίων του Θεανθρώπου Ιησού; Φεύγει η ζωή,
κυλά σαν το νερό τρεχούμενο με ορμή! Θα κοιτάξουμε κάποια στιγμή πίσω και δεν
θα βρούμε ούτε ένα τέτοιο σουρούπωμα ιερής προσμονής, χαράς ασυνάντητης σ’
αυτού του κόσμου το μάταιο! Ας φροντίσουμε φέτος να βρεθούμε (όπου αναπαύεται η
ψυχή μας) και να νιώσουμε αυτήν την ατίμητη καρτερία, τούτον τον γλυκασμό! Στο κατανυκτικό
σούρουπο του Εσπερινού και στο αχάραγο ξημέρωμα των Χριστουγέννων! Νηστεμένοι, εξομολογημένοι,
δωρίζοντας δάκρυα και αμαρτίες στον σπαργανωμένο Λυτρωτή! Και έπειτα ενωμένοι
μαζί Του στο Θεοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων! Λίγο πριν ο Όρθρος και η Θεία
Λειτουργία της Του Χριστού Γεννήσεως! Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο
Χριστός! Ναι, τότε και μόνο θα γνωρίσουμε τον καταδικό μας τόπο-φάτνη! Την ίδια μας την
καρδιά!