Πόσο αδικούμε τους
εαυτούς μας αδελφοί μου, αν δεν προσπαθούμε κάθε μέρα αυτού του προσκαίρου, να μας
προσθέτει γνώση του Ζώντος Θεού. Όχι απλά μια στείρα, σχεδόν εγκυκλοπαιδική γνώση. Μια ειλικρινής και
καρδιακή πορεία επιγνώσεως, να είναι ο σκοπός και η αποστολή μας! Η Αγιότητα, η απόκτηση και διατήρηση θερμουργού του Αγίου Πνεύματος, μέσω της επιγνώσεως του Τριαδικού Θεού, στο μέτρο που δεν υπερέχει το
ακατάληπτο και άρα εδώ γίνεται η αδίσταχτη πίστη το ασφαλές μέσο προς τον Θεοδίδακτο τούτον προορισμό. Η
διαρκής αυτή διαδρομή, έχει την γνώση των Γραφών και των δικαιωμάτων του Αγίου
Θεού, φωτοδόχο οδοδείκτη και την άγνοιά τους, απροπέλαστο εμπόδιο και πρόξενο
ολέθρου για την ψυχή! …τοῦτο καὶ αἱρέσεις ἔτεκε, τοῦτο καὶ βίον διεφθαρμένον
εἰσήγαγε, τοῦτο τὰ ἄνω κάτω πεποίηκεν…όπως ο Θεορρήμων Χρυσόστομος,
προοδοποιών μας προειδοποιεί…
Πόσο αδικούμε τους εαυτούς μας, όταν δεν
φροντίζουμε να μελετάμε τον Θείο Λόγο. Όταν αποσπασματοποιούμε τα αιώνια ρήματα
και τα προσαρμόζουμε στο εγώ και στο θέλω μας. Υπάρχει εκείνο το αλήστου μνήμης,
που κάποτε ξεστομίστηκε! Το ξέρεις ότι μέσα στην γραφή υπάρχει η φράση: Ουκ
έστι Θεός; Κλασσική περίπτωση αιρετικής διδασκαλίας! Αν κοιτάξουμε ελάχιστα
μόλις πιο πάνω, στον ίδιο ψαλμό τον 52ο θα διαβάσουμε:«Είπεν
άφρων εν τη καρδία αυτού ουκ έστι Θεός» Ο άφρων μόνο, ο άνους, ο ανόητος
μπορεί να ισχυριστεί κάτι τέτοιο. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα, που μαρτυρούν
αυτή την δολιότατη παγίδα, που πάντοτε στήνει ο πονηρός, σε όσους με πνεύμα
επηρμένης αυθεντίας, χωρίς την ταπείνωση
που χαρίζει η άδολη και ολοκληρωτική πίστη, ανοίγουν να αναγνώσουν την Αγία
Γραφή. Και είναι αυτοί οι ίδιοι οι ετεροδιδασκαλούντες, που εν είδη
ψευδοπροφητών ερμηνεύουν κατά το δοκούν και παραχαράσσουν σφόδρα το Ζωοποιό και
Αθάνατο πνεύμα του Ευαγγελικού Λόγου.
Πάμε στο κατά
Ιωάννην Ευαγγέλιο και στο 12ο κεφάλαιο. Ένα αιώνιο ρήμα, που πολύ
αγαπάμε και συχνά προλογίζει, εδώ και τόσα χρόνια, αυτήν την ραδιοφωνική μας συμπόρευση.
…ἐγὼ φῶς εἰς
τὸν κόσμον ἐλήλυθα, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ ἐν τῇ σκοτίᾳ μὴ μείνῃ. καὶ ἐάν
τίς μου ἀκούσῃ τῶν ῥημάτων καὶ μὴ πιστεύσῃ, ἐγὼ οὐ κρίνω αὐτόν· οὐ γὰρ ἦλθον ἵνα
κρίνω τὸν κόσμον, ἀλλ᾿ ἵνα σώσω τὸν κόσμον.(Ιω. 12,46-47) Τι παρατηρούμε αδελφοί μου; Τι θα προέτασσε
αποκλειστικά ο ετεροδιδάσκων; Το ότι ο Κύριος, όπως ο ίδιος λέει, δεν ήρθε
σε αυτόν τον κόσμο για να τον κρίνει, αλλά για να τον σώσει…και άρα μη φοβάστε…θα
σωθούμε όλοι από την αγάπη του και…νάνι-νάνι…!!!
Ακριβώς στον
επόμενο στίχο, δίνεται όμως η απάντηση, που κατατροπώνει αυτά τα αγαπιστικά
φληναφήματα, ο λόγος περί του αυτεξουσίου, που ο Κύριος απόλυτα σέβεται και το αυτοκατάκριτο, για το
οποίο συχνά γίνεται λόγος μέσα στο
Ευαγγέλιο : ὁ ἀθετῶν ἐμὲ καὶ μὴ λαμβάνων τὰ ῥήματά μου,
ἔχει τὸν κρίνοντα αὐτόν· ὁ λόγος ὃν ἐλάλησα, ἐκεῖνος κρινεῖ αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ·
(Ιω. 12,48) Έχει φτιάξει αποκλειστικά
μόνος του ο καθένας μας, που τον νόμο του Θεού αντιστρατεύεται και αθετεί, εκείνον που θα τον κρίνει και θα τον δικάσει εν τη
δικαιοσύνη του Δικαίου Κριτή...τον ίδιο τον αποστατούντα εαυτό του! Διαστρέφει
τα όσα ερμήνευσαν με Πνεύμα Αληθείας οι Άγιοι Πατέρες και δημιουργεί σκάνδαλα
και διαιρέσεις, όπως μαρτυρά το στόμα του Χριστού μας, ο Θείος Παύλος: αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν
νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται
ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος. ( Τιτ.3, 10-11) Ευχή να γίνουν
τούτες οι φτωχές σκέψεις, νουθεσία για όσους (μακάρι ανεπιγνώστως) σπέρνουν ζιζάνια
και ασθένειες που προσβάλλουν την υγιά Αγία μας πίστη…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
