…Σχεδόν τρέχοντας για να
προλάβουμε και φορτωμένοι , φτάσαμε στο Ναό του Πρωτάτου από την πολύβουη πλατεία των Καρυών , λίγο
πριν αυτός κλείσει στο μεσημέρι
της τρίτης μέρας του Οκτώβρη . Μπήκαμε μέσα συναισθανόμενοι ότι θα αντικρύσουμε
την πιο ιερή εικόνα του Αγίου Όρους ,αυτήν που μπροστά Της για πρώτη φορά
ακούστηκε ο αγγελικός ύμνος , το Άξιον Εστί ….'Ενα νεαρό παληκάρι από
ξένη χώρα γονατιστό με δάκρυα στα μάτια
Της μιλούσε . Αδιαφορούσε πλήρως για ό, τι άλλο συνέβαινε στον χώρο . Δίχως να
νοιάζεται , έχοντας αποθέσει κάθε άλλη βιοτική του μέριμνα εκείνη την
συγκεκριμένη στιγμή βρισκόταν μόνος του με την Μάνα κάθε ανθρώπου με την Ενδοξοτέρα των Αγγέλων Βασίλισσα του παντός.Τι άραγε να της ψέλλιζε;
Πρωτάτο . Λιτανεία Άξιον Εστί , Δευτέρα Πάσχα 1913. |
Πήραμε τον δρόμο για την Μονή Κουτλουμουσίου.Ήταν ο επόμενος προορισμός μας .
Στο αρχονταρίκι αφήσαμε
τα πράγματά μας και ο Μοναχός Κ. μας είπε να επιστρέψουμε αργά το μεσημέρι για
να μας δώσει δωμάτιο . Είχαμε τρεις γεμάτες ώρες μπροστά μας . Σχεδόν είκοσι
λεπτά αργότερα βρισκόμασταν έξω απ την πόρτα του αγαπημένου μας Γέροντα Φ. στο
κελλάκι του στις Καρυές . Τα λόγια του η ταπείνωσή του και η απέραντη αγάπη του
για όλον τον κόσμο μας φέρνουν κάθε φορά στο «φωτισμένο» κατώφλι του . Μας υποδέχτηκε ο πάντα χαρωπός
μα λιγομίλητος Μοναχός Χ. Μας έβαλε να καθίσουμε στο μικρό και τακτοποιημένο αρχονταρίκι
και μας έφερε κεράσματα . Στο ενδιάμεσο προσκυνήσαμε στο γεμάτο θεία θαλπωρή
και ευωδιές Αγίων εκκλησάκι του κελιού . Στολισμένο από μικρά εικονισματάκια τα
περισσότερα ασήμαντης υλικής αξίας ,τιμημένοι ψυχής θυσαυροί , απ τον αγιαστικό λιβανωτό και τις σαν θυμίαμα προσευχές , σε έθελγε τόσο μοναδικά που με δυσκολία
καταφέραμε να επιστρέψουμε στις θέσεις μας. Έπειτα από λίγο φάνηκε και ο Γέροντας . Μας
ασπάστηκε όλους με μια στοργική καλοσύνη που θα λύγιζε και τον πλέον αδιάφορο .Τα
μάτια του εξέπεμπαν Χριστό και ξεχείλιζαν από μια μεταδοτική πλεοναστική αγάπη
. Νοιώθαμε νομίζω όλοι μας πως έστω για κείνες τις στιγμές , αγαπούσαμε αφειδώλευτα και αληθινά δίχως
διακρίσεις , κάθε ελάχιστο αδερφό του Κυρίου μας . -Αγαπάτε
παιδιά μου ! Να θυμάστε τον Άγιο Αυγουστίνο που έλεγε :Αγάπα και κάνε ό, τι θες
!
- Γέροντα ερχόμαστε κοντά σας και γεμίζουμε από συναισθήματα όμορφα! -Για
να γεμίσει ο άνθρωπος αδέρφια μου πρέπει
πρώτα να αδειάσει ..κυρίως απ τις αμαρτίες του…Σε λίγο στην παρέα προστέθηκαν τρείς ακόμη προσκυνητές
γύρω στα πενήντα. Ο Γέροντας άρχισε να
μας μιλά για τα παιδιά μας . – Να ρωτάτε
εσείς πρώτοι τα παιδιά σας . Να παίρνετε την γνώμη τους. Να
νοιώθουν ότι τα εμπιστεύεστε. Να γίνετε οι πρώτοι τους πνευματικοί . Να μην τους λέτε ψέματα ποτέ . Το πρώτο ψέμα
είναι του γονιού . Το δεύτερο του παιδιού .– Γέροντα τι να κάνουμε όταν μας
ζητούν να πάνε σε έναν χορό , ένα πάρτυ , μόνα τους χωρίς την επίβλεψή μας ;
-Άκούστε τι μου είπε πως έκανε ένας πατέρας όταν η κόρη του ζήτησε να πάει σε έναν αποκριάτικο χορό ..
Της είπε : Να πας παιδί μου με την ευχή μου ! Και να χορέψω πατέρα ; ρώτησε
αυτή . – Να χορέψεις ! Μόνο να γίνει με
τέτοιον τρόπο που όταν γυρίσεις στο σπίτι μας να μπορέσεις να κοιτάξεις την
εικόνα του Χριστού μας και να τον αντικρύσεις στα μάτια! Βάθος Σοφίας και απλότητας χωρίς υπερβολές ,
ακρότητες μα κυρίως με εμπιστοσύνη στον Θεό Πατέρα . Το ίδιο αισθανθήκαμε και
όταν ο Γέροντας καταλάγιασε την έκδηλη αγωνία ενός απ τους μεγάλους της παρέας , όταν εκείνος του φανέρωσε το
μεγάλο του άγχος για την αποκατάσταση των παιδιών του , που μόλις τελείωναν με
τις σπουδές τους . – Να κάνεις προσευχή
για όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν και σπουδάζουν ορφανά χωρίς τους γονείς τους
…και ο Θεός θα οικονομήσει τότε και για τα δικά σου …Να σαι σίγουρος πως έτσι
θα αποκατασταθούν ! Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας χωρίς κανείς να καταφέρει να μιλήσει ...Μια σιγή λίγων δευτερολέπτων και έπειτα τα πρόσωπά μας χαμηλά , να μην μπορούν έστω για λίγο να αντικρύσουν τα μάτια του Γέροντα ...
Μας μίλησε έπειτα για την αξία της ελεημοσύνης . – Να δίνετε σε όλους παιδιά μου . Σε όποιον σας ζητά χωρίς να γογγύζετε . Θυμηθείτε τον Άγιο Νικόλα τον Πλανά που ανεχόταν να τον κλέβουν και δεν μιλούσε …μόνο αγαπούσε .
Μας μίλησε έπειτα για την αξία της ελεημοσύνης . – Να δίνετε σε όλους παιδιά μου . Σε όποιον σας ζητά χωρίς να γογγύζετε . Θυμηθείτε τον Άγιο Νικόλα τον Πλανά που ανεχόταν να τον κλέβουν και δεν μιλούσε …μόνο αγαπούσε .
– Ο Γέρο – Παϊσιος κάποτε βρισκόταν στην
Θεσσαλονίκη . Είχε ένα πεντακοσάρικο όλο και όλο και μ αυτό έπρεπε ν αγοράσει
κάποια χρειαζούμενα και να επιστρέψει
στο Όρος . Στον δρόμο που περπατούσε τον σταμάτησε μια τσιγγάνα και του ζήτησε
χρήματα . -Παιδάκι μου ,της είπε , αυτά έχω και της έδωσε τις πεντακόσιες δραχμές
. Μα κάτσε να σου σημειώσω εδώ την Διεύθυνσή μου και όποτε έχεις ανάγκη να μου
γράφεις και εγώ θα σου στέλνω χρήματα … Έτσι και έγινε . Ο Γέροντας βρήκε κάπου
και δανείστηκε και έτσι επέστρεψε στην Παναγούδα . Ύστερα από λίγες μέρες
φτάνει ένα γράμμα στο κελί . Το ανοίγει και τι να δει …ένα
πεντακοσάρικο . Το είχε επιστρέψει η τσιγγάνα , την οποία ο Γέρο-Παϊσιος κέρδισε με την γνήσια αγάπη που της έδειξε !
Μιλούσε ο Γέροντας και
εμείς κρεμόμασταν απ τα χείλη του τα εύλαλα , τα χρυσοστομικά . Δεν θέλαμε να
τον αποχωριστούμε μα είχαν περάσει ήδη δυο ολόκληρες ώρες , μεστές απ τον
Χριστό της Αγάπης . Μας ξεπροβόδισε ως τον φράχτη . – Να συγχωρείτε παιδιά μου και να μην κρατάτε θυμό σε κανέναν . Ο Κύριος όλα θα τα
τακτοποιήσει . Αφεθείτε στην πρόνοιά Του . Του φιλήσαμε συγκινημένοι το
χέρι ,χαιρετίσαμε την ταπεινή και ασκητική του συνοδεία και πήραμε τον
κατηφορικό δρόμο για τις Καρυές. Γύρισα για λίγο αφού είχαμε απομακρυνθεί κάπου
εκατό μέτρα. Ο Γέροντας Φ. έστεκε ακόμα στην πόρτα με ένα ...αναστάσιμο χαμόγελο και ευλογούσε προς την πλευρά μας σαν να μας έλεγε : Ο Θεός πάντα
ακολουθεί τα βήματά σας και ποτέ μα ποτέ δεν αποστρέφει το πρόσωπό του από εσάς
…όσο και αν τον πικραίνετε όσο κι αν τον σταυρώνετε Εκείνος πάντα θα κλίνη το
ους Του σε κάθε σας δέηση και ανάγκη . Ένα μικρό κομποσκοινάκι φτιαγμένο απο τον ίδιο και μια φωτογραφία του μαζί μας , μετρίασαν λίγο το σφίξιμο που
νοιώθαμε όλοι για τον αποχωρισμό . Την ευχή σου αγαπημένε μας Γέροντα .
Καλή
αντάμωση ….( συνεχίζεται )
νώντας σκοπετέας
Αναζητήστε τις προηγούμενες
οδοιπορίες μας στα Θεοτοκοβάδιστα μονοπάτια της Αθωνικής Πολιτείας στις
αναρτήσεις με τίτλο : Επιστρέφοντας από όρος
( 6 συνέχειες)
και το Άγιο όρος
μέσα μας
( 10 συνέχειες) .