main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

2 Ιουλ 2009

Να μην μας απασχολεί το ...πότε


Μια ερώτηση και μια απάντηση .Ένα θέμα που απασχολεί ειδικά στις ....ακάθαρτες μέρες μας πολλούς ....Το συμπέρασμα ένα :Ας ακολουθούμε πιστά την οδό του Κυρίου και ας αφήσουμε όλους τους μελλοντολόγους καταστροφολάγνους να επιμένουν για τους δικούς τους λόγους , ασχολούμενοι αποκλειστικά με ....τον δρόμο του αντιχρίστου ....Αυτό το πότε ας μην μας απασχολεί ....ας μην ψάχνουμε για δήλη ημέρα ...μόνο η σωτηρία της ψυχής μας ...ας γίνει πόθος ιερός ....

Ερώτηση: Πριν λίγες ημέρες άκουσα ότι έφθασαν τα χρόνια του Αντιχρίστου. Είναι αλήθεια; Και αν ναι, πόσο σύντομα; Περιμένω απάντησή σας..... //// Απάντηση: Αγαπητή κα...., «Χαίρετε εν Κυρίω!» Το θέμα που αφορά στο πρόσωπο του Αντιχρίστου έχει τεράστιο εύρος αλλά και μεγάλη επικινδυνότητα αφού πρόκειται για κάτι μελλοντικό , το οποίο έχει προφητευθεί μέσω πολλών συμβόλων, και έτσι ο καθένας είναι εύκολο να πλάσει την δική του ερμηνεία. Αυτή είναι η αιτία που μας κάνει να θέτουμε ως πρώτο και έσχατο λόγο κάθε τέτοιας απαντήσεως την προσοχή και την προσκόλληση προς την θέση της Εκκλησίας (και τούτη δεν την εκφράζει ο κάθε παπάς ή θεολόγος αλλά οι Άγιοι και όσοι ακολουθούν πιστά την Παράδοσή τους). Κατανοούμε την αγωνία σας όχι τόσο από πνευματικής οπτικής γωνίας αλλά από άποψη «κοσμική». Να είστε βεβαία πως ό,τι αναφέρεται στην Αγία Γραφή και στις προφητείες των Αγίων (και μόνον) θα πραγματοποιηθούν αναμφίβολα. Κατόπιν αυτής της πρότασης πάντοτε έπεται η ερώτηση «πότε;». Και αυτή η αγωνιώδης αναμονή εντείνεται όταν μερικοί δημοσιεύουν πομπώδη και πολυδιαφημισμένα έντυπα και βιβλία όπου θέτουν μάλιστα και συγκεκριμένες ημερομηνίες εκπληρώσεως των προφητευομένων. Αυτοί οι άνθρωποι προφανώς δεν έχουν διαβάσει ούτε επί τροχάδην το Ιερό Ευαγγέλιο. Αυτό το τονίζουμε ιδιαιτέρως διότι απαντά με δύο λέξεις ο ίδιος ο Κύριος στο ερώτημά σας. Στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιον ο Χριστός αποκρίνεται στους μαθητές Του, τους οποίους απασχολεί η ίδια απορία με εσάς: «Για την ημέρα εκείνη και για την ώρα κανείς δεν γνωρίζει, ούτε οι Άγγελοι στον ουρανό, ούτε ο Υιός, εκτός από τον Πατέρα. Προσέχετε, μείνετε άγρυπνοι και προσεύχεσθε. Διότι δεν γνωρίζετε πότε είναι ο καιρός» (Μρκ. 13, 32-33). Βέβαια, για να ακριβολογούμε, στο χωρίο αυτό ο Κύριος αναφέρεται στην ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας Του, την οποία όμως συνδέει με την πρότερη έλευση του Αντιχρίστου («βδέλυγμα της ερημώσεως» Μρκ. 13, 14, όπως τον αποκαλεί). Εκτός τούτου μας διδάσκει και η ιστορία. Υπήρξαν πολλοί αιρετικοί αλλά και Ορθόδοξοι- οι οποίοι έθεσαν συγκεκριμένες ημερομηνίες για την εγκαθίδρυση της βασιλείας του Αντιχρίστου ή για την δεύτερη έλευση του Θεανθρώπου, οι οποίες όλες έπεσαν στο κενό. Και ενεοί ερωτούμε: Αυτοί οι άνθρωποι- που θέτουν ημερομηνίες- και αν ακόμη δεν εμπιστεύονται τα λόγια του Κυρίου μας (φευ! της πλάνης), τουλάχιστον δεν φοβούνται μήπως γίνουν περίγελος όπως τόσοι προηγούμενοι ψευδοπροφήτες; Για να μην παρεξηγηθούν όμως τα λόγια μας πρέπει να διευκρινίσουμε κάτι ακόμη. Λέγοντας όλα τα παραπάνω δεν υποστηρίζουμε σε καμμία περίπτωση ότι δεν βρισκόμαστε στα χρόνια του Αντιχρίστου ή ότι είμαστε μακριά από αυτά. Και πάλιν θα αρκεσθούμε στους λόγους του Ιησού μας (Μτθ. 24, 3-51 και Μρκ. 13, 4-37). Στα κεφάλαια που σημειώνουμε ο Κύριος μας πληροφορεί πως τα έσχατα χρόνια θα χαρακτηρίζονται από έξαρση της αμαρτίας και της αποστασίας από το θέλημα του Θεού αλλά και από πλήθος αποτρόπαιων καταστροφικών γεγονότων. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί πως αυτά ήδη τα ζούμε, ούτε όμως, από την άλλη μεριά, μπορεί κάποιος να μας βεβαιώσει πως θα υπάρξουν και χειρότερα αυτών για αρκετά έτη ακόμη ή όχι. Με όλα όσα είπαμε προσπαθήσαμε να δώσουμε μια συνοπτική απάντηση. Το θέμα είναι πλατύ και πολύπλοκο. Επιτρέψτε μας όμως δύο λόγια ακόμη διότι πρέπει οπωσδήποτε να τοποθετήσουμε την απάντησή μας σε ορθή πνευματική βάση. Είναι γεγονός πως στις ημέρες μας συναντάς ευκολότερα ανθρώπους να ενδιαφέρονται περισσότερο για τον Αντίχριστο (ποιος θα είναι, πότε θα έρθει, πόσα χρόνια θα κυβερνήσει κλπ.) παρά για τον Χριστό και για το τι ακριβώς ζητά από τον καθένα μας. Διότι αν υποθέσουμε πως ο ερχομός του Αντιχρίστου και η Δευτέρα Παρουσία πραγματοποιηθούν μετά από 20, 30 ή και 100 χρόνια τότε πόσο άμεσα μας ενδιαφέρουν; Αντιθέτως το τέλος μας- ό,τι πιο σίγουρο στη ζωή του ανθρώπου- μπορεί να φτάσει αιφνίδιο και την επομένη στιγμή. Αλήθεια, αναλογιστήκαμε ποτέ πόσο έτοιμοι είμαστε για την συνάντηση με τον Δίκαιο Κριτή; Η ζωή μας είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού; Ακολουθούμε με ακρίβεια τις εντολές τις Εκκλησίας μας; Αγωνιζόμαστε να καθαρθούμε από τα πάθη και τις αδυναμίες μας ώστε να ενωθούμε με τον Χριστό μας; Εάν λοιπόν μας απασχολήσουν όλα τα παραπάνω θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε ορθά κάθε πρόβλημα και κάθε δυσκολία της ζωής μας. Ακόμη και αυτά τα δύσκολα χρόνια του Αντιχρίστου. Όποιος ουσιαστικά ενωθεί με τον Θεό πληρώνεται όλη του η ύπαρξη από την Θεία Χάρη Του και τότε η δύναμη του διαβόλου και κάθε «παιδιού του» (ακόμη και του Αντιχρίστου) αποδεικνύεται μηδενική! Κλείνοντας το γράμμα μας συνοψίζουμε στα εξής: Ο Αντίχριστος και η Δευτέρα Παρουσία θα έρθουν οπωσδήποτε. Το πότε όμως το γνωρίζει μόνον ο Θεός (άσχετα αν τα γεγονότα και οι διαστάσεις του κακού μας δείχνουν πως βρισκόμαστε στα χρόνια της Αποκαλύψεως). Από την μεριά μας πρέπει να αγωνιζόμαστε ώστε να πράττουμε το θέλημα του Κυρίου και να προετοιμαζόμαστε κάθε στιγμή για την συνάντηση μαζί Του. Ας έχουμε πίστη ακράδαντη πως Αυτός είναι ο Νικητής και ας δεχόμαστε το κάθε τι στην ζωή μας σαν να το λαμβάνουμε από τα χέρια Του. Μετ' ευχών Ο Καθηγούμενος † Αρχιμ. Κύριλλος Ιερά Μονή Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου Θεσσαλονίκης πηγή :www.impantokratoros.gr

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~