Είναι γη η ψυχή των παιδιών . Να σπείρεις και κάποτε να συγκομίσεις καρπούς
, να τους ανταποδώσεις στον Κύριο που στα εμπιστεύθηκε . Μοιάζει στ αλήθεια με
αμπελοχώραφο! Βλαστοί και κληματίδες, φύλλα
και καρπίσματα , περιμένουν κάποτε τον
τρύγο και το γραδάρισμά τους, να
φανερώσουν την ωρίμανσή τους και εκείνη
την γεύση που θα οδηγήσει στην συγκομιδή. Και καρτερά αυτούς τους γλυκύτατους καρπούς ο
Μέγας Γεωργός . Και στην δικαιοσύνη Του θα είναι αμείλικτος με εκείνους τους αμπελοκόμους γονείς-διαχειριστές που δεν μερίμνησαν για το γλυκύ … Μα
θαρρούμε πως θα βρει και ελαφρυντικές περιστάσεις ο Κύριος, αν κοιτάξει ξανά σε κείνες τις κληματόβεργες
των προγόνων , που σαν να κληροδότησαν πάθη , ασθένειες βλαπτικές και πληγές -μύκητες να εκφυλίσουν κάθε
παιδική ψυχή –βότρυν γλυκύτατο…
Ο Αποστόλης είναι μια τέτοια περίπτωση καρπού…
Μεγαλωμένος σε μια πολυσύχναστη γειτονιά της Θεσσαλονίκης , προσπαθούσε
πάντοτε να ανακαλεί στην μνήμη του μόνο χαρούμενες στιγμές από την οικογενειακή
τους ζωή .
Μα δυσκολευόταν τόσο και εκείνος και τα αδέλφια του, αφού από τις πρώτες θύμησές του , μόνο μια εικόνα
κατατρόπωνε κάθε ψήγμα γαλήνης και αληθινής αγάπης μέσα στο σπίτι τους . Σκηνές
ανατριχιαστικές συνεχώς να διαδραματίζονται μπροστά τους . Ένας πατέρας
κυριευμένος από ένα μεγάλο πάθος , από ένα τόσο μυσαρό πνεύμα , αυτό της
ζήλειας . Δηλητήριο, που αχόρταστα
ρούφαγε η ψυχή του, κάθε φορά που μια
ασήμαντη αφορμή τον μετέτρεπε σε άγριο και τον αποκτήνωνε χωρίς υπερβολή.
Το να βλέπει ένα παιδί μπροστά του τέτοια φαινόμενα δαιμονοκίνητης βίας του πατέρα απέναντι στην μάνα, είναι
μια πληγή που μένει ανοιχτή και αγιάτρευτη προσδοκώντας μόνο στην θαυμαστή της ίαση . Ως τότε βέβαια , πολλές φορές
κληρονόμος γίνεται στο πάθος μα και στο κτηνώδες…
-Δεν ελέγχω τον νου μου αδελφέ μου ! Κάθε
φορά θολώνω τόσο πολύ που έπειτα δεν θυμάμαι σχεδόν τι έκανα και τι είπα !
-Μα είναι η Μάρθα σου τόσο αγνή ψυχή ! Ποτέ
δεν θα σε πρόδιδε ! Είναι άγγελος η γυναίκα σου Απόστολε ! Και κάνει τόση
υπομονή μαζί σου, όπως η μάνα σου η
καψερή με τον πατέρα σας….
-Λες να μην το ξέρω ; Σε παρακαλώ όμως αν θες να συνεχίσουμε να
μιλάμε και να μην μαλώσουμε, μην μου ξαναπείς κουβέντα σχετικώς !
Δεν ξαναμίλησε ο Βασίλης από τότε ! Ήταν εκείνο το βλέμμα το τόσο σκληρό
που σχηματίστηκε στο πρόσωπο του αδελφού, στην τελευταία αυτή φράση !
Πέρασαν πολλά χρόνια για να ξαναδεί τον παλιό του φίλο ! Έβλεπε μόνο
τον πατέρα του Αποστόλη, που ακόμα και στα 75 του, συνέχιζε να κακομεταχειρίζεται την τόσο
υπομονετική του γυναίκα. Μια μεσοτοιχία τους χώριζε και συνεχώς άκουγε φριχτές
καταστάσεις ! Δαιμόνιο μεγάλο !
Μάθαινε για τον φίλο του που εντωμεταξύ
είχε μετακομίσει σε διπλανή πόλη και χαιρόταν κάθε φορά που αποκτούσε και ένα
παιδί εκείνος με την Μάρθα ! Ευχόταν ολόκαρδα μόνο να μην δουν ποτέ τα 4 πλέον παιδιά
τους, τις σκηνές που ο Αποστόλης με
θλίψη πάντοτε θυμόταν από τα δικά του μικράτα . Ευχόταν επίσης το μαρτύριο της
Μάρθας να μην συνεχιζόταν .
Έλαβε λοιπόν απρόσμενα μια μέρα ένα
προσκλητήριο για την βάπτιση της μικρότερης κόρης του Αποστόλη ! Δίστασε αρχικά ! Δεν ήθελε να ξαναδεί εκείνο
το άγριο πρόσωπο , να καταλάβει πως το μαρτύριο και για τους 2 συνεχιζόταν
…Πήγε στην βάπτιση με την γυναίκα του και τα 3 τους παιδιά ! Χάρηκαν τόσο και
οι δυο τους !
-Πόσο γαλήνεψες αδελφέ μου ! Θεέ μου , άλλος
άνθρωπος μου φαίνεσαι!
-Τόσο εμφανές , έτσι ; Έχεις δίκιο ευλογημένε
! Πόσο δίκιο είχες πάντοτε βρε Βασίλη μου ! Αλλά εγώ που να καταλάβω τότε ! Όλα
άλλαξαν όμως αδελφέ μου ! Έχουμε τόσον καιρό να ειδωθούμε ..Είχα μια κρυφή
λαχτάρα να σε δω από κοντά να στα διηγηθώ ! Για αυτό καταχάρηκα που ήρθατε !
Ξέρεις αδελφέ μου, τι είναι να βλέπει μικρό παιδί , τον πατέρα
του να σηκώνει το μαχαίρι και να απειλεί την μάνα του , να σπάει την βέργα στην
πλάτη της, να την διαπομπεύει συνεχώς …Θεέ μου ….και εγώ μόλις παντρεύτηκα να
αρχίσω να φαντάζομαι συνέχεια και να βασανίζω την Μαρθούλα μου …Πόση υπομονή
είχε μαζί μου αυτή η ψυχή! Μόνο με θαύμα αδελφέ μου θα γινόμουν καλά ! Τόσο
βαθιά ριζωμένο αυτό το πάθος μέσα μου !Χωρίς να το καταλάβω ποτέ πως δημιουργήθηκε
…Ή μάλλον τώρα πια έχω καταλάβει απόλυτα …και κλαίω και προσεύχομαι για την
ψυχή του πατέρα μου μα και για του παππού μου του Αποστόλη που και εκείνος τα
ίδια ακριβώς έκανε στην γιαγιά μου !! Σε μια τέτοια περίσταση λοιπόν , έχοντας χτυπήσει
την γυναίκα μου ,έγκυο τότε στον μεγάλο
μας, βγήκα σαν τρελός στον δρόμο και
περπάταγα ώρες εδώ απέναντι από το σπίτι μας στο δασάκι. Δεν ξέρω πως βρέθηκα
έξω από ένα ξωκκλήσι και μπήκα μέσα ! Έκλαιγα συνέχεια θυμάμαι ! Καλοκαίρι ήταν
…Αύγουστος μήνας ! Μόλις είχαν αρχίσει να μαραίνονται τα λουλούδια στο
εικονοστάσι της Αγίας Παρασκευής ! Σε μια στιγμή , πήρα την εικόνα της στην
αγκαλιά μου , λες και αγκάλιαζα άνθρωπο ! Και άρχισα να της μιλάω ! Αγία μου
Παρασκευή , σε παρακαλώ , σε ικετεύω βοήθησέ με ! Πάρε μου αυτό που έχω ! Μην
αφήσεις Αγία μου το παιδί μας που έρχεται να δει αυτά τα αίσχη που είδα και εγώ σαν παιδί ! Και
δεν την άφηνα από τα χέρια μου!
Είχε ξημερώσει
σχεδόν μόλις την τοποθέτησα ξανά
στο προσκυνητάρι ! Βγήκα έξω ! Αδελφέ μου δροσιά στο σώμα , δροσιά και στην
ψυχή ! Σαν να πήρε ένα μαχαίρι η Αγία και ξερίζωσε τα πάντα από μέσα μου ! Από
εκείνο το ξημέρωμα όλα άλλαξαν στην ζωή μας ! Έμαθα την άλλη μέρα πως θεραπεύει
τις ασθένειες των ματιών ! Μόλις πήγα για πρώτη φορά να εξομολογηθώ στον Γέροντά
μας , μου είπε πως η Αγία θεραπεύει και από όλα τα ακάθαρτα πάθη!
Έκλαψαν και οι δυο παλιοί φίλοι! Δόξασαν τον Θεό και την μεγάλη Αγία που
μεσίτευσε ! Τους είδε η Μάρθα από μακριά και κατάλαβε και συγκινήθηκε και
εκείνη τόσο ! Από τότε κύλησαν κι άλλα
χρόνια ! Κάθε Ιούλη στις 26 του ο Βασίλης στο ψαλτήρι αναζητά με λαχτάρα εκείνο το τροπάρι της στους αίνους….
Ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Κυρίου, χοροβατοῦσα
σεμνή, ἅμα Παρθένοις Μάρτυς, ταῖς φρονίμοις ἐκείναις, ἐκεῖθεν ἐκομίσω χάριν σοφή,
τοῦ ἰᾶσθαι νοσήματα, ἀποδιώκειν τε πνεύματα μυσαρά, ἐκ τῶν πίστει προσιόντων
σοι.
Κρατά πάντοτε κρυφό τον λυγμό του μόλις ακούγεται και θυμάται όλα εκείνα τα
παιδιά-αμπελάκια με τις γλυκύτατες ψυχές
καρπίσματα … Κάνει ευχή με όση δύναμη έχει μέσα του, η Αγία Παρασκευούλα απρόσβλητες να τις φυλά και να τις θεραπεύει από
κάθε πνεύμα μυσαρό…
Νώντας Σκοπετέας
Αληθινή Ιστορία . Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Ε.Β που μας την εμπιστεύθηκε
προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών.
