main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

9 Μαΐ 2016

Πραξαποστόλων η ατέλειωτη συνέχεια…


Οι στερνοί λόγοι του Κυρίου πριν να αναληφθεί εν δόξη …Η κάθοδος και η έκχηση του Αγίου Πνεύματος . Οι πρώτες ομιλίες τους . Τα μάτια τους και οι καρδιές τους ,  στραμμένα στον  Ουρανό , στον Αναστάντα και Αναληφθέντα Ιησού τον Εσταυρωμένο , τον Ναζαρηνό . Η κατάνυξη του ακροατηρίου . Οι χιλιάδες βαπτίσεις. Η ζωή των πρώτων Χριστιανών . Η πρώτη Εκκλησία . Ο αποκαταστημένος Πέτρος , ο μετανοημένος Πέτρος , που πλέον με τη σκιά του θεραπεύει , ανασταίνει …Θυμίζει σε όλους τα λόγια του Κυρίου του :  πιστεύων ες μ τ ργα γ ποι κκενος ποιήσει, κα μείζονα τούτων ποιήσει…Θαύματα , σημεία και τέρατα εν τω λαώ ! Ο Ματθίας στην θέση του τραγικού και παρανόμου μαθητή . Ο νεανίας Στέφανος πρώτος στη χορεία των μαρτύρων ξεπνέει με το δικό του άφες αυτοίς … Τον εισακούει  ο Κύριος και δεν λογίζει στον Σαύλο την αμαρτία την ανίερη , της σύμπραξης στου λιθοβολισμού την σκοτεινή την ώρα . Την διαλύει εκείνη η εκθαμβωτική λάμψη στης Δαμασκού το πλησίασμα .  Λέπια από τα μάτια του πέφτουν , μόλις ο Ανανίας τον ευλογεί …Και έπειτα ξεκινά τον μακρύ του τον δρόμο , τον αγώνα τον καλό , που θα τον οδηγήσει μέχρι και στον τρίτο ουρανό … Φυλακίσεις και  διωγμοί. Περιοδείες και οι πρώτες Αποστολικές Σύνοδοι . Ο Παύλος στον Άρειο Πάγο ! Μιλά για την τριήμερο Ανάσταση του …Αγνώστου Θεού…Πόσο θαυμαστά επαληθεύεται  η πρόρρηση του Χριστού μας μόλις συνάντησε τους Έλληνες : ''Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.'' Ο μν χλεύαζον, ο δ επον· κουσόμεθά σου πάλιν περ τούτου.
Ο Διονύσιος όμως ο Αρεοπαγίτης θυμάται τότε την στιγμή του φριχτού Γολγοθά , όταν το σκοτάδι σκέπασε τον κόσμο . Τότε που σημείωσε στα γραφτά του,  οτι ή κάποιος Θεός πάσχει ή χάνεται το σύμπαν!  Καταλαβαίνει πως δεν έπασχε κάποιος Θεός μα ο Θεός ! Και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αυτοίς κολληθέντες Παύλω επίστευσαν ! Ο Παύλος δέσμιος , κατηγορούμενος , απολογούμενος ! Ο Παύλος φυλακισμένος επι διετίαν . Ο Παύλος ναυαγός , κηρύσσων την Βασιλείαν του Θεού και διδάσκων τα περί Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάσης παρρησίας !
Οι πράξεις των Αποστόλων ! Το αγαπημένο ανάγνωσμα των Ορθοδόξων Χριστιανών μέσα στο Τριώδιο των Ρόδων , στο Χαρμόσυνο Πεντηκοστάρι !
Και εκείνη η υπέροχη λέξη σαν να λάμπει ακόμα περισσότερο μέσα τους ! Το ομοθυμαδόν ! Με μια καρδιά ύψωναν οι πρώτοι Χριστιανοί την προσευχητική τους φωνή .   Το δ πλήθους τν πιστευσάντων ν καρδία κα ψυχ μία, κα οδ ες τι τν παρχόντων ατ λεγεν διον εναι λλ' ν ατος πάντα κοινά. Ψυχή μία , καρδιά μία ! Ενότητα που μας καταπλήσσει , μας παραδειγματίζει , μας οδηγεί ! Δείχνει τον δρόμο η αγάπη τους , η ομόνοιά τους , η σύμπνοια , η ελπίδα , το ομοθυμαδόν της πίστεως και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος , ο πλατυσμός της καρδιάς τους που χωρούσε το κάθε αδελφό , μα πρώτον απ όλους τον απρωσοπόληπτο Αναστηθέντα Κύριό μας! Φωτίζει κάθε λέξη της Καινής Διαθήκης ! Όλα τα Θεόπνευστα και Θεοδίδακτα βιβλία της ! Οι αληθινοί  θησαυροί ! Ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας , αυτός ο τρισευλογημένος αποκρυπτογράφος των Ουρανίων μηνυμάτων , έλεγε πως η Καινή Διαθήκη και τα Ευαγγελικά της ρήματα είναι ένα ανεξάντλητο μεταλλείο Θείας γνώσης και σοφίας  , όπου κρύβεται πολύτιμος και ανεκτίμητης αξίας μαργαρίτης , για τον οποίο αξίζει κανείς και να θυσιάσει τα πάντα για να τον αποκτήσει ! Τούτη την πανευφρόσυνη περίοδο της πίστης μας , στην ώρα του Αποστολικού Αναγνώσματος ο πολυκαιρισμένος αυτοσχέδιος  σελιδοδείκτης των ψαλτάδων , σημαδεύει τις Πράξεις των Αποστόλων ! Τις Πράξεις που δεν τέλεψαν ποτέ ! Τελεία και παύλα δεν έχει μπει στο τέλος τους ! Των Αποστόλων το ασίγητο μελίρρυτο στόμα είναι  η Παναγιά μας όπως την χαιρετίζουμε στον υπέροχο ύμνο της ! Είμαστε όμως και εμείς , όλοι οι Χριστιανοί που ακολουθούν τον Πέτρο και τον Παύλο στο διάβα των αιώνων οι συνεχιστές τους!  4 Ευαγγέλια , 14 Επιστολές του Αποστόλου των Εθνών , 7 καθολικές , 2 του Πέτρου , 3 του Ιωάννη , 1 του Ιακώβου και μια του Ιούδα , και το προφητικό βιβλίο της   Θεοπαράδοτης Φανέρωσης , της συνταρακτικής Αποκάλυψης του ηγαπημένου μαθητή . Όλα αυτά στο τέλος τους έχουν το τελεία και παύλα των Χριστιανικών γραφών , το Αμήν ! Αν όχι σε κάποια ελάχιστα , τούτο προκύπτει αβίαστα από το νόημα της κατακλείδας .
Στις Πράξεις των Αποστόλων όμως , το Αμήν δεν αναγράφεται ! Ούτε εννοείται !
Δεν έβαλε ο Άγιος συγγραφέας τους Αμήν στο τέλος της τόσο ζωντανής  και θαυμαστής του αναδρομής . Ίσως συνεπαρμένος από όλες αυτές τις ιερές εξιστορήσεις , να ξαναπήρε νοερώς τον δρόμο προς Εμμαούς , συντροφιά με τον λατρεμένο του Κύριο και να ξεχάστηκε...Ίσως να μην θέλησε να μπει τέλος αφού γνώριζε καλά πως έως της συντελείας του κόσμου τούτου , απειράριθμες  καινούριες σελίδες με αμέτρητους ήρωες –νέους Αποστόλους θα γράφονταν με αναδεμένα τα ομολογιακά δάκρυα με το μαρτυρικό αίμα και το μελάνι! Δίχως σταματημό , τόσες νέες πράξεις , θυσία , αφοβιά , παρρησία , θάρρος , μετάνοια  , δύναμη , ψυχή και Χριστός , που και όλος ο κόσμος δεν θα μπορούσε να χωρέσει τις γραφόμενες σελίδες τους !

Κάθε μέρα που ξημερώνει ο καθένας μας οφείλει ως ελάχιστο ανταπόδομα   στον Πανευεργέτη και Σωτήρα μας , να γράφει μια νέα λέξη , μια νέα σελίδα , ένα νέο κεφάλαιο στον πάντα ανολοκλήρωτο και ατελεύτητο Πραξαπόστολο ! Με έναν λόγο , μια προσευχή , μια νουθεσία , με την μυστηριακή  κυρίως ζωή και την ανυπόκριτη εν Χριστώ Αγάπη την συγχωρητική . Ως Υιοί της Αναστάσεως , ως μιμητές Εκείνου , ως αενάως επιδιώκοντες τον μόνο σκοπό της πρόσκαιρης τούτης ζήσης : Την Θέωση ! Όποιο πνευματικό , Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο κι αν πάρουμε στα χέρια μας  , το ευλογημένο Συναξάρι , τους βίους των Αγίων του Θεού , έτσι όπως τους αφηγήθηκαν άνωθεν φωτισμένες γραφίδες , όποια ιστορία από το Γεροντικό , από τους Ασκητές και τους Οσίους της διπλανής μας πόρτας , τους χαρούμενους Σταυροφόρους οδίτες προς την Άνω Πατρίδα , όποια σελίδα κι αν διαβάσουμε από  αυτά τα βιβλία , είναι σαν να διαβάζουμε μια από την ατέλειωτη συνέχεια των Πραξαποστόλων ! Και όσο το Αμήν δεν γράφεται , τόσο θα δοξολογούμε την ασύνορη μακροθυμία του Αναστάντος ! Και όσο δεν μπαίνει τελεία , θα μπορούμε να ελπίζουμε στο άσωστο έλεός Του !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της σειράς Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως



Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~