Δεν μου επέτρεψε ποτέ να πάω στο σπίτι του στο Ναύπλιο ,απέναντι από το μεγάλο φουγάρο όσο βρίσκονταν εκεί …Δεν ήθελε να τον επαινέσω ούτε καν διανοία , δεν ήθελε να μακαρίσω την εκουσία πτωχεία του και την Ιώβεια υπομονή του …Μόλις έφυγαν για τον Τυρό , έρημο πήγα να το επισκεφθώ αυτό για πρώτη φορά …Ήταν εύκολο το να μπεις …Άλλωστε μια μαγκούρα απ το Σινά που είχε φέρει κάποτε από τα Θεοβάδιστα μέρη , ήταν η μόνη τους διαρκής ασφάλεια τόσα χρόνια…
Την είχε αφήσει σε μια σταθερή θέση, ακριβώς έξω από την πόρτα λέγοντας το : εάν μη Κύριος φυλάξει εις μάτην εκοπίασαν οι φυλάσσοντες…
-Αυτή μας φυλάει ! μου είπε κάποτε !
Πήγα στο πίσω δωμάτιο , εκεί που αναρίθμητα περιστέρια , καθημερινά κρατούσαν συντροφιά στην Πρεσβυτέρα του, που αγνάντευε δυσκολεμένη μα γαλήνια ,τις πλαγιές της Αγίας Μονής , τις ώρες τις ατέλειωτες τις μοναχικές του πόνου, που ο Γέροντάς της περνούσε κάτω απ το δεξί αναλόγι της Πρόνοιας , στην σταθερή γνωστή σε όλους θέση, φορώντας το επιτραχήλιό του , θεραπεύοντας τραυματισμένες ψυχές … Πήγα και στα υπόλοιπα μέρη του σπιτιού … Εμβλέψατε τα πετεινά του Ουρανού ! Μόνο αυτό μου ήρθε στον νου και στα χείλη…
Στην παραλία του Τυρού , σε ένα στενό δρομάκι πάνω απ το κοιμισμένο ποτάμι , που πάντα θα γυρεύει να γίνει ένα με της θάλασσας την αρμυρωμένη αγκάλη, μια σημαία σχεδόν συνέχεια κυματίζει …Δεν είχαμε ξαναπάει στο Τσακώνικο σπίτι και ψάχναμε ολόγυρα …Το ρασάκι του παπα –Λιά ανέμιζε κρεμασμένο σε ένα λιακωτό υπερώο ! Σαν λάβαρο Ορθοδοξίας έμοιαζε στ αλήθεια εκείνο το πολυφορεμένο αντερί του ! Ήταν ανήμερα του Προφήτη Ηλία …20 Ιουλίου 2013 . Πήγα και τον συνάντησα με ένα ηχογραφικό στα χέρια και ένα ψυχογραφικό στην ευγνωμονούσα ες αεί καρδιά μου …3 ώρες περίπου μου μιλούσε στον Άγιο Νεκτάριο κάτω απ την Αγία Μαρίνα …Λίγα χώρεσαν σε εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές , πολλά παρασιωπήθηκαν ηθελημένα …Μόνο Ένας να τα γνωρίζει και κανένας άλλος! Μεγάλη Εβδομάδα πάντα θα τον φέρνω μπροστά μου τον Παπά –Λιά μας , την ώρα ακριβώς που με σπαραγμό αγκαλιάζει τον ολοζώντανο στα χέρια του Νυμφίο και τον Εσταυρωμένο…
Και έπειτα στην αγρύπνια , στο ξημέρωμα της Μεγάλης Παρασκευής να στολίζει εκείνος ακούραστος συντροφιά με Προϊνιώτισσες Μυροφόρες , τον τάφο του Κυρίου και Δεσπότη της ζωής μας …Κάποτε τον στόλισε αποκλειστικά με χιλιάδες μεθυστικούς πορτοκαλανθούς!
Μια λέξη μόνο υπάρχει για το τέλος τούτης της πολυκύμαντης ζωής του στο χαρτί ..
Ευχαριστώ …
Στον Ουρανό να φτάσει , φτερό αγγελικό να γίνει κάποτε στο πύρινο άρμα της δικής του ανάβασης …( συνεχίζεται με τον Επίλογο)
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)
όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021.