main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

21 Ιουν 2022

Των οδοιπόρων προστάτης…( Απόστολος Παύλος)

 

Προστασία φοβερά και ακαταίσχυντη μεσιτεία προς την Ποιητήν αμετάθετε! Έτσι προσφωνούμε την Μάνα όλου του κόσμου, κάθε φορά που μια παράκλησή της θα προφέρουν τα χείλη της καρδιάς και θα προσφέρουν ως ελάχιστο κόκκο άμμου ανταπόδομα στις άπειρες ευεργεσίες της και διαπορθμεύσεις των αιτημάτων μας προς τον Πατέρα Κύριο. Είναι η Παναγία μας, η Κυρία Θεοτόκος,  η διαπορθμεύουσα, είναι και οι αμέτρητοι Άγιοι, που έχουν εις τον αιώνα τούτην την φιλάνθρωπη αποστολή, την δοσμένη από τον Αρχηγό και Τελειωτή Ιησού. Άγιοι του Θεού, πρεσβεύσατε  υπέρ ημών! Και τούτο το υπόψαλμα που συνοδεύει αιτήματα και λαχτάρες της ψυχής, πάντοτε μας θυμίζει πως σε τούτο το πρόσκαιρο, αν το θελήσουμε, ποτέ δεν θα μείνουμε μόνοι, μα θα συνοδοιπορούμε και θα συναγωνιζόμαστε στον αγώνα τον καλό, μαζί με πλήθος φίλων και υποστηρικτών. Ναι, είναι αλήθεια πως ζούμε σε μια εποχή, που πασχίζει να σκεπάσει με της λήθης τα πλουμιστά κουρέλια, το γυμνό ανέλπιδο και το άσχημο θεοστυγές  της. Κάθε τι που στρέφεται ουσιαστικά και όχι προσχηματικά και μόνο κατ’  έθιμο προς τον Ουρανό, μακριά από της λογικής το χαμερπές και βολικό για της σαρκός το θέλω, πλέον θεωρείται οπισθοδρομικά ηθικιστικό και αναχρονιστικό, για πουριτανούς αφελείς και φανατικούς, που αλίμονο, πάσαν την ζωήν αυτών εμπιστεύονται στον Θεάνθρωπο Ιησού. Έτσι οι ευλογημένες συνήθειες των προγόνων μας, πλέον τείνουν να θεωρούνται δείγμα μωρίας, ακόμα και φρενοβλάβειας που χρήζει ψυχιατρικής φροντίδας…Βλέπουν οι πολλοί κάποιον να ραντίζεται με αγιασμό, να  σταυρώνεται με λάδι από το καντήλι ενός Αγίου, να κάνει τον Σταυρό του σε κοινή θέα και τον περιγελούν, τουλάχιστον νοερώς αν όχι εκδήλως. Αγνοούν πως αν ψάξουν, ελάχιστες εποχές πριν, στο δικό τους γενεαλογικό   δέντρο, θα συναντήσουν ανθούς ευωδέστατους Θεόφιλους και φιλαγίους, που ξεκινούσαν και τέλευαν το κάθε τι, με την επίκληση του ονόματος της Αγίας Τριάδας, ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων. Θα συναντήσουν σε αυτήν τους την αναζήτηση στο ευλογημένο παρελθόν, αμέτρητες πολυπληθείς λιτανείες αληθινά ευλαβών, και  πάγκοινες συνάξεις φιλεόρτων, σε μια ακατάπαυστη λειτουργική ζωή!

 Εκείνοι οι πρόγονοι,  στις τσέπες τους και στις ποδιές τους, δεν είχαν αντικαταθλιπτικά χάπια, τηλέφωνα ψυχοθεραπευτών και προγνώσεις αστρολόγων,  μα εικόνες και σταυρουλάκια   και  αγιωτικά φυλαχτάρια, εμβαπτισμένα στο Πανάγιο Πνεύμα το θεραπευτικό,   που κάθε φορά τους πρόσφεραν σωσμό και εγγύηση ασφαλή, σε μια ζωή  που το θαύμα  ήταν το απολύτως σύνηθες. Εκείνοι, οι πρόγονοι  οι φτωχοί, μάζευαν από του άφθονου  ιδρώτα τους και από του καμάτου τους  την ισχνή πληρωμή, ο,τι στερούσαν από το λιπόσαρκο σώμα τους και το έδιναν στον παπά τους, να στείλει πληρωμή σε κελί Αγιονορείτικο, να ζωγραφίσουνε χέρια δεητικά τον Άγιο Προστάτη τους. Οι γεωργοί, οι τσομπάνηδες, οι κουρείς, οι παντοπώλες, οι ράφτες, οι τσαγκάρηδες, με αυτόν τον τρόπο αποκτούσαν στην Εκκλησιά την δική τους εικόνα και τον προστάτη καταδικό τους Άγιο. Κάτω στα  δεξιά, γραμμένα πλήθος ονόματα πιστών, όχι για ανθρωπάρεσκη επίδειξη, μα για  να θυμούνται όλοι οι κατοπινοί, εκείνη την πρώτη-πρώτη τους σύναξη την ημέρα της μνήμης την τόσο  σημαίνουσα, που το δίχως άλλο  δεν θα την δούλευαν προς τιμήν του Αγίου, ο οποίος  δεν θα  έπαυε να μεσιτεύει στον Μέγα Προνοητή της ζωής τους, της ζωής μας. Κάθε Άγιος, επιτετραμμένος άνωθεν για κάθε περίσταση. Ήταν η τελευταία ευχή που έκαναν οι ήρωες της Αγίας μας πίστης, πριν με μαρτύριο σφραγίσουν το εδώ και εισέλθουν στο αιώνιο Φως,  να βρίσκουν ίαση όσοι δυσκολεμένοι ειδικώς θα τους επικαλούνται. 

Έτσι ο Άγιος Αντίπας της Περγάμου ο Επίσκοπος  έγινε ο προστάτης όσων υποφέρουν από πόνους των οδόντων. Η Αγία Αγάθη δεν σταματά να συντρέχει τις γυναίκες που υποφέρουν από δυσίατες ασθένειες των μαστών. Η Αγία Παρασκευούλα βοηθός για τα μάτια, ο Άγιος Χαραλάμπης για τα κοιλιακά άλγη και πόσοι ακόμα απειράριθμοι…Ένα νέφος αχανές Αναργύρων Ιατρών ψυχών και σωμάτων, που αλίμονό μας, σήμερα έχουμε  στην κυριολεξία σχεδόν παροπλίσει και σχεδόν ξεχάσει ! Αυτό το…σχεδόν μας κρατάει σήμερα αδελφοί μου,  αυτό το λείμμα,   που ακόμα ξεκινά την κάθε του ημέρα, διαβάζοντας Συναξάρι,  το Ευαγγέλιο στην πράξη που έλεγε και ο παπα- Ανανίας! Και έπειτα, προσπαθεί να βιώσει όσα οι Άγιοι δίδαξαν και έγραψαν με αιμάτινο μελάνι. Μια ψυχή τέτοια, της ελπίδας και του εξιλεωτικού σχεδόν, μας συντάραξε, όταν προσφάτως μας ανακοίνωσε ότι ετοίμαζε μαζί μα άλλους έναν πεζοπορικό -ορειβατικό όμιλο, με σκοπό την ανακάλυψη πολλών κρυμμένων και ξεχασμένων ποιημάτων του Μεγάλου Ποιητή…Κάθε Κυριακή, απολείτουργα πάντοτε και αυστηρά, θα ξεκινούσαν να οδοιπορήσουν σε μέρη που η ψυχή εκστατικά  όλο θα επιφωνεί το Μέγας ει Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου! Μα πριν να γίνουν  όλες οι αναγκαίες νομικές διατυπώσεις, μας είπε, το πρώτο μέλημά τους,  ήταν να ορίσουν έναν Άγιο προστάτη του συλλόγου τους!

-Έχω μια ιδέα και θα ήθελα να μου πεις αν συμφωνείς…Σκέφτηκα να βάλουμε προστάτη τον Άγιο Παύλο! Θαρρώ πως δεν υπάρχει άλλος που να οδοιπόρησε όσο εκείνος! Αυτός να μας προστατεύει! Τι λες;

Σιώπησα και θαύμασα το ευμήχανο που χαρίζει ο Κύριος σε όσους θέλουν να Τον ακολουθήσουν! Εκείνη τη στιγμιαία  σιωπή συνάντησαν  τα χιλιάδες χιλιόμετρα του Θείου Παύλου, αυτά που τον κατέστησαν Απόστολο των Εθνών. Οι διδαχές του, οι επιστολές οι συμπαραστάτες του αφοσιωμένοι μαθητές, τα αμέτρητα εμπόδια, οι κατηγορίες, οι δίκες, οι φυλακές, το μαρτύριο…Μα και μια διαπίστωση θλιβερή…Πόσα πολλά έκανε για εμάς και πόσα ελάχιστα γνωρίζουμε για εκείνον τον πρώτο μετά τον Ένα! Ακόμα και τούτες οι ασήμαντες γραμμές αυτού του κειμένου, δεν θα γράφονταν αν δεν υπήρχε ο θείος Παύλος…Ο Μέγας Εθναπόστολος ο ταπεινός και αυτοαποκαλούμενος έσχατος των αμαρτωλών,  μίλησε όπως κανείς άλλος μετά τον Θεάνθρωπο και μας αποκάλυψε τόσα για τον Αρχηγό και Τελειωτή Ιησού. Ο Χριστόκλητος και Θεοθέλητος Απόστολος έγραψε  και για το σωτήριο λείμμα, που πάντοτε θα βρίσκει αφορμές για να ελπίσει και να μην αφήσει εκείνο το δέντρο το κάποτε αγλαόκαρπο,  να ξεραθεί απ τα τριβόλια και τα αγκάθια που το έζωσαν, μα να καρπίσει του Πνεύματος τους καρπούς, εκείνους τους αθάνατους, για τους οποίους πάλι ο Παύλος μίλησε κάποτε…

-Θαυμάσια η ιδέα σου αδελφέ μου! Δόξασε τον Κύριο που σε οδήγησε να συναντήσεις τον Μεγαλύτερο ταξιδευτή ,τον ακούραστο Απόστολο! Πάντοτε αυτός να προπορεύεται σε κάθε σας συνοδοιπορία,  σε κάθε ομοθυμαδόν σας…

                                                             Νώντας Σκοπετέας

                                                 Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~