Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 7 )

Από την πόρτα την βαριά του Μοναχού Ανδρέα

Μπαίνουμε εκεί που μοιάζουνε όλα Αβραμιαία !

Τα λείψανά του καθαρά , Παράδεισο φωτίζουν  

Κι οι Μοναχοί  τη λάμψη του να κερδηθεί  πασχίζουν  !

Οικείοι Θεού να γίνετε Αγίων συμπολίτες !

Ευχή μας δίνουν Γέροντες , οι αγαθοί Λευίτες …

Σκύβουν ετούτοι οι ταπεινοί και σου φιλούν το χέρι

Αξέχαστο παντοτινά κείνο το μεσημέρι !

                                                                                         

Εσπερινός της Αγίας Ευφροσύνης στην Λαύρα . Κουρασμένοι μα χαρούμενοι αληθινά για όσα αξιωθήκαμε και σήμερα την δεύτερή μας μέρα να βιώσουμε  . Πλέον αν με ρωτήσουν πόσες φορές έχω έρθει στο Όρος , ξέρω τι θα απαντήσω : Αμέτρητες ! Όχι με ένα νούμερο ! Μα με την αλήθεια την μέσα μας ! Τροπικό και ουχί ποσοτικό το ζήτημα ! 

 

Κάθε μέρα , που εδώ και τόσα χρόνια  ζήσαμε  στο περιβόλι της Παναχράντου , έχει χαράξει βαθιά στο είναι μας , μια ανεξίτηλη φράση  που συνέχεια και αβίαστα   επαναλαμβάνεται : Ο Θεός είναι αγάπη και έλεος  !  Πριν την τράπεζα και το Απόδειπνο παρατηρούμε έξω απ το καθολικό , το κουβούκλιο με τις μαρμάρινες «πινελιές»  του Τηνιακού γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά , κορυφαίο του δημιούργημα κατά την περίοδο της δικής του «νεκρανάστασης»….Σκέφτομαι πως εδώ που πατάμε , δέκα αιώνες τώρα έχουν σταθεί 27 πατριάρχες, 150 αρχιερείς, 170 ηγούμενοι, 3.400 ιερομόναχοι, 45 διάκονοι και 14.000 μοναχοί ! Αυτά μαρτυρά το μητρώο του Μοναστηριού , μαζί με τους Εξήντα Αγίους της Ορθοδοξίας μας  που έστω και για λίγο πορεύτηκαν στην Λαύρα ή σε κάποιο από τα εξαρτήματά της . Ιστορία που αναζητά την συνέχεια , καρτερά την κοινή Ανάσταση . 

Τότε που όλοι οι Λαυριώτες θα ανταμωθούν  σε μια χορεία αιώνιου αίνου και λατρείας . Στην Παράκληση της Κουκουζέλισσας , λίγο πριν το νύχτωμα , κοιτώ τα ονόματα των Στρατιωτικών  Αγίων που ανδρειοφρόνως σκιάζουν τον δεξιό χορό όπου καθόμαστε . Οι Άγιοι Γοβδελάς , Πρόβος ,Τάραχος , Αρέθας , Ιάκωβος ο Πέρσης … «Παραπονεμένοι»  στον έξω κόσμο . Λίγοι τους γνωρίζουν και τους τιμούν . Εδώ στο Όρος κάθε σελίδα του συναξαριού έχει το ίδιο άρωμα , το ίδιο στάξιμο από κερί ανόθευτο , και δάκρυα ασυγκράτητα . Εδώ όλοι οι Άγιοι λαμβάνουν την τιμή που τους ανήκει . Αυτήν που κέρδισαν με το αίμα και την αφοβιά της πίστης μας . Αυτήν που βοηθά όσους τους επικαλούνται , να λαμβάνουν από τα αμίαντα χέρια τους  ακεσώδυνα γιατρικά ψυχής τε και σώματος . Ο οίκος της Αγίας στον βροχερό όρθρο  ακούγεται σαν προτροπή αντίθετης «πλεύσης» στην σημερινή τρικυμία  . Ο Βίος της υπερβαίνει κάθε λογική και καταπλήσσει .Η Ευφροσύνη που γίνεται ο μοναχός Σμάραγδος , για να καταπατήσει το πυρ των ηδονών και για να κρατήσει την παρθενία . Για να καταφρονήσει τον  κάθε πρόσκαιρο μνηστήρα και να ζήσει δικαίως και ευσεβώς , προσδοκώντας τον αιώνιο Νυμφίο της.

Το λεωφορείο ξεκινά αχάραγα για τις Καρυές . Δεν προλαβαίνουμε πολλά . Μια τελευταία προσκύνηση , μια μετάνοια , ένα κοίταγμα στα λιγοστά εωθινά αστέρια , στο δέντρο του Αγίου . Ως κυπάρισσος υψουμένη εν νεφέλαις …Θαύμα του Λαυριώτικου Παραδείσου  . Η Παναγία οικονόμησε να το χαρούμε .

 

Βρέχει στον Άθωνα και μια ομίχλη σκεπάζει κυρίαρχα το τοπίο. Χαλκός και μολύβι, τρούλοι και καμπαναριά , της αντιστέκονται τρυπώντας το λευκό πέπλο της. Παραμυθένια ομορφιά . Καιρός ευλογημένος όπως όλοι. Μπαίνουμε στο πάντα φιλόξενο Σεράι. Πρωί στις 10. Πλέον η μορφή του δεν θυμίζει σε τίποτα την μελαγχολική του εικόνα την παλιά,  την σχεδόν ξεθωριασμένη…Στο προαύλιο  κορμοί κυπαρισσιών στρέφουν το βλέμμα σου στο διπλανό κοιμητήρι, ασβεστωμένοι με σταυρούς ζωγραφισμένους πάνω τους,  σαν δείκτες σκηνών δικαίων, σαν πυξίδες ζωής του μέλλοντος αιώνος.

 Η μεγάλη σιδερένια πόρτα μας φέρνει στο νου  τον μακαριστό Γέρο –Ανδρέα με τους  δυο Μοναχούς κατά σάρκα γιούς του . Εκείνος την μαστόρεψε όταν πρωτόρθαν για να ξαναστήσουν την ερημωμένη σκήτη. Είχε ωραίο λείψανο όταν τον βγάλαμε! Καθαρό! μας είπε με χαρά ένας δόκιμος μοναχός. Λάμπει ο Παράδεισος στα λείψανα των Αγιορειτών. Γι αυτόν μόχθησαν και αυτόν γεύονται στις Ουράνιες πλέον μονές …Γι αυτόν μοχθούν και οι συνεχιστές τους!

Πήραμε δωμάτιο στον δεύτερο όροφο κάτω από το αρχονταρίκι. Μαζί μας και ο Χαράλαμπος , αδελφός εξ Αθηνών «πρωτόμπαρκος» στο Αθωνικό ταξίδι. Τον καλέσαμε να μας ακολουθήσει σε έναν ψυχωφελή περίπατο στις ώρες που έμεναν ως την Τράπεζα και τον Εσπερινό. Δίστασε στην αρχή, λόγω καιρού και βροχής.  Μα όταν μας είδε απτόητους και αποφασισμένους μας ακολούθησε. Λίγες ώρες μετά θα μονολογούσε: -Το καλύτερο μεσημέρι της ζωής μου!

 Η βροχή που κατά διαστήματα  έπεφτε αθόρυβα και ελαφρά , δεν μας ενοχλούσε , μα έκανε τα βήματά μας προσεχτικά . Τα πετρωτά μονοπάτια πάνω απ τις Καρυές γλιστρούσαν αρκετά. Αργά-αργά πήραμε τον ανηφορικό  δρόμο για ένα αγαπημένο μας κελί . Είχαμε αρκετό καιρό να συναντήσουμε τον Γέροντα Σ. και την συνοδεία του. Έσκυψε εκείνος ο γλυκύτατος  και μας φίλαγε τα χέρια . Τον Νικόλα τον αγκάλιασε και τον φίλησε στο κεφάλι. -Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά μου έτσι , τέτοια ζεστή αληθινή αγάπη!  μας εκμυστηρεύτηκε βγαίνοντας ο αδελφός μας …

Άρχισε να μας μιλά λοιπόν ο πάτερ και εμείς έκπληκτοι να διαπιστώνουμε ότι μιλούσε για ό, τι απασχολούσε τον καθένα ξεχωριστά! - Τα άλογα αν βρουν χορτάρι θα φάνε! Έτσι γίνεται και με τους λογισμούς που μας ταλαιπωρούν…Οι ακάθαρτοι πυρπολούν τις ψυχές μας με δυσωδία! Όσο πιο καθαρές είναι αυτές τόσο δεν θα βρίσκουν τροφή να βόσκουν! Και κάτι άλλο...Ο Γέρο Παϊσιος έλεγε πως μια κασέτα αν παίξει πολλές φορές κάποτε θα ξεφτίσει και δεν θα ακούγεται τίποτα ! Αν όμως καθίσεις και βγάλεις αντίγραφά της….- Όλα είναι μέσα μας παιδιά μου! Και οι εχθροί μέσα μας είναι! Μα και η Βασιλεία των ουρανών! Μαγνήτες και τα δυο . Και εμείς παλεύουμε ποιος θα μας ελκύσει!  Και η μοναξιά αδέλφια μου εντός ημών εστί. Η ερημιά είναι εσωτερική ! Αν αγαπάς όμως δεν έχεις ούτε ερημιά ούτε μοναξιά ! Για σκεφτείτε τους ασκητές στον Άθωνα …Αυτοί δεν γνωρίζουν μοναξιά κι είναι μονάχοι τους, άνθρωπο δεν συναντούν για μήνες ολάκερους! Προσευχή και νηστεία συνέχεια! 

-Η νηστεία ξέρετε δεν είναι κάτι σχετικό , κάτι που ο καθένας το διαμορφώνει , έχει δογματική υπόσταση αφού είναι Θεού εντολή! – Άρα παιδιά μου η μοναξιά είναι κάτι που από εμάς εξαρτάται … Ακούω τώρα με αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που οι περισσότεροι νέοι όλη την ημέρα είναι μπροστά σε μια οθόνη και στέλνουν μηνύματα …Το facebook ….Εκεί να δείτε μοναξιά …Μου ήρθε ένα παλικάρι  και μου λέει: Πάτερ έχω 1500 φίλους περίπου στο facebook! Μα αισθάνομαι πολύ μόνος μου! Ε βέβαια του λέω! Αν δεις τον οποιονδήποτε από αυτούς στον δρόμο θα τον γνωρίσεις αμέσως; Μάλλον θα τον προσπεράσεις χωρίς να τον καταλάβεις! Ενώ αν δεις έναν αληθινό σου φίλο έστω και με την  πλάτη γυρισμένο  ανάμεσα  σε 1500 ανθρώπους, είμαι σίγουρος πως αμέσως θα τον καταλάβεις!   Δεν ζεις εκεί μέσα παιδί μου αληθινή ζωή! Προσπάθησε να το ελαττώσεις και να παίρνεις μόνο ό,τι ωφελεί την ψυχούλα σου!

Σκέφτομαι τούτη τη στιγμή, πως

ο Γέροντας μιλά για όλους εμάς που συνεχώς συμπνευματιζόμαστε και πορευόμαστε σε μια συνεχώς  επιδιωκόμενη εν Κυρίω συναλληλία…Και μιλάμε συνεχώς μεταξύ μας για τον Θεό…Και ελάχιστα στον Θεό για εμάς …

-Πρέπει παιδιά μου να αγαπάμε ανεξαίρετα και αληθινά όλους τους αδελφούς μας! Όταν ο Γέροντας Παϊσιος βρισκόταν στα τελευταία του στη Σουρωτή κάποτε ήταν περίπου χίλιοι άνθρωποι για να πάρουν την ευχή του! Αυτός παρ ότι αποκαμωμένος από την αρρώστια,  στάθηκε όρθιος και απλά είπε να περάσουν όλοι από μπροστά του και εκείνος τους ευλογούσε χωρίς να μιλήσει σε κανέναν . Και οι χίλιοι που πέρασαν από μπροστά του ( μετά το συνειδητοποίησαν οι περισσότεροι όταν μίλησαν μεταξύ τους ) έλεγαν το ίδιο:  -Έτσι όπως με κοίταξε ο Γέροντας ,  μου φάνηκε ότι με αγάπαγε πιο πολύ απ όλους! Είδατε πόσο ανεξαίρετα αγαπούν οι Άγιοι, όπως ο Άγιος  Θεός μας! Όπως αγαπάτε εσείς τα παιδιά σας! Να μιλάτε στα παιδιά σας να γίνετε οι πρώτοι τους πνευματικοί! Και να τους μιλήσετε και για την άλλην ζωή . 

Για αυτό το πέρασμα! Για να πιστέψουν όμως τα παιδιά πρέπει να πιστεύουν και οι γονείς! Και να μην τα μαλώνετε με το παραμικρό ..γιατί έπειτα δεν θα σας εμπιστεύονται και θα σας κρύβονται και θα σας λένε ψέματα…Και το ψέμα ξέρετε γεννάει …Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα ψέματα! Ένας ξεκίνησε να μιλάει σε έναν Δεσπότη και είπε ένα μικρό αθώο φαινομενικά  ψέμα , ότι κάπου είχε πάει δήθεν ενώ δεν είχε ..Αυτό όμως έκανε εντύπωση στον Δεσπότη που ξεκίνησε να τον ρωτάει διάφορα για εκείνο το μέρος…Και ο δύστυχος αναγκάστηκε να πει ακόμα δέκα ψέματα για να καλύψει εκείνο το πρώτο! Και πως ντράπηκε να ομολογήσει στον Δεσπότη ότι τελικά δεν είχε πάει πουθενά! Μα να μην είμαστε αληθινοί μόνο στο στόμα αδελφοί μου! Να μαστε και στις πράξεις!   Σας κούρασα όμως! – Εμείς Γέροντα που σας χαλάμε την ησυχία ! Ο Χαράλαμπος ρώτησε κάτι για την βασκανία …  -Παιδιά μου να κρατάτε πάντα Αγιασμό του μήνα στο σπίτι ! Κάθε αρχή του μήνα να παίρνετε από την Εκκλησία ! Και να πίνετε το πρωί και να στάζετε και λίγο πάνω στο κεφάλι σας! Να δίνετε και να ραντίζετε και τα παιδάκια σας!  Και τους Αγίους να τους τιμάτε ! Να τους έχετε φίλους σας! Για να έχετε έπειτα και το θάρρος να τους ζητάτε! 

Ήταν ένας που έχασε μικρός τον Πατέρα του . Ευλαβής  και αγαπούσε πολύ τους Αγίους! Αρρώστησε σύντομα  και η μητέρα του! Μου λέει λοιπόν κάποτε: Πάτερ μόλις το έμαθα πήγα αμέσως στην ενορία μου στην Αγία Παρασκευή που είναι δίπλα στο σπίτι μας και της λέω με δάκρυα: Γειτόνισσά μου έχασα τον πατέρα μου, σε παρακαλώ μην χάσω και την μάνα μου! Και ζει η μάνα του ακόμα σήμερα είναι κοντά στα 90! Έτσι την ένιωθε την Αγία ! Γειτόνισσα , συγγενή του , αδελφή του !  Έτσι και σεις να αποκτήσετε γείτονες Αγίους και συγγενείς! Να γίνουμε όλοι μας παιδιά μου Οικείοι Θεού και συμπολίτες Αγίων!

Πέρασαν ώρες σε εκείνο το κελάκι! Βγήκαμε έξω όλοι μας ανακουφισμένοι και χαρούμενοι τόσο! Ο Γέροντας με την Θεόσδοτη καλλιέπειά του  μίλησε σε όλους μας! Τα λόγια του τα τόσο βαθιά σε νόημα ήταν πλέον δικά μας . Μαγνήτες στις ψυχές μας , να αποδιώχνουν την πολύκοσμη ερημιά της, να την γεμίζουν με τον μόνο Θεό!                      ( συνεχίζεται …)

                                               

                                                              

                                                                      Νώντας Σκοπετέας

Η Παναγία οικονόμησε …  Ημερολόγιο  Όρους 2014

Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους . 

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 6 )

Βιγλολαυριώτες συναντώ , ατρόμητους ακρίτες …

Σταυροδικέφαλο βαστούν Χριστού οι ερημίτες !

Τον κυματίζουν στα ψηλά στης εσχατιάς τα μέρη  …

Λεύτεροι και αδούλωτοι αγιάζουν το αγέρι  !

Συντεταγμένες και μιστρί , ράσα χιλιοφθαρμένα 

Στην πέτρα του όρους του Σινά προσεύχεται για σένα ! 

Του Αγίου Μηνά έχει φρόνημα και το σπαθί κρατάει

Ειρήνη μόνο επιζητά  κι όλους τους αγαπάει !

Λιόλουστο μεσημέρι στην Βίγλα  στον Ακράθω …Από παντού προβάλλουν ασκηταριά ερημικά και αγέρωχα . Αιώνες και καιροί τα σημάδεψαν,  κάνοντάς τα μέρη αναπόσπαστα στου Ποιητή την πάνσοφη φτιάξη . Στεκόμαστε στα ψηλότερα αγνάντια και ανασαίνουμε μυρωμένο οξυγόνο . Φωνάζουμε , να ακουστεί η χαρά μας όσο πιο μακριά … Προσπαθούμε να …αγγίξουμε θάλασσα και ουρανό στο σμίξιμό τους . Ο Μιχάλης και ο Θεοδόσης θέλουν να στείλουν μακριά τις πέτρες τους , ο Γιώργης κι ο Νικόλας χαίρονται σαν νιογέννητοι την ελευθερία των αισθήσεων . Άκραθως ! 

Το ακρωτήρι των γενναίων ερημιτών του Όρους! Κατεβαίνουμε προς το κελλί της Αγίας Σκέπης . Μας υποδέχεται ο Γέροντας Πατάπιος .

 Όλα γύρω μαρτυρούν πως η αγάπη κατοικεί εδώ . Όλα δείχνουν τον Θεό . Όλα από Αυτόν και για Αυτόν  …

Κρήνες σκαλιστές , παρτέρια ολόχρωμα , κηπάκια κατάγιομα από ανθούς και δέντρα αμέτρητα στο μπαλκονάκι της Βίγλας το νοικοκυρεμένο και μαγευτικό.
  

Στο Αρχονταρίκι δίπλα στην μικρή τράπεζα, ο πατήρ Πατάπιος μας προσφέρει κέρασμα και μας μιλά ήρεμα και απλά  . Απέναντί μου,  ένα καδράκι με δυο μορφές Γερόντων . 

Και πάλι ο πατήρ Επιφάνιος μπροστά μας στο πλάι του Αγίου Πατρός  Ανθίμου του Μικραγιαννανίτη . 

Ήταν  ο πνευματικός μου ! μας λέει ο πατήρ Πατάπιος ! Αγιασμένη μορφή ! Την ευχούλα του να έχουμε ! Και ο πατήρ Επιφάνιος τι μέγεθος ! Γι αυτό τους έχω μαζί να μας ευλογούν οι Άγιοι Γέροντες ! Προσκυνήσαμε στο εκκλησάκι της Αγίας Σκέπης που σε λίγες μέρες θα εόρταζε . Εδώ διατηρούν ακόμα την παλαιά τάξη του μηναίου και εορτάζουν την Θεομητορική πανήγυρη την 1^η Οκτωβρίου , 13 με το παλαιό . Έπειτα κατεβήκαμε στο τελευταίο διάζωμα και εισήλθαμε  στην εκκλησιά του Αγίου Παταπίου . Μπροστά στο μικρό Ιερό της , το τίμιο λείψανο του Αγίου , μας υποδέχτηκε χαρίζοντάς μας άλλη μια σπάνια στιγμή γαλήνιας τρυφής . Αποχαιρετίσαμε τον Γέροντα και πήραμε τον ανηφορικό δρόμο για το κελί του πατρός Ιωσήφ του Βιγλιώτη . Εργασίες στην αυλή του κελιού με την ονειρεμένη  Θέα . Είκοσι πέντε χρόνια τώρα ο Μοναχός παλεύει να το αναστηλώσει …

Μα πιο πολύ μάχεται  με της φύσης τα στοιχειά  ! Θέλει γενναιότητα σπάνια για να ζήσεις εδώ πάνω . Σεισμός οι βροντές που κάνουν τη νύχτα μέρα  κι οι κεραυνοί κι οι κρότοι και οι εκρήξεις τους  που φοβίζουν ανείπωτα . Μα με τον καιρό ο ασκητής τα συνήθισε όλα τούτα μα πάντα αγρυπνεί και γρηγορεί . 

Κι ένα πεζούλι το πιο ψηλό του Ακράθωνα ,  να μας θυμίζει τις φορές που σε φωτογραφίες έχουμε δει τον Γέροντα να χαιρετά τους ιπτάμενους λεβέντες της Πατρίδας μας , όταν  περνούν από πάνω , κυματίζοντας τις σημαίες τις ένδοξες .

Την Ελληνική και του Βυζαντίου . Θέλαμε όσο τίποτα να τον ανταμώσουμε αυτόν τον περήφανο Μοναχό  με την γενναία καρδιά ,την πάντα αδούλωτη .  Το «πνευματικό ραντάρ» όλων των αξιόμαχων πιλότων της πολεμικής αεροπορίας . Στην πόρτα του κελιού υπήρχαν οδηγίες . Χτυπήστε δυνατά την καμπάνα και περιμένετε. Άλλο που δεν θέλαμε εμείς . Αντιλάλησε η χαράδρα από την γλυκολαλιά της . Βγήκε ο Γέροντας ! Αεικίνητος σαν αετός  και χαμογελαστός σαν παιδί  ! Μας άνοιξε να προσκυνήσουμε στον Άγιο Μηνά τον προστάτη του και έπειτα μας πέρασε στο Αρχονταρίκι με τα πολλά βιβλία  . Ντυμένος με ένα παλιό όλο μπαλώματα σκονισμένο  αντερί ,  στάθηκε για λίγο να ανασάνει  από την συνεχή προσπάθεια  που καταβάλλει για να φτιάξει το κελάκι του  προς δόξαν Θεού . 

Το μαρμάρινο ψηφιδωτό της εισόδου , δικό του κομψοτέχνημα . Αληθινός τόπος προσευχής , με μια πέτρα από το όρος Σινά στο κέντρο του να το αγιάζει . Μα και το απότομο κλιμακοστάσι ,  που πριν λίγες στιγμές αξιωθήκαμε να πατήσουμε στον πηγαιμό για το  σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου,  δικός του μόχθος κι αυτός  ! Ακάματος ! μια λέξη ταιριαστή που  μπορείς να πεις  για να τον περιγράψεις ! Καλλικέλαδος εργάτης του Χριστού επίσης ! Στις αγρυπνίες της Λαύρας πάντα η φωνή του κινεί τις προσευχητικές  ψυχές ! Μαϊστωρ αληθινός !   

Γεμάτο το μικρό δωμάτιο  από εμβλήματα της πολεμικής αεροπορίας που τιμητικά του έχουν απονεμηθεί όλα αυτά τα χρόνια . Κάθε ένα και μια πρόσκληση  για ανάβαση στα υψηλά και τα αιώνια : Αιέν υψικρατείν ! Μετά δικαίου υγειάζειν ! Δια μόχθου τα άριστα ! Ιστορία μέλλοντος γνώσις εστί !  Όλα τόσο ταιριαστά με τον Πάτερ Ιωσήφ  ! Και μια στολή πιλότου κρεμασμένη , να θυμίζει σε όλους την ευγνωμοσύνη που τρέφουν οι ιπτάμενοι υπερασπιστές στον Γέροντά τους.  Πάνω της χαραγμένα τα διακριτικά : Ιωσήφ Μοναχός . Είσαι έτοιμος για το ταξίδι της ζωής !

-Από πού είστε πάτερ ; τον ρώτησε ο Θεοδόσιος που κάτι γνώριζε για τον τόπο της καταγωγής του , μα η απάντηση που του έδωσε ήταν τόσο όμορφη και απρόσμενη , φανέρωμα αφοσίωσης και αταλάντευτης αποταγής : -Απ τον Παράδεισο είμαι ! Μόνο που έπεσα κάτω και επιθυμώ να επιστρέψω κάποτε ! Διαβάζω σε μια μικρή κορνίζα με δικά του λόγια  δίπλα μου :  

Ὁ ἐπὶ πτερύγων ἀνέμων ἐρχόμενος εἰς τόπον εἰρήνης, αἰτεῖ, λαμβάνει, καὶ φέρει τὴν ὄντως εἰρήνην εἰς τὰ πέρατα τῆς Οἰκουμένης. Ἰωσὴφ Μοναχός, Βίγλα, Ἅγιον Ὄρος. - Ειρήνη παιδιά μου ! Αυτή επιζητώ ! τίποτε άλλο ! Και υπομονή σε όλους και ιδίως σε αυτούς που ξεκινούν την πνευματική ζωή ! Όλους να τους αγαπάμε ! Εμείς με την πρώτη,  έχουμε την απαίτηση ο άλλος να γίνει φωστήρας της οικουμένης και Ρήτορας και καθηγητής του Πανεπιστημίου ! Οι Γεροντάδες πάντα στις οδοιπορίες βάζανε πρώτα να περπατήσει ο πιο αργός ! Με καταλαβαίνετε ;

Έρχονται πολλοί εδώ και συζητούμε . Κι είναι μερικοί που είναι πολύ μπερδεμένοι οι  καημένοι. Να ήρθε ένας τις προάλλες και άρχισε να μου λέει τις γνωστές θεωρίες για την προέλευση του ανθρωπίνου γένους …ότι δηλαδή προερχόμαστε από τον πίθηκο και άλλα τέτοια . Θυμήθηκα να του πω εκείνο που έλεγε ο Γέροντας Παϊσιος: Άμα η δεκαοχτούρα πει : δεκαεννιά , θα της βάλω είκοσι !  Μα εκείνος ο ευλογημένος συνέχισε να μου λέει για έρευνες που πιστοποιούν την εξυπνάδα του πιθήκου και άλλες μωροθεωρίες που δυστυχώς πολλούς πλανεύουν . Όση ώρα μιλούσε εγώ σιωπούσα και έκανα προσευχή και έλεγα Κύριε φώτισέ με να πω κάτι να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο ! Και με φώτισε παιδιά ο Κύριος ! Βούρκωσαν τα μάτια του Γέροντα Ιωσήφ  με την θύμηση του Κυρίου ! Δεν τον ένοιαζε που φανερώθηκαν τα δάκρυα … - Του λέω λοιπόν : Βρε παιδάκι μου δεν έχω δει ποτέ μου ως τώρα έναν πίθηκο Προϊστάμενο στην Νάσα ή Γενικό Γραμματέα  σε ερευνητικό κέντρο! Τι θεωρίες είναι αυτές που καταρρίπτονται τόσο εύκολα; Kάποιος μέτριος ξεστόμισε μια ανοησία για να γίνει σπουδαίος και εμείς τον πιστέψαμε ;

Συνέχισε ο Γέροντας και εμείς δεν χορταίναμε να τον ακούμε .

–Ξέρω πιο καλά το κοράνι από την Αγία Γραφή ! μας είπε …Μας έφερε να δούμε λοιπόν μια πολύ δουλεμένη νέα συγκριτική μελέτη του πάνω στα εκεί γραφόμενα . Τα αντιπαρέβαλλε  με πολλά χωρία από το Ευαγγέλιό μας ! Ρίχνει άπλετο φως στην άγνοια των πολλών  που δυστυχώς πολλές φορές αβασάνιστα και ελαφρά τη καρδία , ασεβώς εξομοιώνει…

Κάποιος ασυναίσθητα κοίταξε το ρολόι του ! -Μην φοβάστε ! μας είπε. -Στις τρεισήμισι περνάει το μετρό για Λαύρα ! Ένας εργάτης μπήκε για λίγο και κάτι τον ρώτησε …- Τον είδατε παιδιά μου ;Έλληνας , Οικογενειάρχης πολύτεκνος από την Αθήνα .Μάστορας καταπληκτικός ! Ανεβαίνει εδώ πάνω και κάνει μεροκάματα γιατί δεν βρίσκει πουθενά δουλειά ! Άμα τον ακούσεις , όλη μέρα μες στην χαρά , δοξολογεί και ευχαριστεί που βγάζει το ψωμί των παιδιών του ! Αυτά να βλέπουμε ! Αυτούς τους ανθρώπους που υπομένουν και αγαπούν τα δώρα του Κυρίου ! 

Άντε τώρα να σας πάω στην Λαύρα για τον εσπερινό με το μετρό ! Μόνο που θέλουν φούσκωμα τα λάστιχα και κάτι κοτρώνες  ξεφόρτωμα ! μας είπε και με άφταστο βήμα άρχισε να ξεμακραίνει  προς το αγροτικό φορτηγάκι του .

Με τον Άγιο Μηνά Γέροντα πως τα πάτε ;πρόλαβα και τον  ρώτησα …

Τι να σου πω παιδάκι μου με εμένα που έχει μπλέξει !

Ξεφορτώσαμε τις πέτρες και ο Γέροντας με αστραπιαίες κινήσεις τις μετέφερε παραδίπλα ώστε να αδειάσει η καρότσα   .

Πήραμε τον δρόμο του γυρισμού . Ξεκινήσαμε οι 5 με τον Γέροντα οδηγό και φτάσαμε στην Λαύρα 15!! 

Καταλάβαμε τι εννοούσε μετρό ο πάτερ Ιωσήφ ! Έκανε συνέχεια στάσεις για να αναπαύσει  οδοιπόρους που επέστρεφαν για τον εσπερινό στο Μοναστήρι ! Εκεί τον περίμενε ένας ανώτατος αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας που είχε έρθει να τον επισκεφθεί .

 Ίσα που προλάβαμε να πάρουμε την ευχή του και ένα τελευταίο χαμόγελο ελπίδας και μακροθυμίας Κυρίου . Στο στερέωμα της ψυχής μας πάντα το λάβαρο του Ακρίτα Μοναχού θα κυματίζει για όσο ζούμε                                                                     ( συνεχίζεται …)  

Νώντας Σκοπετέας

Η Παναγία οικονόμησε …

                                        Ημερολόγιο  Όρους 2014

Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους . 

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 5 )

  

 Σε όποιο μέρος κι αν σταθείς,  σ ΄ακολουθάει  η ματιά της

Μεσίτρια  αχειροποίητη σου λέει τα μυστικά της .

Μητέρα Προδρομίττισσα φωνή μου μη παρίδης !

Μη σταματάς γλυκύτητα σ όλους να μεταδίδεις !

Αμαρτωλών η δύναμις , υπόσχεση πρεσβεία

Η Εγγυήτισσα η Κυρά σώζει την Αιγυπτία !

Απ του Ουρανού τις άκριες  κρέμεται σπηλιαράκι

Κλωστή ηλιαχτίδα το βαστά πάνω απ το θαλασσάκι .

Σαρακοστές με δάκρυα και αγώνες περασμένες …

Στου βράχου το απαράκλητο μορφές ηγιασμένες

Χαράδρα που αντιλαλεί ευχή εις τον αιώνα !

Μεγαλοσχήμων  τα μαλλιά πίσω από την Εικόνα !( Νώντας Σκοπετέας)

…Μπήκαμε μέσα στο καθολικό του Τιμίου Προδρόμου . Μεγαλόπρεπο ,  ολοφώτεινο στο πρωινό του Οκτώβρη και επιβλητικό , γεμάτο ζεστά φρέσκα χρώματα , περιποιημένο και με τάξη παροιμιώδη . Το εικονοστάσι της Παναγίας της Προδρομίτισσας δεσπόζει και εντυπωσιάζει με την γλυκύτητα που ξεχύνει αφειδώλευτα στις ματιές και στις ψυχές μας .

Η ιστορία της εικόνας γνωστή μα είπαμε πως η πραγματικότητα και η ψηλάφηση του θαυμαστού είναι άλλο πράγμα . Αχειροποίητη , άνευ χειρών ανθρώπων , Θεαρχίω νεύματι πλασμένη,  σπάνια και ανεκτίμητη . Παράσταση μόνο… δίχως  το ανά να την συνοδεύει …Δεν χρειάζεται η πρόθεση δίπλα της …εδώ το ζωντάνεμα του Ουρανού και της Ενδοξοτέρας Του δεν απεικονίζεται …Στέκεται εν υποστάσει  μπροστά στα έκθαμβα μάτια σου  . Στα 1863 οι κτήτορες της σκήτης Νήφων και Νεκτάριος παρήγγειλαν στο Ιάσιο της Ρουμανίας την εικόνα της Παναγίας για να την τοποθετήσουν στο καθολικό . Ένας ευσεβέστατος Αγιογράφος ονόματι Ιορδάνης ανέλαβε την υπόθεση , υποσχόμενος στους Πατέρες πως η δημιουργία της εικόνος θα ετελείτο με το προσήκοντα  σεβασμό στην Παναγία και τον Κύριο , εν προσευχή και νηστεία …Ξεκίνησε λοιπόν ο σεμνός και πιστός τεχνίτης να ζωγραφίζει όλο θέρμη και προσευχόμενος στην Υπεραγία Μητέρα …

Μόλις τέλεψε με τα άμφια του Κυρίου και της Μητρός Του , ξεκίνησε να ζωγραφίζει τα πανίερα πρόσωπά Τους . Μα το αποτέλεσμα τον απογοήτευσε τόσο , που με δάκρυα και θλιμμένος ανείπωτα σκέπασε την εικόνα με ένα ύφασμα και κλείστηκε στο δωμάτιό του , προσευχόμενος συνεχώς  και εκλιπαρώντας τον Θεό δια πρεσβειών της Θεοτόκου  για θεία φώτιση , ώστε να καταφέρει να ολοκληρώσει την εικόνα . Έτσι κύλησε όλη η νύχτα …Το πρωί με τα μάτια κατακόκκινα από το κλάμα και την αγρύπνια μπήκε ξανά στο εργαστήριο με πίστη ότι θα τα καταφέρει . Ξεσκέπασε το εικόνισμα και έπεσε αμέσως κατά γης δοξάζοντας και ευχαριστώντας τον Κύριο που φανερώθηκε σ αυτόν τον τόσο ανάξιο δούλο Του . Η Εικόνα ήταν έτοιμη στην σημερινή της μορφή !

Από χέρια Αγγέλων έτσι όπως πρόσταξε ο Κύριος Σαβαώθ να γίνει ! Πήρε έπειτα τον δρόμο της για το Όρος θαυματουργώντας καθ οδόν και χαρίζοντας από τότε την γαλήνη και την άφατη παρηγοριά της σε όποιον καταφεύγει γονατιστός έμπροσθέν της . Ασάλευτοι καθόμασταν και την κοιτάζαμε για αρκετή ώρα  . Όπου και να πηγαίναμε έπειτα το υπέραγνο βλέμμα της  μας ακολουθούσε . Θεόσδοτο εικόνισμα ! Προστασία και Σκέπη η Γεννήτρια του Φωτός . Κι είναι τόσα πολλά τα συναισθήματα που γεννιούνται στην θέα Της . Ναι , ένιωσα να με ελέγχει , να με νουθετεί αυστηρά σαν Μητέρα που αγωνιά . Μα δεν άλλαζε το κοίταγμά της  . Αυτό, αιώνια γλυκό , αμετάθετα παραμυθητικό στέκεται εκεί και πάντα σε ακολουθεί . Είσαι εσύ που αλλιώς το εισπράττεις , όπως θα γίνει και στον άλλον  αόρατο ακόμα κόσμο , όπου το αναλλοίωτο Φως του Κυρίου άλλους θα φωτίζει και άλλους θα κατακαίει…

Είναι αλήθεια πως καταχραστήκαμε της ευγενείας του Αρχοντάρη Μοναχού Γ. ο οποίος μας είχε ανοίξει για να μπούμε . Δεν παραπονέθηκε διόλου που καθυστερούσαμε , ολοένα κοιτάζοντας και φωτογραφίζοντας την Προδρομίτισσα Κυρά . Μας περίμενε με υπομονή , χαμογελώντας κάθε φορά που επιφωνήματα θαυμασμού έβγαιναν αβίαστα απ όλους μας . –Πάμε να σας κεράσουμε στο Αρχονταρίκι ,  είπε μόλις αρχίσαμε να εξερχόμαστε . 

Μόλις δε πληροφορήθηκε και τον τόπο προέλευσής μας , την Αργολίδα έλαμψε το πρόσωπό του . Θυμήθηκε τότε που σαν φοιτητής της Θεολογίας την επισκεπτόταν συχνά . Την Ιερά Μονή του Καλαμίου την ηγουμένη και τον κτήτορά της Άγιο Νήφωνα , μα περισσότερο το ησυχαστήριο του Γέροντος Επιφανίου Θεοδωροπούλου στην Τροιζήνα , την κοσμολάτρευτη  Κεχαριτωμένη . Συγκινημένος  θυμήθηκε τις υποθήκες ζωής -το σπανιότατο αυτό βιβλίο –διαμάντι - του μακαριστού Αγίου Πατρός οι οποίες τον οδήγησαν κάποτε στην μόνη Οδό της σωτηρίας . Χαρά που έκανε ο πατήρ Γ. εκείνο το πρωινό ! Σαν να συναντήθηκε με συγγενείς που χρόνια είχε να ανταμώσει !

Χάρισε στον Παπά –Χρήστο μια σπάνια απεικόνιση της Αγιάς Μαρίνας της Προστάτιδός του , να κτυπά τον σατανά με το σφυράκι της , μιας και εκείνος  στην ενορία της διακονεί με αφοσίωση και αγάπη στον συνάνθρωπο . Αγκαλιαστήκαμε αδελφικά με τον Προδρομίτη Πατέρα και δώσαμε υπόσχεση πως σύντομα θα ανταμώναμε και πάλι !  Οι υπόλοιποι της παρέας πήραν τον δρόμο της επιστροφής στην Λαύρα,  μιας και έπρεπε να φύγουν για τον επόμενο Αθωνικό τους προορισμό , την Μονή του Φιλοθέου . Έτσι χωριστήκαμε  προσωρινά μιας και  μετά από δυο μέρες και πάλι θα συνοδοιπορούσαμε ως τα μέρη της Παναγούδας …

Τραβήξαμε οι γνωστοί πέντε λοιπόν ,την πορεία  για το σπήλαιο του Αγίου Αθανασίου . Μια σύντομη δοξολογία δρόμος ως τον Σταυρό , που σαν ουράνιος οδοδείκτης έστρεφε τα βήματά σου προς  το αξόδευτο γαλάζιο . Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε ένα –ένα τα σκαλιά αποτυπώνοντας μέσα μας  μαγευτικές εικόνες βγαλμένες απ του Παραδείσου τ΄όνειρο …Ανάσες κομμένες από το απερίγραπτο με χιλιάδες λέξεις ακόμα πανόραμα των θαυμασίων του Πλάστη ! 

Κατ΄ αρχάς συ , Κύριε, την γη  εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου είσιν οι ουρανοί…. Στην άκρη του Όρους ο αγιασμένος νότος του από την έρημο της Βίγλας . Και εδώ στην αετοφωλιά του ανεμοφαγωμένου γκρεμού ,  μια σπηλίτσα που δεν ακουμπά στη γη μα απ τον ουράνιο θόλο  μοιάζει κρεμάμενη…Στον λαξευμένο βράχο , Θεού θυσιαστήρια να μαρτυρούν περάσματα Αγίων . Ο Άγιος Αθανάσιος που καρτερά αιώνια  τον καιρό των πνευματικών αγώνων , το ταξίδι των αρετών , την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή…Εδώ ξεκινούσε των αρετών το στάδιο , ησυχάζοντας από την Καθαρή Δευτέρα ως το Σάββατο του Λαζάρου ! Προσευχόμενος για όλα του τα εκλεκτά τεκνία , παλεύοντας ανδρείως  με τους ανύστακτους δαίμονες και τα φιλεπίστροφα , υποκινούμενα από αυτούς , πάθη …Νηστεύοντας και ευχόμενος  ανέβαινε τον δικό του Γολγοθά ,  μαστίζοντας τα τάγματα των αοράτων εχθρών και επέστρεφε έπειτα στη Λαύρα του και στο ποίμνιό του , για να συνεορτάσει την ένδοξη Ανάσταση . 

Κτυπάμε την μικρή καμπάνα . Γοργόφτερος ο ήχος της μαρτυρά το προσκύνημά μας . Ο Άγιος ξέρει πως είμαστε εδώ ! Φανερός παντού ! Στο μικρό παρεκκλήσι του . Στο εικόνισμά του  στο πλάι της Εγγυήτισσας Παναγίας ! Μήνυμα κρατά ο ίδιος γραμμένο πάνω του ! Τα λόγια του ηχούν κι αυτά ασίγαστα : Εν καρδία πραέων αναπάυεται Κύριος . Ψυχή δε ταραχώδης , δαιμόνων καθέδρα …Οι Άγιοι δεν μεριμνούν για την  υστεροφημία τους ! Θεωρούν εν ζωή , εαυτούς αμαρτωλοτέρους και ελαχιστοτέρους απάντων . Μόνο τον Παράδεισο ζητούν για όλους ανεξαιρέτως και αγωνιούν αέναα μήπως και οι μεθοδείες του διαβόλου ,  μας κάνουν  να τον χάσουμε μέσα απ τα χέρια μας . Γι αυτό μας στέλνουν συνεχώς μηνύματα …Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω ! Να κι ο έτερος καθηγητής της ερήμου Μέγας Ευθύμιος σιμά του κι αυτός  ! Άλλο Θείο άγγελμα  εκείνος  κομίζει στον κόσμο : Όπλα του Μοναχού η μελέτη , η προσευχή , η διάκριση , η ταπεινοφροσύνη και η κατά Θεόν υπακοή ! 

Στεκόμαστε και πάλι άσειστοι μπροστά στην Παναγία ! Εγγυήτισσα , γιατί ήταν αυτή η εικόνα που κάποτε βοήθησε την Αγία Μαρία την Αιγυπτία να μετανοήσει και να φύγει στην λυτρωτική για εκείνην  έρημο του Ιορδάνη . Ήταν αυτή που μεσίτευσε και παρηγόρησε και εγγυήθηκε την άφεση των αμαρτιών  ! Και έπειτα θέλησε να έρθει μόνη της  σ αυτό το σπηλιαράκι . Την βρήκε ο Άγιος και θέλησε να την μεταφέρει στην Λαύρα για να προσκυνείται από τους Μοναχούς . Όμως η εικόνα  επέστρεφε στου βράχου το θηκάρι που το θελε για αιώνια εστία της . Έκτοτε εδώ στέκει και αγναντεύει το Αγιονορείτικο πέλαγο και υπόσχεται και ασφαλίζει με την παρρησία της . Και όσους Μοναχούς προστρέχουν , τους αγκαλιάζει στοργικά και τους σώζει εκ παντοίων δεινών . Και εκείνοι,  άμετρα  και σπαραχτικά  την ευλαβούνται και αγνοούν το απρόσιτο και το δύσβατο , τους μανιασμένους καιρούς και το απαράκλητο του τόπου , για να την φωτίσουν και να την υμνήσουν . Ανέβαινε συχνά ο Γέροντας Ιωσήφ ο ησυχαστής εδώ πάνω , να ανάψει το καντήλι της . Εδώ αξιώθηκε για πρώτη φορά του ακτίστου φωτός ! Εδώ εκάρη Μοναχός …Γι αυτό ονομάστηκε και σπηλαιώτης ! 

Αν ψάξεις  πίσω απ την θαυματουργή εικόνα θα βρεις ακόμα το κερί με κολλημένα τα μαλλιά από την κουρά του Θεοφώτιστου Ασκητή , του παππού σχεδόν όλου του σημερινού αθωνικού  κόσμου ! Αν σκύψεις και ασπαστείς   στο χώμα το αγιασμένο,  ίσως αισθανθείς πως ακόμα δεν έχει στεγνώσει από τα δάκρυα του Παπά -Χαρίτωνος του Πνευματικού,  που κάποτε το κατοίκησε για χρόνους πολλούς με την ευλογημένη του συνοδεία . Κι άλλοι αμέτρητοι οικήτορές της , ασκητάδες της ησυχίας και της Αγιότητας αγωνιστές , έχουν αφήσει τα αποτυπώματα της δεομένης ψυχής τους σε αυτό το λάξευμα του Δημιουργού .  Βρισκόμασταν  σε ένα από τα πλέον συνταρακτικά προσκυνήματα του Άθωνα . Στην καρδιά του Ιερού βουνού , την πάντα καιομένη από Θεϊκό Έρωτα , την σπλαχνική και φιλόξενη για όσους θελήσουν να συμπορευτούν με τους χτύπους της … 

Μαζί μας και ένας Ρουμάνος προσκυνητής ο Κωνσταντίνος . Μόνος μόνω Θεώ , ταπεινός προσκυνητής , έλεος ζητούσε και γαλήνη , τίποτα άλλο  ! Προσκύνησε αθόρυβα στα δυο παρεκκλήσια του Ακαθίστου ύμνου και του Αγίου , γονάτισε μπροστά στην Παναγία και έφυγε έπειτα . Βρήκε ένα βραχάκι με θέα του Ουρανού τα σκαλοπάτια και καθόταν ήρεμος και αληθινά χαρούμενος με καρδία πραεία φωνάζοντας με την σιωπή του : Έρχου Κύριε !     ( συνεχίζεται …) 

                             Νώντας Σκοπετέας/Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως 

Η Παναγία οικονόμησε …

                                        Ημερολόγιο  Όρους 2014

Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους .

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 4 )

Κανόνες παρακλητικοί ακούγονται ολοένα .

Με ελέησον και στεναγμούς είναι αναδεμένα !

Δέσποινα Κουκουζέλισσα σώζε δεινών παντοίων !

Δείξε στον Κύριο να δει πηγές μας  των δακρύων ! 

Νιώθεις , πως θα κατέβουνε στη γη να την αγιάσουν

             και όλες τις νίκες της  ζωής στον κόσμο να γιορτάσουν !

Του Θεοφάνη οι ζωγραφιές ζωντάνεμα Αγίων !

Το δωδεκάορτο αν δεις άνω των ψαλτηρίων !

                      

...Μετά την προσκύνηση των τιμίων Λειψάνων, όλοι Μοναχοί και Λαϊκοί , στεκόμαστε απέναντι από την  Οικονόμισσα . Εννέα ασημοκάντηλα  ρίχνουν το εσπερινό τους φως  στις ικετευτικές φωνές μας , που ψέλνουν τον Αγγελικό ύμνο στην Παναμώμητον Δέσποινα του κόσμου . Εδώ ακούγονται οι τελευταίες λέξεις της ημέρας στο καθολικό … τα παράπονα και οι ευχαριστίες , τα αιτήματα και οι ελπίδες να οικονομήσει η Παναγιά  , μέσα στου Άξιον Εστί το μεγαλυνάρι το όντως Θεομητορικό.

 Όλοι περνούν  από τον Άγιο για μια τελευταία επίσκεψη,  έναν ύστατο πριν την νύχτα χαιρετισμό .  Βγαίνοντας , ένας νεαρός Μοναχός μας προέτρεψε να κατευθυνθούμε προς τον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κουκουζέλη ! Εκεί , κάθε απόγευμα ψέλνεται παράκληση μπροστά στην Κουκουζέλισσα . Πάλι Παράκληση ; απορεί ένας αδελφός που πρωτοέρχεται στο Όρος …

Μόλις τώρα δεν κάναμε ; Δίπλα του κάποιος που μετρά πολλές επισκέψεις …Καλοσυνάτα του απαντά : -Αδελφέ μου πόσες φορές σου έχει συμβεί να επικαλεστείς την Παναγία μπροστά σε έναν επερχόμενο κίνδυνο ή μια δυσκολία ;- Πολλές ! απαντά εκείνος …-Είπες ποτέ ότι φτάνει μια μόνο ; και από τότε δεν ξανάπες ποτέ : Παναγιά μου;Έτσι είναι και οι Παρακλήσεις!

Και τι όμορφο που είναι να υμνείς και να παρακαλάς την Παναγιά όταν δεν στο επιβάλλει κανείς και τίποτα  παρά μόνο η αγάπη σου και η ευγνωμοσύνη για Κείνη ! 

Σοφά τα λόγια του αδελφού διέλυσαν την απορία και την όποια βαρυγκόμια…Μπαίνουμε στον Ναό . Την εκτενή Ικεσία  ψέλνουν ένας Μοναχός μαζί με έναν μικροκαμωμένο μα εκ Θεού χαριτωμένο Ιερομόναχο . Αεικίνητος και ευλαβής , πράος,  χαρούμενος στην όψη  και κατανυκτικός . Μας θυμιάζει έναν- έναν …Σκέφτομαι πως  κάθε τίναγμα του θυμιατού στις εικόνες του τέμπλου και στο εικονοστάσι της Κουκουζέλισσας , επιστρέφει στον κόσμο την ευωδία του Κυρίου  και την ελπίδα των Αγίων Του . Αν οι ψυχές το φυλακίσουν με άγιον φόβο του Θεού,  αυτό θα τις μυροβολά για πάντα , άσωστο και ανεξίτηλο …     

Νυχτώνει στην Λαύρα . Ακόμα η πρώτη μας μέρα δεν έχει κλείσει ! Και έχουμε ακόμα μια ολάκερη μπροστά μας , μιας και οι φιλόξενοι Πατέρες αποδέχτηκαν το αίτημά μας για μια παράταση στη συνήθη παραμονή ! Στο μεγάλο παγκάκι της αυλής συναντιόμαστε με τον γνωστό μας εφημέριο πατέρα Π. Για λίγο ξαποσταίνει συζητώντας με προσκυνητές . Μας διηγείται με ζέση  ένα πρόσφατο θαύμα του Αγίου Αθανασίου με μια γυναίκα που θεραπεύτηκε από παραλυσία …Στο αρχονταρίκι ο πατήρ.Β. ο πνευματικός ,  διηγείται την Ιστορία της Λαύρας στους προσκυνητές . Σαν να θυμάται κάτι από τα παλιά βεβιωμένα δικά του …Σαν να περιγράφει το πρόσφατο , το κοντινό  χθες…Τόσο δικά του όλα τούτα …

Τέτοια η πίστη του στα θαυμάσια και θαυμαστά της γης της μετανοίας του …Ετοιμαζόμαστε για κατάκλιση . Στους νιπτήρες της Μονής κάποιος παραπονιέται που δεν υπάρχει καθρέφτης …Θυμάμαι κάτι που άκουσα από τον φλογερό ιεροκήρυκα του Παραδείσου , μακαριστό Δημήτριο Παναγόπουλο :Οι Μοναχοί καθρεφτίζονται στην εικόνα του Χριστού ! Σ Αυτόν και μόνο  θέλουν να μοιάσουν …Τι να τον κάνουν τον καθρέφτη ! Δεν τους χρειάζεται σε τίποτα !  Και σ αυτό το ταξίδι τα λόγια του εργάτη του Θείου αμπελώνος τα Χριστοκίνητα , αυτά που δεν θωπεύουν τα αυτιά , μα ξυπνούν τις ράθυμες συνειδήσεις , μας συνταράσσουν μέσα από ομιλίες και βιβλία του.

Στον Αη Νικόλα το μισοσκόταδο και το πετραχήλι θεραπεύουν τραυματισμένες ζωές . Δεύτερο βάπτισμα συντελείται μόλις σιμά μας .  Στην ασφάλεια των πρεσβειών του θαλασσάρη Προστάτη , ο ύπνος μας  είναι γλυκός ως του μεσόνυκτου το πρώτο τάλαντο . Μια ακόμα  ημέρα που η Παναγία οικονόμησε να μείνει παντοτινά αξέχαστη σε όλους μας !          

Στις τέσσερις κατεβήκαμε στο καθολικό .  Η πρώτη μετάνοια πάντα στον Άγιο,  που σαν να σε καλωσορίζει μόλις εισέρχεσαι . Τα βήματά σου σε τραβάνε στον τάφο του τον ιαματικό . Δεν είναι μηχανικές οι κινήσεις κανενός . Απόλυτη συμμετοχή της πεντάδας των αισθήσεων . Όλες κινητοποιούν την ψυχή και τους  δακρυϊκούς σου  αδένες…Ώρες κυλούν ως το χάραμα …Όλες μέσα στην Κιβωτό την αβύθιστη της Εκκλησίας . Τα στασίδια τρίζουν γνώριμα πια …Κανείς δεν ενοχλείται …Ολοένα κάθεσαι και σηκώνεσαι ανάλογα με την θεία περίσταση και την σημασία των στιγμών . Μοιάζουν  με την ζωή μας αυτά τα πολυκαιρισμένα στασίδια ...

Εκεί που για λίγο  ξαποσταίνεις  αποκαμωμένος , να πάλι μια ευχή και μια δέηση να σε ξανασηκώσει όρθιο στα πόδια σου . Και πάλι θα πέσεις και ξανά θα σηκωθείς …ώσπου να σε συναντήσει Εκείνος ! Βγαίνουμε για λίγο έξω …Αποχαιρετάμε τους Αιτωλούς αδελφούς μας που φεύγουν με το πρωινό λεωφορείο των εξίμισι για Καρυές και έπειτα για έξω … Τόσο  μικρή σε διάρκεια  η συνύπαρξή μας , μα δεν νομίζω ότι ποτέ θα ξεχαστούν οι στιγμές της κοινής λατρείας και συναλληλίας στα μέρη της Λαύρας . Παντοτινό ενθύμιο εν   Χριστώ αγάπης και αδελφοσύνης , χαραγμένο από τα χέρια της Οικονόμισσας.

Επιστρέφω στο Χειρουβικό . Ψάχνω στους τοίχους για εικόνα του Αγίου Κουκουζέλη …Μα όποιαν μορφή κι αν  συναντώ το ίδιο μου φωνάζει : Πάσα την βιωτικήν αποθώμεθα μέριμναν ! Η Θεία Λειτουργία τελειώνει . Λαμβάνουμε αντίδωρο και αγιασμό και κατευθυνόμαστε προς την Τράπεζα . Ζωντανεύει ο Ουρανός μέσα από τις ασύγκριτες σε χρώματα και συνθέσεις  αγιογραφίες , που τα αγιασμένα χέρια του Μοναχού Θεοφάνους του Κρητός φιλοτέχνησαν σε κάθε σπιθαμή της από την είσοδο ως και τα ψηλά της . Δέκα χρόνια Λαυριώτης  ,  στα μέσα περίπου  του 16^ου αιώνα , γεύτηκε τους καρπούς της μοναστικής ζωής  μαζί με τους δυο κατά σάρκα υιούς του  Συμεών και Νεόφυτο . 

Έτσι όλη του η τέχνη και η προσευχητική του έμπνευση , αποτυπώθηκε με τρόπο που προκαλεί τον θαυμασμό , κυρίως στο καθολικό της Μονής . Εκεί τα αριστουργήματα του , παραστέκουν ακοίμητα στης μετανοίας τις εκλεκτές γενεές ….

Εκεί το Δωδεκάορτο στον χορό  σε συγκλονίζει με την εκπληκτική αποτύπωση των λεπτομερειών και το ανεπανάληπτο ζωντάνεμα της πιο υπέροχης ιστορίας του κόσμου , της ιστορίας της νίκης της αληθινής ζωής και του αιωνίου θριάμβου κατά του θανάτου . Δεν θα ξεχάσω τα μονίμως έκπληκτα μάτια του αγιογράφου Αιτωλού αδελφού μου Φώτη στην πολλοστή φορά που αντίκριζε τις αναπαραστάσεις του «παππού» Θεοφάνους ! 

Μετά το θρεπτικό φαγητό μοιράζεται κόλλυβο της Αγίας Θέκλας, της οποίας λείψανο προσκυνήσαμε όλοι μας στην Θεία Λειτουργία . Μια χούφτα γλυκιάς μνήμης της πιστής οδοιπόρου του Κυρίου και έπειτα ο καθένας στα διακονήματά του . Εμείς σπεύσαμε να πάρουμε το κλειδί του παρεκκλησίου του Ακαθίστου , του  σπηλαίου του Αγίου Αθανασίου στα μέρη της Βίγλας . 

Ξεκινήσαμε λίγο αργότερα για τον όχι ιδιαίτερα μακρινό προορισμό μας . Μια ώρα περίπου σε δρόμο μεγάλο και αρκετά ανηφορικό . Στην παρέα μας είχαν ήδη προστεθεί ακόμα οκτώ ευλογημένοι συνοδοιπόροι  από την Αργολίδα . Ο παπά –Χρήστος , της Αγίας Μαρίνας παιδί διαλεχτό μαζί με τους ενορίτες του . Ξεκινήσαμε όλοι μαζί μα έπειτα από λίγο είχαμε χωριστεί ασυνείδητα σε ομάδες . Στην δική μου κάποιος ξεκίνησε να διαβάζει τους χαιρετισμούς της Παναγίας ενώ βαδίζαμε . Οι υπόλοιποι συμπληρώναμε στο τέλος κάθε οίκου το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε και το Αλληλούια …Μυρωδιές έντονες ανασαίναμε . Εκπνέαμε τα χαίρε και εισπνέαμε τον Θεό που φανερώνεται στο οτιδήποτε μας περιστοιχίζει …Μάραθος άφθονος στις άκρες του δρόμου  , μανόλιες λαμπερές  και αμέτρητα δαφνόδεντρα –βαγίτσες στου Άθωνα τους πρόποδες. Συχνά πυκνά όλοι μας κοιτάμε και προς τα πάνω . Στις σπηλιές και τα βράχια τα απόκρημνα του Ιερού Βουνού . Κάποιοι παρατηρούν από κει τα βήματα του κόσμου προς της μετανοίας τον σωστικό προορισμό …Να ναι κάπου εδώ οι αόρατοι ασκητάδες ; 

Αυτοί που θαυμαστά υπάρχουν και θα υπάρχουν με θεϊκή πρόνοια για να τελέσουν την τελευταία Λειτουργία στης Μεταμόρφωσης την κορυφή λίγο πριν την Συντέλεια ; Η Ρουμάνικη σκήτη πρόβαλλε ύστερα από λίγο επιβλητική μπροστά μας . Εργασίες πολλές έξω από την πύλη που η Παναγία η Προδρομίτισσα και ο Βαπτιστής φρουρούν αιώνια . 

Μέσα στον θόρυβο και τις σκόνες ένα γεροντάκι κυρτωμένο με βήμα αργό , περιδιαβαίνει . Τρέχουμε όλοι μας να πάρουμε την ευχή του . Είναι ο πατήρ  Ιουλιανός ο Ρουμάνος ο πνευματικός . Του φιλάμε το χέρι και εκείνος με την γροθιά του την μικρή , μας κτυπά απαλά και  στοργικά τα κεφάλια … Κάτι ψιθυρίζει , σίγουρα εύχεται , το νιώθουμε με την γαλήνη που μας μεταδίδει στο ελάχιστο της συνάντησής μας . Μπαίνουμε στην αυλή της σκήτης. Περιποιημένα όλα . Παρτέρια με λουλούδια μας χαρίζουν απλόχερα  χρώματα και αρώματα . Ένας ευγενέστατος Ρουμάνος Μοναχός μας κάνει νόημα πως έρχεται σε λίγο να μας ανοίξει το καθολικό για να προσκυνήσουμε … Μέσα  μια εικόνα φτιαγμένη από Αγγέλους , η αχειροποίητη εικόνα της  Παναγίας και τα φτερά του Προδρόμου να την σκεπάζουν  …     ( συνεχίζεται )  

                                               Νώντας Σκοπετέας

Η Παναγία οικονόμησε …

                                        Ημερολόγιο  Όρους 2014

Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους .