«…ἰδού οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν
ἐν τῷ Ἰσραήλ καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον…»
(Λουκ. 2,34)
Η
ζωή όσων θέλουν να ζουν ευσεβώς και θεαρέστως, είναι κατάγιομη από διωγμούς και πειρασμούς, λοιδορίες, ύβρεις,
ειρωνείες, καταφρόνια, υποτίμηση, συκοφαντίες.
-Μήπως είμαι εξωγήινος; μας ρωτούσε τις προάλλες μια ψυχούλα…-μήπως τα έχω χάσει; Γιατί όλοι με αντιμετωπίζουν έτσι, σχεδόν σαν τρελό! Ένας συνάδελφος στο γραφείο μου είπε, πως με αυτά που λέω είμαι για το luben...(σ.σ διαδικτυακό σατυρικό κανάλι)
Η πεπερασμένη μας μας λογική αδυνατεί να
υποκλιθεί στο απερινόητο και ακατάληπτο του Θεού. Ελάχιστα ψήγματα του
μεγαλείου Του μας χαρίζονται σαν παρηγοριές, για να μπορούμε να αντέχουμε αυτό
το πολλάκις δυσβάσταχτο άλγος της στενής
και και τεθλιμμένης οδού. Για να
μπορούμε να χαιρόμαστε ελπίζοντας. Ελπίδα (έλεγε ο π.Αθανάσιος Μυτιληναίος)
είναι η χαρά πριν την χαρά! Ο παράδεισος πριν τον παράδεισο! Και είναι αυτά τα
θαύματα και τα θαυμάσια ακήρατες πλευρές
του Κυρίου μας (έτσι τα παρομοιάζει ο μακαριστός Παναγόπουλος) από τις οποίες
ξεβγαίνουν συνεχώς ύδωρ και αίμα, της πίστης μας τα νάματα τα ζωοποιά, τα σωστικά μυστήρια της ζωντανής αλήθειας!
Είναι τα θαύματα λοιπόν τα υπέρλογα, τα υπερφυή,
που κατά την πίστη του καθενός
χορηγούνται. Μακάριοι βέβαια όσοι
πιστεύουν δίχως να δουν. Η διάκριση, η
μεγαλύτερη και μητέρα και αδελφή όλων
των αρετών, είναι εκείνη που θα οδηγήσει τον πιστό, είτε να κρατήσει καλά φυλαγμένο
τούτο το σημείο-δώρο, είτε προς δόξαν Θεού και ωφέλεια ψυχών, να το κοινολογήσει στους
αδελφούς του, να χαρούν και να παρηγορηθούν και εκείνοι, να δοξάσουν τον Κύριο, που συντρίβει τη λογική,
της φύσεως την τάξη και να αναφωνήσουν με δυναμωμένη την ελπίδα: Ζει Κύριος των δυνάμεων!
Βέβαια
εδώ αρχίζει η μεγάλη δοκιμασία, γιατί δεν είναι μόνο οι άγευστοι και τυφλοί, οι
απονεκρωμένοι ολότελα πνευματικά, που θα σπεύσουν όπως είπαμε και νωρίτερα να χλευάσουν,
μα είναι και άνθρωποι, εντός πολλών εισαγωγικών, πιστοί και πνευματικοί, λαϊκοί
μα και κληρικοί, που αβίαστα θα αποδώσουν το υπέρλογο που μόλις ακούστηκε από
μία ταπεινή ψυχούλα, ως αποκύημα φαντασίας, ή ακόμα και ομαδικής παράκρουσης, αν πολλοί έγιναν
κοινωνοί του, διαστρεβλώνοντας την αλήθεια και ζητώντας ένα νέο θαύμα επί τόπου,
προκειμένου να πειστούν και για εκείνο που άκουσαν! «…Καὶ
προσελθόντες οἱ Φαρισαῖοι καὶ Σαδδουκαῖοι πειράζοντες ἐπηρώτησαν αὐτὸν σημεῖον ἐκ
τοῦ οὐρανοῦ ἐπιδεῖξαι αὐτοῖς. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὀψίας γενομένης λέγετε·
εὐδία· πυρράζει γὰρ ὁ οὐρανός· καὶ πρωΐ· σήμερον χειμών· πυρράζει γὰρ στυγνάζων
ὁ οὐρανός. Ὑποκριταί, τὸ μὲν πρόσωπον τοῦ οὐρανοῦ γινώσκετε διακρίνειν, τὰ δὲ
σημεῖα τῶν καιρῶν οὐ δύνασθε γνῶναι; Γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ,
καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον Ἰωνᾶ τοῦ προφήτου. Καὶ καταλιπὼν
αὐτοὺς ἀπῆλθεν…»( Ματθ.16,1-4)
Και ναι μεν όπως λένε οι πατέρες, πρέπει να
είμαστε πολύ προσεκτικοί, γιατί ο μισόκαλος στήνει διαρκώς δόκανα υπερηφανείας και παγίδες οιήσεως, αλλά όταν με
την ευλογία του πνευματικού πατρός και με την διάκριση οδηγό, ένα θαύμα μας κοινολογείται, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ώστε να μην ομοιάσουμε
στους φαρισαίους που κατηγόρησαν, ω της βλασφημίας, τον Χριστό μας ότι συμπράττει με τον άρχοντα των δαιμονίων για να εκβάλει τα
δαιμόνια! «…Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν
δαιμονιζόμενον· καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός, καὶ ἐθαύμασαν οἱ
ὄχλοι λέγοντες ὅτι οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν
τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια…» (Ματθ.9,32-34)
Θέλουμε
θαύμα για να πειστούμε για το θαύμα, σαν τους φαρισαίους και τους σαδδουκαίους,
που πείραζαν τον Κύριο, ω της εμπαθούς
υποκρισίας, ω της πλάνης, ω της ζηλοφθονίας της παμίαρης! Όλα τα ξεχάσαμε με μιας, όλα τα θαύματα και τα
θαυμάσια της Αγίας Ορθοδοξίας! Σκάνδαλα για την "ανίκητη" λογική των πολλών! Το λείμμα θα
κρατήσει την πίστη ζωντανή! Θα διαβάσουμε μερικά τέτοια λοιπόν σήμερα διάσπαρτα,
με θεματικό τους πυρήνα το γεγονός ότι ο
Χριστός μας είναι πάντοτε παρών, η Παναγία Μητέρα μας και οι γνήσιοι φίλοι του,
είναι συνεχώς δίπλα μας! Η λογική υποχωρεί και νικιέται από την άδολη και ανυστερόβουλη πίστη της καθαρής καρδιάς, που αενάως θα
προκαλεί και θα αποτελεί σημείον αντιλεγόμενον! Καθρεφτίζεται ο λοιδορούμενος Χριστός μας στο πρόσωπο όσων προς δόξαν Θεού και ωφέλεια και ενδυνάμωση της ελπίδας των αδελφών τους τα αποκαλύπτουν. Τα λόγια του Δικαίου Συμεώνος, η φωνή και η συγκλονιστική του πρόρρηση για τον τέλειο Θεάνθρωπο, δεν θα πάψουν ποτέ να ηχούν έως το τέλος
της ιστορίας…
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή
