main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

18 Απρ 2018

Δάκρυ στο Εγώ… Σταγόνα στον βράχο του…



Είναι το εγώ άσχημη λέξη , θλιβερή , άκλιτη και   άστοργη και εωσφορική στην επαναλαμβανόμενη εκφορά της   ! Ανοίκεια της υψοποιού ταπείνωσης…Αδελφή  σιαμαία της υψηλοφροσύνης και της  φαρισαϊκής  αβύσσου ! Μόνο Ένας κατόρθωσε και την αγίασε τούτη τη λέξη ! Εκείνος που καθαγίασε τα πάντα!  Τα φαινομενικά ακάθαρτα και ρυπαρά,  εξαγνίστηκαν αιώνια με την χάρη Του ! Είναι ο Χριστός μας , ο μόνος που χρησιμοποίησε τόσο πολύ και απόλυτα αυτήν τη λέξη και κατόρθωσε να μας σαγηνεύσει !
Εγώ ειμί ο Ων, Εγώ ειμί  ο Ην , Εγώ ειμί ο Ερχόμενος , Εγώ ειμί το Φως του κόσμου, Εγώ ειμί  η Αλήθεια,  Εγώ ειμί η Ζωή , Εγώ ειμί η Ελπίς, Εγώ ειμί η Άμπελος,   Εγώ ειμί η Οδός,     Εγώ ειμί  η Θύρα,  Εγώ ειμί ο Ποιμήν ο καλός , ο Καθηγητής, ο Διδάσκαλος ,    Εγώ ειμί ο Άρτος της Ζωής, Εγώ ειμί Το Άλας της γης,   Εγώ ειμί  η Ανάστασις,  Εγώ Ζωήν αιώνιον δίδωμι , Εγώ και ο Πατήρ μου έν εσμέν !Εγὼ δε λέγω υμίν…  Ιδοὺ Εγὼ αποστέλλω υμάς…  Και εγώ  δε σοι λέγω οτι σὺ ει Πέτρος, Και εγώ αναπαύσω υμάς, Εγώ ειμί ο Χριστός!
Αν οποιοσδήποτε άλλος χρησιμοποιούσε τόσες φορές το Εγώ , προσδιορίζοντας με τον πλέον απόλυτο τρόπο τον εαυτό του , θα είχε χαρακτηριστεί και μείνει στην Ιστορία τουλάχιστον ως διαταραγμένος , ψυχωτικός,  εκκεντρικός, διεστραμμένος… Μόνο ο ενανθρωπήσας Θεός και κανένας απολύτως άλλος,  έστω και αποθεωθείς άνθρωπος , όπως έλεγε ο μακαριστός π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος , κατάφερε αιώνια να μας αιχμαλωτίσει και τόσο αλλιώτικα να μας δουλώσει με το Εγώ του ! Όλων των υπολοίπων ανεξαιρέτως το Εγώ , σαν δίνη ακράτητη καταστρέφει , διαλύει και απομακρύνει από το Φως ! Κατάξερο άνυδρο και βραχώδες το Εγώ μας ! Κοντά σ αυτό η ψυχή και αυτή αδελφή του αχώριστη !  Υπάρχει όμως κάτι που μπορεί να την κάνει εύφορη , να την δροσίσει , να την σμιλέψει ! Λένε οι Άγιοι Πατέρες για το ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο μαλακό από το νερό και τίποτα ποιο σκληρό από την πέτρα ! Φαινομενικά άνιση η μάχη ! Από την μια η  ακλόνητη και γρανιτένια ψυχή ! Απ΄την άλλη μια ανίσχυρη υγρή  ρανίδα  !Κι όμως, όταν αδιάλειπτα η σταγόνα της τελωνικής προσευχής πέφτει πάνω στην πορώδη και συμπαγή ψυχή , τα καταφέρνει και την τρυπά ! Αργά –αργά μα άπαυστα ,  στα σίγουρα καταφέρνει κάποτε , να διαλύσει το χρονίως  αδιάβρωτο και σμιλεύοντάς το , να του δώσει σχήμα ευρύχωρης καρδιάς , καιομένης  με και για την αγάπη του Χριστού μας ! 
 
Τέτοιες σταγόνες προσευχής και ταπείνωσης , τέτοια δάκρυα , διεισδυτικά στις σχισμές της πέτρινης ψυχής μας ,  είναι οι  μορφές  τούτου του βιβλίου ! Κάθε μια θα κυλήσει με την αλήθεια της πάνω στον βράχο του Εγώ μας ! Και θα τον  κάνει γόνιμη γη , να πέσει έπειτα  πάνω της του  Σποριά ο σπόρος,  να καρπίσει και εν αγαλλιάσει κάποτε να θεριστεί από τον Γεωργό Πατέρα  μας !
Νώντας Σκοπετέας 
Πεντηκοστάριον  2018
Κεντρική διάθεση :Πρόμαχος Ορθοδοξιας
Τηλεφ. Επικοινωνίας-Παραγγελιών:6986 22 59 27
www.promachos.gr
Όλα τα έσοδα της παρούσας έκδοσης αλλά και όλων των εκδόσεων της Ορθόδοξης Χριστιανικής Συναλληλίας :¨Πρόμαχος Ορθοδοξίας¨ διατίθενται για τους Ιεραποστολικούς-Φιλανθρωπικούς σκοπούς της και κυρίως για την έντυπη ΔΩΡΕΑΝ αποστολή των Χαιρετισμών της Παναγίας μας, όπου Ορθόδοξη Χριστιανική καρδιά χτυπά ! 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~