main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

4 Αυγ 2009

Η Χαρά των Χριστιανών

(Φώτης Κόντογλου, Ελληνική Δημιουργία, 1959)


Η Παναγία είναι το πνευματικό στόλισμα της ορθοδοξίας. Για μας τους Έλληνες είναι η πονεμένη μητέρα, η παρηγορήτρια κ’ η προστάτρια, που μας παραστέκεται σε κάθε περίσταση. Σε κάθε μέρος της Ελλάδας είναι χτισμένες αμέτρητες εκκλησιές και μοναστήρια, παλάτια αυτηνής της ταπεινής βασίλισσας, κι’ ένα σωρό ρημοκλήσια, μέσα στα βουνά, στους κάμπους και στα νησιά, μοσκοβολημένα από την παρθενική και πνευματική ευωδία της. Μέσα στο καθένα απ’ αυτά βρίσκεται το παληό και σεβάσμιο εικόνισμά της με το μελαχροινό και χρυσοκέρινο πρόσωπό της, που το βρέχουνε ολοένα τα δάκρυα του βασανισμένου λαού μας, γιατί δεν έχουμε άλλη να μας βοηθήσει, παρεκτός από την Παναγία, «άλλην γαρ ουκ έχομεν αμαρτωλοί προς Θεόν εν κινδύνοις και θλίψεσιν αεί μεσιτείαν, οι κατακαμπτόμενοι υπό πταισμάτων πολλών». Το κάλλος της Παναγίας δεν είναι κάλλος σαρκικό, αλλά πνευματικό, γιατί εκεί που υπάρχει ο πόνος κ’ η αγιότητα, υπάρχει μονάχα κάλλος πνευματικό. Το σαρκικό κάλλος φέρνει τη σαρκική έξαψη, ενώ το πνευματικό κάλλος φέρνει κατυάνυξη, σεβασμό κι’ αγνή αγάπη. Αυτό το κάλλος έχει η Παναγία. Κι ‘ αυτό το κάλλος είναι αποτυπωμένο στα ελληνικά εικονίσματά της που τα κάνανε άνθρωποι ευσεβείς οπού νηστεύανε και ψέλνανε και βρισκόντανε σε συντριβή καρδίας και σε πνευματική καθαρότητα. Στην όψη της Παναγίας έχει τυπωθεί αυτό το μυστικό κάλλος που τραβά σαν μαγνήτης τις ευσεβείς ψυχές και τις ησυχάζει και τις παρηγορά. Κι’ αυτή η πνευματική ευωδία είναι το λεγόμενο Χαροποιόν Πένθος που μας χαρίζει η θρησκεία του Χριστού, ένα βότανο άγνωστο στους ανθρώπους που δεν πήγανε κοντά σ’ αυτόν τον καλόν ποιμένα. Τούτη τη χαροποιά λύπη την έχουνε όλα όσα έκανε η ορθόδοξη τέχνη, και τα ευωδιάζει σαν σμύρνα και σαν αλόη, καν εικόνισμα είναι, καν υμνωδία, καν ψαλμωδία, καν χειρόγραφο, καν άμφια, καν λόγος, καν κίνημα, καν ευλογία, καν χαιρετισμός, καν μοναστήρι, καν κελλί καν σκαλιστό ξύλο, καν κέντημα, καν καντήλι, καν αναλόγι, καν μανουάλι, ότι και νάναι αγιωτικό.
Από τα ονόματα και μόνο που έδωσε η ορθοδοξία στην Παναγία, και που μ’ αυτά την καταστόλισε, όχι σαν είδωλο θεατρικό, όπως γίνηκε αλλού που φορτώσανε μια κούκλα με δαχτυλίδια και σκουλαρήκια και με ένα σωρό άλλα ανίερα και ανόητα πράγματα, λοιπόν αυτά μοναχά, λέγω, φαίνεται πόσο πνευματική αληθινά είναι η λατρεία της Παναγίας στην ελληνική ορθοδοξία. Πρώτα-πρώτα το ένα αγιώτατο όνομά της: Παναγία. Ύστερα τα άλλα: Υπερευλογημένη, Θεοτόκος, Παναμώμητος, Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, Ζώσα και Άφθονος, Πηγή, Έμψυχος Κιβωτός, Άχραντος, Αμόλυντος, Κεχαριτωμένη, Αειμακάριστος και Παναμώμητος, Προστασία, Επακούουσα, Γρηγορούσα, Γοργοεπήκοος, Ηγιασμένος Ναός, Παράδεισος λογικός, Ρόδον το Αμάραντον, Χρυσούν Θυμιατήριον, Χρυσή Λυχνία, Μαναδόχος Στάμνος, Κλίμαξ Επουράνιος, Πρεσβεία θερμή, Τείχος απροσμάχητον, Ελέους Πηγή, του Κόσμου Καταφύγιον, Βασιλέως Καθέδρα, Χρυσοπλοκώτατος Πύργος και Δωδεκάτειχος Πόλις, Ηλιοστάλακτος Θρόνος, Σκέπη του Κόσμου, Δένδρον αγλαόκαρπον, Ξύλον ευσκιόφυλλον, Ακτίς νοητού ηλίου, Σιών αγία, Θεού κατοικητήριον, Επουράνιος Πύλη, Αδικουμένων προστάτις, Βακτηρία τυφλών, Θλιβομένων η χαρά, και χίλια δυο άλλα, που βρίσκονται μέσα στα βιβλία της εκκλησίας. Κοντά σ’ αυτά είναι και τα ονόματα που γράφουνε απάνω στα άγια εικονίσματά της οι αγιογράφοι: Οδηγήτρια, Γλυκοφιλούσα, Πλατυτέρα των Ουρανών, η Ελπίς των απελπισμένων, η Ταχεία Επίσκεψις, η Αμόλυντος, η Ελπίς των Χριστιανών, η Παραμυθία, η Ελεούσα κι άλλα πολλά, που γράφουνται από κάτω από τη συντομογραφία: ΜΗΡ ΘΥ, που θα πεί Μήτηρ Θεού. Πόση αγάπη, πόσο σέβας και πόσα κατανυκτικά δάκρυα φανερώνουνε μοναχά αυτά τα ονάματα, που δεν ειπωθήκανε σαν τα λόγια οπού βγαίνουνε εύκολα από το στόμα, αλλά που χαραχτήκανε στις ψυχές με πόνο και με ταπείνωση και με πίστη.
Αμή οι ύμνοι της πού ναι αμέτρητοι σαν τα άστρα τ’ ουρανού κ’ εξαίσιοι στο κάλλος, και που τους συνθέσανε οι άγιοι υμνολόγοι, «θίασον συγκροτήσαντες πνευματικόν»! Σ’ αυτό το ευωδιασμένο περιβόλι βρίσκουνται όλα τα αμάραντα άνθη και τα ευωδιασμένα βότανα του λόγου. Αληθινά προφήτεψε η ίδια η Παναγία για τον εαυτό της, τότε που πήγε στο σπίτι του Ζαχαρία και την ασπάσθηκε η Ελισάβετ, πως θα τη μακαρίζουνε όλες οι γενεές: «Εκείνες τις μέρες, σηκώθηκε η Μαριάμ και πήγε στην Ορεινή με σπουδή στην πολιτεία του Ιούδα και μπήκε στο σπίτι του Ζαχαρία και χαιρέτησε την Ελισάβετ. Και σαν άκουσε η Ελισάβετ τον χαιρετισμό της Μαρίας πήδηξε το παιδί μέσα στην κοιλιά της .

Και γέμισε Πνεύμα Άγιο η Ελισάβετ και φώναξε με φωνή μεγάλη κ’ είπε: Βλογημένη είσαι εσύ ανάμεσα στις γυναίκες και βλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου. Κι’ από πού μου ήρθε αυτό το καλό, νάρθει η μητέρα του κυρίου μου προς εμένα; γιατί μόλις ήρθε η φωνή του χαιρετισμού σου στ’ αυτιά μου, ξεπέταξε το παιδί στην κοιλιά μου, κι’ είναι μακάρια εκείνη που πίστεψε σε
όσα της είπεν ο Κύριος . Κ’ είπε η Μαριάμ: «Δοξολογά η ψυχή μου τον Κύριο κι’ αναγάλλιασε το πνεύμα μου για το Θεό τον σωτήρα μου, γιατί καταδέχθηκε να κυτάξει την ταπεινή τη δούλα του. Γιατί, να, από τώρα κ’ ύστερα θα με μακαρίζουνε όλες οι γενεές, επειδή έκανε σε μένα μεγαλεία ο Δυνατός, κ’ είναι αγιασμένο τ’ όνομά του, και το έλεός του πηγαίνει από γενεά σε γενεά σε κείνους που έχουνε τον φόβο του».

Αμέτρητες είναι οι υμνωδίες της Παναγίας, μα αμέτρητα είναι και τα σεμνόχρωμα εικονίσματά της, που καταστολίζουνε τις εκκλησιές μας, ζωγραφισμένα στο σανίδι είτε στον τοίχο. Σε κάθε ορθόδοξη εκκλησιά στέκεται το εικόνισμά της στο τέμπλο από τα δεξιά της άγιας Πόρτας. Σε άλλες εικόνες ζωγραφίζεται και μοναχή, μα στα εικονίσματα του τέμπλου κρατά πάντα τον Χριστό στην αγκαλιά της απ’ τ’ αριστερά, σπάνια απ’ τα δεξιά, (τότε λέγεται Δεξιοκρατούσα). Το κεφάλι της είναι σκεπασμένο σεμνά και σοβαρά με το μαφόριο, ένα φόρεμα φαρδύ κι’ ιερατικό σκούρο βυσσινί, που πέφτει στον ώμο της απλόχωρο, αφήνοντας να φαίνεται μοναχά το μακρουλό πρόσωπό της και τα χέρια της. Από μέσα από το σκέπασμα φαίνεται μια στενή λουρίδα από το δέσιμο του κεφαλιού της που σφίγγει το μέτωπό της και αφίνει να φανούνε μονάχα οι άκρες των αυτιών της. Το μέτωπό της είναι σαν μελαχροινό φίλντισι, αγνό, απλό και κατακάθαρο. Τα ματόφρυδά της είναι καμαρωτά, ζωηρά και μακρυά, φτάνοντας ίσαμε κοντά στ’ αυτιά της, τα μάτια της αμυγδαλωτά, ισκιωμένα, καστανά, βαθειά, σοβαρά μα γλυκύτατα, με τ’ ασπράδι καθαρό μα ισκιωμένο. Το βλέμμα της είναι μελαγχολικό απλό, ίσιο, ήσυχο, συμπαθητικό, αγαπητό, θλιμένο μα και μαζί χαροποιό, αυστηρό μα και μαζί συμπονετικό, αγιώτατο, πνευματικό, αθώο, σκεφτικό, άμωμο, ελπιδοφόρο, υπομονητικό, πράο, σεμνώτατο, μακρυά από κάθε σαρκικόν λογισμό, καθρέφτισμα μυστικό του παραδείσου, βασιλικό και ταπεινό, ανθρώπινο και θεϊκό, άκακο, αδελφικό, ευγενικό, ελεγκτικό, άγρυπνο, γαληνό, φιλάνθρωπο, μητρικό, παρθενικό, δροσερό, καυτερό για όσους έχουνε πονηρούς λογισμούς, τρυφερό,διαπεραστικό, ερευνητικό, απροσποίητο, ηγεμονικό, συγκαταβατικό, παρακαλεστικό, αμετασάλευτο. Η μύτη της είναι μακρυά και στενή, με μέτρο, ιουδαϊκή, άσαρκη, με λεπτά ρουθούνια, λίγο γυριστή, σεμνή. Το στόμα της μικρό, ντροπαλό, φρόνινμο, κλειστό, καθαρό, ισκιωμένο κατά το μάγουλο, σαν να χαμογελά ελαφρά. Το πηγούνι της γυριστό, σεβαστό, ανεπιτήδευτο, ταπεινό. Το μαγουλό της, παρθενικό, καθαρό, χνουδωτό, ευωδιασμένο, ντροπαλό, χλωμό με μιαν ελαφρότατη ροδοκοκκινάδα. Ο λαιμός της γυρτός ταπεινά, σμίγει με το πηγούνι μ’ ένα απαλό ίσκιασμα που το λέγανε οι παλαιοί γλυκασμό. Το όλο πρόσωπό της είναι ιερατικό και θρησκευτικό, και μαρτυρά αρχαία φυλή. Τα άχραντα χέρια της είναι μικρά, στενά μακροδάχτυλα, λεπτόνυχα. Με το αριστερό βαστά τον Χριστό, και το δεξί τόχει ακουμπισμένο σεμνά απάνω στο στήθος της, σε στάση παρακαλεστική, με το μεγάλο δάχτυλο μακρυά από τ’ άλλα. Στα πιο αρχαία εικονίσματα αυτό το χέρι είναι πιο όρθιο και πιο ψηλά, κοντά στο λαιμό.

Ο πιο αυστηρός τύπος της Παναγίας είναι η λεγόμενη Οδηγήτρια, που έχει όρθια την κεφαλή της, έκφραση απαθέστερη και το όλο σχήμα της είναι πιο ιερατικό. Ενώ η Γλυκοφιλούσα έχει το κεφάλι της γυρτό κατά το παιδί της, που τ’ αγκαλιάζει σφιχτότερα, κ’ η έκφρασή της είναι πιο αισθηματική. Η Πλατυτέρα παριστάνεται καθισμένη απάνω στο θρόνο, αυστηρή κι’ αλύγιστη, και βαστά τον Χριστό στα γόνατά της, ακουμπώντας τόνα χέρι της στον ώμο του και με τ’ άλλο βαστώντας το πόδι του ή ένα μαντήλι.
Στην Ελλάδα, οι περισσότερες εκκλησιές της Παναγίας γιορτάζουνε κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου, δηλαδή στις 15 Αυγούστου. Τα τροπάρια που ψέλνουνε σ’ αυτή τη γιορτή είναι από τα πιο εξαίσια. Το δοξαστικό του Εσπερινού είναι το μονάχο τροπάρι που ψέλνεται με τους οχτώ ήχους, κάθε φράση κι’ άλλος ήχος· αρχίζει από τον πρώτον ήχο και τελειώνει πάλι στον πτώτον.

Μα ολάκερη η Ελλάδα δεν υμνολογά την Παναγία μονάχα με τους ψαλτάδες και με τους παπάδες στις εκκλησιές, αλλά και με το κάθε τι της, με τα χωριά, με τα βουνά, με τα νησιά, πούχουνε τ’ αγιασμένο τ’ όνομά της. Τα καράβια βολτατζάρουνε στη δροσερή θάλασσα, ανοιχτά από τους κάβους πούναι χτισμένα τα μοναστήρια της, έχοντας στη πρύμνη σκαλισμένο τ’αγαπημένο και προσκυνητό όνομά της. Όποιος ταξιδεύει στα ελληνικά νερά, σ’ όποιο μέρος κι’ αν βρεθεί τη μέρα της Παναγίας, θαν ακούσει απ’ ανοιχτά τις καμπάνες απάνω από το πέλαγο. Άλλες έρχουνται από τ’ Άγιον Όρος που το λένε Περιβόλι της Παναγίας, άλλες από την Τήνο πούχει το ξακουστό παλάτι της, άλλες από την Σαλαμίνα που γιορτάζει η Φανερωμένη, άλλες από τη Μυτιλήνη, από την Παναγιά της Αγιάσσος και της Πέτρας, άλλες από το Μοναστήρι της Σίφνου, άλλες από τη Σκιάθο, άλλες από τη Νάξο, από κάθε νησί, από κάθε κάβο, από κάθε στεριά.

3 Αυγ 2009

Όσιος Θεοδόσιος ο... παππούς της Αργολίδας

Είναι όμορφο να νοιώθεις τόσο κοντά σου τους Αγίους του Θεού . Παίρνεις δύναμη …κουράγιο στα δύσκολα …Κάθε σπιθαμή της Ελληνικής γης έχει και έναν άγρυπνο φρουρό ..έναν παντοτινό προστάτη …έτσι και στα μέρη που ζω ..όταν πριν από χρόνια έφτασα και εγώ απ την Αθήνα για να στήσω το σπίτι μου ..άκουγα τους ντόπιους να λένε :

Την Κυριακή θα πάμε στον Παππού …έχουμε καιρό να πάμε στα μέρη του ...δεν άργησα να το πληροφορηθώ... παππού κοντά στον τόπο που μένω, οι κάτοικοι αποκαλούν τον Όσιο Θεοδόσιο τον νέο και ιαματικό …δεν πέρασε πολύς χρόνος και έδωσε ο Θεός να ..τον επισκεφτώ και εγώ ..Στο ταπεινό ασκητήριό του …γονάτισα στο μέρος που εκείνος πρώτος γονάτιζε , ποτίζοντάς το με ιδρώτα και δάκρυα ασκητικά … ...δεν άργησα να παρακολουθήσω και μια Κυριακάτικη λειτουργία στο γεμάτο από ιερή θαλπωρή καθολικό της Μονής ,εκεί που ο υπέροχος χορός των Μοναζουσών και η γαλήνια φωνή της Καθηγουμένης Φοίβης όταν διαβάζει το συναξάρι ή απαγγέλει το σύμβολο της πίστης , θέλγουν την κατάνυξη και αναπέμπουν ουράνια ικεσία …

Και ο «παππούς» είναι πάντα εκεί και πρεσβεύει …όπως τότε , που οι φλόγες έζωσαν τα αγιοβάδιστα «λημέρια» του …όπως κάθε φορά που κάποιος πονεμένος θα χαϊδέψει την μορφή του στο ιερό και θα λαδώσει …την .... ψυχή του από το ακοίμητο καντήλι του …Και κάθε Αύγουστο το απόγευμα της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στον εσπερινό ,και την επομένη την εβδόμη του αυτού μηνός … στην χάρη του ,σπεύδουν όλοι προς... συνάντησή του …Και αυτός ποτέ δεν λείπει … περιμένοντας καρτερικά ,θυμιάζοντάς τους όλους …..με το μάλλινο σκουφάκι του …

Ό Αθηναίος ιαματικός ασκητής της Αργολίδος

Ο ταπεινός και άοκνος εργάτης του Θεού ,ο ακολουθών εξ απαλών ονύχων την στενή και τεθλιμμένη οδό του Κυρίου ακούγοντας την φωνή του Κυρίου να λεέι :''άγιοι έσεσθε οτι εγώ άγιος ειμί'', ο ένσαρκος Άγγελος και ο άσαρκος άνθρωπος, ο καταφρονητής των τερπνών και των προσκαίρων απολαύσεων και ο ζηλωτής αυτών που διαμένουν στους αιώνες, έζησε τον ένατο αιώνα γεννημένος το 862μ.Χ από ευσεβείς και πλούσιους Αθηναίους. O σπόρος που είχε ρίξει ο Απόστολος Παύλος και είχαν ποτίσει με τους ίδρωτες τους οι Άγιοι των Αθηνών Ιεράρχες, οι Ομολογητές και οι Μάρτυρες, έδωσε καρποφόρο στάχυ και τον όσιο Θεοδόσιο... αυτόν που από μικρό ή χάρη του Θεού πιάνοντας τον από το χέρι τον έφερε στον κήπο της μοναδικής πολιτείας, στον αγρό της σωτηρίας. Μοίρασε λοιπόν όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς και αφού έλαβε το αγγελικό σχήμα θέλησε να ακολουθήσει τον δύσβατο μα τόσο γοητευτικό δρόμο της ησυχαστικής ζωής .Αναζητώντας λοιπόν το ...ευλογημένο του καταφύγιο έφτασε στον Μωριά και στα σύνορα της επαρχίας Άργους στον οικισμό Παναρήτι όπου και έμεινε μονάζων και ασκητεύων ..όντας ξένος για τον κόσμο τούτο και τα του κόσμου και συνάμα ουράνιος άνθρωπος και επίγειος άγγελος ...

Στο ησυχαστήριό του κάποια μέρα του παρουσιάσθηκε ο θείος Πρόδρομος, και μόνη ή όψη του τον γέμισε από θεία αγαλλίαση. Θεώρησε την παρουσία του ευλογία και ταυτόχρονα υπόδειξη για μίμηση των ασκητικών του παλαισμάτων. Παίρνοντας δύναμη συνέχισε τον αγώνα του και έκτισε ναό στο όνομα του Βαπτιστούτου Κυρίου ο οποίος σώζεται μέχρι και σήμερα ,αποπνέωντας πνευματική ευωδία και προκαλώντας κατάνυξη σε εκείνους που με ολόθερμη πίστη προσέρχονται σε αυτό . Γύρω από αυτόν τον ναό αναπτύχθηκε μοναστήρι με την προσέλευση πολλών μοναχών, που ήλθαν να αναζητήσουν την μόνη αλήθεια και να κάνουν υπακοή στον μεγάλο Αθηναίο ασκητή. Με την πάροδο του χρόνου και την ισάγγελη βιωτή του ο Θεοδόσιος έγινε ταμείο θεϊκών χαρισμάτων και ανεδείχθη ιατρός των νοσούντων, έτσι ώστε να επονομάζεται ιαματικός.

Επειδή όμως ή αρετή πολεμάται, βρέθηκαν μερικοί διαβολείς, οι όποιοι παρουσιάσθηκαν στον τότε επίσκοπο του Αργούς, τον άγιο Πέτρο, και τον κατηγόρησαν ως μάγο και απατεώνα. Παρουσιάσθηκε τότε ο όσιος Θεοδόσιος στον ύπνο του αγίου Πέτρου, που σημειωτέον τότε βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη για επίσκεψη του Πατριάρχη, και του συστήθηκε, για να παύσει να έχει άδικη γι’ αυτόν κρίση. Ταυτόχρονα και ο Πατριάρχης τον ρώτησε αν έχει κάποιο μοναχό Θεοδόσιο στην επαρχία του. Στην καταφατική απάντηση του αγίου Πέτρου και στην εξιστόρηση της εμφανίσεως του στον ύπνο του, ο Πατριάρχης τον παρεκάλεσε να διαβιβάσει στον Όσιο την ευλογία και εκτίμηση του. Γίνεται έτσι φανερό το θέλημα του Θεού.

Ο Άγιος Πέτρος γυρίζει στο Άργος και, παίρνοντας τον δρόμο μόνος του, πηγαίνει προς συνάντηση του Άγιου ασκητή Θεοδόσιου.

Ο Άγιος Θεοδόσιος, με το Θείο χάρισμα της προορατικότητας, γνωρίζει την επίσκεψη του Επισκόπου του. Τοποθετεί αναμμένα κάρβουνα και λιβάνι στο σκούφο του και κατεβαίνει ταπεινά να τον υποδεχτεί .

Σε κάποιο σημείο κάθισε ο Ιεράρχης να ξαποστάσει, οπότε βλέπει να τον πλησιάζει ο όσιος Θεοδόσιος βαστάζοντας στα χέρια του το καλογερικό του σκουφί, μέσα στο όποιο είχε βάλει αναμμένα κάρβουνα και έκαιγε λιβανωτό, αντί θυμιατηρίου και να τον θυμιάζει. Και κατά παράδοξο τρόπο ούτε το σκουφί ούτε το χέρι του Όσίου καιγόταν. Τότε βεβαιώθηκε ο άγιος Ιεράρχης περί της οσιότητας του ασκητού και αντάλλαξε μαζί του εγκάρδιο ασπασμό. Εκεί λοιπόν κάτω από το βλέμμα του Θεού, συναντιούνται οι δύο Άγιοι. Η Εκκλησία αγάλλεται. Ο Άγιος Πέτρος μαθαίνει όλη την αλήθεια για τον Θεοδόσιο, τον χειροτονεί Ιερέα και τον ορίζει συνεργό και βοηθό στο έργο του.(Στο σημείο της ..συνάντησης η οποία τιμάται μεγαλοπρεπώς κάθε χρόνο , υπάρχει έτερος ομώνυμος ναϊσκος )

Ό θείος Θεοδόσιος έφθασε σε βαθύ γήρας και έγινε περιβόητος για την αρετή και τα θαύματα του σ’ όλη τη γύρω περιοχή. Μάλιστα, αξιώθηκε να προβλέψει το θάνατο του τρεις ήμερες πριν και να συγκεντρώσει τους φοιτητές του, για να τους δώσει τις τελευταίες νουθεσίες και εντολές του. Ανάμεσα σ’ αυτούς, που θρηνούσαν για τον πρόσκαιρο αποχωρισμό του, έφυγε για την αιώνια μακαριότητα σιγοψελλίζοντας: «Κύριε, εις χείρας Σου παραθήσομαι το πνεύμά μου» (Λουκ. κγ’ 46). Ή κηδεία του οσίου Θεοδοσίου έγινε πάνδημη και με την παρουσία του αγίου Πέτρου και πλήθους ιερέων και μοναχών.

Το σκήνωμά του αποτέθηκε στο ναό του Τιμίου Προδρόμου και ο τάφος του δείχθηκε πηγή ιαμάτων αστείρευτη στους αιώνες. Παράλυτοι σηκώθηκαν, τυφλοί ανέβλεψαν, άτεκνοι έγιναν εύτεκνοι και πολλοί ασθενείς βρήκαν τη θεραπεία τους. Έτσι αντεδόξασε ο Θεός το δούλο του Θεοδόσιο, που Τον αγάπησε ειλικρινά και Του αφιέρωσε κάθε ικμάδα της γήινης ζωής του.

οι 3 Θεοφόροι προστάτες της Αργολίδος:Όσιος Θεοδόσιος ,Άγιος Πέτρος Επίσκοπος Άργους ,και ο νεομάρτυς Άγιος Αναστάσιος ο Ναυπλιεύς.

Από τότε ο … "Παππούς" είναι πάντα εκεί περιμένοντάς τους όλους στην είσοδο του μοναστηριού του ….Κάποιοι με καθαρή καρδιά τον έχουν δει που τους περιμένει … ενώ τα βράδυα είναι σίγουρο πως ... περιδιαβαίνει το μοναστήρι του , ακόμα και χτυπώντας τις πόρτες και σώζωντας κάποτε μερικούς προσκυνητές που κοιμούνταν αμέριμνοι στον ξενώνα απ΄ τις αναθυμιάσεις του μαγγαλιού με τα κάρβουνα .

Πάντα είναι εκεί και φανερώνεται όπως τότε που απο τις παρειές του αγίου προσώπου του έσταζε νερό ευωδιαστό ….θαυματουργώντας ,θεραπεύοντας ,βρίσκοντας πάντα την λύση για αυτούς που επικαλούνται την βοήθειά του και πάντα φροντίζοντας για όλα στο αγαπημένο του μοναστήρι… και για τα μεγάλα και για τα μικρά , όπως έκανε τότε που εμφανίστηκε στον ύπνο της Κωνσταντίνας Καρατάσου παραγγέλνοντας ο ίδιος καινούρια λιόπανα από το εργοστάσιο που εκείνη δούλευε ,και δίνοντας μάλιστα ο ίδιος τις διαστάσεις στην γυναίκα , που από τότε αδιαλλείπτως έφερνε κάθε χρόνο καινούργια για την συγκομιδή του ευλογημένου δέντρου ….Και σε κάθε λειτουργία τις Κυριακάδες αλλά και τις υπόλοιπες γιορτές και στις αγρυπνίες τις ψυχωφελείς που πάντα θα γεμίζουν την ψυχή μας με ουράνια προσδοκία ..θα ακούσεις όλους τους …εγγονούς του να ψάλουν δυνατά με χαρά και συγκίνηση απερίγραπτη :

Αργολίδος εδείχθης δόξα και καύχημα ,Αθηναίων το κλέος και θείον βλάστημα ,Θεοδόσιε πατήρ ημών Όσιε ,των Οσίων καλλονή και Ιαμάτων η πηγή ,και Πέτρου του Ιεράρχου συνόμιλος και προστάτις των αιτουμένων ιλασμόν και μέγα έλεος.

Ας έχουμε πάντα όλοι την ευλογία του…

Τις πληροφορίες αντλήσαμε απο το βιβλίο:Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΚΑΙ ΙΑΜΑΤΙΚΟΣ /ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ /Έκδοση Ιεράς Μονής Οσίου Θεοδοσίου Αργολίδος /27520 44240

Μας ενώνει η Θεοσκέπαστη....



Η Θεοσκέπαστη του Ηλία Βενέζη
[...] ξαφνα ψίθυρος σιγανότατος, ψαλμωδία κατανυκτική, φων κέτις, μπερδεύοντας μ τ φων τς ρημίας κα τς θαλάσσης, φτασε στ᾿ ατιά μας. Χείλη γυναικεία ψελναν μνους χριστιανικούς. Κάτω π᾿ τ ρείπια το κάστρου τν Φράγκων, ταπειν μελωδία τς ρθοδοξίας, βεβαίωση τς συνέχειας, τί συγκίνηση πο ταν!
Σν ν μς σεισε γέρας βίαιος. Κάμαμε κόμα λίγα βήματα. Κα τότε πρόβαλε μπρς στ μάτια μας, ραμα θαμπωτικό, λησμόνητο γι πάντα, σπρο, πάλλευκο: «Θεοσκέπαστη». Πάνω π᾿ τ κρεμαστ νερά, στν γριο βράχο, πάνω π᾿ τ φαίστειο.
Ο μνοι τώρα ρχονται πι καθαροί. Προχωρήσαμε, μπήκαμε στ Θεοσκέπαστη. Κατακάθαρο, γυμνό, κατάγυμνο ταν τ ξωκκλήσι, καθς λα τ ξωκκλήσια τν λλήνων. Μονάχα να ξυλόγλυπτο, παλιό, παμπάλαιο τέμπλο. Κα μπρς στ ερό, κάτω π᾿ τ φαγωμένο τέμπλο, γονατισμένες πάνω στς πλάκες, μ σκυφτ κεφάλι, ποτραβηγμένες στ δέησή τους, μονάχες μ τν αυτό τους κα μ τ Θεό, ξιπόλυτες, ο μαυροφορεμένες γυνακες, πο εχαμε δε π μακριά, ψελναν. μι διάβαζε τ τροπάρια π᾿ τ Σύνοψη, ο λλες, ο γράμματες, μουρμούριζαν μαζί της. Εχαν νάψει τ καντήλια, ξω ταν τ πέλαγο, τ «συστήματα τν δάτων» λα ταν κατάνυξη κ᾿ ρημιά. Ο γυνακες λέγαν τν κολουθία το Μικρο Παρακλητικο Κανόνος:

«Προστασίαν κα σκέπην ζως μς τίθημί σε, Θεογενντορ Πάρθενε, σ μ κυβέρνησον πρς τν λιμένα σου». «Διάσωσον π κινδύνων τος δούλους σου, Θεοτόκε, τι πάντες μετ Θεν ες σ καταφεύγομεν».
κουσαν τ βήματά μας, μ ταν σ ν μν εμαστε, μήτε κν γύρισαν πρς τ μς. τσι πάντα: σκυφτές, γονατισμένες, πνιγμένες στ μαρα, κέτιδες.
Μς συνεπρε κ᾿ μς τ μυστήριο, κατάνυξη, γινήκαμε σ λίγο μαζί τους να, προσευχηθήκαμε κ᾿ μες γι ,τι γαπομε κα γι τος νθρώπους.
Σν τέλειωσε παράκληση κ᾿ ο γυνακες σηκωθκαν π᾿ τς πλάκες, χρές, γαλήνη ταν στ πρόσωπό τους πολλή. Μς τριγυρίσανε, επαν τ δικά τους, επαμε τ δικά μας. μι εχε παιδ σκοτωμένο στν πόλεμο, λλη χει γι στ στρατό, λλη χει γι πο ταξιδεύει στ θάλασσα. Κάθε χρονι χουνε τάμα ν πάρουν βόλτα λο τ νησί, μ τ πόδια, ν᾿ νάψουν τ καντήλια στ ξωκκλήσια. τσι ξεκινήσανε κα φέτος. Μ τ χαράματα πέσαν στ δρόμο π᾿ τν Πύργο, ξιπόλυτες, κ᾿ σκόνη σκέπαζε τ σκληρά, τυραγνισμένα πόδια τους. Τώρα, στερα π᾿ τ χάρη της, μετ τ Θεοσκέπαστη, θ᾿ νηφορίζαν γι τ᾿ λλα τ ξωκκλήσια, κατ τ δυτικά.

Βγάλανε π᾿ τ μπογαλάκι τους τ γιόμα τους, ψωμ σταρένιο, τς μικροσκοπικς ντομάτες τς Σαντορίνης, ψαράκια τς τράτας τηγανητά. «ντλησαν» νερ π᾿ τ μικρ στέρνα, νερ βρόχινο, μς φιλέψαν νερ κα ψωμί. Δ θέλαμε ν τος τ στερήσουμε πο τ εχαν λιγοστ - τ ψωμ κα τ νερό. Μ πιμένανε ν τ πάρουμε κοιτάζοντάς μας παρακαλεστικ μς στ μάτια, σν ν τ γυρεαν γι χάρη.
«Τώρα μς νωσε Θεοσκέπαστη», επαν.

29 Ιουλ 2009

Ο Αύγουστος της Κυρίας Θεοτόκου .....

Χαίροις Θεογεννήτορ αγνή, τής αγαθότητος πηγή η ακένωτος, Έλλήνων η θεία σκέπη, καί προστασία θερμή, καί παραμυθία εν ταίς θλίψεσι• πρός σέ γάρ Πανάμωμε, καταφεύγομεν πάντοτε, καί σωτηρίαν καί ειρήνην καί λύτρωσιν, τή σή χάριτι, αληθώς κομιζόμεθα• όθεν τής θείας Σκέπης σου, υμνούμεν τά θαύματα, καί τής προνοίας σου Κόρη, τούς οικτιρμούς μεγαλύνομεν, δι' ών αεί σώζεις, περιστάσεων ποικίλων, τούς πεποιθότας σοι.

Ο πιο πλούσιος μήνας… ο καλός μας …να ΄ταν δυο φορές τον χρόνο!! ….με τα γάλατα του ανέλαιου πρώτου μισού του θα φτιάξουν στο χωριό χυλοπίτες και τραχανά …τη νύχτα που ξημερώνει του Σωτήρος θα ανοίξουν και πάλι οι ουρανοί να δούμε το Άγιο Φώς ..να κάνουμε ευχή …να ζήσουμε επιτέλους και εμείς την εν Χριστώ μεταμόρφωσή μας!! …Δεκατρία απογεύματα ικεσίας θα κυλήσουν και πάλι όμορφα στις εκκλησιές ,με τις ψυχές να αναπέμπουν ευχαριστίες και δεήσεις παρακλητικές… μία την μικρή και μία την μεγάλη !!! Και στα μέσα του αυτός θα αναστηθεί !!Δεν θα κλάψει από λύπη ούτε μοιρολόι θα πεί στην Κυρά του ,γιατί ξέρει πως αυτή μετέστη στον θρόνο της …δίπλα στον Θεό Λόγο…εκεί που κανείς άλλος δεν πλησίασε ακόμη…Θα κλάψει μόνο από χαρά για την δεύτερη Ανάσταση …από χαρά και βεβαιότητα ότι η Μάνα δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τα παιδιά της …το βεβαίωσε και Εκείνος πάνω στο σταυρό όταν είπε σε όλους μας το …ιδού η μήτηρ σου …

Του Καλοκαιριού το Πάσχα έφτασε λοιπόν …Ετοιμαστείτε να ταξιδέψετε την ψυχή σας όπου η χάρη Της πάντα θα σκεπάζει τα βήματα όλων των Χριστιανών …μεσιτεύοντας ακαταπαύστως ….. Σε κάποια από τις παρακάτω …. «Παναγιές» σίγουρα θα έχετε πάει ...έστω και νοερώς ,παρακαλώντας την ….ευχαριστώντας την…απορώντας και ..εξιστάμενοι …Μετρημένα τα προσωνύμιά της …αμέτρητος ο αδαπάνητος θυσαυρός της ζωής μας …η Αγία Αγίων Μείζων …η Κυρία Θεοτόκος ….:

v Παναγία των Βλαχερνών

v Παναγία η Βλαχαρνέα

v Παναγία της Κάσσου

v Παναγία Ακρωτιριανή

v Παναγία των Σταυροφόρων

v Παναγία η Ποταμίτισσα (Κάσος)

v Παναγία Εκατονταπυλιανή (Πάρος)

v Παναγία Ρόδον το Αμάραντο

v Παναγία η Σουμελά (Πόντου)

v Παναγία η Κοσμοσωτήρα (Φερών Έβρου)

v Παναγία Σιάτιπας (Μακεδονίας)

v Παναγία η Διασώζουσα (Πάτμος)

v Παναγία η Παντάνασσα

v Παναγία η Γρηγορούσα

v Θεομήτωρ

v Παναγία Γοργοεπήκοος

v Παναγία η Οδηγήτρια

v Η Αγία Σιών (Παναγία της Αγιάσου)

v Παναγία η Γλυκοφιλούσα

v Παναγία η Πελαγιανή

v Παναγία η Αγιοσορίτισσα

v Παναγία η Νικοποιός

v Παναγία η Μυροβλύτισσα

v Παναγία η Μελαχρινή

v Παναγία η Κανάλα

v Παναγία η Τουρλιανή (Μήλος)

v Παναγία Φανερωμένη (Σαλαμίνα)

v Παναγία Φανερωμένη (Λευκάδα)

v Παναγία Παντοβλεπούσα (Θάσος)

v Παναγία Χοτάσια

v Παναγία του Παπαμελέτιου (Σκόπελος)

v Παναγία Μελικαρού (Σκύρος)

v Παναγία Φοδελιώτισσα (Φόδελα-Ηραλείου Κρήτης)

v Παναγία Καβουριανή ( Λέρος)

v Παναγία Κυράς (Λέρος)

v Παναγία Κερά

v Παναγία Βρεσθενίτισσα

v Παναγία Κεριώτισσα (Ζάκυνθος)

v Παναγία Πελαγονήτισσα

v Παναγία η Γαλατούσα (Ρόδος) (Αφιερωμένη στις γυναίκες που δεν κατεβάζουν γάλα για τα μωρά τους)

v Παναγία η Βλεφαριώτισσα (Αστυπάλαια)

v Παναγία η Συντριανή (Τζια)

v Παναγία Πλημμυριανή (Ρόδος)

v Παναγία η Καλοπέτρα (Ρόδος)

v Παναγία η Σκιαδενή (Ρόδος) (εικόνα του Ευαγγελιστή Λούκά)

v Παναγία η Προυσιώτισσα (Ευρυτανία)

v Παναγία η Λουβιαρίτισσα (Ρόδος) (επειδή στα κελιά της έμεναν οι λουβιάρηδες (λεπροί) του νησιού)

v Τιμιωτέρα των Χερουβείμ

v Πλατυτέρα των Ουρανών

v Παναγία της Τήνου

v Αγία Σκέπη

v Αγία Ζώνη

v Παναγία Ιεροσολυμίτισσα (Ιερουσαλήμ)

v Παναγία Εσφαγμένη

v Παναγία Χρυσολεόντισσσα (Αίγινα)

v Παναγία η Ξενιά

v Παναγία Παραμυθία (Άγιο Όρος)

v Φοβέρα Προστασία ( Άγιο Όρος)

v Παναγία η Λιμνιά (Σκιάθος)

v Παναγία η Κεχριά (Σκιάθος)

v Παναγία Εικοσιφοίνισσα (Πάγγαιο Όρος)

v Η Αμόλυντος (Σίφνος)

v Παναγία η Τρειχερούσα (Άγιο Όρος)

v Παναγία η Σκαφιδιά ( Ηλεία)

v Παναγία Πορταϊτισσα (Άγιο Όρος)

v Παναγία η Μυρτδιώτισσα

v Η Πάντων Χαρά

v Παναγία η Κρεμαστή (Ρόδος)

v Παναγία Χρυσοπηγή

v Παναγία η Γιάτρισσα (Μάνη)

v Παναγία η Ανέμη (Σαμοθράκη) (λέγεται έτσι επειδή φυσάει δυνατός άνεμος σε εκείνο το σημείο)

v Παναγία η Κουφή (Σαμοθράκη) (επειδή είναι ιατρός και προστάτης των κουφών)

v Παναγία η Λεχούσα (Σέρρες)(επειδή προστατεύει τις λεχώνες)

v Παναγία η Λιθινιώτισσα (Λιθίνες Σιτείας)

v Παναγία Δεκαπεντούσα (Σίφνος) ( επειδή γιορτάζει τον δεκαπενταύγουστο)

v Παναγία Θαλασσινή (Άνδρος)

v Παναγία Νερατζιώτισσα

v Παναγία του Χάρου (Λειψοί)

v Παναγία Σπηλιανή (Νίσυρος)

v Παναγία η Μεγαλόχαρη

v Παναγία η Γουρλομάτα (Λέρος)

v Παναγία η Βρυσιανή (Κάρπαθος)

v Παναγία η Λαρνιώτισσα (Κάρπαθος)

v Παναγία του Γραβά στη Χώρα (Πάτμος)

v Παναγία του Απόλου στον Κάμπο (Πάτμος)

v Παναγία στο Λιβάδι (Πάτμος)

v Παναγία η Κουμάνα (Πάτμος)

v Παναγία Γερανού (Πάτμος)

v Η Παντάνασσα (Αρκίους)

v Παναγία της Αποκουής (Σύμη)

v Η Θεοτόκισσα (Τήλος)

v Παναγία η Πολίτισσα

v Παναγία η Αιματούσα (Κύπρος)

v Παναγία η Χαριτωμένη (Κάλυμνος)

v Παναγία των Αργινωντών (Κάλυμνος)

v Παναγία Ζωοδόχος Πηγή

v Άξιον Εστί

v Των αγγέλων η Κυρία

v Πάντων Προστασία

v Η Αγία Ζώνη

v Η Αγία Σκέπη

v Παναγία των Τσουκχουών (Κάλυμνος)

v Παναγία η Κυρά-Ψηλή (Κάλυμνος)

v Παναγία των Παθών ( Χίος)

v Παναγία η Γκουμπελίδικη (Καστοριά)

v Παναγία Ελεούσα (Αγρίνιο)

v Παναγία Χρυσαλινιώτισσα (Κύπρος)

v Παναγία του Χάρακα (Κρήτη)

v Παναγία η Ναυπακτιώτισσα

v Παναγία η Βρεφοκρατούσα (Σινά)

v Παναγία η Αγγελόκτιστη (Κίττι)

v Παναγία η Κυρά-Χωστή (Κάλυμνος)

v Παναγία η Μυρτιώτισσα (Κάλυμνος)

v Παναγία η Γαλατιανή (Κάλυμνος)

v Παναγία της Τελένδου (Κάλυμνος)

v Παναγία της Ψερίμου (Κάλυμνος)

v Παναγία των Βουθυνών (Κάλυμνος)

v Παναγία του Πάθους

v Παναγία Αχιβάδενα

v Παναγία η Χοζοβιώτισσα ή Κυνηγημένη (Αμοργός)

v Παναγία η Πλατανιώτισσα (Αιγίου)

v Παναγία η Ελευθερώτρια (Σαλαμίνα)

v Παναγία η Μαλεβή

v Παναγία η Νιαμονίτισα

v Παναγία της Σκρίπους

v Παναγία Κασσιωπία (Κέρκυρα)

v Παναγία η Τρυπητή (Αίγιο)

v Παναγία Χρυσοσπηλιώτισσα (Αθήνα)

v Παναγία Χρυσοκαστριώτισσα (Πλάκα)

v Παναγία Τριτιανή (Σαντορίνη) (επειδή γιορτάζει την Τρίτη ημέρα του Πάσχα)

v Παναγία Εικοσπενταρούσα ( Σαμοθράκη)( γιορτάζει την Μεσοπεντηκοστή)

v Παναγία η Αγιοσορίτισσα

v Παναγία η Σουμελά

v Παναγία η Απείρανδρη

v Παναγία η Αθηνιώτισσα

v Παναγία η Φιδούσα (Κεφαλονιά)

v Παναγία η Ταρτάνα ( Καρπενήσι)

v Παναγία η Αντιφωνήτρια

v Παναγία η Σαραντασκαλιώτισσα (Μαραθόκαμπου)

v Παναγία του Κήπου (Μήλος)

v Παναγία η Λεσινιώτισσα

v Παναγία στην Μάκρη (Αλεξανδρούπολη)

v Παναγία των Αχαρνών

v Παναγία των Χαλκέων (Θεσσαλονίκη)

v Παναγία η Γερόντισσα

v Παναγία η Μυρτιδιώτισσα

v Παναγία η Υπάρχουσα (Ιεροσόλυμα)

v Νέα Παναγιά (Θεσσαλονίκη)

v Παναγία η Μεσίτρια

v Παναγία η Πρωτόθρονη

v Παναγία η Παντοβασίλισσα

v Παναγία η Δεομένη

v Παναγία η Άμμωμος

v Παναγία η Πανάμωμος

v Παναγία η Άχραντος

v Παναγία η Υπέρμαχος

v Παναγία η Κορυφινή

v Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα

v Παναγία του Κύκκου

v Παναγία του Γενάτου (Κύπρος)

v Παναγία Χελιδονού

v Παναγία Μαυρομωλίτισσα (Φανάρι)

v Παναγία Λαγουδιανή (Θεσσαλονίκη)

v Παναγία Κρηνά

v Παναγία Σπηλιανή (Νίσυρος)

v Παναγία Συνεμπάστρα (Κεφαλονιά)

v Παναγία Μυρσινιώτισσα (Λέσβος)

v Παναγία Δομανδρίου (Λέσβος)

v Παναγία Αγίας Σιών (Λέσβος)

v Παναγία Γλυκοφιλούσα (Λέσβος)

v Παναγία η Γοργόνα (Λέσβος)

v Παναγία Τρουλωτή (Λέσβος)

v Παναγία Γαλαξά ή Θαλασσοκρατούσα

v Παναγία Αρχαγγελιώτισσα (Ξάνθη)

v Παναγία η Καλυβιανή (Ηράκλειο)

v Παναγία Παλαιοκαστρίτης (Κέρκυρας)

v Παναγία η Πανάχραντος (Άνδρος)

v Παναγία Μεγαλομάτα

v Παναγία η Θρηνούσα

v Παναγία η Σωτήρα

v Παναγία η Βοήθεια

v Παναγία η Μαυριώτισσα

v Παναγία η Μαχαιρωμένη

v Παναγία η Θεοσκέπαστη

v Παναγία η Βατοπεδινή

v Παναγία η Ξενοπούλα

v Παναγία η Αμπελακιώτισσα

v Παναγία η Βέλλα

v Παναγία η Ελεούσα

v Παναγία Παρηγορίτισσα

v Παναγία η Ουρανοφόρα

v Παναγία η Καταφυγή

v Παναγία η Δαμάστα

v Παναγία Δαμασιά

v Παναγία η Λαγκοβάρδα

v Παναγία η Παλατιανή

v Παναγία η Ορθοκώστα

v Παναγία η Ολυμπίώτισσα

v Παναγία η Λυκοδήμου

v Παναγία η Καλιγού

v Παναγία Περγιλού

v Παναγία η Στεφανά

v Παναγία η Αρακά

v Παναγία η Φλεβαριανή

v Παναγία η Μεσοσπορίτισσα

v Παναγία η Πολυσπορίτισσα

v Παναγία η Αρχισπορίτισσα

v Παναγία η Ξεσπορίτισσα

v Παναγία η Ακαθή ( Ακαθίστου Ύμνου)

v Παναγία η Πονολύτρια

v Παναγία η Παρηγορίτισσα

v Παναγία η Αμαστή (ιαματική)

v Παναγία η Αρμενοκρατούσα (προστατεύει τις λεχώνες από το «αρμένισμα», τον επιλόχειο πυρετό)

v Παναγία η Ξεσκλαβώστρα

v Παναγία η Καψοδεματούσα ή Τζιλά (τιμωρεί όσους εργάζονται την ημέρα των εορτών της)

v Παναγία η Μαντηλούσα

v Παναγία η Γουρλομάτα

v Παναγία η Ηλιόκαλη

v Παναγία η Χρυσογαλατούσα

v Παναγία η Χρυσολεούσα

v Παναγία η Χρυσοπαντάνασσα

v Παναγία η Αγιογαλούσα

v Παναγία η Ευθριανή

v Παναγία η Κυκκώτισσα

v Παναγία η Θαλασσομαχούσα

v Παναγία η Βρυούλων

v Παναγία η Κισσιώτισσα

v Παναγία η Κυπαρισσιώτισσα

v Παναγία η Γενεσιουργός

v Παναγία η Κατοπολιανή ( Αμοργός)

v Παναγία η Πανάχραντος

v Παναγία η Χώρα του Αχωρήτου

v Παναγία η Άσπιλη

v Παναγία Ζερβάτι (Βορ. Ήπειρος)

v Παναγία Μπόρια (Κορυτσά)

v Παναγία Γεωργάνικη (των Μαυρομιχαλέων)

v Παναγία η Τσιπιώτισσα

v Η Μεγάλη Παναγία ( Πάτμος)

v Παναγία του Σταυρού (Πάτμος)

v Παναγία η Κακαβιώτισσα (Λίμνος)

v Παναγία η Έλωνα ( Κουνουρία)

v Παναγία η Μακρυνή (Μαραθόκαμπος)

v Παναγία η Κακοπερατού (Μαραθόκαμπος)

v Μεγάλη Παναγία Σαμαρίνας (Γρεβαννά)

v Παναγία η Χυσοπολίτισσα (Νάξος)

v Παναγία η Διώτισσα (Κεφαλονιά)

v Παναγία η Σκοπιώτισσα ( Ζάκυνθος)( Βρίσκεται στο χωριό Morsbach στην Ρωμαιοκαθολική εκκλησία της St. Gertud της Γερμανίας κατόπιν θαύματος)

v Παναγία η Χαρδακιώτισσα (Κυθραία)

v Παναγία η Χρυσαφίτισσα (Μονεμβασιά)

v Παναγία η Αμίαντος

v Παναγία των Καστριανών (Κως)

v Παναγία Μπαφέρου (Στεμνίτσα)

v Παναγία Δομιαμίτισσα (Καρπενήσι)

v Παναγία η Κόχη (Σίφνος)

v Παναγία της Άμμου ( Σίφνος)

v Παναγία η Μοναχή (Σίφνος)

v Παναγία του Μπαλή (Σίφνος)

v Παναγία η Δροσιανή (Νάξος)

v Παναγία η Καρδιανή (Σύρος)

v Παναγία η Αρκουδιώτισσα (επειδή μαρμάρωσε μια αρκούδα που πήγαινε να πιει το νερό των μοναχών)

v Παναγία η Τσαμπίκα (Ρόδος)

v Παναγία η Καμαριώτισσα (Σαμοθράκη)

v Παναγία Μακρυμάλλη (Ψαχνά Ευβοίας)

v Παναγία η Χρυσομαλλούσα (Λέσβος)

v Παναγία Αιμιαλών (Δημητσάνα)

v Παναγία Αμαρτωλών Σωτηρία (Αγία Λαύρα Καλαβρύτων)

v Παναγία Δουπιανή (Μετέωρα)

v Παναγία Δοχειάρισσα (Άθως)

v Παναγία Διμιοβίτισσα (Μεσσηνία)

v Παναγία Δυοχούσαινα (Ψαρά).

Πηγή Θεοτοκονυμίων :

http://euart0.tripod.com/index.html

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~