main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

10 Φεβ 2010

Στις 10....ραντεβού με τον Θεό !



Ο Παππούλης προσηύχετο πολύ. Και ήθελε και τα δικά του πνευματικά παιδιά να κάνουν το ίδιο. Ιδιαίτερα σε εμένα ήθελε, με κάθε τρόπο, να με πείσει να το κάνω. Γι'; αυτό συνεχώς μου μιλούσε, για την δύναμη της προσευχής. Προσευχή, παιδί μου, Ανάργυρε, έλεγε, σημαίνει συνομιλία με τον ίδιο τον Θεό, που είναι ο Πλάστης, είναι ο Δημιουργός του Σύμπαντος! Είναι Εκείνος που έπλασε τον άνθρωπο κατ'; εικόνα και ομοίωση Του. Είναι Εκείνος που έφτιαξε αυτά που βλέπουμε, αλλά και εκείνα που δεν βλέπουμε με τα ανθρώπινα μάτια μας. Τέλος είναι εκείνος που δεν αρνιέται ποτέ να συνομιλήσει μαζί μα, αρκεί να του το ζητήσουμε εμείς, όποτε θέλουμε και όσες φορές θέλουμε. Δεν πρόκειται να μας πει ποτέ όχι. Αντίθετα, είναι πάντα πρόθυμος να μας ακούσει με προσοχή και με αγάπη όπως κάνει κάθε καλός Πατέρας, όταν του το ζητά το παιδί του. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και να μας δώσει ότι του ζητήσουμε, αρκεί να είναι αυτό που του ζητάμε προς το συμφέρον της ψυχής μας. Αλήθεια αναλογίστηκες ποτέ παιδί μου να συνομιλήσεις έστω και μια φορά με κάποιον από τους σημερινούς άρχοντες της Πατρίδας μας και να έγινε η επιθυμία σου; αν όχι σου συνιστώ να το τολμήσεις. Θα διαπιστώσεις ότι η επιθυμία σου θα παραμείνει απλώς επιθυμία! Ουδέποτε θα δεχτούν να μιλήσουν μαζί σου. Το πολύολύ να σε παραπέμψουν σε κανένα παρακατιανό, για να σε ξεφορτωθούν ...; Αντίθετα ο Κύριος μας που είναι ο Βασιλεύς των Βασιλέων, δεν πρόκειται ποτέ να σε παραπέμψει σε κανέναν και δεν πρόκειται ποτέ να αρνηθεί να συνομιλήσει μαζί σου, δια της προσευχής και πρόσθεσε: τα καταλαβαίνεις αυτά που σου τα λεω; - Ασφαλώς ναι, Παππούλη μου, του απάντησα. -; Και, όμως εμένα κάτι μου λεει, πως δεν θέλεις να τα καταλάβεις. Γιατί, εάν τα καταλάβαινες, θα έκανες πιο πολύ προσευχή. -; Μα, προσεύχεστε εσείς για μένα, προσέθεσα. -;Και όταν τρώγω εγώ, χορταίνεις εσύ; με ρώτησε! Οπότε με αφόπλισε τελείως! -; Άκουσε Ανάργυρε, μου λεει. Θα σου κάνω μια πρόταση, αλλά θέλω εξ αρχής να μου υποσχεθείς, ότι θα την δεχτείς, και θα την τηρήσεις. -;σας το υπόσχομαι, Παππούλη. Είμαι έτοιμος να κάνω ότι μου πείτε. -;Ε! τότε σου προτείνω να προσευχόμεθα την ίδια ώρα ακριβώς, και οι δυο μαζί. Και ο ένας θα προσεύχεται για τον άλλο.
Συμφωνήσαμε και υποσχεθήκαμε. Καθορίσαμε, μάλιστα και την ώρα της προσευχής. Ήταν η 10 μ.μ. Ο Παππούλης, όπως μου εξήγησε, πίστευε πάρα πολύ σ'; αυτό το είδος της προσευχής. Τα αποτελέσματα, μου έλεγε, της κοινής προσευχής, είναι καταπληκτικά. Θα το διαπιστώσεις και μόνος σου. Θέλω όμως, ακριβώς στις 10 μμ. Να είσαι πιστός στο ραντεβού μας. Να μην παραλείψεις, ούτε μία φορά να τηρήσεις την υπόσχεσή σου. Και εγώ θα κάνω το ίδιο.

Προχωρώντας με τον Παππούλη, φτάσαμε στην αφετηρία των λεωφορείων του Πολυγώνου. Αυτήν την φορά δεν με άφησε να τον ακολουθήσω μέχρι το σπίτι του, όπως συνήθως έκανα. Όχι, μου λέει, δεν θα έρθεις μαζί μου. Θα πας σπίτι σου. Προ ολίγου υποσχεθήκαμε κάτι. Πρέπει να αρχίσεις αμέσως. Από απόψε. Το γοργόν και χάριν έχει. Υπάκουσα. Ο Παππούλης επιβιβάστηκε στο λεωφορείο και εγώ περίμενα την αναχώρηση του. Μόλις ξεκίνησε το λεωφορείο, θυμάμαι καλά, μου χτύπησε το τζάμι και μου είπε: Στις 10 ακριβώς! Νομίζω πως αυτή την στιγμή βλέπω την μορφή του και ακούω την φωνή του! Το πρόσωπο του έλαμπε και ομοίαζε με αγγελικό! Ήταν βέβαια, και κατά 30 χρόνια νεώτερος. Στην πιο δημιουργική ηλικία.
Περίμενα στην αφετηρία μέχρι την στιγμή που το λεωφορείο χάθηκε μέσα στο χάος της απέραντης Αθήνας κουβαλώντας μαζί του και έναν άγνωστο, μέχρι τότε, Άγιο της Εκκλησίας του Δεσπότου χριστού και αμέσως μετά έφυγα τροχάδην για το σπίτι μου, προκειμένου να είμαι απόλυτα συνεπής στο ραντεβού της προσευχής.
Πράγματι! Στις 10 μ.μ. κλείστηκα στο δωμάτιο μου και άρχισα να προσεύχομαι. Όμως, από το πρώτο κιόλας λεπτό, άρχισαν να διαπερνούν το σώμα μου έντονα ρεύματα , που άρχιζαν από τα κάτω άκρα και έφθαναν μέχρι την κεφαλή μου και τανάπαλιν(!), ενώ ένα ισχυρό άπλετο φως πλημμύρισε όλο το δωμάτιο μου και μου έδινε την εντύπωση, ότι βρισκόμουν μέσα σε φλόγες, οι οποίες, όμως δεν με έκαιγαν! Στην αρχή τρόμαξα πολύ και λίγο έλειψε να καταληφθώ από πανικό ! αμέσως όπως συνειδητοποίησα ότι όλα αυτά τα φαινόμενα απέρρεαν από την δύναμη της προσευχής του Παππούλη και όχι μόνο ηρέμησα, αλλά καταλήφθηκα από μια πρωτοφανή αγαλλίαση, που μου έδινε την εντύπωση ότι δεν πατούσα καθόλου στην γη! Όλα αυτά συνεχίστηκαν μέχρι το τέλος της προσευχής. Την άλλη μέρα η πρώτη μου δουλειά ήταν να επικοινωνήσω με τον Παππούλη. Ήμουν αποφασισμένος να μην του πω τίποτα. Ήθελα πρώτα να μιλήσει ο παππούλης. Και έτσι έγινε. Μόλις ζήτησα την ευχή του, ο παππούλης με ιδιαίτερη ικανοποίηση και με τρανταχτά γέλια, μου είπε: Τρόμαξες ε! Και λίγο έλειψε να το βάλεις στα πόδια ...; Όμως εγώ σε έβλεπα μέσα σε έντονο φως, που πλημμύριζε όλο το δωμάτιο σου και εσύ περιχαρής ανέβαινες -;ανέβαινες σαν να ήθελες να φτάσεις στο Θρόνο του Κυρίου! Βλέπεις τι δύναμη έχει αυτού του είδους η προσευχή; Συνέχισε και θα με θυμηθείς. Πράγματι! Τον θυμάμαι. Και θα τον θυμάμαι όχι μόνον σ'; αυτή, αλλά και στην άλλη ζωή. Γιατί τα φαινόμενα αυτά προϊόντος του χρόνου, έγιναν τόσο έντονα ώστε να μην μπορώ να τα περιγράψω!

Μακάρι να προσεύχεται και τώρα μαζί μου. Δεν θα ήθελα τίποτε άλλο. Γένοιτο!
Ανάργυρος Ι. Καλιάτσος
Ο Πατήρ Πορφύριος: Ο Διορατικός, ο Προορατικός, ο Ιαματικός
Επτάλοφος 1996

8 Φεβ 2010

ο αναρχικός... με τα δικηροτρίκηρα

« Φως μεν μοναχοίς, άγγελοι, Φως δε κοσμικοίς, μοναχική πολιτεία»
( Κλίμαξ ΚΣΤ, 23 )


Κάθε φορά που συναντούσα κάποιον από την οικογένεια του Νίκου , ζητούσα νέα του .
Είχα την περιέργεια να δω μέχρι που μπορεί να φτάσει η αντοχή ενός τόσο δυνατού μυαλού σαν του Νίκου…
-Τελείωσε την Φυσική με άριστα …Τώρα σπουδάζει Αστροφυσική στην Αμερική . Έχει υποτροφία του Χάρβαρντ!!
Ύστερα από καιρό συναντώ τη θεία του . Άρχισα πάλι τις ερωτήσεις για τον Νίκο.
-Πήρε το πτυχίο της Κοινωνιολογίας και της Ιατρικής .Όλα αυτά με τα «Μάστερ» τους !! Τα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της Αμερικής ζητούν την συνεργασία του και οι πιο ξακουστές φαρμακοβιομηχανίες της Ελβετίας τον θέλουν για στέλεχος με όποιους όρους θέλει αυτός !!!
-Αυτός τι λέει;
-Αυτός θα γυρίσει στην Ελλάδα! Παίρνει ακόμα ένα πτυχίο και έρχεται .
-Κι άλλο πτυχίο;
-Λέει πως χωρίς αυτό το πτυχίο , όλα τα άλλα δεν αξίζουν τίποτα …Με το πτυχίο αυτό βρήκε τον δρόμο του . Το παίρνει στην Βοστώνη με δύο «Μάστερ» . Είναι ξέρεις το πτυχίο της Θεολογίας .
-Της Θεολογίας; Και τι σχέση έχει με όλα τα άλλα ;
-Πού να ακούσεις και τα παρακάτω …Σκέπτεται την ιερωσύνη και μάλιστα την Ασκητική !!!
-Ε , αυτός παιδί μου παραείναι Αναρχικός !!! Να έχεις δώσει τόσα χρόνια σε σπουδές και Επιστήμες ,να σε ζητούν τα καλλίτερα Πανεπιστήμια , να μπορείς να ζήσεις σαν άρχοντας στην Ελβετία και συ να σκέπτεσαι ασκητική ζωή και Άγιον όρος είναι ή δεν είναι αναρχία ; Είσαι ή δεν είσαι αναρχικός ;
Μάθαμε ότι η πρώτη χειροτονία θα γινόταν στην Κόνιτσα από τον Σεβαστιανό .όλες οι Αμερικανικές εφημερίδες έγραφαν : Ο καινούριος Αϊνστάιν γίνεται μοναχός…Πολλοί φίλοι του , συμφοιτητές του , πιστοί και άπιστοι , πολλοί μαρξιστές διέσχισαν τον Ωκεανό και πήγαν στην Κόνιτσα να παραβρεθούν στην Χειροτονία του. Σε διακόσια πενήντα άτομα , έστρωσε η μητρόπολη το Σαρακοστιανό τραπέζι …
23 Αυγούστου , παραμονή της γιορτής του Κοσμά του Αιτωλού βρέθηκα στην Κόνιτσα .Δεν είπα σε κανέναν τίποτα , δεν παρουσιάστηκα πουθενά .Ήθελα να δω αυτόν τον Αναρχικό την ώρα της Λατρείας .Ανέβηκα στον γυναικωνίτη και έπιασα μια καλή θέση . Νάτος ο πατήρ Νικόλαος ο Διάκονος ετοιμάζεται .Πρώτα φοράει το στιχάριο «έστη η χάρις του Θεού εν αυτώ». Μέσα σε αυτό λες και χώρεσαν όλες οι ψυχές που θα πλησίαζε με τις επιστήμες του . Πολλή ώρα πριν τα φορέσει , βλέπει τα επιμάνικα. Σκέπτεται φαίνεται πως με αυτά είναι αιχμάλωτος Χριστού .
Σε λίγο παίρνει το οράριο . Το πρόσωπό του λάμπει καθώς το φορά .Υψώνοντάς το καλεί τους πιστούς σε προσευχή .Χαμογελά που και που .Ίσως να σκέπτεται πως για αυτά τα άμφια πέταξε τόσες επιστήμες .Βλέπεις τόση ικανοποίηση στο πρόσωπό του με τις ευχές , που εκφωνεί .Πόσο γλυκά ακούγονται τα ειρηνικά !!Με πόση περηφάνεια κρατάει το θυμιατό και με πόση στοργή αγκαλιάζει όλο το εκκλησίασμα !!
Μα όταν τον είδα να πλησιάζει τον Μητροπολίτη με τα δικηροτρίκηρα στο ένα τα δύο και στο άλλο τα τρία αναμμένα κεριά , παρά λίγο να φωνάξω δυνατά :Να τα καλέ τα πέντε πτυχία του !!!Να τα ολόφωτα ,δυνατά ,πανίσχυρα .Πέντε ολόφωτες λαμπάδες : Φυσική , Αστροφυσική , Κοινωνιολογία ,Ιατρική , Θεολογία , φώτισαν την Εκκλησιά ολόκληρη .
Τι να τις κάνει τις έδρες στα Πανεπιστήμια ,όταν του δώσανε την καλλίτερη έδρα :την Ωραία Πύλη; Εδώ εύχεται για την Ειρήνη του κόσμου , για την Σωτηρία των ψυχών μας , ζει μέσα στον όμορφο και ανεπανάληπτο κόσμο της Θείας Λειτουργίας , εύχεται για γήινα και ουράνια σαν ..Υπουργός του Θεού , και γω ζητώ τα Μάστερ!!
Αυτός ζώσθηκε το οράριο σαν τα φτερά του Αγγέλου και πλησιάζει τον Θρόνο του Θεού .Αυτός μεταδίδει σώμα και αίμα Χριστού και γω ζητώ ιατρεία και νυστέρια και φάρμακα ; Ντρέπομαι για τις συγκρίσεις που βρήκα να κάνω . ‘Ήμαρτον , Κύριε .Να είχαμε κι άλλους τέτοιους αναρχικούς !!!!

Πέρασαν τα χρόνια …..Πρίν λίγες ημέρες σε μια κηδεία , συναντώ την μητέρα του , την Κυρία Χατζηνικολάου .Την πλησιάζω με χαρά και ανοίγω μαζί της συζήτηση .
-Πέστε μου από πότε προετοιμάζετε έναν πατέρα Νικόλαο ;
-Από τότε που τον ένοιωσα να σκιρτάει στα σωθικά μου , στα σπλάχνα μου λαχτάρισα να τον δω ιερέα!!! Κι όταν αυτός γυρνούσε σχολές και πολιτείες και μάζευε πτυχία ,εγώ γονάτιζα και έλεγα : Δεν γίνεται Θεέ μου να μην με άκουσες … «Πολλά ισχύει δέησις μητρός» δεν είπες ; Και πράγματι με άκουσε !!!! Τον είδα μπροστά στην Αγία Τράπεζα …
Να λοιπόν πως βγαίνουν οι άγιοι ιερείς της εκκλησίας μας .Αν εκείνος με συγκίνησε μια φορά , η μητέρα του με συγκίνησε δέκα .Σκέφτηκα να μπορούσαμε όλες οι μανάδες να λέγαμε «Άρατε πύλας οι άρχοντες ημών και επάρθητε πύλαι και εισελεύσονται οι παίδες ημών εις το θυσιαστήριον του Κυρίου , εις τας Αγίας Τράπεζας των εκκλησιών μας»
Αχ η δέηση των μητέρων !!!
Της Φανής Θεοδωρίδου από το περιοδικό «ΛΥΔΙΑ»

Πολλές κατηγορίες άκουσε μέχρι σήμερα ο Μοναχισμός
Λυπάται γι' αυτό. Αλλά οι μοναχοί δεν επηρεάζονται απ' αυτές. Έχουν γραμμή πλεύσεως. Έχουν πυξίδα ορθήν. Έχουν χαραγμένη πορεία. Οι φωνές των σειρήνων τους αφήνουν αδιαφόρους. Και αυτοί βαδίζουν τον δρόμο τους. Δεν στρέφουν, προς τα οπίσω. Δεν ταλαντεύονται. Δεν ολιγωρούν. Μπροστά τους έχουν το μεγάλο τους σκοπό. Σ' αυτόν έχουν αφιερωθή. «Ηκολούθησαν Χριστώ ανεπιστρόφω λογισμώ». Οι συκοφαντίες δεν τους κλονίζουν. Γιατί στο δρόμο τους μπόρεσαν να χορτάσουν την ψυχική τους πείνα και να ικανοποιήσουν κάθε βαθύτερη της ψυχής τους επιταγή.
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου με τίτλο: «Το αγγελικό πολίτευμαΓνωριμία με τον Ορθόδοξο Μοναχισμό»).

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~