main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

20 Φεβ 2016

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 11



Τον έναν είπαν ποιητή ! Πολλοί  τον αγαπούσαν !
Τους γιάτρευαν τα λόγια του, του  πόνου τις ωδίνες!
Τον άλλον είπανε σοφό ! Τη γνώμη του ζητούσαν!
                       Μόλις σκοτάδι κάλυπτε του Ήλιου τις ακτίνες !

Μετρώ  αιώνες κι  ιάματα , στου Κυριακού το ημίφως
Την ικεσία μου ακουμπώ  στο ασημωμένο  στήθος !
Στο κοιμητήρι η σκιά κυπαρισσιού  απλώνει   
Και  του ασώτου το  σακί μετάνοια φανερώνει  !

Βίωμα θέλουν τα παιδιά , ομολογία πίστης !
Γενναίους δασκάλους με αίσθηση αποστολής υψίστης !
Το λίγο αγιάζει το φαΐ και το πολύ αναγκεύει
Των Μακκαβαίων η βιωτή   νηστεία μας κελεύει !
         
Προσκύνημα στο Κυριακό της Κουτλουμουσιανής σκήτης το θαυμάσιο και στον τάφο του Γέροντα Μωυσή  του Αγιορείτη ! Στον πηγαιμό , θυμάμαι και λέω στους υπόλοιπους ένα μικρό ποιηματάκι , που πριν  λίγο καιρό βγήκε απ την ψυχή μου , όταν ετοιμαζόταν ένα αφιέρωμα μνήμης  στον Γέροντα Γεώργιο Καψάνη και στον Μοναχό Μωυσή ! Κοιμήθηκαν με διαφορά μιας εβδομάδας ! Και οι δυο την πάνσεπτη και Αναστάσιμη  Κυριακή ! Και οι δυο σημάδεψαν τόσο την Αθωνική Ιστορία μα και  το φετινό μας ταξίδι. Έτσι  , είχε έρθει η ώρα να συνδέσουμε τις ολοζώντανες μνήμες τους. Λίγο πριν το μεσημέρι βρεθήκαμε έξω από το Κυριακό . Ο τεράστιος κυπάρισσος , αγέρωχος μέσα στην μοναξιά και την ταπείνωσή του , υποδέχεται με την αθάνατη  φυλλωσιά  και το θρόισμά του , σκεπάζει προστατευτικά  τα αγαπημένα παιδιά της σκήτης του , όταν εκείνα επιστρέφουν στη γη εξ ης ελήφθησαν .  Τώρα η αλώβητη σκιά του , πέφτει πάνω στο μνήμα του ποιητή Μοναχού . Αμέτρητες θα ναι οι λέξεις που θα βγήκαν από τα μέσα του Αγιορείτη ,  μόλις εκείνος για πρώτη φορά θα το πρωταντίκρισε . Αβίαστα βγαλμένες απ την τόσο ευαίσθητη καρδιά του , που δεν έπαψε στιγμή να χτυπά και να μιλά για τον Ποιητή του παντός . Σαν βάλσαμο πάνω στου πόνου τις πληγές τα λόγια του ποιητή λεξιπλάστη.
Πόνεσε όσο λίγοι και παρηγόρησε όσο ελάχιστοι . Το τάλαντό του , το πολλαπλασίασε σε μυριαρίθμητες σελίδες- παραμυθίες , σε λόγους που μίλησαν για το αληθινό νόημα του πόνου , σε εικόνες που αξεθώριαστες θα παραστέκονται παντοτινά δίπλα σε κλίνες ωδινών και βασάνων . Ο Μοναχός Μωυσής ήταν ένας σύγχρονος Ανάργυρος Ιατρός , που θεράπευσε μέσα απ την αλήθεια και την ομορφιά της πίστης μας χιλιάδες νοσούσες ψυχές . Γι αυτό και ήταν τόσο ταιριαστή η επιλογή του να εγκαταβιώσει στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος . Και έγινε το κελάκι του θεραπευτήριο , και τα μολύβια του ιατρικά εργαλεία και το μελάνι βότανο ιαματικό και οι λέξεις του ελιξίρια  ουράνια  και τα ραδιοκύματα που ταξίδευαν την αδύναμη φωνή του , ανάλγησης  στρωμνές ανακουφιστικές . Στεκόμαστε αμίλητοι μπροστά του . 
Τον ευχαριστούμε που αγάπησε τόσο τον Άθωνα , που τον υπηρέτησε αταλάντευτα , που τον ταξίδεψε παντού , που το μόνο που θέλησε ως αντίδωρο στον αλγεινό αγώνα του ,  ήταν το να φέρει ως  τιμητικό του προσωνύμιο το Αγιορείτης ! Τον ευγνωμονούμε που  μοιράστηκε το εράσμιο  Όρος του  με τον κάθε πονεμένο αδελφό του , ενί των ελαχίστων …
Ο νέος Μοναχός μας ανοίγει το Κυριακό για να προσκυνήσουμε . Το προσκυνητάρι του Αγίου Προστάτη , ασημωμένο δέχεται τις ικεσίες μας . Το πρόσωπο του Ιαματικού Αγίου , έχει μια απερίγραπτη ζωντάνια , μια πρωτόγνωρη θέρμη ! Μας χαμογελά και μας ευλογεί ! Τα θαύματα που οι Πατέρες έχουν να εξιστορήσουν είναι αμέτρητα ! Τα προσμαρτυρούν τα τόσα τάματα που κρέμονται από το στήθος του ! 
Μα και ο Άγιος Χαραλάμπης  που φρουρεί και που εδώ τιμάται όλως ιδιαιτέρως  και ο Άγιος Γεράσιμος ο νεομάρτυρας Μοναχός  , που τελειώθηκε υποφέροντας  για την πίστη μας , δεσπόζουν στο γλυκοφωτισμένο Κυριακό . Μπαίνουμε στο Ιερό . Εκεί , πίσω απ το Ιερό Βήμα , η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Χαιρετισμών και τα λείψανα πολλών  Αγίων . Προσκυνάμε τον Άγιο Αρέθα που μαρτύρησε υπέργηρος .Τον συμβούλεψαν  να λυπηθεί τους χρόνους του και να αρνηθεί τον Χριστό. Τότε ο Αρέθας έδωσε γενναία απάντηση: "Στη διάρκεια της ζωής μου , διέπραξα πολλά αμαρτήματα. Ο Ιησούς Χριστός με καθάρισε απ' αυτά δια της θυσίας Του και με την πίστη μου προς Αυτόν. Και από άνθρωπο απώλειας με έκανε κληρονόμο του ανεσπέρου φωτός και της αιωνίου ζωής. Τώρα μου προσφέρει ακόμα μια  τιμή. Μου δίνει την ευκαιρία, από τη σάρκα ενός γέροντα να προβάλει αθλητής, αποδεικνύοντας ότι ή ισχύς και η ελευθερία του πνεύματος μπορούν να καταφρονήσουν κάθε άνομη απειλή και βία και να καταισχύνουν τους δυνατούς της γης" Έτσι μαρτύρησε ο γενναίος αθλητής του Θεού Αρέθας . Μαζί και οι συν αυτώ μάρτυρες στις αρχές του 6ου αιώνα . Χίλια πεντακόσια χρόνια μετά , μια ευωδία που κρατά από τότε απλώθηκε εκείνο το μεσημέρι στο Ιερό του Κυριακού . -Από πού έρχεται πάτερ ; ρωτήσαμε . -Είναι από τα λείψανα του Αγίου Νηπίου που μαρτύρησε μαζί με τον Άγιο Αρέθα ! Ήταν στο μαρτύριο μαζί με την μάνα του . Της το πήραν απ την αγκαλιά και το πέταξαν στη φωτιά . Μόλις το αντίκρισε , έπεσε και εκείνη μέσα ! Ναι ! Ευωδιάζει συνεχώς το Άγιο Νήπιο! 
 
Τι σημασία έχει η ηλικία μπροστά στου Θεού το μέτρημα ; Ακόμα κι αν ζήσει κανείς τα 969 έτη του Μαθουσάλα ή τις ελάχιστες μέρες του νηπίου του Αρέθα είναι το ίδιο μπροστά στα μάτια του Θεού . Είναι μια απειροελάχιστη σταγόνα μέσα στον ωκεανό της ατελευτήτου ζωής . Αμάραντο , καλλίνικο στεφάνι αφθαρσίας  κοσμεί όλους τους μάρτυρες του Θεοσύλεκτου στρατού. Τους μικρούς και τους μεγάλους …-Ελάτε τώρα να προσκυνήσετε και στο οστεοφυλάκιο της σκήτης ! Μπαίνουμε μέσα . Ειρήνη , γαλήνη , τάξη και σιωπή καρτερούσα την κοινή Ανάσταση , την αιώνια ένωση σωμάτων και ψυχών . Εκατοντάδες κάρες σκητιωτών μοναχών αγωνιστών , τοποθετημένες η μια δίπλα στην άλλη . Λαμπερές και καθάριες , στραμμένες προς την Ανατολή , με τον μεγάλο ξύλινο σταυρό να τις ευλογεί  . 
Απέναντί τους  στοιβαγμένα με θαυμαστή επιμέλεια τα οστά των πατέρων . Στο διπλανό δωμάτιο η τελευταία κλίνη πριν το χώμα . Νεκροκράβατο το λένε , μα δεν ταιριάζει τίποτα το νεκρό εδώ μέσα . Εδώ φωλιάζει η αληθινή ζωή ! Νικήθηκε ο θάνατος ! Το τελευταίο στασίδι λοιπόν είναι αυτό ! Πριν η Αθωνική γη αγκαλιάσει τα αφιερωμένα σαρκία . Κοινό για όλους ανεξαιρέτως!  Όλοι τους ακούμπησαν  για λίγο πάνω του  ! Δεν φτιάχτηκε κανένα ιδιαίτερο για κάποιον  ! Και αγιάστηκε απ όλους ! Με τελευταίο τον Γέροντα Μωυσή τον Αγιορείτη !  Σε ένα ψηλό ράφι βλέπουμε ένα λευκό πάνινο σακί γεμάτο …-Τι είναι αυτό πάτερ ; ρωτάμε .  –Αυτά είναι τα οστά κάποιου που πριν αρκετά χρόνια  έγινε Μοναχός στη σκήτη μας ! Δεν άντεξε όμως και γύρισε στον κόσμο . Παντρεύτηκε , έκανε παιδιά και λίγο πριν κοιμηθεί μετανοημένος , εξέφρασε την τελευταία του επιθυμία : Να επιστρέψει κάποτε για πάντα στο Όρος . Έτσι μόλις του κάνανε την ανακομιδή , τα παιδιά του στείλανε τα οστά του και την κάρα του εδώ ! Είναι μέσα στο σακί! Μακάρι να κάνει έλεος ο Κύριος ! Γιατί επέστρεψε ο άνθρωπος και ήλθε εις εαυτόν πριν το τέλος ! Και ξέρετε το μοναχικό σχήμα  ποτέ δεν βγαίνει από πάνω σου μετά την κουρά ! Θα είσαι αιώνια μοναχός και θα κριθείς ως μοναχός ! Προσευχόμαστε γι αυτόν ! Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε !
Αφήνουμε πίσω μας την πανέμορφη  σκήτη και οδεύουμε  για Κουτλουμουσίου . Περνάμε σύντομα και από το πανέμορφο υψωμένο Κουτλουμουσιανό κάθισμα του Μοναχού Π. Όλο και κάτι νέο έχει φτιαχτεί κάθε φορά που το επισκεπτόμαστε . Παίρνει την τελική του μορφή το δικό του ευλογημένο όνειρο ! Εκείνος πάντα φιλόξενος και θυσιαστικός , μετανίζει όλο για εμάς και για τον τόπο της κοινής μας αφετηρίας . Ευχόμαστε σύντομα να προσκυνήσουμε και σε Εκκλησία εντός του καθίσματος !  Έχουμε δυο ώρες περίπου μέχρι τον εσπερινό ! Αν και αρκετά κουρασμένοι,  αποφασίζουμε να ανηφορίσουμε κι άλλο μέχρι το κελλάκι των Καρυών  , που τόσο πολύ μας αναπαύει . Ένα σύννεφο μοιάζει αυτό ,  που στέκεται πάνω απ τις ξερικές μας ψυχές και τις δροσίζει όποτε το διψάνε ! Χτυπάμε την πόρτα του και περιμένουμε τον τρισχαριτωμένο του Γέροντα. 
 Εκπλήττων τη οράσει , δροσίζων τοις ρήμασι εκείνος , μας υποδέχεται και ξεκινά να μας μιλά από ψυχής . Αγωνία μας κυριεύει να εγκολπωθούμε όσα θα ακούσουμε από το στόμα του . -Για τα παιδιά μιλήστε μας Γέροντα !
– Βίωμα θέλουν τα παιδιά ! Ομολογία πίστεως ζητούν απ τους γονείς τους . Στο σχολείο πλέον είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα!  Όχι πως δεν υπάρχουν άξιοι δάσκαλοι και σύγχρονοι Πατροκοσμάδες . Έχουμε και σήμερα συνεργασία ψυχής και Χριστού ! Ξέρετε υπάρχουν δάσκαλοι που αντίθετα με όσα τους προστάζουν οι σύμβουλοι και οι υπουργοί , εκείνοι ξεκινούν καθημερινά τη διδασκαλία τους διαβάζοντας στα παιδιά το συναξάρι της ημέρας  ! 
Και έχουν  μια ηρεμία και μια πραότητα ! –Δεν πρέπει να τους ξέρουμε αυτούς τους σύγχρονους Πατροκοσμάδες πάτερ;

-Κρύβονται ! Δεν διατυμπανίζουν το έργο τους ! Το καλό ξέρετε παιδιά μου δεν είναι φωνακλό ! Είναι ταπεινό , γι αυτό και μιλά σε πολλούς ! Και παίρνουν παράδειγμα τα παιδιά από τον δάσκαλο μα κυρίως απ το σπίτι τους ! Γιατί για πείτε μου , πως θα μάθει το παιδί να νηστεύει αν δεν νηστεύουν οι γονείς ; Σας έχω ξαναπεί πως είναι πολύ σημαντική η νηστεία! Είναι εντολή του Θεού ! Θεμέλιο της πίστης μας !  Η γιαγιούλα μου η συγχωρεμένη έλεγε : Το λίγο φαΐ αγιάζει ! Το πολύ αναγκεύει ! Μου λένε μερικοί πατεράδες που έρχονται εδώ πως είναι δύσκολο για τα παιδιά σήμερα να νηστεύουν ! Κι όμως υπάρχουν παιδάκια σήμερα μικρούτσικα που νηστεύουν ακόμα και το λάδι ! Ξέρετε γιατί; Γιατί βλέπουν  τον αγώνα των γονιών τους ! Και θέλουν να τους μιμηθούν τα ευλογημένα ! Πατάτες βραστές εσείς , πατάτες βραστές και εμείς ! Άλαδο εσείς , άλαδο κι  εμείς ! 3φ εσείς  … Φάβα , φακές , φασόλια κι εμείς ! 
Του σήμερα οι Μακκαβαίοι και η μητέρα τους Σολομονή ! Του σήμερα οι 3 παίδες : Ανανίας , Αζαρίας , Μισαήλ!  Δεν χαλούν την αγία νηστεία ! Δεν θέλουν να μιαροφαγήσουν στις Σαρακοστές , στις Τετάρτες , στις Παρασκευές …Μακάριοι ως ονειδιζόμενοι … Μέσα στο μαρτύριο και στην σκλαβιά δώσανε όλοι τούτοι τρανό  παράδειγμα εγκρατείας . Ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η μη τήρηση της νηστείας μας εκδίωξε απ τον Παράδεισο !   Διά  βρώσεως εξήγαγε του Παραδείσου ο εχθρός τον Αδάμ …                                              ( συνεχίζεται με το 12ο και τελευταίο μέρος) 

                                              Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους

15 Φεβ 2016

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 10

 
Εφόρου  , Μάνας, Πυλωρού , Μητρόθεου η εικόνα
Κάνει τα δάκρυ να κυλά κι  αγιάζει την  σταγόνα .
Το βλέμμα στρέφει πάνω σου για να σε ενισχύσει
Η απελπισιά φεύγει μακριά κι  η ελπίδα  θα ανθίσει ! 

Έξω από το Άξιον εστί λάκκοι ευωδιασμένοι
Ορθοδοξία ομολογούν πίστης οι διαλεγμένοι !
Ο δρόμος μοιάζει αλλιώτικος για το κελί του Αγίου ,
χώμα απ το μνήμα αναζητώ   ποιητή του μακαρίου !  

Όρθρου δε πάλιν , βρισκόμαστε στο παρεκκλήσι της Εφόρου του Άθωνος Πορταϊτίσσης  ! Εδώ τελούνται οι σημερινές ακολουθίες . Δεν αναζητάς  ούτε στασίδι για να κάτσεις , ούτε στήριγμα για να σταθείς. Μόνο το οπτικό σου πεδίο θες να μένει καθάριο , για να συναντάς το ευκλεές και πανάγιο εικόνισμά της . Ευλογία που κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει αξίως  …Κανένας δεν μπορεί να κομίσει  έστω και ελάχιστο ανταπόδωμα μπροστά στην προσφερόμενη χάρη της. Μόνο μια  σταγόνα  δάκρυ που στα χείλη σου ακόμα κρατάς , σκέφτεσαι πως θα θελες να την αφιερώσεις ξαναπροσκυνώντας και να την αφήσεις στα πόδια της. 
 Δεν νιώθεις κούραση , δεν σκέφτεσαι τα βιοτικά σου , όταν η Μητρόθεος  στρέφει το βλέμμα της πάνω σου. Μόνο την ελπίδα που προσφέρει  η σκέπη της , την  εγγύηση που η παρουσία της και μόνο παρέχει ,  διώχνοντας κάθε σκέψη παραίτησης , κάθε δαιμονόσπαρτη απελπισιά . Μεταλαμβάνουμε εκεί δίπλα της , το σώμα και το αίμα του Υιού και Θεού Της . Μακάρι και πάλι ο χρόνος να άρχιζε να κυλά ασυνήθιστα και να πάγωνε  , για να κρατήσουμε όσο το δυνατό περισσότερο αυτό το αίσθημα της πληρότητας στις ψυχές και της αινέσεως στα στόματά μας . Στην πρωινή τράπεζα πίνουμε τσάι με παξιμάδι και ελιές που ως συνήθως εδώ ,μας φαίνονται υπεραρκετά και τόσο γευστικά …Απέναντί μας οι χθεσινοί μας συνδαιτημόνες στο αξέχαστο ταξίδι στο χρόνο . Οι τρεις αδελφοί μας Ρώσοι εξ αιτίας των οποίων άνοιξε η θαυμάσια έκθεση κειμηλίων της Ιβήρων.   Ο ένας είναι ιερωμένος και γνωρίζει άριστα ελληνικά . Μιλάμε μαζί του και μας αποκαλύπτει πως την γλώσσα την έμαθε στα χρόνια που σπούδασε  στην αποστολική πόλη των Πατρών ! 
Έρχομαι συχνά στην Πάτρα ξέρετε ! μας είπε και όλοι μας εντυπωσιαστήκαμε αληθινά  μόλις μας είπε και τον λόγο ..Εκεί βρίσκεται  ο πνευματικός μου ! Ο Γέροντάς μου !  -Και ταξιδεύετε τόσο μόνο και μόνο για να τον δείτε και να σας εξομολογήσει ; Ναι ακριβώς ! Θαύμασα τον ζήλο του Ρώσου παπά  και απόρησα συνάμα με όλους εμάς και πρώτα με μένα ,  που συνεχώς αποζητούμε δικαιολογίες και ασήμαντες αφορμές για να μην προσέλθουμε τακτικώς και αδιαλείπτως στα σωτήρια μυστήρια ... Είναι μια βροχή ικανή να σε κρατήσει αλειτούργητο ! Ένας πονοκέφαλος αρκεί για να αναβάλεις ! Ένα πεπυρωμένο βέλος του πονηρού για να ματαιώσεις την λύτρωση και την νέα αρχή σου ! Και τούτος  εδώ ταξιδεύει ατέλειωτες ώρες , για να αναπαυθεί το είναι του , για να απολαύσει τα οφέλη της αφοσίωσης και της υπακοής …Επιλέγει το δύσκολο για να λάβει κάποτε τον δίκαιο μισθό του …
Στ αλήθεια πόσο δύσκολος ο αποχαιρετισμός με την Κυρά Πορταϊτισσα ! Πόσοι γυρίζουν για μια τελευταία μετάνοια , ένα φυλαγμένο μυστικό , μια τελευταία παράκληση , μια υπόσχεση επιστροφής  …Πόσο μας ανακουφίζουν τον πόνο του αποχωρισμού τα αντίγραφα της εικόνας της που πήραμε απ την έκθεση ! Πρώτο μας μέλημα να τα βάλουμε στο προσκυνητάρι μόλις επιστρέψουμε σπίτι !  
Στον αρσανά της Ιβήρων κάτω από τον επιβλητικό του αμυντικό πύργο,   περιμένουμε το λεωφορείο για Καρυές . Φυσάει πολύ , ταραγμένα τα νερά , σκοτεινιάζει το μέσα πέλαγος  …Όλα τα έξω σε αντίθεση με τα μέσα μας . Γαλήνη μας δώρισε ο Κύριος  ! Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί , καταβαίνον! 
Παρατηρούμε τους εργάτες του ξυλουργείου που ξεφλουδίζουν  τους τεράστιους κορμούς από δέντρα που στοιβάζονται . Προορισμένα για να στηρίξουν , να αντέξουν , να προφυλάξουν . Τόσο αγιασμένα και αυτά από το χώμα που πατούν , από το αγίασμα της Παναγίας και όλες
τις ρανίδες του που ο άνεμος φωλιάζει στους πόρους τους  . -
Προλαβαίνουμε να πάμε ως το εκκλησάκι του αγιάσματος ; ρωτώ τους υπόλοιπους μα δεν περιμένω απάντηση . Τρέχω όσο μπορώ πιο γρήγορα κρατώντας 2 μπουκαλάκια . Θα δώσει η Παναγία να προλάβω ! σκέφτομαι . Τα καταφέρνω !  
Ο Θεοδόσης έχει κι αυτός έρθει να με συναντήσει . Βλέποντας από μακριά τον κόσμο να παραμένει στις θέσεις τους ηρεμούμε και ατενίζουμε επιστρέφοντας το μοναδικό τοπίο της Ιβηρίτικης καστροπολιτείας , και της αγριεμένης θάλασσας . Στο βάθος το πανέμορφο φρούριο  της Σταυρονικήτα , που μόνο  ο Κύριος γνωρίζει αν και πότε θα αξιωθούμε επιτέλους να επισκεφτούμε .
Το λεωφορείο μας αφήνει στην πλατεία . Η Παναγία του Άξιον Εστί σκορπά ευλογίες από το ακοίμητο καντήλι της . Μόνο που ο περίβολός της είναι σκαμμένος και περιφραγμένος .Γίνονται εργασίες στήριξης του Ναού και των θεμελίων του .  
Κανείς δεν μπορεί να  πλησιάσει . Από μακριά στεκόμαστε και νοερώς μετανίζουμε μπροστά στο θρονί της . Αλλά και οι ανοιγμένοι λάκκοι είναι  αφορμή  για προσκύνημα ! Είχαμε πληροφορηθεί πως όταν τους άνοιξαν οι εργάτες έμειναν έκθαμβοι μπροστά σε τάφους με ευωδιάζοντα λείψανα …Οι Αγιορείτες Πατέρες είπαν πως πρόκειται για  άγια λείψανα ομολογητών μαρτύρων της Ορθοδόξου Πίστεως . Αυτών που θανατώθηκαν μαρτυρικά μαζί με τον Άγιο Κοσμά τον Πρώτο επί του λατινόφρονος Πατριάρχου Βέκκου το 1204 και Μιχαήλ Παλαιολόγου Αυτοκράτορος !
Πόσο επίκαιρος και αναγκαίος ο χρόνος που ο Κύριος έφερε στην επιφάνεια τους αθλητές της μόνης αληθινής πίστης Του!
Η τελευταία μέρα μας για εφέτος στο Όρος έχει ξεκινήσει ! Θέλουμε να μην κυλήσει ούτε μια στιγμή της , δίχως να χαραχθεί για πάντα μέσα μας . Είναι πολλοί οι τόποι που ποθούμε  να βρεθούμε και να προσκυνήσουμε . Τόποι αγιοβάδιστοι που πλέον έχουν μια διαφορετική σημασία για εμάς. Η Παναγούδα του Αγίου , η σκήτη του ποιητή Μωυσέως , ο Γέρων Γαβριήλ , ο καθισματάρης πατήρ. Π. , αλλά και ένα  κελάκι στων Καρυών τα σύννεφα που πάντα θα μας αναπαύει … Πριν απ όλα όμως το λατρεμένο μας Κουτλουμούσι , το αραξοβόλι μας  το διαχρονικό , το φιλόξενο , το τόσο ζεστό και οικείο και οι πεφιλημένοι Πατέρες του . Αφήσαμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι και συνεννοηθήκαμε με τον πατέρα Κ. να μας κρατήσει  δωμάτιο για 4  σιμά στην βιβλιοθήκη . 
Κατηφορίσαμε έπειτα για Παναγούδα . Θα ξανασμίγαμε και με τον Παναγιώτη που ήδη μας περίμενε στον Όσιο  Χριστόδουλο , το κελί του Μοναχού Γαβριήλ . Βρήκαμε τον Γέροντα  καθισμένο να τρώει σε ένα πιατάκι μια σούπα  που κάποιος του οικονόμησε . Πλησιάσαμε και μας ευλόγησε ως συνήθως με την γροθιά του την σφιγμένη . -Μην αφήνετε ονόματα παιδιά ! Εγώ προσεύχομαι για όλον τον κόσμο . Σας πιάνει και σας η προσευχή μου ! 
Έξω στην αυλή γύρω στους είκοσι προσκυνητές κάθονταν αληθινά χαρούμενοι . Τους αρκούσε μόνο που ένιωθαν τόσο κοντινή την παρουσία του γλυκύτατου Γέροντα. Άραγε πόσο  πιο κοντά θα τον νιώθει ο καθένας , όταν κάποτε – μακάρι να καθυστερήσει - η Παναγία τον καλέσει στα άνω σκηνώματα ; Πήραμε τον δρόμο για Παναγούδα . 
Όλα οικεία και όλα άμοιαστα . Σαν να ταν η πρώτη μας φορά ! Δεν ήταν που επισήμως πλέον  ο Γέροντας καλείται Άγιος . Είχε αγιοποιηθεί στη συνείδηση των απανταχού Ορθοδόξων εδώ και πολλά χρόνια , απ όταν ήταν ακόμα εν ζωή . Η Αγιοκατάταξή του απλά σκόρπισε σε όλους μας  τον ενθ
ουσιασμό που δυναμώνει , την ελπίδα που ενισχύει , για την σκοτεινιασμένη εποχή μας που δεν είναι αμάρτυρη , δεν είναι απαρήγορη , δεν είναι αμεσίτευτη . Ναι φτάνουμε σιγά-σιγά στον πάτο , μα όπως έλεγε ο Άγιος όταν φθάσουμε στον πάτο θα αρχίσουν να τακτοποιούνται τα πράγματα !  Ο Ουρανογείτων Άθωνας και οι αιώνιοι πρεσβευτές του στο πλάι της Παναγίας παρακαλούν την μακροθυμία Του μα και γονατίζουν μπροστά στην Δικαιοσύνη Του . Θεός εκδικήσεων Κύριος , Θεός εκδικήσεων επαρρησιάσατο …Φτάνουμε στην πόρτα της Παναγούδας . Τρώμε λουκούμι , πίνουμε νερό και περιμένουμε . Βγήκε ο Άγιος και μας ευλόγησε ! Δεν μας ένοιαξε που δεν αξιωθήκαμε και εμείς να τον δούμε υποστατικά , όπως συμβαίνει σε πολλούς. Όπως εμφανίστηκαν σε αυτό το παντευλόγητο κελί η Παναγία μας  και τόσοι Άγιοι , όπως ο Άγιος Αρσένιος, η Αγία Ευφημούλα , ο Άγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις , ο Τίμιος Πρόδρομος , ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος , ο γείτονας Άγιος Παντελεήμων , ο Άγιος Λουκιλλιανός και πόσοι άλλοι που ποτέ δεν αποκάλυψε ο Γέροντας , έτσι παρουσιάζεται τώρα πια και εκείνος για να οικονομήσει και πάλι κάθε πονεμένο … Ήταν στα σίγουρα εκεί και μας έβλεπε και μας έστελνε κεράσματα και ευλογίες δικές του , τα σταμπωτά και τα σταυρουδάκια του , να αγιάζουν τα χείλη μας και τις καρδιές μας … Ο Γέροντας  Α. εμφανίστηκε με το διαρκές  χαμόγελό του που δεν το σβήνει ποτέ  η κούραση της χωρίς παύση  διακονίας  , στο πανίερο τούτο προσκύνημα . Δεν σταματούν να φτάνουν ούτε για λίγο έστω μέσα στη διάρκεια της ημέρας οι προσκυνητές , που σταματούν έξω απ την είσοδο του κελιού και καρτερούν να τους ανοίξει . –Καλώς τους ! Ελάτε να προσκυνήσετε ! Την ευχή του Αγίου να έχουμε όλοι !
Ένα χρόνο μετά ξανά εδώ ! Άγιε πρέσβευε ! Γονατίζω στο στασίδι σου ! Όλα όπως τα άφησες ! Τίποτε σε πλαστικό ή σε γυαλί ! Ο χρόνος σέβεται τα άψυχα που αγίασες …Οι Πατέρες δεν καλλωπίζουν , δεν προστατεύουν  τίποτα λες και θέλουν να τον σταματήσουν σε εκείνες τις τόσο φωτεινές μέρες της Παναγούδας. Γι αυτό και οι κουβέντες τους μας  γυρίζουν πίσω στο τότε , που γίνεται  τώρα και  πάντα .
Μέχρι και το πνεύμα του Αγίου   το κάποτε σαρκαστικό και ανεπανάληπτα  ιδιοφυές έχει διεισδύσει μέσα τους . Καθόμαστε για λίγο στους μικρούς κορμούς έξω από το κελί …Ο Γέροντας Α.       
μας μιλά : Όλοι σήμερα παιδιά φωνάζουν για το δίκιο τους ! Ο ένας πιο δυνατά από τον άλλο . Τι να πω και εγώ …Θυμάμαι τον Χότζα που κάποτε του παρουσιάστηκαν δυο που  για κάτι διαφωνούσαν. Άκουσε πρώτο τον ένα ο Χότζας και του λέει : Δίκιο έχεις ! Και έπειτα τον άλλον και λέει και σε εκείνον : Δίκιο έχεις και συ ! Φύγαν εκείνοι ικανοποιημένοι που δικαιώθηκαν από τον Χότζα ! Του λέει τότε η γυναίκα του : Πως γίνεται αφού διαφωνούν για το ίδιο θέμα να έχουν κι οι δυο δίκιο ; Δεν στέκει αυτό ! Της απαντά τότε ο Χότζας : Καλά τα λες ! Και συ δίκιο έχεις ! 
Γελάσαμε με την καρδιά μας ! Τι διδακτική ιστορία ! Δεν χρειαζόταν  την παραμικρή επεξήγηση , την ελάχιστη προσθήκη!
Του ζητάμε ύστερα να θυμηθεί κάτι από τον Γέροντα .
-Ήταν κάποτε ένας παπάς απ την Καβάλα και είχε έρθει να δει πρώτη φορά τον Άγιο . Τον εντυπωσίασε ο Γέροντας τόσο που μόνο για εκείνον μιλούσε μόλις επέστρεψε στην πόλη του ! Και διηγήθηκε στην πρεσβυτέρα του τα πάντα ! Για τον Γέροντα , τις διδαχές του , τα περιστατικά με τους επισκέπτες , την Παναγούδα … Πολύ ζωντανή αφήγηση ! Μόλις της περιέγραφε το κελί, εκείνη απόρησε που ήταν τόσο ερημικό και σκέφτηκε : Τέτοια ερημιά που έχει εκεί πέρα , ο πάτερ θα χει κανένα δίκανο ! Αστειεύεσαι παπαδιά ! Δίκανο ο πάτερ Παϊσιος; Εκείνος δεν πειράζει ούτε τα φίδια ! Όλα τα αγαπάει και τα σέβεται ! Και εκείνα να δεις πως ημερεύουν μπρος του ! Μα σε τέτοιο μέρος μέσα στο δάσος όλο και κανένα τουφέκι θα χει για τα δύσκολα συνέχισε εκείνη !  Δεν πέρασε ούτε χρόνος και ξαναανέβηκε ο Παπάς στο Όρος ! Να σου και φτάνει στην Παναγούδα …Ήταν πολλοί εκείνοι την ώρα στην αυλή και τους μιλούσε ο Γέροντας προς τον κήπο κοντά στις ντοματιές του ! Ο παπάς μαζί με άλλους αρκετούς  στεκόταν εδώ μπροστά στην πόρτα του κελιού . Ο Γέροντας τους είχε γυρισμένη την πλάτη …Κάποια στιγμή γυρίζει απότομα ο Γέροντας και λέει : Παπά Φώτη ! Να πεις στην παπαδιά σου πως εγώ ντουφέκι δεν έχω !!! Σάστισε ο παπάς ! Κατάλαβε πως ο Γέροντας άκουγε ακόμα και όσα συζητούσαν στο σπίτι τους στην Καβάλα ! 
Φύγαμε γεμάτοι από την ευλογία του Αγίου ! Στην είσοδο συναντήσαμε μια σαύρα που ατάραχη πορευόταν για το δικό της προσκύνημα … Να ταν εκείνη η ίδια που κάποτε συγκλόνισε έναν αυτοαποκαλούμενο Άθεο ; Την κάλεσε από μακριά ο Άγιος τότε και τη ρώτησε : -Για πες μας εσύ,  υπάρχει Θεός ; Και εκείνη έγνεψε το κεφάλι της καταφατικά δείχνοντας ότι ακόμη και τα άλογα όντα γνωρίζουν όσα ο άνθρωπος πεισματικά ενίοτε αρνείται...
 Τραβήξαμε περιμετρικά και πήραμε κατεύθυνση για τη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος ! Προορισμός μας ο Ποιητής του Αγίου Όρους !                        ( συνεχίζεται...) 
 Νώντας Σκοπετέας -
  Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους

6 Φεβ 2016

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 9



Διδάγματα αγιόλεκτα , γράφονται  στα  βαθιά μας
Τα χαίρε προς την Δέσποινα  χιλιόχρωμα μπροστά μας.
Χρυσόβουλα και επιγραφές ,βαγγέλια καλλιγράφων ,
Ουρανοφάντορα λαλιές , καλάμων  οξυγράφων  …

Ράβδος μαργαροστόλιστη μ όστρακα και σιντέφια
Οράρια , επιτραχήλια του Παραδείσου νέφια !
Σφραγίδες , λιθανάγλυφα, εγκόλπια  Παναγιάρια
Ψαλτήρια και Παπαδική , Ιακώβου Δοξαστάρια !

Στην νέα μεγάλη τράπεζα της Ιβήρων την μεγαλόπρεπη ,οι λιγοστοί προσκυνητές της ημέρας  τρώμε αλάδιαγο  φαγητό , που τόσο νοστιμεύει με τα άλατι ηρτυμένα λόγια των Θεοφόρων Πατέρων , που στέκονται αγιογραφημένοι στην κάτω σειρά των τοίχων. Μας περιστοιχίζουν εκείνοι οι αοίδιμοι κήρυκες -μύστες των απορρήτων ,  ασίγητοι και αιώνιοι υφηγητές των υπέρ νουν δωρεών , σκορπίζοντας συνεχώς της σοφίας τους το Θεόσδοτο τάλαντο  .  Τίποτα το μάταιο , το περιττό , το φλύαρο , το πρόσκαιρο ,το  ανεπίκαιρο . Παίρνουν ένας –ένας την θέση του διαβαστή και μας μιλούν με τα αιώνια ρήματα της ζωής  που κρατούν  στα σεπτά τους χέρια  . Ο καθένας  διδάσκει και μια αρετή - σκαλοπάτι προς την θύρα του Φωτός . Ανυψωτικές θεωρίες που αποκτούν αξία όχι όταν διαβάζονται ή διδάσκονται, μα μόνο όταν βιώνονται … Μας εντυπωσιάζουν οι σχετικά νέες παραστάσεις από την σύναξη των Ιβηριτών Αγίων και από εκείνη των Αθωνιτών Αγγέλων εν σώματι . Στην πάνω σειρά ο αγιογραφικός  χρωστήρας , βουτηγμένος σε αμέτρητα ολοφώτεινα  χρώματα , αληθινά ζωντανεύει μπροστά μας τις 24 στάσεις  των Χαιρετισμών της Αειπαρθένου . Ναός η τράπεζα της Ιβήρων  , οίκος Κυρίου ! Επιβάλλει την νήψη , την προσευχητική σου σιωπή , μα και  τον θαυμασμό στης ψυχής τα κατανυκτικά τεχνήματα …

Ανασαίνουμε το απαλό αεράκι της βραδιάς και ετοιμαζόμαστε να ανέβουμε στο δωμάτιο , όταν μια πραεία  φωνή μας καλεί από το μέρος της έκθεσης κειμιλίων της μονής . Ήταν ο Σερραίος παππούλης που λίγες μέρες πριν είχαμε συναντήσει στο αρχονταρίκι της Νέας Βηθλεέμ του Άθωνος , στην Σιμωνόπετρα . Ο γλυκύς παπά Γιώργης,  που με ευγένεια αλησμόνητη μεσολάβησε να επισκεφθούμε και εμείς την σπουδαία αυτή έκθεση , η οποία εκτάκτως είχε ανοίξει για κάποιους Ρώσους προσκυνητές που το είχαν αιτηθεί . Έτσι αναπάντεχα όπως όλες οι Αγιορείτικες ευλογίες συμβαίνουν , βρεθήκαμε όλοι μας σε ένα ανεπανάληπτο μοσχοθυμιατισμένο ταξίδι στον αγιασμένο χρόνο ! Οδηγός μας ο Ιβηρίτης σεβάσμιος Ιερομόναχος πατηρ Α. ,που  με υπομονή και δίχως βιασύνη απαντούσε σε κάθε μας ερώτημα . Επιβλητικές  στην   είσοδο οι φορητές εικόνες του παλαιού τέμπλου και κυρίως ο Βασιλεύς της Δόξης ! 
Σπάνια η απεικόνιση του Νεκρού , Γυμνού Εσταυρωμένου δίχως  το ακάνθινο στεφάνι. Αγκαλιασμένος από την οδυνομένη Μητέρα Του που τον φιλεί, γέρνει  αποκαμωμένος πάνω της το πληγωμένο του ακήρατο σώμα. Οι άγιες παλάμες  με τα πορφυρά σημάδια των ήλων ακουμπούν σταυρωμένες πάνω στο υπογάστριό του .  Μια φαινομενική αντίφαση στην απεικόνιση και στον τίτλο , που στις αρχές του 16ου αιώνα  δόθηκε σε αυτό το αριστούργημα  του Ανωνύμου , πιθανότατα Κρητός Αγιογράφου . Μα κι αν από δισμύριους τίτλους είχε ο καλλιτέχνης να επιλέξει , βρήκε τον μόνο ταιριαστό ! Ο Βασιλεύς της Δόξης ! Αιώνιος Νικητής , με θρόνο του τον Σταυρό ,  κατέλυσε τον θάνατο ! Θα μπορούσες ώρες ατέλειωτες συγκλονισμένος να αδολεσχείς, παρατηρώντας αυτήν και μόνο τη φορητή εικόνα , μα οι ολοζώντανες  μνήμες μακρινών εποχών , σε οδηγούν να συνεχίσεις το ευλογημένο τούτο και τόσο σπάνιο σεργιάνι . Κόβεται η ανάσα σου μόλις αντικρίζεις χρυσόβουλο του 984  με υπογραφές του Αγίου Αθανασίου  , του ιδρυτή και ηγουμένου της Λαύρας ! Μαζί με άλλους 13 Λαυριώτες δώρισαν από ευγνωμοσύνη  στην Ιβήρων  το χρυσόβουλλο του Bασιλείου του B' , με το οποίο ο αυτοκράτορας παραχωρούσε στη Λαύρα φορολογική απαλλαγή , για ένα πλοίο χωρητικότητας 6.000 μοδίων. Δυο χειρόγραφα ευαγγέλια ακολουθούν  ανοιγμένα μπροστά μας , γραμμένα χίλια και πλέον χρόνια πριν , καθώς  και ένα Γεωργιανό του 913 ! 
Μας καταπλήσσουν στη θέα τους και στο άκουσμα της ηλικίας τους !  Κι όμως , όσοι  αμέτρητοι καιροί κι αν κύλησαν κι όσοι κι αν περάσουν έως της συντελείας , τίποτα δεν θα αλλάξει , τίποτα δεν θα προσαρμοστεί στο προφασιζόμενο σύγχρονο και κακόδοξα  ασεβές … ως ν παρέλθ ορανς κα γ, ἰῶτα ν μία κεραία ο μ παρέλθ π το νόμου ως ν πάντα γένηται… (Ματθ. 5,18)   . Έπειτα καλλιγραφημένοι χειρόγραφοι υπερχιλιόχρονοι  βίοι Αγίων και ομιλίες του Αγίου Βασιλείου,  του Αγίου Ευθυμίου , περγαμηνές γραμμένες έξοχα από τον Ιβηρίτη Μοναχό Θεοφάνη , με δεκάδες λόγους του Χρυσορρήμονος Αγίου Ιωάννου και υπομνήματα του Χρυσοστόμου Πατριάρχου  στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αλλά και στις πράξεις των Αποστόλων , εικονογραφημένη μεγαλογράμματη Αγία 
Γραφή στα τέλη του 9ου αιώνα , χρυσά Χειρόγραφα της Άννας Παλαιολογίνας . Μεταγενέστερα λειτουργικά χειρόγραφα Ακαθίστου ύμνου και αμέτρητα κείμενα Βυζαντινής Μουσικής του Μανουήλ Χρυσάφη , Λαμπαδαρίου της Αγιάς Σοφιάς στα μέσα του 15 ου αιώνα , αλλά και μεταγενέστερα  Δοξαστάρια με εκπληκτικές σημειογραφίες  του Iακώβου Πρωτοψάλτου . Είχαμε ακούσει ότι η βιβλιοθήκη  της Ιβήρων ήταν η 6η παγκοσμίως μα στ αλήθεια είναι άλλο πράμα  να ψηλαφά η ματιά σου όλα τούτα τα ανεπανάληπτα ωραϊσμένα  θησαυρίσματα της Ορθοδοξίας ! Μα και ο πλούτος των Λειτουργικών σκευών είναι αστείρευτος ! Αμέτρητα Δισκοπότηρα , μικρά και  μεγάλα , πλατιά και βαθύτατα , κεκοσμημένα με αριστουργηματικές   ανάγλυφες παραστάσεις του Δωδεκαόρτου , ουρανίες εικόνων , χρυσοκεντημένα παραπετάσματα , Σταυροί ευλογίας και αγιασμού  λεπτά σκαλισμένοι , με περίτεχνα  κοσμήματα,  γεμισμένα με ποικιλόχρωμα  σμάλτα ,  Ποιμαντορικές πατερίτσες από έβενο και σεντέφι , μήτρες , εγκόλπια με εμφανή τα στοιχεία της Κωνσταντινουπολίτικης  απαράμιλλης τέχνης και πολυλιβανισμένα άμφια  Αγιασμένων Δεσποτάδων και Πατριαρχών , όπως ο μανδύας του Εθνομάρτυρος Γρηγορίου του Ε΄ , ολόκληρη η αρχιερατική στολή του πατριάρχου  Διονυσίου του  Δ΄,  ωμοφόρια ,  οράρια , επιγονάτια, επιμανίκια , επιτραχήλια με κεντημένα μαργαριτάρια,  αν και πολύ ασήμαντα σε αξία απέναντι σε εκείνα που κάποτε  έσταξαν πάνω τους … Μένουμε άφωνοι μπροστά στο τεράστιο Ευαγγέλιο  της εποχής του Τσάρου Μεγάλου Πέτρου ! Ζυγίζει 28 κιλά ! Δυο διάκοι το σήκωναν και το λιτάνευαν στην μικρά Είσοδο σε κάθε Θεία Λειτουργία !  
Αυτά και τόσα άλλα σπουδαία έργα αμίμητης τέχνης αιώνιας ! Είχε  περάσει ήδη μια ώρα και η ψυχή μας δεν χόρταινε να ταξιδεύει συνεχώς στην λατρευτική ιστορία των Χριστιανών . Σκέφτομαι όλους εκείνους που μιμούμενοι έστω και ανεπιγνώστως  τους αιρετικούς ευαγγελικούς , κατηγορούν την Εκκλησία για τον πλούτο και την πολυτέλεια στην Λειτουργική της ζωή  . Δεν μπορούν να σκεφτούν ότι η Εκκλησία   αναπαριστά την Άνω Σιών , την  νέα  Ιερουσαλήμ , την πόλη με τα άφθαρτα και τα ανυπέρβλητα κάλλη , τα θεμέλια από  ζαφείρι , τις  επάλξεις από  ίασπι, τις πύλες με τις κρυστάλλινες πέτρες , τους τοίχους από  εκλεκτά πετράδια χρυσόλιθους και τοπάζια , ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός! «Και η πόλις χρυσίον καθαρόν, όμοιον υάλω καθαρώ», όπως την περιέγραψε ο ηγαπημένος μαθητής του Κυρίου μας !
Δεν μπορούν επίσης  να σκεφτούν  ότι κάθε λειτουργός προτυπώνει τον ίδιο τον Παντοκράτορα Κύριο που φωτίζει ασύγκριτα  την μέλλουσα Πόλη …  «Ο  λύχνος αυτής το Αρνίον ».
Ας θυμηθούν όλοι αυτοί τους Αγίους Ελεήμονες Πατριάρχες που δεν είχαν δεύτερο ράσο να φορέσουν μα μεγαλοπρεπώς ενδεδυμένοι ιερουργούσαν . Ας θυμηθούν τον φτωχό Μέγα Βασίλειο που κακοπαθώντας  έδωσε και τη ζωή του ακόμα για τον κάθε πλησίον του . Όταν όμως ντυνόταν στο Ναό χρυσοποίκιλτος και μεγαλοπρεπής μονολογούσε : «Τώρα Χριστός ενδύεται, ο Βασίλειος». Προφάσεις , πλανεμένες γενικεύσεις ,  και καθησυχασμός της ελεγχούσης συνειδήσεως που βοά για την αποχή και για την αποστασία  …
Στ αλήθεια δεν ξέραμε ποιου το χέρι να πρωτοφιλήσουμε όταν βγήκαμε απ την έκθεση ! Του ευλογημένου ταξιδευτή μας ή του παπά Γιώργη για την αξέχαστη τούτη πρόσκληση …

Στο δωμάτιο συνεπαρμένοι ως κοινωνοί θαυμασίων ,  διαβάζουμε ψυχωφελείς σελίδες που δανειστήκαμε από την πλούσια βιβλιοθήκη του ορόφου μας . Κρατώ στα χέρια μου τα λόγια της καρδιάς της μακαριστής Γερόντισσας Μακρίνας , της Ιεράς Μονής Παναγίας Οδηγήτριας στην Πορταριά του Βόλου που μιλούσε πάντα σαν παιδί και  ταπεινά όλο  από ψυχής . : Η Παναγιά μας είναι ζωντανή ! Είναι ψηλή και όμορφη και γυρίζει συνέχεια στα Μοναστήρια της ! Να που ένα βράδυ στον Άθωνα εδώ στο ιερό το άβατο ,  γνώρισα για πρώτη μου φορά μια αγιασμένη γυναίκα , μια  Μητέρα της Εκκλησίας όπως την αποκαλούσε ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης .
Μια αγία μορφή που ο πνευματικός της πατήρ Εφραίμ Φιλοθεϊτης , είδε να ανεβαίνει στον θρόνο του αφέντη Χριστού την Κυριακή των Αγίων Πατέρων του 1999 οπότε και κοιμήθηκε , ολόλαμπρη και ανεμπόδιστη από τα τελώνια …Να σαι στο Άγιο Όρος και να διαβάζεις για κάποια που ποτέ δεν πάτησε εδώ το πόδι της αλλά από όλους τους Αγιορείτες μνημονεύεται ως Αγία ! Όλα ο Κύριος τα ενώνει και τα οδηγεί  . Τίποτε η αγάπη του δεν απομονώνει . Η αλυσίδα του Παραδείσου ξαναλάμπει φωτίζοντας το σκοτάδι που σε λίγο μας αγκαλιάζει . Κάποιος ψιθυριστά ξεκινά να Αγίου Ιωάννου Δαμασκηνού στέλνουν και εκείνα τη γλυκιά λάμψη τους ,  λίγο πριν ξημερώσει η στιγμή της μεταλαβιάς  του Θείου πυρός μπροστά στην Μάνα Πορταϊτισσα …« φώτισόν μου τ τς ψυχς ασθητήρια, καταφλέγων μου τ τς μαρτίας γκλήματα. 

 ( συνεχίζεται...) 

Νώντας Σκοπετέας
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους

27 Ιαν 2016

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 8



Σκιές καρδιόφυλλες υγρές,  στοές κρυφές από ήλιο
Γεφύρια , ξαποστάματα , Ιβήρων το βασίλειο !
Στην πύλη  στέκει αιώνια θρόνος ηλιοστάλακτος!
Μάνα Θεοχαρίτωτη Ναζαρηνού Παντάνακτος !

Βαριές κανδήλες κρέμονται πάνω απ το πρόσωπό Της
Δέος , κατάνυξη , σιωπή και ανέκφραστη ωραιότης !
Ασημοκάντηλο θωρώ ,  μήνυμα καρτεράω !
Ελπίδα και μετάνοια  ποτέ μην λησμονάω !

Τάματα δάκρυα και λυγμοί ,σιωπές   με αγωνία  
Γονατισμένες οι ψυχές  στέλνουνε ικεσία !
Του προσμονάριου Μάξιμου την προσευχή διαβάζω
Ζήλο  και αφοσίωση του ταπεινού θαυμάζω .


Εν τω μέσω της νυκτός μπαίνουμε στη λιτή και αναζητάμε στασίδι . Μοναχοί αέρινα  πηγαινοέρχονται . Κάποια διακονήματα ήδη έχουν ξεκινήσει ! Θαρρώ πως δίπλα μας στέκονται υποστατικά ,  φορώντας τα κουκούλια τους , όλοι οι χθεσινοβραδινοί μας ήρωες της πίστης . Ο παπά –Κοσμάς με τον Χατζηγεώργη ,  οι ωρειάριοι  του Αη Νικόλα  πάτερ Χρύσανθος και  πάτερ  Μιχαήλ , ο Γέροντας κρατώντας ένα φρεσκοκομμένο κλωνάρι βασιλικό … Όλοι οι Γρηγοριάτες είναι ένα σώμα,  από χώμα και ουρανό . Κανείς δεν ξεχνιέται , όλοι προσδοκούν , όλοι αποκαραδοκούν την επανένωση στις Ουράνιες μονές . Μόνο που εκεί τα διακονήματα θα περιορισθούν σε ένα και μόνο ! Δεν θα υπάρχει ούτε διαβαστής  ούτε σκευοφύλακας , ούτε περβολάρης ούτε μάγκιπος ,ούτε μαραγκός ούτε μάγειρος , ούτε κολυβάς ούτε κοιμητηριάρης ,ούτε εκκλησιαστικός ούτε κανονάρχης ! 
Μόνο ένα διακόνημα , κοινό σαν την Ανάσταση ! Προσμονάριοι όλοι μπροστά στον Θρόνο του Δεσπότη Χριστού ! Αιώνιοι και ασίγητοι  δοξολογητές μέσα στο τέλειο Φως !

  Λίγες ώρες αργότερα αποχαιρετάμε το αγαπημένο μας μοναστηράκι . Ρίχνουμε  τις στερνές  ματιές σαν προσευχές στους Αγίους , να μας ξαναξιώσουν να πατήσουμε τα αγιασμένα χώματά τους  . Αποχαιρετώ την Αγία Αναστασία , πίσω απ το ιερό του παρεκκλησιού της . Γιατρίνα μεσίτευε ! Στο καραβάκι για Δάφνη δεν μιλάμε …Ταξινομούμε τις μνήμες σαν τα μικρά εικονάκια που πήραμε από την έκθεση ως τελευταία ευλογία  
Στο Λεωφορείο για Καρυές προγραμματίζουμε την Τρίτη μας μέρα . Προορισμός μας η Μάνα Πορταϊτισσα ! Για σήμερα  θα αποχωριζόμασταν και με τον Παναγιώτη που είχε κανονίσει με τον καθισματάρη Κουτλουμουσιανό  πάτερ. Π. να ξενυχτήσουν στην Καρακάλλου .  
Θα ξαναβρισκόμασταν την τελευταία μας μέρα στο Όρος . Πήραμε οι τρείς μας   το κατηφόρι από Καρυές για Ιβήρων . Θελήσαμε να περάσουμε  από τα μέρα της Καλλιάγρας και όχι από την Παναγούδα , μιας και την τελευταία μέρα είχαμε ούτως ή άλλως κανονίσει να πάμε εκεί για προσκύνημα . 
Φορτωμένοι και χαρούμενοι με τα ραβδιά μας να στηρίζουν τα ανυπόμονα βήματά μας ,  αρχίσαμε να ατενίζουμε το μοναστήρι της Ιβήρων  και τη θάλασσά του από μακριά . Σε λίγο είχαμε ολοκληρωτικά  υποταχθεί στο μεγαλείο της φυσικής ομορφιάς . Λες και όλα είχε βαλθεί ο Πλάστης να τα χωρέσει σε ένα τόσο μικρό κομμάτι γης ! Αγριοκαστανιές , πουρνάρια , οξειές , φτελιές . Κορμοί και κλαδιά αψιδωτά , κρύβουν τον ήλιο που αναζητά έστω μια μικρή σχισμή να δώσει τη ζωή του στο χώμα που τον λαχταρά . Στοές του Παραδείσου ευσκιόφυλλες . Ρούσκοι , κουμαριές , μυρτιές, φτέρες . Ολόκαρποι άγριοι και καρδιόφυλλοι  κισσοί , σπάνια μανιτάρια σε αφθονία! Ως και αυγά του Καίσαρα βρήκαμε … Πανάκριβη η γεύση αυτού του μανιταριού  ..Εδώ όμως δεν αξιολογείται τίποτα με βάση το χρήμα …Όλα ταπεινά και αφανέρωτα στο φευγαλέο βλέμμα … 
Όλα αξίζουν και αξιώνουν τον θαυμασμό  και το σεβαστικό  άγγιγμά σου . Αηδόνια υμνητές , μοσχομυρωδιές του δάσους , εικόνες που χωρούν μόνο στο νου … Ξαποσταίνουμε για λίγο στο πέτρινο γεφύρι στα μέσα της διαδρομής . Νερά τρεχούμενα , ρυάκια , φαράγγια , σημάδια από αγρίμια που κρύβονται  . Στην κρήνη  με το προσκυνητάρι συναντάμε Πολωνούς και Ρώσους Ορθοδόξους αδελφούς μας . Ανταλλάσουμε αναστάσιμους χαιρετισμούς και αντιλαλούν οι γύρω μικρές χαράδρες από χαρούμενες ιαχές . Хрістос воскрес! Воістину воскрес! ( Κριστός βοσκρές ! Βοΐστινο Βοσκρές  , Χριστός Ανέστη ! Αληθώς Ανέστη !)
Πάνω σε κορμούς δέντρων χαραγμένοι και καρφωμένοι σταυροί μαρτυρούν και κραυγάζουν , ομολογούν και προτρέπουν κάθε πνοή σου να αινεί τον Κύριο . Αφορμές για προσευχή δίνει το Όρος σε κάθε σου βήμα . 
Οι έννοιες του πλεονασμού και της επανάληψης εδώ έχουν μια διαφορετική διάσταση . Η ευχή που δεν παύει  , τα ελέησον που δεν σιγούν , ο Σταυρός που πολλαπλασιάζεται , τα δάκρυα και οι κόμποι που αείρροα  κυλούν , σταματούν το χρόνο , δεν προδίδουν το παρόν,  δεν μαρτυρούν τα περασμένα . Ένας υπεραιωνόβιος κορμός με έναν Σταυρό μπορεί να ενώσει στην ψυχή σου μια χιλιετία Αγιορείτικης παράδοσης , να σε μεταφέρει στο αγιασμένο πολύ μακρινό παρελθόν . Ιδίως εδώ που βρισκόμαστε τούτην την ώρα . Εκστατικοί μπροστά στο μεγαλείο της Ιβήρων !
 Ο περίφημος όρμος της, η θάλασσά της και τα αμμογιάλια της , θα αντηχούν πάντα τα λόγια της Κυρίας Θεοτόκου μόλις για πρώτη φορά πάτησε στο περιβόλι της:   « Η κατοίκησή σας και η κατά Θεόν ανάπαυσή σας αλλού πουθενά δεν θα είναι παρά μόνο στο Όρος του Άθωνος, το οποίον έλαβα από τον Υιόν και Θεόν μου να είναι κλήρος δικός μου, στον οποίον εκείνοι που θέλουν να αναχωρήσουν από τις κοσμικές φροντίδες συγχύσεις, να έρχονται σ' αυτό και να δουλεύουν στο περιβόλι αυτό, να καλλιεργούν την αρετή, την καθαρότητα της καρδιάς και την αγνότητα της ψυχής τους και από τώρα και εμπρός θα λέγεται από όλους «Άγιον Όρος» «Αγιον Όρος τουτεΰθεν κεκλήσεται... καί περιβόλι δικό μου».
«Υπόσχομαι δε, πολύ να αγαπώ, να βοηθώ και να σκέπω εκείνους, που με άδολη καρδιά έρχονται να δουλέψουν ολόψυχα στο Θεό, να προσεύχονται αδιάκοπα για την ψυχή τους, να παρακαλούνε το Θεό για την Εκκλησία Του και όλο τον κόσμο να τον φωτίσει ο Θεός να γίνουν όλοι πρόβατα γνήσια και άδολα του Χρίστου και Θεού μας.»
«Με το έλεος και τη χάρη του Υιού και Θεού μου θα γεμίσει από την μια άκρη ως την άλλη το Όρος τούτο από Μοναχούς πλήθος πολύ ευσεβών και Ορθοδόξων. Για τούτο χαίρεται και αγάλλεται το πνεύμα μου, διότι όλοι αυτοί, θα υμνούν, θα ευλογούν και θα δοξάζουν το πάντιμον και μεγαλοπρεπές όνομα της Παναγίας Τριάδος. Από αυτούς τους Μοναχούς, με τα σημεία και θαύματα που θα κάνουν, με την καθαρή και άγια ζωή τους, θα δοξάζεται και θα μεγαλύνεται, σε όλα τα πλάτη και τα μήκη, σε Ανατολή και Δύση, σε Βορρά και Νότο το όνομα του Θεού από όλον τον κόσμο.»
«Από την θλίψη, τη στενοχώρια, τους πειρασμούς, τα σκάνδαλα και τις στερήσεις που θα υπομένουν οι Μοναχοί αυτοί, θα μάθει ο κόσμος να κάνει υπομονή στις δύσκολες στιγμές της ζωής του.»
«Για όλα αυτά δε που θα υπομένουν αυτοί και δι' αυτών όλος ο κόσμος, θα παρακαλέσω τον Υιόν και Θεόν μου να συγχώρεση τις τυχόν ελλείψεις τους και να τους αξιώσει θείων και ουρανίων χαρισμάτων. 
Θα παρακαλέσω να τους χαρίσει ειλικρινή μετάνοια και φωτισμό για να κάνουν καλήν απολογία, κατά την ημέρα εκείνη την μεγάλη και επιφανή της Δευτέρας Παρουσίας και στη μέλλουσα δίκαια Κρίση να τύχουν του απείρου ελέους. Αλλά και στην παρούσα ζωή θα έχουν κι από μένα μεγάλη βοήθεια, διότι θα τους ελαφρύνω τους πόνους, τους κόπους, τις πίκρες και θα αποδιώχνω τους νοητούς και αισθητούς πειρασμούς, που θα τους γίνονται από τον εχθρό και επίβουλο Διάβολο και πολέμιο του ανθρωπίνου γένους».
Βρισκόμαστε επιτέλους μπροστά στην πύλη της Ιβήρων στη σκιά της εικόνας της μεταστάσεως της Αειπαρθένου . Όνειρο το να αξιωθούμε κάποτε , να βρεθούμε εδώ στο πανηγύρι Της τον Αύγουστο ! Έστω σε  μια 
μικρή γωνιά στον τεράστιο πλακοστρωμένο περίβολο , με το μυρωμένο αεράκι της καλοκαιρινής υπέρλαμπρης νυχτιάς  να μας δροσίζει,  ως το  ξημέρωμα της γηθεν προς ουρανόν προπομπής και μεταστάσεως της Μητρός του αενάου Φωτός ! Να αγρυπνήσουμε στη χάρη Της και τον Θεό και Υιό της να υπαντήσουμε …

Δεν μας παραξενεύει που αργούμε να συναντήσουμε έστω και έναν Ιβηρίτη πατέρα . Εδώ η Παναγία είναι πυλωρός  και υποδέχεται η ίδια τους προσκυνητές καθισμένη στον αιώνιο θρόνο της . Και από την απέθαντη καστρόπορτά της,  ευλογεί και εγγυάται με την κραταιά της δύναμη , Προϊσταμένη υπέρ πάντων ταχέως πρεσβεύουσα…Το παρεκκλήσι της ακόμα κλειστό , δεν μας εμποδίζει να βάλουμε έστω και εξ αποστάσεως μετάνοια μπροστά της . Συναντάμε τον πανύψηλο όλο χαμόγελο και καλοσύνη αρχοντάρη,  που μας δίνει δωμάτιο για τέσσερις  στον δεύτερο όροφο , με ένα ξύλινο μπαλκονάκι που κοιτά στο πίσω μέρος της Ιβήρων με τους μεγάλους κήπους και τους μπαξέδες . Για λίγο ξεκουραζόμαστε και στις 4 κατεβαίνουμε για τον εσπερινό στο καθολικό. Επιβλητικό και μεγαλοπρεπές με το εξαιρετικής τεχνοτροπίας δάπεδο του 11ου αιώνα , το υπέροχο ξυλόγλυπτο τέμπλο ,  τις αγιογραφίες του  Θεοφάνους του Κρητός.


Το τρίπτυχο  στα δεξιά,  τεχνουργημένο στη Μόσχα στα 1898 , με δαπάνες Γερασίμου Ιβηρίτου  μιλάει σε κάθε προσκυνητή που το ατενίζει . Ηχεί το ασήμι από τότε που χαράχθηκαν  πάνω του τα λόγια του Δεσπότη Χριστού : Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν .  Ος γάρ αν θέλ την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν . Ηχεί και η φωνή της υπεράγαθης Μητέρας Του : Δέσποτα Κύριε κλίνον το ους σου εμοί και επάκουσον της δεήσεως και σώσον τους δούλους σου. Ηχεί και του Βαπτιστή Του η δυνατή και ελέγχουσα πάσαν ανομίαν φωνή  : Ίδε ο αμνός του θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου…
Δεξιά της Λιτής το παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου . Στα αριστερά αυτό των Αρχαγγέλων . Φρουρούν  εκείνοι ανύστακτα τους θησαυρούς αιώνων . Μήτε  χρυσάφια ατίμητα  , μήτε  πανάκριβα πλουμίδια . Του Παραδείσου τα στολίσματα φυλάνε . Μετρήσαμε εκατοντάδες λειψάνων Αγίων , Αποστόλων , Ευαγγελιστών , Μεγαλομαρτύρων. Τεμάχια Τιμίου Ξύλου , μέρη αμφίων Επισκόπων όπως αυτό του Αγίου Σπυρίδωνος , αίμα του τροπαιοφόρου Αγίου Γεωργίου , τμήματα από αγιασμένα αντικείμενα εκ των Αγίων Παθών του Κυρίου μας , όπως Χλαμύς,  Σπόγγος , Κάλαμος και εκ της στήλης της Μαστιγώσεως .
Άνοιξε η Πορταϊτισσα για την παράκλησή της . Ψέλνει και  ο ηγούμενος Ναθαναήλ . Τίποτα δεν μαρτυρά την ηγουμενία του . Οι κινήσεις του , ο τόνος της φωνής του , το παράστημά του, όλα  υποταγμένα στο μεγαλείο της Πορταϊτίσσης . Εκθαμβωτική η πανταχού παρουσία της Κυράς και Προστάτιδας των Ιβηριτών . Όσο κι αν προσπαθήσεις  δεν βρίσκεις άρθρωση  για να περιγράψεις τα σκιρτήματα που σου δημιουργεί. Φτωχές εκατομμύρια λέξεις μπροστά στον πλούτο των συναισθημάτων. Όλοι έκθαμβοι και άλαλοι  μπροστά της . Πολύφθογγοι ρήτορες και σοφοί των αιώνων παραστέκονται άφωνοι ενώπιον της . Το νιώθεις όταν παρατηρείς τους ζωγραφισμένους αρχαίους προγόνους μας στον νάρθηκα του παρεκκλησιού της .Ο  Σόλων, ο Σοφοκλής, ο Πλάτων, ο  Χίλων, ο Θουκυδίδης, ο Αριστοτέλης, ο Πλούταρχος , ως κι ο ασύνορα περιάκουστος βασιλιάς Αλέξανδρος , δεν μπορούν ούτε στο ελάχιστο να αντιπαραβληθούν στο ανυπέρβλητο της Αειπαρθένου Παναχράντου Κόρης . Κατάγιομη από απειροπληθή τάματα η θαυματουργός εικόνα . Ξεχωρίζουν μετάλλια αθλητών , και αφιερώματα αληθινών νικητών της ζωής . Κι όμως τα γονατισμένα δάκρυα που συντρόφεψαν κάποτε εκείνα τα ταξίματα , είναι ο πλέον αστείρευτος και αδαπάνητος θησαυρός της Παναγίας μας . Είναι οι πρεσβείες της  ,οι μεσιτείες  ,  τα ακαταμάχητα  επιχειρήματά  , οι δυσωπήσεις της , στον θρόνο του ευσπλάχνου   Υιού  και Θεού  Της  , υπέρ ελέους, ζωής, ειρήνης, υγείας, σωτηρίας, επισκέψεως, συγχωρήσεως και αφέσεως των αμαρτιών πάντων των  θλιβομένων αμαρτωλών παιδιών της  …Δώδεκα καντήλες και μια αργυρή που πάντα θα στέλνει μήνυμα ασίγητης μετανοίας και ελπίδας,  όποτε ξεκινά μονάχη της  να ταλαντεύεται , σκορπώντας ρίγη συγκινήσεως και φόβο Θεού μπροστά στα θαυμάσιά Του. Πόσες φορές θα έχουν αντικρύσει οι ευλογημένοι Ιβηρίτες το καντηλάκι να σείεται  στα έξαφνα  . Πόσοι αλήθεια οι ακάματοι τρισευλογημένοι φύλακές της , μέσα στους τόσους αιώνες … Θυμάμαι τον παπά –Μάξιμο τον Ιβηρίτη , τον μέγα αυτόν πνευματικό του Αγίου Όρους,  που έμεινε ταπεινά σιμά στην Κυρά του , για μισόν αιώνα διακονώντας την , αρνούμενος συνεχώς , δίχως τον παραμικρό δισταγμό , ηγουμενίες και αξιώματα . Τίποτα για αυτόν δεν μπορούσε να αντικαταστήσει αυτό το εξέχον διακόνημα του προσμοναρίου της Πορταϊτίσσης . 
Προτίμησε να μείνει δίπλα της , να την ευπρεπίζει νύχτα –μέρα , να την περιποιείται στοργικά και αγόγγυστα , να κρατά ακοίμητες τις φλόγες απ τις καντήλες της , παρά να γίνει ηγούμενος σε άλλο μοναστήρι του Όρους όπως πολλάκις του ζητήθηκε  . Κτήτορας και του παρεκκλησιού στον τόπο του γνωστού θαύματος , όπου η Παναγία ελέησε τον πεινασμένο  με το χρυσό της νόμισμα . Κοιμήθηκε ανήμερα των Γενεθλίων του Χριστού μας  . Η ευχαριστιακή, σπαρακτική του τελευταία προσευχή προς την λατρευτή του Δέσποινα  ,  συγκλονίζει πάντα  όποιον  την διαβάζει :
( Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Μέγα Γεροντικό εναρέτων αγιορειτών του εικοστού αιώνος Τόμος Γ΄ πηγή: www.diakonima.gr)  : «Δέσποινα, Παναμόλυντε, Απειρόγαμε, Μαριάμ, Πορταΐτισσα, ελέησον την ψυχήν του δούλου σου. Ευχαριστώ σε που με αξίωσες να υπηρετήσω στον Ναό τον Άγιόν Σου, Πορταΐτισσα. Δέξαι παρ’ εμού του αμαρτωλού και εν τη ζωή μου διαφύλαξόν με και εν τω της εξόδου της ψυχής μου καιρώ,  αντιλαβού και αφανές ποίησον το χειρόγραφον των αμαρτιών μου, συνάπτουσα καμέ τον αμαρτωλόν , συν τοις δεξιοίς του Σου Υιού και Θεού μου, Δέσποινα».

Ευτελής και ταλαίπωρος ιερομόναχος Μάξιμος. ( συνεχίζεται…)
Νώντας Σκοπετέας/  
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο
Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~