main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

26 Νοε 2022

Απ’ τα ξεφτίδια του Θείου ελέους…

…εὐκοπώτερον γάρ ἐστι κάμηλον διὰ τρυμαλιᾶς ραφίδος εἰσελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ εἰσελθεῖν… (Λουκ. 18,25)

Να περάσει η καμήλα από το κεφάλι της βελόνας είναι ευκολότερο, από έναν πλούσιο στη βασιλεία των Ουρανών! Το είπε ο Κύριος! Ο Κύριος της αγάπης, ο Ποιμήν ο καλός, λέγει συχνά μέσα στο Ευαγγέλιό Του ρήματα που μας πονούν μα και μας κάνουν να απορούμε! Βέβαια υπάρχει μια μετάφραση(η οποία παρουσιάζεται από κάποιους ομοίως ορθή)  του συγκεκριμένου χωρίου, που μιλά για κάμιλον, δηλαδή για το καραβόσχοινο  που δένει τα καράβια στην προκυμαία. Και έτσι θέλουμε να φανταζόμαστε  αυτό το χοντρό σχοινί, να ξεφτίζει λίγο- λίγο κάθε φορά που ένας πλούσιος ελεεί, μέχρι να αποσυντεθεί  ολότελα  σε μυριαρίθμητες  λεπτές τριχιές και μια-μια να περνάνε όλες δια τρυμαλιάς  ραφίδος… Μόνο που πρέπει κάθε τέτοιο λεπτό νήμα, να το βοηθά να τρυπώσει η καθαρή ελεημοσύνη, η αψεγάδιαστη αγαθοεργία, η έμπονη συμπαράσταση, η εν Χριστώ ορθοπραξία μας…Διαφορετικά θα έχουμε ενώπιόν μας, ένα εξάμβλωμα Χριστιανικής τάχα αρετής…Την χορεύουσα φιλανθρωπία, για την οποία είχαμε ακούσει να μιλά ο μέγας Ιεροκήρυκας του Παραδείσου(σ.σ.Δημήτριος Παναγόπουλος)…Να δώσουμε ελεημοσύνη για τους αναγκεμένους, αλλά να συνδυάζεται το ποσό με ένα γλεντάκι, έναν φιλανθρωπικό χορό, με φωτογράφους, με  δημοσιεύσεις και εντυπωσιακές εμφανίσεις στο χαλί των… φιλανθρώπων ευεργετών…Και εκείνο το μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου  (Ματθ. 6,3) πως άραγε θα συζευχθεί; Ο Ποιμήν ο καλός το είπε και αυτό! Και άντε να κάνουμε οικονομία και να προβάλλουμε τους ελεήμονες, ως παράδειγμα προς μίμηση…Αν οι εισφορές τους προέρχονται από έργα αγαθά, θα μας απασχολήσει άραγε; Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε  ότι κανείς δεν θα επιθυμούσε να ελεηθεί από έσοδα που προέρχονται από έργα φαύλα και Θεομίσητα…Το καλό δεν είναι καλό αν δεν γίνεται καλώς! Το καλόν ούκ έστι καλόν, εάν μη καλώς γένηται  λέγει ο Μέγας Βασίλειος! Δεν αγιάζει ο σκοπός τα μέσα! Το Παύλειο: τοις πάσι γέγονα τα πάντα αγιάζεται μόνο όταν τελείται εν Χριστώ και εν αληθεία και όχι εν αναισχυντία! Μα από αυτά τα φαύλα χρήματα συντηρούνται τόσα ευαγή ιδρύματα της Μητροπόλεως, τόσοι άνθρωποι καθημερινά τρώνε, τόσοι γέροντες στεγάζονται, τόσα ορφανά τρέφονται και  σπουδάζουν! Αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, θαρρείς πως είναι δύσκολο για τον Άγιο Θεό, τον μέγα Προνοητή να οικονομήσει όλους αυτούς  τους παραπάνω εμπεριστάτους;  Είπε ποτέ όχι, αρνήθηκε ποτέ κανείς από όλους αυτούς, μια γενναία δωρεά προερχόμενη από ανθρώπους που εγνωσμένα Θεομαχούν; Ο Άγιος Νεκτάριος σαν έχτιζε το μοναστηράκι της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα(από διήγηση Δ. Παναγόπουλου)ως συνήθως αναζητούσε χρήματα για να πληρώσει τους μάστορες και τα υλικά! Σε μια τέτοια περίσταση αν και πολύ είχε ανάγκη τα χρήματα είδε να πλησιάζει στην πύλη της Μονής μια καλοβαλμένη κυρία. Πριν εκείνη προλάβει καν να του μιλήσει ο Άγιος της λέει: -Καλώς ήρθατε κυρία Ελένη με τις 3000 δραχμές στην τσάντα σας! Όντως η πλούσια εκείνη γυναίκα ανέβηκε για να προσφέρει αυτό το τεράστιο για τότε ποσό στο Γέροντα για τις εργασίες!  

Και συνέχισε ο Άγιος Νεκτάριος: -Δεν γίνονται αποδεκτά τα χρήματά σου, γιατί συνεχίζεις να έχεις μίσος και να μη μιλιέσαι με κοντινούς σου ανθρώπους! Πήγαινε λοιπόν πρώτα να συγχωρεθείς με αυτούς και έπειτα ξανάρχεσαι εδώ! Έφυγε το λοιπόν η κυρία Ελένη και ξαναεπέστρεψε στην Μονή μετά από μήνες! Την υποδέχτηκε και πάλι  ο Άγιος και αυτή την φορά βλέποντας την διόρθωσή της,  της υπέδειξε να ρίξει  τα χρήματα της δωρεάς στο παγκάρι του Ναού. Μεγάλο το μάθημα από τούτο το περιστατικό! Και από ένα ακόμα, που είναι αρκετά γνωστό: Μια από τις πλέον διάσημες εταίρες της αρχαίας Θήβας ήταν η Φρύνη. Αυτή κάποτε προθυμοποιήθηκε να πληρώσει αποκλειστικά τα έξοδα για την ανοικοδόμηση όλων  των τειχών της πόλης, τα οποία είχαν καταστραφεί από τον Μέγα Αλέξανδρο! Απαίτησε μόνο σαν αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς της, να αναγραφεί σε σημείο εμφανές πάνω στα τείχη η φράση:  «Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα». Η πρότασή της απορρίφθηκε από τους Θηβαίους! Μοιάζει κι αυτό το περιστατικό,  με εκείνο το  ψαλμικό που ακούγεται σε κάθε εσπερινό, το…Έλεον δεν αμαρτωλού μη λιπανάτω την κεφαλήν μου…(Ψαλμ.140)

Ιλαρός μα και άμωμος πρέπει να ναι ο δότης! Ούτε για να προβληθεί, ούτε για να φωτογραφηθεί, ούτε καν  για να φοροελαφρυνθεί… Δεν είναι μόνο ο άπληστος πλούτος που αποτελεί εμπόδιο για εν Χριστώ ζωή και τήρηση πάσης δικαιοσύνης…Είναι και ο ιδρώτας και ο κόπος και η καθαρή καρδιά  που τον συνοδεύει και κυρίως η καθαρή καρδιά και το Θεάρεστο που η ελεημοσύνη και η προσφορά του πλουσίου μα και του καθενός μας κουβαλά! Για να περάσουμε απέναντι, γαντζωμένοι έστω απ’ τα ξεφτίδια  του Θείου ελέους…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή. Με αφορμή μια φράση από το Ευαγγέλιο της Κυριακής ΙΓ Λουκά.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~