Το Ρηνιώ μου (Οι ορφανές ψυχούλες) Μικρό διήγημα για μια μεγάλη αλήθεια

Εκείνη η Σαρακοστή του 2003 , πόσο διαφορετική του φαινόταν από όλες τις προηγούμενες . Όλους τους ένιωθε αδέλφια του . Μια περίεργη αίσθηση , που κορυφωνόταν κάθε φορά που έβγαινε στην πολύβουη πόλη , στο κέντρο της Αθήνας και ανακατευόταν με τους ανθρώπους που όλο κάτι κυνηγούσαν . Του άρεσε να παρατηρεί τα πρόσωπά τους και  προσπαθούσε να βάζει έναν  καλό λογισμό για όλους τους. Ήθελε να γινόταν,  όλοι αυτοί οι πολυμέριμνοι άνθρωποι , να βίωναν αυτές τις τόσο ξεχωριστές μέρες ,  έστω για ελάχιστα  όπως εκείνος  . Αυτό το απερίγραπτο με λέξεις αίσθημα της  χαρμολύπης  , της θυσιαστικής αγάπης το σκίρτημα  , του φιλότιμου αγώνα το πνεύμα μέσα  στο στάδιο των αρετών .Την ελπίδα για την Νίκη της αληθινής Ζωής, την ζωογόνο αποκαραδοκία  της Ανάστασης  . Ήθελε να γινόταν σε όλες  αυτές τις  βιαστικές και αγχωμένες μορφές τους , να ζωγράφιζε ο Κύριος της μετανοίας τα ανόθευτα τα χρώματα , να τις  αυλάκωνε με δάκρυα λύτρωσης για της επιστροφής την μεγάλη και υπέρλογη  τούτη γιορτή !  Μα πάντα κάτι τον προσγείωνε και του χαλούσε την κατανυκτική διάθεση . 

Άνθρωποι ανυποψίαστοι , νεκροζώντανοι όπως τους ονόμασε ο Κύριος στο Ευαγγέλιό Του , που γι αυτούς άλλη μια μέρα απ τις πολλές ξημέρωσε , να συνεχίσουν να βλάπτουν με έργα και με λόγια του Χριστού την πανίερη φήμη . Τα σκεφτόταν όλα τούτα σαν περνούσε έξω από τον Άγιο Γεράσιμο της Πολυκλινικής και έφερνε στο μυαλό του τον Γέροντα  Πορφύριο και ένα περιστατικό από τον βίο του,  μόλις εδώ ξεκινούσε να λειτουργεί μια Κυριακή  και από απέναντι το μαγαζί με τους δίσκους ,  άρχισε δυνατά στη διαπασών   να ακούγονται  τραγούδια ! Θορυβήθηκε στην αρχή ο Άγιος και βγήκε να διαμαρτυρηθεί,  αλλά εισέπραξε χλεύη , ειρωνεία και ασέβεια ! 

Μα ύστερα από λίγο τον φώτισε ο Κύριος να καταλάβει , πως  τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη και την Κοινωνία του Χριστού μας , μόλις το είναι μας δίνεται σε Εκείνον ολοκληρωτικά ! Μακάρι να τα κατάφερνα και εγώ  όπως και εσύ Γέροντα ! σκεφτόταν , να μην  νοθεύει  τίποτα και κανείς  τούτη την άγια κατάνυξη μέσα στην πορεία της Σαρακοστής  ! Σήμερα εδώ  στο εκκλησάκι της πολυκλινικής , τον έβγαλε το δρομολόι του , να ξεκινήσει τον ευλογημένο του συχνό  περίπατο στις  λατρεμένες  του Εκκλησιές  στο κέντρο της Αθήνας. Άνοιξη ξανά ! Ακόμα και σε αυτό το απέραντο γκρίζο και στο καυσαέριο ,  μπορεί να λουλουδίσει και να  ευωδιάσει της πίστης ο ανθός !

 Συνήθιζε τούτην την ιερή περιπλάνηση   μόλις έβρισκε λοιπόν ευκαιρία . Και είχε τόσους προορισμούς ευλογημένους να επισκεφτεί . Είχε συμβεί κάποιες μέρες να τα καταφέρει να περάσει από όλους !  Και έλεγε μετά : Έκανα τον γύρο της Βυζαντινής Αθήνας ! Στην Καπνικαρέα , στην Χρυσοσπηλιώτισσα και στην γειτόνισσά της την Αγιά Παρασκευούλα, στην Αγία Σωτείρα του Κοττάκη στην Κυδαθηναίων , στην Αγία Αικατερίνη , στην Κοίμηση τη Ρόμβη και στον Αη Νικόλα Ραγκαβά , στους Αγίους Θεοδώρους της Κλαυθμώνος  στους Ασωμάτους Αγίους του Θησείου , στους Ιαματικούς Αναργύρους του Ψυρρή… 

Σε όποιες συναντούσε ανοιχτές,  έμπαινε μέσα , άναβε δυο κεριά , ένα για ζώντες και ένα για κοιμηθέντεςκαι άφηνε  και ονόματα κυρίως κεκοιμημένων να μνημονεύονται στην Λειτουργία και στις παρακλήσεις  . Πόσο τον ανάπαυε τούτη η συνήθεια που η γιαγιούλα του η Σπυριδούλα,  του είχε σπείρει από μικρό παιδάκι που ήταν . Τον φώναζε ακόμα και τώρα που μεγάλωσε στο σπίτι της  μεσημέρια του Σαββάτου και παραμονές των μεγάλων γιορτάδων  και τον έβαζε να γράφει ονόματα στο ψυχοχάρτι  για το πρόσφορο. Πάντα καινούριο έδινε και δεν μπορούσε να καταλάβει όλους εκείνους που τα δίνουν έτοιμα και φωτοτυπημένα ! Θέλει και λίγο τον κόπο μας ο Θεός έλεγε η γερόντισσα !  –Γράφε παιδάκι μου ,αχ συγχώρα με που συνέχεια σε κουράζω τόσα χρόνια από μικρούλι  , μα βλέπεις εκείνους τους καιρούς που γεννήθηκα στην Σαντορίνη , πριν 70 τόσα χρόνια , τα κορίτσια δεν τα στέλνανε σχολείο !  Μέναν αγράμματα τρομάρα μου ! Γι αυτό λοιπόν σε φωνάζω εσένα τόσα χρόνια  γιέ μου ! Γράψε τον παππούλη σου που χεις το όνομά του , γράφε …γράφε και την Ρηνούλα μου παιδάκι μου ποτέ μην την ξεχνάς και τον άντρα της τον Γιάννο ! 

Κάποτε  που  έγραφε,  θα ταν δεν θα ταν στα δέκα  τότε ο Αριστομένης ,  σταμάτησε για λίγο και την ρώτησε : Ποιοι είναι αυτοί καλέ νονά – έτσι την φώναζε την γιαγιούλα του μιας και εκείνη τον βάπτισε -    που συνέχεια με βάζεις και τους γράφω ; Συγγενείς μας ήταν ;  -Μόνο  συγγενείς , αδέλφια μου ήταν ! -Είχες εσύ αδελφούς , Ειρήνη και Ιωάννη  ; ρώτησε τότε ο μικρός με έκπληξη . –Εννοώ πως τόσο πολύ τους αγαπούσα και τους νοιαζόμουνα , που πάντα έτσι τους ένιωθα , σαν αδέλφια μου ! 

Πριν τον μεγάλο πόλεμο , ήρθαμε στον Πειραιά και μέναμε στην Καλλίπολη σε μια γειτονίτσα κοντά στην Αγία Παρασκευή . Εκεί γέννησα και την μάνα σου ! Ήταν ωραία τότε ! Φτώχεια μαύρη ,δύσκολη ζωή,  αλλά  ψυχές καθαρές , στον Θεό δοσμένες ! Σε μια διπλανή αυλή σε ένα καμαράκι , ζούσε η Ρηνούλα με τον Γιάννο τον άντρα της . Κρητικοί και οι δυο , δεν είχαν παιδιά , πιο φτωχοί κι απ τους φτωχούς , μα πάντα με το χαμόγελο και τον γλυκό τον λόγο . Μια σταλίτσα γυναίκα ήταν το Ρηνάκι μου !  Περήφανοι άνθρωποι , αγνή περηφάνια όχι του εγωισμού ! Κοίταζαν να δίνουν περισσότερο παρά να παίρνουν ! Μα κι η φτώχεια τους αλύπητη ! Έκανε όποτε έβρισκε κανένα μεροκάματο στο λιμάνι ο Γιάννος , μα έτσι αδύνατος που ήταν όλο αρρώσταινε ! Της έδινα ό,τι είχα και εγώ και ο παππούς σου ο συγχωρεμένος που ήταν πολύ σπλαχνικός και ελεήμων … Λίγα  τρόφιμα , κανένα ρουχαλάκι ζεστό , που και που την έστελνα και σε κανένα δικό μου θέλημα  , να μου ψωνίσει ή να μου ράψει τίποτα , γιατί αλλιώς δεν άπλωνε να πάρει χρήματα ! Μα μήπως κράταγε και τίποτα ; Πάντα φρόντιζε και έβρισκε τρόπο να μας ανταποδώσει το καλό απ το υστέρημά τους ! Είχε και κάτι κοτούλες και όλο μας έφερνε φρέσκα αυγά και μας άφηνε ! Χρόνια πολλά κυλήσαν  δίπλα-δίπλα ! Σε χαρές,  σε στερήσεις , σε λύπες ! Αχ το Ρηνιώ μου ! Γι αυτό σου λέω παραπάνω από αδέλφια !

Μετά που φύγαμε από εκεί κοιμήθηκαν ξαφνικά ο ένας μετά τον άλλον  , πρώτα ο Γιάννης μετά η Ρηνούλα,  λίγο μετά τον Παππού σου  το 1963 ! Στα άγια να ναι οι ψυχές όλων τους !

Τα σκεφτόταν όλα τούτα κάθε φορά που έγραφε  τα ονόματά τους. Τώρα δεν χρειαζόταν την υπενθύμισή της . Μα σαν να χε την φωνή της νονάς του,  να του θυμίζει μαζί με τα πεθαμένα του  , τους δούλους του Θεού Ειρήνη και Ιωάννη ! Δεν είχαν κανέναν δικό τους αφήσει πίσω ! Για αυτό ένιωθε πάντα το χρέος το ιερό,  να τους μνημονεύει σχεδόν καθημερινά ,μυστικά , δίχως να το γνωρίζει κανείς ,  ακόμα και τώρα που στα γεράματά της η νονά αραίωσε τα πρόσφορα και δεν τον φωνάζει πλέον τόσο συχνά για να γράψει ονόματα  . Ήταν κι αυτοί μέσα σε μια ομάδα κεκοιμημένων ανθρώπων που έφυγαν μονάχοι …Εκείνους  που ο ίδιος  τους  αποκαλούσε  ορφανές ψυχούλες!

Ξημέρωσε Παρασκευή του Ακαθίστου του 2003. Σήμερα είχε  το πρωινό του ελεύθερο να κάνει ολόκληρη  την περιήγησή του στις αυλές του Κυρίου , τις τόσο αγνοημένες από τον σύγχρονο Αθηναίο . Να θυμηθεί και όλες τις ορφανές ψυχούλες λίγο πριν και τα 24 εφύμνια των Χαιρετισμών προς την Κυρία Θεοτόκο  , αντηχήσουν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Ορθοδοξίας .

Μα πριν είχε σκοπό να επισκεφθεί την νονά του να την καλημερίσει , να πάρει και την ευχή  της . Δεν είχε να κάνει και πολύ δρόμο . Μια μεσοτοιχία τους χώριζε εξάλλου ! Την βρήκε μαζί με την μάνα του να ετοιμάζει , τον γνωστό την Σαρακοστή , ταχινοκαφέ της ! Στάθηκε και την καμάρωνε ! Ενενήντα χρονών . Ακόμα στα πόδια της! Πάντα υπομένοντας και αυτή αγνά περήφανη να μην δυσκολέψει κανέναν . Το μόνο που ζητούσε καμιά φορά και τους αγγάρευε  ήταν το  να της αγοράζουν με δικά της χρήματα  τρόφιμα, ζακέτες, πλεκτά, κάλτσες και φανέλες  δήθεν για την ίδια.

Μετά από λίγες μέρες πάλι το ίδιο ζητούσε  !

-Μα καλά βρε νονά της έλεγε... Ξανά μακαρόνια και ζάχαρες και κονσέρβες .... πότε τα έφαγες ;Τα καινούρια ρούχα που χάθηκαν ;

Μετά καταλάβανε ότι τηλεφωνούσε και ερχόταν μια φίλη της και τα μετέφερε σε φτωχούς αναγκαιμένους που γνώριζε ! Όπως τότε στην Καλλίπολη …

Δεν τον  είχαν προσέξει που μπήκε και μιλούσε η νονά  δυνατά  στην μητέρα του!

-Άμα σου  πω ποιαν είδα σήμερα το πρωί σε όνειρο ζωντανό ,  στον ύπνο μου , ούτε το βάνει ο νους σου  !"

-Το Ρηνάκι μας!  θυμάσαι , από τον Πειραιά, αυτή που είχε τις κοτούλες στην αυλή και μας έφερνε  αβγουλάκια !

-Και πως την είδες μάνα , σου μίλησε ;

-Ε,  άκουσα ότι κτύπησε το κουδούνι μας , εδώ στο σπίτι μας …Πάω στην εξώπορτα να ανοίξω και την βλέπω μπροστά μου  !!Όπως την ήξερα , μικροκαμωμένη , αδύνατη , με τα μαλλάκια της πιασμένα , με την ποδίτσα της ..

-Αχ Ρηνάκι μου , Ρηνιώ μου , της είπα και την αγκάλιασα ! Ήρθες ξαφνικά και δεν μου μήνυσες  να σου ετοιμάσω μια τσαντούλα να πάρεις κάτι μαζί σου !

- Α κυρά Σπυριδούλα μου.... δεν χρειάζομαι τίποτα... Μια χαρά είμαι.... ο κυρ Αριστομένης μας φροντίζει ... όλα μας τα έχει... δόξα τω Θεώ .... δεν μας λείπει τίποτα !!!"

-Ακούς , τόσα χρόνια να χουν περάσει , σαράντα χρόνια από τότε που έφυγε ο Πατέρας σου ο Αριστομένης μου , και συνεχίζει να τους φροντίζει !

Δεν είπε τίποτα , ούτε στην γιαγιά του , ούτε στην μάνα του ! Ούτε εκείνη τη στιγμή,  που βιαστικά απομακρύνθηκε , μήπως και δουν τα δάκρυά του , μήτε ποτέ ως σήμερα που μου τα διηγήθηκε !  Έλαβε το μήνυμα και ένα γλυκό ευχαριστώ , από την Ρηνούλα και όλες τις δικές του ορφανές ψυχούλες για το πόσο όνηση προσφέρει η μνημόνευση των κεκοιμημένων ! Θυσία ιλασμού , συγχωρήσεως η Θεία Λειτουργία ! Ποτέ να μην λησμονιέται  τούτο , όπως και όλες οι καρτερούσες ορφανές ψυχούλες ! Όπως η Ρηνούλα απ την Καλλίπολη η Κρητικιά , που ποτέ του δεν την αντάμωσε,  μα όσο θα αναπνέει θα την γράφει ακριβώς  κάτω από το όνομα της πεφιλημένης  της αδελφής  , της  μακαρίτισσας πλέον γιαγιάς ή καλύτερα της νονάς του της  Σπυριδούλας! 

ΝώνταςΣκοπετέας

Σαρακοστή 2017

Απόσπασμα από το βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ και 

εκπομπή με τίτλο : Της Σαρακοστής τ ΄αληθινά.

Αληθινή ιστορία όπως παραστατικά και ανυπόκριτα μας την διηγήθηκε αυτός που την έζησε , δεκατέσσερα χρόνια μετά , προς δόξαν Θεού και ωφέλεια αδελφών μέσα στην πορεία της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής .

Αδελφέ μου πολύ σ ευχαριστούμε εμείς και όλες οι ορφανές σου ψυχούλες , μα και όσες  ξεχασμένες μετά από τούτην την αλήθεια σου , θα αρχίσουν να λαβαίνουν της προσευχητικής μας μνήμης  τα δώρα και τις φροντίδες …

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους 16 . Μέρος 11 & τελευταίο.

  

Σαν να μιλάει ο Άγιος και λέει ιστορίες

Φωτίζει τα αφανέρωτα,  κρυμμένες αμαρτίες

Σ όνειρο παρουσιάστηκε Χριστού Μεγαλομάρτυς,

και έγινε από άγνωστος, παλικαριού Προστάτης  

Κλείνει τα μάτια του Λουκά , που έβλεπε τους Αγγέλους ,

σιμά του παρηγορητής άγρυπνος προ του τέλους.

Σύμπονος  ο ηγούμενος , στοργή στα καλογέρια

Γαλήνια καθοδηγεί  με μια  αγάπη πλέρια !

Είναι ασύλληπτη η συχνότητα με την οποία πάνε και έρχονται οι οδοιπόροι προς και από την Παναγούδα . Με έναν πρόχειρο υπολογισμό , τις μέρες που ο καιρός το επιτρέπει , πάνω από τετρακόσια  ζευγάρια πόδια διαβαίνουν το κατώφλι της . Παγκόσμιο το προσκύνημα !

Ξακουστό στα πέρατα της Ορθοδοξίας ! Τάμα που συντετριμμένες καρδιές υπόσχονται και με δάκρυα σφοδρής συγκίνησης εκπληρώνουν ξανά και ξανά . Κόσμος πολύς στην αυλή . Και ο πατέρας Αρσένιος πάντα εκεί  . Και πάλι αυτό το αξεθώριαστο αθωνικό  χαμόγελο , που δεν μας εγκατέλειψε ούτε ελάχιστα σε τούτο το ταξίδι . Σκέφτομαι πως ο σημερινός Γέροντας του κελιού δεν νοιώθει παρά μόνο ένας ταπεινός διακονητής του πνευματικού του πατέρα . Σαν τον Άγιο Γέροντά του . Δεν αρνείται την παραμυθία και την αγκαλιά σε κανέναν . Ένα δίμετρο παλικάρι τον σφίγγει τόσο δυνατά και δακρυσμένος τον ασπάζεται . Μόνο μια φράση τον ακούς συνεχώς λυτρωτικά να επαναλαμβάνει : Την ευχή του Αγίου να έχετε ! Την ευχή του Αγίου !

 Αγάπη ανεπίφθονη και η θυσιαστική αφοσίωση  φωτίζουν το πρόσωπό του . Κουρασμένος από την αδιάκοπη διακονία , μα αληθινά χαρούμενος μας καλοδέχεται και μας βάζει μέσα στο κελάκι . Στο στασίδι του Αγίου ακουμπάμε προσευχές και ελπίδα ελέους . Η Αγία Ευφημία στην θέση της αριστερά από το  προσκέφαλό του. Εκεί ο  Χατζηεφέντης ανάδοχος, που δεν  άφησε μόνο καλόγερο μα … Άγιο στο πόδι του .Ο πατήρ Αρσένιος μας μοιράζει εικονάκια του Αγίου Παϊσιου για ευλογία . Ένας ασυναίσθητα πάει να την βάλει στην πίσω τσέπη του παντελονιού . Γλυκά ο Γέροντας τον διορθώνει . –Όχι εκεί παιδί μου τον Άγιο ! Δεν είναι αυτά λεπτομέρειες ! Όλα έχουν την αξία τους . Και όλα παιδιά εξηγούνται ! Υπάρχει όπως λένε και οι νομικοί , μια αιτιώδης συνάφεια που συνοδεύει κάθε τι που μας συμβαίνει σε τούτη τη ζωή ! Ακούστε να σας πω μερικά παραδείγματα από τη ζωή του Αγίου και θα καταλάβετε τι εννοώ . Κάποτε , είχε δώσει ο Γέροντας ευλογία έναν Σταυρουδάκι με τίμιο ξύλο σε έναν αδελφό που είχε έρθει εδώ γι α να τον προστατεύει . Μετά από λίγες μέρες , έρχεται εκείνος ο άνθρωπος πολύ  αναστατωμένος στον Γέροντα και εκείνος τι να δει ; Είχε γυρίσει σχεδόν ανάποδα το κεφάλι του ανθρώπου αυτού ! Του λέει ο Άγιος τότε ! Ρε παιδάκι μου , τον Σταυρό που σου έδωσα που τον έχεις ; Εδώ του λέει εκείνος και του δείχνει μια τσέπη στο πίσω μέρος ! Βρε ευλογημένε εκεί βρήκες να τον βάλεις ; Βγάλε τον αμέσως από εκεί ! Μόλις τον έβγαλε γύρισε και το κεφάλι του στη θέση του !!

 Ακούτε παιδιά ; Τώρα που το θυμήθηκα κάτι παρόμοιο έγινε και με έναν που φόραγε παπούτσια με Σταυρούς στο πέλμα  .  Οι αθεόφοβοι πάνε επίτηδες και βάζουν τον Σταυρό και μάλιστα σε καλά και ανθεκτικά παπούτσια για να τον πατάνε οι άνθρωποι . Είχε πέσει ένας λοιπόν που τα φορούσε και δεν μπορούσε να σηκωθεί ούτε να περπατήσει βήμα . Μόλις κάποιοι πατέρες καταλάβανε το τι γινόταν και του τα βγάλανε , μπόρεσε και στάθηκε όρθιος ο άνθρωπος και περπάτησε ! Τα μικρά και τα φαινομενικά αθώα χτίζουν ή γκρεμίζουν ! Γι αυτό να μην παραβλέπετε τίποτα και να μην θεωρείτε φυσιολογικά τα αφύσικα . 

Γιατί είναι και δικαιοσύνη ο Θεός ! Ήταν κάποτε μας έλεγε ο Άγιος ένας ασκητής ( σίγουρο στον εαυτό του αναφερόταν μα από ταπείνωση δεν μας το έλεγε ) στον οποίο έφεραν ένα παιδάκι οι Γονείς του . Εκείνοι αφού τα δοκίμασαν όλα τότε στράφηκαν όπως συνήθως γίνεται και στον Θεό  ! Το παιδάκι είχε φτάσει έξι – εφτά χρονών ή και παραπάνω  και δεν μιλούσε καθόλου . –Στέκεται μπροστά του τότε ο ασκητής και το ρωτά : Γιατί παιδί μου δεν μιλάς , τι σου συμβαίνει  ; Και το παιδί τότε βγάζει μια δυνατή βαριά φωνή από μέσα του , που τρόμαξαν όλοι  και λέει : Γιατί την ώρα που με συνελάμβαναν οι γονείς μου , περνούσε έξω από το παράθυρό μας ο Επιτάφιος  του Χριστού!!

Ο πνευματικός νόμος ! Μένουμε εκστατικοί μπροστά σε τούτη την αποκάλυψη . Σκέφτομαι πως το ανερμήνευτο της Θείας βουλής κάποιες φορές αποκρυπτογραφείται . Και είναι τούτη η αποκάλυψη κόλαφος εξ ουρανού , στην χλιαρότητα και στα ποικίλα στρογγυλέματά μας .Στις οικονομίες που εκ δεξιών ο μισόκαλος πολλές φορές μας ψιθυρίζει . Στις αγαπολογίες και στα «χαϊδέματα» της φυγοπονίας μας. Στην νομιμοποίηση και στην μονιμοποίηση του αφύσικου .  Και έρχεται η στιγμή , που σου θυμίζουν εκείνο το συντάσσομαι Σοι Χριστέ ,  που ακούστηκε στην βάπτισή σου την ώρα των αφορκισμών . 

Μια τέτοια στιγμή βιώσαμε φέτος στην Παναγούδα .  Όσοι συντάσσονται σε όλα , ακόμα και στα πιο μικρά,  στο γιώτα και στην κεραία του Ευαγγελικού Νόμου , είναι μαζί με τον Χριστό . Οι υπόλοιποι , αντίχριστοι ! Μοιάζει στο πρώτο του άκουσμα  αυστηρό , απόλυτο , στα όρια του ζηλωτισμού . Μα απ την αυτογνωσία και την αυτομεμψία μπορεί μόνο να ξεκινήσει η οδός της μετανοίας και της  εις εαυτόν επιστροφής ! Δεν υπάρχει μέση οδός  για όποιον αποδημεί εις χώραν μακράν ! Μόνο η συντεταγμένη στου Γολγοθά τα χνάρια . Παίρνουμε ξανά την ανηφόρα για το κελάκι σύννεφο των Καρυών . Ήμασταν πλέον μέσα στο επισκέψιμο ωράριο. Μεσημέρι με αρκετή ζέστη και υγρασία . Άφθονος ο ιδρώτας και η λαχτάρα μας να συναντήσουμε τον Γέροντα . Και η διαδρομή από Παναγούδα ως το κελί του και αυτή στα ίχνη του Αγιορείτη Αγίου …Παρακαταθήκες πίστης και ταπεινής Σοφίας σαν ένα αόρατο πνευματικό δίκτυο τους συνδέει . Λίγο πριν τον φούρνο συναντάμε σε ένα χωραφάκι τον πατέρα Παϊσιο τον Κρητικό  που κόβει λίγα ρόδια γινωμένα . Οι  ευχές του και η αγωνία του για το κατάντημα της πλειονότητας των σύγχρονων Ορθοδόξων συντροφεύουν  τα πρώτα μας ανηφορικά βήματα μετά το ξαπόσταμα . Ασθμαίνοντας για δεύτερη φορά έξω απ την πόρτα του κελιού . Τούτη τη φορά χτυπάμε , με χαρά και με μια κρυφή ικανοποίηση ότι τα καταφέραμε και κάναμε υπακοή και δεν τους ενοχλήσαμε το πρωί που ξανάρθαμε   ! Βγήκε ο παπάς και μας καλωσόρισε . – Ο Γέροντας έχει βγει για λίγες μέρες στον έξω κόσμο ! Ελάτε να προσκυνήσετε στην Εκκλησία είπε και ξεκίνησε να σιγοψέλνει το απολυτίκιο του Προστάτη Αγίου  του κελιού Τιμίου Προδρόμου  !

 Κοιταχτήκαμε μεταξύ μας αποσβολωμένοι …Μα σχεδόν αυτόματα ήμουν σίγουρος ότι το νοιώσαμε πως  μόνο ωφέλεια λάβαμε από τούτη την ιδιότυπη δοκιμασία . Ο παπάς , πιστό αντίγραφο του Γέροντά του , με την πιο ήσυχη και γαλήνια φωνή , μας μίλησε για αρκετά λεπτά της ώρας αφού μας κέρασε στο μικρό αρχονταρίκι . Και είπε τόσα πολλά ! Έστω και αν ξεστόμισε τόσες λέξεις όσες τα μετρημένα δάχτυλα των χεριών ! Μας γέμισε τούτη η σιωπή του με λόγια  ουράνια , μας ξεκούρασε ανείπωτα  από το ανηφόρι , μας δίδαξε εκείνο που κάποτε τόσο εύστοχα ειπώθηκε , πως ο Κύριος μας χάρισε δυο αυτιά και ένα στόμα , πιότερο να ακούμε παρά να μιλάμε !

Ενθουσιασμένοι επιστρέψαμε  στο δωμάτιο που μας δόθηκε στον μικρό ξενώνα της έξω αυλής στο Κουτλουμούσι  . 

Κουβεντιάζουμε με τον αδελφό μας τον Κ. εκ Σερρών που συναντάμε για λίγο στο μπαλκόνι του πρώτου ορόφου  . Πρώτο του προσκύνημα ! Είναι συγκλονισμένος . Μας μιλά με ενθουσιαστική αγάπη  και για τον προστάτη του Άγιο Εφραίμ της Νέας Μάκρης . Ξανά εδώ μας συναντούν τα θαύματα αυτού του συνταρακτικού σε εμφανίσεις και μεσιτεία Αγίου .

Όπως πριν λίγα χρόνια με τον Στρατιωτικό αδελφό μας και τον γιό του ! Εδώ ήταν ξανά , στο αρχονταρίκι της Κουτλουμουσίου ! Και στον Κ. ο Άγιος φανερώθηκε ενώ εκείνος αγνοούσε παντελώς την ύπαρξή του ! Πλέον τον νιώθει όλο δίπλα του . Βοηθό και αντιλήπτορα ! Φαίνεται   ο Άγιος Εφραίμ να  αγαπά ιδιαίτερα τούτη την Μονή και μοιάζει όλοι οι Άγιοι που ευαρέστησαν τον Αρχηγό και Τελειωτή  Κύριο να αναπαύονται σε τούτο εδώ το μικρό κομμάτι γης . Στον κλήρο της Υπερδεδοξασμένης ! Εδώ επιλέγει ο Άγιος Εφραίμ να φανερώνεται δι ημών των ταλαίπωρων , σε όσους εμπεριστάτους αδελφούς μας απεγνωσμένα αναζητούν την σωτήρια ελπίδα και ένα καταφύγιο στα φαινομενικά απροσπέλαστα . Η Μονή Κουτλουμουσίου , της διάρκειας και της αντάμωσης . Σαν γυρισμός σε πατρογονικές ρίζες .

Σαν επιστροφή σε περίτεχνη φωλιά χελιδονιού . Σαν τάμα που ευδόκησε ο Θεός ξανά και ξανά να εκπληρωθεί . Όσα τα χρόνια μας στο Όρος , τόσες και οι φορές που η Φοβερά Προστασία άπλωσε πάνω μας  την θεία της σκέπη . Τόσο γνώριμα τα πρόσωπα όλων των Πατέρων . Συναντάμε τον Γέροντα Χριστόδουλο , καλοσυνάτο και πάντα γαλήνιο , λίγο ύστερα έξω από το καθολικό . Σιωπηλά και αυτός μας ευλογεί . Κάποιοι πατέρες λείπουν . Σε μονές της Άνω Ιερουσαλήμ συνεχίζουν να υμνούν το λατρεμένο Νυμφίο . Μια απουσία μας θλίβει ιδιαιτέρως . Αυτή του ευγενέστατου , πάντα αεικίνητου και πολύ ψηλού το δέμας , Μοναχού Λουκά .Νεότατος προσβλήθηκε από τον καρκίνο . Πριν τα τριάντα του μόλις χρόνια ! Ένα χρόνο πάλεψε θαρραλέα  με τον ισχυρό πόνο και την δοκιμασία του προσωρινού αποχωρισμού .

Τις τελευταίες του μέρες σε ένα νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης,  είχε δίπλα του τον Γέροντά του να τον παρηγορεί και να τον εμψυχώνει , ως το τέλος να υπομείνει για να στεφανωθεί ! -Πονάς Λουκά παιδί  μου ; τον ρώτησε λίγο πριν κλείσει τα μάτια  ο Γέροντας Χριστόδουλος . –Μόνο όταν φεύγουν οι Άγγελοι Γέροντα ! Μόνο τότε πονώ ! Φανερώθηκε στον μακαριστό αγωνιστή ο αόρατος κόσμος , το επουράνιο στράτευμα των αναρίθμητων παρηγορητών . Αξιώθηκε από τούτα τα πρόσκαιρα να γευτεί την αληθινή ζωή και να μας δώσει αυτό το υπέροχο μήνυμα : Πως δεν υπάρχει πόνος απαράκλητος και ανώφελος για της ψυχής το συμφέρον . Μετά τον εσπερινό , την τράπεζα και το απόδειπνο με την προσκύνηση των τιμίων λειψάνων , συναντάμε τον αγαπημένο μας Πατέρα Γ. Πόσο χαιρόμαστε που ξανά  τον βλέπουμε ! Μας ρωτά με ανυπόκριτο ενδιαφέρον για τα παιδιά μας ! Θυμάται όλα τους τα ονόματα  . Προσεύχεται συνεχώς και νοιάζεται για όλους εκεί έξω .Το έχει διδάξει το σύμπονο ο Γέρων Χριστόδουλος  ως γνήσιος ποιητής του καλού και αγαθού . Δεν θα λησμονήσω ποτέ την βιβλική μορφή του στο μισοσκόταδο του εξωνάρθηκα,  πολλά χρόνια πριν , να εξομολογεί στην ώρα του μεσονυκτικού .

Τον παρατηρούμε στην Θεία Λειτουργία που λαμβάνει χώρα στο παρεκκλήσι της Φοβεράς Προστασίας . Κάποια στιγμή πλησιάζει για να μεταλάβει ένας πατέρας με σπασμένο το ένα του πόδι , κρατώντας πατερίτσες . Σηκώνεται αμέσως ο Γέροντας από την θέση του και τον βάζει να κάτσει εκεί . Στην άκρη η ιεραρχία και το τυπικό ! Το Σάββατο γίνηκε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο . Κράταγε η νύχτα όταν τους αποχωριστήκαμε ξανά . Με έναν φακό διαβάζουμε τα συνήθη μηνύματα του Γέροντος Ιούστου ,  στην αυλόπορτα του  κελιού του  Αγίου Νικολάου έξω από την πύλη .

Στην κορυφή του Άθωνα η Παναγία μας . Έτσι και εδώ στην κορυφή τούτων των λίγων μα τόσο μεστών από ελπίδα μηνυμάτων του παππού Ιούστου , λίγοι στίχοι του μεγάλου Αχιλλέα Παράσχου  για την Πάναγνη Βασίλισσα των Ουρανών :  Άλλοι σε κράζουν Έλεος, ελπίδα ο θλιμμένος, ελεημοσύνη ο φτωχός, νερό ο διψασμένος. Βασίλισσα της Εκκλησιάς σε κράζει η καμπάνα μα η καρδιά μου Δέσποινα αυτή σε κράζει Μάνα! Και πιο δίπλα , θάρρος σκορπούν τα αναρτημένα λόγια: Η Ελλάδα μας ποτέ δεν θα πεθάνει ! Μη σε τρομάζει που φορεί αγκάθινο στεφάνι !Είν ο Θεός στο πλάι . Όποιου του μέλλει Ανάσταση , τον Γολγοθά περνάει ! Φορτωμένοι περνάμε μπροστά απ το Άξιον Εστί . Ναι εδώ θα χαραχτούν οι τελευταίες κοντυλιές 

της φετινής Αθωνικής μας ανάμνησης . Αχνοφαίνονται οι Άγιοι στους έξω τοίχους . Φρουρούν την Ζωοδότειρα Μητέρα . Φτάνουμε ακριβώς την ώρα που μοιράζεται το κόλλυβο για τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη . Παίρνουμε ευλογία από τον παπά και με δέος μπαίνουμε μέσα στο καντηλοφώτιστο  βήμα  , να γονατίσουμε μπροστά στο σύνθρονο το ιερό . Την όντως Θεοτόκον , Σε μεγαλύνομεν ! Κάπου εδώ τούτην την ώρα στο μισοσκόταδο  του Άξιον Εστί  , θα σεργιανά και η ψυχούλα του Γέροντα Δαυϊδ του Καρεώτη , του αγαθού και τόσο πράου τυπικάρη του Πρωτάτου και πνευματικού αμέτρητων ψυχών. Το καλοκαίρι που πέρασε και αυτός σφόδρα δοκιμαζόμενος έφυγε !

Αληθώς Ισραηλίτης εν ω δόλος ουκ έστι ! Άλλος ένας αλησμόνητος Πατέρας  που πλέον από ψηλά  μας ευλογεί .  Και αυτός  πάντα θα μας καλεί με την αγαθή του θύμηση και την παιδική του φωνούλα , λέγοντάς μας το έρχου και ίδε !

Πρωί Σαββάτου στην Δάφνη περιμένουμε το μικρό μας καραβάκι για Ουρανούπολη . Ξεκινά η μνήμη το γενναίο πάλεμά της , με την συνήθη και άφραστη μελαγχολία . Ο Θεοδόσιος αναζητά στα μαγαζιά που μόλις άνοιξαν , σκαλισμένη στο χέρι σφραγίδα για το πρόσφορο . Ζύμη και η ψυχή μας . Πολλές φορές  θολή και άμορφη,  δεν είναι ικανή να κρατήσει τα χαράγματα που ο Άθως πάνω της σχηματίζει . Καμιά φορά  μόνο σαν αναπιαστεί ξανά και ξανά και στρογγυλέψει και στάξει πάνω της και η αλμύρα των ματιών και γυαλίσει το ζυμάρι της και στερεωθεί ,μόνο τότε ανάγλυφα και διαυγή  χαράσσονται πάνω της τα αρχικά του Αμνού . Ο Ιησούς Χριστός που Νικά !

Στον γυρισμό αρώματα από λιβανάκια με σμύρνα που αγοράσαμε για ευλογίες , κρατάνε ζωντανό ό,τι αναξίως δεχθήκαμε αυτές τις αιώνιες μέρες στην αγέρωχη ιερή σκιά . Γράφονται και οι πρώτες λέξεις τούτου του ημερολογίου : 

                   Ευχή στο κομποσχοίνι μου και κοντυλιά στην μνήμη

Χαράχτηκε ο Παράδεισος πάνω σε ονείρου ζύμη

Λιβανωτός ο γυρισμός , ποτέ δεν ξεθυμαίνει

Κι ο Άθως αχαμήλωτος όλο ευλογία στέλνει .

Σχεδόν όλα από αυτά που γράφηκαν σε τούτες τις σελίδες οφείλονται στο βδελυκτό για το Θεό ανθρωπάρεσκο  και στο ολέθριο φίλαυτό μου . Ζητώ ξανά συγγνώμη απ τον Κύριο που τα δώρα Του όλα τα μετέτρεψα σε εύγε . Μακάρι κάποτε τούτη η αχαμήλωτη έως της συντελείας σκιά του Άθωνα , να κατορθώσει να σκεπάσει ολότελα το αμετάνιωτο εγώ μου . Ως τότε αποσταμένος και άστοχος συνέχεια σε αυτήν θα καταφεύγω . Σαν το έλεός του Κυρίου ας με καταδιώκει …

Τέλος και τω Θεώ η δόξα

Νώντας Σκοπετέας

11-01-2017

Αγίου Θεοδοσίου Κοινοβοιάρχου

Αφιερωμένο σε όλα τα ευωδιαστά άνθη του Αθωνικού λειμώνα , που ξεδιψάνε  με τα αείρροα δάκρυα της Μάνας τους,  σταλαγμένα από την κρήνη της Φοβεράς Προστασίας . Στους ευλογημένους συνοδίτες μου , Παναγιώτη που μόνο στην απλότητα αναπαύεται και εκείνη μακαρίζει , στον Θεοδόσιο που δεν χορταίνει να ανακαλύπτει τα κρυμμένα χαμόγελα του Ουρανού , στον Γεώργιο που άκουσε και αυτός περισσότερο απ όσο μίλησε σαν τον παπά στο σύννεφο των Καρυών και πλέον εξιστορεί σιωπηλά τα θαύματα και τα θαυμάσια της μόνης αλήθειας . Στις οικογένειές μας που πάντα μετρούν αντίστροφα για την Επιστροφή …

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .

Δεν χαμηλώνει ο Άθως Ημερολόγιο Όρους16 Μέρος10

Αθωνιάδος μαθητή όψη γεννά ελπίδα

Καταλλαγή , παράταση , του ελέους μια ρανίδα. 

Διδασκαλία υπακοής  , το θέλω πάει στην άκρη.

Δώρο ένα μάκτρο στον παπά και στον Θεό ένα δάκρυ .

Αγγέλους τους εν σώματι μαζί δείχνει το βέλος

Φίλοι και γείτονες ξανά θα ναι μετά το τέλος .

Ένα άγγιγμα του Ουρανού και μια ευχή για εφόδια,

δίνει ο Γέρο Γαβριήλ για να αψηφάς τα εμπόδια 

Τελευταία μας μέρα για φέτος στο Όρος . Σαν ευχή ακούγεται απέναντι στις άγνωστες βουλές του Κυρίου μας . Θα οικονομήσει , θα επιτρέψει άραγε να υπάρξουν και άλλες τέτοιες κατακλείδες στην ιερή αθωνική μας μνήμη;

Με λεωφορειάκι βρεθήκαμε νωρίς το πρωί στην πρωτεύουσα των Αγιορειτών  . Μαζί μας και ο Λαϊκός αδελφός μας , ο  Ελληνοαυστραλός Αντώνης  απ την Σταυρονικήτα . Αναζητά το φως και απαντήσεις σε δύσκολες επιλογές . Προορισμός διαμονής  το λατρεμένο Κουτλουμούσι . Τα κελιά γύρω απ τις Καρυές στέλνουν ήχους και θυμιάματα ορθρινής αινέσεως  να αφουγκραστείς . Αφήνουμε τα πράγματά μας στο αρχονταρίκι  της Μονής και σε λίγο βρισκόμαστε πάλι στην πλατεία των Καρυών . 

Θα ανηφορίζαμε ως συνήθως προς το κελί σύννεφο προς τα μέρη του Αγίου Νικοδήμου . Συνηθίζουμε  όλοι μαζί να αγοράζουμε κάτι , να το πάμε ευλογία στους Πατέρες . Λίγο καφέ , λουκούμια , κάποια νηστίσιμα σκευάσματα , που και εκείνοι με τη σειρά τους απλόχερα τα προσφέρουν,  σε όποιον χτυπήσει την πόρτα τους . Τούτη τη φορά ,  είχαμε την ευλογημένη σκέψη ,να πάμε στους Πατέρες ένα αλλιώτικο δώρο με χαρακτήρα ακραιφνώς πνευματικό . Βρήκαμε έτσι ευκαιρία και ξαναεπισκεφθήκαμε την έκθεση στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι . Κάποιες εξαιρετικές εκδόσεις με Πατερικούς λόγους μας είχαν κινήσει απ τις προάλλες  την προσοχή .

-Να πάρουμε και τίποτε άλλο ; ρωτούσαμε ο ένας τον άλλον .

Σαν μας άκουσε ο γλυκύτατος πατήρ Ν. μας λέει :

- Να τους πάρετε και ένα μάκτρο . Και αυτό το έχουν ανάγκη !

Τι θαυμάσια ιδέα ! Τι ευλογία να γίνουμε τοιουτοτρόπως βοηθοί στο μέγα μυστήριο της πίστης μας ,  στην κοινωνία της Θεότητος . Ένα μικρό ταπεινό πορφυρό πανί , το οποίο κάποτε θα αγκαλιάσει ολόκληρο το Σώμα και το Αίμα του Θεού μας . Που δεν θα αφήσει κανέναν Θείο Μαργαρίτη να κυλήσει στη γη , να  γίνει αυτό κρίμα και κατάκριμα . Και από εκείνη τη στιγμή, δεν θα μπορούν να συγκριθούν μαζί του , τα πιο σπάνια μεταξένια και αραχνοΰφαντα  και χρυσοραμμένα υφάσματα του κόσμου !

Σαν φεύγαμε ξανά από τον Άγιο Ανδρέα , συναντήσαμε στον δρόμο μαθητές της διπλανής Αθωνιάδας Σχολής , που εκείνη την ώρα έκαναν διάλειμμα απ τα μαθήματά τους . Ένας φορώντας το ρασάκι του , επέστρεφε σκυφτός και σιωπηλός στο σχολειό του . Μια εικόνα χίλιες προσευχές . Στα μάτια μας μια ρανίδα από δάκρυ -ελπίδα και μια σπίθα μέσα στο σκοτάδι . Όσο τούτα τα παιδιά θα ανηφορίζουν , θα μπορεί ο Κύριος στην αγάπη Του , να βρίσκει ελαφρυντικά απέναντι στο δριμύ κατηγορώ της δικαιοσύνης Του : Πάντες εξέκλιναν , άμα ηχρειώθησαν , ουκ έστι ποιών χρηστότητα , ουκ έστιν έως ενός( Ψαλμ.13,3) . Ας είναι τούτα τα παιδιά Κύριε τα ελαφρυντικά μας ! Τα πορευόμενα εξ απαλών ονύχων , άμωμα και εργαζόμενα δικαιοσύνην ! ( Ψαλμ.14,2). Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε προς το κελί του Γέροντα και την πεφιλημένη συνοδεία του . Πόσο το περιμένουμε κάθε φορά τούτο το συναπάντημα ! 
Σαν διψασμένα ελάφια μέσα στο αναλλοίωτο από τον χρόνο τοπίο πορευόμαστε . Ένα άπαυστο μελώδημα από τις δημιουργίες του Πλάστη αναδεύεται με το Άξιον Εστί της Παρθένου , που το γειτονικό  Πρωτάτο πέμπει σε τούτα τα μέρη !  Σκέφτεσαι πρώτα καλά πριν μιλήσεις . Πρέπει να υπάρχει σημαντικός λόγος για να διαταράξεις τέτοιον ύμνο … 

Δεν αργήσαμε να φτάσουμε . Όλοι ιδρωμένοι απ το δύσβατο ανηφόρι . Με λαχτάρα περάσαμε τον τελευταίο φράχτη και σιμώσαμε στην πόρτα . Μα εκεί κάναμε πίσω . Ένα μικρό χαρτί κολλημένο πάνω της . Πάνω του γραμμένη παράκληση,  οι επισκέπτες να χτυπούν συγκεκριμένες  ώρες. Απ το μεσημέρι και έπειτα ως το απόγευμα . Δέκα το πρωί . Κοιταζόμαστε μεταξύ μας . Θέλουμε πολύ να γίνει μια μικρή , ελάχιστη εξαίρεση . Δεν είμαστε και άγνωστοι . Το αντίθετο μάλιστα . Τόσα χρόνια ερχόμαστε . Μας αγαπούν οι Πατέρες. Έχουμε και τόσο ωραία δώρα . Και τόσα μέρη να πάμε ακόμα ! Θυμηθήκαμε και το θαύμα της Σουρωτής . Πέρασαν χρόνια από τότε που οικονόμησε ο Άγιος κατ εξαίρεση να προσκυνήσουμε στον Τάφο του ολομόναχοι σε μέρα ησυχίας ! Τα συζητούσαμε όλα τούτα στο κατέβασμα προς Καρυές. Χαρούμενοι που εν τέλει κάναμε υπακοή στην ευγενική παράκληση των Πατέρων για λίγες ώρες απρόσκοπτης  προσευχής  . Θα ξαναανεβαίναμε ύστερα από δυο ώρες . Διπλός κόπος , διπλή και η ευλογία !  Τότε θα καταλαβαίναμε ακόμα περισσότερο την αξία του να πάει το θ του  θέλω στην άκρη και να δυναμώσει το θ της θυσιαστικής αγάπης .

Ξανά περνάμε απ την κρήνη της Κουτλουμουσίου . Ξεδιψάμε και ευθύς κατηφορίζουμε  για τον Γέροντα Γαβριήλ . Παρατηρούμε κάτι που μας ξαφνιάζει και μας κάνει να αισθανθούμε την σπουδαιότητα τούτης της επίσκεψης για την ψυχή μας . Στις πινακίδες που δείχνουν τον δρόμο προς τον Γέροντα συνυπάρχει το κελί του , αυτό του Οσίου Χριστοδούλου  μαζί με τον Άγιο Παϊσιο και την Παναγούδα. Είναι κάτι παραπάνω από μια πρακτική λύση για να εξυπηρετηθεί ο οδοιπόρος . Για όλους αυτούς που δεν σταματούν να επισκέπτονται τον Γέροντα Γαβριήλ είναι ένα σημάδι μυστικό , πως όπως κάποτε γειτνίασαν στα κελάκια τους,  έτσι αν θέλει ο Κύριος θα γειτονέψουν και στις άνω χορείες των του Άθω Πατέρων  ! Δεν σταματάμε να συναντάμε αδελφούς που επιστρέφουν . Κόσμος πολύς στο υπαίθριο αρχονταρίκι . Ο σταυροειδής κορμός του πλάτανου σκιάζει και προστατεύει ,στηρίζει και  φυλάσσει τεχνουργημένος ουρανόθεν . 

Συναντάμε αδελφούς που ήρθαν για μια ευχή του Γέροντα . Χθες βρίσκονταν στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας , σήμερα στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου . Η πόρτα του κελιού ανοιχτή . Ένα παλικάρι διακονεί μέσα . Σε ένα τραπεζάκι ένα μικρό πανέρι με κομποσχοινάκια φτιαγμένα περίτεχνα με προσευχή και ευλογημένα απ τον Γέροντα . Η τιμή τους εντελώς συμβολική . Οικονομεί ο Γέροντας με αυτόν τον τρόπο πολλούς πατέρες . Μόνο πνευματικό εδώ το κέρδος . Η Χριστεμπορία βδέλυγμα Θεομίσητο. Ο Γέροντας δέχεται τους αδελφούς στο μικρό δωματιάκι με το γραφείο των εργασιών του . Δεν σταματά κάτι όλο να γράφει και ταυτόχρονα να μιλά και να εύχεται ! Μπαίνουμε στον πειρασμό να κρυφοκλέψουμε μερικά από τα λόγια του μόλις ανοίγει η πόρτα . –Να προσευχόμαστε  , να μετανοούμε  να εξομολογούμαστε , να μην λέμε όπως μου έλεγε κάποιος γιατί να εξομολογούμαι αφού θα ξαναπέσω …Είναι για παράδειγμα  ,  σαν να λέει ο διαβητικός ασθενής πως αφού δεν γίνεται καλά με την ινσουλίνη που του χορηγείται τακτικά , τότε να την σταματήσει ! 

Να εκκλησιαζόμαστε επίσης αδελφοί μου  , να νηστεύουμε όσοι μπορούμε  αλάδωτο Τετάρτη και Παρασκευή και τις  μέρες  που ορίζει η Εκκλησία  , να διαβάζουμε την Αγία Γραφή , να κάνουμε  και καμιά καλή πράξη παιδιά ! Στο τάφο δεν θα μπορούμε ούτε καλή πράξη , ούτε ελέησον να πούμε ! Να δίνουμε  για να έχουμε και να έχουμε  για να δίνουμε ! Αληθινά πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει πολλά αλλά αυτός που δεν χρειάζεται πολλά . Φτωχός όχι εκείνος που δεν έχει τίποτα μα εκείνος που επιθυμεί πολλά ! Δεν έχουν τσέπες τα σάβανα παιδιά ! Η μεγαλύτερη χαρά που στη ζωή γνωρίζουμε , είναι η χαρά που νοιώθουμε όταν χαρά χαρίζουμε ! Το χαμόγελο είναι μια μικρή καμπύλη που διορθώνει χίλια-δυο  στραβά !

Έρχεται και η σειρά μας ! Ατιμέλητος όπως πάντα ο Γέροντας ! Πανέμορφος σαν Άγγελος και χαμογελαστός μας υποδέχεται . Μας μιλά για την βλασφημία που ανείπωτα θλίβει και σκοτεινιάζει τον Ουρανό . Μας δίνει να διαβάσουμε μια τραγική Ιστορία με τίτλο : Ο βλάσφημος Πατέρας . Συναισθανόμαστε το φριχτό τούτο έγκλημα . Ταλαίπωρος ο άνθρωπος και δη ο σκανδαλωδώς ευλογημένος Έλληνας ! Σαν ο Προφητάναξ να το έγραψε για εμάς εκείνο το : εν τιμή ων ου συνήκε, παρα συνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς. Να είσαι Χριστιανός Ορθόδοξος Έλληνας και να έχεις την παγκόσμια αποκλειστικότητα , η μολυσμένη σου γλώσσα να προσβάλει ακατάπαυστα και με τον πιο χυδαίο τρόπο του Θεού την πανίερη φήμη! 

Ο Γέροντας  μας μοιράζει τα διάσημα φυλλάδιά του . Ποτέ δεν μας δίνει κάτι δικό του . Ταπεινός αληθινά , απρόσβλητος στην δαιμονοκίνητη ανθρωπαρέσκεια . –Αν μπορείς –λέει απευθυνόμενος στον Θεοδόσιο ο Γέροντας- να αναπαράγεις αυτό το φυλλάδιο και να μου τα στείλεις , να τα μοιράζουμε στους  αδελφούς που έρχονται εδώ και είναι γονιοί  ! Ευλογία έλαβε ο αδελφός μας , να συμπράξει με τον Γέροντα στο σπουδαίο διαφωτιστικό του έργο και τόσο το χάρηκε ! Ένα απόσπασμα από  το βιβλίο "Μητέρα, πρόσεχε!" του Επισκόπου Αικατερίνμπουργκ και Ιρμπίτσκ Ειρηναίου (έκδοση της Ιεράς Μονής Παρακλήτου στον  Ωρωπός της Αττικής). Ο τίτλος του προκαλεί και παρακαλεί σπαρακτικά κάθε γονιό του σήμερα :  «Πώς να καταστρέψετε αποτελεσματικά το παιδί σας»!

-Από μικρό να μην του αρνείστε τίποτα. Δίνετέ του ό,τι επιθυμεί, ό,τι ζητάει, ιδίως όταν πεισματώνει και κλαίει. Έτσι θα μεγαλώσει και θα πιστεύει πως οι άλλοι του οφείλουν τα πάντα, πως έχει μόνο δικαιώματα.

-Όταν αρχίσει να ξεστομίζει βρισιές, εσείς να γελάτε. Έτσι θα του δώσετε να καταλάβει ότι είναι πολύ έξυπνο!

-Μην του λέτε ποτέ: «Αυτό είναι κακό!». Έτσι λένε μόνο τα παλιά μυαλά. Όταν αργότερα θα συναντήσει στη ζωή του δυσκολίες και θα υποστεί το κακό, τότε θα έχει τη βεβαιότητα πως η κοινωνία είναι που το αδικεί.

-Μαζεύετε εσείς ό,τι παρατάει εδώ κι εκεί - βιβλία, ρούχα, παπούτσια... Μην του πείτε ποτέ: «Μάζεψέ τα, βάλ' τα στη θέση τους». Έτσι θα πιστέψει πως η μάνα είναι δούλα του, και πως για όλα είναι υπεύθυνοι πάντα οι άλλοι.

-Αφήστε το να βλέπει τα πάντα (προπαντός στις μέρες μας στην τηλεόραση και στο ίντερνετ) και να διαβάζει τα πάντα, χωρίς ποτέ να το καθοδηγείτε. Το παιδί σας είναι ατσίδα και ξέρει να διακρίνει! Η μόρφωσή του θα γίνει έτσι πολύ πλατειά!

-Μην του δίνετε καμία πνευματική αγωγή. Να κοροϊδεύετε μπροστά του την πίστη, την Εκκλησία, τους παπάδες κι εκείνους που τους ακολουθούν. Όταν το παιδί μεγαλώσει, «θα διαλέξει από μόνο του».

-Δίνετέ του μπόλικο χαρτζιλίκι για να μη νιώθει κατώτερο από τους άλλους και «να μη στερηθεί ό,τι στερηθήκατε εσείς». Όταν μεγαλώσει, θα είναι βέβαιο πως την αξία στον άνθρωπο τη δίνει το χρήμα, αδιάφορο πώς αποκτήθηκε.

-Μην του λέτε ποτέ: «Κάνε αυτό» ή «Μην κάνεις εκείνο», γιατί έτσι το καταπιέζετε, δεν σέβεστε την ελευθερία του και την προσωπικότητά του. Μπορεί μάλιστα να του δημιουργήσετε και... ψυχικά τραύματα! Όταν μεγαλώσει, θα νομίζει πως η ζωή είναι μόνο να διατάζεις, ποτέ ν' ακούς.

-Να τσακώνεστε, να βρίζεστε, να προσβάλλετε ο ένας τον άλλον μπροστά του χωρίς ντροπή. (Μην ανησυχείτε, έτσι δεν θα του δημιουργήσετε ψυχικά τραύματα!). Αργότερα, όταν παντρευτεί, θα του φαίνεται φυσικό να κάνει τα ίδια.

-Όταν αρχίσει να μπλέκεται στα δίχτυα του ερωτισμού και της φιληδονίας, εσείς κλείστε τα μάτια σας. Μην του μιλήσετε, μην το καθοδηγήσετε, μην το συμβουλέψετε. Αφήστε το να βγάλει τα μάτια του, αφού «αυτό είναι φυσιολογικό».

-Να παίρνετε πάντα το μέρος του μπροστά στους δασκάλους και τους γείτονες. Μην πιστεύετε ποτέ ότι «το αγγελούδι σας» μπορεί να κάνει αναποδιές και ατιμίες. Βρίστε εκείνους που φιλικά και καλοπροαίρετα σας αναφέρουν κάτι σχετικό. Είναι συκοφάντες και ζηλιάρηδες.

-Όταν θα πάτε στο αστυνομικό τμήμα, όπου το μάζεψαν γιατί έκλεψε ή γιατί πήρε ναρκωτικά, φωνάξτε δυνατά μπροστά σε όλους ότι είναι ένα παλιόπαιδο, ένας αλήτης, ότι θυσιαστήκατε για το καλό του αλλά δεν μπορέσατε ποτέ να το συμμαζέψετε. Έτσι εσείς θα βγείτε καθαροί.

-Ετοιμαστείτε για μια ζωή γεμάτη πόνο και τύψεις. Θα την έχετε.

Δηκτικός , καυστικός ο λόγος ! Συνταράσσει όλους εμάς τους σύγχρονους γονείς,  που ασχολούμαστε συνεχώς  με τα παιδιά μας ,  παρέχοντάς τους άχρηστα εφόδια,  στερώντας τους όμως  το πιο απαραίτητο ! Τους τα δίνουμε όλα,  εκτός από την αληθινή Ζωή ! Τα πάντα  για τη αχόρταγη σάρκα , αυτή να φάει , αυτή να πιεί , αυτή να ευφρανθεί . Τίποτα για την ψυχούλα τους την εύφορη που καρτερά την σπορά μας .

 Περνά μηνύματα ο Γέροντας μέσα απ τα φυλλάδια . Ψάχνει τρόπους να αφυπνίσει τις εφησυχασμένες μας συνειδήσεις . Αρκούνται εκείνες σε ένα πτυχίο , δυο ξένες γλώσσες , δέκα ταξίδια , ένα αυτοκίνητο,  ένα διαμέρισμα . Τίποτα δεν τους έλειψε , έπειτα σου φωνάζει και συ αυτάρεσκα συγκινείσαι . Τι κι αν έχουν να κοινωνήσουν από την βάπτισή τους , τι κι αν η αγνότητά τους έχει κηλιδωθεί στη λάσπη και σε ιατρεία μακελάρηδων αθώων ψυχών . Τι κι αν ακάθεκτα βαδίζουν προς την απώλεια . Εσύ συνεχίζεις να καμαρώνεις στο σκοτάδι της απόλυτης πλάνης και πολλάκις να τα συμβουλεύεις με ξύλινο λόγο χωρίς να πράττεις . Με το ένα χέρι να χτίζεις και με το άλλο να γκρεμίζεις όπως λέει ο Γέροντας.

Έλεγε παιδιά ένας πατέρας στον γιό του : Στην ηλικία σου και  ο τάδε συμμαθητής σου έγινε λοχαγός ! Και εκείνος του απάντησε : Στην ηλικία σου πατέρα , ο Μέγας Ναπολέων ήταν αυτοκράτορας !

Βγήκαμε έξω μαζί με τον Γέροντα . Κάποιος αδελφός μας , του ζητά να τον σταυρώσει στο κεφάλι . Δεν του αρνιέται ο πάτερ Γαβριήλ . Ούτε το καταλάβαμε πως σχηματίσαμε μια ουρά για να λάβουμε και εμείς τούτη την μεγάλη ευλογία . Χαράσσει με το χεράκι του , το σημείο του Σταυρού στα κεφάλια μας . Λαμβάνουμε δύναμη και από τα λόγια που συνοδεύουν τις κινήσεις του . Να είστε ευλογημένοι . Να έχετε υγεία στο σώμα και την ψυχή.  Κατώφλι Γιατρού να μην διαβείτε . Να σας δυναμώνει ο Χριστός μας και να χαρίζει Ειρήνη σε σας και λύτρωση στην Ελλαδίτσα μας . Άντε να πάτε στην ευχή . Κάνω προσευχή για όλον τον κόσμο . Μην αφήνετε ονόματα .

Συνεχίσαμε το μονοπάτι για Παναγούδα . Όπως το βέλος πλέον δείχνει . Μεσίτες σε γη και ουρανό . Ο Άγιος Παϊσιος και ο Γέρον Γαβριήλ . Δυάδα Αγγέλων  εν σώματι σημαίνει  και η πιο πολυσύχναστη οδός  του Άθωνα … ( συνεχίζεται με το 11ο και τελευταίο μέρος  ) 

                Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» ,  «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας : Ημερολόγιο Όρους .