Άγιε μου Φανούριε...(Η Μόνη προίκα μου …)

-Ακούσατε ακούσατε , απόψε  στο καφενείο του μπάρμπα Κώστα του Τζιντζή η μεγάλη παράσταση : Ο Καραγκιόζης και ο Αθανάσιος Διάκος ! Τρέξατε  ! Στις 8 ακριβώς  αρχινάει η παράσταση ! Μην την χάσει  κανένας ! Φώναζε με όση δύναμη του είχε μείνει στο πολυδουλεμένο λαρύγγι του   ο Στάθης ! Που λεφτά για ρεκλάμες…Ο ίδιος σεργιάνιζε από Γειτονιά σε γειτονιά και διαφήμιζε το μεγάλο έργο του ! Ο Στάθης ο  Μικρασιάτης , ο δουλευτής ,ο ψάλτης ,  ο πολύτεκνος πατέρας , ο πρόσφυγας , ο τίμιος ,  ο φτωχός καραγκιοζοπαίχτης…Τόσα χρόνια μιζέρια, ξεριζωμός , περιφρόνηση , στεναγμοί , ελπίδες … Τίποτα από δαύτα όσο κι αν άλλα τους έταζαν οι μεγάλοι με τα ατσαλάκωτα ρούχα , δεν τους εγκατέλειψε ακόμα και τώρα που πέρασαν τόσα  χρόνια πια από του Γερμανικού  Θηρίου  το άσβηστο έγκλημα και το αδελφικό,  το δαιμονόσπαρτο μίσος …

Έξι  στόματα στο σπίτι μαζί με την γραία πλέον μάνα του καρτέραγαν από αυτόν …Όπου του λέγανε έτρεχε  χαρούμενος να κάνει μεροκάματο,  σε χωράφια που ακόμα υπήρχαν  ,  σε γιαπιά , στο λιμάνι  …Και στην Ενορία τους την Κοίμηση , περιστασιακός ψάλτης ευλαβικός και αρχοντικά περήφανος σε ό,τι του έδιναν ,όποτε ανοίγαν την εκκλησία για Λειτουργία  και τον καλούσε ο παπάς ,   κανένα προσφοράκι , δυό παράδες , τα παιρνε με συστολή και πολλά ανυπόκριτα ευχαριστώ !  Στο παραγκόσπιτό τους είναι αλήθεια πως το τσουκάλι δεν άχνιζε συχνά  ! Η πυροστιά τους , μια στο τόσο γέμιζε τα παιδιά με χαρά και την ψυχή του  Στάθη με δοξολογήματα ! Καμιά φορά στις μεγάλες αναδουλειές του ,  σαν παραπονιόντουσαν τα μικρότερα ,  έτσι για να τα ησυχάσουν λίγο ,  βράζαν σκέτο νερό και έριχναν μέσα πετρούλες , να τα ξεγελάσουν  για λίγο , πως τάχατες κάτι έφερε ο πατέρας για φαγί,  σαν συνέχεια εκείνα τον ρωτούσαν παιχνιδιάρικα :

-Πατέλα , πατέλα τι έφερες να φάμε ;

Τα κατάφερνε πάντα και τα έκανε να γελούν και να ξεχνιούνται τα κολλητήρια του… Τώρα , τους έλεγε  , θα φάμε , θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε!  Και έπειτα …δούλευε ξανά η μπαζίνα και τα αγριόχορτα που μάζευαν κάθε τόσο  οι μεγάλες,  οι δυο οι  θυγατέρες του! Δεν ήθελε τεφτέρια και γραψίματα ο Στάθης ! Ήθελε να μπορεί σε όλους να λέει την καλημέρα του κοιτώντας τους στα μάτια ! Με ό,τι είχαν και ό,τι έδινε ο Θεός  ήθελε να περνάνε!

Ας ήταν καλά  και εκείνος ο αρραβωνιαστικός της Δεσπούλας  τους ,  ο Μηνάς ο γαμπρός τους ,   που όλο και λίγο λαδάκι,  λίγο αλεύρι,   καμιά φάβα και κανα ζαρζαβάτι τους οικονομούσε από την αγορά που δούλευε στον θειό του … Σε λίγο θα ορίζανε τον γάμο και ο Στάθης σαν πατέρας,  δεν είχε για την προίκα της τίποτα ! Μόνη του περιουσία το παραγκόσπιτό τους και οι  φιγούρες του ! Ο  αδελφός του,  ο Μαυρομάτης του , ο  αχώριστος φίλος του , ο  Καραγκιόζης , τα κολλητήρια του , ο  Μπάρμπα Γιώργος , ο Χατζηαβάτης που όλοι λέγανε πως του έμοιαζε , ο  Πεπόνιας ,ο  Ομορφονιός , ο  Σταύρακας , ο  Διονύσιος , η  Αγλαϊα , οι γενναίοι ήρωες… …Ώρες –ώρες τους μιλούσε και τους έλεγε για τα βάσανά του , τα όνειρα , τα περασμένα όμορφα … Και κείνοι σαν να του δίνανε υπόσχεση πως όλα θα σιάξουν …

-Εμείς θα σε βοηθήσουμε να γίνεις σπουδαίος , να μάθει ο κόσμος για την τέχνη σου …Δεν πάνε χρόνοι πολλοί που όλοι οι σπουδαίοι δάσκαλοι  μιλούσανε   για σένα και το λαρύγγι σου,  και λέγανε πως από την εποχή του Μίμαρου έχουμε να ακούσουμε τέτοια φωνή  να παίζει Καραγκιόζη ! Ξανάρχισε να φωνάζει ο Στάθης : Πιο δυνατά τώρα από πρωτύτερα !

- Ακούσατε ακούσατε , τρέξατε σήμερα στο καφενείο του μπάρμπα Κώστα του Τζιντζή  στην πλατεία ! Η  μεγάλη παράσταση  , το μεγάλο έργο : Ο Καραγκιόζης και ο Αθανάσιος Διάκος !  Απόψε  στις 8 αρχινάει η παράσταση ! Μην λείψει κανένας !

Πως του άρεσαν τα έργα τα ηρωικά ! Έβαζε όλη του την ψυχή και το μαράζι μέσα σε αυτές ! Έκλαιγαν όλοι πάντα με τον Αθανάσιο Διάκο , τον Ανδρούτσο , τον Κατσαντώνη ! Έσπαγε και η δική του φωνή σαν τους παράσταινε , λεβέντες , αγέρωχους και αθάνατους !

Απόψε πρέπει να κάνω είσπραξη σκεφτόταν περπατώντας στις φτωχογειτονιές  ! Δεν βαστάνε κι άλλη μέρα με τα ψέματα  τα κούτσικα!  Πρέπει να αχνίσει η χύτρα αύριο το δίχως άλλο ! Στην σκέψη αυτή σταυροκοπήθηκε καταμεσίς του δρόμου !Άγιε μου Φανούριε προστάτη μας ένδοξε  , βοήθησε και εσύ να πάω στο σπίτι κάτι καλό  , να χαρούνε όλοι! Το βράδυ γέμισε η πλατεία και το καφενείο του μπάρμπα Κώστα  του Τζιντζή  από παιδιά και μεγάλους ! Ό,τι είχε ευχαρίστηση έδινε ο καθένας  στον σερβιτοράκο τον μικρό που περνούσε κάθε λίγο από μπροστά τους με έναν δίσκο στα χέρια …Χειροκρότημα και γέλια άφθονα όλο το βράδυ ! Ποτέ του δεν τα στερήθηκε ο Στάθης και ήταν πλερωμή και αυτά ανεκτίμητη ! Στο τέλος σαν άδειασε η πλατεία , μοιράσανε την είσπραξη. Πήρε το καφενείο , πήρε ο βοηθός του ο Γιωργάκης της αδελφής του το ψυχοπαιδί …Το μερτικό το δικό του  και πάλι πενιχρό  , όπως βιαστικά τα υπολόγισε έφτανε ίσα-ίσα  για μια  οκά  όσπριο και μια μισοκαδιάρικη μπουκάλα με γάλα για τα παιδιά !

 Πήρε τον δρόμο  της επιστροφής για την γειτονιά του εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ , φορτωμένος με τα σύνεργα της παράστασης. Σκοτεινιά ,  πίσσα στον χωματόδρομο και ησυχία , ώσπου μια φωνή ακούστηκε στα ξαφνικά :  

–Αγαπητέ μου κύριε…είστε μεγάλος καλλιτέχνης !Συγγνώμη αν σας τρόμαξα !Η φιγούρα ενός  νεαρού ψηλόλιγνου άντρα σαν να εμφανίστηκε δίπλα του από το πουθενά !

- Σας ακολούθησα απ την πλατεία ! Έτυχε να περνάω και στάθηκα ! Και σας χάρηκα! Τέτοια φωνή !Τέτοιο πάθος ! Σπουδαία παράσταση , όμορφα λόγια του Θεού , οι ήρωες , οι θυσίες τους ! Ξέρετε, ασχολούμαι με τα θεάματα , το θέατρο … έχω γνωριμίες ! Θα σας ενδιέφερε να παίξετε τα έργα σας και αλλού; Στην επαρχία; Εκεί είναι καλύτερα τα πράγματα ! Κόβουνε και εισιτήρια !

–Δεν ξέρω τι να σας πω κύριε ! Έχω και οικογένεια εδώ πιο κάτω στα προσφυγικά ! Εφτά στόματα περιμένουν …Αλλά πάλι , δεν πάει άλλο, μεγάλη φτώχεια κύριε  ! Ναι , ναι με ενδιαφέρει η πρότασή σας !

–Μάλιστα …λοιπόν , ελάτε αύριο να με συναντήσετε στο καφενείο που δώσατε την παράσταση!  Θα είμαι εκεί στις δέκα το πρωί να μιλήσουμε! Ορίστε , πάρτε παρακαλώ και αυτά τα χρήματα !

-Όχι , όχι δεν χρειάζεται , αλίμονο !

–Σας παρακαλώ , είναι για την παράσταση που απήλαυσα ! Δεν είναι ελεημοσύνη ! Σαν εισιτήριο να το εκλάβετε !

–Είναι πολλά …

-Ωραία…τότε … να το εκλάβετε σαν προκαταβολή  …κύριε Στάθη …για την συνεργασία μας !

Δεν μίλησε άλλο σε  όσο δρόμο έμεινε για το σπίτι ! Τον καλοδέχτηκε  όπως πάντα η γυναίκα του η Αγγελικώ  του,  η βεργετόστομη , η γλυκομίλητη!

-Καλώς τον ! Καλώς τον !  Έλα να βάλεις τα πόδια σου στο νερό ,  τόσες ώρες όρθιος ! Πως τα πήγες ; Δόξα τω Θεώ ! Δεν μας αφήνει άντρα μου !

Δεν τις είπε για τα χρήματα του αγνώστου ….Μέσα σε όλα λησμόνησε να ρωτήσει  και το όνομά του ! Έδωσε στην γυναίκα του την είσπραξη της παράστασης μόνο και εκείνη πάλι χιλιοευχαρίστησε τον Ουρανό ! Λογάριαζε έπειτα αυτή  , τι θα αγόραζε το επόμενο πρωινό απ το μπακάλικο του μεγάλου δρόμου  ! Μαζί με τα δικά της από κάτι ξενοπλυσίματα θα περνούσανε  λίγες μέρες ! Και έχει ο Θεός ! Δοξασμένο το όνομά του ! Τσιτσίριζε το καντήλι στο εικονοστάσι . Δυο εικόνες είχε πάνω στο περβάζι που έβλεπε στον δρόμο !

 Ο  Χριστός να μπαίνει στα Ιεροσόλυμα πριν το Εκούσιον Πάθος Του ! Μια μεγάλη εικόνα κειμήλιο από τα λίγα που κατάφεραν να φέρουνε μαζί τους σαν ξεριζώθηκαν τότε στα δεκάξι του !Και μια μικρότερη που είχε  ο Στάθης , του Αγίου Φανουρίου του προστάτη του σωματείου τους των καραγκιοζοπαιχτών ! Είχανε βάλει και ένα  τάμα και συνέχεια το λέγανε με την γυναίκα του ,  κάποτε να μπει  στο εικονοστάσι τους και μια Παναγιά Γαλακτοτροφούσα,  σαν εκείνη την μάλλον καμένη την χρυσοποίκιλτη , που χαν στο σπίτι της Αγγελικώς  , στου Αγίου Βουκόλου , στου Μπασμανέ τις όμορφες γειτονιές της μάνας Σμύρνης !    Έριξε μέσα στο καντήλι λίγο λάδι η γυναίκα   και κατέβασε ακόμα το φιτίλι να μην καίει αυτό πολύ ! Την είδε ο Στάθης και σφίχτηκε στο μέσα του  και του ήρθε να της πει για το μπαξίσι που είχε στην μέσα τσέπη του σακακιού του …Κρατήθηκε γιατί ήθελε πρώτα να ανταμώσει με τον άγνωστο άνδρα το πρωί στο  καφενείο του μπάρμπα Κώστα …Πήγε εκεί νωρίτερα από τις 10 …Περίμενε ..περίμενε ..Δεν φάνηκε ο άγνωστος …Έφτασε περίπου μεσημέρι ! Ακούστηκε ο ψαράς με το καρότσι του ! Φρέσκα ψάρια ! Ο ψαράς!

Ασυναίσθητα έβαλε το χέρι του στην μέσα τσέπη του σακακιού ! Έβγαλε τα χρήματα και πλησίασε στο κάρο με τον πάγο  που μύριζε θάλασσα!

-Θέλω δυο  ψάρια για νόστιμη  σούπα για τα παιδιά !Είμαστε 8 στόματα!  

–Αμέ …ό,τι θέλει ο κύριος ! Θα πάρεις αυτά τα μεγάλα ! Μπακαλιάροι πρώτης ! Θα κάνει μια σούπα η κυρά σου !

–Φτάνουνε αυτά ; τον ρώτησε ο Στάθης που δεν θυμόταν από πότε είχε να αγοράσει ψάρια… Φτάνουνε και για ένα ακόμα ! Του τα δίπλωσε στο χαρτί εκείνος ! Καλοφάγωτα κύριε ! Και να σας βλέπουμε ! Περνάω κάθε μέρα σχεδόν  από εδώ !

Έτρεξε να φτάσει σπίτι ! Λαχταρούσε να δει την έκφραση της Αγγελικώς και των παιδιών,  μόλις θα έμπαινε στο σπίτι με τα ψάρια ! Τα μικρά ήταν έξω στον δρόμο και έπαιζαν ! Μπήκε μέσα,  έβγαλε  ένα ψάρι και το σήκωσε ψηλά !

- Κοιτάξτε τι έφερε ο πατέρας σας  !Κοιτάξτε ! Ψάρια ! Πρώτης ! Τα πιο φρέσκα !

Κοίταξε την γυναίκα του στα μάτια ! Τις μεγάλες του τις θυγατέρες ! Περίμενε την χαρά τους! Αλλόκοτη του φάνηκε τούτη !

-Στάθη μου ! Μάτια μου ! Φρεσκότατα είναι ! Πως μυρίζει η θάλασσα ! του είπε η Αγγελικώ ! Μα ψυχή μου …σήμερα …σήμερα είναι Τετάρτη …και το λαδάκι νηστεύουμε !  

 -Ω ! Το είχα ξεχάσει …ελέησέ  με Κύριε ! είπε και αμέσως έβαλε ξανά μέσα στο χάρτινο χωνί το ψάρι ! Βγήκε στον δρόμο και με όλην του την δύναμη έτρεξε ως την πλατεία να προλάβει τον ψαρά ! Έφτασε έπειτα από λίγη ώρα …Μόλις που έφευγε εκείνος !

-Συγγνώμη , συμπαθάτε με…σας παρακαλώ είναι Τετάρτη σήμερα ..Νηστεύουμε στο σπίτι …ξεχάστηκα …ως αύριο θα μυρίσουν …δεν έχω πάγο να τα βάλω …μπορείτε αν δεν είναι πρόβλημα,  να μου επιστρέψετε τα χρήματα ;

Τον λυπήθηκε εκείνος και του επέστρεψε όλα τα χρήματα !

–Να , κρατήστε και αυτά για την ταλαιπωρία …του είπε ο Στάθης…

-Όχι αδελφέ ….προς Θεού ! Μην νοιάζεσαι θα βρεθεί μουστερής να τα αγοράσει !  

Πήρε τον δρόμο της επιστροφής στο παραγκόσπιτό τους . Ανακουφίστηκε  που ο Ψαράς ήταν καλός και φιλότιμος άνθρωπος και δέχτηκε να του επιστρέψει  τα ψάρια .Σκεφτόταν και τον νέο άντρα που δεν ήρθε τελικά στην συνάντηση …-Τι να του συνέβη άραγε ; μονολόγησε...μήπως να μην χαλάσω τα λεφτά ;Αλλά πάλι μου τα δωσε με την καρδιά του ! Δυο στενά πριν τον μεγάλο δρόμο άκουσε μια φωνή να του μιλά …Του φάνηκε σαν γνώριμη εκείνη …Και ένα νέο ψηλόλιγνο παλικάρι που  φορούσε κόκκινο πουκάμισο με μεγάλους γιακάδες…

-Συγχωρέστε με  κύριε , μπορώ να σας μιλήσω  για λίγο ; 

-Παιδί μου , γνωριζόμαστε ; Έχουμε ξανανταμώσει εμείς οι δύο ;

Εκείνος σαν να μην άκουσε την ερώτηση του Στάθη συνέχισε :

-Έχω ανάγκη κύριε ..ψάχνω να βρω έστω λίγα χρήματα για το φάρμακο  της μάνας μου ! Είναι άρρωστη μέρες τώρα !Πουλάω αυτήν την εικόνα της Παναγίας μας ! Μη και σας ενδιαφέρει να την αγοράσετε ; Ψυχικό θα κάμετε !

Πήρε στα χέρια του την εικόνα ο Στάθης ! Σαστισμένος καθώς ήταν με τον πόνο του αδελφού ούτε που κοίταξε πάνω της !

-Παιδί μου πάρε αυτά τα χρήματα ! Δεν θέλω να σου πάρω την εικόνα ! Δεν χρειάζεται να την πουλήσεις ! Μακάρι να είχα και άλλα να σου έδινα ! Με αυτά τρία ψάρια αγοράζεις ! Που να σου εξηγώ τώρα ! Έτσι ήταν γραμμένο  απ τον Θεό να γίνει ! Αλλά δως τα τώρα να πάρεις το φάρμακο ! Και του έβαλε τα χρήματα στο χέρι !

-Όχι , όχι κύριε ! Αλλιώς δεν τα δέχομαι ! Θα πάρετε την εικόνα ! Σας ευχαριστώ πολύ κύριε…Στάθη ! Είπε και χωρίς να το καταλάβει ο Στάθης , σχεδόν τρέχοντας ο νέος  εξαφανίστηκε στην γωνία !

Έμεινε άφωνος εκείνος καταμεσίς του δρόμου ! Πού ήξερε ο μικρός το όνομά του ; Λες να ερχόταν στις παραστάσεις του; Αλλά και αυτή η γνώριμη φωνή του ; Μήπως … Κοίταξε την εικόνα ! Ίσα που τα κατάφερε να μην του πέσει από τα χέρια ! Μια Παναγιά Γαλακτοτροφούσα ! Πιο ζωντανή παράστασή Της δεν είχε ματαδεί ! Χρυσάφι απλωμένο πάνω της ! …

2016 μ.Χ…Πάνε 60 χρόνια και βάλε από τότε ! είπε η γερόντισσα η  Δεσπούλα , σε ένα δωμάτιο γηροκομείου ένα μεσημέρι μιας φθινοπωρινής Τετάρτης! Δυο φρυγανιές και ένα μήλο ήταν το φαί της εκείνο το μεσημέρι!Το καντήλι έκαιγε την φλογίτσα του και κείνη καθρεφτιζόταν στο χρυσό στίλβωμα της  Γαλακτοτροφούσας Παναγίας!

-Αυτή ήταν η μόνη προίκα μου παιδί μου , μου είπε… Τότε που παντρευτήκαμε με χίλιες δυο στερήσεις , με τον συγχωρεμένο τον Μηνά μου! Ο Θεός να τους αναπαύσει όλους τους ! Την μανούλα μου την γλυκιά , την αδελφή μου την μικρή την Φωτεινούλα μας , τον Πετρή μας …Τον Πατέρα μας τον Άγιο άνθρωπο …Ποτέ του ξέρεις , δεν έμαθε το όνομα εκείνου του ψηλόλιγνου παλικαριού με το κόκκινο πουκάμισο … Κάποτε τον άκουσα  που έλεγε μυστικά στην μάνα μας , πως ήταν βέβαιος ότι τότε ο ίδιος ο Άη Φανούριος του είχε δώσει και τα λεφτά και την εικόνα  …Τον είχε παρακαλέσει εξάλλου …θυμάσαι ; Να τον βοηθήσει , μετά από εκείνη την παράστασή του  στην πλατεία …να φέρει  στο σπίτι μας κάτι καλό …να χαρούμε όλοι !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Της ψυχής το κέρασμα και από το  νέο  βιβλίο, στην σκιά του Προμάχου Ορθοδοξίας  με τίτλο : Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν ;. 

Διήγημα βασισμένο σε αληθινό περιστατικό . Ευχαριστούμε από καρδιάς την αδελφή μας Αγγελική από το Ανάπλι που μας το εμπιστεύθηκε !

Στην μνήμη του παππούλη της του Καραγκιοζοπαίχτη Ευσταθίου  και της γιαγιάς της Αγγελικώς της ευλαβέστατης γυναίκας  …

Η …παράξενη γυναίκα με το Άγιο Φως

Είναι όλες αυτές οι παραξενιές των Χριστιανών σαν θερινός μπαξές με όλα τα αγαθά καρπίσματα της δουλεμένης γης . Καρτερά τούτο το κηπάκι  κάθε  Τετάρτη και  Παρασκευή , της Μάνας το Πάσχα , του Προδρόμου το νήστεμα και του Σταυρού , στης Μεταμορφώσεως το σαράντισμα , να προσφέρει στης ευλάβειας το θυσιαστήριο όλα του τα Θεόσπαρτα γεννήματα. Ναι , για κάποιους είναι παραξενιά η νηστεία . Άλλοι πάλι ευλογημένοι , γυρεύουν εξηγήσεις στων Θεολόγων τα κιτάπια,  αν μια νηστεία μπορεί να τελειώνει σε …νηστεία ! Αν σου λέει πέσει η ημέρα της Κοιμήσεως της Αειπαρθένου Μαρίας Τετάρτη ή Παρασκευή , μόνο ιχθύς καταλύεται!  Και απορούν πως γίνεται να νηστεύουμε σε μέρα μεγάλης γιορτάδας!  Αλήθεια,  οι Νινευίτες κοίταξαν στο ημερολόγιο και στο νηστειοδρόμιο , μόλις ξεκίνησαν να νηστεύουν ως και το νερό μαζί με τα ζά τους ;

Είναι παραξενιά κάποιες γυναίκες , του ονειδισμού τέκνα προσφιλή, να μην φορούν ποτέ τους ανδρικά , και να πορεύονται πάντα μακριά από τον συρμό , μα κοντά στον Θεό  που μήνυσε στον αμετασάλευτο Νόμο Του  πως … «Οὐκ ἔσται σκεύη ἀνδρὸς ἐπὶ γυναικί, οὐδὲ μὴ ἐνδύσηται ἀνὴρ στολὴν γυναικείαν, ὅτι βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σού ἐστι πᾶς ποιῶν ταῦτα.» (Δευτ. 22, 5). Είναι τόσο παράξενο να αφήνουν τα μαλλιά τους μακριά και να τα πλέκουν σε τριπλές κοτσίδες , έτσι που να συμβολίζεται και με αυτόν τον τρόπο η Αγία Τριάδα ! Και είναι όμορφες , τόσο αρεστές  στα μάτια του Θεού  ! Γεμάτη από παράξενες τέτοιες  ομορφιές είναι η ζωή των  Χριστιανών ! Γνώρισα μια τέτοια «παράξενη» γυναίκα ! Και πρόσφατα ανακάλυψα για εκείνη κάτι τόσο ασυνάντητο …και αυτό εκτός μόδας και συρμού! Όπου πήγαινε ήθελε να χει μαζί της ένα μικρό φαναράκι ! Από πολύ καιρό  είχε βάλει  στο μάτι τούτη την παραξενιά ! Να κρατήσει ολοχρονίς αναμμένο το Άγιο Φως ! Πόσα διλήμματα δεν της έβαζε συνέχεια ο πονηρός και πόσους λογισμούς για  να σβήσει την ακοίμητη φλόγα της …

Θα πιάσει φωτιά το σπίτι σου που φεύγεις και αφήνεις τόσα καντήλια αναμμένα… Αμ το ταβάνι σου που μαύρισε;  Πάλι βάψιμο !  Άλλα έξοδα !   Με τόσο λάδι που καίγεται θα χόρταιναν τόσοι φτωχοί που δεν έχουν στάξα στο ρωγί τους !   Τώρα με τις μεγάλες θερμοκρασίες  θα βάλεις καμιά πυρκαγιά εκεί που πας στα πολλά ξερά που υπάρχουν δίπλα στο οστεοφυλάκειο  !

Πως της ήρθε στ αλήθεια ένα απόγευμα φέτος το καλοκαίρι και καρτέρεψε στο ζεστό εσπέρας στο κοιμητήριο του τόπου της !Στο μεγάλο κοιμητήρι της μεγάλης πόλης ! 

Περπατούσε ανάμεσά τους …με το μικρό της φαναράκι ! Στεκόταν για λίγο κάτω απ τις ανακουφιστικές σκιές των κυπαρισσιών και ανίχνευε και αναζητούσε  με την ματιά της εκείνες τις χαρμολυπημένες μορφές , που δεν θα πάψουν όσο ζουν να στέλνουν ανάσα και αναπαμό στις ολοζώντανες ψυχούλες που έχουν φωνή και μας μιλούν !

-Θέλετε να φωτίσετε το καντήλι  με Φως απ τον Πανάγιο Τάφο ; Έχω εδώ κρατημένο !

Λάμπανε εκείνων τα μάτια από έκπληξη ! Μιλούσε η δακρυσμένη τους σιωπή το ευχαριστώ για τούτο το ουρανόσταλτο δώρο ! Ζύγωσε και ο παπά Θόδωρος και μόλις κατάλαβε , δόξαζε τον Βασιλιά Παράκλητο που ψιθύρισε τούτη την παραξενιά στην μικροκαμωμένη γυναίκα !   

Αύγουστος και ακόμα καίει  του Ανεσπέρου Φωτός η υπέρ ήλιον  λάμψη! Της οικογένειάς μας φίλη και αδελφή πεφιλημένη ! Την καλέσαμε  να μας επισκεφτεί στα πατρογονικά μου , της Μάνης τα αγιομέρια , παραμονές του Αγίου Φανουρίου ! Σαν τέλεψε ο εσπερινός πήρε την λαμπίτσα της την γυάλινη και έσυρε για τα κοιμητήρια του τόπου , τα …ξενοδοχεία των μανιατών  προσδοκούντων ! Μαζί της είχε και  ένα μεγάλο μπουκάλι λάδι , καρβουνάκια και αγιολίβανο ! Έγιναν τα κοιμητήρια της παλιάς Ανδρούβιστας  κείνο το σουρούπωμα  καντηλέρια Αναστάσιμα ! Και κάτι ξεχασμένα , αφώτιστα για χρόνια ολάκερα , παραπονεμένα μνημούρια λάβανε χαρά απρόσμενη ! Στάλαζε ευχαριστώ ο Ουρανός ολοένα στα μάτια της ! Και πήρε έπειτα τον πετρόδρομο για όλα τα ξωκκλήσια του Νικόβου που άστραψαν  με Λαμπροφώς μετά από άγνωρους χρόνους ! Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τα Άγια Θεοφάνεια  και ο Άγιος Αθανάσιος με την πιο χαμηλή πόρτα της πίστης   και η Ανάληψη με το ματάκι της Πλατυτέρας , το βγαλμένο από χέρι μετανιωμένου της παιδιού , και η Αγία Μαρίνα της θειάς Καλλιοπίτσας η γειτόνισσα και ο Άη Χαραλάμπης , ο φιλοξενάρης του Αγίου Φανουρίου …

Στον Όρθρο  της δικής του μνήμης έδωσε στον παπά Σταύρο τον φιλακόλουθο και ευλαβέστατο , που από παιδί λαχτάραγε μόνο την ιεροσύνη , την γυάλινη λάμπα της να ακουμπήσει εκείνος το Άγιο Φως πάνω στο λάξευμα της Παναγιάς,  που ολόκληρο τον κόσμο αγκαλιάζει ! Την πήρε εκείνος με προσοχή και απερίγραπτο δέος και την έβαλε στο βάθος της Άγιας Τράπεζας ! Φως σιμά στο Φως του Ευαγγελίου , στης ευλογίας τον Σταυρό τον πολυτυπωμένο σε κεφαλές  πονεμένων και ταλαιπώρων  ανθρώπων , στο Ιερατικό το άκλειστο για τους ταπεινούς και φιλακόλουθους υπουργούς του Υψίστου ! Και έλαμψαν τόσο αλλιώτικά όλα ! Και αισθανθήκαμε  το ομοθυμαδόν  όσοι ήμασταν μέσα στο μικρό ξωκκλήσι και όσοι στέκονταν πρωτόγνωρα σιωπηλοί στην φρεσκοασβεστωμένη αυλή του !Και δυνάμωσαν απερινόητα οι φωνές μας ! Και του ψάλτη η φωνή  που την ώρα του Κοινωνικού ίσως για πρώτη φορά σε τούτον τον οίκο έψαλε   το Δούλοι Κύριον και  έπειτα το Εξομολογείσθαι τω Κυρίω , δυνάμωσε πιότερο όταν ακούστηκαν οι στίχοι:    …  οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν… Τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ…

Και χαιρόταν η γυναίκα και έκλαιγε βουβά  και ευχαριστούσε με αλληλούια τον Βασιλιά Παράκλητο , που της ψιθύρισε τούτην την …παραξενιά ! Υπόσχεση Του έδωσε εκείνη την ώρα ,  ως την τελευταία της πνοή , απ τον εύφορο  μπαξέ της ψυχής της , να θησαυρίζει  καρπούς , να τους μοιράζει ευλογία σε κάθε Χριστό που θα σταθεί δίπλα της …

Νώντας Σκοπετέας

Αφιερωμένο στην αδελφή μας Στ.Στ. και σε όσους έχουν την ευλογημένη συνήθεια της διατήρησης του Αγίου Φωτός από το βράδυ της Αναστάσεως του Χριστού μας !

Θα είμαι και Εγώ εκεί…

…ἡμεῖς δὲ οὐ τὸ Πνεῦμα τοῦ κόσμου ἐλάβομεν, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ ἐκ τοῦ Θεοῦ, ἵνα εἰδῶμεν τὰ ὑπὸ τοῦ Θεοῦ χαρισθέντα ἡμῖν. ἃ καὶ λαλοῦμεν οὐκ ἐν διδακτοῖς ἀνθρωπίνοις σοφίας λόγοις, ἀλλ᾿ ἐν διδακτοῖς Πνεύματος Ἁγίου, πνευματικοῖς πνευματικὰ συγκρίνοντες. ψυχικὸς δὲ ἄνθρωπος οὐ δέχεται τὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ· μωρία γὰρ αὐτῷ ἐστι, καὶ οὐ δύναται γνῶναι, ὅτι πνευματικῶς ἀνακρίνεται. ὁ δὲ πνευματικὸς ἀνακρίνει μὲν πάντα, αὐτὸς δὲ ὑπ᾿ οὐδενὸς ἀνακρίνεται....

                                       ( Κορ.Α΄ β΄12-15)

-Πάλι λιβάνισες καλέ μαμά ; Το πρωί δεν ξαναθύμιασες το σπίτι ;

-Καλά παιδί μου , ευωδιαστό άρωμα είναι αυτό , τι σε ενοχλεί ;

-Δεν με ενοχλεί και το ξέρεις …απλά  περιμένω να έρθει η  Μαργαρίτα  η συμμαθήτριά μου να κάνουμε εκείνη την εργασία στην Λογοτεχνία , που σου είπα !

-Ε , και τι την ενοχλεί την Μαργαρίτα  μας καλή μου το λιβανάκι ;

-Να , την άλλη φορά που είχε έρθει , πριν το Πάσχα , που είχες λιβανίσει μου είπε : Πάλι κηδεία είχατε ;

-Α , έτσι το ευλογημένο …Στο δικό της σπίτι δεν λιβανίζουν ;

-Όχι …ούτε πολλές εικόνες έχουν παντού όπως εμείς , μόνο σε μια γωνία στον διάδρομο υπάρχει  ένα εικόνισμα  της Παναγίας , ούτε καντηλάκι έχω δει …

-Και εσύ Κοραλία μου , της μιλάς καθόλου , της λες τίποτα εσύ για όσα τόσα χρόνια έμαθες …για την εξομολόγηση , την Θεία Κοινωνία , τον Εκκλησιασμό , την πνευματική Ζωή ;

-Όχι , διστάζω κάπως  …στην εκδρομή που πήγαμε τις προάλλες   και καθίσαμε κάπου  να φάμε με όλα τα παιδιά απ την τάξη  , έκανα τον Σταυρό μου και εκείνη παραξενεύτηκε και μου είπε …τι είσαι βρε , γριά να σταυροκοπιέσαι ; Μα είναι καλό κορίτσι η Μαργαρίτα μαμά , την θέλω για φίλη μου , είναι όμορφη και διάσημη στο σχολείο…είναι αυτό που λέμε πολύ …famous !Bέβαια κάποιες φορές το παρακάνει και εκείνη και καμώνεται την μεγάλη  …

Χαμογέλασε και σιώπησε   η μάνα της …Εφηβεία σκέφτηκε …Μα είχε εμπιστοσύνη στην μικρή  της κόρη …Προσπάθησε τόσα χρόνια με τον άντρα της,  βίωμα σταθερό  να δώσουν στα παιδιά τους ..εικόνες , παραστάσεις αληθινού Θεού και των Αγίων Του . Έκαναν το σπίτι τους κατ οίκον Εκκλησία …Χριστό τους έδιναν συνέχεια για εφόδιο …Μοναδική  τους προίκα ο Χριστός …Η κληρονομιά των παιδιών τους  και η εν Κυρίω και μόνο  δική τους καύχηση …

Γι αυτό τον λόγο δεν την πίεζε πολύ τώρα στις απότομες αλλαγές του σώματός της , στην δύσκολη αυτή περίοδο για κάθε κορίτσι που σχοινοβατεί  ανάμεσα στην γυναίκα και το παιδί …

-Θέλεις να της μιλήσω της φίλης σου εγώ σαν έρθει ; Να της πούμε δυο λόγια για τον Χριστό μας , να την καλέσουμε μια μέρα με τους γονείς της και τον αδελφό της για φαγητό ;

-Μπα ….άσε καλύτερα ….Δεν ταιριάζετε καθόλου μ αυτούς !

-Καλά όπως θες κορίτσι μου ! Μόνο αν σου δοθεί ευκαιρία πες της κάτι …ή καλύτερα να σου πω …βρες μια αφορμή και πηγαίνετε λίγο πάνω στην γιαγιά σου   την Κοραλία …Αυτή πάντα βρίσκει έναν τρόπο να σε μαγεύει με τις μνήμες και τις διηγήσεις της …Θα χαρεί να την γνωρίσει η φίλη σου ! Τι λες ;

-Θα το σκεφτώ ! Και εμένα με συναρπάζουν οι ιστορίες της γιαγιάς οι αληθινές !

-Με συγκινείς που λες ότι είναι αληθινές , οι ιστορίες της Μάνας μου …Ξέρεις , πολλοί την έχουν λοιδορήσει , την έχουν κοροϊδέψει για αλαφροΐσκιωτη ..Ζουρλοκοραλία την φώναζαν κάποιοι παλιά …Ο Θεός να μην τους ξεσυνεριστεί τώρα που έφυγαν απ την ζωή …Που να πιστέψουν αυτά που έβλεπε η μάνα μου ! Πρέπει να χεις και συ καθαρή καρδιά για να τα πιστέψεις , για να τα νοιώσεις όλα τούτα !   Η μανούλα μου ! Έφτασε ογδόντα  χρονών και το μυαλό της ξυράφι …ο λόγος της τόσο χαρισματικός …οι μνήμες της τόσο ζωντανές …Πόσο λαχταρά τον τόπο της …ειδικά τώρα που την φέραμε μόνιμα εδώ μαζί μας …Της λείπει πολύ το χωριό …Αλλά πλέον δεν την βαστούν τα πόδια της …Πρέπει να την φροντίζουμε , να την προσέχουμε …Σ ευχαριστώ που τόσο την αγαπάς κι όλο ανεβαίνεις πάνω να της κρατήσεις συντροφιά …Εδώ που τα λέμε σου χει και αδυναμία …έχεις το όνομά της ..είσαι και η μικρότερη απ τους  3 σας …

Δεν είχε καταλάβει πως τα λεγε μόνη της τούτα τα τελευταία λόγια η Διαμαντούλα !Εξακολουθούσε να θυμιάζει το σπίτι σε όλα τα δωμάτια και  νόμιζε πως η κόρη της την παρακολουθούσε …Μα η  μικρή είχε βγει ήδη στην αυλή του σπιτιού τους και περίμενε την φίλη της να έρθει …

-Μονολογούσα τόση ώρα  …Αχ παιδάκι μου  …δόξα τω Θεώ , σκέφτηκε και για λίγο μόνο συννέφιασε στην θέα της κόρης της , που έμπαινε στο σπίτι μαζί με την συμμαθήτριά της …

-Καλώς τις συμμαθήτριες είπε, μα η ματιά της δεν έφευγε από το πρόσωπο της Μαργαρίτας …Ένα μικρό αστεράκι τατουάζ στο πλάι του λαιμού της και ένα σκουλαρίκι στην μύτη της , την έκαναν για λίγο να κομπιάσει  … ιδίως μόλις την άκουσε να λέει στην κόρη της :

-Δεν μου είπες με γειά …για το τατουάζ και το σκουλαρίκι …

-Πότε τα έκανες;

-Xθες το απόγευμα και τα δύο …Το τατουάζ είναι προσωρινό! Φεύγει με νερό ! Δεν μου είπες όμως σ΄ αρέσουν ;

-Ναι …δεν λέω …ωραία είναι …μα δεν πόνεσες που τρύπησες την μύτη σου  ;

-E …λιγάκι …μα μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος ; που λέει και η γιαγιά μου …

-Δεν την έχω γνωρίσει την γιαγιά σου Μαργαρίτα !

-Α είναι πολύ προχώ η γιαγιά μου …Αμα  την δεις δεν θα πιστέψεις ότι είναι 73 χρονών ! Ξανθό μαλλί , περιποιημένη πάντα , στην τρίχα …κοκέτα ! Ούτε 60 δεν την κάνεις !

-Α πρέπει να γνωρίσεις και την δική μας την γιαγιά …την κυρά Κοραλία ! βρήκε ευκαιρία και μίλησε τότε η Διαμαντούλα …Κοίταξε για λίγο την κόρη της μήπως και της θυμώσει , που έκανε εκείνη τελικά  την πρόταση μα δεν κατάλαβε να πειράχτηκε …

-Μόλις τελειώσετε Κοραλία μου,  αν έχει λίγο χρόνο και η Μαργαρίτα μας,  ανεβείτε πάνω να την γνωρίσει !

-Θες να ανέβουμε μετά Μαργαρίτα στην γιαγιά μου ;

-Ναι αμέ ! no problem ! Είναι και η γιαγιά σου προχώ;

-Κατά μια έννοια είναι ! είπε η Κοραλία χαμογελώντας με νόημα στην μάνα της  και πόσο το ευχαριστήθηκε εκείνη  αυτόν της τον λόγο ! Είπαμε , είχε εμπιστοσύνη στην κόρη της ! Πολλές φορές από πολύ μικρή της έλεγε , ο δικός της ο καθρέφτης να ναι πάντα η μορφή της Παναγίας μας !

 

Η πιο όμορφη γυναίκα του κόσμου ! Τούτη την στιγμή  σαν να αισθάνθηκε  πως το κορίτσι της είχε  την ωριμότητα και την δύναμη  πλέον  να καταλάβει τα αληθινά , μα και πως είχε την ευλογημένη  σοφία της γερόντισσας μάνας της σαν πέπλο και πίστης σκέπη  να την προστατεύει …Κάτι θα έβρισκε εκείνη πάλι να θυμηθεί και να φωτίσει  τα… σκοτεινά  !  

Έτσι και έγινε λοιπόν ! Δυο ώρες ύστερα , η γιαγιά Κοραλία υποδεχόταν με χαρά πολύ την εγγόνα της την συνονόματη και την φίλη της την Μαργαρίτα ! Καθισμένη την συνάντησαν στην μικρή της  πολυθρόνα, με την μαγκουρίτσα της , το πάλλευκο κεφάλι της , την μπελερίνα της την πλεχτή και  την ποδιά της ,  με το ραδιοφωνάκι δίπλα της συντονισμένο στον σταθμό της Μητροπόλεως να ακούει τα λόγια και τα τραγούδια του Θεού !   

-Καλώς μου τες  ! Καλώς μου  τες, τις κοπελιές μου τις φωτεινές  ! Πως σε λένε εσένα καμαράκι μου;

-Μαργαρίτα ! Απάντησε η μικρή με ένα συνεχές απορημένο βλέμμα , αφού  αλλιώς είχε συνηθίσει τις γιαγιάδες…

-Αχ τι όμορφο όνομα !  Καλά ψυχή μου ,  Κοραλία μου, γιατί  δεν μου είχες πει πως είχες φίλη με την οποία γιορτάζετε την ίδια μέρα ;

 -Μα …η Μαργαρίτα γιαγιά , γιορτάζει των Αγίων Πάντων ! Έτσι δεν είναι  Μαργαρίτα ;

-Ναι απ ότι ξέρω …Βασικά εγώ στα γενέθλιά μου γιορτάζω …αλλά ναι των Αγίων Πάντων είναι η γιορτή μου κάπου προς το Καλοκαίρι  !

-Παιδί μου γλυκό υπάρχει Αγία Μαργαρίτα , που τιμάται μαζί με την Αγία Κοραλία την 1^η Σεπτεμβρίου !

-Αλήθεια γιαγιά ; Και η Μαργαρίτα είναι μέσα στις 40 παρθένες που γιορτάζουν ; Όπως και  η μαμά μου , η Διαμαντούλα …η Αδαμαντίνη έτσι;

-Ναι μάτια  μου ακριβώς ! Ήταν 40 ασκήτριες ,πάναγνες παρθένες και πανέμορφες ,  η Αδαμαντίνη , η Αθηνά , η Ερασμία , η Ασπασία, η Μαργαρίτα , η Κοραλία , η Σαπφώ , η Ερατώ , η Θεανώ , η Τερψιχόρη , η Αφροδίτη , η Ακριβή , η Καλλιρόη και πολλές ακόμα που με τον δάσκαλό τους τον Αμμούν , που ήταν διάκονος στην Θράκη μαρτύρησαν με φριχτά βασανιστήρια από τον ηγεμόνα … Αυτός άλλες τις  έκαψε ζωντανές, άλλες τις σκότωσε με μαχαίρια και πυρωμένα σπαθιά ,  άλλες τις  αποκεφάλισε,  μαζί με τον δάσκαλό τους στο μαρτύριο ! Μεγάλες Αγίες όλες τους ! Και η Μαργαρίτα βασανίστηκε και θανατώθηκε για την αγάπη του Χριστού μας !

-Πώς  τα θυμάστε όλα αυτά …απόρησε η Μαργαρίτα …  -Αχ μάτια μου , οι Άγιοι θα μας δικάσουν ! -Αχ το Άγιο συναξάρι ! Μια ζωή παιδάκι μου !Μέσα στην Εκκλησία! Κάθε μέρα τόσα χρόνια ! Μα και τώρα,  όποτε μπορώ,  εκεί λαχταρώ να βρίσκομαι ! Μέσα στην Εκκλησία , στις ακολουθίες , στους Εσπερινούς , την ώρα που ξεκινά η γιορτή των Αγίων της ημέρας μετά το Νυν απολύεις του παπά !

-Λίγο ακαταλαβίστικα μου φαίνονται όλα τούτα , είπε η Μαργαρίτα …Εσύ Κοραλία τα καταλαβαίνεις ;                        

-Ναι , απόλυτα !  Και εμένα μου αρέσει πολύ να βρίσκομαι στην Εκκλησία, ιδίως τις Κυριακές ! Παλιά πήγαινα μαζί με την γιαγιά από πολύ πρωί ! Τώρα , πάω βέβαια τακτικά , αλλά καθυστερώ κάποτε-κάποτε και κλέβω μερικές φορές και λίγο ύπνο!   Αλλά προσπαθώ να είμαι κάθε Κυριακή …μεταλαμβάνω κιόλας !

-Α , δεν μας τα χες πει αυτά ! Δεν ήξερα πως ήσουν τόσο της Εκκλησίας !

-Όλοι ψυχή μου της Εκκλησίας είμαστε ! μίλησε η γεροντισούλα με την απαλή της φωνή ! Δεν είσαι εσύ της Εκκλησίας νομίζεις ; Βαπτισμένη είσαι στο όνομά Του ! Δικοί Του είμαστε όλοι ! Δεν πηγαίνεις εσύ αγάπη μου γλυκιά στην Εκκλησία ;Κάθε Κυριακή ;  Να συναντήσεις τον Χριστό μας;

 - Ναι … να σας πω , πηγαίνουμε κάποιες φορές , σίγουρα  την Μεγάλη Εβδομάδα στον Επιτάφιο και στην Ανάσταση! Και το καλοκαίρι στο χωριό του μπαμπά που έχει ξωκκλήσια   …Και με το σχολείο όταν μας πάνε  αλλά όχι και κάθε Κυριακή  ! Άλλωστε έχουμε και ένα Εκκλησάκι , την Αγιά Μαρίνα ακριβώς δίπλα στο σπίτι μας ! Πάμε καμιά φορά με την αδελφή μου και καθόμαστε μόνες μας  ! Είναι ωραία ! Έχει ησυχία ! Μας αρέσει και μένουμε αρκετά ! Ανάβουμε και κεράκια ! Φιλάμε τις εικόνες ! H μητέρα μου λέει πως ο Θεός είναι παντού εξ άλλου !  Όπου κι αν είσαι και του μιλήσεις λέει σε ακούει ! Και εκείνη δεν πάει στην Εκκλησία πολύ συχνά ! Μερικές μόνο φορές , όταν υπάρχει κάποιο μνημόσυνο μας σηκώνει και εμάς και πηγαίνουμε προς το τέλος  ! Άλλωστε δεν συμπαθεί και τον παπά μας ! Είναι λένε  κουτσομπόλης και φιλοχρήματος !

-Ναι παιδάκι μου , καταλαβαίνω ότι μπορεί να μην την  αναπαύει ο παππούλης , μα δεν πάμε για τους παπάδες στην Εκκλησία , πάμε μόνο για τον Δεσπότη Χριστό ! Εκείνοι σαν άνθρωποι αμαρτάνουν όπως όλοι μας , μα μόνο αυτοί μπορούν να μας μεταδίδουν τον Χριστό ! Κι ας είναι τα χέρια κάποιων  τους βρώμικα , χρυσό μας δίνουν , ατόφιο θησαυρό , αμόλυντο ! Ακούστε να σας  πω μια ιστορία από όταν ήμουν και εγώ στην ηλικία των μανάδων σας ! 

Ήμασταν  τότε στο χωριό μας ! Μην κοιτάς τώρα που ερημώσαν τα χωριά και τραβήχτηκαν όλοι στις πόλεις ! Τότε αντανακλούσαν  ζωντάνια οι τόποι μας και είχαν και ενορίες και παπάδες που λειτουργούσαν κάθε μέρα σχεδόν! Εγώ κόρες μου , είχα συνήθειο από μικρό παιδάκι  να πηγαίνω πρώτη στη Εκκλησία ! Ιδίως τις Κυριακές ,  να φιλήσω το Ευαγγέλιο στον Όρθρο και πιο πριν ακόμα ήμουν εκεί  ! Να ακούσω και για την Ανάσταση του Κυρίου ! Εκείνη την ώρα που το φως έξω αρχίζει να αγκαλιάζει την πλάση , μέσα στις Εκκλησίες εξιστορούνται μεγάλα γεγονότα , θαυμαστά πολύ , που κάνουν ακόμα και τους Αγγέλους να εκπλήσσονται ! Ξεκινούσα που λέτε από το σπίτι μας στην πάνω γειτονιά  και έπαιρνα τον κατήφορο για την Χώρα που ήταν η Κοίμηση , η μεγάλη Εκκλησία του χωριού μας ! Καλοκαίρι ήταν θυμάμαι ! Ιούλιος στις αρχές του! Της Αγίας Κυριακής ήταν και  έπεφτε εκείνη την χρονιά και μέρα  Κυριακή ! Όπως πήγαινα λοιπόν πολύ  πρωί , νωρίτερα από τους άλλους τους δικούς μου τον άντρα μου τον συγχωρεμένο και τις θυγατέρες  μας , περνάω μπροστά από την Εκκλησία του Σωτήρα κάτω στο λαγκάδι με τις καρυδιές  …Το θυμάσαι Κοραλία μου που σε πήγαινα μικρούλα και ανάβαμε τα καντήλια κάθε απόγευμα ! 

Περνώντας λοιπόν από την αυλή του Σωτήρα άκουσα ολοκάθαρα από μέσα να έρχονται   ήχοι από  ψαλμουδιές και θυμιατίσματα ! Μπα λέω ! Δεν  είπε ο παπά Λεωνίδας ότι θα λειτουργήσει εδώ σήμερα ! Και μπήκα στον Ναό  ! Μόνη μου ήμουν , ούτε η επιτρόπισσα η θειά Κατίνα , ούτε ο Γιώργης ο καντηλανάφτης  , ούτε ψάλτης, ούτε κανείς συγχωριανός μου…Νωρίς είπα είναι ακόμα …θα αρχίσουν να φτάνουν  σε λίγο ! Μα το ιερό γεμάτο από ιερείς που πηγαινοέρχονταν  ! Και ψέλνανε όλοι τους  συνέχεια …κάπως αλλιώτικα  μου φάνηκαν τα λόγια τους μα ήταν τόσο υπέροχη η μελωδία ! Κάθισα στο στασίδι πίσω απ το παγκάρι και δεν χόρταινα να τους ακούω ! Σκεφτόμουν ! Γιατί τόσοι παπάδες σήμερα και άγνωστοί μου  όλοι τους  ! Θα ήρθαν από την πόλη …Στην χάρη της Αγίας Κυριακής …Μήπως ο Κυριάκος ο Πετρόγιαννος που γιορτάζει σήμερα , ο πρόεδρος της κοινότητας τους έφερε , που θα κανε και αρτοκλασία , αλλά πάλι που είναι οι άρτοι ; Και εσπερινό γιατί έκανε ο παπά –Λεωνίδας  στην Κοίμηση και τίποτε δεν ανέφερε για σήμερα ; Και που είναι ο παπάς μας ; Δεν τον έβλεπα πουθενά ! Έβαλα λογισμό λοιπόν πως μάλλον κάποιος ξένος –επισκέπτης του καλοκαιριού απ τους Αμερικάνους μας , έκανε την λειτουργία και προσκάλεσε τους ιερείς! Μα σε λίγο αυτό που είδα με έκανε να τα χάσω ! Ένας Δεσπότης που φωτοβολούσε το πρόσωπό του και τα άμφιά του λάμπανε , βγήκε και ευλόγησε απ την Ωραία Πύλη ! Μην ήταν ο δικός μας ;Δεν μπορούσα καθόλου να διακρίνω από την λάμψη του  !   Έσκυψα το κεφάλι μου ! Δεν γινόταν  να δω το πρόσωπό του ! Άκουσα μόνο την γλυκύτατη φωνή του ! Δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα πέρασε ! Δεν φαινόταν κανείς να έρχεται στο μεταξύ  ! Σκέφτηκα τους δικούς μου που θα πήγαιναν στην Εκκλησία της Κοίμησης και δεν θα με έβρισκαν εκεί !  Φοβήθηκα μη και ανησυχήσουν τόση ώρα που είχε ήδη περάσει !  Φίλησα το εικόνισμα της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και έκανα να βγω έξω ! Εκείνη την ώρα ξαναπρόβαλλε λουσμένος στο Φως  ο Δεσπότης στην Ωραία Πύλη ! Άκουσα την φωνή του να μου λέει :

-Τέκνον που πάς ;

-Του απάντησα με όση φωνή  μου είχε μείνει ! Σεβασμιώτατε με συγχωρείτε ! Πρέπει να πάω στην Κοίμηση ! Θα ανησυχούν οι δικοί μου !Δεν τους είχα πει πως θα έρθω εδώ και θα με ψάχνουν ! 

-Πήγαινε Κοραλία ! μου είπε Εκείνος ! Θα είμαι και εγώ εκεί !

Βγήκα βιαστική έξω και πήρα τον κατήφορο ξανά ! Σκεφτόμουν συνέχεια αυτό που μου είπε : Θα είμαι και εγώ εκεί !  Θα είμαι και εγώ εκεί !  … Κάποια στιγμή με φώτισε  ο Κύριος και κατάλαβα ! Συγκινήθηκε η Κοραλία και έβγαλε απ την ποδιά της ένα μαντήλι να σκουπίσει τα δάκρυά της !

-Και τι έγινε τελικά ; ρώτησε η Μαργαρίτα που τόση ώρα άκουγε με ενδιαφέρον την διήγηση της γιαγιάς …Η μικρή Κοραλία και εκείνη εκστασιασμένη ! Δεν την είχε ξανακούσει ποτέ τόσα χρόνια τούτη την ιστορία …

-Τελικά καρδιά μου , πήγα στην Κοίμηση! Μόλις ξεκινούσε η Δοξολογία ! Κοίταξα προσεκτικά μέσα στον  Ναό  μήπως και δω τον Λαμπρό Δεσπότη…

-Τον είδες γιαγιά ; ρώτησε τώρα η εγγονή της …

-Ναι …ήταν ακόμα στον Δεσποτικό του Θρόνο και ευλογούσε και έπειτα  μπήκε μέσα στο Ιερό  !Εκεί που βρίσκεται πάντα μαζί με την Μητέρα Του, όλους τους Αγίους και όλους τους Αγγέλους Του ! Σε κάθε Εκκλησία όλες τις μέρες , τις Κυριακές και τις Γιορτάδες ! Εκεί που προσφέρεται   αναίμακτα ο Κύριος και Δεσπότης της ζωής μας ! Στην Θεία Λειτουργία! Μόνο εκεί θα τον συναντήσουμε τον Ζώντα Θεό μας ! Και μόνο εκεί θα ενωθούμε μαζί του ! Την ώρα εκείνη μόνο την ευλογημένη ! Όλες τις άλλες ώρες παιδιά μου φυσικά και υπάρχει παντού ο Χριστός μας, μα δεν μπορούμε να ενωθούμε με το Σώμα και το Αίμα Του ! Αυτή είναι η διαφορά ! Γι αυτό είναι ωφέλιμο για τις ψυχές μας να πηγαίνουμε στον Ναό όταν τελείται το μεγάλο αυτό μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας , μετανοημένοι και εξομολογημένοι , να Τον λάβουμε μέσα μας ! 

Πάντα θα είναι και Αυτός εκεί ! Όπως τότε μου υποσχέθηκε ! Μην τα πείτε αυτά πουθενά παιδιά μου ! Μόνο μετά , που θα φύγω και εγώ ! Πως μου ρθε τώρα και σας το πα ! Σε κανέναν δεν το έχω ομολογήσει τόσα χρόνια που πέρασαν από εκείνη την Κυριακή  ! Ούτε στην μάνα σου Κοραλίτσα μου ! Μόνο στον παπά Λεωνίδα  το είπα τότε τον μακαρίτη που με εξομολογούσε ! Όχι γιατί φοβόμουνα μήπως με ξαναπούν τρελή και αλαφροΐσκιωτη ,τα χα συνηθίσει όλα τούτα ,  μα γιατί φοβόμουν μήπως χάσω εκείνο το Φως του Δεσπότη  …

-Πέρασε η ώρα , είπε η μικρή Κοραλία ! Νύχτωσε έξω ! Θα θες να φύγεις Μαργαρίτα !

-Όχι , μου άρεσε τόσο αυτή η ιστορία ! Σαν να κατάλαβα πολλά σήμερα ! Είχα ακούσει για την Θεία Ευχαριστία στο σχολείο και κάποτε τυχαία που έκανα ζάπινγκ  σε μια εκπομπή , με έναν παππούλη στον Λύχνο , στην τηλεόραση! Μα σήμερα …σαν κάτι να ένιωσα μέσα μου …δεν ξέρω …είναι όντως πολύ προχώ η γιαγιά σου !

-Αφού στο είπα, δεν στο είπα ;

-Να έρχεσαι Μαργαρίτα μου , μίλησε  η γιαγιά , όποτε θες με την φιλενάδα σου  εδώ να μιλάμε ! Πολύ χάρηκα που σε γνώρισα ψυχούλα μου! Φέτος αν θέλει ο Θεός ,  να την γιορτάσετε μαζί την γιορτή  σας ! Πρώτη φορά και εσύ! Και αν είναι ευλογημένο  να κάνουμε μια αρτοκλασία όλες μας στην Εκκλησία , να προετοιμαστούμε  πρώτα όμως και να ευχαριστήσουμε τον Δεσπότη Χριστό που θα μας αξιώσει να ενωθούμε μαζί Του !Γιατί παιδιά μου να τον θυμάστε πάντα τον λόγο Του! Δεν φεύγει ποτέ εκείνη η γλυκιά φωνή του από τα αυτιά και την ψυχή μου:

Θα είμαι και εγώ εκεί !

Νώντας Σκοπετέας

Από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;''

(εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

Αληθινό περιστατικό , ( η εμφάνιση του Μέγα Αρχιερέως) από κήρυγμα του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού κ.Αθανασίου , έτσι όπως διασκευάστηκε για τις ανάγκες …εφηβικών ψυχών…