Άη Δημητριάτης βροχερός φόρεσε
ένα ρασάκι
σε αγρυπνία ταπεινή λαλεί ένα
κοντάκι.
Καλλικελάδου Ρωμανού, Οσίου
Ιωάννη,
νόμισμα κράτησε χρυσό και Μαϊουμά
στεφάνι.
Διονύσιος και Ιερόθεος, διάσημοι
Αθηναίοι,
του Παύλου ήταν μαθητές,
Επίσκοποι γενναίοι.
Και οι στρατιώτες του Ιησού, ο
Σέργιος με το Βάκχο,
ασπάζονται Μονογενή, αρνούνται
θεομάχο.
Απόστολοι , Ομολογητές και
Θεολόγος Νέος
τις μέρες τις λαμπρύνουνε, είν’
του Οκτωβρίου κλέος.
Και τον Καψάλη ασκητή, το θαλερό
Αρτέμη
εύλαλα χείλη τους φιλούν σε
Εικόνα στολισμένη.
Κηρύττει ο Εκατόνταρχος Χριστό
Αναστημένο.
Ο ιερότατος Λουκάς αγιογραφεί
Παρθένο.
Της Οδηγήτριας τη ματιά με δέος
να κοιτάξεις
και να θαυμάσεις ύστερα των
Μαθητών τις Πράξεις …
Καλοκαιράκι άμοιαστο τιμά τον
Πολιούχο,
γάλα για αίμα έσταξε στο
λογχισμένο ρούχο.
Κι ο καβαλάρης Άγιος απίστους
αφανίζει,
πεντάκλιτη Βασιλική με μύρο
ξεχειλίζει.
Ανέμισε η Λευτεριά στης Πίνδου τα αγιομέρια
του Αργυροκάστρου οι νικητές
σηκώνουνε τα χέρια !
Ευχαριστούν τη Δέσποινα, τη Σκέπη
την Αγία,
Γοργουπήκοος Ουρανός πάνω απ΄την
Αλβανία.
Βαστώ κοντάρι με Σταυρό, του
Δίκαιου Ρομφαία,
χρυσάνθεμα
και γαλανό στην ένδοξη σημαία.
Νώντα Σκοπετέα
Απόσπασμα από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο :
Του Μηνού η ψυχή .
