main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

18 Δεκ 2014

Χριστούγεννα με τους ταπεινούς...


Αυτοί είναι οι φίλοι μου, οι δικοί μου. Όσα θέλει ένας πλούσιος για να ζήσει μια μέρα, φτάνουνε για να ζήσουνε τρεις και τέσσερες απ’ αυτούς για έναν χρόνο. Και όμως, σ' αυτούς απάνω είναι η ευλογία του Θεού, Αυτοί είναι «οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες». Ζούνε κρυφά από τον κόσμο. Κανένας σπουδαίος δεν τους ξέρει και κανέναν σπουδαίον δεν γνωρίζουνε.
Πολλές φορές κάθουμαι καί συλλογίζουμαι καί λέγω: Να, αυτοί δεν ζούνε με τόση απλότητα και με ένα τίποτα; Ναι, ζούνε, και μάλιστα είναι πιο φχαριστημένοι από τη ζωή.  ( Φώτης Κόντογλου )


Οι ταπεινοί έχουν φωνή , μα ξέρουν να σωπαίνουν
Χαμογελούν μπροστά στο Εγώ κι όλο σκυφτοί διαβαίνουν!
Χρονιάρες μέρες χαίρονται , γιορτάζουν και δακρύζουν
Χρόνια πολλά και μνήσθητι ακούς να ψιθυρίζουν …

Μέσα σε σπηλιές, ανεμοδαρμένα καταφύγια ψυχών που διψούν τον Κύριο. Μέσα σε σπίτια Εκκλησιές , με προσκυνητάρια κεροφώτιστα και τα αγιωτικά κειμήλια να καθρεφτίζουν το ιλαρό το Φως. Με ήχους της θάλασσας που τάματα και απάγκια λυτρωτικά  ξέρει να φανερώνει. Με την ευχή της  γονατιστής μάνας και  της καμπάνας  τον αχό από την μακρινή την πατρίδα,  να σημαίνει το ξημέρωμα της μεγάλης γιορτής. Το Άγιο δωδεκαήμερο, συντροφιά με τους ταπεινούς ήρωες του Κυρ Φώτη.    Βγαλμένο από τη ζωή των μακαρίων που ξέρουν το γιατί γιορτάζουν και κυρίως το γιατί ζουν!!


Νώντας Σκοπετέας
Κείμενο με αφορμή την σειρά 10 εκπομπών με τίτλο : «Χριστούγεννα με τους Ταπεινούς» που μεταδίδεται από το 2010  στο ραδιόφωνο μέσα στο Άγιο Δωδεκαήμερο , με  κείμενα του Φώτη Κόντογλου ,  ανθολογημένα από τις θύμισες των δικών του Χριστουγέννων , με τους ταπεινούς και αθάνατους ήρωές του …
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"


15 Δεκ 2014

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 9)


Πέτρα την πέτρα ορθώνεται κάτω απ το Κουτλουμούσι
του Μοναχού το όνειρο,  Κύριος θα εισακούσει !
Θαύμα μας έδειξε τρανό , πίστις πολεμουμένων,  
ο γέροντας να εισέρχεται θυρών των κεκλεισμένων  !

Κρυφά περάσματα νερά και ξύλινα γεφύρια,
να σε περνούν απέναντι σε άγια Θυσιαστήρια !
Στο ιερό μπήκε ο παπάς με συστολή και δέος…
Κλάμα που δεν σταμάτησε   για της ψυχής το χρέος !

Τελευταία μέρα μας στο Όρος . Αφήσαμε γεμάτοι από  αναμνήσεις- εφόδια   το Σεράι και κατευθυνθήκαμε προς την πεφιλημένη Μονή της Φοβεράς Προστασίας . Το Κουτλουμούσι , οικεία όμορφο και καταδεκτικό , σαν αγκαλιά Μητέρας φιλόστοργης . Αρχοντάρης πλέον ο Μοναχός Ι. Γερμανικής καταγωγής . Πράος και βαθύτατα ευγενικός,  μας υποδέχτηκε εγκάρδια, μας κέρασε μεγάλα λουκούμια,  δροσάτο  νερό και εξαιρετικό τσίπουρο . Σημείωσε τα στοιχεία μας στο Βιβλίο προσκυνητών και μας μίλησε για το πρόγραμμα  . Πήραμε δωμάτιο στον πρώτο όροφο , το ίδιο με πέρυσι , για πέντε άτομα
με την υπέροχη θέα στην αυλή και στο καθολικό . Μας ενθουσίασε η αίσθηση της επιστροφής  στα αγαπημένα γνώριμα . Πήραμε τον κατήφορο προς τα μέρη της Παναγούδας . Ύστερα από αρκετό καιρό θα επισκεπτόμασταν το κελί του Αγίου Γέροντος Παϊσίου.
Πριν θα κάναμε στάση στον γνωστό μας Μοναχό Π. και στο νέο του «σπίτι» . Ήταν εκεί και μας περίμενε . Πλέον το κάθισμά του έχει αποκτήσει μορφή. Με ανύπαρκτα υλικά μέσα , μα με πολύ αγάπη και ζωντανό το νεανικό  του όνειρο, να γίνει Αγιορείτης με έναν δικό του οίκο προσευχής και μια καταφυγή απερίσπαστη . Και έδωσε ο Κύριος ! Δεν ζητά πολλά , μόνο τα βασικά και τα απαραίτητα . Όλα λιτά μα πλούσια , ταπεινά μα ζηλευτά . Το καμαρώσαμε το κελάκι του . 
Ευχόμαστε όλοι σύντομα να αποκτήσει και Εκκλησία δική του .  Τον μακαρίσαμε ξανά και εκείνος βάλθηκε να μας κεράσει ό,τι υπήρχε . Έφτιαξε καφέ και μας προσέφερε σε ένα αυτοσχέδιο τραπέζι . Κάτσαμε στριμωγμένοι σε έναν μικρό καναπέ και μιλήσαμε αρκετή ώρα μαζί του.  Αγωνιά για τις κακοδοξίες και ορθώνει φωνή επαγρύπνησης . Ο Ήλιος μπαίνει ευχάριστα  από παντού στο μικρό αρχονταρίκι . Ένα πλάτωμα μπροστά στην είσοδο  , που απρόσκοπτα αγναντεύει την κορυφή της Μεταμόρφωσης και όλα τα αγιομέρια-εξαρτήματα της Κουτλουμουσίου , είναι πραγματικά ασύγκριτο . Λίγο πριν φύγουμε ο πατήρ. Π. μας εφοδιάζει με πνευματικό υλικό . Ο Μιχάλης κρατά με προσοχή μια εξαιρετική έκδοση των Χαιρετισμών της Παναγίας που ο πάτερ του χαρίζει . –Και κάτι για  να τονωθεί η πίστη σας ! μας λέει ο Μοναχός και μας δείχνει το κινητό του τηλέφωνο . -Θα σας δείξω ένα βίντεο και θα μου πείτε ! Πρόσφατα μου κάνανε τα έξοδα κάποιοι αδελφοί και πήγα στην Φινλανδία .Μικρή εκεί η Ορθόδοξη κοινότητα , περίπου το 2% του πληθυσμού .Βέβαια μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί!- Έχοντας μόλις συναντήσει και την Φινλανδική «παροικία» στο Σεράι σκέφτηκα πως τα λόγια του Αποστόλου Παύλου για μια ακόμη φορά έβρισκαν  πλήρες αντίκρισμα ! -  Εκεί συνάντησα λοιπόν έναν άνθρωπο , που πριν λίγα χρόνια μετεστράφη στην Ορθοδοξία                                                                                          διαβάζοντας κάποια βιβλία για τον Γέροντα Παϊσιο .
Ένιωσε λοιπόν πολύ έντονη την βοήθεια του Γέροντα στον φωτισμό του και αισθάνθηκε την ανάγκη να έρθει στο Όρος και στην Παναγούδα , για να τον «ευχαριστήσει». Πράγματι ήλθε και μετέβη στο κελί , όπου προσκύνησε και συνάντησε τους τωρινούς  Πατέρες .Πήρε ευλογία να βγάλει κάποιες φωτογραφίες και βίντεο για να του θυμίζουν το προσκύνημά του . Πράγματι έτσι έγινε ! Μόλις επέστρεψε στην πατρίδα του όμως και θέλησε να δει αυτά που είχε αποτυπώσει ο φακός του , σε ένα βίντεο συγκεκριμένα από την αυλή της Παναγούδας,  τι  είδε  νομίζετε η ψυχούλα  ; Βλέπει τον ίδιο τον Γέροντα Παΐσιο να μπαίνει  μέσα στο κελί του από την πόρτα !  Το πιστεύετε παιδιά  ; Πήρα λοιπόν και εγώ αυτήν την ευλογία και την έχω στο κινητό μου.
Και από τότε όλες οι Καρυές έχουν περάσει από εδώ !!  Μάλιστα το έδειξα και τους Πατέρες πάνω στην Κουτλουμουσίου και στον Γέροντα Χριστόδουλο ! Το έβαλαν σε μεγαλύτερη οθόνη και όλοι αναγνώρισαν αναμφίβολα τον Γέροντα ! Ελάτε τώρα να τον δείτε και σεις και να δυναμώσει  η πίστη σας που τόσο συχνά δοκιμάζεται και πολεμείται από τον εχθρό …Πρέπει να είδαμε το στιγμιότυπο πάνω από είκοσι φορές . Ο Γέροντας σχεδόν τρυπώντας την πόρτα του κελιού του να εισέρχεται !  Έκπληκτοι , άφωνοι και συγκινημένοι που βλέπαμε υποστατικά τον Γέροντα , είκοσι χρόνια μετά την κοίμησή του να περιδιαβαίνει στα αγαπημένα του μέρη . Όχι για να αποδείξει την Αγιότητά του , όχι για να προκαλέσει το δέος και να αυξήσει  περισσότερο την παγκόσμια  φήμη του , μα κατ οικονομία Θεού  για να ενισχύσει τους απελπισμένους και ισχνούς στην πίστη , για να ανορθώσει  το σωτήριο φρόνημα του καθενός μας . Τι δώρο Θεϊκό ήταν αυτό το θαύμα ! Τι στιγμή αξέχαστη !  
Ευτυχισμένοι  και ευνόητα με ακόμη περισσότερη  πλέον λαχτάρα , μαζί με τον πατέρα Π. , κατηφορίζουμε για Παναγούδα .  Πλαγιά ολοπράσινη κατάγιομη από ελιές φορτωμένες πλούσια με καρπό . Κάθε τους αποσκιάδα  και ένα προσκυνητάρι να γονατίσει ο λογισμός ο αγαθός . Τα ταπεινά «διαμάντια»  του μέγα Πολέμη μας  «ακούγονται» σιμά σε μια γραία :    
…ευλογημένο να ’ναι ελιά το χώμα που σε θρέφει
και ευλογημένο το νερό που πίνεις απ’ τα νέφη και ευλογημένος τρεις φορές ’Κείνος που σε ’χει στείλει,
για το λυχνάρι του φτωχού και τ’ άγιου το καντήλι… 
Συναντάμε τον παπά-Χρήστο με τους ενορίτες του . Μοιάζει να χουμε χρόνια να συναντηθούμε . Κι ήταν μόλις προχθές που ήμασταν και  πάλι μαζί ! Μας διηγούνται με ενθουσιασμό στην διαδρομή για τις δυο μέρες τις δικές τους , για την Καρακάλλου και την Φιλοθέου όπου αγρύπνησαν για τον Άγιο Θεολόγο. Το μονοπάτι σαν κρυφό, μυστικό  πέρασμα Παραδείσου . Δασύσκιωτο  ολοχρονίς και υγρό , με ξύλινα γεφυράκια που αντέχουν τα άπειρα καθημερινά πατήματα αυτών που έρχονται για να ευχαριστήσουν τον Άγιο . Ακτίνες ηλίου τα φωτίζουν και μοιάζουν κι αυτές ουρανόσταλτες . Νερά τρεχούμενα με προορισμό αδιερεύνητο . 
Φτάνουμε έπειτα από λίγο . Δεν έχει αλλάξει τίποτα . Όλα ανέγγιχτα στον χρόνο , όλα ευλαβικά απαράλλαχτα όπως τότε . Μια ντομάτα αφημένη  πάνω σε ένα κούτσουρο μοιάζει κομμένη από τα χεράκια του Γέροντα . Γλυκό το φίλεμά της  στους οδοιπόρους της μόνης αλήθειας. Τα λουκούμια και το κουπάκι με το νερό περιμένουν κι αυτά στην είσοδο.  Μπαίνουμε όλοι και προσκυνάμε . Κάποιοι γονατίζουν μπροστά στο στασίδι του Αγίου και στο μάλλινο σκέπασμά του . Ένας  κλαίει που το τάμα του εκπληρώθηκε …Δεν τον ενοχλεί διόλου που όλοι τον βλέπουμε . Μάλλον τον ζηλεύουμε εκείνη την άγια  ώρα !   Ο Παπά Χρήστος μπαίνει μέσα στο Ιερό γεμάτος  συστολή και απερίγραπτη κατάνυξη .Ο Ταπεινός σημερινός Γέροντας Αρσένιος ,  ολόχαρος μας παρακολουθεί και μας εύχεται συνέχεια . Κληρονομείται η Αγιότητα άραγε ; Παρασύρει στα σίγουρα ! Η μορφή του πράου και γλυκύτατου Ιερομονάχου , ομοσκήνου του Αγίου , αυτό μαρτυρά !

Ζητάμε την ευχή του . -Την ευχή του Αγίου Γέροντα να έχουμε όλοι ! μας απαντά . Θέλουμε να μείνουμε κι άλλο , μήπως δούμε και εμείς κάπου το κλέος του Όρους να σεργιανάει με το ραβδί του …. Επιστρέφουμε στο κελί μας κουρασμένοι , μα έχοντας ψηλαφίσει τόσο αξέχαστα  τον Θεό . Στον τοίχο η μονολόγιστη ευχή και ένα εικόνισμα του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά να μας θυμίζει την δική του ξεχωριστή προσευχή : Κύριε Φώτισόν μου το σκότος !
 Κάθε ταξίδι στον Άθω ένα μελισσοκέρι αναμμένο  , σαν λυκαυγές στην  αθλία  ψυχή μου ,  να τρυπά  τον έρεβό της   !

Στις τέσσερις κατεβήκαμε για τον εσπερινό . Του Αγίου Καλλιστράτου και των τεσσαράκοντα εννέα συν αυτώ μαρτυρησάντων …Αρίφνητοι οι συν αυτοίς μαρτυρήσαντες …Οι αθλητές του Παραδείσου οι ατρόμητοι .  Πάντα βρισκόταν βέβαια ο ένας να τους εμπνεύσει τον ιερό πόθο , να αντανακλάσει πάνω τους το Φως το Αληθινό , να τους μετακενώσει το επουράνιο πνεύμα . Κάθε βίος Αγίου και ένα μήνυμα :  Αν δεν αντέχεις να γίνεις ο ένας , γίνε τουλάχιστον  ο συν αυτώ !
Στην καινούρια   τράπεζα παρατηρούμε τις νέες αγιογραφημένες παραστάσεις . Πάνω Αγιορείτες Άγιοι και κάτω σκηνές απ τον βίο και την πολλάκις μαρτυρική άσκησή τους. Γύρω-γύρω το Σύμβολο της Πίστης και η ζωή της Υπερευλογημένης Θεοτόκου . Μια παράσταση από το ψήφισμα του 1913 κατά της διεθνοποίησης του Όρους μας εντυπωσιάζει.
Η μνήμη είναι αυτή που θα αποσοβήσει τον μεγαλύτερο κίνδυνο των Αγιορειτών …. 
Ο Ιερομόναχος Β. εφημέριος . Με ξεχωριστή προσοχή σταυρώνει τα ενθύμιά μας πάνω σε κάθε τίμιο λείψανο , να λάβουν την χάρη από το Τίμιο ξύλο , το άφθορο πόδι της Θεοπρομήτορος Αγίας Άννης , τη  κάρα του Αγίου Αλυπίου , το χέρι του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου και τόσων άλλων .  
Η Παναγία η Στυλαρινή η Γιάτρισσα , ολόσωμη και ένθρονη ικετεύει ακουμπώντας τα δεξιά ακροδάκτυλά της στο πανάχραντο γόνατο του νηπίου Θεού .

Έναν αιώνα πριν  μια κόρη η Καλλιόπη μετέπειτα μοναχή Θεοδοσία  , την έσωσε από τους αλλόθρησκους τοποθετώντας την μέσα σε έναν τοίχο στο σπίτι της στον Μαρμαρά της Προποντίδας .
Έβαλε να καίει ακοίμητη καντήλα , και η ίδια η Παναγία με χτύπους  ειδοποιούσε όταν σωνόταν το λάδι και η φλόγα . Η γυναίκα  την μετέφερε και στην Ελλάδα για να φτάσει στο Κουτλουμούσι όπου τιμάται ανήμερα της Κοιμήσεως  . Μαζί με την εικόνα της Φοβεράς Προστασίας παρέχουν σε όλους   ιάματα και σκεπάζουν και διασώζουν . Προσκυνάμε και τις δυο και ανεβαίνουμε στο αρχονταρίκι του πρώτου ορόφου με την πλούσια βιβλιοθήκη . Εδώ θα ακούσουμε και τούτο το βράδυ θαύματα και θαυμάσια …   ( συνεχίζεται …)                                         Νώντας Σκοπετέας
Η Παναγία οικονόμησε …  Ημερολόγιο  Όρους 2014
Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους .

12 Δεκ 2014

Στου Αγίου Σπυριδώνου την γιορτή!

 
Είναι κάποια  λάθη στη γλώσσα του λαού μας,  που ακούγονται τόσο τρυφερά, τόσο αγνά, τόσο όμορφα, τόσο πηγαία, τόσο αναγκαία για τις ψυχές που τα απολαμβάνουν...Είναι η Θεία Χάρις που κάνει τούτα  τα λάθη να μην φαίνονται μόνο, μα να είναι αυτά τα σωστά! Να γίνονται παράδοξα ο κανόνας! Δεν τα κοκκινίζει, ούτε τα σβήνει κανένα χέρι σπουδαγμένου δασκάλου και διορθωτή. Θαυμαστικό στέκει δίπλα  τους! Και νοσταλγία για όλες τις μνήμες που πέμπουνε,  κάθε φορά που λαλούνται  από στόματα  μελίρρυτα…     
   Ο Πάτερ! ακούς να λέγεται στ’ Αγιορείτικα αγιομέρια. Το ορθό είναι ο Πατήρ…έτσι δεν είναι;  Μα αυτό το Πάτερ έχει κατοχυρωθεί στο λεξικό της ζωής μας, από γραφίδες που μοσχομυρίζουν λιβάνι. Ο Κυρ Φώτης σου ρχεται στο μυαλό και ο Κυρ Αλεξανδρής, ο Σκιαθίτης ψάλτης με τα χαριτωμένα του σχόλια για τις καταβασίες των Χριστουγέννων, παραμονή Γεννήσεως στην βάρκα για το κάστρο και του Χριστού την Εκκλησιά, τότε που νόμιζε ο ευλογημένος πως ο ανυψώσας το κέρας ημών ήταν κάποιος μικρανεψιός…
Μα και όσα διαβάζεις και ακούς για Βαγγέλια και Ξαπτέρυγα, σου θυμίζουν τα απλοϊκά γεροντάκια των Σαρακοστών του Κόντογλου και τις αγράμματες μανάδες τις παλιές  με τα παιδιά τους, βουρκωμένες κάτω απ το πετραχήλι και τη σκιά του Ευαγγελίου της Κυριακής και της Γιορτάδας, κι ας μην καταλάβαιναν γρι απ του Χριστού μας τα θάματα και τα λόγια στα αρχαία τα ρήματα.   
                 
   Αχ πόσο όμορφα φέρνει δίπλα του ο λαός μας τους λατρεμένους του Αγίους! Πως λαχταρά η ψυχή τις παράδοξες κείνες  επικλήσεις τους, σαν σιμώνει η μεγάλη ημέρα της οσίας τους μνήμης.  Του Αγιαντρέου ή του Αγιαντριός,του Αη Μηνός,του Αη Βασιλειού, του Αη Γιαννιού, της Παπαντής, των Ταξιαρχώνε, του Αη Γιωργιού και πόσες ακόμα βλογημένες γλωσσοπλασίες…
                                                                    Στην σημερινή την εκπομπή
του Αγίου Σπυριδώνου ζητούμε την ευκή !
Την ώρα που κοιμόμαστε
κερί που καίει ευχόμαστε …
Ο Άγιος να τρέχει , όσους τον καλούν να σώνει
και μύρια ακόμα ζεύγη με πατούμενα,
όλον τον κόσμο να γυρνά και όλο αυτά να λιώνει …

 
Νώντας Σκοπετέας
Από το βιβλίο: "Αὐτοὶ οἱ παράξενοι Χριστιανοί…"
Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2021 
Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο :
Στου Αγίου Σπυριδώνου την γιορτή 

8 Δεκ 2014

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 8)




Μετάσταση Ευαγγελιστού Χριστού ηγαπημένου
Υιού βροντής , Υιού εκλεκτού Μάνας Αειπαρθένου .
Αναστενάζει ο Γέροντας και   έλεος ικετεύει
Τον κόσμο που όλο νοιάζεται βλέπει  να κινδυνεύει…

Παίρνουμε ευχή απ του Ιώβ τα χέρια που ευλογούνε .
Τα βάσανα κι η υπομονή αλλού θα ανταμειφθούνε !
Ψέλνει κι αυτός και υμνολογεί το όνομα Κυρίου…
       Βγαλμένος απ τα γράμματα του Βιβλικού χωρίου! 

 

Μετά από λίγες στιγμές ανάπαυσης, στις τέσσερις  το απόγευμα,  βρεθήκαμε μαζί με όλους τους υπόλοιπους προσκυνητές  και περιμέναμε μπροστά στην Υπόγεια Τράπεζα με τις πολλές αίθουσες και τα πολυάριθμα προσκυνητάρια . Σχεδόν ογδόντα άτομα, όσα περίπου καθημερινά εδώ καταφθάνουν. Στο Σεράι  ποτέ δεν αρνούνται να φιλοξενήσουν. Κι αν ακόμα δεν μεριμνήσεις από νωρίς να τους ειδοποιήσεις –έτσι πρέπει να γίνεται -πάντα θα βρουν τον τρόπο να σε βολέψουν. Μετά από λίγο μας είπαν να περάσουμε μέσα. Παραμονές του Ηγαπημένου Αγίου του Κυρίου, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου . Ανάγνωσμα συναφές,  μα ομολογώ πως δεν τα καταφέρνω να είμαι συγκεντρωμένος. Όλη μου την προσοχή και τον θαυμασμό , κερδίζει  ο Μοναχός Ιώβ που τρώει ακριβώς δίπλα μας.
Καθισμένος σε αναπηρικό καροτσάκι απολαμβάνει την φροντίδα του Μοναχού αδελφού του , Φινλανδικής καταγωγής , που με περισσή αγάπη τον βοηθά με το φαγητό του. Ανήμπορος εντελώς ο ίδιος,  προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις,  όσο μπορεί να μην δυσκολεύει περισσότερο το  έργο του διακονητή του. Εκείνος τόσο ήρεμος και χαρούμενα γαλήνιος ταυτόχρονα τρώει και ο ίδιος και απολαμβάνει κάθε χαμόγελο του Ιώβ που μοιάζει με ευχή ανεκτίμητη. Η ποδιά που χρησιμοποιεί για να μην λερώνονται και οι δυο τους, μοιάζει με του Χριστού μας το Λέντιο το αγιασμένο, εκείνο το ευλογημένο εις τους αιώνες βράδυ στο υπερώο της Σιών. Η φωνή Του ηχεί ασίγαστα στα αυτιά κάθε Σεραγιώτη, που βρίσκει στο πρόσωπο του Μοναχού Ιώβ την αφορμή να εφαρμόσει τα αθάνατα λόγια Εκείνου: “Ος εάν θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος. Και γαρ ο Υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι, και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών” [Μαρκ. ι’43-45] . Στην κορυφή της Τράπεζας  ο Γέροντας Εφραίμ , Δικαίος της Σκήτης. Μόλις έχει επιστρέψει από τον έξω κόσμο, όπου βρέθηκε για να αναπαύσει αδελφούς μας με το πετραχήλι του. Μεγάλη μορφή του σύγχρονου Αγιορείτικου κόσμου. Κι αυτόν πάντα τον σκέφτομαι να «κανοναρχεί» το Θεϊκό έλεος. Σε κάθε εποχή έχει ο Χριστός μας τους «δικούς του», όπως λέγει ένας άλλος φωτισμένος Πατέρας των ημερών μας κι ο Γέροντας Εφραίμ το δίχως άλλο σ’ αυτούς συγκαταλέγεται…Αξέχαστες οι φορές που αξιωθήκαμε να τον πλησιάσουμε, να πάρουμε την ευχή του, να εξομολογηθούμε πριν από χρόνια. Μένουμε στην Τράπεζα αφού ευγενικά ζητούν εθελοντές για την τακτοποίησή της και την συγκομιδή των ευλογηθέντων περισσευμάτων . 
Πως μας αρέσει αυτή η σεραγιώτικη συνήθεια της παγκοινιάς. Γίνεσαι και εσύ διακονητής μνημονευτέος εις τους αιώνες. Μα και πράττεις το αυτονόητο βοηθώντας έστω και ελάχιστα τον αγώνα των μοναχών που μόνο σου εύχονται και σε ευχαριστούν…-Εμείς ευχαριστούμε Πατέρες!Έτσι πρόθυμοι  να είστε  και στα σπίτια σας μας λέει χαμογελώντας  ένας! Όχι μόνο να ανάβετε το καντήλι …Να πλένετε και κανένα πιάτο να αναπαύετε τις γυναίκες σας ! Μηνύματα και συμβουλές καλοπροαίρετων ψυχών που  αφουγκράζονται συνεχώς , κατανοώντας  και τον έξω αγώνα των εγγάμων αδελφών τους …Μπήκαμε στον επιβλητικό Ναό για τον Εσπερινό. Πολλές οι φορές που τον έχουμε επισκεφθεί στο παρελθόν. Η αίσθηση, να θυμίζει πάντα την πρώτη φορά. Το αχανές του, σε τίποτα δεν εμποδίζει την ζεστασιά της προσευχής να σε αγκαλιάσει. Εσπερινός του Αη Γιαννιού του Θεολόγου. Ο Πρωτόκλητος οικοδεσπότης  τον υποδέχεται όπως τότε στην Γεννησαρέτ. Εκεί ο Ευαγγελιστής άκουσε τον Ανδρέα  να ομολογεί και το κατέγραψε για να αντηχεί πάντοτε: Ευρήκαμεν  τον Μεσσία, ο εστίν μεθερμηνευόμενον Χριστός! Στον εσπερινό της μνήμης της ιερής του μετάστασης  , όλοι οι Απόστολοι παρίστανται τιμητικώς, για τον μόνο που ονομάστηκε Υιός Παρθένου . 
Για Εκείνον  που εν ζωή τέλεσε διακόσιες επτά νεκραναστάσεις! Για εκείνον που μετέστη σωματικώς στον Ουρανό. Άραγε ποιος επικαλείται στις μέρες μας τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο; Η παρρησία του από ποιόν μπορεί να αμφισβητηθεί; Μόνο από την άγνοια και την αδιαφορία μας…Αυτή που αφήνει μια ζωή να κυλά  μέσα στο κοσμικό φρόνημα και τις επίγειες απολαύσεις. Και οι σελίδες του ευλογημένου μηναίου να μένουν ατσαλάκωτες , αδιάβαστες και άγνωστες …Και η ζωή να περνά  …αναπολόγητη από δίπλα σου!
 Έλεος Κύριε ! Συγχώρα Άγιε Μαθητά της αγάπης!

                                                                          Μετά το απολυτίκιό του,  ξεκινά η Μεγάλη Παράκληση της Παναγιάς . Όρθιος μπροστά με τα χέρια συνεχώς υψωμένα ο Γέροντας ικετεύει … Στεκόμαστε από πίσω και κοιταζόμαστε με απορία μεταξύ μας, βλέποντας τον Πατέρα Εφραίμ  συνεχώς να αναστενάζει. Η γλώσσα του σώματός του, μαρτυρά την αγωνία του την έμπονη και την λαχτάρα του για όλα αυτά που «βλέπει» να έρχονται …κάθε αναστεναγμός του και μια ξεχωριστή παράκληση να εισακουστεί η σπαρακτική του φωνή  εν τη δικαιοσύνη Του και να μην έλθει εις κρίσιν μετά των δούλων Του …
Ως πότε άραγε θα εισακούονται οι φωνές των δικών Σου Χριστέ μου ;
Το εικόνισμα της Παναγιάς περιστοιχίζεται από γραμμένα πάνω του λόγια, υπέροχα, δεητικά: Παναγία Αγνή Βάτε Ακατάφλεκτε ,την ζοφερά καρδία μου φώτισον Μαριάμ Πανύμνητε . Αξίωσον Παραδείσου τους λέγοντας Συ ει Θεοτόκος και Αειπάρθενος . Δίπλα και ο συντιμώμενος και πολιούχος  Άγιος Αντώνιος γλυκά και εκείνος μας μιλά : Ουκέτι φοβούμαι τον Θεόν αλλά αγαπώ Αυτόν! Η Αγάπη της άρνησης του δικού μου θελήματος, η πιο δύσκολη απ όλες σκέφτομαι ενώ ξεκινά και το Απόδειπνο με τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Ρύσαι ημάς από πάσης θλίψεως, κακών και οδύνης  Κύριε… ακούγεται από το μέρος του  Νάρθηκα  …Μα χωρίς το δικό Σου θέλημα; Δεν ταιριάζουν αυτά τα λόγια με τη ζωή μας Κύριε! …Και ο Υιός της βροντής που σήμερα τιμάμε αυτό φώναζε : Να αγαπάμε τον Χριστό μας όχι μόνο εν λόγω και γλώσση μα εν έργω και αληθεία !
Προσκυνάμε την κάρα του Αγίου Ανδρέα και παίρνουμε την ευχή του Γέροντα.
Στο δωμάτιο το βράδυ πριν τον ύπνο διαβάζουμε ένα βιβλίο με Πνευματικά Διαμάντια από εμπνευσμένες ομιλίες του μακαριστού Παναγόπουλου : Κάποιος παραπονιόταν σχεδόν ειρωνικά σε έναν Ιερέα ότι ο Θεός δεν τον βοηθά . –Γιατί δεν με σώζει και εμένα ο Θεός πάτερ ;  που είμαι  απολωλός πρόβατο ; Και ο απλούς παππούλης της Ιστορίας του απαντά: - Γιατί δεν βελάζεις παιδί μου!  Γι αυτό !Βαθύ νόημα  πριν την καληνύχτα …Ο Κύριος σώζει όποιον θέλει να τον ακολουθήσει… Όποιος θέλει να σώσει την ψυχή του εκείνος  θα την χάσει! Τα εφήμερα και τα αιώνια πάντα μπροστά μας ,μαγνήτες κι αυτά!
Στις τέσσερις το πρωί το αριστερό κλίτος φωτίζεται  για να ξεκινήσει ο ορθρισμός . Στις επάλξεις της λατρείας ο πατήρ Φ. ο πνευματικός και ο Φινλανδικής καταγωγής Ιεροδιάκονος Ι. Θαρρώ πως πιο ταιριαστό δίδυμο λειτουργών του Υψίστου δεν έχω ξανασυναντήσει. Ηρεμία στις κινήσεις τους, ακλόνητοι από τα γύρω ερεθίσματα , προσηλωμένοι σε αυτό που λαχταρούν καθημερινά . Να κατέβει ο Ουρανός στη γη και να ανέβει εκείνη επάνω! Στο ψαλτήρι όλοι οι Μοναχοί και οι δόκιμοι  ακουμπούν  έστω και για λίγο. Δεν είναι κριτήριο η καλλιφωνία, μα τα υγρά τους μάτια παρέχουν στον κανονάρχη αφορμή για να τους δώσει ένα ψάλμα,  ένα ανάγνωσμα . Ο πατήρ Ιώβ μπροστάρης στην προσευχή και στην κατάνυξη . Συμμετέχει απόλυτα με κάθε ικμάδα της ύπαρξής του . Μετανοίζει συνέχεια  , σταυροκοπιέται ολοένα …Έτσι τον νιώθεις μόλις τον βλέπεις , φαινομενικά ανήμπορο να σηκώσει έστω και ελάχιστα τα άκρα του, μα η ζέση απ τον πόθο του για τον Κύριο της Δόξης , θερμαίνει όλων μας τις ψυχές.
 Ο λαϊκός Σάββας που κάποτε όλοι θαύμαζαν για το σθένος του την δύναμη την μέσα του , που τον έκανε ακόμα και αθλητή με μετάλλια κρεμασμένα στο λαιμό του , τώρα στεφανηφόρος αθλητής του Χριστού με το μεγάλο αγγελικό σχήμα , που τρέμουν οι δαίμονες …Με τα δάκρυα της μετανοίας του να είναι ρητορικότερα των ρημάτων που δεν μπορεί το στόμα του να αρθρώσει , εκζητώντας την Χάρη του Χριστού και το μέγιστο θαύμα της Εδέμ … Κάθε Ιερό γράμμα μαζί με τον Σταυρό στον Γολγοθά, τη λόγχη και το σπόγγο κάτω από το  μοναχικό του τριβώνιο , μοιάζει χαραγμένο πάνω του , όπως και το όνομα που πήρε στο δεύτερο βάπτισμά του . Τον είπανε Ιώβ για την υπομονή της δοκιμασίας του και την προσκαρτερία  του Παραδείσου. Γιατί στην θέα του , μόνο να δοξολογείς μπορείς για το ότι ζεις το Θαύμα της μέρας που ξημερώνει… Τον είπανε Ιώβ γιατί όλα του τα παράλυτα μέλη, φανερώνονται ως προτερήματα ηγιασμένα. Γιατί δεν είχα ακούσει ποτέ μου κάποιον να ψέλνει άναρθρα ,  κραυγάζοντας το :Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος και να το βιώνει τόσο όσο εκείνος . Λίγο πριν , κάναμε σειρά για να μετέχουμε  του μυστικού Θείου Δείπνου. Κάποιος έσκυψε σαν ευλογία πριν την Θεία μετάληψη και του φίλησε το αριστερό χεράκι, που όλο υψωνόταν κατά την δύναμή του .Άλλοτε για να σχηματίσει του Σταυρού το σχήμα άλλοτε για να μας ευλογήσει. Στο δεξί, ένα τρακοσάρι κομποσκοίνι ασταμάτητα να μας παρηγορεί .Λάμψη απερίγραπτη στο πρόσωπό του μόλις και αυτός μετέλαβε .
Ένας  νεαρός Μοναχός βγαίνοντας μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας,  ζήτησε κάποιους εθελοντές για να μεταφέρουν το καροτσάκι με τον πατέρα Ιώβ στο κελάκι του στον πρώτο όροφο πάνω απ την πύλη. Βρεθήκαμε μαζί με τον Θεοδόση να τον σηκώνουμε ψηλά για να τον ανεβάσουμε. Εκείνος χαιρόταν τόσο με το «πέταγμά» του! 
-Πάτερ Ιώβ να σου πουν τα παιδιά τα ονόματα τους να κάνεις προσευχή! του είπε ο Μοναχός . Είπαμε τα ονόματά μας και εκείνος του τα επαναλάμβανε αργά ..Ήμασταν τόσο ευλογημένοι που ήρθαμε τόσο κοντά με αυτήν την σπάνια ύπαρξη  , καύχημα της τόσο φιλόξενης συνοδείας , στου Σεραγιού τις επιβλητικές σκιές εδώ που κάποτε ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς παρέδωσε προς συμπλήρωση στον Άγιο Νικόδημο ,  την Φιλοκαλία και τον Ευεργετινόν  . Ο Μοναχός Ιώβ βιώνει τα νοήματά των Ιερών συγγραμάτων . Σεργιανάει με τις ρόδες της Αγιότητάς του στην φιλοκαλική οδό ,  μα και στα χνάρια των  πάνυ ωφέλιμων μοναχοίς τε και κοσμικοίς ιστοριών του Ευργετινού. Την ευχή σου Γέροντα πολύαθλε και αξιάγαστε  ! Καλό Παράδεισο επίγειε Άγγελε!                                                      ( συνεχίζεται ..)    


          Νώντας Σκοπετέας
Η Παναγία οικονόμησε …  Ημερολόγιο  Όρους 2014
Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους 

1 Δεκ 2014

Δεκέμβριος διαλεχτός





Χιονόστρωτα ονείρατα, παιδί γιορτή προσμένει,
να φτάσει θέλει γρήγορα Δεκέμβριος, σαν σημαίνει.
Μα είν’ οι μέρες διαλεχτές, ποια να πρωτοπαινέψεις
και ποιο Μεσίτη στο Χριστό πρώτο να ικετέψεις;

Φιλάρετος όλο ελεεί, Βαρβάρα μαρτυράει,
από πατέρα δήμιο, που κεραυνός χτυπάει.
Δαμασκηνού η δεξιά δέεται στην Παρθένο
κι οι Σαββαϊτες προσκυνούν στον Τάφο Ηγιασμένο.

 
Άρμενο η παράκληση, πανί η ευχαριστία,
πρωτόμπαρκη η προσευχή, μα φτάνει ως τη Λυκία.
Θαλασσομάχος βοηθός, Καραβοκύρης σώζει,
μέσα στο πέλαο Άγιος με το Σταυρό δεσπόζει.

Κυλάει στα δάχτυλα η ευχή, καημός πνιχτός και τάμα.
Αγιάννα λύσε τα δεσμά και στείλε μου ένα θάμα !
Κι εσύ, Ιεράρχα ξακουστέ, γόνε μητρός Ανθίας,
Λευτέρωσέ με απ’ τη μακριά πνοή της αγωνίας.

 
Άη Σπυρίδωνα Σοφέ, υπέρμαχε της πίστης,
φωτιά νερό και χώμα βρες, γίνε Τριάδος Μύστης !
Στη Ζάκυνθο η συγχώρεση, τιμά τον Άγιό της,
τον άφθορο Διονύσιο παντοτινό οδηγό της.

Ύμνος Κυρίου ακούγεται, η κάμινος πυρώνει
κι ο Δανιήλ δοξολογεί και λέοντες μερώνει.
Τη εικοστή του αυτού μηνός, μνήμη στεφανηφόρου,
κάποτε αγκάλιασε ο Ιησούς , Ιγνάτιου Θεοφόρου.

 

Φαρμακολύτριας εκκλησιά λάμπει μες στο χειμώνα !
Από Αδάμ ως Ιωσήφ τα άνθη του Λειμώνα,
που ευαρεστήσαν το Θεό, μια Κυριακή γιορτάζουν
και στο σοφρά Χριστόψωμο μανάδες ετοιμάζουν !


Αχάραγα Παραμονή, καλάθι θα γεμίσει,
Από ξημέρωμα ακούς: πέτρα να μη ραϊσει !
Στολίζει με Άστρο ο ουρανός και Δόξα Άγιους Τόπους,
η Παναγιά κοιλοπονά, λυτρώνει τους ανθρώπους.

Νήπια οι πρώτοι μάρτυρες, αμέτρητες χιλιάδες
κι ο Στέφανος μαζί με αυτά σχωρνάει τους φονιάδες.
Μη λογαριάσεις, Κύριε, σ αυτούς την αμαρτία!
Δώσε μετάνοιας καιρό, δείξε μακροθυμία !

 


Χιονόστρωτα ονείρατα , η Βηθλεέμ προσμένει …
Καράβι φώτα άναψε , Χριστούγεννα σημαίνει  !!

Νώντα Σκοπετέα .
Απόσπασμα , από την συλλογή 
στιχουργημάτων με τίτλο : Του Μηνού η ψυχή  


26 Νοε 2014

Η Παναγία οικονόμησε … Όρος 2014 ( Μέρος 7 )



Από την πόρτα την βαριά του Μοναχού Ανδρέα
Μπαίνουμε εκεί που μοιάζουνε όλα Αβραμιαία !
Τα λείψανά του καθαρά , Παράδεισο φωτίζουν  
Κι οι Μοναχοί  τη λάμψη του να κερδηθεί  πασχίζουν  !


Οικείοι Θεού να γίνετε Αγίων συμπολίτες !
Ευχή μας δίνουν Γέροντες , οι αγαθοί Λευίτες …
Σκύβουν ετούτοι οι ταπεινοί και σου φιλούν το χέρι
Αξέχαστο παντοτινά κείνο το μεσημέρι !
                                                                                         

Εσπερινός της Αγίας Ευφροσύνης στην Λαύρα . Κουρασμένοι μα χαρούμενοι αληθινά για όσα αξιωθήκαμε και σήμερα την δεύτερή μας μέρα να βιώσουμε  . Πλέον αν με ρωτήσουν πόσες φορές έχω έρθει στο Όρος , ξέρω τι θα απαντήσω : Αμέτρητες ! Όχι με ένα νούμερο ! Μα με την αλήθεια την μέσα μας ! Τροπικό και ουχί ποσοτικό το ζήτημα ! 
Κάθε μέρα , που εδώ και τόσα χρόνια  ζήσαμε  στο περιβόλι της Παναχράντου , έχει χαράξει βαθιά στο είναι μας , μια ανεξίτηλη φράση  που συνέχεια και αβίαστα   επαναλαμβάνεται : Ο Θεός είναι αγάπη και έλεος  !  Πριν την τράπεζα και το Απόδειπνο παρατηρούμε έξω απ το καθολικό , το κουβούκλιο με τις μαρμάρινες «πινελιές»  του Τηνιακού γλύπτη Γιαννούλη Χαλεπά , κορυφαίο του δημιούργημα κατά την περίοδο της δικής του «νεκρανάστασης»….Σκέφτομαι πως εδώ που πατάμε , δέκα αιώνες τώρα έχουν σταθεί 27 πατριάρχες, 150 αρχιερείς, 170 ηγούμενοι, 3.400 ιερομόναχοι, 45 διάκονοι και 14.000 μοναχοί ! Αυτά μαρτυρά το μητρώο του Μοναστηριού , μαζί με τους Εξήντα Αγίους της Ορθοδοξίας μας  που έστω και για λίγο πορεύτηκαν στην Λαύρα ή σε κάποιο από τα εξαρτήματά της . Ιστορία που αναζητά την συνέχεια , καρτερά την κοινή Ανάσταση . 
Τότε που όλοι οι Λαυριώτες θα ανταμωθούν  σε μια χορεία αιώνιου αίνου και λατρείας . Στην Παράκληση της Κουκουζέλισσας , λίγο πριν το νύχτωμα , κοιτώ τα ονόματα των Στρατιωτικών  Αγίων που ανδρειοφρόνως σκιάζουν τον δεξιό χορό όπου καθόμαστε . Οι Άγιοι Γοβδελάς , Πρόβος ,Τάραχος , Αρέθας , Ιάκωβος ο Πέρσης … «Παραπονεμένοι»  στον έξω κόσμο . Λίγοι τους γνωρίζουν και τους τιμούν . Εδώ στο Όρος κάθε σελίδα του συναξαριού έχει το ίδιο άρωμα , το ίδιο στάξιμο από κερί ανόθευτο , και δάκρυα ασυγκράτητα . Εδώ όλοι οι Άγιοι λαμβάνουν την τιμή που τους ανήκει . Αυτήν που κέρδισαν με το αίμα και την αφοβιά της πίστης μας . Αυτήν που βοηθά όσους τους επικαλούνται , να λαμβάνουν από τα αμίαντα χέρια τους  ακεσώδυνα γιατρικά ψυχής τε και σώματος . Ο οίκος της Αγίας στον βροχερό όρθρο  ακούγεται σαν προτροπή αντίθετης «πλεύσης» στην σημερινή τρικυμία  . Ο Βίος της υπερβαίνει κάθε λογική και καταπλήσσει .Η Ευφροσύνη που γίνεται ο μοναχός Σμάραγδος , για να καταπατήσει το πυρ των ηδονών και για να κρατήσει την παρθενία . Για να καταφρονήσει τον  κάθε πρόσκαιρο μνηστήρα και να ζήσει δικαίως και ευσεβώς , προσδοκώντας τον αιώνιο Νυμφίο της.
Το λεωφορείο ξεκινά αχάραγα για τις Καρυές . Δεν προλαβαίνουμε πολλά . Μια τελευταία προσκύνηση , μια μετάνοια , ένα κοίταγμα στα λιγοστά εωθινά αστέρια , στο δέντρο του Αγίου . Ως κυπάρισσος υψουμένη εν νεφέλαις …Θαύμα του Λαυριώτικου Παραδείσου  . Η Παναγία οικονόμησε να το χαρούμε .
 
Βρέχει στον Άθωνα και μια ομίχλη σκεπάζει κυρίαρχα το τοπίο. Χαλκός και μολύβι, τρούλοι και καμπαναριά , της αντιστέκονται τρυπώντας το λευκό πέπλο της. Παραμυθένια ομορφιά . Καιρός ευλογημένος όπως όλοι. Μπαίνουμε στο πάντα φιλόξενο Σεράι. Πρωί στις 10. Πλέον η μορφή του δεν θυμίζει σε τίποτα την μελαγχολική του εικόνα την παλιά,  την σχεδόν ξεθωριασμένη…Στο προαύλιο  κορμοί κυπαρισσιών στρέφουν το βλέμμα σου στο διπλανό κοιμητήρι, ασβεστωμένοι με σταυρούς ζωγραφισμένους πάνω τους,  σαν δείκτες σκηνών δικαίων, σαν πυξίδες ζωής του μέλλοντος αιώνος.
 Η μεγάλη σιδερένια πόρτα μας φέρνει στο νου  τον μακαριστό Γέρο –Ανδρέα με τους  δυο Μοναχούς κατά σάρκα γιούς του . Εκείνος την μαστόρεψε όταν πρωτόρθαν για να ξαναστήσουν την ερημωμένη σκήτη. Είχε ωραίο λείψανο όταν τον βγάλαμε! Καθαρό! μας είπε με χαρά ένας δόκιμος μοναχός. Λάμπει ο Παράδεισος στα λείψανα των Αγιορειτών. Γι αυτόν μόχθησαν και αυτόν γεύονται στις Ουράνιες πλέον μονές …Γι αυτόν μοχθούν και οι συνεχιστές τους!

Πήραμε δωμάτιο στον δεύτερο όροφο κάτω από το αρχονταρίκι. Μαζί μας και ο Χαράλαμπος , αδελφός εξ Αθηνών «πρωτόμπαρκος» στο Αθωνικό ταξίδι. Τον καλέσαμε να μας ακολουθήσει σε έναν ψυχωφελή περίπατο στις ώρες που έμεναν ως την Τράπεζα και τον Εσπερινό. Δίστασε στην αρχή, λόγω καιρού και βροχής.  Μα όταν μας είδε απτόητους και αποφασισμένους μας ακολούθησε. Λίγες ώρες μετά θα μονολογούσε: -Το καλύτερο μεσημέρι της ζωής μου!
 Η βροχή που κατά διαστήματα  έπεφτε αθόρυβα και ελαφρά , δεν μας ενοχλούσε , μα έκανε τα βήματά μας προσεχτικά . Τα πετρωτά μονοπάτια πάνω απ τις Καρυές γλιστρούσαν αρκετά. Αργά-αργά πήραμε τον ανηφορικό  δρόμο για ένα αγαπημένο μας κελί . Είχαμε αρκετό καιρό να συναντήσουμε τον Γέροντα Σ. και την συνοδεία του. Έσκυψε εκείνος ο γλυκύτατος  και μας φίλαγε τα χέρια . Τον Νικόλα τον αγκάλιασε και τον φίλησε στο κεφάλι. -Δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά μου έτσι , τέτοια ζεστή αληθινή αγάπη!  μας εκμυστηρεύτηκε βγαίνοντας ο αδελφός μας …
Άρχισε να μας μιλά λοιπόν ο πάτερ και εμείς έκπληκτοι να διαπιστώνουμε ότι μιλούσε για ό, τι απασχολούσε τον καθένα ξεχωριστά! - Τα άλογα αν βρουν χορτάρι θα φάνε! Έτσι γίνεται και με τους λογισμούς που μας ταλαιπωρούν…Οι ακάθαρτοι πυρπολούν τις ψυχές μας με δυσωδία! Όσο πιο καθαρές είναι αυτές τόσο δεν θα βρίσκουν τροφή να βόσκουν! Και κάτι άλλο...Ο Γέρο Παϊσιος έλεγε πως μια κασέτα αν παίξει πολλές φορές κάποτε θα ξεφτίσει και δεν θα ακούγεται τίποτα ! Αν όμως καθίσεις και βγάλεις αντίγραφά της….- Όλα είναι μέσα μας παιδιά μου! Και οι εχθροί μέσα μας είναι! Μα και η Βασιλεία των ουρανών! Μαγνήτες και τα δυο . Και εμείς παλεύουμε ποιος θα μας ελκύσει!  Και η μοναξιά αδέλφια μου εντός ημών εστί. Η ερημιά είναι εσωτερική ! Αν αγαπάς όμως δεν έχεις ούτε ερημιά ούτε μοναξιά ! Για σκεφτείτε τους ασκητές στον Άθωνα …Αυτοί δεν γνωρίζουν μοναξιά κι είναι μονάχοι τους, άνθρωπο δεν συναντούν για μήνες ολάκερους! Προσευχή και νηστεία συνέχεια! 
-Η νηστεία ξέρετε δεν είναι κάτι σχετικό , κάτι που ο καθένας το διαμορφώνει , έχει δογματική υπόσταση αφού είναι Θεού εντολή! – Άρα παιδιά μου η μοναξιά είναι κάτι που από εμάς εξαρτάται … Ακούω τώρα με αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που οι περισσότεροι νέοι όλη την ημέρα είναι μπροστά σε μια οθόνη και στέλνουν μηνύματα …Το facebook ….Εκεί να δείτε μοναξιά …Μου ήρθε ένα παλικάρι  και μου λέει: Πάτερ έχω 1500 φίλους περίπου στο facebook! Μα αισθάνομαι πολύ μόνος μου! Ε βέβαια του λέω! Αν δεις τον οποιονδήποτε από αυτούς στον δρόμο θα τον γνωρίσεις αμέσως; Μάλλον θα τον προσπεράσεις χωρίς να τον καταλάβεις! Ενώ αν δεις έναν αληθινό σου φίλο έστω και με την  πλάτη γυρισμένο  ανάμεσα  σε 1500 ανθρώπους, είμαι σίγουρος πως αμέσως θα τον καταλάβεις!   Δεν ζεις εκεί μέσα παιδί μου αληθινή ζωή! Προσπάθησε να το ελαττώσεις και να παίρνεις μόνο ό,τι ωφελεί την ψυχούλα σου!
Σκέφτομαι τούτη τη στιγμή, πως
ο Γέροντας μιλά για όλους εμάς που συνεχώς συμπνευματιζόμαστε και πορευόμαστε σε μια συνεχώς  επιδιωκόμενη εν Κυρίω συναλληλία…Και μιλάμε συνεχώς μεταξύ μας για τον Θεό…Και ελάχιστα στον Θεό για εμάς …
-Πρέπει παιδιά μου να αγαπάμε ανεξαίρετα και αληθινά όλους τους αδελφούς μας! Όταν ο Γέροντας Παϊσιος βρισκόταν στα τελευταία του στη Σουρωτή κάποτε ήταν περίπου χίλιοι άνθρωποι για να πάρουν την ευχή του! Αυτός παρ ότι αποκαμωμένος από την αρρώστια,  στάθηκε όρθιος και απλά είπε να περάσουν όλοι από μπροστά του και εκείνος τους ευλογούσε χωρίς να μιλήσει σε κανέναν . Και οι χίλιοι που πέρασαν από μπροστά του ( μετά το συνειδητοποίησαν οι περισσότεροι όταν μίλησαν μεταξύ τους ) έλεγαν το ίδιο:  -Έτσι όπως με κοίταξε ο Γέροντας ,  μου φάνηκε ότι με αγάπαγε πιο πολύ απ όλους! Είδατε πόσο ανεξαίρετα αγαπούν οι Άγιοι, όπως ο Άγιος  Θεός μας! Όπως αγαπάτε εσείς τα παιδιά σας! Να μιλάτε στα παιδιά σας να γίνετε οι πρώτοι τους πνευματικοί! Και να τους μιλήσετε και για την άλλην ζωή . 
Για αυτό το πέρασμα! Για να πιστέψουν όμως τα παιδιά πρέπει να πιστεύουν και οι γονείς! Και να μην τα μαλώνετε με το παραμικρό ..γιατί έπειτα δεν θα σας εμπιστεύονται και θα σας κρύβονται και θα σας λένε ψέματα…Και το ψέμα ξέρετε γεννάει …Δεν υπάρχουν μικρά και μεγάλα ψέματα! Ένας ξεκίνησε να μιλάει σε έναν Δεσπότη και είπε ένα μικρό αθώο φαινομενικά  ψέμα , ότι κάπου είχε πάει δήθεν ενώ δεν είχε ..Αυτό όμως έκανε εντύπωση στον Δεσπότη που ξεκίνησε να τον ρωτάει διάφορα για εκείνο το μέρος…Και ο δύστυχος αναγκάστηκε να πει ακόμα δέκα ψέματα για να καλύψει εκείνο το πρώτο! Και πως ντράπηκε να ομολογήσει στον Δεσπότη ότι τελικά δεν είχε πάει πουθενά! Μα να μην είμαστε αληθινοί μόνο στο στόμα αδελφοί μου! Να μαστε και στις πράξεις!   Σας κούρασα όμως! – Εμείς Γέροντα που σας χαλάμε την ησυχία ! Ο Χαράλαμπος ρώτησε κάτι για την βασκανία …  -Παιδιά μου να κρατάτε πάντα Αγιασμό του μήνα στο σπίτι ! Κάθε αρχή του μήνα να παίρνετε από την Εκκλησία ! Και να πίνετε το πρωί και να στάζετε και λίγο πάνω στο κεφάλι σας! Να δίνετε και να ραντίζετε και τα παιδάκια σας!  Και τους Αγίους να τους τιμάτε ! Να τους έχετε φίλους σας! Για να έχετε έπειτα και το θάρρος να τους ζητάτε! 
Ήταν ένας που έχασε μικρός τον Πατέρα του . Ευλαβής  και αγαπούσε πολύ τους Αγίους! Αρρώστησε σύντομα  και η μητέρα του! Μου λέει λοιπόν κάποτε: Πάτερ μόλις το έμαθα πήγα αμέσως στην ενορία μου στην Αγία Παρασκευή που είναι δίπλα στο σπίτι μας και της λέω με δάκρυα: Γειτόνισσά μου έχασα τον πατέρα μου, σε παρακαλώ μην χάσω και την μάνα μου! Και ζει η μάνα του ακόμα σήμερα είναι κοντά στα 90! Έτσι την ένιωθε την Αγία ! Γειτόνισσα , συγγενή του , αδελφή του !  Έτσι και σεις να αποκτήσετε γείτονες Αγίους και συγγενείς! Να γίνουμε όλοι μας παιδιά μου Οικείοι Θεού και συμπολίτες Αγίων!
Πέρασαν ώρες σε εκείνο το κελάκι! Βγήκαμε έξω όλοι μας ανακουφισμένοι και χαρούμενοι τόσο! Ο Γέροντας με την Θεόσδοτη καλλιέπειά του  μίλησε σε όλους μας! Τα λόγια του τα τόσο βαθιά σε νόημα ήταν πλέον δικά μας . Μαγνήτες στις ψυχές μας , να αποδιώχνουν την πολύκοσμη ερημιά της, να την γεμίζουν με τον μόνο Θεό!                      ( συνεχίζεται …)

                                               


                                                              
                                                                      Νώντας Σκοπετέας
Η Παναγία οικονόμησε …  Ημερολόγιο  Όρους 2014
Για προηγούμενες οδοιπορίες μας στο περιβόλι της Παναγίας μεταβείτε στο οριζόντιο μενού και στον τίτλο : Ημερολόγιο Όρους . 

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~