Παραμονή Πρωτοχρονιάς...Συνθήματα στους τοίχους του Παραδείσου...

Δεν ξέρουμε πότε ακούς τούτη την εκπομπή...Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 2025, ή στο Άγιο ξημέρωμά της...Έκλεισες την πόρτα στο πολύβουο και στο πολύφωτο και έμεινες στο ταμιείον σου, με το φως ενός καθαρού κεριού, μόνος μόνω Θεώ, να Τον εκλιπαρείς για παράταση στην παράταση του ελέους Του. Πριν λίγο στο... ρεβεγιόν των θλιμμένων ελπιζόντων, στην αγρυπνία του νέου έτους, γεύτηκες οίνο και ψωμί και ολόκληρος ο Χριστός έγινε πάλι της καρδιάς σου κατακτητής και κατοικητής, ο πιο ειρηνικός, ο πιο χαροποιός, ο πιο ζωοποιός! Σε τέτοιες αληθινά χαρούμενες στιγμές ίσως να συναντιόμαστε! Καλή και Θεάρεστη να ναι η νέα χρονιά!Καλή Πρωτοχρονιά! Με τους ταπεινούς! Τους ελαχίστους των αδελφών Του! Σαν να ακούγεται η φωνή του Κυρίου σε μια αλλιώτικη έκφανση της Ευαγγελικής περικοπής την Κυριακή της κρίσεως… δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου…Αν με αυτούς περάσατε την Πρωτοχρονιά με εμένα την περάσατε! Έχουμε μια πρόταση για αυτό το νύχτωμα αδελφοί μου! Τι λέτε να πάμε κάπου όλοι μαζί; Μην εκπλαγείτε και μην παραξενευτείτε! Θα κάνουμε μια υπόθεση που υπαγορεύει η ιερή μας φαντασία! Θα βρεθούμε έξω από τα τείχη του Παραδείσου! Ατέλειωτα τείχη την πιο ποθηής πατρίδας, της πιο ποθεινής πόλης! Θα κρατάμε στα χέρια μας όλοι από ένα σπρέι! Όχι δεν θα κάνουμε γκράφιτι! Ούτε θα λερώσουμε! Θα γράψουμε όμως σε αυτούς τους τοίχους! Είναι παραμονή νέου έτους! Στο ημερολόγιο απόψε θα γυρίσουμε και θα κόψουμε την τελευταία σελίδα! 365 σελίδες, 365 μηνύματα! Ιερά συνθήματα, Αγιογραφικά, Πατερικά, προτρεπτικά λυτρωτικά! Αυτά που μας ενθάρρυναν στο ξεκίνημα κάθε νέας μέρας. Σαν να μας ειδοποιούσε ο Κύριος με αυτά τα μηνύματα! Ανθολογήσαμε κάποια, σαν ένας πνευματικός αποδεκατισμός αυτών των ιερών συνθημάτων. Να τα δουν έπειτα κάποιοι περαστικοί, ανυποψίαστοι...Να ποθήσουν και εκείνοι την Άνω Ιερουσαλήμ, την αιώνια πατρίδα, την Βασιλεία των Ουρανών! Έστω και ένας, να κάνει τον Ουρανό να πανηγυρίσει! Να γραφτούν και στις δικές μας καρδιές με ανεξίτηλο μελάνι αίματος και δακρύων...Μεγάλος ο πρόλογος, ως συνήθως...Θαρρούμε πως μαζευτήκαμε ήδη πολλοί! Τι λέτε; Ξεκινάμε; 

Νώντας Σκοπετέας 

Παραμονές Πρωτοχρονιάς 2025

 Απόσπασμα από ομότιτλη  εκπομπή

Χριστούγεννα με τον μεγάλο πόθο...

Οι δικές μας οι γιορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους, τους ενώνει η αγάπη του Χριστού. Μην κάνετε επιδείξεις.«Ευφρανθήτε εορτάζοντες».Ακούστε τι λένε τα παιδάκια που λένε τα κάλαντα: «Και βάλετε τα ρούχα σας, εύμορφα ενδυθήτε, στην εκκλησίαν τρέξετε, με προθυμίαν μπήτε, ν’ ακούσετε με προσοχήν όλην την υμνωδίαν, και με πολλήν ευλάβειαν την θείαν λειτουργίαν. Και πάλιν σαν γυρίσετε εις το αρχοντικόν σας, ευθύς τραπέζι στρώσετε, βάλτε το φαγητόν σας. Και τον σταυρόν σας κάνετε, γευθήτε, ευφρανθήτε. Δόστε και κανενός φτωχού «όστις να υστερήται». Αθάνατη ελληνική φυλή! Φτωχή μα αρχοντομαθημένη, βασανισμένη, μα χαρούμενη και καλόκαρδη περισσότερο από τους ευτυχισμένους της γης, που τους μαράζωσε η καλοπέραση. Ναι, αδερφοί μου Έλληνες, χαίρετε μαζί με κείνους που χαίρουνται και κλαίτε μαζί με κείνους που κλαίνε, και σ’ αυτή μονάχα θα βρήτε ανακούφιση. Δίνετε στους άλλους απ’ ό,τι έχετε. Το παραπάνω απ’ ότι έχει κανένας ανάγκη, το κλέβει από τον άλλον. «Μακάριον το διδόναι μάλλον, ή λαμβάνειν». Πολλοί από σας θα’ χουνε ίσως περισσότερο από μένα το δικαίωμα να μου πούνε αυτά που λέγω εγώ σε σας. Δεν είμαι «ο ποιήσας και διδάξας», αλλοίμονό μου! Μα για να μη σκανδαλισθή κανένας πως τα λόγια μου είναι ολότελα κούφια, στενεύομαι να πω πως προσπαθώ να μην είμαι ολότελα «ο δάσκαλος που δίδασκε και νόμο δεν εκράτει». 

Δεκέμβριος 1958 – Φώτης Κόντογλου, “Το φοβερόν μυστήριον 

”Έλεγε λοιπόν, ο ψυχογράφος της Ρωμιοσύνης, ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου, οτι οι δικές μας οι εορτές αδελφώνουν τους ανθρώπους... Ναι! Τους ενώνει Η Αγάπη του Χριστού μας! Ίνα ώσιν έν! Σύναιμοι και σύσσωμοι Ζώντος Θεού! Οι εορτές και οι παγχαρμόσυνες μέρες τους οδηγούν στο στρωμένο για όλους τραπέζι της Αγάπης! Θείο Σώμα και Αίμα θα προσφερθεί! Μοναδική προϋπόθεση συμμετοχής, μια ρανίδα μετανοίας, να μαλακώσει η σκληρή και πορωμένη από ην αμαρτία ψυχή μας! Η παγωμένη αγάπη να θερμανθεί με τη ζεστασιά που εκπέμπει η ταπείνωση και ο πόθος για τον Χριστό! Δυο ιστορίες-αλήθειες Χριστουγέννων, της εξαιρετικής συγγραφέως Άννας Ιακώβου και του ευλογημένου π.Δημητρίου Μπόκου, για τον μεγάλο πόθο, της συμμετοχής σε αυτό το γιορτάσι των ψυχών, όπου ο Άρτος της αιωνιζούσης Ζωής...Αυτός που χώρισε τον χρόνο, που καινούργιωσε την πλάση! Αυτός που χαροποιεί, ζωοποιεί και αφθαρτοποιεί τους ευλογημένους συνδαιτημόνες...

 Νώντας Σκοπετέας

 Χριστούγεννα 2024

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ο τρόπος απλησίαστος...(Το μυστήριο των Χριστουγέννων)

 

«…Οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν· πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν…» Θα ψαλλεί και φέτος συν Θεώ στους αίνους των Χριστουγέννων. Είναι κάποιες φράσεις μέσα στα Λειτουργικά κείμενα της Αγίας μας Πίστης, που σε κάνουν να ανατριχιάζεις. Αν συνειδητοποιήσεις,  πως όλα, μα όλα, έχουν μια θαυμαστή και απόλυτη συνάφεια με τον Θείο λόγο. Έξοχα σημείωνε ο μακαριστός π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, πως η υμνολογία της Εκκλησίας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας υπέροχος υπομνηματισμός της Αγίας Γραφής.  Όλα τα άφταστης ποιητικής, λογοτεχνικής και Θεολογικής σημασίας κείμενα των λαμπρών αυτών ημερών, αλλά και κάθε ξεχωριστής ημέρας του Ενιαυτού, οδηγούν σε έναν και μόνο προορισμό: Στο να κατανοήσει ο αχάριστος και αιχμάλωτος άνθρωπος, πως μέσα από 2 ακατάληπτα μυστήρια ευεργετήθηκε και ελευθερώθηκε παντοτινά. Δυο ανεπανάληπτα συγκλονιστικά κατανυκτικές νυχτιές, για το ανθρώπινο γένος! Δυο νύχτες της Ένωσης του Θεού με τον άνθρωπο! Η νύχτα του μυστηρίου των Χριστουγέννων και η νύχτα της παράδοσης του Θεοποιητικού και Ζωοποιητικού μυστηρίου των μυστηρίων στον Μυστικό Δείπνο. Εκεί, στο σεσιγημένο και κραυγαλέο ταυτόχρονα, όπως οι Άγιοι Πατέρες χαρακτηρίζουν,  μυστήριο της φάτνης, ο Θεός Λόγος, το δεύτερο πρόσωπο της Αδιαίρετης Αγίας Τριάδας, φόρεσε ανθρώπινη σάρκα. Ο Πλάστης έγινε Αναπλάστης, όπως σημειώνει ο αετός της Θεολογίας Άγιος Γρηγόριος. Η Παναγία μας, αδιαφθόρως γεννά Τον Θεό Λόγο. Και έρχεται η λεγομένη αποφατική Θεολογία, να σταθεί ενώπιον του μεγίστου και προαιωνίου μυστηρίου της σωτηρίας μας. Και το χαρακτηρίζει απόρρητο, ανερμήνευτο, ανείκαστο, ακατάληπτο, απεριννόητο, άρρητο, απρόσιτο, ανεξιχνίαστο…Αυτό το α που στερεί προσθέτοντας πίστη...Έλεγε ο μακαριστός π.Αθανάσιος Μυτιληναίος, ότι για να φτάσει κανείς να χαρακτηρίσει το μυστήριο της Θείας Οικονομίας ανερμήνευτο και ακατανόητο, οφείλει πριν να προσπαθήσει τα μέγιστα, ώστε να το πλησιάσει έστω ελάχιστα ο πεπερασμένος νους του. Με μια άλλη διατύπωση, άλλο το ανερμήνευτο και άλλο το αδιάφορο…Γιατί πολλές φορές μας ικανοποιεί να εκλαμβάνουμε τα…συνθήματα τα ιερά της Αγίας μας Πίστης, με έναν αποκλειστικά δικό μας βολεψό τρόπο. Αφού, λέμε, είναι ακατάληπτος ο Θεός, άφησέ τον εκεί στην Φάτνη του, στα σύννεφα και στον Σταυρό του…και δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω…Μεγάλο σφάλμα, ολέθριο αδελφοί μου! Να αφήνουμε τον Χριστό μας άγνωρο…Ο τρόπος του μυστηρίου είναι απλησίαστος και δεν χρειάζεται, ούτε χωράει έρευνα. Τα γεγονότα όμως, τα ιερά ρήματα, οι αναρίθμητες προεικονίσεις και παρουσίες του Αϊδίου Υιού και Λόγου του Θεού πριν την σάρκωσή Του, μα  και ό,τι καταγράφηκε μέσα στα Ιερά Ευαγγέλια και διέσωσε η Πανίερη μας Παράδοση, πρέπει συνεχώς να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, της καθημερινότητάς μας, της διάνοιας και της καρδιάς μας. Άλλο είναι το πως, που δεν πλησιάζεται και άλλο το Ποιός είναι Εκείνος, που για όλους θυσιάζεται! Δεν θα κατανοήσουμε ποτέ τον τρόπο, αλλά οφείλουμε στην ψυχή μας να γίνουμε γνώστες  των δυο γεννήσεων του Θεού Λόγου: Της άχρονης και της άσπορης! Θα διαβάσουμε λοιπόν σήμερα,  ό,τι πιο ευσύνοπτο και ταυτόχρονα μεγαλειώδες βρέθηκε ελέω Θεού στα χέρια μας. Το σπουδαίο βιβλίο: Το μυστήριο Του Χριστού. Γραμμένο στο περιβόλι της Κυρίας Θεοτόκου από παιδί της διαλεχτό, που φρόντισε να μελετήσει την παραμικρή λέξη πριν την τοποθετήσει πλάι σε άλλη, για να μας κάνει γνωστό το ακατάληπτο μυστήριο… Ας μην ξεχνάμε, ότι εκείνοι που μίλησαν για αυτό  με τρόπο αποφατικό, ήταν σοφοί άνθρωποι με εναργέστατο εντός τους  το Άγιο Πνεύμα Θεό και Κύριο. Έρχεται και σήμερα όμως, μια διδαχτή του Χριστού μας απλούτσικη ψυχή και σου λέει: Κάθε μέρα με την χάρη του Αγίου Θεού, μελετώ και προσεγγίζω το ακατανόητο μυστήριο της Θεανθρώπησης. Πως; την ρωτάς… Απαγγέλοντας καθημερινά όσες περισσότερες φορές μπορώ, τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας! Είναι εκπληκτικό αδελφοί μου! Σε κάθε ανάγνωση των Χαιρετισμών της Κυρίας Θεοτόκου, ιδίως στο ξεκίνημα του οίκου κάθε στάσης τους,  εξιστορείται στην μεγαλοπρέπειά του, το μυστήριο το ξένον και παράδοξον! Μόνο το: … Όλος ην εν τοις κάτω, και των άνω ουδόλως απήν ο απερίγραπτος Λόγος·. συγκατάβασις γαρ θεϊκή, ου μετάβασις δε τοπική γέγονε…,να κατανοήσουμε έστω γραμματικώς, δια της πίστεως και μόνο έπειτα, θα μπορούσαμε να λύσουμε πολλά καινοφανή που έχουν ενσκήψει…Ο νοών νοείτω! Και ο γράφων και αναγινώσκων ταύτα, επίσης…

Καλά και χαρούμενα εν Κυρίω Χριστούγεννα!

Πάντα Χριστούγεννα!

Νώντας Σκοπετέας

Χριστούγεννα 2024

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή όπου διαβάζονται αποσπάσματα από το βιβλίο: «Το μυστήριον Του Χριστού» Εκδ.: ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ»

 

 

Δίπλα μας ο Ιορδάνης...

 

Καὶ κατέβη Νεεμὰν καὶ ἐβαπτίσατο ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ἑπτάκις... (Βασ. 4ης, 5,14)

Χαμένος ο χρόνος μιας ραδιοφωνικής εκπομπής ή ενός γραφτού,  αν δεν γίνει τουλάχιστον μια έμμεση, μια  παραβολική έστω  αναφορά  στο μεγάλο ζητούμενο της πίστης μας, στη διαρκή  μετάνοια και στη σωτηρία! Θα μας ζητηθεί  κάποτε  λόγος, για καθετί χαμένο και κρυμμένο,  που σαν δώρο μας δόθηκε ουρανόθεν!

Κάθε μέρα, αυξάνονται ολοένα και περισσότερο οι νεκροζώντανοι άνθρωποι,  που πλανεμένοι και σκληρόκαρδοι απομακρύνονται από την πηγή της Ζωής και της Αλήθειας και θαρρούν πως ξεδιψούν,  ρουφώντας αφειδώς, μα αξεδίψαστα,  από τα τρελά νερά που πηγάζουν και  κυλούν   πλέον παντού!  Να΄ χεις την βρύση της ζωής δίπλα σου, αδελφέ μου συναμαρτωλέ, Χριστιανέ Ορθόδοξε, ταλαίπωρε εαυτέ μου και να αρνείσαι πεισματικά να πιείς! Αλλού να κοιτάς και να παρασύρεις κι άλλους σ αυτήν την ξεραΐλα της δικής σου ψυχής, μιλώντας συνεχώς για αγάπες, κεράκια και καλούς ανθρώπους,  αυταρέσκους μα όχι και Θεαρέστους, με τα γνωστά σου συνθήματα: Άλλα είναι αυτά που σώζουν! Καλός άνθρωπος να είσαι! Να αγαπάς χρειάζεται μόνο και να μην πειράζεις τα μυρμήγκια! Να ρωτήσουμε, να μάθουμε, να διαβάσουμε και να διαφωτιστούμε, για το τι εννοούσε ο Κύριός μας, όταν κατακεραυνώνοντας τους Φαρισαίους και τους αγαπολόγους  εξωραΐστές όλων των εποχών, έλεγε: Ταύτα δε έδει ποιήσαι, κακείνα μη αφιέναι! (Ματθ. 23,23).

Τα σέβεσαι λες τα δόγματα της Αγίας Ορθοδοξίας και τις επιταγές της, τα ιερά δικαιώματα του Ευαγγελικού Νόμου! Και αγαπάς και ελεείς και συμπάσχεις, εκκλησιάζεσαι, πας και  σε γάμους, σε χρίσματα και βαπτίσεις, πέραν των δικών σου παιδιών, που χρίστηκαν και βαπτίστηκαν,  μετέχεις και σε ευχέλαια και μάλιστα συχνά! Άξιος!!! φώναξες με όλην την δύναμη σου,  σε χειροτονία Διάκου και Δεσπότη! Και έχεις το 5 στα 7! Τι είναι αυτό το ποσοστό, εύλογα θα ρωτήσει κάποιος! Είναι αυτό που στην συντριπτική πλειονότητα  συνοδεύει  όλους εμάς, τους σύγχρονους  Χριστιανούς Ορθοδόξους! Το  5 στα 7! Καλό θα πει κάποιος είναι και αυτό το ποσοστό! Μεγάλο! 72%! Ρωτούσε  ένας μεγάλος Χριστοκήρυκας, (σ.σ. Δημήτριος Παναγόπουλος) πως αν υπήρχε ένα τηλέφωνο άμεσης και επείγουσας ανάγκης με 7 ψηφία και εσύ σχημάτιζες στην συσκευή σου τα πέντε ή και τα έξη ακόμα από αυτά, θα το σήκωναν στην άλλη πλευρά του τηλεφώνου; Προφανώς όχι! Και η ανάγκη θα έμενε ακάλυπτη εις το παντελές, με ολέθρια , καταστροφικά αποτελέσματα! Πρέπει να σχηματιστούν και τα 7 νούμερα! Πρέπει να έχεις  αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου ως την τελευταία σου πνοή το 100%, το 7 στα 7! Και έπειτα, όχι επειδή τα κατάφερες,  αλλά με το έλεός Του και μόνο,  να σώσεις την ψυχή σου από τον θάνατο και την φωτιά!

Είναι συγκλονιστικά διδακτικές οι αλήθειες της Παλαιάς Διαθήκης! Εκεί στις σελίδες των Ιστορικών Βασιλειών, συναντάμε κάποιον που θεραπεύθηκε και  σώθηκε  τηρώντας το 7 στα 7! Διαβάζεται στον εσπερινό των Θεοφανείων αυτή η αλήθεια!

(Απόδοση Β. Μουστάκη- Ι.Τιμαγένους Εκδόσεις Ι.Σιδέρης)

…Την εποχή του Ελισσαίου ζούσε ένας σπουδαίος στρατηγός του βασιλιά της Συρίας ο Νεεμάν. Αυτός έσωσε πολλές φορές τη Συρία από πολέμους. Ήταν λοιπόν πανίσχυρος αλλά άρρωστος. Έπασχε από φοβερή αρρώστια. Ήταν λεπρός. Αυτή η αρρώστια δύσκολα θεραπεύεται και σήμερα , όταν είναι στα πρώτα μόνο στάδια, αλλιώς είναι αγιάτρευτη. Τότε, λοιπόν , η κακή αυτή αρρώστια ήταν αγιάτρευτη σε όλα τα στάδιά της. Μία μέρα η μικρή υπηρέτρια του Νεεμάν, που του την είχαν φέρει οι στρατιώτες αιχμάλωτη από το Ισραήλ, λέει στην κυρία της:« Μακάρι να ήταν ο κύριός μου, ο Νεεμάν, στη Σαμάρεια που είναι ο προφήτης. Αυτός θα τον γιάτρευε από τη λέπρα». Όταν το έμαθε ο Νεεμάν, πήγε στο βασιλιά και του είπε τα νέα που έμαθε από τη μικρή Ισραηλίτισσα.

« Να πας» , του είπε ο βασιλιάς της Συρίας, « κι εγώ θα στείλω και γράμμα στο βασιλιά του Ισραήλ».

Αναχώρησε , λοιπόν, ο Νεεμάν με δώρα και χρήματα και με την επιστολή και έφτασε στο Ισραήλ. Ο βασιλιάς του Ισραήλ, μόλις έλαβε το γράμμα, έσκισε τα ρούχα του.

«Τι είμαι εγώ, Θεός να σε θεραπεύσω; Μήπως ο βασιλιάς σου ζητάει πρόφαση;»είπε

Μόλις τα έμαθε ο Ελισσαίος αυτά, έστειλε μήνυμα προς το βασιλιά και είπε:

« Γιατί έσκισες τα ρούχα σου; Στείλ' τον σ' εμένα, για να μάθει ότι υπάρχει προφήτης στο Ισραήλ».

Τότε ο Νεεμάν με την ακολουθία και τα δώρα του πήγε στο σπίτι του προφήτη. Ο Ελισσαίος του παράγγειλε να πάει αμέσως και να λουστεί εφτά φορές στον Ιορδάνη και θα θεραπευτεί. Ο Νεεμάν θύμωσε πολύ και έφυγε λέγοντας: « Εγώ περίμενα πως ο προφήτης θα έρθει να με συναντήσει και πως θα προσευχηθεί στο Θεό του και ότι θα βάλει το χέρι του στην άρρωστη σάρκα μου, για να με θεραπεύσει. Ο Αβάνα και ο Φαρφάρ, οι ποταμοί της Δαμασκού , είναι καλύτεροι από τα νερά του Ισραήλ. Μπορούσα να λουστώ σ' αυτούς και να καθαριστώ τελείως απ' τη λέπρα» .

Αμέσως όμως τον πλησίασαν οι δούλοι του και του είπαν: «Πατέρα, αν ο προφήτης, για να σε καθαρίσει, σου' λεγε να κάνεις κάτι δύσκολο, θα το έκανες για χάρη της υγείας σου. Τώρα που σου λέει να λουστείς γιατί δεν το κάνεις;»

Άκουσε ο Νεεμάν τους δούλους του και λούστηκε εφτά φορές στον Ιορδάνη και το θαύμα έγινε. Η λέπρα έπεσε αμέσως από το κορμί του και ο Νεεμάν έγινε καλά. Επέστρεψε τότε στον προφήτη και του είπε:

« Τώρα έμαθα πως σ' όλη τη γη δεν υπάρχει θεός, παρά μόνο ο Θεός του Ισραήλ...».

Γιατρεύτηκε λοιπόν ο Νεεμάν! Υπάκουσε στα ουρανόσδοτα κελεύσματα  του Ελισαίου και λούστηκε επτά φορές στον Ιορδάνη! Προτυπώνεται σε τούτην την αληθινή Ιστορία της Π.Δ, ο μυστηριακός τρόπος της σωτηρίας μας!

Συμπληρώθηκε ο Νόμος , όταν από την ακήρατη πλευρά του Χριστού μας έτρεξε το Ύδωρ και το Αίμα!

 Η πνευματική αναγέννηση και  η  Θεία Κοινωνία, οι προϋποθέσεις και οι κανόνες της οποίας, δόθηκαν από τον Αναστημένο Ναζαρηνό  το ίδιο βράδυ της Αναστάσεώς Του, όταν Εκείνος θέσπισε με την Αποστολική διαδοχή, το μυστήριο της  Ιεράς Εξομολόγησης με το δεσμείν και λύειν! Μα και αυτό άρρηκτα συνδέεται με το μυστήριο της μετανοίας! Το και αναστάς του Ασώτου Υιού! Είναι ψηφία και αυτά απαραίτητα το δίχως άλλο στην κλήση προς του Ουρανού την Άμεση επέμβαση την σωστική! Βέβαια, υπάρχουν και άνθρωποι που καλούν με…τετραψήφιο αριθμό. Μόνο με το χρίσμα, με την βάπτιση, την εξομολόγηση και την Θεία Κοινωνία! Γι αυτά τα τέσσερα είναι αλήθεια πως θα μας  ζητηθεί λόγος εν ημέρα κρίσεως  αν δεν τα βιώνουμε! 

Η ψυχή λυτρώνεται και λευτερώνεται, μόλις ταπεινά υπακούσει και δουλωθεί στον Ελευθερωτή Χριστό μας και γευτεί και ξεδιψάσει από τα σωτήρια δικά Του και μόνο νάματα! Αλλιώς λεπρή και αξεδίψαστη θα περιφέρεται άσκοπα, γυρεύοντας την λύτρωση! Τρελό νερό θα γεύεται και θα καίγεται αντί να δροσιστεί! Δίπλα μας είναι ο Ιορδάνης, δίπλα μας η πηγή της Ζωής με το αλλόμενον το ζων Ύδωρ! Θα κάναμε τα πάντα, θα δίναμε το είναι μας, το καθετί δικό μας προκειμένου να ιαθούμε από μια αρρώστια, ή να βοηθήσουμε αντίστοιχα κάποιον δικό μας που υποφέρει! Τα πάντα χωρίς να υπολογίσουμε κόπο και χρήμα! Κι όμως κυλάει τόσο  δίπλα μας και ξέχειλα το δροσερό νερό της Σωτηρίας! Το ακούμε αδιάκοπα  να κελαρύζει! Και εμείς κοιτάμε αλλού,  προς τους ποταμούς της Δαμασκού, τον Αβάνα και τον Φαρφάρ! Και τσαλαβουτάμε μέσα στα τρελά τους νερά! Με την φαρισαϊκή μας αυθεντία, πίνοντας μόνο το τρελό νερό της λογικής, της σάρκας, του κόσμου τούτου του απατεώνα…Και  εξακολουθούμε αρρωστημένα  να κρυβόμαστε από του Ουρανού την θεραπευτική επομβρία…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από  εκπομπή του 2018 με τίτλο: 

"Ποσοστό Σωτηρίας"

Παπαδιαμάντη τέλη Χριστιανά…

                          

Ευλογημένη να ναι από τον Άγιο Τριαδικό Θεό η νέα χρονιά! Να μας βλέπει ο Θεός και στο νέο έτος! Πολλά τα έτη και Θεάρεστα! Και ακόμα μια ευχή μακάρια: «Χριστιανά τα τέλη τής ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά καί καλήν απολογίαν την επί τού φοβερού βήματος τού Χριστού...» Αυτή η δέηση των πληρωτικών… Η κορυφή των ακήρατων  κορυφών! Το αίτημά μας το καρδιακό και όχι των χειλέων! Ο θάνατος έρχεται μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης και τέφρας, απέναντί σου, κάθε που στο τέλος της ευχής, εσύ ξεστομίζεις το παράσχου Κύριε. Αντιμέτωπος με εκείνον που γεμίζει αστραπιαία τα πάντα με σκοτάδι, μα και φιλοσοφία…Γιατί εκείνη την ελάχιστη στιγμή, που ο παπάς μέσα από το Ιερό δέεται για όλους, εσύ αντιλαμβάνεσαι το ασθενέστερο της σκιάς, το απατηλότερο του ονείρου, το βραχύ  και τόσο παροδικό της ζωής…Γίνεσαι άμορφος και άδοξος, όσο κρατά εκείνη η  το τόσο επαναλαμβανόμενη ευχή. Θέλει Σταυρό και  αγώνα όμως πριν φτάσει εκείνη η στιγμή, που θα αποκαλυφθεί αν το αίτημά σου έγινε εισακουστό στον θρόνο του δικαίου Θεού. Και τότε που θα κριθεί, δεν θα χρειάζονται επιχειρήματα και αποδεικτικά τεχνάσματα, μα μόνο μια ανασκόπηση πεπραγμένων και ένα αποδεικτικό μυστηριακής μετανοίας σφραγισμένο από το έλεος του Κυρίου… Το σημαντικό δεν είναι μόνο το να φύγει κάποιος έχοντας πρόσφατα εξομολογηθεί και μεταλάβει των αχράντων μυστηρίων. Δεν είναι μόνο αυτό αυτό που τον κάνει έτοιμο για το μεγάλο ταξίδι της αθάνατης ψυχής του. Έτοιμος είναι όποιος προετοιμάστηκε για το δικό του νυν απολύεις…Με διαρκή μνήμη θανάτου και ζωή εν Χριστώ…Δεν είναι θέμα ποσότητας αλλά ειλικρινούς καρδίας! Έστω την ενδεκάτη ναι! Αλλά όχι σπαταλώντας όλους τους καιρούς, θαρρώντας πως κάποτε θα φτάσει η ώρα του ευγνώμονος ληστού και για μας…Γιατί πολλές φορές εκείνη η… ροπή του θανάτου δεν προειδοποιεί κανέναν….ιδίως τους ραθύμους.

Ο κυρ Αλέξανδρος προετοιμάστηκε πολύ πριν φτάσει στο ξημέρωμα της 3^ης νέας μέρας του 1911. Γιατί στ΄ αλήθεια χρειάζεται καλή προετοιμασία, για να φτάσει κανείς εκείνη την ώρα, ατάραχος, ειρηνεμένος και σωφρονών,   να ψάλει από στήθους το δοξαστικό της ενάτης ώρας στα πανέκλαμπρα προεόρτια των Θεοφανείων! Σαν να τον ακούμε τώρα δα με την ισχνή μα καθάρια φωνή του, να το ψέλνει αργά-αργά πάνω στην νεκρική του κλίνη...Μόνος μόνω Θεώ, σε ήχο πλάγιο του πρώτου: 

«Την χείρα σου την αψαμένην την ακήρατον κορυφήν του δεσπότου μεθ' ης και δακτύλω ημίν Αυτόν καθυπέδειξας, έπαρον υπέρ ημών προς αυτόν, Βαπτιστά, ως παρρησίαν έχων πολλήν' και γαρ μείζων των προφητών απάντων υπ' αυτού μεμαρτύρησαι. Τους οφθαλμούς σου πάλιν δε, τους το Πανάγιον Πνεύμα κατιδόντας ως εν είδει περιστεράς κατελθόν, αναπέτασον προς αυτόν Βαπτιστά, ίλεων ημίν απεργασάμενος. Και δεύρο στήθι μεθ' ημών επισφραγίζων τον ύμνον και προεξάρχων της πανηγύρεως».

Και έπειτα  εκείνη την ώρα του μεσόνυχτου, ώρα αγαπημένη κατά την οποία αμέτρητες φορές ξαγρυπνούσε ψέλνοντας πολυελαίους και κανόνες μεγάλων εορτών στον Άγιο Ελισσαίο,  η ψυχή του πέταξε, να συναντήσει τον Χριστό του τον τόσο αγαπημένο. Το είχε πει εξάλλου, το είχε υποσχεθεί στον εαυτό του και σε όλους μας…

«Τὸ ἐπ’ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δεν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τάς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῷ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου…»

Και κράτησε την υπόσχεσή του ως την τελευταία του ανάσα. Για αυτήν τη στιγμή πάλεψε και ανηφόρισε σαν Άγιος Σταυροφόρος και τα κατάφερε να φύγει ακουμπώντας και εκείνος νοερώς πάνω στην ακήρατη κορυφή του Δεσπότη Χριστού. Τέλος Χριστιανικό, ανώδυνο, ανεπαίσχυντο, ειρηνικό και υποσχόμενο…Γιατί κάθε ελάχιστη λέξη από τα Χριστοφόρα διηγήματά του, δυναμώνει πιότερο το Φως του και το Φως μας…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Άγιο Δωδεκαήμερο 2023

Ποιό να ναι αυτό το μικρό παιδί…

 Ποιο να ‘ναι αυτό το μικρό παιδί

που η Παναγιά κρατάει,

το νανουρίζει, το τραγουδεί

και τρυφερά το κοιτάει.

Ποιο να ‘ναι αυτό το μικρό παιδί

που οι μάγοι δώρα φέρνουν,

χρυσό, λιβάνι, μυρτιάς κλαδί

και τα ουράνια γέρνουν.

Ποιο να ‘ναι αυτό το μικρό παιδί

που μήνυμα έχει φέρει,

χαράς εσήμανε γιορτή

στον ουρανό ένα αστέρι.

(Αλ.Αλεξόπουλος. "Ο μικρός Χριστός" απόσπασμα)

Ένα παιδικό Χριστουγεννιάτικο τραγούδι έδωσε το έναυσμα για την θεματολογία της σημερινής εκπομπής. Ποιο να ναι αυτό το μικρό παιδί που η Παναγιά κρατάει…Τούτο το ερώτημα μη βιαστούμε να το χαρακτηρίσουμε ως απλό αδελφοί μου. Θέλει προσοχή η απάντησή του. Ίσως φαντάζει η πιο εύκολη ερώτηση που θα μπορούσε και ένα μικρό παιδί ακόμα αβίαστα να απαντήσει. Αναπολόγητοι θα είμαστε και μετεξεταστέοι εν εκείνη τη ημέρα αν δοθεί λανθασμένη απόκριση…Δεν θα έχουμε δικαιολογία καμία, γιατί σε εμάς ο Θεάνθρωπος αποκαλύφθηκε δια της Αναστάσεως. Γίναμε και είμαστε συνεχώς αυτόπτες και βεβαιωτές, Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι…Τότε, μόλις ο Χριστός μας περπάτησε μεταξύ των ανθρώπων και συνανεστράφη μαζί τους, ήταν για όλους ο μεγάλος άγνωστος! Ακόμα και για τους οικείους του…Τα αδέλφια του, δεν ήξεραν ποιόν είχαν στο σπίτι ανάμεσά τους, οι εκλεκτοί και ένδοξοι μαθητές ακόμα και το βράδυ του Μυστικού Δείπνου αναρωτιόνταν… Μα γιατί να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα παραδείγματα, όταν ακόμα και οι άγγελοι οι υπερκόσμιοι, δεν γνώριζαν! Στον κανόνα της Μητρόπολης των εορτών περιγράφεται από τον Άγιο Κοσμά και είναι συνταρακτικό!

Σοφία, λόγος καὶ δύναμις, Υἱὸς ὢν τοῦ Πατρός καὶ ἀπαύγασμα, Χριστὸς ὁ Θεός, δυνάμεις λαθών, ὅσας ὑπερκοσμίους, ὅσας ἐν γῇ, καὶ ἐνανθρωπήσας, ἀνεκτήσατο ἡμᾶς…

Προφητεύθηκε βέβαια, μα σαν ήλθε η ώρα της του Θεού ενανθρωπήσεως ο Χριστός ήρθε λαθών, μυστικά χωρίς καμία ουράνια ή επίγεια δύναμη να μπορεί να Τον αντιληφθεί ως τον ενανθρωπήσαντα Θεόν Λόγον, Τον προ των αιώνων!

Η λογική ισοπεδωμένη, βγάζει τόσους αιώνες τώρα άναρθρες κραυγές!

Η πίστη μας προσπαθεί να συνδαυλίσει τα ζώπυρά της και να παλινορθωθεί, θερμαίνοντας τα τόσο παγωμένα εσώτερά της.

Δεν είναι η σκοπίμως τόσο περιλάλητη "κλιματική αλλαγή" που και φέτος μας έκανε να ξαναστολίσουμε Χριστουγεννιάτικα φορώντας κοντομάνικα. Είναι αυτή η αγνωσία μας, που αλίμονο, καλά κρατά ακόμα!

Φέτος ας απαντήσουν τα χείλη της καρδιάς στο ερώτημα του παιδικού τραγουδιού! Και η απάντηση, σε μια ευλογημένη παραλλαγή,  ας ληφθεί από τον Αναστάσιμο κανόνα!

Οι ουρανοί μεν επάξια ας ευφρανθούν, η γη δε ας χαρεί, ας εορτάζει δε ο ορατός και ο αόρατος κόσμος, γιατί ο Χριστός γεννήθηκε, που είναι η αιώνια ευφροσύνη».

Νώντας Σκοπετέας

Χριστούγεννα 2023

Εξαγοραζόμενοι τον καιρό!

Πολλά τα αποφθέγματα, τα λόγια μεγάλων ανδρών και προσωπικοτήτων για τον χρόνο. Είναι και η φωνή της μάνας, που από τότε που η δεύτερη μάνα, η μνήμη την συγκρατά, αυτόν τον χρόνο κυνηγάει…Σαν να την ακούω: Ο χρόνος είναι χρήμα και εμείς είμαστε φτωχοί, δεν είμαστε για έξοδα! Ο χρόνος που τον μετράμε, τον διανύουμε, τον προσπερνάμε…Τον προγραμματίζουμε ,τον χρησιμοποιούμε και τον δαπανάμε…Τον χάνουμε, τον νοσταλγούμε και τον σπαταλάμε…Στα όριά του πάντα ζούμε, προσανατολιζόμαστε, κινούμαστε…Επί του παρελθόντος χρόνου, επί του παρόντος και επί του μέλλοντος…Αρχέγονος χρόνος και έσχατος. Στην μέση ένας κόσμος! Εγώ και εσύ! Το μετά, άχρονο, αμέτρητο, αιώνιο, ασύλληπτο! Αδάμαστος ο πανδαμάτωρ! Τον είπανε και δραπέτη! Είναι αυτή η γνωστή σε όλους φιλοσοφική διάθεση, σαν ίωση εόρτιος, εκεί στις παρυφές του νέου έτους! Δεν περιμένουν οι καιροί έλεγε ο Θουκυδίδης! Οι καιροί ου μενετοί! Fugit inreparabile tempus ο Λατίνος Βιργίλιος! Φεύγει και δεν επιστρέφει ο χρόνος! Μα τίποτα από όλα τα σοφά που ακούστηκαν, μέσα στους βραχείς αιώνες που κύλησαν ως σήμερα, δεν μπορούν να μιλήσουν τόσο στην ψυχή , όσο αυτό που το χέρι του Χριστοστόμου Παύλου έγραψε στους Εφεσίους: «Βλέπετε ουν πως ακριβώς περιπατείτε, μη ως άσοφοι , αλλ' ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν, ότι αι ημέραι πονηραί εισί » (Εφ. 5. 15, 16).

Πολύτιμος ο χρόνος και ακριβός! Απρόβλεπτος, δυσεύρετος, σπάνιος και ταχύς σαν λεπτός ατμός, όπως λέγει ο αδελφόθεος Ιάκωβος στην δική του Επιστολή! Ατμίδα ολίγον φαινομένη η ζωή και ο χρόνος που κυλά μαζί της! Παράταση! Στις πόσες παρατάσεις έχει φτάσει να «παίζεται» η ψυχή μου; Γιατί μια διαρκή παράταση ελέους βιώνουμε όλοι μας , μικροί μεγάλοι, μικρότεροι και μεγαλύτεροι! Δεν ξεχάστηκε το παραμικρό από όλα ως τα τώρα ζήσαμε! Σβήστηκαν όλα όσα εν μετανοία εξομολογηθήκαμε! Μόνα αυτά! Δεν υπάρχει χρόνος παραγραφής στην Θεία Δικαιοσύνη! Δεν ξέχασε, μα μακροθύμησε ο Κύριος! Τηλαυγής η εντολή Του , φωτίζουσα οφθαλμούς! Ο νόμος Του άμωμος!Η μαρτυρία Του πιστή σοφίζουσα νήπια! (Ψαλμ.18,8-9). Παράταση ελέους και χρόνου! Και εδώ έρχεται να μας συναντήσει το μεγάλο ερώτημα: Έχω άραγε χρόνο μπροστά μου; Όποιος το αναρωτηθεί τούτο, παραμονή Πρωτοχρονιάς, την ώρα των βεγγαλικών του γλεντιού και των 52 δαιμόνων στον… πράσινο βόρβορο , κάτι έχει καταλάβει…Εκείνη ακριβώς την ώρα που ένα αθώο τραγουδάκι παιδικό, φεύγει από όλων μας τα χείλη:…ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια και χαρά…Ξέρουμε όλοι τον πραγματικό συνθέτη και στιχουργό τούτου του τραγουδιού, με μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος όπως το: μια ζωή την έχουμε κι αν δεν την γλεντήσουμε …ή το : γλέντα τη ζωή, όλοι δυο μέτρα θέλουν γη! Τώρα μιας και αναφερθήκαμε σε εργάτες του στίχου, να θυμηθούμε κι έναν πραγματικά αξεπέραστο. Τον μεγάλο Γκάτσο που μέσα σε πολλά ουράνια στιχουργήματα, έγραψε και ένα για τον χρόνο:….Χρόνε νυχτοπούλι παγερό, κόβεις με μαχαίρι τον καιρό, γρήγορα πετάς, πίσω δεν κοιτάς τον απάνω κόσμο το μεγάλο…

Είχαν κάποτε λέγεται συνέδριο οι μισόκαλοι δαίμονες ( σ.σ. διασκευή από προφορική διήγηση του μακαριστού Ιεροκήρυκος του Παραδείσου Δημ. Παναγόπουλου). Ημερίδα με κεντρικό θέμα : Αποτελεσματικότεροι τρόποι απώλειας της μισητής ανθρώπινης ψυχής. Λίγο πριν εκδοθούν τα τελικά συμπεράσματα του συνεδρίου, μίλησαν οι παλαιοί, οι έμπειροι με αμέτρητες επιτυχημένες αποστολές και αναρίθμητες χαμένες ψυχές στο δολιότατο ενεργητικό τους! Χειροκροτήθηκαν θερμά οι εισηγήσεις τους! Παλιές αλλά δοκιμασμένες συνταγές, εμπλουτισμένες όμως και ενταγμένες στις απαιτήσεις και στις συνθήκες του σήμερα ! Νεοδαιμονικές ή μεταδαιμονικές δηλαδή! -Να πείθουμε συνεχώς τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει Θεός ώστε όλα έπειτα να επιτρέπονται, η μια βασική. Η δεύτερη θεμελιώδης εισήγηση: -Να πείθουμε τους άλλους, αυτούς που μας ξεφεύγουν απ την σπορά της Αθεϊας, ότι υπάρχει κάποιος Θεός, σαν ανώτερη δύναμη, αλλά ότι δεν υπάρχει ο αρχηγός μας ο διάβολος και η κόλαση! Ούτε δαιμόνια και πόλεμος αόρατος! Ότι αυτά είναι για τους φανατικούς και αμόρφωτους Χριστιανούς τους οπισθοδρομικούς τους παλαιοπατερικούς…Ότι μόνο η αγάπη θα τους σώσει και η χορεύουσα φιλανθρωπία τους…Ότι δεν είναι τα μυστήρια της Εκκλησίας απαραίτητα! Ότι θα σωθούν μόνο με το κεράκι τους και την καλοσυνούλα τους! Ότι δεν χρειάζονται ούτε Εξομολόγηση -κυρίως αυτό- ούτε Θεία Κοινωνία… Σύνθημά μας πάντα : Όλα τα εφηύραν οι παπάδες για να κονομάνε! Βέβαια να μην ξεχνάμε να τους προτρέπουμε να κοινωνούν ανεξομολόγητοι για το καλό…

Τέλειωσαν κάποια στιγμή οι «βαριές» εισηγήσεις. Χειροκρότημα άφθονο, επευφημίες, ζητωκραυγές!

Από την γαλαρία της συνεδριακής στοάς, πετάχτηκε τότε ένας νέος σύνεδρος , νεόκοπος στην ψυχοφθορά και στην πανουργία…Ζήτησε –η αλήθεια με περίσσιο θράσος –τον λόγο αν και δεν ήταν στους εγγεγραμμένους εισηγητές !Έγιναν διαβουλεύσεις στο προεδρείο. Κάποιοι έφεραν αντιρρήσεις για την σκοπιμότητα μιας τέτοιας παρέμβασης, αφού η ώρα ήταν ήδη περασμένη και οι σεβάσμιοι αρχιδαίμονες είχαν ήδη μιλήσει . Τελικώς αποφασίστηκε να δοθούν αυστηρά δύο λεπτά χαριστικώς και καταχρηστικώς προς τις διατάξεις του καταστατικού. Ανέβηκε λοιπόν στο βήμα ο νέος δαίμων. –Παγκάκιστοι και πανούργοι σύνεδροι, ξεκίνησε, κακά και ολέθρια όλα αυτά που ακούστηκαν και μπράβο στους προηγούμενους εισηγητές , αλλά εγώ έχω να προτείνω κάτι ακόμα πιο αποτελεσματικό και άμεσα δραστικό ! Δεν θα πούμε τίποτα από όλα αυτά που οι μεγάλοι μας καθοδηγητές εισηγήθηκαν ! Δεν θα ψυθυρίσουμε στους μισητούς ανθρώπους , ούτε ότι δεν υπάρχει Θεός , ούτε ότι δεν υπάρχει διάβολος, ούτε ότι δεν χρειάζονται τα μυστήρια του Μανώλη …Τουναντίον θα τους πούμε ότι όλα αυτά ασφαλώς και υπάρχουν ! Και Εξομολόγηση υπάρχει και Θεία Κοινωνία και είναι αναγκαία!

-Αίσχος , ντροπή σου! κατεβάστε τον κάτω! Άρχισαν με άγριες φωνές να φωνάζουν από τις πρώτες σειρές!Κάποιοι κινήθηκαν εναντίον του!

-Σταθείτε , δεν τελείωσα ! Αφήστε με να ολοκληρώσω! Ναι, θα τους πούμε ότι όλα αυτά υπάρχουν , μα θα προσθέσουμε με τρόπο που να τους πείσουμε κάτι ακόμα…Ότι έχετε χρόνο , έχετε άφθονο χρόνο μπροστά σας , για να τα κάνετε όλα αυτά!

Σείστηκε η αίθουσα από το χειροκρότημα! Άρχισε να ξαναγράφεται το τελικό συμπέρασμα του συνεδρίου. Ο τίτλος του: Έχετε χρόνο! Και ο νέος σύνεδρος…πλέον ανήκει στο Δ.Σ….

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος για την ψυχή μας από αυτόν τον τίτλο! Έχεις χρόνο! Μα και από αυτά που γράφτηκαν στις μέσα σελίδες : Τώρα αγόρασε ηδονή και απόλαυση! Πρόσκαιρο και μάταιο γέμισε την σακούλα σου! Κάποια στιγμή θα τα δεις και αυτά, τα του Θεού! Έχεις χρόνο, νέος είσαι ακόμα! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα! Στιχάκι βγήκε πάλι ! Θα ρθει και η δική τους η ώρα, μα όχι τώρα, όχι τώρα!

Εξαγοραζόμενοι τον καιρό! Όχι ως άσοφοι μα ως σοφοί! Πονηρές οι μέρες! Και ο χρόνος γρήγορα πετάει , πίσω δεν κοιτάει! Καλή χρονιά! Καλή μετάνοια!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο:"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" εκδ. Ιεραποστολικό Σωματείο "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" 2019.

Διάθεση και από το Χριστιανικό βιβλιοπωλείο “Μέλισσα” στη Θεσσαλονίκη.

Τηλ. επικοιν.: 231 020 2600 & 6979202600

Του Ουρανού το ρεβεγιόν...(Πρωτοχρονιά με τους ταπεινούς)

 «…ὅταν ποιῇς ἄριστον ἢ δεῖπνον, μὴ φώνει τοὺς φίλους σου μηδὲ τοὺς ἀδελφούς σου μηδὲ τοὺς συγγενεῖς σου μηδὲ γείτονας πλουσίους, μήποτε καὶ αὐτοί σε ἀντικαλέσωσι, καὶ γενήσεταί σοι ἀνταπόδομα. ἀλλ᾿ ὅταν ποιῇς δοχήν, κάλει πτωχούς, ἀναπήρους, χωλούς, τυφλούς, καὶ μακάριος ἔσῃ, ὅτι οὐκ ἔχουσιν ἀνταποδοῦναί σοι· ἀνταποδοθήσεται γάρ σοι ἐν τῇ ἀναστάσει τῶν δικαίων.

«…ἔξελθε ταχέως εἰς τὰς πλατείας καὶ ρύμας τῆς πόλεως, καὶ τοὺς πτωχοὺς καὶ ἀναπήρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλοὺς εἰσάγαγε ὧδε( Λουκ,ΙΔ, 12-14,21)

Έρχονται οι Άγιες μέρες του δωδεκαημέρου. Ο καθένας διαφορετικά συναισθάνεται τη σπουδαιότητα αυτών των ημερών. Κάποιοι κάνουν πλάνα και σχέδια για ρεβεγιόν και καλεσμένους…Ανταποδοτικά, συμφεροντολογικά, με το βλέμμα στο μέλλον, με προοπτική, με μια, έστω και λανθάνουσα, υστεροβουλία. Υπάρχουν όμως και μερικοί, έστω και ελάχιστοι, που όλη τους τη  ζωή την περνούν ανάμεσα στα Θεϊκά λόγια του Ευαγγελίου. Τα Χριστουγενιάτικα...πλάνα για εκείνους, αρχινάνε την Κυριακή των Αγίων Προπατόρων, με την παραβολή του μεγάλου Δείπνου. Ξεκινούν τότε και κείνοι να κάνουν τα δικά τους ξεχωριστά σχέδια για τις ημέρες που έρχονται. Ζουν με το Ευαγγέλιο ή καλύτερα, ζουν το Ευαγγέλιο. Η λίστα με τους καλεσμένους αυτών των μακαρίων γράφεται και συμπληρώνεται ολοένα, ιδιαιτέρως αυτήν την προεόρτια Κυριακή! Σαν προσκαλούνται απ' τον Χριστό μας, να βιώσουν στην πράξη την παραβολή του μεγάλου Δείπνου! Δεν καλούν λοιπόν  φίλους, ημετέρους αρεστούς και συνεργάτες της ανταπόδοσης…Ψάχνουν να βρουν ταπεινούς  και ταπεινωμένους, που παλεύουν με τον ιδρώτα του καμάτου τους, να μην απελπιστούν από  τις καθημερινές δυσκολίες και ύστερα εισέρχονται όλοι μαζί  στην πνευματική τράπεζα την ουράνια. Απόψε λοιπόν θα σας διηγηθούμε για τους φετινούς μας καλεσμένους!

Μέσα σε σπηλιές, ανεμοδαρμένα καταφύγια ψυχών που διψούν τον Κύριο. Μέσα σε ανήλιαγα σπίτια Εκκλησιές, με προσκυνητάρια κεροφώτιστα και τα αγιωτικά κειμήλια να καθρεφτίζουν το ιλαρό το Φως. Με ήχους της θάλασσας που τάματα και απάγκια λυτρωτικά  ξέρει να φανερώνει. Με την ευχή της  γονατιστής μάνας και  της καμπάνας  τον αχό από την μακρινή την πατρίδα,  να σημαίνει το ξημέρωμα της μεγάλης γιορτής. Το Άγιο δωδεκαήμερο, συντροφιά με τους ταπεινούς ήρωές μας. Βγαλμένο από τη ζωή των μακαρίων, που ξέρουν το γιατί γιορτάζουν και κυρίως το γιατί ζουν!

Ταπεινοί Γίγαντες, όπως τόσο συχνά στα μοσχοθυμιατισμένα αναστάσιμα γραφτά του μας τους συστήνει με δάκρυα χαράς ο κυρ-Φώτης ο Κόντογλου…Δεν είναι γεννήματα της φαντασίας του ψυχογράφου ης Ρωμιοσύνης! Κάπου τους έχουμε όλοι μας συναντήσει…και πολλές φορές, αλίμονο, τους έχουμε λοιδορήσει, λόγω, έργω, ή διανοία, κλείνοντάς τους ερμητικά  την πόρτα της ψυχής μας…

Αυτοί να είναι  οι δικοί μας καλεσμένοι αδελφοί μου στου Ουρανού το ρεβεγιόν! Θα μας κεράσουν και αυτοί, όχι κάτι γαστριμαργικά ευφάνταστο και δυσεύρετο, μα ένα τόσο δα κουφετάκι…που η γλυκύτητά του όμως, απερίγραπτα μελισταγή κάνει ξανά τα χείλη και τα στόματά μας, κάθε που η μάνα μνήμη ανακαλεί εκείνη την επίγευση του πρώτου κεράσματος σαν τους αντικρίσαμε! 

Όπως η λέξη κόσμος κατά τον Άγιο Ισάακ τον Σύρο, των δακρύων τον μύστη, είναι ένας ορμαθός όλων των παθών, των θεομίσητων ροπών, των κακών επιθυμιών  και των ολέθριων συρμών, έτσι και η λέξη ταπεινός συγγενεύει εξ αίματος Της άκρας Ταπείνωσης, όλες τις υψοποιές αρετές, τις θεάρεστες συνήθειες και το θαυμαστό αυτό μικρό ποίμνιο, που του κόσμου αποξενωμένο, έχει τον νουν και της καρδιάς τα όμματα μόνο στον Ουρανό και ποτέ στα χαμερπή του κόσμου.

Σε αυτές τις γιορτάδες, ας ανακαλύψει η μνήμη και η ψυχή τέτοιους ταπεινούς ανθρώπους, θριαμβευτές του θείου ελέους και να τους αγαπήσει, διάπλατα μα κυρίως ανυπόκριτα… "Τα μάτια τους γίνονται βρῦσες καὶ τρέχουνε  μ᾿ αὐτὰ τα δάκρυα  ποτίζεται τὸ ὁλόδροσο κι ἀμάραντο δέντρο τῆς ἀληθινῆς χαρᾶς" όπως πολύ όμορφα σημειώνει ο ίδιος ο Κόντογλου …

Να θυμηθούμε ξανά και λυτρωτικά, αυτό που τόσο μοναδικά μας προέτρεπε ο Κυρ -Φώτης, να ζούμε αληθινά. Αληθινή ζωή είναι μονάχα η εν Χριστώ ζωή  και αληθινή χαρά... η πονεμένη. "Καλό είναι να υπάρχεις έλεγε  αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα...έλεγε!

  Μέσα από κείμενα παραμυθίες θα τους συναντήσουμε σήμερα  και θα τους καλέσουμε κοντά μας! Ελάτε, καθίστε στο τραπέζι μας! Εσείς οι πιο δικοί μας! Μαζί με τον Χριστό την Παναγία Μητέρα μας και τον Ουρανοφάντορα προστάτη μας! Άγνωστοι ως χθες…Πλέον καταδικοί μας! Έτσι όπως λαχταράμε να μας αποκαλέσει κάποτε ο ίδιος ο Ουράνιος Οικοδεσπότης, όταν θα φέρει το βλέμμα Του πάνω μας και θα μας συγκαταριθμήσει…Καταδικοί του Χριστού  και όχι κατάδικοι του σκοταδιού…Ένας τόνος και μια αιωνιότητα…Το φως και το σκοτάδι,  η κρίση και η Ανάσταση, η αγαθότητα και η φαυλότητα που, αλίμονο, επικράτησε (για το καλό…!) τούτες τις άγιες ημέρες, να έχει την τιμητική της…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από νέα  ομότιτλη εκπομπή με κάποια επιλεγμένα τμήματα από παλαιότερη του 2013

Δεν ξέρουμε πότε ακούς τούτη την εκπομπή...Παραμονές Πρωτοχρονιάς του 2023, ή στο Άγιο ξημέρωμά της...Έκλεισες την πόρτα στο πολύβουο και στο πολύφωτο και έμεινες στο ταμείον σου, με το φως ενός καθαρού κεριού, μόνος μόνω Θεώ, να Τον εκλιπαρείς για παράταση στην παράταση του ελέους Του. Πριν λίγο στο... ρεβεγιόν των θλιμμένων ελπιζόντων, στην αγρυπνία του νέου έτους, γεύτηκες οίνο και ψωμί και ο Χριστός έγινε πάλι της καρδιάς σου κατακτητής και κατοικητής, ο πιο ειρηνικός, ο πιο χαροποιός, ο πιο ζωοποιός! Σε τέτοιες αληθινά χαρούμενες στιγμές ίσως να  συναντιόμαστε! Καλή και Θεάρεστη να ναι η νέα χρονιά!

Καλή Πρωτοχρονιά! Με τους ταπεινούς! Τους ελαχίστους των αδελφών Του! Σαν να ακούγεται η φωνή του Κυρίου σε μια αλλιώτικη έκφανση της Ευαγγελικής περικοπής την Κυριακή της κρίσεως… δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου…Αν με αυτούς περάσατε την Πρωτοχρονιά με εμένα την περάσατε! 

Τη ΚΕ΄ του Μηνός Δεκεμβρίου...

 

Είναι πολλά αυτά που καθημερινά περνούν από δίπλα σου. Πρόσωπα και λόγια…Μηνύματα και σιωπές…Κάποτε προσπερνάς, κάποτε στέκεσαι και αναλογίζεσαι και αναρωτιέσαι και ξεκινάς να ψάχνεις, τι άραγε να κρύβεται. Ένα μήνυμα στο κινητό, μια κουβέντα του παιδιού, που ετοιμάζεται στα γρήγορα για το σχολειό του.  Το μήνυμα: Τα ξημερώματα " βοάς" το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με  αλλά δεν ακούς τίποτα ....Κενό, γνόφος αγνωσίας. Το παιδί:  Άσε με μαμά! Δεν προλαβαίνω! Γράφω και διαγώνισμα Βιολογία πρώτη ώρα…Τι μου δίνεις αγιασμό, λες και θα με βοηθήσει να γράψω με τούτα τα ακαταλαβίστικα!  

Τι να απαντήσεις στον αδελφό, τι να πεις στο παιδί; Αναζητούν την αλήθεια όπως και εσύ! Ναι,  ο Θεός δεν ανακαλύπτεται μα αποκαλύπτεται θα μου πεις! Σε κάθε τι το υπέρλογο, το υπέρ νουν, σε κάθε τι το αδύνατο για τους ανθρώπους. Του Θείου Παύλου ο ορισμός της πίστης: «εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». (Εβρ. ια' 1).

Αν ο Ουρανός αποκρινόταν, δεν θα ήταν η πίστη αυτή που σε ξυπνά μεσόνυχτα αλλά η γνώση...η απάντηση στον αδελφό! Δεν είναι μαντζούνι μήτε μαγικό πράγμα ο αγιασμός, δεν είναι κάτι χειροπιαστό και ορατό η εξ ύψους βοήθεια, η απόκριση της μάνας! Έλεγε ένας σοφός ηλικιωμένος αδελφός μας σε κάποιον που αντιμετώπιζε μια δυσκολία και φάνταζε τόσο δυσπροσπέλαστος ο δρόμος που ορθωνόταν μπροστά του:- Αδελφέ μου κάνε προσευχή, προσευχή, προσευχή! Μα κάνω και τίποτε άλλο; του απάντησε ο δυσκολεμένος! -Αχ, να συνεχίζαμε την  προσευχή και μόλις το αεροπλάνο προσγειωθεί ασφαλώς…Μόνο σαν είναι στον αέρα τον θυμόμαστε τον Θεό…Και ο πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος  έλεγε συχνά: Κάθε πρωί που ανοίγετε τα μάτια σας να λέτε το Δόξα εν υψίστοις Θεώ! Χωρίς λόγο προφανή! Χωρίς αίτημα εκπληρωθέν άνωθεν! Για να διασκευάσουμε λίγο και εκείνο το υπέροχο που έλεγε ο παπά-Τύχων ο Αγιορείτης: κατοστάρικο το ελέησον, χιλιάρικο το Δόξα σοι!  Κατοστάρικο η γνώση, εκατομμύριο η πίστη! Πίστη ακράδαντη όποιος έχει, βουνά μετακινεί! Γνώση ασφαλή και βεβαία, μόνο τα ανεβαίνει! Δεν είναι βέβαια κακό να επιζητάς την καρδιακή και βιωματική όμως  γνώση, όταν αυτή σε απομακρύνει από την θλιβερή αγνωσία του Θεανθρωπίνου προσώπου του Κυρίου! Και δεν αναφερόμαστε βέβαια στο ακατάληπτο και αναφές της ουσίας του Θεού, αλλά στην ολέθρια και εθελούσια αδιαφορία μας για Εκείνον! Αναφερόμαστε στην άδολη και αδίσταχτη πίστη, που καθιστά Τον ανερμήνευτο και αθέατο για τους σωματικούς οφθαλμούς Θεό, τόσο Οικείο  και Ερώμενο!

Έφτασε η Μητρόπολη των εορτών! Τα γενέθλια του Θεού! Κατάγιομη από εκστατικά επιφωνήματα, συνειρμικούς λογισμούς και ευλογοφανή ερωτήματα τούτη η μέγιστη εορτή και τα εκπληκτικής ποιητικότητας ιερά λόγια της! Ο αϊδιος Θεός λαμβάνει μορφή δούλου! Ὁ ἀχώρητος παντί, πῶς ἐχωρήθη ἐν γαστρί; ὁ ἐν κόλποις τοῦ Πατρός, πῶς ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός; Ἄνανδρος εἰμί, καὶ πῶς τέξω Υἱόν; …ἄσπορον γονὴν τίς ἑώρακεν;

Πῶς ἐξείπω τὸ μέγα Μυστήριον; ὁ ἄσαρκος σαρκοῦται, ὁ Λόγος παχύνεται, ὁ ἀόρατος ὁρᾶται καὶ ὁ ἀναφὴς ψηλαφᾶται· καὶ ὁ ἄναρχος ἄρχεται. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ἀνθρώπου Υἱὸς γίνεται, Ἰησοῦς Χριστός, χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτός, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.(Αγ.Ιωαν.Δαμασκηνού από τα ἀπόστιχα του Ἑσπερινοῦ της 26ης Δεκεμβρίου)

Και οι απαντήσεις των Ιερών Υμνωδών, δίνονται στις θαυμάσιες ακολουθίες των Χριστουγέννων,  με άσειστο θεμέλιο την αγνή πίστη, όσων διαλεχτών του Θεού με αγραυλούσα πάντοτε ψυχή και τις αισθήσεις της ολοζώντανες, θα κραυγάσουν το Δόξα εν υψίστοις Θεώ και θα σιγοψάλλουν με πάντερπνη ψυχή το   Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καὶ παράδοξον!

…ὅπου Θεὸς δὲ βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις, ὡς γέγραπται.

 ….οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευναν, πίστει μόνῃ τοῦτο πάντες δοξάζομεν, κράζοντες μετὰ σοῦ καὶ λέγοντες. Ἀνερμήνευτε Κύριε, δόξα σοι.

Χριστούγεννα ξανά! Τη ΚΕ΄ του αυτού Μηνός, η  ένσαρκη παρουσία του Χριστού! Η πίστη μόνο θα οδηγήσει καρδιές σε φωτισμόν Αληθείας,  χαρά και δοξολογία Ζώντος Θεού! Μόνο η σκληρόκαρδη λογική που ψάχνει αποδείξεις αδιάσειστες και τεκμήρια αποδεκτά για τους πολλούς τούτου του απατεώνα κόσμου, θα συνεχίσει να μην ξημερώνει του ψεύδους τη νύχτα!

 Ἡ γέννησίς σου Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἀνέτειλε τῷ κόσμῳ, τὸ φῶς τὸ τῆς γνώσεως…

Νώντας Σκοπετέας

Χριστούγεννα 2022

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : «Πάντα Χριστούγεννα»

Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2022

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή, όπου ανθολογούνται κάποια από τα άφταστης ποιητικότητας λόγια των ακολουθιών της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής των Χριστουγέννων. 

Τροπάρια των μεγάλων βασιλικών ωρών…Ο Εσπερινός των Χριστουγέννων! Παράξενοι όλοι εκείνοι που την Παραμονή εορτάζουν με αυτούς τους ύμνους σε κεροφώτιστα ταμεία και δώματα!  Άραγε ποιο λαμπροστόλιστο και χιλιοφωτισμένο εμπορικό κέντρο, μπορεί να συγκριθεί με την ατμόσφαιρα μιας ταπεινής Εκκλησιάς, στο σούρουπο της παραμονής των γενεθλίων του Θεανθρώπου Ιησού; Φεύγει η ζωή, κυλά σαν το νερό τρεχούμενο με ορμή! Θα κοιτάξουμε κάποια στιγμή πίσω και δεν θα βρούμε ούτε ένα τέτοιο σουρούπωμα ιερής προσμονής, χαράς ασυνάντητης σ’ αυτού του κόσμου το μάταιο! Ας φροντίσουμε φέτος να βρεθούμε (όπου αναπαύεται η ψυχή μας) και να νιώσουμε αυτήν την ατίμητη καρτερία, τούτον τον γλυκασμό! Στο κατανυκτικό σούρουπο του Εσπερινού και στο αχάραγο ξημέρωμα των Χριστουγέννων! Νηστεμένοι, εξομολογημένοι, δωρίζοντας δάκρυα και αμαρτίες στον σπαργανωμένο Λυτρωτή! Και έπειτα ενωμένοι μαζί Του στο Θεοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων! Λίγο πριν ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία της Του Χριστού Γεννήσεως! Δεύτε ίδωμεν πιστοί που εγεννήθη ο Χριστός! Ναι, τότε και μόνο θα γνωρίσουμε τον καταδικό μας τόπο-φάτνη! Την ίδια μας την καρδιά! 

 

Τελικά ποιός εγκατέλειψε...Ποιόν…;

 

Φωτισμός Σωτήρ και Υπερασπιστής ο Κύριος!(Ψαλμ.26) Όπλο φωτεινό! Ακαταγώνιστο στις επιθέσεις του εχθρού η επίκληση του ονόματός Του! Από όσους Τον πιστεύουν! Από όσους δεν έχουν αδρανοποιήσει τούτο το ακατανίκητο όπλο! Γιατί το να το επικαλείσαι απλά, δεν τρομάζει τον εχθρό! 

Και ράσο ακόμα να φοράς και πιστός να δηλώνεις ευκαίρως ακαίρως…Το να βιώνεις Σταυρικά, το να γίνεσαι ποιητής του νόμου Του Κυρίου και όχι απλά ακροατής του, αυτό είναι που ισχυροποιεί το υπέρ παν όνομα! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!

 Λεν την ευχή του Ιησού οι ταπεινοί με καθαρή καρδιά δούλοι Του και υποτάσσεται ευθύς κάθε κακό και πονηρό,  με φόβο και με τρόμο!(Φιλιπ.2,10) Χριστός γεννάται, δοξάσατε! Δόξα εν υψίστοις Θεώ! Πόσοι από εμάς, που θα τα ψάλλουμε ακόμα, στις μέρες τις άγιες τούτες, τα βιώνουμε; 

Πόσοι αναγνωρίζουμε και ομολογούμε και δοξάζουμε στην πράξη τον Θεάνθρωπο Χριστό μας;

 Και πόσοι σαν ακροατές και επιδεξιότατοι κατασυγκινημένοι έστω ψάλτες, θα βρεθούμε στις λαμπροστόλιστες Εκκλησιές αχάραγα να εορτάσουμε τα γενέθλιά Του, απλά σκορπώντας τα σαν λόγια και μόνο στον αέρα! Ο Θεός γίνεται (ω αυτός ο τρισευλογημένος ενεστώς διαρκείας της πίστης μας!) άνθρωπος και κυκλοφορεί θαλπερά ανάμεσά μας, ως τέλειος Θεός και Άνθρωπος! Όλος στη γη και όλος στον Ουρανό ο απερίγραπτος Λόγος! Απερίγραπτος, απερινόητος, μα ονοματισμένος με το πιο δοξασμένο όνομα τούτου του κόσμου: Ιησούς! Με τούτο το όνομα να μαστίζουμε τους εχθρούς, μας παραγγέλλει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος! Ω, να συναισθανόμασταν την δύναμη τούτου του ονόματος! Ποιος εχθρός θα μας εκφόβιζε; Ποια ορατή και αόρατη απειλή θα μας τρομοκρατούσε; Ποιο όπλο ανθρώπινο θα μας κατανικούσε; Αν ομολογούσαμε Χριστό με το βίωμά μας, με την συνεχή και ειλικρινή μας μετάνοια, θα αναφωνούσαμε θαρρετά και ανδρεία σαν τον ιερό ψαλμωδό το: Κύριος φωτισμός μου και Σωτήρ μου! Τίνα φοβηθήσομαι; Κύριος υπερασπιστής της ζωής μου. Από τίνος δειλιάσω; Και εκείνα τα σπαρακτικά ψαλμικά λόγια ικεσίας: μη εγκαταλίπης με, μη αποσκορακίσης με, μη απορρίψης με, μη αποστρέψεις το πρόσωπό Σου, μη αντανέλης το πνεύμα Σου, μη παραδειγματίσης με, θα είχαν ουσία και βεβαία ελπίδα! Στις μέρες μας μοιάζουν για τους περισσοτέρους μας τόσο αλυσιτελή, τόσο απαρρησίαστα, τόσο κούφια και ψεύτικα!...ἔχοντες μόρφωσιν εὐσεβείας, τὴν δὲ δύναμιν αὐτῆς ἠρνημένοι...(Β΄ Τιμ. 3,5) Ξεχασμένο σαν ομπρέλα της βροχής στην αποθήκη και λαμπιόνι Χριστουγεννιάτικο του στολισμού στο πατάρι έγινε τούτο το όνομα! Ευκαίρως μόνο, περιστασιακά, κάποτε σαν μια κάποια δοκιμαστική επικουρική λύση, η επίκλησή του!

 Πολύ κάτω στην Ιεραρχία Εκείνος, που είναι η αρχή και το τέλος, ο συναΐδιος Υιός, Εκείνος που είναι μεσίτης Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ἄνθρωπος Χριστὸς Ἰησοῦς» (Α΄Τιμ.2,5), Εκείνος, που κυριεύει σε ζωή και θάνατο!

 Πάνω-πάνω η ειδωλοποιημένη λογική και η κτίση, η υπερέχουσα επιστήμη, το κινητήριο χρήμα, η προσκυνητή ενέργεια! Και ένας Ιησούς, βοηθός σε αναμονή, ανενεργής έξω από την πόρτα της ζωής μας, αναμένει το πότε ίσως τον χρειαστούμε! Ένας Ιησούς, χρήσιμη αφορμή για γιορτές και πανηγύρια, ενίοτε όμως επικίνδυνος αν φανερώσει το πρόσωπο του ζηλωτή Θεού που γυρεύει αποκλειστικότητα…

Θέλουμε μόνο να μας καταλαβαίνει, να μας οικονομεί, να μας...υπακούει, να προσαρμόζεται στις σύγχρονες αρνησίχριστες "ανάγκες" μας, στους βλάσφημους και θεοστυγείς  συρμούς μας, στις άλογες και ακρατείς διαστροφές μας, στις άθεσμες και ανόσιες "προόδους" μας…

Ας το σκεφτούμε ίσως καλύτερα από κάθε άλλη φορά στα φετινά Χριστούγεννα αδελφοί και πατέρες σαν ακουστεί εκείνο το υπέροχο εξαποστειλάρι της μεγάλης εορτής, το Επεσκέψατο ημάς εξ ύψους ο πατηρ ημών…

Τελικά ποιός εγκατέλειψε...Ποιόν…;

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : «Πάντα Χριστούγεννα»

Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2022

Απόσπασμα από  εκπομπή με τίτλο "Κύριε μη μας εγκαταλίπεις..."

Χριστούγεννα 2022

Τῷ καιρῷ ἐκείνω...

                          

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι…

Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν, ζεσταίνονται, μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων. Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού…που πάντα γεννάται…δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί…Γεννάται. Ο ενεστώς…διαρκείας. Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει, όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατά μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα.

Τα χρόνια κύλησαν και πήραμε και εμείς την θέση τους, εκεί δίπλα σε ένα μικρό κρεβάτι με ένα βιβλίο παραμυθάδων στο χέρι, με μια φωνή ψιθυριστή στο σκοτάδι να διηγείται ό,τι μπορεί να ταξιδέψει στο όμορφο, να γαληνέψει μια παιδική ψυχή στην αγκαλιά του φύλακα Αγγέλου της. Τούτες τις νύχτες τις καρτερικές τα βιβλία των παραμυθάδων ας πάνε στην άκρη. Και οι φωνές μας οι ψιθυριστές ας γίνουν πιστευτές και ας πιάσουν να διηγούνται αυτά που γίνηκαν τότε….Μα αν δεν τα πιστεύουμε εμείς στ΄αλήθεια πως θα νοιώσουν τις ιερές αλήθειες οι εύφορες παιδικές ψυχές; Αν εμείς δεν ξέρουμε όλες τις ιερές λεπτομέρειες εκείνης της συγκλονιστικής για τον άνθρωπο νύχτας, τι θα διηγηθούμε στα μικρά μας; Πόσοι γνωρίζουμε πως ο Χριστός γεννήθηκε Ξημέρωμα Κυριακής…Πόσοι γνωρίζουμε για το ταξίδι των μάγων μαζί με το αστέρι, τον συμβολισμό των δώρων…την Θεϊκή εμφάνιση στους αγραυλούντες ποιμένες…Ή καλύτερα πόσοι από εμάς πιστεύουμε, ότι όλα αυτά συνέβησαν πρσγματικά και ότι δεν αποτελούν απλά το σενάριο σε μια καλοσκηνοθετημένη σχολική γιορτούλα με τα παιδιά μας να υποδύονται ρόλους μπροστά από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μας μηχανές;

Απόψε το βράδυ θα διηγηθώ την ιστορία με τον εκ δεξιών ληστή , αυτόν που…λήστεψε τον Παράδεισο με το Μνησθητί μου Κύριε. Είχε συναντήσει την Ιερή Οικογένεια κατά την φυγή της στην Αίγυπτο…μα μόλις αντίκρυσε τον Σωτήρα στην αγκαλιά της Παναγιάς έκανε πίσω και δεν προχώρησε στα σκληρά του σχέδια, λέγοντας πως αν ποτέ ο Θεός κατέβαινε στη γη, θα έπαιρνε την μορφή αυτού του μωρού…Την διάβασα σε έναν λόγο του Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς. Αυτήν και πολλές άλλες θαυμαστές αλήθειες εκείνης της λυτρωτικής για το ανθρώπινο γένος Θεϊκής απόφασης…Να κατέβει ο Θεός επί γης και να ανέβει ο άνθρωπος στον ουρανό…

Όλα τα βράδια που απομένουν μέχρι το ξημέρωμα της του Χριστού Γεννήσεως,θα θυμάμαι μια τέτοια αληθινή Ιστορία να την λέω ψιθυριστά εκεί δίπλα στις αγγελικές ψυχούλες…Να μην ξεχάσω όμως, κάθε τέτοια αληθινή διήγηση να την ξεκινάω όχι με το Μια φορά και έναν καιρό, μα με την φράση Τω καιρώ εκείνω …

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι…μα η πιο γλυκιά παραμυθία της ανθρώπινης ψυχής…

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : «Πάντα Χριστούγεννα»

Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2022

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι! Είναι ένα γεγονός λυτρωτικό! Κοσμοσωτήριο! Η Γέννηση του Θεανθρώπου Ιησού! Εξ ύψους κατήλθε Η Αγάπη, Η Ελπίδα, Η Ζωή, Η Ανάσταση, Η Αλήθεια!

Τα Χριστούγεννα είναι Η Αλήθεια! Το Φως ήρθε στον κόσμο για να ρίξει φως στης αμαρτίας και στου ψεύδους τις βαριές αλυσίδες! Να φωτιστούν και έπειτα εκείνες να ραγίσουν στο πρώτο Χριστός Ετέχθη! Και έπειτα να σπάσουν, να συντριβούν στο θριαμβευτικό πρώτο και αιώνιο Χριστός Ανέστη!

 

 Διάθεση και από το Χριστιανικό βιβλιοπωλείο “Μέλισσα” στη Θεσσαλονίκη.

Τηλ. επικοιν.: 231 020 2600 & 6979202600

Όλα τα έσοδα από τις εκδόσεις του Προμάχου Ορθοδοξίας διατίθενται αποκλειστικά στους Ιεραποστολικούς σκοπούς της πνευματικής ελεημοσύνης και επί το πλείστον στην Δωρεάν διάθεση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου όπου καρδιά Ορθόδοξη Χριστιανική καρδιά χτυπά!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ψάχνοντας για ευχή ...

Έψαχνα να βρω χρηστή ευχή για το νέο έτος να δώσω στον ταλαίπωρο εαυτό μου , μέσα σε αυτό το άγνωρο και σχεδόν αποκρουστικό πνευματικό τοπίο, όπου στις πλείστες των περιπτώσεων η αληθινή χαρά και Το Φως, φαίνεται να πασχίζουν σαν τον θαλερό Δαυίδ να κατανικήσουν τον κακόδοξο προκλητικό Γολιάθ της κυνικής έπαρσης και της απολυταρχικής επιβολής , του σκοταδιού και της πλάνης που όλα τα έχει διπλωματικά μεθοδεύσει και ατσαλάκωτα στρεβλώσει …δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ. (Ἰω. ις΄ 2) .
Ακούγοντας τον Θεόπνευστο Ιεροκήρυκα του Παραδείσου τον κυρ Δημήτρη τον Παναγόπουλο σε μια από τις τόσο σπάνιες ομιλίες του για το Άγιο δωδεκαμέρι .
Κάποια στιγμή μεταφέροντας στο ακροατήριο μια Χρυσοστομική ρήση ακούγεται να λέει :
Ο άνθρωπος χωρίς οδηγό άλλοτε εχάθη κι άλλοτε εσώθη !
Άνθρωπος όμως με κακό οδηγό πάντοτε εχάθη και ουδέποτε εσώθη!
Και έτσι βρήκα την ευχή αδελφοί μου …
Εύχομαι ολοψύχως να βοηθήσει και εσάς ο κυρ Δημήτρης ...
Νώντας Σκοπετέας
Παραμονές 2021