main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

8 Οκτ 2016

Στο Λουγκουζί χτυπά η καμπάνα !


Και περνούν τα χρόνια και πληθαίνουν τα χαμόγελα !
Σαν χθες γέμισε για πρώτη φορά η χούφτα με καραμέλες και από τότε δεν άδειασε ποτέ η καρδιά …
Σαν χθες η πρώτη ξεδιψαστική γουλιά με νερό ζωήρυτον και από τότε δεν στέγνωξε ούτε για λίγο η κολυμπήθρα , δεν ξεθώριασε ούτε ελάχιστα ο χιτώνας ο φωτεινός …

Σαν χθες ένας Σταυρός , σαν του Πατρό-Κοσμά καρφώθηκε στη γη την ξερική και από τότε δεν έπαψε να ευωδιάζει θυμίαμα και γιασεμί ο τόπος …
Και ο Αη Σπυρίδωνας δεν σταματά ολοένα να έρχεται να καμαρώνει να ευλογεί και να δίνει στους λιόδαρτους μαστόρους τα θαυμαστά τα κεραμίδια του,  να ντύσουν με Τριάδα Αγία  την σκεπή του …
Σαν χθες είπαμε για πρώτη φορά μουέλαμπά και Νουέμπαλε νιο  και από τότε δεν κόμπιασε ούτε για μια στιγμή η γλώσσα , δεν απόκαμε η ψυχή να νιώθει τη λαχτάρα και την ανάγκη …

Και περνούν τα χρόνια και της χαράς τα δάκρυα μένουν κι αυτά αστέγνωτα , να ποτίζουν τις φυστικιές του Παραδείσου μας ...
Και περνούν τα χρόνια και η αγκαλιά μας άκλειστη πια , μοιάζει σαν την καρδιά που πλάτυνε τόσο , που να χωράει μέσα της ένας Θεός ολόκληρος , το σώμα και το αίμα Του …
Και περνούν τα χρόνια και το όνειρο ξύπνησε με τον ήχο απ το καμπαναριό του Αη Σπυρίδωνα και έγινε γλυκό , να μοιραστεί σαν δώρο σε Αγίους πλασμένους από χώμα μαύρο μετά το δι ευχών …
Βάζει ευλογητός ο Παπά –Γιώργης στο Λουγκουζί !
Σώπασε λίγο ν ακούσεις αδελφέ μου την ορθρινή καμπάνα που χτυπά ! Κρύσταλλο φτερωμένο ο ήχος της , διαπερνά όλα τα εμπόδια που στήνει  η άψυχη λογική , όλους τους τοίχους που χτίζει ο άπονος πόνος …
Δυο ζευγάρια μαύρα χεράκια σαν φτερούγες χερουβίμ τραβούν τα καμπανόσκοινα .
Σαν τα όνειρά τους ταξιδεύει ο ήχος της Ζωής. Έρχεται και σε πλημμυρίζει με Ανάσταση .Μα δεν είναι πια όνειρο ! Είναι αλήθεια που διαλαλείς παντού να φτάσει !
Στο Λουγκουζί χτυπά η καμπάνα !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή αφιερωμένη στην 5η αποστολή …ονείρου
της Ι.Μ.Παναγίας Χρυσοπηγής στο Λυγκουζί της Ουγκάντας …



  

3 Οκτ 2016

Για τον Σταμάτη …


Είναι τα εσπερινά του Σαββάτου κάτι το απερίγραπτο για την ψυχή μου .Μόλις το προκείμενο στις Εκκλησιές μιλά για το ιλαρό Φως του Βασιλέα Ηλίου και η χαρμολυπημένη γυναίκα στέκεται στα σκαλιά του ιερού για να δώσει το τυλιγμένο πρόσφορο με τα ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων . Δεν τα φαντάζομαι πουθενά αλλού παρά μόνο εκεί που οι άνθρωποι ξέρουν να ζουν αληθινά και όχι απλά να υπάρχουν όπως έλεγε και ο Κυρ- Φώτης …
Μετά από χρόνια πολλά όμως, είπα να κάνω μια εξαίρεση στον πανηγυρικό Αναστάσιμό μου κανόνα . Να ταξιδέψω χιλιόμετρα πολλά για να σου σφίξω το χέρι αδελφέ μου Σταμάτη . Να σου πω ευχαριστώ που πολλαπλασίασες το τάλαντό σου και το έκοψες αντίδωρο σε μυριαρίθμητα κομμάτια , που έφτιαξες με την δεκάχορδη ψυχή σου , μουσικά αριστουργήματα μέσα στην μοναδική τους απλότητα για να ταξιδέψουν λόγια ανυπόδητων γεροντάδων , ταπεινών Αγίων του Θεού , φωνών και σιωπών αινετικών προς τον Κύριον των δυνάμεων . Για να σου πω το ευχαριστώ που δεν φοβήθηκες ποτέ να ομολογήσεις τον Χριστό μας έμπροσθεν των ανθρώπων . Που τύπωνες στο σώμα σου το σημείο του Σταυρού σε κάθε περίσταση και κυρίως δημοσία . Που γέμισες με ελπίδα τις καρδιές μας . Που δίνεις πάντα αφορμή για προσευχή και μυστική ένωση με το Θείο και το αιώνιο . Για όλα αυτά ήθελα να σου πω το ευχαριστώ αδελφέ μου Σταμάτη . Γι αυτό δεν σταμάτησα να έρχομαι εκείνο το πρώτο απόγευμα του Οκτώβρη στο Ηρώδειο ακόμα και όταν στο δρόμο είδα πόσο κοντά είναι τα σύνορα του εδώ με το εκεί , του θανάτου απ την αληθινή ζωή , όταν το πρώτο που μου ήρθε στο νου αστραπιαία ήταν το : ορφανόν και χήραν αναλήψεται Κύριος …Ο Μακρόθυμος Κύριος όμως μας χάρισε καιρούς μετανοίας ….
Συνεχίσαμε με τους συνοδοιπόρους μου με ταλαιπωρίες αφάνταστες και συνανθρώπους που μας βοήθησαν να προχωρήσουμε στον δρόμο . Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρόσωπά τους και την αγωνία τους να κάνουν τα αδύνατα δυνατά , όταν τους είπαμε : Παιδιά , σας παρακαλούμε πολύ , στις εννιά πρέπει να είμαστε στο Ηρώδειο ! Έχει συναυλία ο Σπανουδάκης ! Και τα καταφέραμε αδελφέ μας ! Έστω με λίγη καθυστέρηση ανάλογα με τον κίνδυνο και τα εμπόδια που ορθώθηκαν ανυπέρβλητα μπροστά μας .Μετά από 6 ώρες καρτερίας , να μαστε με τα εισιτήριά μας μπροστά στην πύλη . Ξεκινούσες το έβδομο …ταξίδι της βραδιάς που είχε τον τόσο αναγκαίο για τις ψυχές μας τίτλο : Μια προσευχή για την Ελλάδα !
Και εμείς έξω ανακαλύπταμε στ αλήθεια πως η Ελλάδα μας έχει ανάγκη από πολλές προσευχές .
-Καλησπέρα κυρία ! Είμαστε εμείς που σας τηλεφωνήσαμε απ το δρόμο . Ορίστε τα εισιτήριά μας . Σας παρακαλούμε αφήστε μας να μπούμε . Θα το κάνουμε αθόρυβα , στο πάνω διάζωμα . Ερχόμαστε από τόσο μακριά ! Έχουμε αφήσει και 5 παιδάκια πίσω ! Παραλίγο να σκοτωθούμε στο δρόμο !
-Κύριε δεν μπορείτε να μπείτε ! Έτσι είναι ο κανονισμός !
-Το γνωρίζουμε και έχετε δίκιο , μα κάντε αυτήν την ευλογημένη εξαίρεση . Δεν φαντάζομαι άλλος να έχει ταλαιπωρηθεί τόσο για να φτάσει όσο εμείς …Και άλλωστε ο σκοπός αυτού που θέσπισε τον κανονισμό δεν είναι να μην εισέλθουν κάποιοι που λένε την αλήθεια και αγωνίζονται γι αυτήν . Σεβαστείτε τα μικρά παιδιά που αφήσαμε μόνα τους …Σας παρακαλούμε !
-Κύριε σας είπα , δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω . Όλοι τα ίδια λένε ! Έχω εντολή και από τον υπεύθυνο κύριο Σ.
Ήθελα να φωνάξω , να ξεσπάσω , να κλάψω , να γονατίσω , να τα βάλω με τον διάβολο που πυκνώνει τα σκοτάδια γύρω μας , που στενεύει τόσο πολύ το μέσα μας , που εξαφανίζει την όποια διάθεση για το σύμπονο και το αδελφικό, που πολλαπλασιάζει την βαρυκαρδία και την ψυχρή μας λογική , που μορφώνει το ανάλγητο σε νόμο και κανονισμό και έπειτα κρύβεται θρασύδειλα πίσω τους, και χαίρεται με το ΕΓΩ που σαν γίγαντας ψηλός όσο τα τείχη του Ηρωδείου , βλοσυρός και δύσμορφος χλευάζει τα αλύτρωτα και θλιμμένα πρόσωπά μας … Ξημέρωνε Κυριακή και Ανάσταση ! Δεύτερη του Λουκά ! Και ο Χριστός μας πάλι λέει αιώνια ρήματα στην επί του Όρους ομιλία του και μας προτρέπει να έχουμε σπλάχνα οικτιρμών : …Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως. καὶ εἰ ἀγαπᾶτε τοὺς ἀγαπῶντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τοὺς ἀγαπῶντας αὐτοὺς ἀγαπῶσι. καὶ ἐὰν ἀγαθοποιῆτε τοὺς ἀγαθοποιοῦντας ὑμᾶς, ποία ὑμῖν χάρις ἐστί; καὶ γὰρ οἱ ἁμαρτωλοὶ τὸ αὐτὸ ποιοῦσι….. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί. Ήθελα να τους το πω αυτό μα με αγνοούν …Είναι ο κανονισμός βλέπεις …
Μείναμε σχεδόν δυο ώρες μπροστά στην πύλη να παρακαλάμε να μας χαριστεί μια ακρίτσα στον Παράδεισό σου αδελφέ μου Σταμάτη ! Δεν κατέστη δυνατό ! Η αναλγησία εθριάμβευσε ! Μα την προσευχή σου δεν την εμπόδισε να φτάσει στον θρόνο του Ουρανού ! Σε είδαμε από μακριά , κατάκοπο μα τόσο χαρούμενο ! Προσευχήθηκες με όλην την δύναμη της ψυχής σου αδελφέ μας Σταμάτη !
Δεν τα κατάφερα να σου σφίξω το χέρι μιας και η αγάπη του τόσου κόσμου που σε περικύκλωσε ήταν απροσπέλαστη, μα ήταν σαν να σε αγκάλιασα έστω και από μακριά ! Κανείς δεν βρέθηκε να μου το απαγορέψει ! Συνέχισε να προσεύχεσαι για την Ελλάδα μας ! Καλό Παράδεισο να έχουμε όλοι !

Νώντας Σκοπετέας  02-10-2016

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~