main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

24 Νοε 2018

Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγιο Όρος 2018)Μέρος4



                  Δούλη  η ψυχή  αλύγιστη , παλεύει να μην πέσει !
Στυλίτης κεροφώτιστος  χαρίζει λίγη ζέση  !
Αγίου Μεγαλομάρτυρος πρόσωπο ξημερώνει!
Θεοποιό μυστήριο στον Ένα μας ενώνει !

Θυμούνται άραγε οι Άγιοι ; ο αδελφός ρωτάει !
Δίψα για την Αλήθεια Του,  ο Άγιος του  γεννάει!
Στρατιώτες όλοι του Χριστού σε  τάγματα ορμητήρια!
Ναζαρηνός ο Διοικητής  ,  σωτήρια  επιδοτήρια !

                                        Κυλάνε οι παραπόταμοι πολύρρητο ποτάμι !
Ζωντάνεψε το όνειρο παιδιού Θεία δυνάμει !
Πόθος και κλήση βήματα    σε κάστρο   οδηγούνε!
Της Παναγιάς οι θύμησες  τους δαίμονες νικούνε! 


Οι Πολυέλεοι φωτίζονται ολόκληροι από καθαρά κεριά ! Αρχίζουν να σείονται μόλις οι χοροί ξεκινούν να ψέλνουν το Δούλοι Κύριον . Προσπαθώ να σταθώ όρθιος, όσο το δυνατόν και το ίδιον θέλημά μου το επιτρέπουν . Μπροστά μας ακριβώς 2 Ρώσοι προσκυνητές δεν σαλεύουν καθόλου ! Όρθιοι έμειναν και τις 7 σχεδόν ώρες ! Εγώ όλο και βρίσκω να στηριχθώ να ανακαθίσω , να βολέψω το σώμα που συνεχώς παραπονιέται. Εκείνοι στέκουν γενναία . Μόλις το φως κυριαρχεί γύρω μας , καταφέρνω και διακρίνω τον Άγιο που είναι ζωγραφισμένος ακριβώς πάνω από το στασίδι μου ! Θεέ μου …είναι ένας Άγιος Στυλίτης !Ο Άγιος Συμεών ! Πως με ελέγχει την στιγμή αυτή ο βίος του και η αποκοσμιά του! Μεγάλα τα της πίστεως κατορθώματα ! Και εγώ δεν μπορώ να σταθώ όρθιος μια ώρα έστω συνεχόμενα! Ξανακοιτώ τον Άγιο ! Του ζητώ να με εμψυχώσει ! Σε μια ιερή παράφραση των αιωνίων ρημάτων του Χριστού μας μου μιλά : Ου πάντες χωρούσι την άσκησην ταύτην , αλλ΄οίς δέδοται…Την προσπάθεια και το φιλότιμό σου θα λογαριάσει μόνο ο Κύριος ! Όσο μπορείς δώσε αίμα …Όσο μπορείς…

Ξημέρωμα στην Διονυσίου . Δυο ώρες ξεκούρασης από τις 4 που τέλειωσε ο όρθρος της Αγρυπνίας ως τις 6 και έπειτα ευλογημένη η Βασιλεία του Τριαδικού και αδιαιρέτου Θεού !Το φως της πρώτης μέρας, με βρίσκει κάτω από τον Άγιο Τρύφωνα στο καθολικό. Πόσο όμορφο και σπάνιο μόλις πρωτοβλεφαρίζεις μετά τον ύπνο , να νοάς τον Θεό και πόσο μοναδικό απ το βαθύ σκοτάδι να ανατέλλει , σαν ευχή για καλημέρα , ένας Μεγαλομάρτυς του Χριστού, που γεώργησε άγονα , θεράπευε ασθένειες, αλλά και λύτρωνε εξαγνιστικά τις δαιμονισμένες και βορβορώδεις ψυχές. Ο Ηγούμενος Γέροντας Πέτρος λειτουργεί ! Σπάνιο μέταλλο στην φωνή του , μα ίσα που εκείνη ακούγεται ! Μετά φόβου Θεού , Πίστεως και Αγάπης προσέλθετε ! Όλα συρρέουν στον απόλυτο βαθμό τους ! Καμιά έκπτωση , καμιά υποχώρηση , καμιά παρερμηνεία ! Στην σειρά για την Θεοποιό Μετάληψη ,την ένωση με τον Ένα , την υπέρτατη και μόνη αληθινή τρυφή τούτης της ζωής , συναντάμε την έκδηλη αγωνία του επωμισμένου με το έργο της υπόμνησης Μοναχού , προς τους οδεύοντας εις μετάληψιν Ζωής αιωνίου . Στέκεται δίπλα στον καθένα μας και λέει : –Αν δεν έχετε ευλογία από τον Πνευματικό σας να μην μεταλάβετε! Είναι σαν να ακούγονται εκείνη την ώρα ταυτόχρονα το : «Ἐὰν μὴ φάγητε τὴν σάρκα τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου καὶ πίητε αὐτοῦ τὸ αἷμα, οὐκ ἔχετε ζωὴν ἐν ἑαυτοῖς. Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκαν καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωάν. Στ´, 53-4) μα και το : Ἰδού, βαδίζω πρὸς θείαν κοινωνίαν· Πλαστουργέ, μὴ φλέξῃς με τῇ μετουσίᾳ· πῦρ γὰρ ὑπάρχεις τοὺς ἀναξίους φλέγον. ἀλλ᾿ οὖν κάθαρον ἐκ πάσης με κηλῖδος. Και ποιος είναι άξιος θα αντιτείνει κάποιος και ορθώς ! Ως ασθενείς όλοι μεταλαμβάνουμε το σωτήριο φάρμακο εις κάθαρσιν και αγιασμό ψυχής και σώματος ! Μα το φάρμακο αν δεν στο συστήσει γιατρός που σε έχει πρώτα εξετάσει, μπορεί να αποβεί θανατηφόρο ! Ας νιώθει πάντα η ψυχή μας Κύριε αυτόν τον συγκλονισμό της φρικτότητας του Αθανάτου Μυστηρίου Σου ! Και εν εκείνη τη ημέρα ας μην πληροφορηθεί ότι και σήμερα μόνο βάρος προσθέσαμε στο πολυάμαρτό μας ! Μη εις κρίμα μοι γένοιτο· γένοιτο δέ μοι εις ζωὴν αιώνιον καὶ αθάνατον. Τα λόγια από τις επιστολές του πανηγυρικώς ερτάζοντος ηγαπημένου μαθητή Σου και πάλι ενώπιόν μας, να μας οδηγούν και να μας ελέγχουν αυστηρά ! «Ὁ ἔχων τὸν υἱὸν ἔχει τὴν ζωήν, ὁ μὴ ἔχων τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ τὴν ζωὴν οὐκ ἔχει» (Α' επιστολή Ιωάννου, ε' 12)

Απολείτουργα οδηγούμαστε στην Τράπεζα της Διονυσίου ! Μας περιμένει εκεί φαγητό άκρως εορταστικό ! Ψαρόσουπα Αγιορείτικη ! Τρώμε ακούγοντας τον Αναγνώστη να εξιστορεί με τον τόσο αγαπημένο τρόπο και το ύφος το Μοναστηριακό τα της Μεταστάσεως του Θεολόγου ! …Αφού έφθασε σ' ένα τόπο, στους μεν μαθητές του παρήγγειλε να καθίσουν εκεί, αυτός δε αφού προχώρησε μπροστά σε μικρή απόσταση, προσευχήθηκε. Ήταν δε ώρα πρωϊνή. Έπειτα, αφού επέστρεψε, πρόσταξε τους μαθητές του να σκάψουν τη γη σε σχήμα σταυρού, τόσο μόνον, όσο ήτο το μέτρον του σώματός του. Αφού ξαπλώθηκε λοιπόν μέσα σ' εκείνον τον σκαμμένον τόπον, αποχαιρέτησε τους μαθητές του που έκλαιγαν πικρά και είπε: ... «Σύρετε το χώμα της γης που είναι μητέρα μου και με αυτό σκεπάστε με».
Εκείνοι αφού τον ασπάσθηκαν και τον αποχαιρέτησαν, σκέπασαν το σώμα του μέχρι τα γόνατα. Έπειτα πάλι αφού τον ασπάσθηκαν τον σκέπασαν μέχρι τον λαιμό. Και πάλι αφού για τρίτη φορά τον ασπάσθηκαν έβαλαν πάνω στο ιερό του πρόσωπο ένα μανδήλι. Και έτσι κλαίγοντας πικρά σκέπασαν όλο το σώμα του. Τότε ανέτειλε και ο ήλιος. Αφού έκλαψαν οι μαθηταί, γιατί έμειναν ορφανοί από τον δάσκαλό τους, εγύρισαν στην πόλη διηγούμενοι τα σχετικά με τον Απόστολον. Οι άλλοι αδελφοί όταν τα άκουσαν αυτά επήγαν στον τάφο και αφού έσκαψαν δεν βρήκαν τίποτε. Τότε λοιπόν επέστρεψαν κλαίγοντας θερμώς για τη στέρησι τέτοιου ποιμένος.
Στο τέλος μας μοιράζεται κόλλυβο στην μνήμη του Αγίου ! Και έπειτα περνά από μπροστά μας ένας Μοναχός με έναν μικρό άρτο από όπου ο καθένας κόβει και ένα μικρό κομμάτι με το χέρι και το τρώει ! Δίπλα του άλλος Μοναχός συνεχώς θυμιάζει ! Ο απέναντί μου δόκιμος πριν την γευτεί σταυρώνει την ψίχα του πάνω στο θυμίαμα που μπροστά του ανεβαίνει ! Μια σκηνή αξέχαστη ! Από εκείνες που γράφουν μέσα σου το ένθεο , αυτό που τα απλά και τα καθημερινά των αφιερωμένων ψυχών συνεχώς επιζητούν να βιώνουν. Σε όλα ο Χριστός , σε κάθε τι ο Σταυρός!
Μαζί με τον Γέροντα Πέτρο κάθεται μια ομάδα Λαϊκών ! Διακρίνω την μορφή ενός πασίγνωστου δημοσιογράφου ! Στο πρόσωπό του η γαλήνη και μια ταπεινή φωτιά στα μάτια του να …λάμπει ! Τίποτα το αταίριαστο , το παράταιρο στων Αγγέλων τα μέρη ! Καμιά δημοσιογραφική περιέργεια δεν τον οδηγεί πλέον ! Μόνο η δίψα του για την μόνη Αλήθεια ! Τελικά οι Άγιοι θυμούνται σκέφτηκα ! Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε που ένα άρθρο του μετά την αγιοκατάταξη του Αγίου Παϊσίου , είχε «μιλήσει» σε πολλές ψυχές ανθρώπων …
….Τώρα, το πώς βρέθηκα εγώ στο Άγιο Όρος, πριν χρόνια, πώς με πείσανε να περπατήσω ικανή απόσταση για να δω από κοντά έναν ασκητή που τον λέγανε Παΐσιο που είχε φήμη φοβερή και τρομερή και που έρχονταν από τα πέρατα του κόσμου να τον δούνε... δεν το κατάλαβα… Άλλωστε, όταν αποφασίζεις να πας στο Όρος έχεις συμφιλιωθεί με την ιδέα πως δεν θα πρέπει να τα καταλαβαίνεις όλα ή, τουλάχιστον, να αφήνεις συνειδητά κενά, έτσι ώστε να περάσει μέσα σου ό,τι είναι να περάσει… Η λογική δεν εξηγεί τα πάντα - τουλάχιστον στο Όρος... Βρέθηκα λοιπόν σ' ένα μονοπάτι με μια μεγάλη κατηφόρα στην αρχή εγώ και η παρέα μου, μέχρι που κατάλαβα πως ήμουν μέλος μια μικρής ευλαβικής πορείας. Ενός ετερόκλητου πλήθους με την ίδια κατεύθυνση προς τη σκήτη του Παΐσιου. Άλλοι προσεύχονταν, άλλοι μουρμούριζαν τροπάρια άγνωστα σε μένα, άλλοι κρατούσαν σταυρούς και εικόνες και οι περισσότεροι ένα μικρό δώρο -πεσκέσι- μη φανταστείτε τίποτα ιδιαίτερο - λίγα φρούτα, ξηρούς καρπούς ή λίγα κάστανα. Εγώ, βέβαια, απροετοίμαστος για την «ιερή κατάβαση-επίσκεψη» μονίμως καχύποπτος, «άπιστος» και διακριτικά είρων, δεν κρατούσα τίποτα... «Άντε να το δούμε κι αυτό έλεγα μέσα μου» και σκεφτόμουν ήδη την ανηφόρα της επιστροφής και τα τσιγάρα που έπνιγαν το στήθος μου. Με το που φτάσαμε στη σκήτη, είδα τον γέροντα να συνομιλεί όρθιος λίγα μέτρα πιο εκεί μ' έναν επισκέπτη. Μια μεγάλη ουρά είχε σχηματιστεί, μόλις έφευγε ο ένας πιστός ακολουθούσε ο άλλος. Οι συνομιλίες ήταν ολιγόλεπτες… Στα κλαριά του δένδρου οι κρεμασμένες πλαστικές σακούλες με τις προσφορές στον γέροντα. Ενα παγκάκι πιο εκεί, το εξαιρετικά χαμηλό πορτάκι μιας καλύβας η ναΐσκου ή και τα δυο, μυρωδιές από την άνοιξη να τρυπάνε τα ρουθούνια. Ειλικρινά δεν κατάλαβα πώς βρέθηκα στην ουρά, ειλικρινά δεν κατάλαβα πώς έφτασε η σειρά μου να βρεθώ μπροστά του. Όρθιος, σαστισμένος, αμήχανος, απροετοίμαστος και «ένοχος» γιατί εγώ δεν πήγα για να του πω κάτι... Απλά πήγα για να δω…
-Και εσένα τι σε στεναχωρεί και ήρθες εδώ; με ρώτησε
Πραγματικά τα είχα χάσει…
Κοίταγα το τριμμένο ράσο του, τον κοίταγα στα μάτια, στο χαρακωμένο πρόσωπό του, ήταν 60 χρονών κι έμοιαζε ογδόντα ή το αντίθετο;
Αυτός, λοιπόν, είναι ο γέρων Παΐσιος;
Ξαναρωτάει, - Πώς είπαμε σε λένε; «Λάμπη», του απαντώ... -Δηλαδή, Χαραλάμπης; «Μάλιστα...». Με προτρέπει ξανά...
-Πες μου τι σε απασχολεί, πες μου μια αμαρτία σου.
Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα (αν είσαι γεμάτος αμαρτίες δεν ξέρεις ποια να πρωτοπείς)
Του απαντώ με «νεανικό κι αγνό ενθουσιασμό»…
«Δεν έχω αμαρτίες… αλλά και να έχω δεν τις έχω πει ποτέ σε εξομολογητή. Με άλλα λόγια, δεν έχω εξομολογηθεί ποτέ».
-Μα, αγαπητέ μου Χαράλαμπε, φαίνεσαι έξυπνος. Η εξομολόγηση για τον άνθρωπο είναι ό,τι για τον στρατιώτη στον πόλεμο, μια ώρα ξεκούραση… ό,τι για τον τραυματία από την καθημερινή μάχη, ένας γιατρός. Όταν εξομολογείσαι αυτά που σε βαραίνουν, αποδιώχνεις, ξεφορτώνεσαι βάρη, μπορείς να συνεχίσεις πιο ξεκούραστος...
Δεν απάντησα… Έσκυψα μπροστά να κάνω πως θα του φιλήσω το χέρι, αυτός το τράβηξε πίσω για να μη το φτάσω. Είναι κι αυτό μέρος ενός άτυπου τελετουργικού.
Τον ευχαρίστησα με το πιο χαζό ύφος του κόσμου κι έφυγα… Συγχωρείστε με κι εσείς άλλα πού να ξέρω ο αμαρτωλός πώς αποχαιρετάς έναν Άγιο; Στον δρόμο της επιστροφής έλεγα στον συνταξιδιώτη φίλο μου: «Δεν θα ξεχάσω την παρομοίωση με τον κουρασμένο στρατιώτη».
-Πού να 'ξερε ότι σε λένε και Ταγματάρχη, μου απάντησε αυτός.
Πέρασαν χρόνια από τότε… Οι προφητείες του έγιναν δώρα σε κυριακάτικες εφημερίδες. Και το όνομά του εξώφυλλο σε βιβλία που πουλάνε με πάθος τηλεοπτικοί βιβλιοπώλες. Χθες έμαθα πως ανακηρύχθηκε Άγιος. Τώρα, όταν πεθάνω, θα έχω τα μέσα, σκέφτηκα... Αν με θυμάται… Αλήθεια, θυμούνται οι Άγιοι; ( Λάμπη Ταγματάρχη http://www.thetoc.gr/koinwnia/article/pws-enas-amartwlos-gnwrise-ton-geronta-paisio-sto-agion-oros)
Ναι αδελφέ μας Χαράλαμπε Ταγματάρχη ! τελικά οι Άγιοι , εσύ το ξέρεις καλύτερα από πολλούς πλέον , ποτέ μα ποτέ δεν ξεχνούν και μεσιτεύουν και κάποτε μας επιστρατεύουν αυτοθέλητα στου άνω στερεώματος τα Άγια Τάγματα ! Μόνο που εκεί δεν υπάρχει η ιεραρχία του κόσμου , μα μόνο εκείνη του Ουρανού ! Όλοι μας εκεί με έναν μόνο βαθμό υπηρετούμε ! Στρατιώτες του Χριστού, αναμένουμε τις αποστολές σωτηρίας που θα μας επιδοθούν άνωθεν και ποτέ μα ποτέ μας δεν αποστρατευόμαστε ως τον τελικό θρίαμβο !
Ο αποχαιρετισμός με τους Πατέρες σε κάθε μοναστήρι είναι μια ιδιαίτερη στιγμή . Έχει υπόσχεση γυρισμού μέσα του και αίσθημα έντονο ευχαριστίας . Ναι , φαινομενικά είναι ελάχιστος ο χρόνος μιας ημερήσιας φιλοξενίας . Μα αυτό είναι και το θαυμαστό ! Πως γίνεται και πάντα νιώθεις να σε κατακλύζει αυτή η απέραντη ευγνωμοσύνη , η αμέτρητη ευεργεσία , η ασφάλεια της προσευχής που οι πατέρες θα κάνουν ως το επόμενο αντάμωμα …Εσύ φεύγεις μονίμως αναπαυμένος !Την ίδια ώρα νέοι προσκυνητές φτάνουν φορτωμένοι με αποσκευές και πάθια , διψασμένοι για Θεό και ψυχής απόσταμα . Και αυτός ο κρουνός της Διονυσίου , ελέω Θεού ακόμα αστείρευτος και ζείδωρος !Σαν παραπόταμος μοιάζει κάθε Αγιορείτικη Μονή , κάθε φιλόξενη μοναστική φωλιά! Να δίνει ζωή , να ενώνεται με τα υπόλοιπα αναβλύσματα της αγάπης για να κυλούν ορμητικά το μεγάλο και πολύρρητο ποτάμι της πίστης !
Επόμενος προορισμός μας το μοναστηράκι της Αγίου Παύλου. Εκεί θα μέναμε κατόπιν παρακλήσεώς μας προς τους Πατέρες για 2 ημέρες . Έτσι γύρω στο μεσημεράκι της Τρίτης , ανεβαίναμε το τελευταίο ανηφόρι πριν την πύλη για την αετοφωλιά που σκιάζει όσο καμιά άλλη ο Άθωνας .

Στο αρχονταρίκι όπως συνήθως μας συγκινούν οι φωτογραφίες του Αγιοπαυλίτικου παρελθόντος.Ζωντανεύουν τούτες οι μορφές κάθε φορά που τις κοιτάς . Τόσο οικείες σου φαίνονται αφού ο επόμενος μοναχός που βλέπεις μπροστά σου θαρρείς πως από εκεί ξεπήδησε για να σε συναντήσει ! Φιλευόμαστε λουκούμι , παγωμένο νερό και τσίπουρο που ήδη υπάρχουν στο μεγάλο τραπέζι .Ένας ευγενέστατος Ρωσικής καταγωγής Μοναχός μας οδηγεί σε δωμάτιο στο βορινό τμήμα του πρώτου ορόφου . Ξεκουραζόμαστε ως τις 3 οπότε και κατεβαίνουμε στο καθολικό για τις ακολουθίες .Σε όλες τις λειτουργικές συνάξεις της διήμερης παραμονής μας παρίστατο ο Γέροντας Παρθένιος . Πλέον μεγάλος στα χρόνια μα παιδί στον τρόπο του και στο φέρσιμό του . Και τα παιδιά πάντα λένε την αλήθεια ! Εξήντα και πλέον έτη σε τούτον τον τόπο ! Από μικρός τον ονειρεύτηκε στην πατρίδα του την ιδιαίτερη τα Χαβριάτα της Κεφαλονιάς !
Μεγαλωμένος σε οικογένεια φτωχή με 8 παιδιά από πολύ μικρός εργάστηκε ιδίαις χερσί για να στηρίξει το σπιτικό τους ! Νωρίς είχε την θεία κλήση . Δεκαπέντε χρονών , ως στρουθίον μονάζον επί δώματος, ξεκίνησε μόνος του ο νέος να νηστεύει τις Τετάρτες , τις Παρασκευές και τις Σαρακοστές, να επισκέπτεται συχνά τα κοντινά μοναστήρια να διαβάζει αγιωτικά βιβλία σαν το Αμαρτωλών Σωτηρία . Παραξενεύτηκαν οι γονείς του και κάποτε ο πατέρας του τον αγρίεψε με μια βέργα από αγριελιά να του πεί τι ακριβώς συμβαίνει ! Μόλις του είπε τον πόθο του τον αληθινό , να ασκητέψει στο Άγιο Όρος εκείνος τα έχασε ! Άρχισε να κλαίει! Θα του έδινε όμως του είπε την ευχή του ! Τον παρακάλεσε μόνο να μείνει για λίγα χρόνια , μέχρι να γυρίσει ο μεγάλος ο γιός από τον Στρατό μιας και αν έφευγε εκείνη την στιγμή που τόσο τους βοηθούσε με την εργατικότητά του , θα αναγκάζονταν να σταματήσουν το σχολείο και τις τέχνες τα άλλα αδέλφια του που ήταν μακριά .Έτσι έκανε υπακοή στον Πατέρα του και για κάποια χρόνια καρτερούσε την στιγμή που θα αξιωνόταν να πατήσει στο περιβόλι της Μυροβλήτισσάς Του !

Άκουσε κάποτε καθαρά την γλυκύτατη φωνή της : «Παιδί μου, να πας να γίνεις καλόγερος!». Και ένα βράδυ ονειρεύτηκε ολοζώντανα τον Άθωνα ! Ταξίδεψαν λέει στο καράβι με τον πνευματικό του τον παπά Δανιήλ από την Κεφαλονιά ! Μόλις φτάσαν στο μουράγιο εκείνος του είπε : Τώρα θα σε αφήσω γιατί πρέπει να γυρίσω στον τόπο μας ! Του έδειξε το μονοπάτι ! Στο βάθος κάτω από ένα μεγάλο βουνό έβλεπε ένα καστρομονάστηρο ! Αξημέρωτα έφτασε στην πόρτα της Παύλου ! Όλα διάπλατα , όλα ανοιχτά ! Ανοιχτό και το καθολικό ! Μπήκε μέσα ο νέος ! Προσκύνησε τις εικόνες ! Στάθηκε μπροστά στα προσκυνητάρια του Αη Γιωργιού και της Μυροβλήτισσας και θαύμαζε ! Ψυχή δεν υπήρχε άλλη ! Ξαφνικά αντιλήφθηκε την παρουσία ενός τρομακτικού στην όψη που τον ακολούθησε σαν βγήκε έξω και στεκόμενος στην μεγάλη σκάλα ατένιζε το κωδονοστάσιο ! Τον πλησίασε εκείνος με την άγρια μορφή ! –Τι θες εδώ εσύ, τι κοιτάς ; - Ό,τι θέλω βλέπω , να μην σε νοιάζει ! Θέλεις να έρθεις εδώ έτσι ; Έλα και θα σου κάνω λαχτάρες που δεν θα περιμένεις ! Πέρασαν τα λίγα χρόνια της υπομονής ! Και αξιώθηκε ο νέος να έρθει πρώτη φορά στην μονή της μετανοίας του ! Και ήταν όλα ακριβώς όπως τα είχε δει στο όνειρο με την δύναμη του Θεού ! Όχι μόνο ο αρσανάς , το μονοπάτι , το Μοναστήρι , οι αυλές , το καθολικό , μα και οι …λαχτάρες και τα εμπόδια που του είχε αποφασίσει ο εχθρός ! Από την πρώτη του κιόλας βραδιά , ανήμερα των Θεοφανείων στο δωμάτιο 4 κοντά στο αρχονταρίκι! Ποδοβολητά και άγριες φωνές ! Μπήκαν μέσα και τον σήκωσαν να τον πετάξουν έξω οι δαίμονες ! Φώναζε εκείνος με κλάματα την Παναγία και τον Χριστό να τον σώσουν ! Έλεγε τις προσευχές που ήξερε συνέχεια ! Δεν κοιμήθηκε λεπτό από την τρομάρα , μα θυμήθηκε ύστερα και την φωνή της Παναγιάς και αναθάρρησε ! Και τα κατάφερε να μείνει με την διαβεβαίωσή της ! Να γίνει Αγιοπαυλίτης παπάς και ύστερα να διαδεχθεί τον μακαριστό Γέροντά του τον Ανδρέα, στην ηγουμενία και στην πνευματική καθοδήγηση ψυχών ων ουκ έστιν αριθμός εντός και εκτός του Αγίου Όρους ! Σαραπέντε χρόνια πέρασαν από την ενθρόνισή του ! Ο πιο απλός και πιο επιβλητικός ηγούμενος που έχουμε ποτέ μας συναντήσει , στέκεται όρθιος συνέχεια στον εσπερινό ! Ουρά σχηματίζουμε μόλις ο πρώτος κάνει την αρχή να πάρουμε την ευχή του !

Μας αγκαλιάζει το στοργικό του βλέμμα . Δεν τον έχω δεί ποτέ μου να χαμογελάει μα διόλου αυτό δεν αφαιρεί από την μειλιχιότητά του . Το κατοστάρι κομποσχοίνι στο αριστερό του χέρι του , συνέχεια δουλεύεται απελαύνοντας το άγριο που μόνο να απειλεί γνωρίζει και να τρομάζει ζητά . ( συνεχίζεται με το 5 ο μέρος)Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

11 Νοε 2018

Όσο ανασαίνω θα διψώ!(Άγιο Όρος 2018)Μέρος3



Συναξαριού άγιες μορφές δίπλα μας παραστέκουν
Στεφάνια για τους εκλεκτούς  οι  αρετές τα πλέκουν
Συγχώρεση κι υπομονή , αγάπη με θυσίες,  
εχθρό τον διώχνουν μακριά , γίνονται πανοπλίες!

Στο φάσμα το ολοφώτεινο , σε πρίσμα Παραδείσου
Σοφίας λόγια συναντώ  που λένε : Αγωνίσου !
Θεόκλητος γέρον μαχητής της Ορθοδόξου πίστης
Άτεγκτος πλάνων ελεγκτής ,  Πατέρων σπάνιος   μύστης !

        Αγρύπνια μεγαλόπρεπη  προς χάριν του Παρθένου !
                                      Υιού Βροντής τα ρήματα , σφόδρα Ηγαπημένου !
                                    Αγάπη κήρυξε αυτός , μα στα πιο κάτω γράμματα,   
                                         δίδαξε την υπακοή στα Θεία τα εντάλματα!
Δωμάτιο για τους τέσσερίς μας ακριβώς  απέναντι από το ξωκκλήσι το κρυφό στο δυτικό τμήμα της Διονυσίου . Μια πόρτα και λίγα σκαλοπάτια, μας ανεβάζουν στον περίοπτο εξώστη του καθολικού ! Αισθανόμαστε δέος σαν ατενίζουμε τον κυρίως Ναό από του Παντεπόπτη τα υψηλά δώματα! Ένα πετραχήλι αφημένο πάνω σε ένα στασίδι μαρτυρά πως στο σκοτεινό αυτό μέρος που λίγοι γνωρίζουν , όλο και φωτίζονται ψυχές που επιστρέφουν. Ξαναγυρίζουμε  στο αρχονταρίκι.  Ακόμα ούτε μεσημέρι δεν έφτασε στην πρώτη μας μέρα και εμείς δεν σταματάμε να ψυχογραφούμε νέα θαυμάσια … Ο παπά Συμεών βρίσκεται ακόμα στο αρχονταρίκι με προσκυνητές !Έχει  ανοίξει το συναξάρι που φωλιάζει μέσα στην φιλόχριστη και φιλάγια ψυχή του ! Παίρνει αφορμές από τις σελίδες της πίστης μας με τους θαυμαστούς βίων των θεραπόντων του Χριστού μας , των αθλοφόρων μαρτύρων, των φωστήρων και υπερμάχων της μόνης αλήθειας !
-Τι πραότητα τι υπομονή και τι επιμονή είχε εκείνος ο Άγιος Παύλος ο Απλούς !  Συνέλαβε την γυναίκα του να μοιχεύει !  Πήγε και βρήκε τον Μέγα Αντώνιο όντας 60 χρονών ! Και του ζήτησε να τον κρατήσει κοντά του ! Εκείνος ανένδοτος αρνήθηκε ! Σου λέει σε τέτοια ηλικία δεν θα μπορέσει  να παλέψει στην έρημο …-Δεν σε δέχομαι του λέει , να φύγεις …Έμεινε έξω από το κελί 3 μέρες χωρίς νερό και τροφή ! Θαύμασε ο καθηγητής της ερήμου την δύναμη και την δίψα για αφιέρωση ! Του έβαλε μετά τέτοιες δοκιμασίες μπας και τον έκαμπτε ώστε να φύγει και  να κοινοβιάσει  ! Άλλος δεν θα άντεχε ! Εκείνος ακλόνητος ! Έμεινε τελικά ! Έφτασε σε δυσθεώρατα ύψη χάριτος και Αγιότητος ! Τώρα που λέμε για τον βίο του θυμήθηκα μια φορά που όταν είχα βγεί έξω εξομολόγησα μια γυναίκα που μοίχευε …Απλούς κι ο άντρας της …Δεν την έδιωξε ! Γνώριζε και υπέμενε παρ΄ολο που θα μπορούσε να χωρίσει και όπως λέει το Ευαγγέλιο …Κι όμως την περίμενε …Επέστρεψε εκείνη λοιπόν , εξομολογήθηκε και τώρα ζει συνεχώς εν μετανοία και αγάπη με την οικογένειά τους …Τι στεφάνια χαρίζει η υπομονή παιδιά! 
Και η θυσιαστική αγάπη! Τι όπλο αγιότητος και ομονοίας ! Πως το τρέμει ο μισόψυχος εχθρός , που όλο να σπέρνει διχόνοια και χωρισμούς θέλει! Να σκέφτεσαι πρώτα τον άλλον !   Να σκέφτεσαι πρώτα τα παιδιά σου , την γυναίκα σου , τον κάθε πλησίον . Να είσαι Γέροντας και πρώτα να μεριμνάς για τα καλογέρια σου ! Θυμάμαι τον Γέροντα Αβιμέλεχ τον Μικραγιανναννίτη …Μας το διηγιόταν ο πατήρ Γεράσιμος ο Υμνογράφος ο μακαριστός ! Έκανε πάντα προσευχή να μην ασθενήσει στα γεράματα  και ταλαιπωρηθούν τα καλογέρια του ! Πέντε μέρες κράτησε μια μικρή ασθένεια και έφυγε οσιακά ! Πατρική αγάπη άγρυπνη και αυστηρή όμως , όποτε το καλεί το συμφέρον της ψυχής εκείνου που σου εμπιστεύθηκε ο Κύριος  ! Όχι χαϊδέματα και γλυκανάλατα θωπεύματα ! Όν αγαπά παιδεύει ο Κύριος ! Μαστιγοί δὲ πάντα υιὸν ον παραδέχεται…
Περπατούσε λέει ο Άγιος Σάββας με έναν μαθητή του και συναντήθηκαν οι δρόμοι τους με μια νέα γυναίκα …Λέει ο Άγιος στον υποτακτικό : Το καημένο το κορίτσι ! Τόσο όμορφη και να είναι αλλήθωρη! –Όχι Αββά μου , του απαντά ο νέος ! Υγιέστατα είναι τα μάτια της !-Ώστε την αντίκρισες στα μάτια ε ; Έξι μήνες κανόνα του έβαλε! …Εκ του οράν τίκτεται το εράν!
Πως τα καταφέρνουν οι Αγιορείτες και τα φαινομενικά ασύνδετα τα ενώνουν !Χάρισμα εκπληκτικό !  Σαν  να πηγαίνουν από το ένα θέμα στο άλλο …Νοτάρια η ψυχή σου , γράφει ταχέως κάποιες φορές μέσα στο αδιάκοπο και αείρροο των λόγων τους , χωρίς να αντιλαμβάνεται ευθύς εξ αρχής το βάθος και το μήνυμα ! Μα ύστερα που τα επεξεργάζεσαι, καταλαβαίνεις ότι ένα πρίσμα όλα τούτα τα περικλείει , αυτό το σωτηρίου Φωτός !  Στο φάσμα του τούτο το φωτοβόλο  το κοιμητήρι κάθε Αγιορείτικης Μονής,  που βρίσκεται στο επίκεντρο ! Ιδίως αυτό το κοιμητήρι της Διονυσίου ! Όσες φορές και να διαβούμε την είσοδό του,  όσα και να γραφτούν αυτόματα μέσα μας,  πάντα θα απορούμε με αυτήν την γαλάζια ομορφάδα , αυτήν την γαλήνη του την περιλάλητη που μια πλούσια  σκιά κυπαρισσιού θα δροσίζει  , από τότε που για πρώτη φορά υποδέχθηκε στα αγιοπότιστα χώματά του τον πρώτο  Διονυσιάτη στα 1375 ! 
Της Σοφίας Σολομώντος τα λόγια πάνω από την πύλη του : Δικαίων δὲ ψυχαὶ ἐν χειρὶ Θεοῦ, καὶ οὐ μὴ ἅψηται αὐτῶν βάσανος» Διαβεβαιώνει ο στοργικός Κύριος πάλιν και πολλάκις μέσα από τα στόματα των Προφητών και των Αγίων Του , για της αθανασίας την αιώνια ευεργεσία. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Περπατάμε δίπλα τους ! Σε κάθε Σταυρό χαραγμένο  και ένα απόφθεγμα Θεόσοφο. Ταιριαστό κατά περίσταση, βιωμένο απόλυτα στο ελάχιστο του προσκαίρου που διήνυσαν . Ναι στ αλήθεια ! Εύρεν αυτούς αξίους Εαυτού !  Μεγάλες μορφές και πάλι μπροστά μας! Ακουμπάμε της ψυχής μας το γόνυ μπροστά στο ταπεινό μνήμα του σοφού Διονυσιάτη Γέροντος Θεοκλήτου . Λίγο πριν ατενίζαμε από το μπαλκόνι  της Διονυσίου το ακριβώς απέναντι κελί των Αγίων Αποστόλων στα κατάραχα του υψώματος , όπου εγκαταβίωσε στα τελευταία χρόνια της επιγείου ζωής του. Στον δικό του Σταυρό κάτω από το όνομά του γραμμένο το ψαλμικό : Το στόμα μου λαλήσει σοφίαν και η καρδία της μελέτης μου σύνεσιν …Ω πόσο αντιπροσωπευτικός αυτός ο στίχος για τον λόγιο Μοναχό Θεόκλητο ! Πόσο βαθιά και μελετημένα λαλούσε η δοσμένη στον Χριστό μας καρδιά του !Μεταξύ Ουρανού και γης , όσο έζησε άφησε ένα αξεθώριαστο στίγμα στην Αγιορείτικη Ιστορία ! 
Ο πολυγραφότατος συγγραφέας , ο περιζήτητος ομιλητής , ο ανυποχώρητος ομολογητής , ο ερωτευμένος με την αδαμάντινη Ορθοδοξία , ο δογματικά ενδοστρεφής, που σχεδόν διορατικά και συνεχώς επεσήμανε τους κινδύνους του  εγκεφαλικού και φιλελευθέρου τρόπου του θεολογείν , συγκρουόμενος με όσους , κατά τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη , προσπαθούν να γνωρίσουν της αλήθειαν  της Εκκλησίας δια ψιλής διανοήσεως και όχι μέσω της βιωματικής και μόνο προσεγγίσεως όπως οι άγιοι Πατέρες δίδαξαν  ! Δεν δίστασε ποτέ ο Γέροντας να έρθει σε ανοιχτή σύγκρουση με όσους νοθεύοντας και απαξιώνοντας την πατερική μας παράδοση , θέλησαν να εισαγάγουν ψευδεπίγραφες Χριστιανικές, νεορθόδοξες ή μεταπατερικές διδασκαλίες  που έρχονται σε σφοδρή αντίθεση με όσα το Ευαγγέλιο του Άχρονου Χριστού ανυπέρβλητα και απαρασάλευτα κελεύει !Δεν έπαψε ποτέ του ο σοφός Διονυσιάτης Μοναχός να κραυγάζει το : Ιησούς Χριστός χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας! Ο Παναγιώτης θυμάται την τελευταία φορά που τον είδε πριν την κοίμησή του το 2006 . Τους έδωσε ο μάγειρας από την Διονυσίου λίγο τραχανά να του πάνε του Γέροντα για φαγητό ! Δεν τον γνώριζαν εξ όψεως ! Συνάντησαν λοιπόν έναν ηλικιωμένο Μοναχό στον δρόμο για το κελί . Σχεδόν ρακένδυτο με απεριποίητα τα μακριά  μαλλιά του …Ίσα που έσερνε τα πόδια του ! Δεν φαντάστηκαν ότι αυτός θα ήταν ο τόσο γνωστός από τα βιβλία του και την Αγιορείτικη διαδρομή του Γέροντας Θεόκλητος . –Γέροντα είναι πάνω ο Γέρον Θεόκλητος ; Τι τον θέλετε αυτόν ; Μας έδωσε ο μάγειρας λίγο τραχανά να του πάμε ! –Ελάτε να του τον πάμε μαζί ! Κατάλαβαν τότε ότι ήταν εκείνος ! Πιάστηκε από τον Παναγιώτη και ανέβηκαν στο κελί ! Τους ακολουθούσαν τα αμέτρητα γατιά που με αγάπη φιλοξενούσε ο Γέροντας ! Μπήκαν μέσα . 
Μια απίστευτη αταξία υπήρχε  , ένα χάος με αμέτρητα  βιβλία που σχημάτιζαν στοίβες ολόκληρες ! Ακατάστατα τα έξω μα τόσο συγκροτημένα και απρόσβλητα τα μέσα του ζέοντα !  Πάντα έδινε σε όποιον του το ζητούσε ένα κατάλληλο βιβλίο για τις περιστάσεις και τις δυσκολίες ποτ αντιμετώπιζε ! Ενίοτε με μια αφιέρωση που πέραν των συνηθισμένων είχε και ένα λανθάνον  μήνυμα …Πολλές φορές και κάποιο δικό του βιβλίο από τα δεκάδες που έγραψε ! Μνημειώδεις πολλές από τις συνομιλίες του με προσκυνητές . Λίγες ώρες πριν «πατήσουμε» και φέτος Όρος διάβασα στο διαδίκτυο κάτι μοναδικό : Το μετέφερα στους συνοδοιπόρους μου με αφορμή την ανάμνηση του Γέροντα :  ( από διήγηση του Φιλαγιορείτη αδελφού μας κ.Μιχάλη Μάλαμα ) : Βρεθήκαμε 4-5 χρόνια μετά την κοίμηση του γέροντα Παϊσίου  στο κελλάκι του Γέρο Θεόκλητου Διονυσιάτη .
-Γέροντα τελικά ήταν ο πάτερ ΠαΪσιος Αγιος ;;
- Θα σας πω ένα περιστατικό που μου διηγήθηκαν πριν λίγες μέρες.
Μια ηλικιωμένη γυναίκα από την Τρίπολη πίνοντας καφέ με τις φίλες της αναφερθηκε στον Γέροντα :"Αν ήταν άγιος και θαυματουργός θα είχε κάνει πρώτα καλά τον εαυτό του".
Το βράδυ της εμφανίστηκε ολοζώντανος και της είπε:
- Θυμάσαι δέκα χρόνια πριν που νοσηλευόσουν στο νοσοκομείο με αιμορραγίες .ΕΊχες χάσει πολύ αίμα. Θυμάσαι που ο αδελφός σου είχε έλθει στο Αγιον Ορος να ζητήσει βοήθεια;;
Να γνωρίζεις ότι τον καρκίνο στο έντερο από σένα τον πήρα!
Τίμησε με την γραφίδα του Αγιασμένα πρόσωπα του Άθωνα ο Γέρον Θεόκλητος  ! Τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά , τον Άγιο Παϊσιο που πόσο σεβόταν ! Μα και  τον Γέροντά του και οδηγό του  απλανή Γαβριήλ τον Διονυσιάτη ! 
Δίπλα ακριβώς στον περιώνυμο τάφο του Αγίου Νήφωνος που βρίσκεται εντός του κοιμητηρίου , ανοίγουμε ένα δίφυλλο πορτάκι και συναντιόμαστε με εκατοντάδες  κάρες Διονυσιατών Πατέρων ! Πρώτη μπροστά μας εκείνη του Γέροντος Γαβριήλ ! Του σπουδαιότατου και Άγιου προηγουμένου της Διονυσίου . Ως τα 87 του στεκόταν όλο όρθιος σε αγρυπνία δεκατεσσάρων ωρών μεγάλη στο ηγουμενικό του στασίδι ! Ψέλνοντας από εκεί με άφταστη γλυκύτητα ! Λίγο πριν φύγει στο τελευταίο επί γης αντάμωμά του με τους Πατέρες  έψαλε σε τράπεζα πανηγυρική στεντορεία τη φωνή τους 2 εθνικούς μας ύμνους ! Έναν της Εκκλησίας και έναν της Πατρίδας που υπεραγαπούσε ! 
Τη Υπερμάχω Στρατηγώ και Σε γνωρίζω από την κόψη του σπαθιού την τρομερή ! ( Πληροφορία από κείμενο Ιωσήφ Μοναχού Διονυσιάτη) Ένα από τα πολλά σπουδαία βιβλία και εκείνου , γραμμένο στα μέσα του προηγούμενου αιώνα , ένα μοναδικό εράνισμα Αθωνικής ζωής , το ευσύνοπτο σε μέγεθος μα απέραντο σε περιεχόμενο «Λαυσαϊκόν του Αγίου Όρους»αποτελεί ως και σήμερα ένα πραγματικό σημείο αναφοράς…  «παρουσιάζει εν είδει αλύσεως, όλην την Αγιορειτικήν πλειάδα των μακαρίων πατέρων του τελευταίου αιώνος μέχρι και των επιζώντων ακόμη μέχρι της σήμερον, με το ιστορικόν εκάστου, καθώς επίσης και ιστορικήν περίληψιν των Ιερών Μονών, Σκητών, Κελλίων, ησυχαστηρίων και λοιπών ασκητηρίων μετά των εν αυτοίς διαλαμψάντων αγίων και θεοφόρων Πατέρων μετά πολλών διηγημάτων αυτών».
Ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο για λίγη ξεκούραση ως το απόγευμα που εκείνη την ημέρα ειδικά λόγω της αγρυπνίας θα είχε μόνο την προσκύνηση της δεξιάς χειρός  του Τιμίου Προδρόμου  και των τιμίων λειψάνων , ύστερα από μια λιτή ανάλαδη τράπεζα και το Απόδειπνο με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας . Εκείνη ξαναοικονόμησε να συναντηθούμε και φέτος  με τον κυρ-Νίκο τον Ηρακλειώτη και τον Αγιασώτη κυρ Παναγιώτη τον Μυτιληνιό ! Μαζί εδώ και πολλές μέρες ήδη περιδιαβαίνουν στον Άθωνα !Πόσο χαιρόμαστε που ξαναανταμώνουμε και πάλι ένα χρόνο μετά ! Πόσο κουράγιο παίρνουμε πάντα από αυτούς τους ακατάβλητους Φιλαγιορείτες! Δεν σταματούν ποτέ να ονειρεύονται τον Παράδεισο ! Τον ζουν επί γης ! Ο κυρ Νίκος και στο Άγιο Όρος μα και στα Ιεροσόλυμα , που λαχταρίζει η ψυχή του όλο να βρίσκεται άγρυπνος φρουρός στου Παναγίου Τάφου το χαροποιό και τόσο τιμητικό διακόνημα που οι Αγιοταφίτες του δίνουν εδώ και πολλά χρόνια  ! Ο κυρ Παναγιώτης κοντά στα 90 προγραμματίζει μόνο την επόμενή του έλευση στο περιβόλι της Κυράς ! -Πάσχα αν θέλει ο Θεός θα έρθω ξανά ! Έρχομαι εικοσιοχτώ  χρόνια συνεχόμενα ! Άργησα να πρωτοέρθω ! Στα 59 μου ήταν η πρώτη φορά ! Τότε πέταγα ! Δεν θυμάμαι και εγώ πόσες φορές έχω ανέβει στον Άθωνα μα και παντού , σε όλα τα ψηλά του Όρους ! Τώρα δυσκολεύομαι αλλά δίνει ο Θεός δυνάμεις ακόμα!  Ο κυρ Νίκος μου δίνει μια εικόνα του Αγίου Μηνά ευλογία ! -Μην τον ξεχνάς ποτέ μου λέει ! Να του ζητάς συνέχεια ! Στα πα και πέρυσι σαν ανταμωθήκαμε στον Προφήτη Ηλία …Μην μείνεις μόνο στο ποίημα που έγραψες μετά  …-Το θυμάστε αλήθεια κυρ Νίκο ; Του Παναγίου μνήματος φύλακας Ηρακλειώτης!
Με μεσιτεία του Αη Μηνά , Πατριάρχης και Δεσπότης !
Γιάντα μη και δε σ αγαπώ Άγιε και Παναγιά μου ;
Της πίστης βάρεσε η γροθιά και έγιναν τα όνειρά μου !
- Όσο ζω θα ζητώ από την Ιεροσολυμίτισσα και από τον Άγιο ! –Να του την σπάσετε την πόρτα του Θεού κυρ Νίκο ! Αιτείτε και δοθήσεται κρούετε, και ανοιγήσεται…
Ύστερα από λίγες ώρες στις 9 ,  στο λιγοστό φως του καθολικού ξεκίνησε η αγρυπνία για την μετάσταση του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου ! Όλοι σε θέση μάχης ! Ταπεινά και μεγαλόπρεπα , ησύχια και ζωντανά  συνάμα !  Οι ψάλτες , ο Εκκλησιαστικός , ο κανονάρχης , ο διάκος , ο παπάς , ο Γέροντας  Πέτρος στο ηγουμενικό του . Από πάνω του η σημαία η Ελληνική , η ένδοξη με τον σταυρό που καθιέρωσε ο  Καποδίστριας και υπήρχε επίσημη ως και το 1978 ! Σαν Θεία σκέπη και αυτή ορθώνεται για να στερεώνει . Σε πολλά καθολικά του Όρους μένει τούτη ακριβώς η σημαία,  πάντα στον ιστό της πάνω από το Δεσποτικό ,  μαρτυρώντας την σπουδαία και τόσο παραγκωνισμένη και διαστρεβλωμένη  στις μέρες μας αξία  της Ελληνορθοδοξίας , που σώζει από τον αφανισμό της ουδετεροθρησκείας , ενώνει και νοηματοδοτεί  ! Εθναρχία και πνευματική μητέρα η Ορθόδοξη  Εκκλησία! Το διαλαλούσε  αυτό ο πρώτος Κυβερνήτης !
Προοιμιακός,  Μακάριος ανήρ,  Ανοιξαντάρια …Το τυπικό που ευλαβικά και απαρέγκλιτα τόσους αιώνες τηρείται …Ο Διάκος κρατώντας την ασημωμένη Εκκλησία επ’ ώμου θυμιάζει! Πόσο απέχει ο συμβολισμός από την βίωση …Πόσο η ανθρωπαρέσκεια από το τερπνό και το Θεάρεστο…Είναι σκέψεις που στις πολλές ώρες που διαρκεί μια  Αγιορείτικη αγρυπνία έρχονται να σε συναντήσουν … Βιασύνη δεν χωράει εδώ ! Όλα τα άλλα πάνε στην άκρη ! Εάν άγιος έχων ἀγρυπνίαν… Όλοι εν μιά ψυχή  συνεορτάζουν …Ο Παναγιώτης παίρνει και εκείνος θέση στον αριστερό χορό ! Κυλούν τα λόγια του Εσπερινού … Ὁ θεατὴς τῶν ἀῤῥήτων ἀποκαλύψεων, καὶ ἑρμηνεὺς τῶν ἄνω, τοῦ Θεοῦ μυστηρίων,  Ἡ θεοκίνητος λύρα, τῶν οὐρανίων ᾠδῶν, ὁ μυστογράφος, τὸ θεόπνευστον στόμα, τὸ ᾆσμα τῶν ᾀσμάτων, Ὁ υἱός τῆς βροντῆς, τὸ θεμέλιον τῶν θείων λόγων, Ὁ ἀρχηγὸς τῆς θεολογίας, Ὁ κήρυκας πρώτιστον, τῆς ἀληθοῦς δογμάτων Θεοῦ σοφίας… Ὁ ἠγαπημένος Ἰωάννης καὶ Παρθένος… Τόσα επίθετα ευφημίας κι όμως στέκονται ελάχιστα μπροστά στο απέραντα ευρύχωρο  δοχείο της χάριτος του αγαπημένου μαθητή ! Έχει ξαναγραφτεί  πως δεν αγαπήθηκε εξόχως γιατί ο Χριστός μας ήταν προσωπολήπτης ! Μη γένοιτο ! Μα γιατί εκείνος ο μαθητής  μπορούσε να χωρέσει την περισσότερη αγάπη από την απέραντη που εξέχεε ο Κύριός του ανεξαίρετα ! Γι αυτό και ηγαπημένος λοιπόν ! Στο κέντρο παίρνει θέση ο αναγνώστης να διαβάσει τα αποσπάσματα από την πρώτη καθολική επιστολή του Ιωάννου !... πᾶς ὁ ἀγαπῶν τὸν γεννήσαντα ἀγαπᾷ καὶ τὸν γεγεννημένον ἐξ αὐτοῦ….  Αὔτη γάρ ἐστιν ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἵνα τάς ἐντολὰς αὐτοῦ τηρῶμεν, καὶ αἱ ἐντολαὶ αὐτοῦ βαρεῖαι οὐκ εἰσίν, ὅτι πᾶν τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ Θεοῦ νικᾷ τὸν κόσμον. Καὶ αὔτη ἐστὶν ἡ νίκη, ἡ νικήσασα τὸν κόσμον, ἡ πίστις ἡμῶν.

Ο μαθητής της αγάπης δεν διακηρύσσει μόνο αυτή την ύψιστη αρετή ! Είναι σαφής μόλις μιλά για την αγάπη η οποία φανερώνεται στην τήρηση των εντολών του Θεού . Δεν αγαπολογεί ο Ιωάννης .Δεν μιλά για μια σχεδόν απροϋπόθετη σωτηρία ο Θεολόγος,  με μόνο κριτήριο την αγάπη!    Αιώνιους νικητές της πίστης  χειραγωγεί! Και είναι τόσο ξεκάθαρος όταν στην ίδια επιστολή σημειώνει : …παρρησίαν ἔχομεν πρὸς τὸν Θεόν, καὶ ὃ ἐὰν αἰτῶμεν, λαμβάνομεν παρ' αὐτοῦ, ὅτι τάς ἐντολὰς αὐτοῦ τηροῦμεν, καὶ τὰ ἀρεστὰ ἐνώπιον αὐτοῦ ποιοῦμεν. 
Νώντας Σκοπετέας 
( Συνεχίζεται με το 4ο μέρος ) 
  Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας»  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους . 

7 Νοε 2018

Δεκάχορδος Ουρανός !





Ψαλτήρι στην δοξολογία , Ψαλτήρι στο προκείμενο !
Όρθρος …ξημέρωσε το Φως με έξι ψαλμούς κι ούτε έναν καθήμενο !
Μεσόνυχτο έφτασε ξανά , τάλαντο σημαίνει κι ένα κερί φωτάει γράμματα…
Ταπεινωμένων δάκρυα , της μετανοίας άγια κλάματα !
Γυρνά του ρολογιού ο δείκτης , γυρνούν και οι σελίδες του !
Μακάριος ανήρ σκορπάει στον κόσμο τις αχτίδες του !


Αδιάλειπτο υμνολόγημα , ακατάπαυστη δοξολογία , σπαρακτική δέηση ! Το ψαλτήρι και τα λόγια του πλημμυρίζουν με Φως χαροποιό και ελπίδα τις ζωές μας ! Ακατανίκητο όπλο του Φωτός ! Στον αόρατο πόλεμο . Στο πεδίο της μάχης εμείς , να προσπαθούμε να αποφύγουμε βέλη πεπυρωμένα , πυρά κακίας , βομβαρδισμούς του μισόψυχου εχθρού . Ο Ορθόδοξος Χριστιανός δεν ψάχνει για εξελιγμένους εξοπλισμούς , δεν αναζητά προηγμένα αμυντικά συστήματα τελευταίας γεννιάς !Νοιώθει την αποδοτικότητα και την ακαταγώνιστη δύναμη του οπλισμού του , δίχως να μπορεί να εξηγήσει τα ακατάληπτα ! Παίρνει στα χέρια του το ψαλτήρι ο αγράμματος ταπεινός γεροντάκος, ο δικός Του καρδιακός φίλος   και ξεκινά να το διαβάζει ! Αρχίζει να χαίρεται η ψυχή του , δίχως να πολυκαταλαβαίνει . Ο πονηρός να βρίσκει εμπόδια , τείχη απροσπέλαστα , προσευχητικά ! Απερίγραπτη αγαλλίαση ! Μοιάζει με τον Σταυρό το Ψαλτήρι ! Τι κι αν λένε ότι με τον Σταυρό στο χέρι δεν πας μπροστά … Το ίδιο συμβαίνει και με το ψαλτήρι ! Δεν πας μπροστά, σαν ακολουθείς τα ιερά και πονεμένα του λόγια . Δεν πας μπροστά μαζί με εκείνους που ασεβώς περιφρόνησαν του Κυρίου την δικαιοσύνη !  Πας ψηλά ! Γιατί ακολουθείς Εκείνον που τον ανήφορο του Γολγοθά όλο ανεβαίνει ! Ακολουθείς την οδό Του , τον Νόμο Του , τα Μαρτύριά Του , τα Δικαιώματα , την Δικαιοσύνη , τον Λόγο Του , τα χρηστά Κρίματα , τα Θαυμάσιά Του , τις τρίβους των εντολών Του , το Λόγιον , τις υποσχέσεις Του ! Μα γιατί με γαληνεύει τόσο το ψαλτήρι ; Γιατί ενώ δεν κατανοώ πολλά , νιώθω εκείνο το ανεκλάλητο σκίρτημα πάντα σαν ακούω τα γνώριμα λόγια του ; Πως γίνεται και κάθε φορά που το ανοίγω να βρίσκω μια απάντηση που από καιρό ζητούσα ; Να γίνεται το ανοιγμένο ψαλτηράκι μου ένας μικρός καθρέφτης και να βλέπω μέσα του μόνο εμένα ;  Ναι , το ψαλτήρι γράφτηκε για μένα και για σένα αδελφέ μου ! Και για τον αδελφό μας που σήμερα φεύγει από την ευτυχισμένη οδό ! Όπως σταυρώθηκε για τον καθένα μας ξεχωριστά ο Τελειωτής Ναζαρηνός ! Ήσουν εσύ και εγώ,  ο λόγος της θαυμαστής Θείας Οικονομίας! Το διανοείσαι ; Εσύ και εγώ ! Προσωπικά ! Ο Ένας , για τον καθένα μας ! Ο Δίκαιος και συγγνωμικός Κύριος ! Χρηστός ο Κύριος ! Γι αυτόν τον λόγο θαυμάζεις μόλις διαβάζεις το ψαλτήρι! Είσαι εσύ και εγώ  η αιτία που γράφτηκε ! Να νιώσεις και να νοιώσω το μέγεθος της θυσίας του Θεανθρώπου ! Να έρθεις  και να έρθω σε διαρκή  μετάνοια!  Να χαρεί ο Ουρανός επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι!
Γι αυτό το πανηγύρι , γράφτηκε το ψαλτήρι !
 Βαθιά ύδατα  τα λόγια του ψαλτηριού …Διεξόδους υδάτων να ρέουν   οι οφθαλμοί μας …Άμωμοι εν οδώ …Καθαροί και άσπιλοι προς τα άνω υπέροχα ! Να προλάβουμε να ζήσουμε τους στίχους του αμώμου από εδώ ! Γιατί αλλιώς θα είναι κούφια λόγια και αταίριαστα  προς το ασύνετό μας ,  αυτά που στα σίγουρα κάποτε θα ακουστούν …
Το τρέμουν οι δαίμονες ! Το διψούν οι ψυχές μας ! Ξεχύνεται η γλυκύτητα στο μέσα μας . Μεταδίδεται στο γύρω μας ! Μεθύσι πνευματικό ! Παραδείσου μελωδία ! Όργανο αχειρότευκτο ! Θεόπνευστος θησαυρός !
Δεκάχορδος Ουρανός !  
Ελπίδα και καταφυγή !
 Έλεος και λύτρωση !
Βοηθός και ρύστης μου ει συ Κύριε , μη χρονίσης !
Σπεύσε Υπερασπιστή !
 Εξεγέρθητι Κύριε !
Εν τη σκιά των πτερύγων σου ελπιώ !

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών .

29 Οκτ 2018

Όσο ανασαίνω θα διψώ !(Άγιο Όρος 2018)Μέρος2


Βοή και Αποκάλυψη για να θαυμάσεις στάσου !
Στο θόλο τον Ακάθιστο  σύρε τα βήματα σου !
Ένας  ληστής με εφύμνια  Παράδεισο ανοίγει
  Άλλη μια μέρα τον χαμό μπόρεσε  να αποφύγει !

Διαπορθμεύει η Παναγιά    ανάγκες και αιτήσεις !
Στον θρόνο του Μονογενούς δάκρυα και  ερωτήσεις!
Διονυσιάτης σαν μιλά το παρελθόν προβάλει !
 Να σε ευλογήσουν φτάνουνε Ηγούμενοι μεγάλοι !

Παπάς έγινε αόρατος  από ανθρώπων μάτια
Στους ασκητές του Άθωνα , σε άφαντα μονοπάτια!
Αγωνιά πνευματικός μετάνοια να σπείρει !
Φωτίζει τα αγνοήματα στο εξομολογητήρι !

 Η Διονυσίου φέρνει θύμησες από χρόνια παλιότερα !Τότε στις πρώτες μας ιχνηλασίες στης ψυχής τα ανεξερεύνητα , το μοναστηράκι του δεσπόζοντος Τιμίου Προδρόμου είχε φανεί σαν ένα πρώτο , έστω και ελάχιστο φανέρωμα των σοφών  κριμάτων του Χριστού μας ! Αποτομιές και άγριοι  βραχόσπαρτοι αναβαθμοί οδηγούν τα βήματά μας στην πύλη της ! Το ρέμα και ο βοριάς αδιάλειπτα μέσα σε όλους τους καιρούς  εδώ και τόσους αιώνες ηχούν επιβλητικά  του ιερού δέους τις ορμώδεις  φωνές , σαν στέκεσαι ενεός μπροστά στις παραστάσεις της Αποκάλυψης στον διάδρομο της αυλής που οδηγεί στην τράπεζα! Στον θόλο της Παναγιάς του Ακαθίστου η πρώτη μας μετάνοια ! 
Σε αυτήν την εικόνα που έφτιαξε ο ίδιος ο Ευαγγελιστής Λουκάς  έψαλλαν πρώτη φορά τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου ! Γι αυτό οι Διονυσιάτες μιλούν συνεχώς για την προσευχητική δύναμη τούτων των εφυμνίων ! Από εκεί άρχισε τα ωφέλιμα λόγια του και ο παπά Συμεών , ο πιο παλαιός πλέον στην αδελφότητα των Διονυσιατών  συμμοναστών ! Πάντα με εκείνο το υπέροχο Αγιορείτικο πνεύμα ρωτά μπροστά μας έναν αδελφό :
Τι γράμματα ξέρεις ; -Γέροντα έχω τελειώσει την Νομική σχολή ! –Λάθος απάντηση ! 24 γράμματα ξέρεις!
Είχε καιρό να βγει από την ησυχία του ο παπάς , κάποτε επιστάτης της Διονυσίου . Τα χρόνια δυσκολεύουν τις κινήσεις του . Όμως η οξυδέρκεια και το απίστευτο μνημονικό του,  συνεχίζουν να μαγνητίζουν όλων των επισκεπτών τις ψυχές . Καθόμαστε δίπλα του ! Το αρχονταρίκι σε λίγο σχεδόν γεμίζει μόλις μαθαίνεται η παρουσία του στο πρωινό της Δευτέρας  .Τα λόγια του πώς μας σαγηνεύουν !  
-Να πηγαίνετε Εκκλησία παιδιά ! Ήταν ένας που έλεγε : Αν μου έδιναν μια λίρα την φορά θα πήγαινα συνέχεια ! Φανταστείτε λοιπόν . Μια λίρα και δέκα και εκατό και χίλιες και ένα καράβι γεμάτο συγκρίνονται με τον θησαυρό του αιώνιου Παραδείσου που μας προσφέρεται σε κάθε Θεία Λειτουργία;
Να ζητάτε την χάρη και την μεσιτεία της Παναγίας μας ! Όλα τα αιτήματά μας τα πάει μπροστά στον θρόνο του Υιού της ! Είναι Διαπορθμεύουσα η Παναγία μας ! Όλα τα δάκρυα και τα ποθούμενα , αυτά που σας απασχολούν και δεν βρίσκουν λύση , τα περνάει η Παναγία μας  στην απέναντι όχθη ! Και βρίσκεται όλο εδώ στο Όρος και σεργιανάει ! Την είδε ένας αδελφός μας στο μετόχι που έχουμε στον Μονοξυλίτη ! Τι γυρεύεις εδώ Κυρά μου ; της είπε ! Βλέπω ποιοί έρχονται στο περιβόλι μου του απάντησε ! Μην σταματάτε να της ζητάτε χάρες και να την χαιρετάτε καθημερινά ! Με τους χαιρετισμούς της ! Ήταν ένας ληστής κάποτε , ο οποίος παρότι συνεχώς πολλά κακά προκαλούσε στους άλλους , είχε μια ευλογημένη συνήθεια μαθημένη από τα παιδικά του χρόνια ! Απήγγειλε από στήθους καθημερινά τους χαιρετισμούς της Παναγίας ! Ήταν τότε και  ένας ιερέας που είχε …μάτια υπερκόσμια  και έβλεπε και πολλά αθέατα για τους υπόλοιπους ανθρώπους . Αυτός θωρούσε   να στέκεται πάντα δίπλα σε εκείνον τον ληστή ένας δαίμονας …
Άφοβος ο παπάς μας λοιπόν , πήγε κάποτε  και τον ρώτησε: Τι καρτεράς δαίμονα και στέκεσαι όλο δίπλα σε τούτον τον ταλαίπωρο άνθρωπο …τι περιμένεις και δεν φεύγεις ποτέ από δίπλα του ; Και του απάντησε ο δαίμονας : Περιμένω εδώ και δεκατέσσερα χρόνια , από όταν άρχισε τις κλεψιές και τα άδικα που όλο προξενεί  στους άλλους , μια μέρα  μόνο να ξεχάσει να πει τους Χαιρετισμούς στην Παναγία ! Μα αυτός κάθε πρωί που σηκώνεται άλλο δεν κάνει μόνο να λέει τους Χαιρετισμούς ! Και έτσι δεν μπορώ να πάρω δικαίωμα πάνω του και να τον παρασύρω μαζί μου στο σκοτάδι ! Εγώ όλο τον ζητάω και τον διεκδικώ  μα έχει Εκείνη συνέχεια να τον δικαιολογεί στον Υιό Της και να Του θυμίζει πως δεν είχε περάσει ούτε μια μέρα που να μην Την έχει  χαιρετίσει !Περιμένω λοιπόν και εγώ μια μέρα να ξεχαστεί …Περιμένω …να έχω και εγώ αφορμή καλή να προκαλέσω την δικαιοσύνη Του Θεού !   
Στις οικογένειές σας να στε ακέραιοι , να τις γεμίζετε με πίστη με ευλάβεια ! Να κάνετε το σπίτι σας κατ οίκον Εκκλησία ! Ήξερα μια οικογένεια εδώ κοντά ! Ο Πατέρας και η Μάνα ευλαβέστατοι άνθρωποι ! Είχαν 3 παιδιά . Δεν υπήρχε ακολουθία του νυχθημέρου που να μην διαβάζεται εκ περιτροπής από κάποιον μέσα στο σπίτι ! Παρακλητική , Μηναίο , Ψαλτήρι όλο ανοιχτά ! Γράμμα δεν ξεχνούσαν ! Μόλις πήρε σύνταξη από την εργασία του ο πατέρας έγινε Ιερέας ! Στα 65 του χρόνια ! Μόλις κοιμήθηκε η γυναίκα του μόνασε ! Και πήρε το μοναχικό όνομα Προδρόμη ! Τι παιδιά μπορούν να βγουν από τέτοιους γονείς που δίνουν τέτοιο βίωμα ;
Το βίωμα λοιπόν ξανά στα λόγια των Αγιορειτών ! Ένας ληστής που έμαθε εξ απαλών ονύχων να λέει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας και 3 παιδιά που ανατράφηκαν  εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου ! Φαίνονται εκ διαμέτρου αντίθετοι οι βίοι τους , μα έχουν μια ευλογημένη κοινή συνισταμένη ! Το ζώπυρο της πίστης ! Σαν ανάβεται από τα γεννοφάσκια των ανθρώπων έστω και ξεχασμένο , κάποια στιγμή φωτιά θα ξαναφλογίσει,   πάθη να κάψει και τις παγωμένες για καιρό καρδιές να θερμάνει με του Χριστού την άσβηστη αγάπη ! 
-Κανονικά εγώ δεν πρέπει να μιλάω ! Τρομάρα μου ! Κατάντια …να απευθύνω εγώ λόγους αγαθούς σε προσκυνητές! Βρε που ξέπεσε  η Διονυσίου ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με !Καλύτερα να σιωπήσω !  Ο γέρων Συμεών αυτοελεεινολογείται και δακρύζει και εμάς ούτε μας περνάει από το μυαλό ότι αυτό γίνεται προσχηματικά ή ταπεινόσχημα … Το μόνο σχήμα που υπάρχει μπροστά μας είναι το μεγάλο αγγελικό που ξεβγαίνει κάτω από το ζωστικό του Γέροντα , αυτό που οι δαίμονες τρέμουν  ! Τα κεντημένα γράμματα ΡΡ ΔΡ( Ρητορικοτέρα Ρημάτων, Δακρύων Ροή)  φαίνεται να λάμπουν πιότερο εκείνη την πρωινή ώρα  στο αρχονταρίκι της Διονυσίου , μιας και του εύγλωττου Αγιορείτη τα υγρά μάτια προσθέτουν αναρίθμητα επιπλέον λόγια , δίπλα σε όλα τούτα τα υπέροχα που ακούμε από το στόμα του!
- Γέροντα σας παρακαλούμε ! Συνεχίστε ! Μας αναπαύουν τόσο οι λόγοι σας! -Αν θέλεις να παραδώσεις κάποιον χειροπόδαρα στον εχθρό …επαίνεσέ τον ! Ξέρετε ποιος το έλεγε αυτό ; Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος ! - Δόξα τω Θεώ για όλα παιδιά !  «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν, ου γαρ παύσομαι τούτο επιλέγων αεί  επί πάσι μοι τοίς συμβαίνουσιν». Έτσι έλεγε το χρυσό στόμα του Αγίου! Και ξέρετε αυτά ήταν και τα τελευταία του λόγια πριν σβήσει στην βαριά εξορία ! Ω τι μεγάλος Άγιος ! Αν ο Παύλος ήταν το στόμα του Χριστού ! Ο Χρυσόστομος λένε οι Άγιοι Πατέρες είναι το στόμα και του Χριστού και του Παύλου μαζί! Φανταστείτε το μέγεθος !  Έχουμε άραγε σήμερα τέτοια μελίρρυτα στόματα νa λαλούν του Θεού την Σοφία ; -Δόξα τω Θεώ  υπάρχουν μερικά!   Να , για παράδειγμα  ο Παναγόπουλος ο Δημήτριος ήταν σπουδαίος ! Τον θυμάμαι τον μακαριστό ! Είχαμε πάει μια φορά στην Παύλου με τον Γέροντά μας τον Χαράλαμπο ! Εγώ δεν τον γνώριζα τον Παναγόπουλο! Βλέπω λοιπόν μετά στην Τράπεζα να σηκώνεται ένας Λαϊκός μετά από προτροπή του Ηγουμένου να μιλήσει ! Λέω από μέσα μου : Τι δουλειά έχει να μιλήσει ένας Λαϊκός σε Αγιορείτικη Τράπεζα ! Λοιπόν παιδιά , μας καθήλωσε ! Δεν θέλαμε να τελειώσει ο ευλογημένος αυτός άνθρωπος του Θεού !Όλοι κλαίγαμε θυμάμαι !  Γι αυτό κάποια στιγμή αργότερα μάθαμε για ένα θαυμαστό σημείο με τον Παναγόπουλο στην Παύλου ! Ενώ βρισκόταν ο μακαριστός στο καθολικό , ήταν και μεγάλη μέρα νομίζω δεύτερη των Χριστουγέννων και είχαν παραθέσει την θήκη με τα τίμια δώρα των Μάγων ακούστηκε ξαφνικά ένας θόρυβος  από εκεί σαν κάτι να έσπασε  ! Πήγε ο Ηγούμενος αμέσως και τι να δει ; Είχε αποκοπεί ένα μικρό τμήμα από τα τίμια δώρα ! Το θεώρησαν άνωθεν σημείο για τον Παναγόπουλο που στεκόταν δίπλα ! Του τα έδωσαν και από τότε εκείνος τα έφερε κατάσαρκα πάντα μαζί του σε μια μικρή θήκη ! Μίλαγε με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος  ο Μακαριστός και είχε βιωτή άμεμπτη που δεν σκανδάλισε ποτέ κανέναν !
Ξέρετε , κάποτε είπε ένας  σε έναν Ιεροκήρυκα διαπρύσιο μεν , που όμως δεν πρόσεχε πολύ στον ιδιωτικό του βίο …Το κήρυγμά σας με φοβίζει …η ζωή σας με παρηγορεί ! Και σε έναν άλλον περισπούδαστο Ιεροκήρυκα  που μόλις είχε τελειώσει ακόμα  ένα από τα πολλά ως τότε ψυχωφελέστατα και συγκλονιστικά του ομιλήματα  , πήγαν και του είπαν μετά το τέλος  :Είχατε έμπνευση Αγίου Πνεύματος και πάλι σήμερα! Μας συντάραξαν τα λόγια σας ! Και εκείνος ο αφελής τους απάντησε : Τι να σου κάνει το Άγιο Πνεύμα αν δεν διαβάζεις ! Θεωρούσε δηλαδή πως όλα ήταν προϊόν δικής του και μόνο προσπάθειας και γνώσης , παραθεωρώντας εκείνο που λέει ο Απόστολος στην Α΄προς Κορινθίους : τί δὲ ἔχεις ὃ οὐκ ἔλαβες; εἰ δὲ καὶ ἔλαβες, τί καυχᾶσαι ὡς μὴ λαβών; Πάει που λέτε την επόμενη φορά να μιλήσει σε Ναό και  ανεβαίνει στον άμβωνα ο καλός σου… Περνάει ένα λεπτό σιωπή …δυο , τρία …δεν μπορούσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη ! Κατέβηκε καταντροπιασμένος και αποχώρησε !Κατάλαβε το μέγα σφάλμα του! 
Δόξα τω Θεώ παιδιά ! Απόψε έχουμε και αγρυπνία …μικρή επτάωρη μόνο !  Θα ψάλουμε και λίγο αργούτσικα ! Ξέρετε πότε πρωτομπήκαν τα αργά μαθήματα στην Βυζαντινή μουσική ; Επί Τουρκοκρατίας ! Τα έψελναν και τα έφτιαχναν  οι σκλαβωμένοι όσο πιο αργά μπορούσαν και έτσι δεν τους έπαιρναν οι Τούρκοι για τα χαμαλίκια και τις αγγαρείες ! Και έτσι μας έμειναν !  Εσείς ψέλνετε ; Ο Παναγιώτης αποκρίνεται θετικά ! -Να έρθεις στο ψαλτήρι Παναγιώτη ! Θα πω εγώ στον κανονάρχη και στον Εκκλησιαστικό να σε βρουν το βράδυ ! Μόνο να προσέχετε όσοι ψέλνετε ! Από τα 100 δαιμόνια που κυκλοφορούν και οπλοφορούν μέσα στην Εκκλησία τα 99 βρίσκονται γύρω από τον ψάλτη ! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Να λέτε την ευχή παιδιά! Συνέχεια ! Στις 9 ξεκινάμε την αγρυπνία ! Ως τις 4το πρωί  περίπου ο εσπερινός και ο όρθρος και έπειτα 2 ώρες ξεκούραση ως τις 8 που θα έχουμε την Θεία Λειτουργία ! Μεγάλη εορτή ! Η μετάσταση του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου ! Πω πω τι τεράστιος Άγιος ! Τι παρρησία έχει στον Χριστό μας ! Όλοι οι περί τον Ιησού Άγιοι έχουν μεγάλη δύναμη ! Και ο ηγαπημένος και ο μνήστωρ Ιωσήφ και ο δίκαιος Συμεών που έχω το όνομά του  …Αλλά ο Άη Γιάννης ο Απόστολος …Ξέρετε πρόσφατα έμαθα κάτι που δεν ήξερα …Καταπληκτικό ! Μαζί με την Παναγία μας άλλοι δύο μόνο κατάφεραν όσο έζησαν να μείνουν απρόσβλητοι από την αμαρτία πλην του προπατορικού αμαρτήματος  που όλοι μας φέρουμε κατά την γέννησή μας ! Αμόλυντοι κρατήθηκαν ο Θεολόγος μαθητής και ο Τίμιος Πρόδρομος ο προστάτης μας !  
Δεν τον χορταίνουμε τον Διονυσιάτη παπά ! Τον προκαλούμε συνεχώς να θυμηθεί και να μας κεράσει από την πλουσιόδωρη ψυχή του , που έχει καταγράψει τόσα υπέροχα στον μισό αιώνα της Μοναχικής του Διακονίας ! Θυμάται τον μακαριστό ηγούμενο Χαράλαμπο !   Την πνευματική σπορά του Γέροντος Ιωσήφ του ησυχαστή !
-Αχ  ο Γέροντάς μας ο Χαράλαμπος !Αυτό το όνομα πήρε και στην βάπτισή του και το κράτησε και σαν έγινε Μοναχός !  Εξομολογούσε Πατριάρχη ! Σπουδαία μορφή ! Αγία ψυχή ! Στα 50 του ηγούμενος ! Πριν και πάντα απλός  εργάτης του Χριστού! Εκείνος για τα μεγάλα , τα πιο βαριά,  τα πιο απαιτητικά σε σώμα και πνεύμα ! Εργασία συνεχής ! Δουλευτής  , αχθοφόρος , σκαφτιάς , χτίστης , γεωργός ! Και αμέτρητες  μετάνοιες κάθε μέρα ! Κάποτε στις αρχές κοντά στον Γέροντα Ιωσήφ έκανε 2000 ! Μετά εκείνος για να τον ξαλαφρώσει λίγο του έβαλε κανόνα για επτά χρόνια να κάνει 700 …μόνο ! Όχι εβδομηκοντάκις αλλά Επτακοσίοις  επτά !Σοφός ο Γέροντάς μας ! Όλα από μνήμης ! Τον καλούσαν συνέχεια να μιλήσει ! Καλλιγράφος μέγας ! Θεόπτης, υψιπέτης,  αγωνιστής ,ασκητής , ταπεινός, μια ζωή στην απόλυτη  υπακοή και στην πλήρη αποκοπή του ιδίου θελήματος !Γι αυτό τον σέβονταν όλοι και ως Άγιο τον τιμούν και τον θυμούνται ! Έρχονταν από παντού να εξομολογηθούν στο πετραχήλι του ! Όταν ήταν στο Μπουραζέρι πριν έρθει στην Διονυσίου και την αναστήσει ,  εξομολογούσε όλην την Αθωνιάδα! Είχε τότε πάνω από εκατό μαθητές ! Όλοι σαν ελάφια έτρεχαν κοντά του !Άκουγε πάντα με προσοχή το πρόβλημά σου ! Και δεν απαντούσε αμέσως ! Περίμενε την πληροφορία και έπειτα  σου μιλούσε !Και όλο την ευχή ! Αδιάλειπτα ! Καθηγητής στην ευχή !    Κάποτε συναντήθηκε με τον Άγιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη …Μόλις τον είδε ο Άγιος χαμογελαστός και χαρούμενος σαν παιδί του λέει:  Τι λες γέροντα Χαράλαμπε ,  κάνω καλά που λέω την ευχή ; Ακούτε τι όμορφα που μιλούσαν οι Άγιοι μεταξύ τους ;Ούτε κολακείες ούτε κομπάσματα και αλληλολιβανίσματα  
-Πάτερ , ρώτησε ο Θεοδόσης , τι ξέρετε για τους Αόρατους Ασκητές ; -Εγώ παιδί μου πιστεύω ότι υπάρχουν ! Το έλεγαν και οι Άγιοι Γεροντάδες !Πριν από είκοσι περίπου χρόνια είχαμε στην συνοδεία μας έναν αδελφό που ήταν και ιερέας ! Μάλιστα του είχε δοθεί το όνομα του Γέροντά μας ! Ο παπά Χαράλαμπος ! Αυτός έμενε σε ένα κελάκι που έχουμε ψηλά στο βουνό , του Αγίου Ονουφρίου ! Ήταν νέος εκεί γύρω στα σαράντα και πολύ σκληραγωγημένος ! Τσακάλι , αετός ! Κατέβαινε κάθε Σάββατο να λειτουργηθεί και να πάρει τα χρειαζούμενα την εβδομάδας ! Πριν τα Χριστούγεννα ήταν θυμάμαι και είχε μεγάλες βροχές ! Ο αεροπόταμος  που λέμε , που ακούτε συνέχεια να έχει νερά , τότε κατέβαζε χείμαρρο ορμητικό!

Τον περιμέναμε τότε λοιπόν ως συνήθως να κατέβει , τίποτα δεν φάνηκε !Σάββατο και να μην φανεί !  Ανησυχήσαμε όλοι !Ήταν και ο άγριος καιρός !  Ανεβήκαμε στο κελί του , πουθενά ο παπάς! Ύστερα ξεκίνησαν έρευνες ! Ήρθαν δύτες , αναρριχητές  χτένισαν τα πάντα ! Την θάλασσα , τα γύρω μονοπάτια προς Γρηγορίου , προς Παύλου , τίποτα ! Μόνο ένα ράσο βρήκαν αλλά τον παπά Χαράλαμπο τον νέο όπου κι αν έψαξαν δεν βρήκαν ούτε ίχνος του ! Δεν υπήρχε τότε η γέφυρα κάτω που βλέπετε τώρα και για να έρθει τότε κανείς θα έπρεπε να διασχίσει το ρέμα του αεροποτάμου! Είπαν ότι τον παρέσυρε το ποτάμι ! Αλλά να σας πω εγώ τι πιστεύω ; Αυτός ο παπάς είχε την καθαρότητα και όλες τις προϋποθέσεις της χάριτος για να έπαιρνε την θέση κάποιου  αόρατου ασκητή ! Κύριος γνωρίζει ! Εγώ το πιστεύω πάντως !Μπήκε εκείνη την ώρα στο αρχονταρίκι ο γνωστός μας παπά Παύλος ο πνευματικός της Διονυσίου !Ο πανύψηλος κυριολεκτικά και μεταφορικά αυτός ακούραστος Διονυσιάτης.Χαιρόμαστε κάθε φορά τον ζήλο του , τον αληθινό και ανυπόκριτο το ασύχαστο ενδιαφέρον του για κάθε έναν που διαβαίνει της Μονής το κατώφλι !
- Ελάτε παιδιά να σας δώσω δωμάτιο !Εσένα σε θυμάμαι ! Έχεις χρόνια να έρθεις ! Πόσα παιδιά έχεις τώρα ; Εσένα πρώτη φορά σε βλέπω ! Έχεις πνευματικό ; -Ναι πάτερ έχω ! Καλά θα έρθεις μετά λίγο στο εξομολογητήριο να σου γυαλίσω το φωτοστέφανο !
Γελάσαμε από καρδιάς ! Το γνωστό χιούμορ του παπά Παύλου που έχει πολύ βάθος και νόημα και που γλυκά σου τραβάει το αυτί, να σου θυμίσει και να σου επισημάνει αντίστοιχα  ξεχασμένα και αγνοήματα …Κάποτε ένας αδελφός μου είχε πει  : -Δεν πάω στην Διονυσίου γιατί ο παπά Παύλος όλο και κάτι μου βρίσκει και μου χαλάει την ησυχία ! Έλεγε κάποτε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης , πως όταν ευχόμαστε στην Εκκλησία η  προσφορά και η αναίμακτη θυσία της  Θείας Λειτουργίας να λογιστεί υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων , εννοούμε πως αλλιώς θα κρίνει ο Χριστός μας τα συγγνωστά και τα ασύγγνωστα αμαρτήματα για τον καθένα μας,  ανάλογα και με την πνευματικότητά του …Δηλαδή στους έχοντες την γνώση και σε εκείνους που διαθέτουν μια πνευματικότητα θα τους λογαριαστούν ως αμαρτήματα ! Μα εκείνοι που δεν είχαν την ευκαιρία να πληροφορηθούν για το εφάμαρτο και για ό,τι δεν ευαρεστεί τον Θεό  θα κριθούν με ελαφρυντικά και θα τους καταλογιστούν ως αγνοήματα …Αυτή την σπουδαία εργασία  λοιπόν κάνει εδώ και χρόνια ο παπά Παύλος ο Κύπριος στην Διονυσίου  , δίχως εκπτώσεις και εξωραϊσμούς , παρεξηγημένος από αρκετούς που βολεύονται με μια …νανουρίστρα ολέθρια άγνοια …  Ναι , βέβαια, ο γνούς, και μη ποιήσας, δαρήσεται πολλάς , ο δε μη γνούς, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας( Λουκ. Ιβ 47,48) , μα τι θα γίνει άραγε  με όλους εκείνους που αποφεύγουν αυτές τις έμψυχες και  θεοδώρητες πηγές της σωτήριας γνώσης; 
Νώντας Σκοπετέας
 ( Συνεχίζεται με το 3ο μέρος ) 

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» «Του Παραδείσου τ’  όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας»  ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους . 



Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~