Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 ( μέρος 4)

Τα υφάδια τα πολύτιμα ποτέ μην ξηλωθούνε

Μια ικεσία στον Κύριο απ όσους αγρυπνούνε.

Μηνύματα και προτροπές παντού είναι σπαρμένες

Του Γρηγορίου οι επιστολές με σπαραγμό γραμμένες.

Μέλος Αιγαίου μπόλιασε φωνή την  ψυχωμένη

Καλόγεροι και λαϊκοί μπροστά Της αθροισμένοι.

 Παράκληση στην Άχραντο με μια φωνή στεντόρεια.

Θλίψεις και ζάλες να παυθούν και κύματα πελώρια.

Χαρά Θεού χωρίς φειδώ συνέχεια μοιράζει

Το τάλαντό του  δόθηκε να πολλαπλασιάζει

Το σήμερον της πίστης μας αίνους Νυμφίου  ψέλνει

Μορφές  μεγαλοβδόμαδου ξανά μπροστά μας φέρνει

              Στην τράπεζα της Δοχειαρίου απόγευμα Τετάρτης, της πρώτης μας φετινής  μέρας  στο Όρος! Τρώμε νόστιμο λαχανόρυζο με ζυμωτό ψωμί  ενώ ακούμε από τον διαβαστή μοναχό πνευματικούς λόγους του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτη. Θέμα η προσευχή και το κομποσχοίνι, που δεν πρέπει να έχει διακοσμητικό ρόλο πάνω στο σώμα του ανθρώπου, μα να κοσμεί την πάντοτε εν εγρηγόρσει ψυχή του.  Στην είσοδο, ένα άδειο τραπέζι με  μια μόνο κορνίζα επιμελώς βαλμένη πάνω του, ώστε να την αντικρίζουν όλοι οι εισερχόμενοι ! Διαβάζουμε: «Τράπεζα των ραθυμούντων»! Παντού τα πνευματικά ίχνη του Γέροντος Γρηγορίου. Με έναν άλλον τρόπο εδώ, η συνεχής  παραίνεσή του για τον κάματο  που αγιάζει, για την εργασία και το κοπιαστικό διακόνημα, που μπολιάζουν την μοναχική πολιτεία με πλείστες όσες αρετές,  μα κυρίως με εκείνη  που συνεχώς γεννά σωτηρία ! Την υπακοή ! Χαμογελάμε μόλις βλέπουμε το άστρωτο και άδειο τραπέζι των ραθυμούντων !

Μα είναι ένας άλλος τρόπος να ακουστεί ένα Παύλειο ρήμα, από εκείνα που θα έπρεπε πολύ όλους να μας ελέγχουν :  εἴ τις οὐ θέλει ἐργάζεσθαι, μηδὲ ἐσθιέτω … Το κληρονόμησαν και το  βιώνουν αυτό το ρηθέν οι δοχειαρίτες γιατί το διδάχθηκαν εντατικά μα κυρίως βιωματικά από τον ίδιο τον μακαριστό Γέροντά τους! Λερωμένα με χώμα μουτζούρες και σκόνη τα μπαλωμένα ρούχα τους ! Ζωηρές οι κινήσεις τους,  τα βήματά τους, οι ματιές τους ! Οι πάντες  εδώ εργάζονται ! Ο ένας για τον άλλον και όλοι μαζί για τον Χριστό !  Αν ακολουθούσαμε όλοι το παράδειγμά τους …Δεν θα ξηλωνόταν όλο και περισσότερο το …βλατίο της Ελλάδας μας. Δεν θα μπορούσε τούτο το ημερολόγιο Άθωνα να μην έχει κάτι από τα λογοτεχνημένα κηρύγματα και τις επιστολές που τα τελευταία χρόνια περισσότερο, έστελνε στον εμπερίστατο έξω κόσμο ο μακαριστός ηγούμενος. Πολλά από αυτά τα λόγια άλλους έθιξαν, άλλους θύμωσαν , κάποτε και δικαιολογημένα με των ανθρώπων τα μέτρα. Στις τελευταίες του στιγμές τον ρώτησε ο παπά Φιλόθεος: Γέροντα θα πάμε στον Παράδεισο ; Εγώ όχι , απάντησε, αποκλείεται γιατί είμαι αμαρτωλός ! Εσείς όμως θα πάτε ! Εκείνο το εσείς συμπεριλάμβανε όλους τους υπόλοιπους συνανθρώπους του!   Σίγουρα καμία απολύτως λέξη δεν έγραψε ο μακαριστός αφού πρώτα δεν την καθαγίασε στην κολυμβήθρα της πονετικής και συνάλληλης αγάπης, αγάπης ανεξαίρετης και άγρυπνης για τον σύμπαντα κόσμο. 

Μια τέτοια ενδεικτική επιστολή του ακολουθεί ως θυμητάρι και μοιάζει στο τέλος της με προσευχή σπαρακτική:  

«Η Ελλάδα είναι το βλατίο του κόσμου! (Βλατίο είναι ένα πολύτιμο ύφασμα, καλοϋφασμένο και πλουμιστό από τα άνθη του αγρού τα μαγιάτικα.) Οι κλωστές του είναι οι πιο πολύτιμες που φτιάχτηκαν σ᾽ αυτόν τον κόσμο. Είναι κλωστές από αίμα μαρτύρων και ηρώων· είναι κλωστές από δάκρυα οσίων και μετανοούντων. Και υφασμένες από τις καλύτερες υφάντρες του κόσμου

Βλατίο υφασμένο από πόθο του Χριστού και του ηρωικού γένους των Ελλήνων. Πέταγε την σαίτα και κούναγε το χτένι και έλεγε· «Παναγιά μου, εσύ δώσε χρώμα και σχέδιο σ᾽ αυτό το πολύτιμο πανί». Και όταν έβγαινε από την κρεβαταριά, τον αργαλειό, το έβαζαν στο μαντάνι του πόνου, για να μαλακώσει το ύφασμα το αγιασμένο.

Όπως όμως κάθε ύφασμα, έχει κι αυτό ένα αδύναμο σημείο, να τραβά κλωστές. Ποιος λαός δεν τράβηξε κλωστή από αυτό το βλατίο, για να υφάνει τον πολιτισμό του;

Τα τελευταία χρόνια δεν τραβούν κλωστές μόνον οι ξένοι λαοί. Πολύ περισσότερο εμείς οι Νεοέλληνες. Η τελευταία κυβέρνηση -είναι φοβερό- πόσο αγωνίζεται αυτό το βλατίο να το κουρελιάσει, να το πατήσει. Κανένας δεν βάζει στο μυαλό του ότι και το πιο πολύτιμο ύφασμα, όταν του τραβήξουν τις κλωστές, γίνεται σφουγγαρόπανο για τα πλακάκια και τα μάρμαρα. Ποδοπατείται σήμερα αλύπητα από αυτούς που τοποθέτησε ο ελληνικός λαός, για να κάνουν τον κόμπο και να σταματήσει το ξήλωμα, το κουρέλιασμα.Κάθε μέρα αυτά έχω στον νου μου και πάντα καταλήγω: μόνον ο Θεός μπορεί να δέση τον κόμπο και να πάψη το ξήλωμα του προγονικού βλατίου.

Θεέ μου, παράλυσε τα χέρια αυτών που τραβούν τις κλωστές και δέσε γερά τον κόμπο, να σταματήση  αυτό το ξήλωμα που καμιά ελληνική καρδιά δεν το αντέχει.»

Στο απόδειπνο μπροστά  στην Γοργοϋπήκοο, στεκόμαστε δίπλα στον Ιαπωνικής καταγωγής μοναχό ! Ένα καθαρό κεράκι στα τελειώματά του, φωτίζει τα άγια λόγια που σε λίγο καιρό είμαστε βέβαιοι πως ελέω Θεού θα του χαριστούν, ώστε από στήθους να τα απαγγέλει. Τώρα τον ακούμε συνεχώς να τα επαναλαμβάνει. Φως Χριστού καταυγάζει το γαλήνιο πρόσωπό του! Νυχτώνει νωρίς πλέον ! Στο δωμάτιο συνοψίζουμε τα της πρώτης μας μέρας. Στο τηλέφωνο ο αδελφός μας ο Παναγιώτης από το Άργος , παλιός και …ταγμένος φιλοδοχειαρίτης. Μας ρωτά συνέχεια για διάφορα  λες και δεν έχει έρθει ποτέ στο δοχειάρι …Νιώθουμε τον πόθο του και την αγάπη του να ανηφορίσει  και εκείνος σύντομα προς την  γνώριμή του γαλήνη…Μια τελευταία ερώτησή του πριν κλείσουμε, μας συγκινεί βαθιά …-Πήγατε στον Γέροντα να τον χαιρετίσετε και να  του πείτε ότι τον αγαπώ ; εννοώντας το αν πήγαμε στο κεροφώτιστο μνημούρι του Γέροντα Γρηγορίου, στην αυλή απέναντι απ την είσοδο…-Ναι πήγαμε αδελφέ μας  ! Του είπαμε και από εσένα το  Χριστός Ανέστη !

Καθ΄ολη την διάρκεια του μεσονυχτικού ο Ιάπωνας μοναχός διαβάζει το ψαλτήρι στο αναλόγιο δεξιά απ την  λιτή. Δεν σταματά ούτε στιγμή ως τον εξάψαλμο. Ξημέρωμα και όρθρος Αγίου Λουκά του Ευαγγελιστή ! Μεγάλη γιορτή ! Σε ένα κάθισμα αποτυπώνεται η κορυφαία μορφή του Θεόσοφου Αγίου της ημέρας, του ιερού συγγραφέα και του Μέγα Παύλου του συνεκδήμου: Εἰς τὴν σύμπασαν κτίσιν ὁ θεῖος φθόγγος σου, ἐξεχύθη, ὡς φέγγος ζωῆς, ἀπόστολε, καὶ τῶν δογμάτων σου, Λουκᾶ, ταῖς ἐπιλάμψεσιν, ἀνακηρύττει ἐμφανῶς, τοῖς ἐν ζόφῳ τῶν δεινῶν, τὴν γέννησιν τοῦ Σωτῆρος, καὶ τὸ ἑκούσιον πάθος, καὶ τὴν τριήμερον ἀνάστασιν. Υπηρέτης της θείας χάριτος και διάκονος μέγιστος εορτάζει σήμερα στο Όρος! Ιατρός σωμάτων και ψυχών! Καλλιτέχνησε την αλήθεια και το ζωντανό θαύμα της πίστης μας ! Πρώτος αξιώθηκε να ιστορήσει την Πανάμωμο Αγαθή! Γράψαμε κάποτε για εκείνον με την χάρη του Θεού : Της Οδηγήτριας τη ματιά με δέος να κοιτάξεις και να θαυμάσεις ύστερα των Μαθητών τις Πράξεις… Πριν  την πρωινή τράπεζα όλοι ανεξαιρέτως λαμβάνουν θέση μπροστά στην Παναγία για την παράκλησή της ! Θυμάμαι την πρώτη φορά που παρακολούθησα αυτήν την μοναδική μυσταγωγία. Πάνε δέκα και πλέον  χρόνια. Ήταν τότε και ο Γέροντας εδώ ! 

Ανεβασμένος σε ένα σκαλί έμοιαζε να σκεπάζει προστατευτικά όλα του τα καλογέρια που έφτιαχναν έναν χορό από κάτω του! Κάθε φράση της παράκλησης την ξεκινούσε εκείνος με τον τόσο  ιδιαίτερο τρόπο του φερμένο από τα Αιγαιοπελαγίτικα περιβόλια της Κυρίας Θεοτόκου. Μακρόσυρτες φράσεις και εύηχα παρακαλετά παιδιών προς την Μάνα όλου του κόσμου. Τι κι αν αυτή η συνήθεια που καθιέρωσε ο μακαριστός Γρηγόριος επαναλαμβάνεται αδιαλείπτως εδώ και τόσες δεκαετίες…

Με την ίδια θέρμη παρακολουθούμε μοναχούς και λαϊκούς επισκέπτες, ικέτες  με δυνατές ψυχωμένες φωνές να απευθύνονται στην Θεογεννήτορα Κόρη.  «Την Γοργοϋπήκοον, της Θεοτόκου εικόνα, πάντες ευφημήσωμεν, Σελήνην την ένδοξον και ολόφωτον, την λαμπράν άλωνα, σφαίραν την ουράνιον, και πολυάστρον, υπάρχουσαν• άρκτον επτάστερον, δι’ ης προς Θεόν οδηγούμεθα• Παρθένον αγλαόμορφον, άστροις τε πολλοίς διαυγάζουσαν, Πλειάδα ωραίαν και ίριν ποικιλόχροον, δι’ ης, κατακλυσμού ημάς ρύεται πάντοτε ο Κύριος». Δεν καταλαγιάζουν ποτέ οι θλίψεις και η ζάλη τούτου του πρόσκαιρου. Μα όσο η ηχώ αυτής της στεντόρειας   παρακλήσεως θα ταξιδεύει δια της Αχράντου Δέσποινας  προς τον πολυεύσπλαχνο Θεό,   θα ελπίζουμε ότι κάποτε θα βρεθούμε όλοι σε εκείνο το αλησμόνητο  …εσείς θα σωθείτε του Αρχιπελαγίτη  Γέροντα.

Ευγνώμονες αποχαιρετάμε τους πατέρες και παίρνουμε τον δρόμο για τον επόμενο φετινό προορισμό μας. Έπειτα από μία ώρα  περίπου(τη βοηθεία πολλών και εξασκημένων…ίππων) βρισκόμαστε στην ακριβώς απέναντι πλευρά του Αθωνικού ορίζοντα, έξω απ την αυλή του Προφήτη Ηλία. Η σκήτη του η τόσο προσφιλής, εικόνα ονείρου κάθε φορά που νοσταλγούμε τα αγιορείτικα βήματά μας. Έχει ξεκινήσει μια δυνατή βροχή να πέφτει και ένα κρύο που μας βρίσκει απροετοίμαστους, καθώς  με βάση και τις προγνώσεις δεν το περιμέναμε. Μόνο ο Ένας βέβαια προγνωρίζει …μα ουδέποτε προορίζει! Ο ευγενικός πατέρας Ιάκωβος μας οδηγεί στο γνωστό μας δωμάτιο, στο παλιό Νοσοκομείο της σκήτης.

Σαν να επιστρέφουμε σε οικία πατρική ! Τακτοποιούμε τα πράγματά μας και σχεδόν τρέχοντας μπαίνουμε μέσα στην αυλή, αναζητώντας την προσωποποίηση της αληθινής χαράς ! Τον πατέρα Φιλήμονα! Ένας άνθρωπος…Χαρά Θεού . Έχει τόση για να την προσφέρει χωρίς εκπτώσεις  σε όλους ! Τάλαντο αυτή η μετάδοσή της ! Όλο και το πολλαπλασιάζει κάθε φορά που τον συναντάμε! Με τα γνωστά του λογοπαίγνια τα εύστροφα , με τα αθώα πειράγματά του, με τα γελαστά και πάντοτε υγρά του μάτια,  με το ένθεο είναι του ! Είναι κάποιοι ευλογημένοι άνθρωποι σε τούτον τον κόσμο, που γελάνε το φως!

Εδώ στον Άθωνα έχουμε συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια αρκετούς! Ένας από αυτούς βρίσκεται τώρα δίπλα μας !    Δεν σταματά να απαντά στο τηλέφωνο που συνεχώς χτυπά! - Προσευχές ζητούν οι ψυχούλες ! Βοήθεια πνευματική μα και υλική ! Δύσκολοι χρόνοι! Μόνο τότε βλέπουμε το ολογέλαστο   πρόσωπό του να αλλάζει μορφή, όταν μας λέει πως δεν είναι κατορθωτό  όλοι να ικανοποιηθούν. -Μα έχει ο Θεός! Αεικίνητος τρέχει συνεχώς για όλα ! Όπως οι πάντες βέβαια στην ολιγάριθμη συνοδεία του πατρός Ιωακείμ ! – Αχ, ο Γέροντάκος μας ο γλυκύτατος ! Ησυχάζει περισσότερο τώρα ! Δεν κατεβαίνει και πολύ ! Μένει περισσότερο μέσα στο κελί του ! Ακαταπαύστως λατρεύει τον Θεό και παρίσταται ενώπιόν Του,  όπως λέει και ο Άγιος Ιωάννης στην κλίμακά του ! Στο εικοστό έβδομο σκαλοπάτι των αρετών  βρίσκεται η ησυχία… Άλλα τρία και φτάνει κανείς  στην μείζονα αρετή, στο κεφαλόσκαλο της αγάπης!  Μα ο Γέροντας Ιωακείμ το έχει πατήσει ήδη,  βιώνοντας και διδάσκοντας όλων των βαθμίδων τα μυστικά , τις δύσκολες κλίσεις και τις οδυνηρές κατακρημνίσεις . Μιλά ο μύστης Σιναῒτης για των τελείων το  εξαγνισμένο σώμα , το καθαρό στόμα και τον φωτισμένο νου στις πρώτες σελίδες της δικής του αποκάλυψης. Αρκεί να ακούσεις ένα από τα πολλά πύρινα κηρύγματα του Γέροντος Ιωακείμ και να είχες την ευλογία να τον ζήσεις, για να καταλάβεις πως μπορεί να εφαρμοστεί αυτό το τρίπτυχο της μοναχικής και όχι μόνο διαδρομής.

 Συνεχώς έρχονται ομάδες επισκεπτών στην αυλή του Προφήτη ! Πέρασμα περιλάλητο μαζί με τον πρόσχαρο Φιλοξενάρη του !Με αδελφούς Κερκυραίους και Θεσσαλονικείς καθόμαστε στο αρχονταρίκι ! Ακούμε ηχογραφημένους βυζαντινούς ύμνους! Με έκπληξη συνειδητοποιούμε ότι έρχονται από τον όρθρο της Μεγάλης Τετάρτης! Και σήμερα σαν να ξεκίνησε ο χειμώνας!  Το τώρα και το σήμερον  της πίστης μας το διαρκές και πάλι μπροστά μας ! Ο ευλογημένος ενεστώτας διαρκείας ! Σὲ τὸν τῆς Παρθένου Υἱόν, Πόρνη ἐπιγνοῦσα Θεὸν ἔλεγεν, ἐν κλαυθμῷ δυσωποῦσα… Τὸ πολυτίμητον μύρον, ἡ Πόρνη ἔμιξε μετὰ δακρύων… Δεινὸν ἡ ῥαθυμία! μεγάλη ἡ μετάνοια! Σήμερον ὁ Χριστός, παραγίνεται ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ Φαρισαίου, καὶ γυνὴ ἁμαρτωλὸς προσελθοῦσα, τοῖς ποσὶν ἐκυλινδοῦτο βοῶσα… Το τροπάριο της Κασσιανής στην πρώτη μέρα του Νοέμβρη ! Μα φορτωμένοι με πλήθη αμαρτιών και ανεξιχνίαστες τις  αβύσσους των δικαιωμάτων του Θεού ανεβαίνουμε όλοι εδώ συνεχώς για να Τον εκλιπαρήσουμε : Των επιρρύτων παθών Χριστέ ελευθέρωσον ημάς! Όλα στο τώρα και στο σήμερον που γεννά την απώλεια μα και την ελπίδα του σωσμού…

Ο πατήρ Φιλήμων φτιάχνει τσάι και μας κερνά ξηρούς καρπούς και παξιμάδια! Μας μιλά για παλιούς μας γνώριμους που εδώ συναντήσαμε με ξεχωριστή αγάπη για τον καθένα τους! Μας μιλά και για κάποιον που πλέον αλλού πορεύεται . Τον πατέρα Λουκά τον αδελφό τους, που έφυγε ξαφνικά την πιο κρύα και χιονισμένη μέρα του περσινού χειμώνα !

 

Παραμονή Χριστουγέννων κοιμήθηκε! Μας λείπει η παρουσία του , η βοήθειά του , το όμορφο πνεύμα του ! Να πάτε ύστερα πάνω στο κοιμητήρι να τον δείτε ! Μια φωτογραφία του χαμογελαστού πατρός Λουκά  στην έκθεση της μονής μας θυμίζει τον τόσο  όμορφο τρόπο του κάθε φορά που μας ξεπροβόδιζε και εκείνος στον αποχαιρετισμό μας! Σήμερα γιορτάζει ο Άγιός του !Μπαίνουμε στο τεράστιο καθολικό για να προσκυνήσουμε ! Εκστατικοί όπως και στην πρώτη μας επίσκεψη πριν χρόνια ! Απαράλλαχτη μεγαλοπρέπεια και ένας αγγελικός ύμνος που σίγουρα κάποιοι ευλογούνται μυστικώς  να ακούνε κάθε φορά που εδώ εισέρχονται από τους αοράτους χερουβικούς μελωδιστές που απ τα ψηλά τούτου του αριστουργήματος μας παρατηρούν!  Η βροχή έξω συνεχίζει ! Ο πατήρ Φιλήμων μας φωνάζει : -Ελάτε στην τράπεζα! Θα ρθείτε και για πρώτη σας φορά στην καινούρια , της αυλής ! Είχαμε παλιά την απάνω , την τράπεζα πίστεως ! Τώρα πάμε στην τράπεζα ελπίδος! Γιατί την λέτε έτσι πάτερ ; Και εκείνος όλο χαρά: Γιατί ελπίζουμε πως θα βρούμε φαγητό να φάμε !  Μελιτζάνες στον φούρνο με τυρί και φρεσκοκομμένο μαρουλάκι απ τους κήπους του Προφήτη γευόμαστε  ενώ ακούμε ένα από τα εκατοντάδες  μαγνητοσκοπημένα κηρύγματα του Γέροντος Ιωακείμ ! 

Τίποτα λοιπόν χωρίς ουσία , χωρίς σύνδεση στο Όρος  ! Μέτοχοι οργανωμένου σχεδίου ψυχωφέλειας άνωθεν εξυφασμένου!  Τα σκεφτόμαστε όλα αυτά μόλις καταλαβαίνουμε ότι ακούμε ένα κήρυγμα βγαλμένο από την Μεγάλη Τετάρτη  ! Θέμα του …η ραθυμία ! Όποιος αναβάλει την μετάνοια για το αόριστο  αύριο θα χάσει αυτό το σωτήριο παρόν , αυτό το λυτρωτικό και θεοδώρητο  σήμερον ! Γρηγορείτε ! μας φωνάζει δια των Ιεροκηρύκων του Παραδείσου ο πάντοτε Ερχόμενος προς το εκούσιον πάθος Σωτήρ  ( συνεχίζεται…)  

 Νώντας Σκοπετέας 

 Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν ;

Με αγάπη Χριστού και αληθινή συγκίνηση κρατάμε στα χέρια μας ένα νέο βιβλίο γραμμένο και βγαλμένο μέσα απ την ψυχή μας από τον "Πρόμαχο Ορθοδοξίας" ! Ο τίτλος του :

Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμήν;

Ἱστορίες καὶ πρόσωπα τῆς μόνης Ἀλήθειας

ἀπὸ τὸ ἀχειροποίητο προσκυνητάρι τῆς ψυχῆς...

Μετά το βιβλίο "Δάκρυ στο Εγώ" άλλο ένα ταξίδι στον ευλογημένο ενιαυτό των Ορθοδόξων Χριστιανών. Σαν συνέχεια, με τους ήρωες από το συναξάρι της πλαϊνής μας πόρτας και τις αγιασμένες μορφές της ευλογημένης πίστης μας .

Ὅλα τὰ ἔσοδα ἀπὸ τὴν παρούσα ἔκδοση ( όπως συμβαίνει άλλωστε και με όλες τις υπόλοιπες εκδόσεις) τοῦ βιβλιου θὰ διατεθοῦν γιὰ τὶς Ἱερα-
ποστολικὲς Δράσεις τῆς Ὀρθόδοξης Συναλληλίας "ΠΡΟΜΑΧΟΣ ΟΡΘΟΔΟ-
ΞΙΑΣ" καὶ κυρίως γιὰ τὴν ΔΩΡΕΑΝ ἔντυπη διάδοση τῶν Χαιρετισμῶν τῆς
Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὅπου καρδιὰ ὀρθόδοξη χτυπᾶ...
www.promachos.gr

Πρόλογος από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ.Κοσμά . Επίλογος από τον π. Σπυρίδωνα Βασιλάκο .

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΔΙΑΘΕΣΗ
ΤΗΛ 211.21.40.888 - 69.80.15.20.79
email: info@promachos.gr

Για εκείνους που θα θελήσουν να το προμηθευτούν πιο σύντομα ας το αναζητήσουν στα βιβλιοπωλεία Πολιτεία και Φιλοκαλία της Αθήνας όπου και ήδη διατίθεται .

Ο Πρόμαχος Ορθοδοξίας αποτελεί μια αναγνωρισμένη από το Ελληνικό κράτος Ιεραποστολική συναλληλία-σωματείο που έχει ως μοναδικό σκοπό την ενίσχυση του κατηχητικού και ιεραποστολικού έργου της Μητέρας Ορθοδόξου Εκκλησίας. Τα τελευταία χρόνια δράσης του, έχουν εκδοθεί και διανεμηθεί ΔΩΡΕΑΝ( πλειστάκις με τα έξοδα αποστολής) πάνω από 600.000 βιβλαρίδια με τους Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου αλλά και πολλών ακόμα εκδόσεων-προσευχών και παρακλήσεων προς τον Σωτήρα Χριστό και τους Αγίους Του , όχι μόνο στην Ελληνική γλώσσα αλλά και σε λοιπές .

Μοναδική πηγή εσόδων για αυτό το εξαιρετικό και ευλογημένο έργο του Προμάχου Ορθοδοξίας αποτελούν οι ψυχωφελείς του εκδόσεις όλα τα έσοδα των οποίων δαπανώνται σχετικώς, αποκλειστικά και εξ ολοκλήρου . Στο δώρο της ενίσχυσης των Ιεραποστολικών του δράσεων αντιδωρείται κάθε καλαίσθητη και ουσιώδης έκδοση και μάλιστα όταν αυτή αγοράζεται από Χριστιανικές εκθέσεις βιβλίων , δεν δημιουργεί το παραμικρό κόστος αφού μπορεί να μεταπωληθεί και να προκύψει και όφελος !!!

Ας επιστρατεύσουμε λοιπόν όλοι το ευμήχανό μας προκειμένου να συνεχίσει να προσφέρει ο Πρόμαχος Ορθοδοξίας το Ιεραποστολικό του έργο !

Στις μέρες μας είναι ιδιαιτέρως δύσκολο για κάποιους να προμηθευτούν έστω ένα βιβλίο της τάξης των 10 € ! Απολύτως κατανοητό ! Σίγουρα όμως όλοι όσοι κινούμαστε μέσα σε χώρους πνευματικούς μπορούμε να μιλήσουμε για το έργο αυτό και να προτείνουμε σε Χριστιανικές εκθέσεις Ναών -Ιερών Μονών κλπ τα βιβλία του Προμάχου που αποτελούν την μοναδική πηγή εσόδων και συνέχισης των δράσεών του. Κανείς δεν πρόκειται να ζημιωθεί ! Μόνο ψυχές θα ωφεληθούν ! Αλλά αυτό απαιτεί και κάποιο κόπο , ίσως και κάποιο τσαλάκωμα ενίοτε στο προφίλ ενός πλουσιόδωρου "Ιεραποστόλου" που μόνο προσφέρει πνευματική ελεημοσύνη, χωρίς να προβληματίζεται για το πως αυτή αποκτάται και χωρίς τίποτα εκείνος να αναζητά ώστε να υπάρξει συνέχεια στην παραγωγή του πνευματικού υλικού ... ! Αυτός ο κόπος και αυτό το ...τσαλάκωμα αδελφοί άνωθεν μισθοδοτείται !

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 ( μέρος 3)

 

Στρατιώτες αγιόλεκτοι με την ευχή γονέων

Πανεύοσμα άνθη βλάστησε το βίωμα των σπορέων

 Ιεραπόστολοι παντού πόθο Χριστού ανάβουν

                                                 Τα αιώνια τα ρήματα,  βαθιά  σαν τα προσλάβουν

Ορθοδοξίας σήματα  ο Απολλώ ξεχύνει

Μεγάκυκλοι στο διάστημα,  ασύρματη σαγήνη.

Συχνότητες κατήχησης φωτίζουν πλανεμένους.

Τριάδα ομοούσιος λούζει νιοβαπτισμένους

           Δέκα το πρωί στο Δοχειάρι ! Μαζί με τον  παπά Φιλόθεο στεκόμαστε και κουβεντιάζουμε! Μια ωραία μορφή,  που κουβαλά μια ωραία ιστορία από εκείνες που συναρπάζουν την ψυχή ! Αφιερωμένος με την ευχή του πατέρα του ! Του μοναχού Γερασίμου η  πνευματική σπορά ! Σπάνια οι γονείς προτρέπουν τα παιδιά τους να στρατευθούν στου Χριστού τον στρατό τον αγιόλεκτο! Να τα προσανατολίσουν εκεί που δεν χωράει  των ανθρώπων η δόξα, εκεί που οι απολαβές δεν έχουν υλικό αντίκρισμα, μα όλα αποταμιεύονται στου Ουρανού το ταμείο. Εδώ το μισθολόγιο για τους αφιερωμένους είναι ενιαίο…Θλίψεις , ταλαιπωρίες, ονειδισμοί μα και εκείνη η αλλιώτικη η τόσο παράξενη χαρά που μόνο δάκρυα σταλάζει.  Μας μιλάει με αγάπη και τόσο γαλήνιο τρόπο για τον μακαριστό κατά σάρκα πατέρα του τον καθηγητή του λόγου του Θεού:     -Μας λείπει η φωνή του !  Το γενναίο του φρόνημα ! Το ορθοτομείν του το απαρέγκλιτο ! Το βίωμά του ! Δεν το λέω γιατί ήταν πατέρας μου !

 

Έπειτα αναφέρεται στην ιεραποστολική υποχρέωση του Αγίου Όρους,  μα και κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου!  Μας ξαφνιάζει όταν τον ακούμε να μας λέει : Δυό εκατομμύρια ορθοδόξων Χριστιανών διψάνε για εκκλησιαστική και πολιτιστική συμπόρευση ! Ξέρετε ποιοί ; Οι Ορθόδοξοι Σκοπιανοί αδελφοί μας ! Αυτοί που ούτε πάει το μυαλό μας ! Και βρίσκονται τόσο κοντά μας ! Πριν από 3 χρόνια με τον Γέροντά  μας, που τότε ήταν εν ζωή,  δωρίσαμε ένα αντίγραφο της εφέστιας εικόνας της Παναγίας μας της Γοργοϋπηκόου στον Ιερό ναό των Δεκαπέντε Μαρτύρων της Τιβεριουπόλεως στην Στρούμνιτσα των Σκοπίων. Συνόδευσα τότε την εικόνα ! Δεύτερη Κυριακή της Αγίας Σαρακοστής ήταν! Αυτό που συνέβη εκείνο το απόγευμα ούτε που μπορούσα να το φανταστώ ! Μια λαοθάλασσα μας περίμενε στο κέντρο της πόλης ! Χιλιάδες λαού! Δυο επίσκοποι , πολλοί κληρικοί! Λιτανεύσαμε την εικόνα  προς τον Ναό των Αγίων Πεντεκαίδεκα Ιερομαρτύρων. Λάβαρα , εξαπτέρυγα, λαμπάδες προπορεύονται ! Ακολουθεί η Φιλαρμονική που παιανίζει ( τί;) το «Τη Υπερμάχω» και την Τρίτη στάση των Εγκωμίων της Μεγάλης Παρασκευής ! Έπονται μοναχοί και μοναχές , δεκάδες ιερείς ενδεδυμένοι, ηγούμενοι οι δεσπότες …Φτάνοντας στον Ναό οι χοροί ψέλνουν εναλλάξ σλαβονικά και ελληνικά Θεομητορικούς ύμνους. Αγάπη , φιλοξενία , αδελφοσύνη , αφειδώλευτα μας πλημμυρίζουν τις καρδιές! Μας ανταποδίδουν την ευεργεσία του ανεκτίμητου για εκείνους δώρου κάθε φορά που από τότε επισκέπτονται το Δοχειάρι ! Η πίστη μας ενώνει ! Ο Χριστός! Και όταν ενώνει ο Χριστός μας,  δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να διαρρήξει τούτον τον δεσμό ! Ίνα ώσι έν ! Το είπε για όλους τους λαούς ο Χριστός μας ! Όχι μόνο για εμάς ! Η κεφαλή , ο Χριστός,  είναι  Αγία ! Και εμείς μετέχουμε στην αγιότητα της κεφαλής μυστηριακά !Χρέος μας η ενότητα στην Ορθοδοξία! Εις Κύριος , μία πίστις, έν βάπτισμα, εις Θεός! Αυτά μας παρέδωσε ο Χριστός μας για την σωτηρία μας ! Όλα τα υπόλοιπα είναι έργα ανθρώπων , θνητοί λογισμοί και επισφαλείς επίνοιαι! Μόνο ο Χριστός μένει εις τον αιώνα! Δεν έχει προσωποληψία ο Κύριος! Γι αυτό πάντοτε δίνει τις θείες εντολές του σε ενικό αριθμό ! Ο τρώγων μου την σάρκα ! Ο πιστεύων εις εμέ ! Ο θέλων πρώτος είναι έστω πάντων έσχατος! Δεν απευθύνεται ο Χριστός μας σε καμιά ομάδα ή σε σύλλογο ή σε έθνος, αλλά σε κάθε Ορθόδοξο πιστό ανεξαιρέτως προέλευσης που αγωνίζεται πνευματικά να τηρήσει τις σωτήριες διδαχές του! Μιλάει και ο Παύλος γι αυτό όταν λέει ότι η εκ πίστεως δικαιοσύνη σώζει και όχι η καταγωγή ! Και εμάς αδελφοί μου τους Έλληνες δεν θα μας σώσει , δεν θα μας εξαγιάσει και δεν θα μας αμνηστεύσει η καταγωγή μας! Δεν θα σωθούμε επειδή προερχόμαστε  μόνο από τον Πλάτωνα και τον Κολοκοτρώνη ! Δεν εξαλείφονται έτσι η διαφθορά, η ανηθικότητα, ο ξεπεσμός η απαξίωση των πάντων  και η αναξιοκρατία! Αγωνιστές θέλει ο Χριστός μας! Να ρουφούν αξεδίψαστα από την δροσομάνα πηγή του Ευαγγελίου! Να μοχθούν για την ενότητα και την αγάπη ! Να ρίχνουν τις υψοποιές γέφυρες της Ορθόδοξης ιεραποστολής ! Πιστοποιούνται τα λόγια στου πατρός Φιλοθέου σαν θυμόμαστε το μεγάλο θαύμα με τον άλαλο νεαρό από τα Σκόπια λίγα χρόνια πριν !

Ναι , ήταν από την Στρώμνιτσα εκείνο το παιδί! Συγκλονιστήκαμε τότε σαν μάθαμε πως οι πρώτες λέξεις που βγήκαν ποτέ από το στόμα του ήταν μπροστά στην Γοργοϋπήκοο εδώ στο Δοχειάρι !- Μάνα Παναγία δώσε μου την υγεία μου !  Αυτές  ήταν οι πρώτες του λέξεις ύστερα από δεκαοχτώ χρόνους ζωής!   Τόσο σημαντικό να βγαίνουν τούτα τα λόγια από έναν δοχειαρίτη, ανυποχώρητο μαχητή της Ορθοδοξίας!  Προσευχή να κάνουμε να γεφυρωθούν κάποτε οι αποστάσεις, και να βιώσουμε εκείνο το Ένα το Χριστοδίδακτο! Χαρήκαμε πολύ για την σύντομη μα αξέχαστη συνομιλία με τον παπά !

Εκείνος κίνησε βιαστικά για το μαραγκούδικο της μονής και εμείς συναντήσαμε τον νεότατο μοναχό Ονούφριο, που ετοιμαζόταν και με άλλους να πάνε για λιομάζωμα! Οι γνώσεις του για την γη και την κάθε λογής καλλιέργειά της μας εντυπωσιάζουν ! Όλα περνούν από εκείνον! Και συνεχώς  θέλει να μαθαίνει ! Πως χαίρεται που βοηθά με τις δυνάμεις του να κερδίζεται κάθε μέρα με κόπο και ιδρώτα άφθονο η αυτάρκεια, η τόσο απαραίτητη για τους ανυπότακτους λάτρεις της αποταγής!  Παίρνουμε δωμάτιο στα ψηλότερα της Δοχειαρίου ! Από εδώ η θέα είναι μοναδική ! Η Παναγία μας παντού ! Κάθε τοίχος,  αφορμή για ευχαριστία στις γοργές ικεσίες της. 

Και ένα πορτρέτο μοναχού ακριβώς στην είσοδο του δωματίου, μας προτρέπει να σιωπούμε,   μας σημαίνει για την ησυχία που θεραπεύει και ξεδιαλύνει όσα οι λέξεις πολλές φορές νεφελώνουν. Ξεκουραζόμαστε για λίγο και παίρνουμε τον δρόμο για την κοντινή Ξενοφώντος! Ως τις εσπερινές ακολουθίες έχουμε λίγες ώρες ! Διαδρομή με έναν ήλιο να ψάχνει μυστικά περάσματα από τα σύννεφα που πυκνώνουν. 

Βαθιές ανάσες όλο παίρνουμε ! Σαν να προσπαθούμε να αποβάλλουμε μολύσματα και ρυπαρά  και να εγκλωβίσουμε έστω και για ελάχιστα  στις κυψελίδες και στα κύτταρά μας,  ανόθευτο το αθωνικό οξυγόνο ! Τελάρα με χοντροελιές μαρτυρούν της μέρας που φεύγει τον κάματο τον ευλογημένο! Μικρά ξωκλήσια στην πορεία μας ! Σε πέτρα σμιλεμένες οι μορφές των Δοχειαριτών Αγίων πίσω απ το ιερό  στον  νεόδμητο ναῒσκο τους. Η Αγία Παρασκευή του Βράχου πιο κάτω, περιμένει τις κοντανάσες μας μετά το ανηφόρι. Στο αγίασμα του Αη Γιώργη γονατίζουμε να δροσίσουμε χείλη και ψυχή. Οι Ξενοφωντινές αυλές ευρύχωρες σαν τις καρδιές των πεφιλημένων μοναχών της και του πολυσεβάστου Γέροντα Αλεξίου !

Το καθολικό του Αγίου Τροπαιοφόρου είναι ανοιχτό και ολοφώτεινο ! Η Οδηγήτρια στα αριστερά ευλογεί ακριβώς από την  θέση που εκείνη κάποτε διάλεξε για το θρονί της! Συναντάμε και μια νέα εικόνα του Αγίου Ιακώβου του εν Ευβοία! Δεν ήρθε ποτέ του στο Όρος εν ζωή ! Ερχόταν πνευματικώ τω τρόπω !

Κάπως έτσι και τώρα πρέπει να ερχόταν,  μόλις ο Ξενοφωντινός πατέρας Λουκάς φιλοτεχνούσε την αγία μορφή του, να τον ευλογήσει και να του υποδείξει τις λεπτομέρειες της ταπεινής του μορφής, βάζοντας πάντοτε στην αρχή εκείνο το αλησμόνητο «με συγχωρείτε» !  Τα κατάφερε τελικά ο ήλιος και για λίγο  κρατήθηκε ολόκληρος ! Ακριβώς πάνω από την υπαίθρια απλωταριά στο ύψωμα σιμά στο κοιμητήρι! Χρυσαφένια θάλασσα μπροστά μας!  Στιγμές μιας λατρεμένης σιωπής γιατρεύουν του πολυμέριμνου τα άλγη! Ένα ζουμερό πορτοκάλι μοιραζόμαστε ζητώντας συγχώρεση που το κόψαμε δίχως ευλογία !  Πατέρες αγαπημένοι  αν διαβάζετε τούτα τα φτωχά λόγια στείλτε μας την… έστω και αναδρομικά! 

Τελευταία στάση πριν τον δρόμο της επιστροφής στο κοιμητήρι ! Είναι εξαιρετικά αρμονικά όλα εδώ! Οι τάφοι των μοναχών τόσο τακτοποιημένοι, δίνουν την εντύπωση ότι μόλις σήμερα φτιάχτηκαν! Κανένας έστω και στο ελάχιστο παραμελημένος ! Φρέσκο χώμα τους καλύπτει ! Ολοκάθαρα βότσαλα σχηματίζουν σταυρούς πάνω τους ! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η μνήμη των εν Κυρίω κοιμηθέντων Ξενοφωντινών αδελφών αγέραστη! Θυμάμαι με θλίψη κοιμητήρια στον έξω κόσμο , με σπασμένα,  βρώμικα,  ατημέλητα μνήματα ! Παρέχει ο χρόνος που κύλησε δικαιολογίες! Όλο και πιο αχνά ακούγεται εκείνο το αιωνία η μνήμη, ως που χάνεται σκεπασμένο  από της αμαρτίας την λήθη, από της βιοτικής μέριμνας την λησμονιά, που τις καρτερούσες ψυχές πληγώνει. Δεν προσμένουν αυτές βέβαια στολίσματα και καθαριότητες, μα την συνοδή τους προσευχή που πολύ τις αναπαύει  …

Εσπερινός στο Δοχειάρι ! Στην λιτή ο Εσταυρωμένος, περίβλεπτη υπενθύμιση του… δι εμέ… Πώς μπορούμε να ξεχνάμε την θυσία του Ναζαρηνού Ελευθερωτή για τον καθένα μας προσωπικά ! Στις αιτήσεις υπέρ αναπαύσεως του ιερέα, συνεχώς ο Γέροντας Γρηγόριος και ο Μοναχός Απολλώ ! Ναι , λείπει πολύ και εκείνου η αξέχαστη μορφή ! Η πρώτη κουρά του Γέροντος Γρηγορίου! Του έδωσε το όνομα ενός εκ των εβδομήκοντα Αποστόλων του Χριστού μας! Θείας πίστεως, τῷ ἀμφιβλήστρῳ, ἐζωγρήσατε, ἐθνῶν ἀγέλας! Πόσο ταιριαστό το απολυτίκιό τους με την πορεία του μακαριστού δοχειαρίτη!  Ο ραδιοερασιτέχνης ταπεινός πατέρας με την διεθνή φήμη ! Ο τόσο ιδιαίτερος, ο  παγκόσμιος Ιεραπόστολος  που έκανε τα ερτζιανά και τις συχνότητες εργαλεία της μόνης Αλήθειας. Ξάφνιαζε πάντοτε αυτός ο μοναχός με την τόσο ασυνάντητη δράση ! Σπούδασε και απόκτησε πτυχίο εκπομπής ! Έλαβε και τον γνωστό διακριτικό του αριθμό SV2ASP/A! Το Α στο τέλος υποδήλωνε τον Άθωνα! Στα μέσα της δεκαετίας του 1980,  η Μονή είχε μείνει για μήνες χωρίς τηλεφωνική επικοινωνία! Κινδύνευσε η ζωή ενός πατέρα τότε ! Στο νοσοκομείο στην Θεσσαλονίκη που ο πατήρ Απολλώ τον συνόδεψε,  γνώρισε έναν γιατρό ραδιοερασιτέχνη. Εκείνος του πρότεινε να μελετήσει και να δώσει εξετάσεις για την νόμιμη πιστοποίηση ! Με άδεια της Ιεράς κοινότητας και την αμέριστη υποστήριξη του Γέροντα Γρηγορίου! (Στ αλήθεια όσοι  κατηγόρησαν τον γέροντα  για αναχρονιστή και οπισθοδρομικό αυτά τα εκπληκτικά φρόντισαν ποτέ να τα μάθουν ; ) Δεν ήταν μόνο φυσικά οι ανάγκες της επικοινωνίας της μονής σε εξαιρετικές και δύσκολες περιστάσεις . Πολλοί γνώρισαν την Ορθοδοξία και την ασπάστηκαν μυστηριακά μέσω των εκπομπών του και του ασυρμάτου του πατρός Απολλώ  !

Η Ιταλίδα Βερονίκη,  καθηγήτρια στο Βασιλικό Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και εκείνη ραδιοερασιτέχνης,  έγινε Ορθόδοξη μέσω της εκπομπής του! Βαπτίστηκε στο μετόχι της Δοχειαρίου στον Σοχό στην Παναγιά την Θεσκέπαστη! Η εικόνα του πρώην Προτεστάντη Γερμανού αδελφού μας Ντομινίκ να βαπτίζεται στον αρσανά της Δοχειαρίου και να λαμβάνει το όνομα Μιχαήλ και αυτή μνημειώδης πριν από μια δεκαετία ! Και εκείνος ραδιοερασιτέχνης που έλαβε από τον πατέρα Απολλώ την κλήση με  τα κύματα της σωστικής πίστης! Ένας Αμερικάνος ραδιοερασιτένης του έστειλε κάποτε σήμα ! - Η κόρη μου έχει καρκίνο και είναι έγκυος! Κοντά στα Χριστούγεννα εκείνη την χρονιά   ήρθε μια κάρτα στον πατέρα Απολλώ! -Τα κεριά που άναψες δεν πήγαν χαμένα ! Η κόρη μου είναι πλέον υγιής και το μωρό επίσης!  Είχαμε την ευλογία να παίρνουμε και εμείς συχνά πυκνά ηλεκτρονικά μηνύματα με ψυχωφελέστατο πνευματικό υλικό ,  τα οποία έστελνε με ομαδική αποστολή σε αναρίθμητους  αδελφούς σε όλον τον κόσμο !

Ακόμα και καθ΄ολη την διάρκεια της σοβαρής ασθένειάς του και λίγες μόνο μέρες πριν την κοίμησή του έστελνε μηνύματα!  Μίλησε ασίγαστα  και εξέπεμψε παντού  τα σήματα της Ορθοδοξίας , χρησιμοποίησε την τεχνολογία ως μέσο και σαγήνη που απλώθηκε σε όλον τον κόσμο φτάνοντας μέχρι τα πιο μακρινά σημεία του ορατού σύμπαντος!  Με την Παναγία στο μέσο θυμόμαστε την φωτογραφία του μακαριστού πατρός με τον  Βαλέρι, τον κοσμοναύτη που ζητούσε στον Μοναχό Απολλω να του ανάβει κεριά όταν επικοινωνούσε μαζί του  απ΄το διάστημα ! Ήρθε και τον συνάντησε ! Πάτερ Απολλώ σε ζητά κάποιος Ρώσος στην είσοδο του μήνυσαν. -Γέροντα είμαι ο Βαλέριος! Αγκαλιάστηκαν και δόξαζαν τον Θεό που τους αξίωσε να ανταμώσουν ! Έκλαιγε εκείνος  σαν μωρό παιδί μπροστά στην εικόνα της Γοργουπηκόου ! Εδώ αδελφέ μου σου άναβα τα κεριά που μου ζητούσες !

…( συνεχίζεται με το 4^ο μέρος)

Νώντας Σκοπετέας 

 Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .

Άρωμα ανεξάντλητο ( Άγιος Πορφύριος )

Πόσο όμορφα είναι όλα του Θεού τα φτιάγματα! Πάντα εν σοφία εποίησε, εν αρμονία , εν γαλήνη ! Η ωραιότητα της ανόθευτης πλάσης που αντιστέκεται στο πολλάκις ανίερο και ακαλαίσθητο αυτεξούσιο του ανθρώπου,  είναι συγκλονιστική! Τι κάλλος προσφέρουν τα ανθισμένα χώματα της γης! Μια πανδαισία χρωμάτων φέρτε μπροστά στα μάτια σας και γαληνέψτε! Και δοξολογείστε τον Μεγάλο Ζωγράφο, γι αυτόν τον αχειροποίητο ασύνορο καμβά τον υπέροχο ! Τώρα πάρτε στα χέρια σας το πιο αγαπημένο σας ευωδιαστό λουλούδι! Αυτό το άρωμα ! Αυτή η μοσχοβολιά του ! Μια γαρδένια , ένα γιασεμάκι , ένα νυχτολούλουδο , ένα τριαντάφυλλο , μια λεβάντα, ένα γαρύφαλλο , ένα αγιόκλημα! Ένα τόσο δα ανθάκι κρατήστε και αρχίστε να το ανασαίνετε! Συνέχεια εισπνέετε  το άρωμά του, ξανά και ξανά και ξανά ! Μα… δεν σταματά η ευωδία! Όσες,  αμέτρητες ανάσες και αν του κλέψετε , το άρωμά του ανεξίτηλο , ανεξάντλητο!

Έτσι ακριβώς συμβαίνει αδελφοί μου συναμαρτωλοί και με του ουρανού τα άνθη τα πανεύοσμα  ! Με τους Αγίους του Θεού ! Με τους γνήσιους φίλους του Χριστού μας ! Τους δικούς μας μεσίτες στον θρόνο του Δεσπότη και Κριτή ! Δεν εξαντλείται  το άρωμά τους! Η πνευματική και μεθυστική τους ευωδία! Θες συνεχώς να ρουφάς την μυροβόλα αγιότητά τους! Να θεραπεύεις έτσι της ψυχής τα δυσώδη τραύματα !Να φυλακίζεις την μυρωδιά του θαυμαστού τους βίου μέσα στην καρδιά σου !

Κρατώ στα χέρια μου ανθό, από Θεό σπαρμένο

Τον ανασαίνω , τον ρουφώ , θυμίαμα αγιασμένο !
     Μίσχο βαστώ και έναν βλαστό που όλα τα γαληνεύει !

   Του Παραδείσου το άρωμα ποτέ του δεν στερεύει!

Μα πόσες εκπομπές θα γίνουν, πόσα βιβλία θα γραφτούν , πόσες ακολουθίες , πόσα απολυτίκια και ποιήματα πόσα αφιερώματα και πόσα δάκρυα θα κυλήσουν για τους Αγίους των ημερών μας ; Ξανά για τον Άγιο Πορφύριο θα μιλήσουμε ; Ναι , ξανά ! Το άρωμα του Αγίου αξεθύμαστο , εξαπλώνεται προσπαθώντας να σκεπάσει τις δυσωδίες των σκοτεινών ημερών μας ! Και εμείς έχουμε τόση ανάγκη από ευωδιαστές αναπνοές!

Δεν σταματούν τα σημεία , τα θαύματα , οι αποκαλύψεις , τα αρώματα που ξεχύνονται από τις σελίδες του συναξαριού όταν σταματά το φυλλομέτρημά του στην δεύτερη μέρα του Δεκεμβρίου ! Ανάσα και δάκρυ , λέξη και εκχύλισμα Χριστού και Παραδείσου!Άρωμα ανεξάντλητο! Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης, ο διορατικός και ιαματικός, ο θαυματουργός, ο παγκόσμιος Άγιος!  Στην απειράριθμη ανθοδέσμη του δωρεοδότη Χριστού μας ,ανήμερα της οσίας του μνήμης, ένα εικόνισμά του,στολισμένο με όλα τα μυρίπνοα δημιουργήματα του Μεγάλου Σπορέα!

                                                                      Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Όρος ασύνορο Ημερολόγιο Άθωνος 2019 (μέρος 2)

Στάμνες παντού θυμίζουνε  Κυρία  Μανναδόχο,  

Γοργοϋπήκοη στοργή ,  Πηγή την Ζωοδόχο.

Ο Διογένης άσβηστο κρατάει το λυχνάρι

άνθρωπο όλο αναζητά, σοφίας το συναξάρι.

Του Καλλινίκου  η άβυσσος έλαιον αναβλύζει

Το άψυχο διάλεξε ο Θεός θαυμάσια να σαλπίζει.  

Του νέου ηγουμένου η ψυχή με λέντιο ζωσμένη

                                                   δοσμένη θυσιαστικά σε Αγάπη Εσταυρωμένη

Γεμάτη από σταμνιά η Δοχειαρίου και οι αυλές της  . Όλα συμβολίζουν , όλα εικονίζουν της μόνης αληθινής πίστης τα σημαίνοντα ! Γραμμένα πάνω τους παλαιοδιαθηκικά χωρία για τα δεδοξασμένα και τα αξιάκουστα της θείας ευεργεσίας,  για το περιήχημα των προφητών,  την παμμακάριστο Θεοδόχο και Θεοτόκο Μάνα όλου του κόσμου ! Μα και κάτι πηγαίο που κάθε ευγνώμων ψυχή αναφωνεί, τυπωμένο και αυτό σε μια ψηλόκορμη στάμνα: «Ο ουρανός δεν μπόρεσε να Τον χωρέσει και μια γυναίκα Τον εχώρεσε ! Ω στάμνα !»  

 Στην είσοδο της αυλής καθισμένος στο αγαπημένο του  πυθάρι ο Διογένης σε αγαλμάτινη αναπαράσταση, κρατώντας πάντοτε αναμμένο το λυχνάρι του ! Ο κυνικός φιλόσοφος που διόρθωνε και νουθετούσε τους φίλους του με τρόπο μνημειωδώς δηκτικό και πολλάκις ακατάληπτο στο πρώτο άκουσμα, αναζητά πάντοτε την αλήθεια και τον άνθρωπο που την βιώνει ,εκείνον   που ζει αυτάρκης και ασκητικός εμβαθύνοντας συνεχώς μέσα του …Σκέφτομαι πως θα ταν από τους πρώτους που θα πίστεψαν και θα δέχθηκαν τον Χριστό ως Λυτρωτή και Σωτήρα μόλις ο αναστηθείς Θεάνθρωπος κατέβηκε για 33 ώρες στον Άδη και κήρυξε  και νεκροίς ευηγγελίσθη» (Α΄ Πέτρου Δ,6). 

Τους αγαπάνε και τους αναπαριστούν τους Αρχαίους φιλοσόφους μας οι Αγιορείτες. Αποθησαυρίζουν την σοφία τους και αναγνωρίζουν τον προδρομικό σπερματικό  τους λόγο. Τους τιμούν ως Χριστιανούς και τους συγκαταριθμούν μετά των Αγίων. Έλεγε κάποτε ο μακαριστός Παναγόπουλος ότι εμφανίσθηκε στον ύπνο κάποιου που τον κατηγορούσε ως άθεο και κολασμένο ο Πλάτωνας και με παράπονο του είπε : Γιατί με κατηγορείς ; Εγώ μόλις ο Χριστός κατέβηκε και κήρυξε το σωτήριόν Του  στον κατώτατο Άδη, εκεί  στην καρδιά της γης,  τον πίστεψα, τον ακολούθησα και ελευθερώθηκα! Τα γνώριζε όλα αυτά και έτσι θαυμάσια   έλεγε ο Άγιος Ιουστίνος ο φιλόσοφος και του Χριστού μας μάρτυς: «Οι μετά λόγου βιώσαντες Χριστιανοί εισί καν άθεοι ενομίσθησαν». Σε ένα τοίχο βαλμένο ένα μάρμαρο με μια υπέροχη ιστορία χαραγμένη πάνω του. Δίπλα του ακόμα ένα δοχείο, μια πύλινη λαδούσα. Η άβυσσος  του μοναχού Καλλινίκου. Στα 1965 στην Κύμη δυο φτωχές γυναίκες που ξενυχτούσαν με αγρύπνια κάποιον κεκοιμημένο, η κυρά Ελένη και η κυρά Αμυγδαλιά, κατέβηκαν στα μισά της νύχτας  στο λαδαριό της πρώτης  όπου διαπίστωσαν ότι το καλογερικό σταμνί, φτιαγμένο στο Άγιον Όρος από τον μοναχό Καλλίνικο, ξεχείλιζε από λάδι ! Ανασκουμπώθηκαν και ξεκίνησαν να γεμίζουν όλα τα αδειανά κιούπια  με το  λάδι που έρρεε  στο δάπεδο. Κάποια στιγμή η κυρά Αμυγδαλιά ρώτησε την κυρά Ελένη : -Τούτη η άβυσσος πόσο ακόμη λάδι θα μας δώσει; Και αμέσως σταμάτησε η ανάβλυση ! Οι Κουμιώτες , αυτοί  που έζησαν εκείνο το τόσο ζωντανό θαύμα ονόμασαν το κιούπι του Καλλινίκου Άβυσσο.     Το πήρε ο μακαριστός Γρηγόριος λοιπόν και το έφερε σε τούτη την ονομαστή αυλή! Να μνημονεύουν όλοι εκείνο το μεγάλο θαύμα που οι δοχειαρίτες βιώνουν συνεχώς. Να παρηγοριούνται και να ελπίζουν ! Να θυμούνται πως εάν οι άνθρωποι σιωπήσουν τα θαυμάσια του Θεού , κεκράξονται οι λίθοι και τα άψυχα δημιουργήματα των χειρών τους!   

  

Ένα ανεξάντλητο δοχείο χάριτος και ελέους τούτο το κοινόβιο. Μια μέρα μετά την σύναξη των Αρχαγγέλων το Δοχειάρι πανηγυρίζει την σύναξη των Οσίων και Θεοφόρων  κτιτόρων του    Ευθυμίου και Νεοφύτου. Ευθύμιον συνάμα τω Νεοφύτω, τιμώ κτίσαντας την μονήν Αρχαγγέλλων. Μαθητής του Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτη ο πρώτος είχε το διακόνημα να είναι της Μεγίστης Λαύρας ο δοχειάριος. Ίδρυσε λοιπόν το μοναστήρι των Αρχαγγέλων που έλαβε τον τίτλο από το προηγούμενο αξίωμα του κτήτορός του. Δεύτερος ηγούμενος χρημάτισε ο ανεψιός του Νεόφυτος που αφιέρωσε όλην του την μεγάλη περιουσία στην Μονή οικοδομώντας κτίρια, κατασκευάζοντας πλοία , φυτεύοντας μεγάλες εκτάσεις με αμπέλια και το σπουδαιότερο αναγείροντας το καθολικό των Ταξιαρχών. Αυτό το ολοκλήρωσε στα μέσα σχεδόν του 16^ου αιώνα ο μοναχός Γεννάδιος ο πρώην ιερέας Γεώργιος απ την Αλεξανδρούπολη που θεραπεύτηκε από ανίατη ασθένεια πίνοντας από το Αγίασμα των Αρχαγγέλων . Μια αλυσίδα ηγουμένων που φτάνει ως τις μέρες μας και τον νέο ηγούμενο τον φιλήσυχο και πράο Αμφιλόχιο. Γιός του ευλαβέστατου παπά-Γιάννη Παπαντωνίου, ο μικρός Θεοφάνης διδάχθηκε την αγάπη του Χριστού  στην γενέτειρά του στο Στεφάνι,  εκεί που ενώνονται τα βουνά  της Κορίνθου και της Αργολίδας. Αμούστακο παλικάρι, πήρε τον δρόμο για της Προυσιώτισσας τον ιερό τον βράχο , όπου πρωτοφόρεσε το μοναχικό του τριβώνιο και εκάρη με το όνομα Αμφιλόχιος. 

Από τα κάστρα της Αρχόντισσας της Ρούμελης βρέθηκε σχεδόν  αμέσως στον καστρόπυργο της Δοχειαρίου ως έσχατος και ταπεινός διάκονος μυσταγωγούμενος από τον Γέροντά του Γρηγόριο. Τον Άγιό του χειροτόνησαν επίσκοπο, οι απεσταλμένοι Άγγελοι του Θεού. Τον νέο ηγούμενο της Δοχειαρίου επέλεξαν οι συμμοναστές του, εκείνοι που  ελέω Θεού θα στελεχώσουν εν εκείνη τη ημέρα το εκπεσόν τάγμα του εωσφόρου. Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που πρωτοανέβηκε στο ηγουμενικό με δέος και συστολή αξέχαστη για όποιον τον αντίκριζε εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές που η θυσιαστική αγάπη και η υπακοή οδηγούν τους αληθινούς ποιμένες. Ξέχειλα από ταπείνωση τα πρώτα του τότε λόγια: 

 

«Εύχεστε. Εύχεστε αδελφοί και πατέρες. Κι εσείς οι πρεσβύτεροι αδελφοί μου, που μειράκιο κάποτε με δεχτήκατε στην αρτιπαγή ποίμνη του Πατρός και με την αγάπη και τις ευχές σας με στηρίξατε. Κι εσείς οι νεότεροι και ακόμα οι νεότατοι αδελφοί μου, που μαζί περπατήσαμε στο δρόμο της υπακοής. Υπήρξε και άλλη δύσκολη στιγμή στη ζωή μου, όταν τέθηκε στους ώμους μου ασήκωτο το βάρος της Ιερωσύνης. Τότε είχα όμως και τον Κυρηναίο. Τώρα όμως; Και πάλι Χριστέ ηγού. Κυρία Θεοτόκε Γοργοϋπήκοε, Άγιοι Αρχάγγελοι, Όσιοι, Άγιε Νικόλαε συμπαθέστατε Πάτερ, Όσιοι και θεοφόροι Πατέρες και κτήτορες της Μονής μας, Ευθύμιε και Νεόφυτε με όλους που απ’ αιώνος διέλαμψαν και στο Άγιο ημών Όρος και στη Μονή μας, πρεσβεύσατε υπέρ ημών και ευλογήστε μας με τις πρεσβείες σας. 

Έτσι το θελήσατε αδελφοί μου, έτσι και θα προχωρήσουμε. Θα κλίνω την κεφαλή, θα πω το «να ‘ναι ευλογημένο», αλλά δεν σας κρύβω ότι αισθάνομαι ως πρόβατον επί σφαγήν. Μαζί και πάλι στη Θεία Λατρεία, στη διακονία και σε ό,τι απαιτεί η κοινοβιακή τάξη. Μέσα μου όμως καίει ένας πόθος και θα σας τον εξομολογηθώ. Αν θα θέλατε κι εσείς να θυμηθούμε, και να μιμηθούμε ιδίως, τον αείμνηστο Γέροντα στα νιάτα του. Πολύ θα ήθελα με τις ευχές σας, με την συμπαράστασή σας, να μιμηθούμε εκείνα που μας δίδαξε όταν δεν τον είχαν καταβάλλει τόσο πολύ οι ασθένειες. Έτσι επιθυμούμε να προχωρήσουμε μαζί όλοι, με ταπείνωση και αγάπη στα ίχνη που μας χάραξε, σε όσα μας δίδαξε και σε όσα μας παρέδωσε. Μπορεί να μην φτάνουμε όλα όπου έφτανε εκείνος αλλά θα προσπαθήσουμε όλοι μαζί να προχωρήσουμε και σ’ αυτόν τον δρόμο. [….]Θα προχωρήσουμε όπως μας χάραξε ο Γέροντας. Οι Άγιοι Αρχάγγελοι, η Κυρία Θεοτόκος, οι Όσιοι κτήτορες, να μας καθοδηγούν στη νέα πορεία. Και εύχεστε και πάλι αδελφοί μου.»

Καθισμένοι στο ισόγειο αρχονταρίκι της Δοχειαρίου παίρνουμε το Αγιορείτικο κέρασμα και γράφουμε τα ονόματά μας στο βιβλίο διαμενόντων. Επισκέπτες προσκυνητές εισέρχονται και έπειτα από λίγο κατευθύνονται προς το προσκύνημα της Παναγίας, που ανοίγει κατά τακτά χρονικά διαστήματα. Βρίσκουμε ευκαιρία και στεκόμαστε για πρώτη φορά μπροστά στην Γοργοϋπήκοο Κόρη. Όλοι γονατιστοί!

 Δεν γίνεται να μην κλίνεις το γόνυ μπροστά στην έφορο και προστάτιδα της ιερής αυτής μάνδρας. Γονατιστοί και όσοι γράφουν τα αναρίθμητα ονόματα που θα διαβαστούν ενώπιόν της. Μικρές φωτιές λιώνουν τα καθαρά κεριά που λαμπυρίζουν στην είσοδο. Μια καπνοδόχος οδηγεί το κάψιμό τους έξω. Μέριμνα πρωτίστης επιμελείας το να μην καπνίζονται αυτά τα πανίερα δώματα της δοχειαρίου. Ο μοναχός Νείλος ο τραπεζάρης της μονής στα μέσα του 17^ου αιώνα, κάποτε που περνούσε με αναμμένο το δαδί του μπροστά από την εικόνα της Παναγίας, άκουσε μια φωνή να του ζητά να μην ξαναπεράσει από εκεί, αλλά να επιλέγει άλλη διαδρομή για το διακόνημά του, ώστε να μην καπνίζει την εικόνα της . Εκείνος θεώρησε πως κάποιοι     αδελφοί του τον πείραζαν προσποιούμενοι την φωνή και δεν έδωσε σημασία συνεχίζοντας το γνώριμο δρομολόγιό του για την τράπεζα. Τον βρήκαν ένα επόμενο πρωινό,  τυφλό να παρακαλάει γονυπετής την Κυρία Θεοτόκο να του ξαναχαρίσει το φως του. 

Και Εκείνη του το ξανάδωσε μαζί με την υπόσχεση ότι θα φροντίζει παντοτινά το μοναστήρι, σπεύδοντας γοργά στις ικεσίες τους.   Έφτιαξαν λοιπόν στα δεξιά της τον ναό της και όρισαν σαν διακόνημα του μοναστηριού τους, ένας μοναχός, ο καλούμενος προσμονάριος, να βρίσκεται τις περισσότερες ώρες της ημέρας μπροστά της στις ακοίμητες καντήλες της, διαβάζοντας την παράκλησή της. Στεκόμαστε για κάμποση ώρα μπροστά της. Αμέτρητα τάματα ευλαβείας μαρτυρούν σωσμούς και πρεσβείες. Σε αυτό το  πανίερο σέβασμα των Ορθοδόξων αποτυπώνεται η ευγνωμοσύνη των ανακληθέντων  και ιαθέντων για την πολυώνυμη Μητέρα,  την  Ταχύτερη απάντων των Αγίων εις βοήθειαν ! Ένα πακέτο με τσιγάρα και έναν αναπτήρα αφήνει μπροστά της ένας αδελφός. Τα πάθη θέλουν απροσμάχητο στηριγμό και αγάπη άπειρη, για να μην επιστρέψουν εκεί που κάποτε κυριαρχούσαν. Άλλος γονατιστός ενώπιόν της,  της μιλά χωρίς να τον νοιάζει που τον ακούμε, για 2 καρκινοπαθείς που γυρεύουν ελπίδα. Τα δάκρυά του λάμπουν περισσότερο από όλα τα ατίμητα που ντύνουν την Γοργοϋπήκοο. Σαν να τα πήρε Εκείνη και τα κέντησε διαμάντια στο πουκάμισό της.       

          Επιστρέφουμε στο αρχονταρίκι .  Ένας νεαρός μοναχός μιλά στα αγγλικά με έναν επίσης νέο προσκυνητή. Του εύχεται σύντομα την κουρά …Κάποιος από εκείνους που περιμένουν για δωμάτιο σηκώνεται και τον ρωτά αν είναι από την Αριζόνα …Θείος φωτισμός και έμπνευση  , προσδοκία και ανάγκη για μεσιτεία τον οδηγούν. Έκπληκτοι ακούμε τον αδελφό μας τον Ορθόδοξο Αμερικανό Νικόλαο,   να του απαντά ότι ζει εκεί ! -Σας παρακαλώ δώστε το όνομα της Μ που νοσεί βαριά ! Στον Γέροντα Εφραίμ και στους πατέρες , σας παρακαλώ !  -Να ναι ευλογημένο λέει εκείνος και το σημειώνει αμέσως! 

Βρέθηκε αγγελιοφόρος της δέησης για το Άγιον Όρος της Αμερικής! Η γνωστή αλυσίδα της πίστης και της προσευχής ξανά αστράφτει μπροστά μας !   Σε λίγο δίπλα μας κάθεται ένας μεγάλος σε ηλικία αδελφός μας από την Δράμα. Ζητά ευγενικά από τον αρχοντάρη πατέρα Χ. να του υποδείξει το πώς θα συναντήσει τον Μοναχό Σ. –Έχω να τον δω πάνω από 20 χρόνια ! Ήμουν καρδιακός φίλος με τον κατά σάρκα πατέρα του ! Σας παρακαλώ ειδοποιείστε τον ! Τόσο συγκινητική η συνάντησή τους μετά από λίγο ενώπιόν μας ! Άθελά μας ακούμε τους διαλόγους τους! Συζητούν και για τον κεκοιμημένο πατέρα του Μοναχού Σ.Εκείνον ακούμε να λέει με μια γλυκιά θλίψη : –Ο καημένος ταλαιπωρήθηκε πολύ στο τέλος ! Πέντε χρόνια πάλεψε ! Ατακτοποίητος ήταν αλλά με πρόνοια Θεού αρρώστησε και στο τέλος ειρήνεψε μαζί Του ! Και εξομολογήθηκε και μετέλαβε τα τελευταία του Χριστούγεννα! Δόξα τω Θεώ !  Στον νου μας έρχεται αμέσως ένας άλλος κατά σάρκα γονέας Δοχειαρίτη παπά  ! 

Ο μακαριστός Στυλιανός Παπαδόπουλος ! Ο χαρισματικός καθηγητής της Θεολογίας ,ο μύστης της Πατρολογίας , ο  κήρυκας , ο πολυγραφότατος βιογράφος των αετών του πνεύματος Ιεραρχών και των εκλεγμένων παρά Θεού ταπεινών Αγίων, ο  Μοναχός Γεράσιμος Δοχειαρίτης ! Αφιέρωσε την ζωή του με ζέση και ανυπότακτο φρόνημα στην Ορθοδοξία και τον Αρχηγό της Χριστό. Και επέστρεψε στην γη εξ ης ελήφθη φορώντας το μοναχικό του ένδυμα ως Μοναχός Γεράσιμος. Σπάνια περίπτωση ομολογίας χωρίς τέλος η ζωή του ! Διδάσκει τώρα ακόμα περισσότερο απ΄όταν στα πανεπιστημιακά έδρανα σαγήνευε με την Θεόσδοτη βαθιά του γνώση . Συναντάμε ύστερα από λίγο τον κατά σάρκα υιό του λοιπόν και είναι σαν να κάνουμε γνωριμιά και με τον μακαριστό κατά σάρκα πατέρα του και αιώνιο πλέον συμμοναστή του. Ήταν σχεδόν πέντε χρόνια πριν παραμονές Θεοφανείων στο Όρος όταν θαυμάσαμε την δύναμη και την πίστη του όταν πάνω από τα ανοιγμένα  σωθικά της μητέρας γης,  της χιονισμένης Αθωνικής, όταν ο παπά- Φιλόθεος έψελνε  πάνω από το σεπτό σκήνωμα του πατρός του πριν εκείνο επιστρέψει στο χώμα  : 

«Γη χανούσα υπόδεξαι τον από σου πλασθέντα, χειρί Θεού το πρότερον, πάλιν δε υποστρέφοντα προς σε την τεκούσαν το γαρ κατ' εικόνα ο Κτίστης προσέλαβε, το σώμα το ίδιον» Τον βρίσκουμε με τα ρούχα του διακονήματός του ! Εδώ στο Δοχειάρι είναι μαραγκός !Το ευλογημένο επάγγελμα του Χριστού διάλεξε για να προσφέρει !  Τις μέρες αυτές εκατοντάδες στασίδια ετοιμάζονται να πάρουν την θέση τους σε τόπους λατρείας του Ζώντος Θεού ! Δεν εμποδίζει κανένα παρελθόν και καμιά καταγωγή το να υπηρετείς και το να βιώνεις στην πράξη το λυτρωτικό  κοπιώμεν εργαζόμενοι ταις ιδίαις χερσί…Το δίδαξε όσο κανείς άλλος ο μακαριστός τους Γέροντας…( συνεχίζεται με το 3^ο μέρος)

Νώντας Σκοπετέας 

 Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», «Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας» «Όσο ανασαίνω θα διψώ» ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .