13 Ιουλίου . Μνήμη Φώτη Κόντογλου

Τη ΙΓ ΄του αυτού μηνός μνήμη Φωτίου Κόντογλου.

Ο κυρ-Φώτης πλήρωνε ακριβό ένα άστρο του ουρανού , ένα καληνύχτισμα γρύλου , ένα θρόισμα στ΄ακροθάλασσο...

Φώναζε το όχι με τη σιωπή του και τα δάκρυα του,  τα βουτηγμένα στο μελάνι και στις ψυχομπογιές  της μνήμης ...

Λέρωνε με λάσπη και σκόνη τα γυμνά του πόδια σαν σεργιανούσε στης απλής ζωής τον Παράδεισο , με χρώμα αναδεμένο με το  αίμα των μαρτύρων ένιβε τα ευλογημένα χέρια του.

Λευκοντυμένη η ψυχούλα του , απείραχτη από του κόσμου το φτιασιδωμένα σκεπάσματα .

Λεβέντης , Γίγαντας ταπεινός, σαν τους ήρωες των αξύπνητων ονείρων του .

Αν ζούσε σήμερα θα κοίταζε στα μάτια τον καθένα μας , αναζητώντας στο βάθος τους , την λυτρωτική μας καρδιά , την συντετριμμένη ....

Αυτή που συνεχίζει να καθεύδει , σκεπασμένη στο κρύο καλοκαίρι ...

Νώντας Σκοπετέας

Ένας Όσιος στην γειτονιά μας ...

Μια απόφαση ζωής ! Τριάντα χρόνια πριν ! Να φύγουν από το κλεινόν άστυ  , την μεγαλούπολη της Αθήνας που ήδη έχανε το ανθρώπινο πρόσωπό της και τα χρώματά της με το γκρίζο να κυριαρχεί , για να αναζητήσουν αέρα καθαρό , οξυγόνο για τους πνεύμονες , μα κυρίως για την ψυχή τους . Δεν φαντάζονταν όμως πως εκεί , ανάμεσα στα πεύκα , εκεί που φώλιαζαν οι μυρωδιές και οι ήχοι του Θεού , θα συναντούσαν τον άνθρωπο που θα σημάδευε την ζωή τους για πάντα . Έχετε ποτέ σας φυτέψει δέντρο αδελφοί μου ; 

Σκάψιμο σε βάθος και ένα ανίσχυρο μικρό κλωνάρι, χώνεται στην μάνα του τη γη . Και ένας πάσσαλος δένεται μαζί του να το στηρίζει . Πόσο το χρειάζεται αυτό το στήριγμα . Στον αγέρα που θα ρθει να δοκιμάσει το ρίζωμά του . Κι έβγαλε τους πρώτους του ανθούς . Νερό άφθονο και υπομονή πλέρια , στοργικά το μεγαλώνουν. Να φτάσει κάποτε να ανταποδώσει και εκείνο όλες τις φροντίδες που στα ξεβλάσταρά του δέχτηκε. Και έρχεται επιτέλους η στιγμή και αρχίζει να αντιδωρίζει σκιές ανακουφιστικές στο καύμα του θέρους , γλυκάδες και δροσισμούς από  τα θρεπτικά του  καρπίσματα , ξύλα από τα περισσά κλαδιά του να πυρωθούν οι νύχτες του χειμώνα οι αβάσταγες. Θυμάσαι τότε  το αντιστήριγμα που σφιχταγκαλιάστηκε  κάποτε με εκείνο το κάτισχνο  κορμάκι του .Αν δεν ήταν τότε εκείνο, στα σίγουρα δεν θα στέριωναν οι σήμερα γερές και ακλόνητες του ρίζες . Μια ενορία τούτο το δέντρο. Μια Εκκλησούλα κατάλευκη  κρυμμένη κι ένας πατερούλης γεωργός και στυλοβάτης της . Εκεί στον Διόνυσο με τις θεραπευτικές ανάσες τις βαθιές του οξυγόνου. Εκεί , ο Θεόκλητος παπα-Μάρκος, φύτεψε ευσκιόφυλλα δέντρα και αγλαόκαρπα ! Τα πότισε με  νάματα αταλάντευτης Ορθόδοξης πίστης. Τα μπόλιασε με σπάνιες αρετές και Θεοδίδακτες, κάποτε ο Μέγας Γεωργός να συγκομίσει ψυχές ετοιμασμένες για ποθεινή πατρίδα . Θέριεψε εκείνη η άφαντη  απ του ματαίου κόσμου τα βλέμματα ενορία κι ακούστηκε μέσα απ την Ορθοπιστία και την  Ορθοπραξία  της , την ταπείνωση και τα ομοθυμαδόν της στα πέρατα της Ορθοδοξίας. 

Κι ο παπά Μάρκος συνεχίζει και τώρα από εκεί στον δρόμο για το πάντοτε καντηλοφώτιστο μνημούρι του να της  παραστέκει . Και από την θριαμβεύουσα Εκκλησία  δεν σταματά ο όσιος Γέροντας να μεσιτεύει  για την λατρεμένη του ενορία , του Αη Γιώργη τους ανθούς , για την γειτονιά που ολοένα και τώρα σεργιανάει…Σαν να τον βλέπουμε  να πλησιάζει ξανά . Με το ραβδάκι του , κυρτωμένος και ταπεινός ! Με εκείνο το αμάραντο χαμόγελο του ! Παπά Μάρκο ευλογείτε ! Την ευχή σας ! Κάτι μας λέει! Τον ακούτε;

Ζει Κύριος ο Θεός ημών !

Ένα εφαρμοσμένο Ευαγγέλιο η ζωή του . Όσο κι αν προσπάθησε το λάθε βιώσας να ακολουθήσει , δεν επέτρεψε ο Κύριος να τηρηθεί στην διάσταση που το φανερώνει ο βίος των αμετρήτων  αφανών Αγίων της πίστης μας . Όσο περισσότερο κρυβόταν,  τόσο περισσότερο τον ανακάλυπταν . Όσο πιο πολύ σκέπαζε επιμελώς τις Θεοδώρητές του αρετές, την ταπείνωση , την πραότητα , όλους τους καρπούς του Παναγίου Πνεύματος , τόσο η μορφή του έλαμπε και έθελγε ψυχές που έβρισκαν σε εκείνον καταφυγή,     δροσισμό , ανάπαυση και  παραμυθία.

Κάποιον που άγρυπνα νοιαζόταν εμπράκτως για εκείνους. Και έγινε εκείνη η γειτονιά ουράνια ! Κι έγινε εκείνος ο ναϊσκος του Αη Γιωργιού ένας ασύνορος ουρανός να σκεπάζει χιλιάδες ψυχές . Τα παιδιά του τον φωνάζουν πάντοτε, και τώρα περισσότερο , Πατερούλη , Παππούλη !Το μνήμα του τόπος προσευχής ! Η θύμηση αυτού,  που έλαμψε μέσα στο Φως του Χριστού που τόσο αγάπησε και σε όλα μιμήθηκε , ανάγκη και ανασασμός ελπίδας ! Μέσα σε αυτό το παράξενο καλοκαίρι θα πάμε σε εκείνες τις τόσο ωραίες και αξέχαστες για πολλούς εποχές . Να «κλέψουμε» από τις μνήμες τις ξεδιψαστικές , τις αναμνήσεις δρόσους , τις ενοριακές ενώσεις  τις τόσο σπάνιες στις δικές μας φοβισμένες και αποστειρωμένες μέρες . Κι έπειτα θα επιστρέψουμε στα μέρη του κάνοντας στάση στον Όλβιο τάφο του . Δέκα χρόνια κύλησαν ήδη από εκείνον τον Απρίλη ! Χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο της Αποκαλύψεως τα ρήματα : «Μακάριοι οι νεκροί οι εν Κυρίω αποθνήσκοντες απ’ άρτι .Ναι, λέγει το Πνεύμα, ίνα αναπαύσωνται εκ των κόπων αυτών· τα δε έργα αυτών ακολουθεί μετ’ αυτών» (Αποκ. 14,13).

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 4 συνεχειών όπου επί το πλείστον διαβάζονται εκτενή αποσπάσματα από το ομότιτλο βιβλίο της 

κ. Ελένης Παναγιωτοπούλου Κουρτίδου των εκδόσεων Ορθόδοξος Τύπος.

Υγ: Ο Άγιος Πορφύριος είχε πει πως πατέρας Μάρκος βγαίνει ένας κάθε 400 χρόνια!  Και αυτό είναι καταγεγραμμένο ! Εμείς βεβαίως –ιδίως στις μέρες μας- θέλουμε πλέον ονόματα και διευθύνσεις για κάθε τι που ακούγεται. Και όταν μάθουμε που και πως γράφτηκε , τότε αρχίζουμε να αμφισβητούμε την αξιοπιστία του συγγραφέα , την μεταφορά , την αναπαραγωγή. Κλονίστηκε συθέμελα η πίστη μας σε τούτους τους  καιρούς . Μόνο στο εγώ μας το παντοδύναμο φαίνεται να μην έχουμε κάνει άρση της εμπιστοσύνης μας και της καλής μας πίστης .Και εκείνο…το άνυδρο εγώ,   συνεχώς θέλει να παρίσταται αυτόπτης μάρτυς. Και η πίστη μας πλέον τελεί υπό μια αδιάκοπη και αδυσώπητη αίρεση του αυτοπροσώπου.

Βέβαια σε απειροελάχιστα εκ των απειραρίθμων ιστορικών γεγονότων που έχουν καταγραφεί ήμασταν αυτόπτες και αυτήκοοι …Όλα αυτά απλά τα πιστεύουμε . Πιστεύουμε για παράδειγμα στην τέλεση μιας περιάκουστης μάχης 4 αιώνες προ Χριστού . Δεν ήμασταν εκεί προφανώς …Τους Αγίους των ημερών μας με τα σπάνια ουράνια χαρίσματα που μιλούν και ενίοτε προφητεύουν φτάσαμε πλέον στο σημείο να αμφισβητούμε ! Ακόμα και τα χειρόγραφά τους …Αυτή είναι η πανθρησκεία του εγώ μας !

Στο σπηλιαράκι του Αγίου Σωφρονίου του Έσσεξ.

….Ο προηγούμενος Ανδρέας, που είδε υποστατικά και συνομίλησε με την Παναγία , πρώτος ξεκινά την συστάδα των ευωδιαστών ανθών σε τούτο το παραδεισένιο κηπάκι , των κεκοιμημένων θριαμβευτών της Παύλου. Ανήμερα της μεγάλης Πανηγύρεως της Υπαπαντής , οπότε και εορτάζει το Καθολικό τους , κοιμήθηκε οσιακά ! Αφ εσπέρας το 1987 έφαγε , σταύρωσε τα χέρια του και καθιστός όπως ήταν κοιμήθηκε ! Θεωρούσε τόσο σημαντική για την ζήση του αυτήν την ημέρα του τεσσαρακονθήμερου Χριστού μας ! Γι αυτό πριν αρκετά χρόνια όταν ένας εργάτης είχε ασθενήσει βαριά του πρότεινε να καρεί Μοναχός και αφού εκείνος δέχθηκε και έβαλε το ράσο , κοιμήθηκε ανήμερα της Υπαπαντής ! Έλεγε τότε ο πατήρ –Ανδρέας ότι ήταν πολύ ενάρετος ο άνθρωπος αυτός για να φύγει σε μια τόσο σπουδαία μέρα ! 

Όταν της Υπαπαντής το 1987 τηλεφώνησαν στον Άγιο Γέροντα Σωφρόνιο του Έσσεξ στην Αγγλία , για να του αναγγείλουν την εκδημία του καλού του φίλου , εκείνος τους απάντησε αφήνοντάς τους όλους άναυδους ! –

Το γνωρίζω! Αφού είχα έρθει στην κηδεία του πατρός Ανδρέα!

…Πήραμε ξανά τον δρόμο για την Νέα Σκήτη . Σε τούτα τα μέρη αγίασαν Δεσποτάδες που ήρθαν να τελειωθούν και να τελειώσουν τον πρόσκαιρο βίο τους σε αυτήν την απόκρημνη και θαλασσόβρεχτη παλαίστρα . Μα και νεανίσκοι , μετέπειτα αγιασμένοι Γεροντάδες που έφτασαν από μακριά οδοιπορώντας επί αμέτρητες μέρες, βάζοντας πρώτα μετάνοια στο Κυριακό και στην εκλελεγμένη Άχραντη τριετίζουσα Παναγία και έπειτα φωλιάζοντας στα ασκηταριά των χαρισματούχων , κοντά στους πολύπειρους έμψυχους στήλους των αρετών . Γέροντας Ιωσήφ Ησυχαστής , πατήρ Ιωακείμ Σπετσιέρης και άλλοι που έζησαν στους πρόσφατους καιρούς και που πολλοί , που τούτην την ώρα διαβάζουν , έχουν αξιωθεί να λάβουν ευλογία από μια συνάντηση και έναν αγαθό λόγο τους . Παπά-Ευστάθιος ο Κύπριος , Μοναχός Αβράμιος Νεοσκητιώτης και οι περίφημοι Αβραμαίοι , Ιερομόναχος Βαρλαάμ Νεοσκητιώτης , Μοναχός Μακάριος, Ιερομόναχος Σπυρίδων ο Ξένος ο Αγρινιώτης και τόσοι άλλοι...

Σε σύγχρονα Γεροντικά που δόξα τω Θεώ ακόμα εκδίδονται , διαβάζουμε για τα χαρίσματά τους τα Θεόσδοτα και τον ανεπιτήδευτο τρόπο εκδήλωσής τους , που μαγνήτιζε τους πάντες γύρω τους . Στο μυαλό μου σημειωμένα τα ονόματά τους , πασχίζω να τα μεταφέρω στις καρδιάς τις σελίδες τις ακόμα τόσο κενές …Για ποια ιστορία να πρωτοπείς …Θυμάμαι τον πατέρα Θεοφύλακτο τον υποτακτικό μιας ολοφώτεινης μορφής του Σκητιώτικου Ασκητισμού, του παπά Ιωακείμ του Σπετσιέρη. Αλήθεια σε τούτα τα μέρη που περπατάμε τώρα σ ένα αλισαχνισμένο καλύβι , στην περιοχή που οι Πατέρες ονόμασαν Ζαρκάδι ανάμεσα σε Παύλου και Νέα Σκήτη , υπάρχει κοντά ένα σπηλιαράκι αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα . Εκεί ο νέος τότε πατήρ Θεοφύλακτος ερχόταν και ξελειτουργούσε σαν ψάλτης τον Γέροντα Σωφρόνιο Σαχάρωφ του Έσσεξ , τον μεγάλο αυτόν Άγιο που ησύχαζε τότε στο Όρος σε διάφορα ασκηταριά! Ξεκινούσαν νύχτα , ο πατήρ Θεοφύλακτος μπροστά με το φαναράκι και ξοπίσω του ο μύστης της Θεολογίας και μαθητής του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτη να πάνε στην σπηλιά μόνοι τους καθημερινά  να λειτουργήσουν! 

Κάποιος σύγχρονος Ιεράρχης και διαπρύσιος της μετανοίας κήρυκας,  είπε ότι αυτός ο νέος Άγιος της Εκκλησίας μας δεν χρειαζόταν καμιά συμμαρτυρία θαυμάτων και σημείων σαν προϋποθέσεις για την αγιοκατάταξή του . Αρκούσαν μονάχα τα μεθεκτικά Τριαδικού Θεού γραφτά του και κάθε ελάχιστη λέξη τους που γεννά τον Χριστό στην καρδιά όσων τα μελετούν . 

Μπήκα σε εκείνη την σπηλιά νοερώς στον πρώτο του πανηγυρικό  Ιούλιο .

Τη ΙΑ του αυτού μηνός και έψαλα ένα απολυτίκιο βγαλμένο μέσα από την ρυπαρή ψυχή μου ! Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών!

Θεολογίας τον μύστην και του Έσσεξ τον Έφορον,

Σιλουανού βιογράφον ,του Αγίου του Άθωνος ,

Σωφρόνιον τιμήσωμεν πιστοί , ως άξιον ποιμένα του Χριστού .

Ταις διδαχαίς του δαδουχεί τους αδυνάμους  , ως ταπεινός Θεοφόρος .

Δόξα τω Δεδωκότι σοι  το φως , δόξα τω σε Μεγαλύναντι

δόξα τω Ομιλούντι δια σου πάσι τοις πέρασι .

 Νώντας Σκοπετέας 

Με αποσπάσματα  από Ημερολόγιο Όρους 2018 . Όσο ανασαίνω θα διψώ

Στο διπλανό δωμάτιο ο Χριστός !

...Ρώτησε  κάποιος έναν σύγχρονο Γέροντα : Γέροντα πώς να κάνω προσευχή ;

Και εκείνος απάντησε : Να νιώθεις την παρουσία του Χριστού παιδί μου ! Και πως γίνεται αυτό; Να , πως ενώ εγώ είμαι εδώ, ξέρω ότι οι Πατέρες είναι δίπλα ; Έτσι να νιώθεις, ότι στο διπλανό δωμάτιο είναι ο Χριστός μας ! Τόσο κοντά και τόσο αδιάλειπτα !

Πήγα και εγώ κάποτε στην Παναγούδα στον Άγιο Παϊσιο και τον ρώτησα : Γέροντα πως θα κάνω καρδιακή προσευχή ; Όλο αποσπάται ο νους μου ! Και μου δίνει ένα τόσο δυνατό χτύπημα στην πλάτη ! Ακόμα τον θυμάμαι τον ξαφνικό πόνο ! «Ένιωσες τίποτα καλογέρι; με ρώτησε …

Ναι , Γέροντα το ρωτάτε; πόνεσα πολύ ! Και που πήγε ο νους σου παιδί μου ; Μα που αλλού Γέροντα , στο μέρος που με χτυπήσατε ! Στον πόνο δηλαδή ευλογημένε ! Έτσι και με την προσευχή γίνεται ! Για να κατέβει ο νους στην καρδιά , πρέπει εκείνη να συντριβεί και να πονέσει ! Στον πόνο της θα πάει ο νούς σου ! Έτσι μόνο θα κατέβει !»

Ο άνθρωπος σήμερα αυτοκαταδικάζεται ! Στην κόλαση οι αμετανόητοι και μόνο θα υποφέρουν και επειδή δεν θα μπορούν να ικανοποιήσουν το πάθος τους !

Μην εμποδίζετε την ανεξάντλητη αγάπη του Θεού ! Αυξήστε τα δοχεία της ! Να είστε ευλογημένοι παιδιά μου !Σας περιμένουμε να ξαναρθείτε με την χάρη του Θεού !

Τα τελευταία του λόγια σαν επίλογος στο φετινό οδοιπορικό μας !

Κάθε φορά μια πρωτότυπη κατακλείδα πρέπει να υπάρξει , ένα νέο συμπέρασμα να επιστεγάσει όλα τα θαυμάσια που ζήσαμε ξανά στον αχαμήλωτο Άθωνα.

Τι είναι αυτό που οδηγεί εδώ πάνω όλους αυτούς τους ανθρώπους άραγε; Γιατί προσεύχονται , γιατί αγρυπνούν , γιατί νηστεύουν , γιατί θυσιάζουν το εγώ τους ; Την απάντηση μας την έδωσε ένας πεφιλημένος Φιλαγιορείτης Γέροντας του έξω κόσμου !

Κάθε προσευχή , κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια , κάθε νήστεμα , κάθε ταπείνωμα του θέλω τους , ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη ! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή !

Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου !

Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής ! Μας φέρνει αυτοστιγμεί σε όλα όσα και πάλι αξιωθήκαμε να βιώσουμε στο Όρος !

Δεν θα το ξεδιψάσουμε ποτέ το καθάριο του νερό !

Έλεγε ο νηπτικός πατήρ Αιμιλιανός: «Το Άγιο Πνεύμα γεμίζει και τον κόσμο και την οικουμένη. Όπως το σφουγγάρι, όταν μπει στο νερό, γεμίζει νερό, έτσι και το Άγιο Πνεύμα ώς "ὕδωρ τό ἁλλόμενον" γεμίζει τον κόσμο». Γεμίζει τον κόσμο και του Αγίου Όρους το ύδωρ το αλλόμενον !

Αδιόρατα, μα εγνωσμένα ! Ένα σφουγγάρι η ψυχή μας, καρτερά να οδηγηθεί επί ζωής πηγάς υδάτων ( Αποκ.ζ,17), να βουτηχτεί και πάλι στα έμψυχα αναβλύσματά του …

Γένοιτο!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από Επίλογο Ημερολογίου Άθωνος 2018

Ένα μαζί Του... έως εσχάτων !

Γολγοθάς και Πανάγιος Τάφος ! Το θυσιαστήριο της Αγίας Τράπεζας. Ο Κύριος εκεί προσφερόμενος ! Παρίσταται όχι ενεργώντας εξωτερικώς με την δύναμη και την χάρη του όπως στα λοιπά μυστήρια ! Έχουμε ουσιαστική παρουσία μέσω του Σώματος του αίματός Του . Δεν έχουμε μια απλή απεικόνιση , μια αναπαράσταση της θυσίας του Υιού του Θεού.Έχουμε μπροστά μας αυτήν την ίδια την θυσία και την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Εκείνον που είπε το : Τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν . Τι ιερότητα αποκτούν όλα τα σκεύη που χρησιμοποιούνται στο υπέρτατο τούτο μυστήριο της πίστης μας ! Το άγιο Ποτήριο, το ιερό δισκάριο , η λόγχη , ο αστερίσκος , ο σπόγκος , ο αέρας , το αντιμήνσιο , το μάκτρο , η ιερή λαβίδα …Αλήθεια εκεί που η Αγία Λαβίδα αντικατασταθεί , πως θα κοινωνούν τα νήπια ; Έχουμε σκεφτεί πως η χρήση της καθιερώθηκε σοφώς και επεκράτησε παλαιοτέρων μεθόδων όταν ξεκίνησε να τελείται η βάπτιση των ανθρώπων στην νηπιακή τους ηλικία , οπότε και μετά την βάπτισή τους πλέον μετελάμβαναν ; Και πόσο σημαντικό για την θωράκιση τους στον αόρατο πόλεμο που κορυφώνεται στην πειραστική νεότητα είναι το να κοινωνούν όσο πιο συχνά γίνεται τα νήπια και τα παιδιά ; Σε αυτήν την σειρά εκπομπών προσεγγίζουμε το μυστήριο των μυστηρίων μέσα από το βίωμα , την εμπειρία , την ψηλάφηση , την ζωντανή αίσθηση ! Αυτή η ακατάληπτα ασύγκριτη σπουδαιότητα .Το ζωοποιό , το φριχτό , το Θεοδώρητο . Ο Άρτος της αιωνιζούσης Ζωής ! Ο Μυστικός Θείος δείπνος ! Η ευσπλαχνία του Θεού ! Η ζωντανή μας πίστη ! Το αταλάντευτο , το αδιαπραγμάτευτο , το ιερό και το όσιο ! Ο Ζωντανός Θεός ! Και εμείς ΈΝΑ μαζί Του έως εσχάτων !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής".

Λύκε , λύκε ...

Ναι , είναι οξυγόνο η Θεία Μεταλαβιά ! Χωρίς οξυγόνο επέρχεται ασφυξία και νέκρωση . Ιδού οι νεκροζώντανοι που περιέγραψε ο Χριστός μας στο Ευαγγέλιό Του . Όταν το οξυγόνο του Ζωντανού Θεού αφαιρείται απ την ψυχή μας , τότε όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σε μια από τις ευχές της Θείας Μεταλήψεως , θα γίνουμε βορρά στα δόντια του νοητού λύκου , δηλαδή του διαβόλου, όταν απέχουμε πολύ καιρό από την Θεία Κοινωνία …καὶ ἵνα μή, ἐπὶ πολὺ ἀφιστάμενος τῆς κοινωνίας σου, θηριάλωτος ὑπὸ τοῦ νοητοῦ λύκου γένωμαι. Έλεγε ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων αυτός ο μεγάλος και ανυποχώρητος Πατέρας της Ορθοδοξίας ότι η Θείας Κοινωνία δωρήθηκε από τον Θεό στον άνθρωπο για καθημερινή συμμετοχή και κατήντησε ενιαύσιος… Δόθηκε για κάθε μέρα ! Τον Άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον ! Να ο Άρτος της αιωνίου Ζωής που φτάσαμε στο σημείο να λαμβάνουμε για το καλό δυο , τρείς φορές τον χρόνο …Υπό αυτήν την συχνότητα διόλου δεν ενοχλεί κάποιους αυτό το… δια νόμου αφιστάμενοι . Μα από την άλλη πως είναι δυνατόν να κηρύττεται και να διδάσκεται ότι προορισμός του ανθρώπου είναι ο αγιασμός χωρίς την αδιάλειπτη μετοχή στο μυστήριο που αγιάζει και Θεοποιεί; Και φυσικά δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε ως παράδειγμα κορυφαίους στις χορείες των Αγίων που μετέλαβαν μια φορά στην ζωή τους .Επειδή χρησιμοποιήθηκε πλειστάκις το παράδειγμα της άπαξ Θείας Μεταλήψεως της Αγίας Μαρίας της Αιγυπτίας , ας αναρωτηθούμε όλοι, εμείς αφενός αν έχουμε βιώσει έργω έστω και ένα δευτερόλεπτο απ τα 47 αδιάλειπτα χρόνια μετανοίας της Αγίας Μαρίας και αφετέρου όπως επισημαίνει ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης , αν η Αγία είχε ανεμπόδιστη πρόσβαση σε Άρτο Ζωής αιωνιζούσης φυσικά και δεν θα στερείτο ούτε μια μέρα των αχράντων μυστηρίων. Μια διαρκής προτροπή με την χάρη του Αγίου Θεού τούτη η εκπομπή, να σπεύδουμε στο πετραχήλι του πνευματικού και με την ευχή του να μεταλαμβάνουμε όσο πιο συχνά , θαρρούντες τω ελέει Του Φιλανθρώπου Χριστού μας .

 Μόνο που σε τούτους τους καιρούς αποκτά μια αλλιώτικη διάσταση αυτή η σειρά των εκπομπών . Καθημερινά πληροφορούμαστε ότι προστίθενται ολοένα και άλλες χώρες στην «παγκόσμια γειτονιά» μας που νομοθετούν την καθολική απαγόρευση του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας . Γερμανία , Λουξεμβούργο …Μικρό κράτος θα πουν κάποιοι , ελάχιστοι εκεί οι Ορθόδοξοι …Κατ αρχάς έστω και ένας να στερείται το οξυγόνο αυτό της ψυχής , εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να κλαίμε και να πονάμε όπως όταν διαβάζουμε τον βίο ενός και μόνο μάρτυρος , στο ευλογημένο συναξάρι . Για εκείνους όμως που κάπως γνωρίζουν τα της Ε.Ε , το Λουξεμβούργο δεν είναι διόλου αμελητέα μονάδα μέσα στο Ευρωπαϊκό Ενωσιακό γίγνεσθαι …Το αντίθετο μάλιστα ! Είναι ακρογωνιαίος λίθος …Οπότε Γερμανία , Λουξεμβούργο…βγάλτε συμπέρασμα για που οδηγείται το πράγμα …Ένας δεσμευτικός κανονισμός αρκεί …Μη γένοιτο !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : "Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής".

Το αιωνίως ασυγχώρητο...

Αναρωτιόμαστε πολλές φορές τι είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος και τι εννοεί ο Χριστός μας, όταν λέει ότι είναι η μόνη αμαρτία που δεν συγχωρείται . Η ψυχή του κεκοιμημένου κατ αρχάς δεν μπορεί να μετανοήσει και να συγχωρεθεί, αφού εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια . Την ψυχή του κεκοιμημένου όμως που εν ζωή βλασφήμησε το Πανάγιο Πνεύμα και δεν το εξομολογήθηκε ειλικρινώς, δεν μπορούν να την βοηθήσουν οι πράξεις της στρατευομένης Εκκλησίας. Όταν δηλαδή κάποιος αμφισβητήσει τον Τριαδικό Θεό και τις ενέργειές Του , όταν κάποιος λοιδορήσει απαξιώσει και βλασφημήσει τον Θεό Πνεύμα , τότε αν φύγει ανεξομολόγητος για αυτό του το έγκλημα, τα μνημόσυνα τα σαρανταλείτουργα οι ελεημοσύνες και οι προσευχές των περιλειπομένων δεν θα μπορέσουν να του προσφέρουν καμιά όνηση , περισσότερο Φως και αλλαγή της θέσης της ψυχής του, όπως μπορεί να συμβεί με μια ψυχή που δεν εξομολογήθηκε μια σοβαρή αμαρτία εν ζωή . Είναι βεβαίως πολύ λεπτά και δυσδιάκριτα τα όρια και πολλές φορές απλησίαστα, αλλά πολλοί αναρωτιούνται ιδίως στις μέρες μας . Δεν είναι να βλάψω λεκτικά την φήμη του Αγίου Πνεύματος. Ένοχοι αιωνίου κατακρίσεως και τιμωρίας ( Μαρκ. γ/28,29)όσοι συκοφαντούν το Άγιο Πνεύμα. Η συκοφαντία έχει αμέτρητες εκφάνσεις . Από το να πεις ότι ένα θαύμα του Θεού έγινε με την συνδρομή του διαβόλου, όπως οι πωρωμένοι και εθελουσίως τυφλωμένοι , οι εμπαθείς Φαρισαίοι έκαναν με τον Χριστό μας, ή να πεις στις μέρες μας (πόσο πύκνωσε αυτός ο τραγικός λόγος)ότι το Πανάγιο Πνεύμα δεν μπορεί να ενεργήσει και να καταστήσει απρόσβλητη από οποιονδήποτε μολυσμό την Θεία Κοινωνία. 

Ας μην ασχολούμαστε με όσους βλασφημούν. Είναι αδιαπραγμάτευτο , είναι δόγμα αμετασάλευτο της πίστης μας . Ας κοιτάξουμε μόνο όσους βιωματικά και διαπρυσίως κηρύττουν αυτό το αμόλυντο , το πανάγιο και θεραπευτικό για τα σώματα και τις ψυχές μας μυστήριο των μυστηρίων ! Η εμπειρία , η γεύση , η ψηλάφηση , η μύηση ! Όσοι χωρίς αυτά προσπαθούν να πλησιάσουν , θα κατακαούν από το δαιμόνιο της λογικής . Μιλούσε πολύ συχνά για αυτό ο Άγιος Ιάκωβος ο εν Ευβοία , ο με συγχωρείτε ! Το δαιμόνιο της λογικής που συντηρεί το ψυχρό και όταν παρεισδύει χλιαραίνει το θερμό… Και έτσι γίνεται η αγία Λαβίδα κουταλάκι , το Σώμα του Χριστού μας ψωμάκι , το αίμα κρασάκι μελάκι και κοκό…

Λένε κάποιοι …Δεν μας ενδιαφέρει ο τρόπος μετάδοσης γιατί δεν παραβιάζεται το δόγμα από τα φθαρτά υλικά . Ας το συζητήσουμε λοιπόν …Ένα παράδειγμα: (δεν συζητάμε επουδενί λόγω την χρήση ξεχωριστής για τον καθένα λαβίδας, γιατί είναι αυτονόητο το βλάσφημο τούτης της πρακτικής) Ας παραβλέψουμε για λίγο την Θεοδίδακτη και ασφαλεστέρα όλων των προϋπαρχόντων μετάδοση της Θείας Κοινωνίας δια της Αγίας Λαβίδας(για αποφυγή ατυχημάτων και απροσεξιών) και ας επιστρέψουμε στην μέθοδο μετάδοσης της πρώτης Εκκλησίας από την γνωστή Θεία Λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου. Αλλά εδώ έχουμε κάτι ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ . Εξαιτίας ποιού κινήτρου θα επανέλθει αυτή η αρχαία συνήθεια ; Λόγω της διάθεσής μας σε ανύποπτο χρόνο να επαναφέρουμε μια συνήθεια των πρώτων Χριστιανών ή εξαιτίας ότι εμμέσως πλην σαφώς συναινούμε στου δαιμονίου της λογικής τους βλασφήμους λογισμούς ότι μπορεί να μεταδοθεί μόλυνση και ασθένεια δια της κοινής αγίας Λαβίδος και των παναχράντων μυστηρίων ; Για να ικανοποιήσουμε όλους εκείνους που άγευστοι και αμύητοι ζητούν αποδείξεις και εκλογίκευση της μυστηριακής μας πίστης η οποία είναι θεμελιωμένη στο ιεροκρύφιο , στο υπερφυές και στο υπέρλογο ! Ποιο το κίνητρο λοιπόν ; Ποια η αφορμή ; Άπαγε της βλασφημίας ! Θα γίνουμε συνεργοί λοιπόν σε αυτό το έγκλημα αδελφοί και πατέρες ; Γιατι η υποκειμενική υπόσταση αυτού του ανουσιουργήματος χτυπάει καμπανάκι …Αυτό του ασυγχωρήτου εις τους αιώνες των αιώνων …

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα από σειρά 3 εκπομπών με τίτλο : Στην σειρά για το εμβόλιο της Ζωής

Για να περάσεις απέναντι…

Είναι αυτό το απέναντι που πάντοτε θα υπάρχει όσο βρισκόμαστε σε τούτο το πρόσκαιρο . Το να περάσεις στην άλλη πλευρά ! Όλη η προσοχή εκεί ! Τεταμένες οι αισθήσεις! Δεν εφησυχάζεις γιατί αυτό μπορεί να σου κοστίσει ! Και διασχίζεις τον δρόμο όσο πιο γρήγορα και προσεκτικά, να φτάσεις απέναντι , στον επιθυμητό τόπο ! Βέβαια αυτό δεν γινόταν πάντα! Υπήρχαν και στιγμές που ακόμα θυμάσαι , η αλήθεια κάπως αμυδρά , που δεν έδινες καμιά σημασία και προσοχή ! Διέσχιζες μερικές φορές αυτόν τον πολυσύχναστο δρόμο για να φτάσεις απέναντι, με κλειστά τα μάτια ! Ούτε που σε ένοιαζε ! Προσοχή μηδενική ! Μα συνεχώς τα κατάφερνες ! Με το μικρό σου παιδικό χεράκι να το κρατά με αγάπη και στοργή το χέρι της μάνας ή του πατέρα . Ανέμελος εσύ τότε , παιδί με εμπιστοσύνη στην φροντίδα και την επιμέλεια του γονιού. Τώρα έγινες και εσύ μάνα , πατέρας , και κρατάς από το χέρι το δικό σου παιδί . Θα κάνεις ο,τι χρειαστεί να μην διακινδυνεύσει στο ελάχιστο ! Και νιώθει εκείνο ασφάλεια και σιγουριά ! Σου παραδίνεται ολοκληρωτικά γιατί γνωρίζει βαθιά ότι είσαι εκεί για εκείνο ! Με όλο σου το είναι και την έγνοια! Ω εκείνη η αίσθηση της ασφάλειας , η γλυκύτατη θαλπωρή της αγκαλιάς , η αγαπητική μέριμνα! Θέλεις να την ξανανιώσεις και εσύ όπως τότε ! Να γυρίσεις τον χρόνο πίσω ! Να ξαναγίνεις παιδί ανέμελο και παραδομένο στην πατρική σιγουριά ! Κι όμως, μπορείς να ξαναγίνεις εκείνο το αφημένο στα χέρια του Πατέρα παιδί, που πασχίζει να το περάσει απέναντι ! Το δικό σου παιδί είναι αλήθεια πως τώρα που μεγάλωσε , κάθε φορά που πας να του κρατήσεις το χέρι για να διασχίσετε μαζί τον δρόμο , το τραβά! –Μεγάλωσα πια ! Μπορώ και μόνος μου ! Άφησέ με ! Δεν είμαι μωρό ! Και εσύ του αφήνεις το χέρι ! Και τότε περισσότερο εντείνεις την προσοχή σου ! Κι αν δεις κάτι επικίνδυνο ξανααρπάζεις ξαφνικά το χέρι του! Και εκείνο θυμώνει για λίγο…μα γνωρίζει καλά πως ξανά σε χρειάστηκε ! Πως ξεθάρρεψε με βιασύνη θέτοντας την ζωή του σε κίνδυνο !

Είναι ο Θεός Πατέρας που καρτερά με ορθάνοιχτη την αγκαλιά και προτείνοντας πάντοτε το χέρι του να παραδοθείς στην μέριμνά Του !Κι είναι εκείνη η συγκλονιστική κραυγή της πίστης μας : Πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα ! Όποιος βιώνει αυτήν την ουράνια προτροπή, διασχίζει απόλυτα ασφαλής τον πρόσκαιρο τούτο δρόμο για να βρεθεί στο παμπόθητο απέναντι Φως ! Κρατώντας και σφίγγοντας το χέρι του Πατέρα χωρίς να το αφήνει ποτέ ! Και κάτι συνεχώς μονολογεί ! 2 λέξεις επαναλαμβάνει ! Σοι Κύριε ! Σοι Κύριε !

Είναι που ο Χριστός μας ζητά το ολόκληρο και όχι το ολίγον ! Θέλει την ζέουσα πίστη και όχι την ολιγοπιστία μας ! Θέλει να Τον αγαπάμε εξ όλης καρδίας ψυχής και διανοίας ! Εξ όλης ! Όχι μεριστικώς , όχι με ό,τι μας περισσεύει ! Χωρίς την παραμικρή έκπτωση ! Πληρώσωμεν πάσαν δικαιοσύνην …Έτσι και σε αυτήν την επαναλαμβανόμενη προτροπή που βγαίνει από των Ιερέων μας τα χείλη ! Πάσαν την ζωήν ημών …χωρίς εκπτώσεις , περιορισμούς , συμβιβασμούς , οικονομίες …Σοι Κύριε απαντά ο λαός Σου ! Σε σένα Κύριε εμπιστευόμαστε ολοκληρωτικά την ζωή μας ! Αν δεν μπορούμε , αν δεν αντέχει η λογική μας τούτον τον διάλογο , καλύτερα να σιωπήσουμε !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : Σφίξε το χέρι του Χριστού