…καὶ ἐλθόντες οἱ περὶ
τὴν ἑνδεκάτην ὥραν ἔλαβον ἀνὰ δηνάριον. (Ματθ. 20,9)
Όλοι μας έχουμε νοιώσει την
ανακούφιση της τελευταίας στιγμής! Γίνεται κάτι στην καθημερινότητά μας, στα βιοτικά
και εκεί που δεν το περιμένουμε και νιώθουμε πως όλα είναι χαμένα και οριστικά τελεσίδικα
και αμετάκλητα, γίνεται επιτέλους αυτό που προσμέναμε καιρό, ή αυτό που είχαμε
αποκλείσει…Στο παρά ένα που λένε…
Στης ψυχής τα μονοπάτια τώρα...Και
εκεί θεωρούμε κάποιες φορές πως όλα χάθηκαν…Έρχεται η απελπισιά και μας το ψιθυρίζει
με τέτοια σιγουριά, που κάποτε δεν βαστάμε και λυγάμε και καταδικάζουμε τους εαυτούς
μας και πολλάκις και τους άλλους! Χαμένη υπόθεση! Χαμένος από χέρι! Είμαι
για την κόλαση! Αυτός δεν σώζεται με τίποτα! Όσους Σταυρούς κι αν κάνει όσα
κεριά και να ανάψει! Όλοι τα’χουμε
πει λόγω ή διανοία και έχουμε καταδικάσει τους εαυτούς μας και άλλους πολλούς! Είναι και κάποιοι που από
μικροί γαλουχήθηκαν με γράμματα ιερά! Εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου! Ψυχές
Χριστοφόρες με βιοτή αψεγάδιαστη! Ήδη στις συνειδήσεις μας οικήτορες του
Παραδείσου! Λεν πως όταν φύγουμε από τούτη τη ζωή θα δοκιμάσουμε 3 είδη
εκπλήξεων! Όταν η ψυχή θα έχει πλέον αποκτήσει γνώση του ορατού και του αοράτου
κόσμου! Στην πρώτη περίπτωση, θα συναντήσουμε σεσωσμένους, που τους είχαμε για
χαμένους! Στη δεύτερη, θα απαντήσουμε θλιμμένους κατοίκους του Άδη, που θεωρούσαμε σωσμένους, που είχαμε σπεύσει
να συμμαρτυρήσουμε την καλοσύνη τους και την, άξια Παραδείσου, Αγία τους βιοτή!
Στην τρίτη κατηγορία θα βρισκόμαστε εμείς οι ίδιοι! Ευχόμαστε ολοκαρδίως και
ειλικρινώς αυτή η έκπληξη να συνίσταται στο πως εγώ εσώθην και όχι στο πως έγινε και βυθίστηκα…Ας μην σπεύδουμε
λοιπόν να δικαιώσουμε κανέναν και κυρίως, ας μην σπεύδουμε να καταδικάσουμε! Δεν
ξέρουμε αν αυτός που αμαρτάνει ενώπιόν μας, το βράδυ στο ταμείον του μετανοεί
με καυτά δάκρυα μετανοίας! Δεν
γνωρίσουμε, αν ο φαινομενικά αμετανόητος, έστω στο παρά ένα μετανοήσει και την ενδεκάτη ώρα ληστέψει τον Παράδεισο, σαν τον εκ δεξιών του Κυρίου
μας κακούργο…Την ενδεκάτη ώρα! Την ακούμε αυτήν την φράση και το βράδυ της Αναστάσεως
στον κατηχητικό λόγο του Χρυσορρήμονος Αγίου Ιωάννου!…Εἴ τις εἰς μόνην ἔφθασε
τήν ἐνδεκάτην, μή φοβηθῆ τήν βραδύτητα˙ φιλότιμος γάρ ὤν ὁ Δεσπότης, δέχεται
τόν ἔσχατον καθάπερ καί τόν πρῶτον˙ ἀναπαύει τόν τῆς ἐνδεκάτης, ὡς τόν ἐργασάμενον
ἀπό τῆς πρώτης˙ καί τόν ὕστερον ἐλεεῖ καί τόν πρῶτον θεραπεύει˙ κακείνω δίδωσι
καί τούτω χαρίζεται˙
Ας ευχηθούμε για όλους ο πολυεύσπλαχνος
Κύριος μας να μακροθυμεί και να δίνει
δηνάριο, σε όσους έστω και την ενδεκάτη ώρα, λίγο πριν εγκαταλείψουν τούτο το
πρόσκαιρο, με ψυχή συντετριμμένη συνειδητά ενωθούν αιώνια μαζί Του!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από παλαιότερη ομότιτλη
εκπομπή στην οποία διαβάστηκε το συγκλονιστικό ομότιτλο επίσης βιβλίο του μακαριστού Δημ.Παναγοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...