π.Βασίλειος Βασιλείου(+17-1-2021)

Όσο κι αν μερικοί προσπαθούν να μας πείσουν τι πλέον κάποιοι ευλογημένοι χαρούμενοι αγωνιστές, που φεύγουν για την όντως ζωή κοιμούνται
εν ...κο... ,
εμείς θα επιμένουμε να τους θυμίζουμε ότι οι γνήσιοι φίλοι του Χριστού όπως εσύ παπά Βασίλη μας ,κοιμούνται μόνο
Εν Κω...
Κυριακή πρωί, του καθηγητού της ερήμου, είπες το δι ευχών σου και έφυγες για να συναντηθείς με τον μακαριστό ταπεινό Αντώνιο ,τον πρώτο Άγιο Δεσπότη σου και τον Άγιο Γέροντά σου που τόσο αγάπησες και πόσο τίμησες...τον π.Αθανάσιο Μυτιληναίο !
Χριστοστεφανωμένος...μόνο... έφυγες !
Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια Κυριακή Αγίου Πολυκάρπου τα ασταμάτητα δάκρυά σου στο κήρυγμά σου για το μαρτύριο του Αγίου! Πόσο με είχε συγκλονίσει ο τρόπος σου ο πάντοτε ανυπόκριτος...
Πριν 12 χρόνια ήσουν η γλυκιά αφορμή και η έμψυχη παραίνεση να ξεκινήσουμε την πορεία μας στα ουράνια ραδιοκύματα...
Πλέον εκπέμπεις Ορθοδοξία και Παράδοση από το...κέντρο εκπομπής...
Η λατρεμένη σου Σιάτιστα και όλοι εμείς που ευλογηθήκαμε από την γνωριμιά μας μαζί σου ,αποχαιρετάμε προσωρινά έναν λεβέντη παπά !
Έναν άφοβο και γενναίο Στρατιώτη του Χριστού μας ...που κράτησε την Ιεροσύνη του ακίβδηλη ως την τελευταία στιγμή, κάνοντας υπακοή στην αμετασάλευτη αλήθεια των Ευαγγελικών ρημάτων και ακολουθώντας πιστά και απαρέγκλιτα τις Πατερικές ιχνηλασίες στον αόρατο πόλεμο της ψυχής !
Μπροστάρη και Πρόμαχο πάντα θα σε φέρνουμε δίπλα μας !
Μην σταματήσεις να προσεύχεσαι για όλους μας !
Τώρα πιότερο από πριν...
Καλή αντάμωση παππούλη μας!
Να πάρει η ευχή ...να πάρει...
Νώντας Σκοπετέας
17-1-21

Φωτιά που καίει ...

  Στὶς 30 Δεκεμβρίου τοῦ 1967, ἡμέρα Σάββατο καὶ ὥρα 3 μ.μ. ἐπῆγα στὰ Μετέωρα, γιὰ νὰ προσκυνήσω καὶ ὠφεληθῶ ψυχικά. Τὴν Κυριακὴ ἐλειτούργησα στὴν ῾Ιερὰ Μονὴ Μεταμορφώσεως καὶ τὴν Δευτέρα στὸν ῞Αγιο Στέφανο, νυκτερινή. Χαρὰ Θεοῦ καὶ εὐλογία Κυρίου. ᾿Αφοῦ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Θεοῦ ἐπέστρεψα στὸ χωριό μου, μὲ εἰδοποίησαν ἀμέσως νὰ πηγαίνω νὰ κοινωνήσω τὴν γριά, Ζωὴ ᾿Αντωνίου Γκαγκαστάθη, ποὺ ἦταν ἀπὸ καιρὸ κατάκοιτη, περίπου 85 ἐτῶν. ᾿Επῆγα, καὶ μόλις τὴν κοινώνησα τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων, ἀμέσως ἐφώναξε: μὲ ἔκαψεν ἡ Κοινωνία, φωτιὰ ἔχω, δός τε μου νερὸ νὰ πιῶ, καίγομαι. Μὲ καίει μέσα... Στὶς λίγες ὧρες ποὺ ἔζησε φώναζε συνέχεια, κάηκα ἡ καϋμένη. Κατόπιν παρέδωκε τὸ πνεῦμα της. Αὐτὸ ἦταν θαῦμα, διότι αὐτὴ εἶχε καιρὸ νὰ ἐξομολογηθῆ καὶ εἶχεν ἄστατο χαρακτῆρα. Εἶχε τὸ δαιμόνιο τῆς καταλαλιᾶς. ῞Οπου πήγαινε, πάντα ἔλεγε διάφορα ἄσχημα λόγια γιὰ τὸ παιδί της, τὴν νύφη της κλπ. Πάντα καταλαλοῦσε. Δὲν σταματοῦσε καθόλου. ῞Ολοι τὴν ἔβλαπταν καὶ ἀπὸ κανένα δὲν ἔμενε εὐχαριστημένη. Εἶχε καὶ τὸ δαιμόνιο τῆς γαστριμαργίας. Μέχρι τῆς ὥρας τοῦ θανάτου της ἔλεγε συνέχεια καὶ γι᾿ αὐτὸ τὴν ἔδειξε ὁ Θεὸς τὸ θαῦμα. ᾿Αναξίως ἐκοινώνησε τῶν ᾿Αχράντων Μυστηρίων καὶ ἐφώναζε ὅτι μὲ ἔκαψε ἡ Θεία Κοινωνία. Καὶ μετὰ τὸν θάνατό της τὸ στόμα ἔστεκεν ἀνοικτόν, ὡσὰν νὰ ἤθελε νὰ λέγη ἀκόμη. – 2 – Αὐτὸ τὸ γράφω ὡς ἱερεὺς καὶ ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ, γιὰ νὰ εὑρίσκεται γεγραμμένον καὶ ἀναγνωσθῆ ἀπὸ ἄλλους, πρὸς γνώση καὶ συμμόρφωση, γιὰ νὰ περιοριζόμεθα καὶ ἔχουμε ἀγάπη μὲ τὰ παιδιά μας καὶ μὲ ὅλο τὸν κόσμο, καὶ νὰ ἐξομολογούμεθα. Πρέπει νὰ τηροῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ πνευματικοῦ μας πατρός. Καὶ αὐτὴ πολλὲς φορὲς ἐξομολογήθη, ἀλλὰ ἐκεῖ φαίνεται τὰ ἄκουε καὶ ἐκεῖ ἔμεναν. ῾Ο Θεὸς θέλει καθαρὰ ἐξομολόγηση καὶ τήρηση τῶν ἐντολῶν Του, γιὰ νὰ μὴ πάθουμε καὶ ἐμεῖς σὰν τὴν ὡς ἄνω γραῖα καὶ τιμωρηθοῦμε αἰώνια εἰς τὴν κόλαση τοῦ διαβόλου. 

Μία καταγραφὴ - μαρτυρία τοῦ μακαριστοῦ ῾Ιερέως π. Δημητρίου Γκαγκαστάθη († 1975)

Τούτες τις μέρες ο άνεμος της Θεομαχίας μας κυνηγά ! Δυστυχώς υπάρχουν φωνές ακόμα και ρασοφόρων που λυσσαλέα και απροκάλυπτα πλέον βάλλουν κατά της Ορθοδοξίας και της μυστηριακής και αταλάντευτα Χριστοκεντρικής θεώρησής της .

Τόσο λυπηρό το πρόσφατο παράδειγμα Ορθοδόξου ιερέα από τον ευλογημένο Νότο που μας μεταφέρθηκε μέσω αναδημοσίευσης …

Επιχειρηματολογεί υπέρ της αλλαγής στην μέθοδο της μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας δια της κοινής Αγίας Λαβίδος λόγω της σημερινής ασθένειας του κορονοϊού .
Ισχυρίζεται , ότι όταν καθιερώθηκε ο τωρινός τρόπος , υπήρχε άγνοια περί των υγειονομικών κανόνων !!
Επίσης ότι η ύπαρξη του Αγίου Πνεύματος δεν προεξοφλεί και το αμόλυντο , διότι παρουσιάζονται ζευγάρια που παντρεύονται με το Ορθόδοξο δόγμα και χωρίζουν, όπως επίσης υπάρχουν και ασθενείς που πεθαίνουν μετά το ευχέλαιο !!
Επομένως και όσοι μεταλαμβάνουν από την ίδια λαβίδα , φυσικά και θα κολλήσουν ο,τι το μεταδοτικό υπάρχει !!

Πλάνης σοφίσματα, με τα οποία πλήρως διαστρεβλώνεται το μυστήριο που υπηρετεί (θέλουμε να πιστεύουμε) εδώ και 25 έτη! Το τραγικό είναι ότι ο συγκεκριμένος λειτουργός του Υψίστου τελεύει κάθε ιεροπραξία του με το δι ευχών των Αγίων Πατέρων ημών …
Δεν θέλουμε να σκεφτούμε πως η ορθογραφία της δικής του ψυχής μάλλον εκείνο το η το αντικαθιστά με το υ …

Θαρρείτε όμως πάτερ ότι όποιος μεταλαμβάνει, είναι εξ ορισμού απρόσβλητος από την φωτιά που κατακαίει, όποιον αναξίως πλησιάζει τα θεία δώρα ;
Κρίμα και κατάκριμα θα είναι για εκείνον τα άχραντα μυστήρια !
Κανείς φυσικά δεν είναι άξιος ...
Με λαβωμένη πάντα την ψυχή και ως ασθενείς προσερχόμαστε να μεταλάβουμε τον Φιλάνθρωπο Ζωντανό Θεό και να θεραπεύσουμε τις πληγές μας!
Μα για τον βαπτισμένο Χριστιανό Ορθόδοξο που πλησιάζει χωρίς φόβο Θεού, ανεξαίρετη αγάπη, αμετανόητος και ανεξομολόγητος, χωρίς να πιστεύει ότι θα λάβει μέσα του ΤΟ ΣΩΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ , θα επιτρέψει ο μόνος Ακήρατος Κύριος να μεταλάβει ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑ, όπως η γιαγιούλα που κοινώνησε κάποτε ο Άγιος παπά Δημήτριος Γκαγκαστάθης!

Φρίττω δεχόμενος τὸ πῦρ, μὴ φλεχθῶ ὡσεὶ κηρὸς καὶ ὡσεὶ χόρτος.

Αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , μόνο όσοι εν μετανοία πιστεύουν και βιώνουν με γνήσιο φρόνημα την Ορθόδοξη πίστη του Χριστού μας , όπως την διεφύλαξαν οι Άγιοι Πατέρες και Πρόμαχοι θα μείνουν απρόσβλητοι από οτιδήποτε το μιαρό και νοσογόνο κυκλοφορεί εντός του Ναού –Σώματος Θεού.

Αλλά ας σκεφτούμε και κάτι τελευταίο .

Μόνο αυτοί, οι πλέον διωκόμενοι και λοιδωρούμενοι , θα προσέρχονται από εδώ και στο εξής στην Θεία μεταλαβιά.
Είναι οι ίδιοι -πόσο απέχεις από αυτούς ταλαίπωρε εαυτέ μου-που αντιλαμβάνονται τον πόνο και την ασθένεια στην ζωή τους ως στάδιο αρετών και ευλογία .
Είναι οι ίδιοι που εμπιστεύονται ολοκληρωτικά και απροϋπόθετα την πρόνοια του Αγίου Θεού!
Είναι οι ίδιοι που δεν ψελλίζουν μόνο, αλλά βιώνουν το οτι ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου είναι Ένας και μόνο !

Οι υπόλοιποι, αυτοδικαιούμενοι , διατυπώνοντας συχνά ασύλληπτους ακροβατισμούς μιας στεγνής και άγευστης Χριστού λογικής, ταμπουρωμένοι πίσω από τα προπετάσματα της παραμορφωμένης υπακοής και της μονοδιάστατης αγάπης προς τον πλησίον, θα μείνουν μακριά από το Άγιο Ποτήριο και από το οτιδήποτε βρύει την θεία Χάρη άχρι …εμβολίου…

Και έπειτα από πολλούς καιρούς, ίσως κατόπιν διαβεβαιώσεως των ειδικών και των στατιστικών αλγορίθμων … ξαναπλησιάσουν μια –δυο φορές τον χρόνο, έτσι για το καλό…

Νώντας Σκοπετέας

06-08-2020

Στην σειρά για το...εμβόλιο της Ζωής...

-Πάλι εδώ ευλογημένε;

-Πάλι πάτερ μου , συγχωρέστε με !

-Γιατί παιδί μου να συγχωρέσω ;
Αυτό είναι το σωστό …Τώρα στην νέα αρχή σου πασχίζεις να καθαρίσεις την ψυχή σου …Μοιάζει αυτή σαν ένας μαντρότοιχος πολυκαιρισμένος …

Σκόνες , λάσπες , χρόνια λερωμένα , μπογιές με συνθήματα αρνησίθεα …Και εσύ έχεις πάρει μια βούρτσα και την βουτάς συνέχεια στον ασβέστη …Και δως του να περνάς τις βρωμιές να ασπρίσει ο τοίχος …

Αλλά τώρα στο ξεκίνημα θέλει πολλά χέρια να τον περάσεις …Γι αυτό και μου έρχεσαι συνέχεια !

Και σε παρακαλώ όποτε βρίσκεις κανένα σημείο του τοίχου να ξασπρίζει, να έρχεσαι να το ...ασβεστώνουμε !
Ακηλίδωτος να μένει ο τοίχος της ψυχούλας σου !

Του είπε λοιπόν και πάλι όσα φρέσκα είχε θυμηθεί εκ νεότητός του . Και εκείνος κατάλαβε ξανά με αγάπη και συγχώρεσε ο φιλανθρωπότατος Πατέρας και έδωσε ευλογία ο λειτουργός του για θεία μεταλαβιά!

Γονάτισε και του διάβασε την ευχή ο παπά Λιάς. Έκανε να φύγει, μα επέστρεψε αμέσως πριν έρθει ο επόμενος που είχε σειρά .

-Πάτερ , με συγχωρείτε …Κάτι ακόμα να σας ρωτήσω …
Έχω έναν λογισμό που όλο μου λέει ότι κάτι θα κολλήσω αν μπροστά μου είναι κανένας άρρωστος ή υπερήλικας… Και προσπαθώ να κοινωνάω πρώτος !

Βλέπω και τα παιδάκια που τα βάζετε μπροστά …

-Αχ παιδί μου …δεν είσαι ο μόνος …Σε πολλούς μπαίνει αυτός ο λογισμός …Τον βάζει ο πονηρός …
Τα παιδιά τα βάζουμε πρώτα για να μην τα αποθαρρύνουμε τώρα που δεν έχουν εδραία ακόμα την πίστη …
Κανονικά δεν θα έπρεπε …Αλλά κάνουμε μια οικονομία ! Λέγε παιδί μου την ευχή και μην φοβάσαι …Δεν κολλάει κανέναν με αρρώστια ο Χριστός μας !
Δεν έχω ασθενήσει ποτέ μου Ξέρεις τι έπρεπε να εισπράττω κάθε φορά ; Ατομική βόμβα μικροβίων συγκεντρώνεται αν μεταλάβουν 50- 100 άνθρωποι τις Κυριακές …
Δεν συζητάω για τις μεγάλες μέρες που κοινωνούν 200 και βάλε άνθρωποι! Κάτι ελάχιστο να έχει ο καθένας θα έπρεπε εγώ στο τέλος, που καταλύω με την αγία λαβίδα ο,τι μένει στο Άγιο Ποτήριο, να πέφτω κάτω και να πεθαίνω ακαριαία !

Μην φοβάσαι λοιπόν παιδί μου ! Όπως έρχεται ο λογισμός , έτσι να τον αφήνεις να φεύγει !

Κυριακή της Σταυροπροσκύνησης στάθηκε στην μεγάλη σειρά να μεταλάβει ! Προσπαθούσε να μην κοιτά μπροστά του και να διώχνει τον λογισμό που ερχόταν για να του ψιθυρίσει : κοίτα δίπλα σου , έλεγξε ποιος είναι μπροστά σου …

Έλεγε την ευχή μαζί με κάτι που του άρεσε και είχε μάθει να επαναλαμβάνει …Θαρρών τω ελέει σου προσέρχομαι Κύριε , θαρρών τω ελέει σου ! Έριχνε μόνο κλεφτές ματιές στον παππούλη που ολόχαρος και πολύ προσεχτικός μετελάμβανε τον κόσμο . Είχε φτάσει σχεδόν η σειρά του .

Άκουσε πίσω του εκείνη την στιγμή μια γυναικεία φωνή να λέει ..συγγνώμη να περάσουμε …Ήταν μια γυναίκα που είχε πάρει στην αγκαλιά της μια μεγάλη κοπέλα γύρω στα 16 …
Την είχε σηκώσει από το καροτσάκι το αναπηρικό ..Ανήμπορο το κορίτσι με μια σπαστικότητα έντονη και το προσωπάκι της γεμάτο με σάλια που ξέβγαιναν από το στόμα της…

Κατέβηκε ο παππούλης τα σκαλοπάτια της ωραίας Πύλης και την μετέλαβε προσεχτικά σκουπίζοντας την αργά με το μάκτρο !

Ανέβηκε έπειτα και τον κοίταξε με μια διαπεραστική ματιά που πόσα δεν του μήνυσε μυστικά εκείνη την ώρα …Μην φοβάσαι παιδί μου ! Δεν μολύνει ο Χριστός !

Πλησίασε λοιπόν προσπαθώντας να κατανικήσει τους νέους λογισμούς φόβου και αμφιβολίας που τον συνάντησαν στην θέα εκείνου του ανήμπορου πλάσματος …

Πόσο ντρεπόταν για την ισχνή του πίστη …Και εκείνη την στιγμή ο παπά Λιάς έκανε κάτι που δεν θα το ξεχάσει όσο ζει . Έβαλε την αγία λαβίδα στο δικό του το στόμα και άρχισε να την «καθαρίζει» με τα χείλη του. Επανέλαβε πάνω από 10 φορές αυτήν την κίνηση !

Δεν είχε σκοπό να εντυπωσιάσει τους γύρω του !
Ήθελε μόνο να κηρύξει, όχι με λόγια μα εμπράκτως , με βίωμα !

Εκατοντάδες ομιλίες και αμέτρητα βιβλία κι αν διάβασε από τότε για το ζωντανό θαύμα της πίστης μας και για το απρόσβλητό του από τα μέτρα και τις λογικές τούτου του κόσμου , ποτέ δεν βρήκε κάτι τόσο πειστικό όσο εκείνη την γεμάτη από αγάπη και πίστη «απολύμανση» …

Τούτες τις μέρες που ο άνεμος της απιστίας και της Θεομαχίας μας κυνηγά … το παράδειγμα εκείνου του ταπεινού παπά από τ Ανάπλι θα μπορούσαν να το ακολουθήσουν όλοι οι Ποιμένες μας .

Σκεφτόμαστε αυτήν την Κυριακή μπροστά στις «αχόρταγες» κάμερες των τηλεοράσεων όλους τους Αρχιερείς μας , μπροστάρηδες , να καθαρίζουν συνεχώς με τα χείλη τους την αγία λαβίδα …στέλνοντας το δικό τους βιωματικό μήνυμα προς όλους μας :

Αδελφοί , δεν κοινωνάμε ψωμί και κρασί , μα το Σώμα και το Αίμα του Ζωντανού Θεού .

Κι αυτά δεν μολύνονται !!!
Είναι τα πιο ισχυρά θεραπευτικά και αγιαστικά αντισώματα που εξαφανίζουν επιδημίες και λοιμώξεις …

Είναι τα πιο δυνατά εμβόλια που μας μπολιάζουν με Αθανασία .

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο:
"Εκείνη την Κυριακή"

Αφιερωμένο στον παπά Λιά μας .
Να έχουμε όλοι την ευχή του .

Περισσότερα για την ζωή αυτού του ταπεινού Λειτουργού του Υψίστου στο βιβλίο μας : «Πόσα χωράνε σ ένα Αμήν» το οποίο κυκλοφορεί από την Ιεραποστολική συναλληλία ‘’Πρόμαχος Ορθοδοξίας’’.

Το καθήκον της στιγμής …Μια ψυχή επέστρεψε να το φωνάξει…

 

Αρχές δεκαετίας του 1980 . Πρωί Κυριακής στην Καλαμάτα. Η Άνοιξη πλέον παντού φανερώνεται ! Αρκεί τα μάτια των αισθήσεων σου να είναι ορθάνοιχτα για να ρουφούν  τα αρώματα και τις ανασαιμιές της , τις ζωγραφιές και τα ηχολογήματα που απόδημα επιστρέφουν και αυτά , σαν δεντροχελίδονα σε καλοσυνάδες και τόπους θαλπερούς . Οι καμπάνες της Υπαπαντής διαλαλούν πανηγυρικά ως τα βάθη του Μεσσηνιακού κόλπου το είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο ! Με την γεύση του Χριστού στο στόμα και στην ψυχή του ο Γιώργος περπατά στους πάντα αλλιώτικους Κυριακάτικους δρόμους μιας όμορφης πόλης. Λίγο πριν εκκλησιάστηκε για πρώτη φορά στην Μητρόπολη και σιγόψαλε και εκείνος απ το στασίδι του  το Χαίρε Κεχαριτωμένη Θεοτόκε Παρθένε εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ο Θεός ημών… Μεγάλη μέρα η σημερινή ! Η Πρώτη του Κυριακή στην Καλαμάτα ! Πριν κληθεί μόνιμος Ανθυποσμηναγός,  ο τότε τριτοετής  Ίκαρος Γιώργος συνέχιζε σε αυτήν την πόλη την εκπαίδευσή του,  λίγο πριν ξεκινήσει  μια μεγάλη διαδρομή σαν επιφανής  αξιωματικός της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας. Πάντοτε πορευόμενος με εκείνα τα αξέχαστα  λόγια από τον κώδικα τιμής των Ικάρων , μεριμνώντας συνεχώς για τον ηθικό, θεωρητικό και αισθητικό του  βίο με επίγνωση, ειλικρίνεια και συνέπεια.

 Πόσο είχαν χαραχτεί βαθιά του εκείνα τα λόγια και πόσο μοχθούσε πάντοτε να τα βιώνει μην υπολογίζοντας το όποιο κόστος : Σαν άνθρωπος υπεύθυνος, υπερήφανος κι ελεύθερος, δε θα κάνω ποτέ πράξη ποταπή, γεννημένη από μικρότητα ή φόβο … Όλα τούτα προσπαθούσε να  τα μπολιάζει  με την αγάπη του για τον Χριστό και την γνήσια πνευματική ζωή,  όπως του την δίδαξε ο ευλογημένος πνευματικός του. Ο τόσο σεβαστός και αγαπημένος  γέροντάς του ! Μαζί με τα λόγια του κώδικα τιμής είχε και μια ακόμα   φράση εκείνου,  να συνοδεύει αχώριστα όλη του την ζήση : -Φοβερόν είναι να σβησθεί τ’ όνομα του Χριστιανού από το βιβλίον της ζωής!  Εδώ που σεργιανά  ο Γιώργος  σήμερα,  περπατούσε κρατώντας το χέρι  της θείας του Αλεξάνδρας  και ο μικρός Ετεοκλής,  ο μετέπειτα μέγιστος εργάτης του Σωτήρος Χριστού πατήρ Επιφάνειος  Θεοδωρόπουλος. 

Μα και πόσοι ακόμα… σκεφτόταν καθώς βημάτιζε ο Γιώργος …Ο πατήρ Ιωήλ , ο πατέρας Χρυσόστομος ! Ξεκίνησε απ τις όχθες του Νέδοντα στην σκιά του πολυθρύλητου κάστρου αυτήν την λιόλουστη βόλτα του. Είχε αρκετό χρόνο ως το μεσημέρι και την συνάντησή του …Έφτασε και  στο προαύλιο των Αγίων Αποστόλων ! Ζωντάνεψαν μέσα του εικόνες και ιαχές των γενναίων!  Και έπειτα στην μεγάλη  πλατεία του Βασιλιά Γεωργίου, με όλα τις τα καφενεία να γεμίζουν απολείτουργα απ τους χαρούμενους Κυριακάτικους θαμώνες τους. Αριστομένους,  Ναυαρίνου , Πανελλήνιο στο λιμάνι… Έφτασε ως τον μεγάλο ναό της Αναστάσεως της παραλίας σε εκείνη την  μεγάλη του βόλτα . Μεριμνούσε είπαμε  για τον ηθικό, θεωρητικό και αισθητικό του  βίο με επίγνωση… Δεν άφηνε τίποτα στην τύχη ο Γιώργος . Από όλα ήθελε να βγαίνει ομορφιά αληθινή και ωφέλεια για την ψυχή του ! Σπάνια ωριμότητα για έναν άνθρωπο στην πειραστική νεότητα. Γι αυτό τον λόγο μια μέρα πριν έρθει στην Καλαμάτα,  επισκέφτηκε τον πατέρα Επιφάνειο στους  'Τρείς Ιεράρχες της οδού Μαινάνδρου'' .

–Πάτερ Επιφάνιε τώρα που θα πάω στην Καλαμάτα για την εκπαίδευση  δεν γνωρίζω κανέναν. Δεν θέλω τον ελεύθερο χρόνο μου να τον ξοδεύω ανούσια με παρέες και ανθρώπους που δεν θα μπορούμε να ανταλλάξουμε έναν ωφέλιμο λόγο,  μια καλήν ανησυχία !  Χάρηκε ο Γέροντας με τον ζήλο του και αμέσως έβγαλε ένα κομμάτι χαρτί  και σημείωσε πάνω ένα όνομα και ένα τηλέφωνο !  -Μόλις φτάσεις και βρεις λίγο χρόνο κάλεσε αυτό το τηλέφωνο παιδί μου ! Θα μιλήσεις με ένα πνευματικοπαίδι μου που ζει  στην Καλαμάτα ! 

Ο Γεώργιος ο Π. . Δεν είναι στην ηλικία σου ! Έχει σχεδόν τα διπλά σου χρόνια ! Μα θα ωφεληθείς πολύ συναντώντας τον και αυτόν και την Αθανασία την γυναίκα του! Είναι ευλογημένοι άνθρωποι με μια όμορφη οικογένεια, με αγάπη και Χριστό μέσα τους παιδί μου ! Μην διστάσεις σε παρακαλώ ! Θα δεις πόσο θα σε αναπαύσουν ! Θα τον πάρω και εγώ τηλέφωνο να του πω για σένα Γεώργιε! Θα είστε ο Γεώργιος  ο μεγάλος και ο Γεώργιος ο μικρός !

Έτσι και έγινε λοιπόν! Δεν ήταν μόνο η υπακοή στον Γέροντά του,  μα και ο δικός του ασίγαστος πόθος,  σύντομα να αποκτήσει και εκείνος μια ευλογημένη οικογένεια με πολλά παιδιά. Και αυτή του η λαχτάρα  δυνάμωσε ακόμα περισσότερο μόλις βρέθηκε ανάμεσά τους εκείνο το αξέχαστο μεσημέρι Κυριακής ! Με πόση ζεστασιά και χαρά τον υποδέχθηκαν στο ευωδιαστό και αγιασμένο σπιτικό τους!  Τέσσερα παιδιά με τις φωνές τα γέλια και τα παιχνίδια τους ! 

Ένα τραπέζι που έστρωσε η αγάπη και η αρετή της φιλοξενίας ! Είδες τον αδελφό σου , είδες τον Θεόν σου! Βίωναν τούτο το ρήμα των Πατέρων σε αυτήν την χαριτωμένη φαμίλια . Και ο Γιώργος το απήλαυσε όλα του τα επόμενα χρόνια στην Καλαμάτα ! Σαν παιδί τους τον είχαν ! Με πατρική στοργή πάντα τον νουθετούσαν ! Του έλεγαν πάντα με μια φωνή : Να κάνεις πάντα το καθήκον σου Γεώργιε ! Προς τον Θεό και τους αδελφούς σου ! Μην το ξεχνάς αυτό ποτέ ! Καμιά στιγμή δεν είναι ασήμαντη! Κάθε μια μπορεί να φέρει τον Παράδεισο,  στο βιβλίο της ζωή σου  ! Και εκείνος τους είχε γονιούς και αντιπροσώπους του Γέροντά του στην καθοδήγηση και στην ορμήνεια…. Εκείνη την πρώτη ανοιξιάτικη  Κυριακή την ακολούθησαν αμέτρητες ακόμα ! Όλες αναστάσιμες και πανχαρμόσυνες! 

Και όταν έφυγε ο Γιώργος ο μικρός για άλλους τόπους του καθήκοντος και της ανδρείας,  ποτέ δεν αμελούσε να τηλεφωνήσει στον Γεώργιο τον μεγάλο και στην Αθανασία του,  να στείλει την αγάπη του και την άμετρη ευγνωμοσύνη του . Μαζί με την Ελπινίκη του πλέον την σύζυγό του και τα πέντε τους παιδιά ! Για όλα είχαν πάντα να λένε , μα καμάρωναν τόσο στα πρόσφατα χρόνια για την Μοναχή Σιλουανή και τον πατέρα Αντώνιο . Ένα παιδί απ την κάθε οικογένεια,  που αφιερώθηκε και ρασοφορέθηκε με την ευχή των …. γεωργών Γεωργίων και των μανάδων τους.

Μα  ήρθε κι ο καιρός των προσωρινών αποχαιρετισμών ! Και πρώτη έφυγε η κυρία Αθανασία ! Αυτή η γλυκύτατη γυναίκα,  που η μνήμη της γεννούσε πάντοτε εκείνη την πρώτη ανοιξιάτικη ημέρα του Κυρίου στην Καλαμάτα. Είχε περάσει αρκετός καιρός από την κοίμησή της ! Ο μεγάλος Γιώργος στα ογδόντα του και κάτι  πλέον ,  του ακουγόταν κάπως βαρύς  και εξαιρετικά λιγομίλητος στο τηλέφωνο ! Δεν μπορούσε να το πιστέψει πως ο ολόχαρος αυτός άνθρωπος ο λαλίστατος και τόσο ζωντανός  είχε βυθιστεί στην θλίψη για τον αποχωρισμό. Προσπαθούσε να του θυμίσει δικά του λόγια , μηνύματα αιωνίου ζωής από τον Γέροντά τους. –Ναι του απαντούσε εκείνος ..Έχεις δίκιο Γεώργιε , αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω…Να κάνεις προσευχή σε παρακαλώ να φύγει αυτός ο βράχος από πάνω μου …Είναι βλέπεις και 60 χρόνια που κύλησαν μαζί ! Η Αθανασία μου ! Η ψυχή μου !     

Έκαναν όλοι τους προσευχή και για τους δυο τους ! Για την ψυχή της Αθανασίας και την θλίψη του Γεωργίου του μεγάλου…  Κάθε φορά που ο μικρός τον καλούσε,  καρτέραγε  να ακούσει εκείνη την γνώριμη την αναστάσιμη χροιά της φωνής του ! Μα δεν την άκουγε ! Μια σβησμένη φωνή ίσα που ακουγόταν στην άλλη μεριά του τηλεφώνου !

Κυριακή ήταν όταν χτύπησε το τηλέφωνό τους στην νέα πατρίδα τους την Αργολίδα . Εδώ και αρκετά χρόνια ο Γιώργος σαν περάτωσε την μεγάλη του διαδρομή σαν στρατιώτης,  ηγέτης, ατρόμητος και ελεύθερος,  έφτιαξε μια νέα στέγη για το όνειρο του Παραδείσου προσπαθώντας ακοίμητα να μένουν αξεθώριαστα τα ονόματα της μεγάλης του οικογένειας , με τα πολλά παιδιά και τα ακόμα περισσότερα εγγόνια,  στης Ζωής το βιβλίο. Μια γνώριμη αναστάσιμη φωνή τον έκανε να χαρεί σαν παιδί! Ήταν ο Γιώργος από την Καλαμάτα! –Παιδί μου Γεώργιε , Χριστός Ανέστη ! Συγχώρα με παιδί μου αν σε σκανδάλισα τόσον καιρό με την μαυρισμένη μου ψυχή και την απιστία μου! Σήμερα,  τέτοια μέρα πανηγυρική,   σε κάλεσα για να σου αναγγείλω και εγώ ο ταλαίπωρος σαν τον αναστάσιμο Άγγελο στο μνήμα του Κυρίου μας ! Γεώργιε , θρήνου ο καιρός πέπαυται ! Έχω χαρά παιδί μου πια ! Μόνο χαρά και προσμονή ! Ήρθε παιδί μου …Ήρθε και με συνάντησε ! –Ποιος κύριε Γιώργο ; -Η Αθανασία μου παιδί μου , αδελφέ μου ! Μην βιαστείς να σκεφτείς πως τα έχασα ο ταλαίπωρος! Δεν είναι φαντασία , ούτε πλάνη …Θα σου πω κάτι προς δόξαν Θεού παιδί μου ! Να το ακούσουν πολλοί θα ήθελα,  να αποκτήσουν βεβαία ελπίδα ! Και να μην απελπίζονται ! Βυθίστηκα πολύ καιρό παιδί μου στην λύπη ! Δεν μπορούσα ούτε ελάχιστα να σηκώσω της καρδιάς μου τα μάτια στον ουρανό!  Ανίκανος να βιώσω έστω κάτι ελάχιστο  από όλα αυτά που τόσα χρόνια πρέσβευα ο άθλιος! Πριν λίγες μέρες λοιπόν καθόμουν στην πολυθρόνα που έχουμε όπως μπαίνεις στο σπίτι προς την κουζίνα ! Ήμουν μόνος, απόγευμα ήταν και με είχε πιάσει πάλι το παράπονο και έκλαιγα! Ήρθε η Αθανασία Γιώργο …Και στάθηκε μπροστά μου! Στ αλήθεια ! Όχι σε όραμα !

-Μην κλαίς …Μην κλαίς μου είπε …ακούς ;  …βαραίνεις την ψυχή μου ! Κοίτα με ! Είμαι καλά και αναπαυμένη στο Φως !Μόλις θα έρθεις και εσύ εδώ που είμαι , θα καταλάβεις ότι όλο αυτό που ζούμε σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή είναι ένα ανοιγοκλείσιμο των ματιών ! Τόσο ακριβώς θα σου φανεί ! Μην ξανακλάψεις ! Να έχεις χαρά ! Και μην ξεχνάς να αγιάζεις την κάθε σου μέρα ! Και να κάνεις πάντοτε το καθήκον της στιγμής !  Αυτά παιδί μου , μου είπε και έπειτα την έχασα στο πρώτο ανοιγοκλείσιμο των ματιών μου! Να το πεις αυτό παιδί μου σε όλους ! Να μην ξεχνιούνται …να μην λυπούνται ! Σε χαιρετώ ευλογημένε μου φίλε και αδελφέ ! Την ευχή του παπά Αντώνη !

Λίγες μέρες μετά ο Γιώργος ο μικρός,  συνάντησε εκείνον που γράφει τούτες τις λέξεις. Του εξιστόρησε αυτήν την αληθινή Ιστορία για την αθάνατη ψυχή ! Ήταν απόγευμα χειμωνιάτικο στα κανόνια του Ναυπλίου. Άνοιξη μες στον Χειμώνα! Και μια στιγμή,  να μιλήσει αλησμόνητα  για το αιώνιο …

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή Ιστορία διασκευασμένη σε διηγηματική μορφή.

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί( Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον κ.Γεώργιο Φ. και τον κ.Γεώργιο Π. που μας την εμπιστεύθηκαν προς δόξαν Θεού και ελπίδα ψυχών.

 

Στων βράχων τα ιερά …φωλιάζει ο Αιμιλιανός

Όρθρος στο Όρος …Πριν από αρκετά χρόνια …Πρώτη φορά στην Σιμωνόπετρα. Ο παπάς μπροστά στην Άγια Τράπεζα , στο καθολικό της γεννήσεως του Χριστού . Μνημονεύει …

Υπέρ του πατρός ημών Αιμιλιανού και του καθηγουμένου της Ιεράς Μονής Ελισσαίου Ιερομονάχου μετά της συνοδείας αυτού. Καταγράφηκε ανεξίτηλα στην μνήμη τότε. Δεν θυμόμουν αν το είχα ξανασυναντήσει αυτό κι αν συνέβαινε σε άλλο μοναστήρι από όσα η ευλάβεια και η ζωντανή πίστη  οικοδόμησε,   το να ακούγονται δηλαδή 2 ονόματα πατέρων εκείνη την στιγμή… Έλειπε ήδη τότε μια δεκαετία ο Αιμιλιανός τους !Τα τεκνία του, δεν παρέλειπαν ποτέ να εκμηδενίζουν την απόσταση Ορμύλια-Σιμωνόπετρα. Ο πατέρας τους , ακλόνητος στύλος της πίστεως δεν έφυγε ποτέ , ούτε και τώρα πρόκειται να λείψει από ακολουθία , προσευχή , παγκοινιά…Το φωτεινό του χαμόγελο και η ανεπιτήδευτη καλοσύνη και απαλάδα του , η αστείρευτη γλυκύτητά του , πάντοτε θα τους σκεπάζει ως στερέωμα  πολύφωτο και ολόχαρο. Και αυτόν που γράφει τούτες τις λέξεις,  μέσα από μια φωτογραφία,  βαλμένη στης ραδιοσυναλληλίας το δώμα,  γλυκά θα τον ελέγχει  που έχει την αναίδεια να τολμά να μιλά για τον Χριστό , προσπαθώντας και αυτός κάποτε από ακροατής του νόμου , να βιώσει και έστω και για μια στιγμή μονάχα , όσο κρατά ένα νυν απολύεις και  να γίνει ποιητής του . Εκείνος,  που όσο ακόμα ζούσε,  αβίαστα και ανυπόκριτα αμέτρητοι άνθρωποι τον προσδιόριζαν με επίθετα που ναι , μόνο στον Χριστό μας ανήκουν. Μα πόσο χαίρεται Αυτός μόλις κάποιο παιδί του τόσο Του μοιάζει ! Μεσιτεύει για όλους πλέον στην Άνω Πατρίδα ! Ένας σύγχρονος νηπτικός !Αιώνια υψιπέτης, θα φωλιάζει σε βράχους Ιερούς! Στο ιερό δάσος ων Μετεώρων και στην αετοφωλιά της λατρεμένης του Σιμωνόπετρας   Τι πανηγύρι στήθηκε στον Ουρανό από όλους , την χορεία των Αγιορειτών Πατέρων ! Πως τον καρτέραγαν οι συμμοναστές του !  Ο Ιερώνυμος και ο Γαλακτίωνας , ο Κατουνακιώτης Εφραίμ ! Ο ποιητής του Όρους , ο διαλεχτός του Μωυσής ! Ο Άγιος Σίμων και η Αγία Μαγδαληνή , μπροστάρηδες σε αυτήν την παραδείσια υποδοχή ! Έρχεται ο Αιμιλιανός μας ! Φτάνει ο γλυκύτατος Αιμιλιανός! Ο χαρούμενος , ο ευγενικός!

 Μνήμες και Φως ! Βαθιά νοήματα, κελαρυστές πηγές από τα λόγια του !Οι συμβουλές του , δρόμοι φωτεινοί και σωτήριοι!Η σιωπή του , υπομονής μαθητεία! Ταπεινοί προσκυνητές στο στερνό του επίγειο ησυχαστήριο...Ασπαζόμαστε τον ξύλινο Σταυρό του ! Τον σήκωσε αγόγγυστα ως την τελευταία ευωδιαστή πνοή του, εκεί στην Ορμύλια την λατρεμένη του .  

Ο διδάχος της νήψης , της ησυχίας και της χαράς που κατατροπώνει την λύπη !

Της αληθινής αγάπης ο καθηγητής !

Εκείνης που δικαιώνει πάντα τον άλλον …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών

αφιερωμένων στην ιερά μνήμη του Αγίου Γέροντος Αιμιλιανού του Σιμωνοπετρίτου .

Νύχτα στο κελί του Αγίου Παϊσίου

Πόσα χωράει η μνήμη ;Πόσα ερεθίσματα, πόσες εικόνες ; Λήψη –αποθήκευση –ανάκτηση , ανάκληση , ανάμνηση …Τα στάδια που μας οδηγούν στο να θυμόμαστε το ο,τιδήποτε . Ένα πρόσωπο , ένα όνομα , μια ημερομηνία, μια μυρωδιά , ένα χαμόγελο , ένα δάκρυ … Η ένταση  στην λήψη θα οδηγήσει στην καλύτερη αποθήκευση , στην πιο εύκολη ανάκληση ! Σωτήρια η μνήμη , λυτρωτική κάποιες φορές . Ολέθρια όταν ενώνεται μόνο με την κακία …Η μνησικακία ! Βδελυρή στα μάτια του Παναγάθου και Αμνησικάκου Θεού μας ! Θαυμαστοί όλοι εκείνοι , που έχουν και μεγάλες αποθήκες μνήμης,  μα και ταχείς και επιτυχείς τις διαδικασίες ανάκτησής της . Και ο θαυμασμός μας επιτείνεται όταν η διαδικασία λήψης διήρκεσε ελάχιστα ! Συναντάς για παράδειγμα έναν Αγιορείτη Γέροντα για πρώτη φορά στην ζωή σου , μιλάς μαζί του για ελάχιστα λεπτά της ώρας  , του δίνεις τα ονόματα των δικών σου να δέεται για υγεία και θείο φωτισμό , για ανάπαυση κεκοιμημένων …Τον  επισκέπτεσαι ξανά  ύστερα από λίγα  χρόνια , εκείνος στο μεσοδιάστημα έχει συναντήσει αμέτρητο αριθμό αδελφών –προσκυνητών και μόλις σε βλέπει , σε προσφωνεί με το όνομά σου και σε ρωτά ονομαστικά για τα παιδιά σου !

Στ΄ αλήθεια τι είναι αυτό που όξυνε τόσο την μνήμη τούτου του Γέροντα ; Τι ήταν εκείνο που αύξησε τόσο τον αποθηκευτικό της χώρο ; που τον έκανε να σε θυμηθεί σαν να μίλησες μαζί του μόλις χθες; Η προσευχή και μόνο ! Το σύμπονό του για τον σύμπαντα κόσμο αδιακρίτως! Το Φως που εκλύεται από αυτό τη δυνάμει του Παρακλήτου Ουρανίου Βασιλέως ! Έτσι και ο Άγιος Παϊσιος ! Δεν λησμόνησε ποτέ κανέναν !

Πόσους δεν κουβαλούσε συνέχεια στις πλάτες του αυτός ο ισχνός καλόγερος …Τα πάθη , τις ανάγκες , τις θλίψεις , τις στενοχώριες , τα προβλήματα , την αγνωσία, την πλάνη , την αμέλεια , την αμετανοησία ! Δάκρυα ασταμάτητα , προσευχή ασίγητη ! Σύντριμμα , ερείπιο γινόταν ύστερα από  μια ολονύχτια δέηση για τον σύμπαντα κόσμο , μα και για όλους τους αναρίθμητους εμπεριστάτους , που ποτέ πια δεν έφευγαν από τον νου και την ψυχή του !

Μέσα στις δικές του  θλίψεις  , τις τόσες δυσκολίες και στις αλγεινές στιγμές που είχε στην καθημερινότητά του , στα βάσανα , στις αρρώστιες  τις επώδυνες , στον ανηλεή και ασταμάτητο πόλεμο από τον μισόψυχο εχθρό , στην διαρκή αγωνία και τον πόνο για τον συνάνθρωπο,  πάντα τα κατάφερνε και στον ελάχιστο χρόνο που περίσσευε για λίγη σωματική ανάπαυση , εκείνος καθόταν σε ένα μικρό τραπεζάκι με λιγοστό φως να στείλει μια απόκριση , ένα γράμμα , μια επιστολή σε έναν αναγκεμένο , να συμπληρώσει κάποιες μνήμες σε ένα πνευματικό ημερολόγιο ! Να ωφεληθούν ψυχές που κάποτε θα διαβάσουν τούτες τις πολύτιμες καταγραφές !

Πάμε πίσω στον χρόνο ! Είναι νύχτα καλοκαιρινή στον Άθωνα , πυρακτωμένη από τις φλογές των ικεσιών  . Έξω τα τριζόνια πέμπουν μεσονυχτικά μελωδήματα !Στον Τίμιο Σταυρό και στην Παναγούδα , ο Γέροντας κάθεται και παίρνει μπροστά του ένα τετραδιάκι . Να καταγράψει μνήμες από την Αγιασμένη του πορεία σε τούτο το πρόσκαιρο  , να τις μοιράσει κάποτε αντίδωρο , να γαληνέψει , να φωτίσει η διδαχή τους ! 

Νύχτα στο κελί του Αγίου !Ξεκινά εκείνος να γράφει με τα ταπεινά του γραμματάκια , τις χαριτωμένες μουντζούρες του , τα ανώδυνα γραμματικά του λάθη , τον πυκνογραμμένο και αείρροο άνωθεν υπαγορευμένο  λόγο του : Πριν πολλά χρόνια με είχε επισκεφθεί ένας απλός Χριστιανός καλοκάγαθος …Στα χέρια μας εκείνο το τετράδιο με τις μνήμες του Αγίου …Ξεκινάμε παραμονές της Εορτής του να το ξεφυλλίζουμε…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών ,στις οποίες ως επί το πλείστον διαβάζεται το εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ «ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ». Μία έκδοση της Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος Προμάχων Αριδαίας τη επιμελεία του Ιερομονάχου Παϊσίου .

Δάκρυα σταλάζει ο Άθωνας.Άγιο Όρος 2017 Μέρος 10

Δύναμη δίνει του παπά το Άγιο πετραχήλι !

Να ξεπληρώσει ο αδελφός το τάμα που οφείλει!

Σοφού Γαβριήλ τα  μυστικά , ο γάμος να  προκόβει  !

Πάνω σε ευλογημένη σύζευξη,  σπαθί το εγώ  που κόβει!

Επιστροφής τις χαρακιές , χέρια αδελφού σταυρώνουν.  

Σημάδια , που παμπόθητο τον δρόμο  φανερώνουν !

Στη στέγη βλέπει Γέροντα  ,  καρδιά καθάρια έχει !

Δεν παύει ο Άγιος  να ευλογεί , με λόγους να συντρέχει !

 

Πρωινό στις Καρυές . Παρασκευή του Αη Γιαννιού με το παλαιό!  Η σύλληψή του στο συναξάρι . -Κατάλυσις οίνου και ελαίου σήμερα ! Ο Θεοδόσης μας ενημερώνει προσφέροντάς μας ζεστά  αρτοσκευάσματα από τον φούρνο ! Κάποιος αδελφός μας δίπλα σχολιάζει τα κακώς κείμενα του Όρους ! Ένας άλλος ορθά τον ορμηνεύει με μια παραβολή βγαλμένη από το σήμερα : -Το Άγιο Όρος είναι ένα ραδιόφωνο ,που παίζει την μουσική που σου αρέσει ! Τα τραγούδια του Θεού ας πούμε ! Και έχει πολλούς σταθμούς! Κάθε  ένας τους μεταδίδει κάτι καλό και ωφέλιμο ! Απλά για να μεταβείς από τον έναν σταθμό στον άλλον , θα ακούσεις για ελάχιστα έστω και κάποια παράσιτα! Θα μείνεις σε αυτούς τους βόμβους ή στην μουσική των Αγγέλων που θα ακροαστείς μόλις θα συντονιστείς ;   

               

 Τελευταία μας μέρα στο Όρος για φέτος ! Ως συνήθως με αφετηρία το αγαπημένο Κουτλουμούσι όπου θα μείνουμε  , διαδρομές και πορείες στις οποίες οι ψυχές μας πάντα προβαδίζουν ! Κελιά σύννεφα ασκητάδων ,ο Γέρων Γαβριήλ,  η Παναγούδα του Αγίου , τα τεκνία της Φοβεράς Προστασίας . Μια γεμάτη με αιώνιο  ακόμα μέρα , που Θείω ελέει θα τα χωρέσει όλα μέσα της! Μια μέρα που γηθόσυνα ξεκίνησε με την μετάληψη των Αγιασμάτων του Φιλανθρώπου !  Ο μισάνθρωπος όμως , πάντα καραδοκεί να αλλοιώσει την αληθινή χαρά , να νοθεύσει την ελπίδα ! Το κεντρί του δημιούργησε αναστάτωση ! Μια αλλεργία μετά από τσίμπημα μολυσμένου κουνουπιού ταλαιπωρεί πιο έντονα τον αδελφό μας Αντώνη . Γέμισαν τα χέρια του με εξανθήματα ! Και ήταν τόσο χαρούμενος σήμερα το πρωί  που μετέλαβε ! Για λίγο πάμε μαζί στο Κέντρο Υγείας! Γεμάτο από εικόνες της Παναγίας και Αγίων Ιαματικών και Αναργύρων ! Μια μικρή σύναξή τους στις 2 αίθουσες ! Δυο Μοναχοί ένας ηλικιωμένος Καρεώτης και ένας νεαρός Καρακαλληνός εξετάζονται . Ο ένας με καρδιογράφημα και ο άλλος με αιμοληψία ! Και στην καρδιά και στο αίμα τους ο Χριστός! Χριστογράφημα και Χριστοληψία στα μάτια μας ! 

Οι υπόλοιποι της ομάδας μας βρίσκονται για προσκύνημα   στο μεγάλο κειμήλιο του Όρους στο Πρωτάτο ! Στο Άξιον Εστί ! Συναντιόμαστε ξανά όλοι , σε ένα καφενείο παραπλήσια . Δεν είμαστε μόνοι ! Μας περιμένει …το πετραχήλι του παπά Νικόλα του Πέττα ! Ο πατήρ Νεκτάριος , σαν να μας περίμενε,   μόλις αντιλαμβάνεται τον πειρασμό, αμέσως  το φοράει και διαβάζει πρώτα τον Αντώνη , μα και όλους μας ! Σαν να μας σκέπαζε αυτό το  πετραχήλι του Αγίου παπά Νικόλα ,   σε όλη την φετινή μας οδοιπορία !  Κατεβαίνοντας προς την Κουτλουμουσίου ο Αντώνης φαίνεται πολύ ανακουφισμένος ! 

-Ήμουν έτοιμος να μπω στο λεωφορείο για Δάφνη ! Να έφευγα σήμερα ! Και να έχανα όλες τις ευλογίες !  Και το τάμα που έχω , να πάω πρώτη μου φορά στο κελί του Αγίου Παϊσίου ! Μα μόλις μπήκα κάτω από το πετραχήλι  όλα έφυγαν ! Δόξα τω Θεώ ! –Η αλήθεια είναι πως ταλαιπωρήθηκε αρκετά ο αδελφός μας τις επόμενες ημέρες ! Μα εκείνη η Παρασκευή γράφτηκε  για πάντα βαθιά μέσα του !

Αφήσαμε τα πράγματά μας  στο Αρχονταρίκι και πήραμε το κατηφόρι βιαστικά  να …προλάβουμε τις προδραμούσες  ψυχές μας ! Επιστροφή ! Μόνο αυτήν την λέξη βρίσκω ταιριαστή να περιγράψει το συναίσθημα που σε κυριεύει όταν τα αγαπημένα της πίστης σου   ξανανταμώνεις ! Απαράλλαχτα όλα . Ακόμα και τα σταματήματά μας ! Βαρυφορτωμένες με καρπό οι μεσίτριες της Θείας παράτασης , ελιές στο διάβα μας! Ο χρόνος και αυτός επιστρέφει … Του αρκεί να αφουγκράζεται ολοένα  !

Έξω από κελί του Οσίου Χριστοδούλου  μαζεμένοι πάντα πολλοί . Μέσα ο Γέροντας Γαβριήλ ,  να λέει μονίμως και ψυχωφελώς επαναληπτικά  τα απλά του λογάκια , βγαλμένα από σοφών τις θείες επίνοιες . Παίρνουμε την ευχή από την πάντα μαζεμένη γροθιά του . Πόση δύναμη βγαίνει μέσα από την ισχνή φωνούλα του !  –Δεν έχασα ποτέ , ό,τι έδωσα ! Παιδιά εσείς που είστε παντρεμένοι να θυμάστε ότι ο Γάμος είναι μια μαθηματική εξίσωση ! Γάμος =Εταιρεία αμοιβαίων θυσιών ! Όποιος κάνει τις πιο πολλές θυσίες και υποχωρήσεις , αυτός θα κερδίσει τα περισσότερα ! Να μην αρχίζετε ποτέ μια διένεξη με την σύζυγο . Να θυμάστε πως έχετε και εσείς αδυναμίες , δεν έχει μόνο αυτή ελαττώματα ! Η κορυφαία λέξη της συζυγικής ευτυχίας , η υπομονή ! Το μυστικό της οικογενειακής γαλήνης , η συγχώρεση !
 
Ο μεγαλύτερος εχθρός ο εγωισμός ! Μην επιτίθεστε στην σύζυγο ! Επίθεση στο εγώ σας μόνο ! Μην προσπαθεί να αλλάξει ο ένας τον άλλον ! Μόνο ο Θεός μπορεί και αλλάζει τους ανθρώπους ! Μην κάνετε τον δάσκαλο στη σύζυγό σας ! Ο καλύτερος τρόπος να την διδάξετε , είναι να την αγαπάτε!  Να προτιμήσετε να πεθάνετε παρά να ξεστομίσετε ποτέ ανάθεμα για το ότι την νυμφευθήκατε ! Αν βγει τέτοιος λόγος , θα μοιάζει σαν το σπαθί του Μέγα Αλέξανδρου που έκοψε τον Γόρδιο δεσμό ! Έτσι σαν σπαθί θα πέσει και αυτό το ανάθεμα πάνω στον ιερό  δεσμό  του ανδρογύνου !  Ήρθε μια μέρα ένας αδελφός εδώ στο κελί να με βρει και άρχισε να μου παραπονιέται για την γυναίκα του . Δούλευε σε βαριά εργασία και πολλές φορές μόλις επέστρεφε κουρασμένος στο σπίτι , δεν ήταν ακόμα στρωμένο το τραπέζι και έτοιμο το φαγητό ! Γέροντα μου λέει , εγώ να δουλεύω σαν είλωτας και να μην βρίσκω πάντοτε έτοιμο το φαγητό ! Του λέω : Εκείνη την στιγμή να κάνεις μια υπόθεση και να αναπαύεσαι ! 

Να υποθέτεις ότι η γυναίκα σου παθαίνει σκλήρυνση κατά πλάκας ή ένα ατύχημα και βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι . Και έτσι εσύ μόλις τελειώσεις από την δουλειά , θα πρέπει πριν πας σπίτι , να πας να ψωνίσεις, να έρθεις να μαγειρέψεις , να την ταΐσεις και εκείνη και τα παιδιά , να πλύνεις και τα πιάτα ! Κάνε πάντα λοιπόν μια υπόθεση και θα λύνεις το πρόβλημά σου ! Άντε να πάτε στην ευχή του Χριστού μας ! Αγιορείτικη σχολή συζύγων!

  Πλήθυναν οι επισκέπτες του Γέροντα σε λίγα μόλις λεπτά στο μικρό υπαίθριο αρχονταρίκι  ! Η  κουβέντα έχει ζωηράδα ! Ο π.Π υπερθεματίζει για την αποτείχιση και την διακοπή του μνημοσύνου του Πατριάρχη ! Κάποιος λαϊκός  αδελφός μας , διατυπώνει την άποψη ότι δεν πρέπει να αποκοβόμαστε ούτε στο ελάχιστο από τα πανίερα μυστήρια , μιας και έχει ακουστά ότι κάποιοι Μοναχοί Αγιορείτες  αλλά και απανταχού αφιερωμένοι,  όταν βγαίνουν στον έξω κόσμο,  προτιμούν να μένουν μακριά από το Άγιο Ποτήριο,  παρά να κοινωνήσουν από χέρια παπά που μνημονεύει ...

Με ποιόν άραγε να συνταχθούμε ; Δυο λόγοι του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,  μόνο φαινομενικά αντικρουόμενοι , θαρρούμε πως μας  δείχνουν τον δρόμο: Ο πρώτος :…Ουδέ γαρ ο τοις εχθροίς του Βασιλέως συμφιλιάζων, δύναται του Βασιλέως φίλος είναι , αλλ' ουδέ ζωής αξιούται, αλλά συν τοις εχθροίς απολείται, και τα χείρονα υπομένει… Και ο δεύτερος: Κάλλιον πλανάσθαι μετά της Εκκλησίας ή ορθοτομείν εκτός Αυτής! Να ο δρόμος λοιπόν : Ορθοτομείν  εντός ! Γενναιοφρόνως,  σφόδρα ελεγκτικά και με λόγο καταγγελτικό κατά των τυχόν φιλολατινοφρόνων,  όταν το Ορθόδοξο δόγμα έστω και ελάχιστα παρασαλεύεται και κινδυνεύει , όταν ο Τρίφωτος Μονάρχης της πίστης μας βλασφημείται , αλλά εντός της Εκκλησίας  ! 

Μετά χαράς μεγάλης  να ενωθούμε και μαζί τους , αλλά όπως λέει και ο Γέροντας Γαβριήλ , αυτό να γίνει μόνο όταν πιστέψουν στην Εκκλησία των 7 Οικουμενικών Συνόδων ! Ορθοτομείν  εντός της Εκκλησίας !  

Τα όρια της  μόνο ο  Ένας τα ορίζει!   Η Κεφαλή της ! Αυτός που λέει συνεχώς στον ευλογημένο ενεστώτα διαρκείας της πίστης μας ,  πως …άνευ εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν !  Έλεγε και κάτι ακόμα ο Χρυσορήμων Άγιος , κάτι το ρηξικέλευθα ιδεατό για την πίστη μας ! Πως πρέπει να έχουμε τόσο καθαρή καρδιά  , που να μην έχουμε ανάγκη τις Γραφές ! Να μιλάει κατευθείαν το Άγιο Πνεύμα στην καρδιά μας , λόγω της καθαρότητάς της . Προσωπική επικοινωνία , όχι μέσα από γράμματα και κανόνες !

Να  πασχίζουμε συνεχώς με  ζήλο ζηλευτό –και ορθώς- για τα δεδομένα μέσα στην Μητέρα Εκκλησία , μα δεν πρέπει επουδενί λόγω , να πάψουμε να γρηγορούμε εναγωνίως για το κύριο και μόνο ζητούμενο ! Την ένωση με τον Χριστό μας! Μια ατελεύτητη και απρόσκοπτη ένωση και σχέση  μαζί Του !  Με το Σώμα το Αίμα και την Ειρήνη Του ! Μνήσθητι, Κύριε, της Αγίας, Μόνης, Καθολικής σου Εκκλησίας, και ειρήνευσον αυτήν, ην περιεποιήσω εν τω τιμίω αίματι του Χριστού Σου.  

Κατεβαίνουμε πλέον προς Παναγούδα ! Ο Αντώνης με τον Θεοδόση και τον Φώτη μπροστά,  μόλις περνούν το γνωστό σε όλους ξύλινο γεφύρι  ! Με τον Νίκο μένουμε λίγο πιο πριν ! Εκείνος  κάτι κοιτάει με αγωνία πάνω σε κορμούς δέντρων που γέρνουν σχεδόν αψιδωτά από πάνω μας ! 

–Κάπου εδώ τους είχα χαράξει ! Τον ακούω να μουρμουρίζει και απορώ …-Να πριν από αρκετά χρόνια που είχα ξαναέρθει μόνος , είχα σταθεί κάπου εδώ και με ένα σουγιαδάκι είχα φτιάξει δυο Σταυρούς πάνω σε κορμούς ! Αποκλείεται να ξεθώριασαν ή να καλύφθηκαν από φλοιό ! Ήταν βαθιά τα χαράγματα ! Έμεινα ενεός να τον κοιτάω  ! Ίσως εκείνη την ώρα να  βίωσα μια από τις πιο συνταρακτικές στιγμές στα τόσα χρόνια των Αθωνικών μας περιπλανήσεων ! –Εδώ είναι αδελφέ  ! φώναξα με ενθουσιασμό μωρού παιδιού σαν βρήκα και τους δυο χαραγμένους  Σταυρούς σε αντικριστούς κορμούς ελάχιστα πιο κάτω ! Στη θέα τους ένιωσα την σημασία που είχαν για τον αδελφό μας ! Ήθελε αυτός ο ευλογημένος με την πάντα αχόρταστη και αξεδίψαστη καρδιά ,  πριν χρόνια να αφήσει πίσω του βαθιά σημάδια επιστροφής ! Άσβηστα ίχνη παρουσίας , ανέσπερη  υπόσχεση γυρισμού ! Η λαχτάρα της ουρανίου πατριάς !

 Μα ο, τι αγαθό  κάνουμε σε τούτη την ζήση την πρόσκαιρη , ένας τέτοιος χαραγμένος Σταυρός  είναι ! Ένα ακόμα  σημείο να σημάνει ανεξίτηλα,  τον δρόμο που οδηγεί στην Πόλη των ονείρων μας την Αιώνια ! Και ό,τι φαύλο πράττουμε , ένα λασπερό σκέπασμα των σημαδιών αυτών , που παρασύρει τα βήματά μας  σε οδό απωλείας !

Φτάνουμε στην Παναγούδα ! Τάμα ενιαύσιο και φέτος  αξιωνόμαστε  να πραγματώσουμε ! Μας καλοδέχεται ο πατήρ Αρσένιος . Μας περνά στο εκκλησάκι για προσκύνημα ! Όλα στην θέση τους ! Και πάντα μια κεφαλή αδελφού γερμένη στο στασίδι του         Αγίου να στάζει δάκρυα ελπίδας και ευγνωμοσύνης πάνω στο μάλλινο υφάδι του !  Κάποιος από ευλάβεια και χαρά πάει να πάρει ευλογία και να καθίσει στο στασίδι του Αγίου . Γλυκά ο Γέροντας τον αποτρέπει . –Ξέρετε παιδιά είχε έρθει πριν λίγο καιρό μια συντροφιά και είχαν μαζί τους και έναν Ιερέα .

Εκείνος ο ευλογημένος πήγε και κάθισε εκεί και ήθελε κιόλας να βγάλει φωτογραφία για  να την έχει ενθύμιο ! Είπε λοιπόν να τον βγάλουνε με την μηχανή ! Εγώ παρακολουθούσα αλλά δεν είπα τίποτα να μην τον προσβάλλω ! Του βγάζανε λοιπόν φωτογραφίες αλλά πού ; Μια έβγαζε μαυρίλα , μια έβγαινε τόσο θαμπή που να μην φαίνεται τίποτα , μια ανάποδα και κομμένη ….Προσπαθούσε ο καημένος ο …φωτογράφος , τίποτα ! Φέρε μου του λέει τη μηχανή ,  κάποιο λάθος κάνεις , έτσι και έτσι θα πατήσεις το κουμπί , θα περιμένεις εκείνο το φως να ανάψει , πάλι τίποτα , πάλι τα ίδια ! Αφού πέρασε λίγη ώρα και τίποτα δεν γινόταν , κατάλαβε ο παπάς και άρχισε να κλαίει ! Είμαι τόσο ανάξιος που δεν μου επιτρέπει ο Άγιος έλεγε ! Κλάμα να δείτε ! Του λέω : Δεν είναι γι αυτό , δεν έγινε για σένα ειδικά  , απλά πρέπει να δείχνουμε απόλυτο σεβασμό και προσοχή σε τέτοια μέρη που βάδισαν οι Άγιοι ! 

Δεν είναι τουριστικό μέρος εδώ , μα τόπος όπου ο Άγιος είναι παρών ! Και ξέρετε δεν το λέμε εμείς αυτό . Το μαρτυρούν άνθρωποι που φτάνουν στο κελί! Είχε έρθει πρόσφατα ένας πατέρας με το παιδί του . Μικρό ήταν εκείνο , δεν ήξερε πολλά για την Παναγούδα τον Άγιο …Μπήκαν μέσα προσκύνησαν και καθόμασταν και μιλούσαμε , όπως τώρα καλή ώρα με τον πατέρα . Ο μικρός βγήκε έξω και περίμενε ! Μόλις βγήκαμε έπειτα και εμείς , με ρωτάει ο μικρός : Παππούλη τι φτιάχνετε στη σκεπή ; Τίποτα παιδάκι μου γιατί ρωτάς ; Γιατί ήταν τώρα ένας παπάς πάνω και με κοίταζε !Μόλις του δείξαμε φωτογραφίες και εικόνες από τον Άγιο , φοβήθηκε ο μικρούλης . Του είχε παρουσιαστεί ! 

Και μετά την Αγιοκατάταξή του στεκόταν εδώ που βρισκόμαστε ένας Λαϊκός και αναρωτιόταν με έντονους λογισμούς αμφιβολίας για την Αγιότητα του πατρός Παϊσίου . Και παιδιά –ο ίδιος μας το έλεγε συγκλονισμένος – βγαίνει ολοζώντανος μέσα από την εικόνα του ο Άγιος και πάει δίπλα του και του λέει : Δηλαδή είμαι ψεύτης ; Και πάλι σε έναν άλλον που αμφισβητούσε την Αγιότητά του  -πάλι ο ίδιος μας το ομολόγησε- ενώ βρισκόταν ακριβώς σε αυτό το σημείο μόνος του , άκουσε καθαρά μια φωνή να του λέει : Αν εγώ είμαι Άγιος εσένα γιατί σε ενοχλεί ; Βοηθά αδιαλείπτως   ο Άγιος παιδιά πολύ κόσμο και τους ανθρώπους του σήμερα που τόσο δοκιμάζονται ! Και βοηθάνε πολύ και τα βιβλία του όλα ! Ήρθε τις προάλλες  ένας με πολύ παράπονο ο καημένος και ξέρετε τι μου είπε ; -Αχ Γέροντα μου , αν είχα διαβάσει λίγα  χρόνια πριν τον τόμο του Αγίου για την οικογενειακή ζωή , δεν θα είχα χωρίσει με την γυναίκα μου ! Έ τώρα που τον διάβασες του λέω προσπάθησε να ξαναφτιάξετε την οικογένειά σας  !  Τώρα ξέρεις τι πρέπει και να κάνεις και να πεις !  

Βγαίνοντας  έξω , ο πατήρ Αρσένιος  με αφορμή έναν νεοαφιχθέντα  ολίγον μακρυμάλλη προσκυνητή , θυμάται τον Άγιο που με στοργή και αγάπη κούρευε ο ίδιος όσους …αφηρημένους και όχι αφιερωμένους , έρχονταν στο κελί με μακριά μαλλιά ! Να ο Δ΄τόμος  με τους πνευματικούς λόγους του Αγίου ,  ξανά μπροστά μας ! Διηγείται ο ίδιος: « ….Όταν ήμουν στην Σκήτη των Ιβήρων, ήρθε τυχαίως ένας νεαρός και με βρήκε. Γύριζε στην Χαλκιδική, βρήκε μια παρέα με προσκυνητές που  έρχονταν στο  Άγιον  Όρος και  ήρθε και αυτός  μαζί τους στο Κελί.  Πά- πά, ήταν άθεος, βλάσφημος, αναιδέστατος! Είχε μια δαιμονική εξυπνάδα και δεν πίστευε τίποτε. Τους έβριζε όλους,  μικρούς-μεγάλους. Από ̓ δω- από ̓ κει  τον  έφερα, ήρθε σε  έναν λογαριασμό. Τον κούρεψα κιόλας  ,  γιατί είχε κάτι μακριά μαλλιά!... «Κοίταξε, του  λέω, ας είναι καλά η μάνα σου. 

Οι προσευχές της  σε κουβάλησαν εδώ». «Ναι,  Πάτερ,  μου λέει.  Γύριζα στην Χαλκιδική και ούτε κι εγώ δεν κατάλαβα πώς ήρθα εδώ».  «Αν το μάθη η μάνα σου που ήρθες στο Άγιον Όρος, του λέω, και σε δη έτσι κουρεμένο, τι χαρά θα κάνη!». «Που το κατάλαβες, Πάτερ; μου λέει. Πράγματι, χαρά που θα κάνη η μάνα μου να με δη έτσι αλλαγμένο!». Ο Θεός τον τύλιξε από ̓ δω, τον τύλιξε από ̓ κει και τον πήγε στον ...μάστορα! Πόση προσευχή θα έκανε η καημένη η μάνα του!» .( Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι τ  Δ’  «Οικογενειακή Ζωή» σελ.59΄έκδ./ Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών «Ευαγγελιστής Ιωάννης  ο Θεολόγος» Βασιλικά Θεσσαλονίκης.)

Την ευχή σας πάτερ Αρσένιε ! -Να έχουμε όλοι την ευχή του  Αγίου παιδιά ! Πάρτε ευλογίες , του Αγίου  Παϊσίου εικονίτσες ! Έχουν και το απολυτίκιο του πίσω να το ψάλετε στην επιστροφή! Της ενθέου αγάπης το πυρ δεξάμενος, υπερβαλλούση ασκήσει εδόθης όλος Θεώ και παράκλησις πολλών ανθρώπων γέγονας, λόγοις θείοις νουθετών, προσευχαίς θαυματουργών, Παΐσιε θεοφόρε, και νυν πρεσβεύεις απαύστως υπέρ παντός του κόσμου, Όσιε.

Αφήσαμε πίσω μας την Παναγούδα και ξεκινήσαμε  το ανηφόρι για το κελί σύννεφο των Καρυών στα μέρη του Αγίου Νεκταρίου του Καρεώτου και του δασκάλου του Αγίου Φιλοθέου! Στο δρόμο,  αφηγούμασταν ξανά ο ένας στον άλλον  τα νέα θαύματα ! Να τα θυμόμαστε μην και  παραλείψουμε κανένα τους   να κοινολογήσουμε μόλις βγούμε έξω ! Σαν μήνυμα ελπίδας και καταφυγής απ τον ίδιο τον Άγιο !

 Όλοι μας σαν βγήκαμε απ το κελί του , κοιτάξαμε με προσδοκία την στέγη του …Θέλει  όμως πολύ ακόμα η καρδιά μας ,  για να μην θολώνει τίποτα τα δικά της μάτια , στο ανέβασμά τους να βλέπουν    αυτά  Αγίους  ,  όπως εκείνο το παιδί στην σκεπή της  Παναγούδας...

Μεσημέρι Παρασκευής . Μας δίνεται δωμάτιο  στον ανακαινισμένο ξενώνα εκτός  της πύλης της Κουτλουμουσίου . Συναντιόμαστε με τον πεφιλημένο πατέρα Κ. που έχει το διακόνημα της φροντίδας της διαμονής  των προσκυνητών. Είναι πολύ μεγάλη  και ιδιαιτέρως λαοφιλής  η Μονή για να τα καταφέρνει μόνος του ο Αρχοντάρης . Έτσι υπάρχει και αυτός ,  που τακτοποιεί στα δωμάτια τον κόσμο που έρχεται . Δεν ξέρω αν στην μοναχική παράδοση έχει δοθεί ο όρος για το διακόνημα τούτου εδώ του καλοκάγαθου Μοναχού . Θα του ταίριαζε απόλυτα το Φιλοξενάρης ! Πάντα μας συγκινεί ιδιαίτερα  ο δοτικός  τρόπος και το αγόγγυστό του . Ήσυχα τον βρήκαμε να κάθεται στην πόρτα και να πλέκει ένα τρακοσάρι κομποσχοίνι ! Χαίρεται ο πατήρ Κ. αληθινά που κάθε χρόνο μας βλέπει να τελειώνουμε , μα και να ξαναρχίζουμε τον κύκλο αυτής της ζωτικής μας  περιπλάνησης … ( συνεχίζεται με το 11ο &τελευταίο συν Θεώ μέρος)                 

Νώντας Σκοπετέας

Για Αγιορείτικες οδοιπορίες παρελθόντων ετών , αναζητήστε τις στο διαδίκτυο με τους εξής τίτλους : «Επιστρέφοντας από Όρος», «Το Άγιο Όρος μέσα μας» , «Του Παραδείσου τ’ όνειρο» , «Μύρισε Παράδεισος» , «Η Παναγία Οικονόμησε» , «Ψυχή Ορθρία» , «Δεν χαμηλώνει ο Άθως», ή στο οριζόντιο μενού του ιστολογίου μας «Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως» στην ενότητα : Ημερολόγιο Όρους .