Νύχτα στο κελί του Αγίου Παϊσίου

Πόσα χωράει η μνήμη ;Πόσα ερεθίσματα, πόσες εικόνες ; Λήψη –αποθήκευση –ανάκτηση , ανάκληση , ανάμνηση …Τα στάδια που μας οδηγούν στο να θυμόμαστε το ο,τιδήποτε . Ένα πρόσωπο , ένα όνομα , μια ημερομηνία, μια μυρωδιά , ένα χαμόγελο , ένα δάκρυ … Η ένταση  στην λήψη θα οδηγήσει στην καλύτερη αποθήκευση , στην πιο εύκολη ανάκληση ! Σωτήρια η μνήμη , λυτρωτική κάποιες φορές . Ολέθρια όταν ενώνεται μόνο με την κακία …Η μνησικακία ! Βδελυρή στα μάτια του Παναγάθου και Αμνησικάκου Θεού μας ! Θαυμαστοί όλοι εκείνοι , που έχουν και μεγάλες αποθήκες μνήμης,  μα και ταχείς και επιτυχείς τις διαδικασίες ανάκτησής της . Και ο θαυμασμός μας επιτείνεται όταν η διαδικασία λήψης διήρκεσε ελάχιστα ! Συναντάς για παράδειγμα έναν Αγιορείτη Γέροντα για πρώτη φορά στην ζωή σου , μιλάς μαζί του για ελάχιστα λεπτά της ώρας  , του δίνεις τα ονόματα των δικών σου να δέεται για υγεία και θείο φωτισμό , για ανάπαυση κεκοιμημένων …Τον  επισκέπτεσαι ξανά  ύστερα από λίγα  χρόνια , εκείνος στο μεσοδιάστημα έχει συναντήσει αμέτρητο αριθμό αδελφών –προσκυνητών και μόλις σε βλέπει , σε προσφωνεί με το όνομά σου και σε ρωτά ονομαστικά για τα παιδιά σου !

Στ΄ αλήθεια τι είναι αυτό που όξυνε τόσο την μνήμη τούτου του Γέροντα ; Τι ήταν εκείνο που αύξησε τόσο τον αποθηκευτικό της χώρο ; που τον έκανε να σε θυμηθεί σαν να μίλησες μαζί του μόλις χθες; Η προσευχή και μόνο ! Το σύμπονό του για τον σύμπαντα κόσμο αδιακρίτως! Το Φως που εκλύεται από αυτό τη δυνάμει του Παρακλήτου Ουρανίου Βασιλέως ! Έτσι και ο Άγιος Παϊσιος ! Δεν λησμόνησε ποτέ κανέναν !

Πόσους δεν κουβαλούσε συνέχεια στις πλάτες του αυτός ο ισχνός καλόγερος …Τα πάθη , τις ανάγκες , τις θλίψεις , τις στενοχώριες , τα προβλήματα , την αγνωσία, την πλάνη , την αμέλεια , την αμετανοησία ! Δάκρυα ασταμάτητα , προσευχή ασίγητη ! Σύντριμμα , ερείπιο γινόταν ύστερα από  μια ολονύχτια δέηση για τον σύμπαντα κόσμο , μα και για όλους τους αναρίθμητους εμπεριστάτους , που ποτέ πια δεν έφευγαν από τον νου και την ψυχή του !

Μέσα στις δικές του  θλίψεις  , τις τόσες δυσκολίες και στις αλγεινές στιγμές που είχε στην καθημερινότητά του , στα βάσανα , στις αρρώστιες  τις επώδυνες , στον ανηλεή και ασταμάτητο πόλεμο από τον μισόψυχο εχθρό , στην διαρκή αγωνία και τον πόνο για τον συνάνθρωπο,  πάντα τα κατάφερνε και στον ελάχιστο χρόνο που περίσσευε για λίγη σωματική ανάπαυση , εκείνος καθόταν σε ένα μικρό τραπεζάκι με λιγοστό φως να στείλει μια απόκριση , ένα γράμμα , μια επιστολή σε έναν αναγκεμένο , να συμπληρώσει κάποιες μνήμες σε ένα πνευματικό ημερολόγιο ! Να ωφεληθούν ψυχές που κάποτε θα διαβάσουν τούτες τις πολύτιμες καταγραφές !

Πάμε πίσω στον χρόνο ! Είναι νύχτα καλοκαιρινή στον Άθωνα , πυρακτωμένη από τις φλογές των ικεσιών  . Έξω τα τριζόνια πέμπουν μεσονυχτικά μελωδήματα !Στον Τίμιο Σταυρό και στην Παναγούδα , ο Γέροντας κάθεται και παίρνει μπροστά του ένα τετραδιάκι . Να καταγράψει μνήμες από την Αγιασμένη του πορεία σε τούτο το πρόσκαιρο  , να τις μοιράσει κάποτε αντίδωρο , να γαληνέψει , να φωτίσει η διδαχή τους ! 

Νύχτα στο κελί του Αγίου !Ξεκινά εκείνος να γράφει με τα ταπεινά του γραμματάκια , τις χαριτωμένες μουντζούρες του , τα ανώδυνα γραμματικά του λάθη , τον πυκνογραμμένο και αείρροο άνωθεν υπαγορευμένο  λόγο του : Πριν πολλά χρόνια με είχε επισκεφθεί ένας απλός Χριστιανός καλοκάγαθος …Στα χέρια μας εκείνο το τετράδιο με τις μνήμες του Αγίου …Ξεκινάμε παραμονές της Εορτής του να το ξεφυλλίζουμε…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών ,στις οποίες ως επί το πλείστον διαβάζεται το εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ «ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ». Μία έκδοση της Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος Προμάχων Αριδαίας τη επιμελεία του Ιερομονάχου Παϊσίου .