Στην Γέφυρα της Ζωής …

Διὰ σοῦ γὰρ τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ τὴν ἔχθραν κατέλυσεν,

ὦ ἁγία Παρθένε.

Διὰ σοῦ ἡ οὐράνιος εἰρήνη τῷ κόσμῳ ἐδωρήθη.

Διὰ σοῦ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης ἐφωτίσθη.

Διὰ σοῦ ἄνθρωποι ἄγγελοι γεγόνασι.

Διὰ σοῦ φίλοι, καὶ δοῦλοι, καὶ τέκνα Θεοῦ ἄνθρωποι ἐκλήθησαν,

καὶ διὰ σοῦ σύνδουλοι ἀγγέλων καὶ συνόμιλοι

ἄνθρωποι ἠξιώθησαν γενέσθαι·

Διὰ σοῦ γνῶσις οὐράνιος, καὶ δοξολογία ἀπὸ γῆς εἰς οὐρανοὺς ἀναπέμπεται.

Διὰ σοῦ παῤῥησίαν ἄνθρωποι ἐν οὐρανῷ πρὸς τὸν Ὕψιστον ἔχουσι.

Διὰ σοῦ τὸν μονογενῆ Υἱὸν τοῦ Θεοῦ ἐγνώκαμεν,

ὃν ἔτεκες, παναγία Παρθένε,

τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστὸν.

Τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Ἐπιφανίου Κύπρου

ἐπισκόπου πόλεως Κωνσταντίας, τῆς Κυπριωνήσο

Ἐγκώμιον εἰς τὴν Παναγίαν Θεοτόκον/Απόσπασμα

-Σήμερα θα σταματήσω ! Δεν χωράει άλλη αναβολή ! Να περνάω τόσα χρόνια και μια φορά να μην έχω αξιωθεί να προσκυνήσω ! Ντρέπομαι που με ρωτάνε και τους λέω πως δεν έχω πάει ακόμα ! Καλά εσύ που πας κάθε χρόνο στο Όρος και να μην έχεις πάει στον Νοικοκύρη μου λένε  ! Να διαβείς την γέφυρά του ! Να πας και στην Παντάνασσα ! Μεγάλη η χάρη ! Οδηγώντας στην Εθνική από Καβάλα με προορισμό την Αλεξανδρούπολη, τα σκεφτόταν όλα τούτα και ήταν αποφασισμένος μετά από πολλές αναβολές , σήμερα να σταματήσει στο Πόρτο Λάγος ! Στην μαγευτική Λιμνοθάλασσα , στο προσκύνημα το τόσο σπουδαίο για την Ορθοδοξία μας ! Στο μετόχι του Βατοπεδίου το ευλογημένο , που φέρνει το Άγιο  Όρος στον κόσμο και μεταφέρει τους πιστούς στις αυλές της Παντάνασσας , της Παραμυθίας και όλων των θαυματουργών εικόνων της απειρωνύμου Παναγίας και Μητέρας του Θεού ! Είναι αλήθεια πως με την δουλειά του , πάντα ο χρόνος που είχε ήταν ασφυκτικά περιορισμένος , μα σήμερα το δίχως άλλο θα έβρισκε τουλάχιστον μια ώρα να κάνει στάση και να αναπαυθεί η ψυχή του ! Να προσκυνήσει στον Άγιο Νικόλαο τον νοικοκύρη του Μοναστηριού , τον έφορό του , της λίμνης τον γαληνευτή , των ψυχών τον ακαταγώνιστο μεσίτη ! Και ύστερα να γονατίσει μπροστά στην Παντάνασσα , να ικετέψει την Άχραντη Μάνα. Δυο νησάκια,  μια χούφτα γης  βαλμένη  απ του Πλάστη τα χέρια και δυο γεφύρια να ενώνουν το φθαρτό με το άφθαρτο !Να μετάγουν τους εκ γης προς Ουρανόν ! Χαῖρε, κλῖμαξ ἐπουράνιε, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός, χαῖρε, γέφυρα μετάγουσα ἀπὸ γῆς πρὸς οὐρανόν!
Αυτά τα λόγια του ήρθαν  μόνο να πει , μόλις αντίκρισε τούτην την ωραιότητα !

Στο ξεκίνημα της πρώτης γέφυρας που ενώνει την στεριά με τον Άγιο Νικόλαο δυο σημαίες ανέμιζαν ! Ο Σταυρός αγκαλιασμένος από εννιά λωρίδες να συλλαβίζει  τα όσια και ιερά    και ο αγέρωχος Δικέφαλος, μαζί να οριοθετούν  της πίστης το ανυπέρβλητο , της Εληνοορθοδοξίας το ακατάβλητο ! Κάθε βήμα του Παύλου πάνω στο ξύλο, κάθε τρίξιμο ταιριαστό με τούτην την παραδείσια ησυχία ,  και μια αφορμή να κινηθεί η ψυχή του , να χαρεί ανεκλάλητα ! Μπήκε στο καθολικό του Αγίου  , όπου μόλις είχε ακουστεί το δι ευχών της απόλυσης από τον Γέροντα Νήφωνα  ! Βγήκε έπειτα να περπατήσει στο δεύτερο γεφύρι να πάει στην Κυρά ! Είδε που ερχόταν και μια Μοναχή κρατώντας από το χέρι ένα πανέμορφο κορίτσι ! Σταμάτησε το βήμα του νιώθοντας μια απερίγραπτη ευφροσύνη …Το πρόσωπο της Καλόγριας μα και του μικρού παιδιού είχαν μια ασυνάντητη λάμψη ….Με δυνατή χαρούμενη φωνή είπε το:

-Ευλογείτε !

- Ο Κύριος να ευλογεί τον κόσμο Του ! απάντησε η ψηλή ρασοφορεμένη γυναίκα !

-Καλημέρα κορίτσι μου …είπε κοιτώντας την μικρή στα μάτια ..Εκείνη μόνο του χαμογέλασε…Έκανε να συνεχίσει στο γεφύρι για την Παντάνασσα …

Δεν έκανε δυο βήματα και  ακούει την Καλογραία  να λέει στο κορίτσι :

-Πάμε παιδί μου ! Τώρα θα σε πάρω στο δικό μου μοναστήρι ! Εκεί θα μονάσεις !

Προχωρώντας ο Παύλος άρχισε να σκέφτεται τούτον τον λόγο ! Δεν αναπαύθηκε τόσο η ψυχή του! Μα μικρό κορίτσι , ούτε δέκα χρονών δεν ήταν ! Να μονάσει ! Οι γονείς του  που βρίσκονται ; Το ξέρουν άραγε ; Τόσο μικρή ; Πήγε και προσκύνησε στην Παντάνασσα , μα δεν του έφευγε από το μυαλό εκείνο το πανέμορφο κοριτσάκι ! Είχε και αυτός 2 μικρές κόρες και όσο να ναι είχε μια ευαισθησία …Γύρισε βιαστικά πίσω στον Άγιο , να βρεί την Μοναχή να την ρωτήσει , να αναπαύσει κάπως τον λογισμό του… Πουθενά όμως εκείνη ! Κοίταξε ως εκεί που έφτανε η ματιά του να διακρίνει το ράσο της , έψαξε για την μικρούλα …τίποτα !  Εκείνη την ώρα ο  Γέροντας Νήφωνας , ο οικονόμος τότε στο Μετόχι,  έβγαινε από το Ιερό…

-Γέροντα ευλογείτε !

-Ο Κύριος παιδί μου !

-Δεν ξέρω αν με θυμάστε , έχουμε συναντηθεί και στο Βατοπέδι πριν 2 χρόνια περίπου ! Από την Καβάλα είμαι …Να σας ρωτήσω κάτι Γέροντα , μήπως ξέρετε μια Μοναχή που πριν λίγο συνάντησα έξω …κρατούσε από το χέρι ένα μικρό κορίτσι …της έλεγε πως θα την πάρει στο Μοναστήρι της να μονάσει …

-Μοναχή ; Πως ήταν ;

-Mια ψηλή και ένα κοριτσάκι πανέμορφο με μακριά μαλλάκια!

-Εντύπωση μου κάνει παιδί μου …Όσοι Μοναχοί και Μοναχές έρχονται εδώ να προσκυνήσουν πάντα με ειδοποιούν μέσω των αδελφών μας και τους συναντώ στο αρχονταρίκι ! Θα το ήξερα λοιπόν …αλλά μπορεί αυτή να μην ειδοποίησε …ποιος ξέρει …Έλα να καθίσουμε παιδί μου …φαίνεσαι αναστατωμένος …

-Μα ήταν μικρό παιδί …από τώρα στο μοναστήρι …

Το θυμάσαι αδελφέ μου το προσωπάκι της ;

-Φυσικά …σαν να την έχω μπροστά μου !

Άνοιξε ένα συρτάρι ο πάτερ Νήφων και έβγαλε κάποιες φωτογραφίες …

-Αυτά όλα είναι παιδάκια που υποφέρουν από ασθένειες Παύλο μου …Μας τις στέλνουν από κάθε μεριά της γης και κάνουμε προσευχή για τα Αγγελούδια …Τις σταυρώνουμε και κάθε μέρα πάνω στην Παντάνασσά μας …Να πάρε να δεις …Πήρε εκείνος τις φωτογραφίες στα χέρια του …Άρχισε να τις κοιτά μια –μια …

-Πάτερ ! φώναξε σχεδόν ! Να το …να το το κορίτσι !Αυτό είναι ! Ώστε είναι άρρωστη; Τι έχει ;

 Έκλεισε τα μάτια του ο παπάς ! Άρχισαν να κυλούν δάκρυα …δάκρυα ασταμάτητα …Σάστισε ο Παύλος …

-Τι …τι συμβαίνει πάτερ …γιατί κλαίτε ; Δεν πάει καλά το παιδί ;

Μάζεψε ο πάτερ Νήφων όλη του τη δύναμη για να καταφέρει να αρθρώσει λόγο …

-Παύλο μου ζήσαμε ένα μεγάλο θαύμα σήμερα ! Είχαμε επίσκεψη της Κυρίας Θεοτόκου παιδί μου !

-Αλήθεια πάτερ ; Είδα εγώ ο άθλιος ..αξιώθηκα να συναντήσω την Παντάνασσα ; Θα γίνει καλά δηλαδή το κορίτσι ; Γι αυτό την κρατούσε από το χέρι ; Δόξα τω Θεώ !

-Χίλιες δόξες και αμέτρητες Παύλο μου …μα δεν είναι έτσι όπως τα σκέφτεσαι τα πράγματα παιδί μου καλό …είπε ο Γέροντας και με αναφιλητά συνέχισε :   

-Το κοριτσάκι αυτό  χθές εκοιμήθη από καρκίνο. Κι αυτήν την ώρα …παιδί μου …αυτήν την ώρα στην  Λευκωσία  κηδεύεται! Ήταν η Παναγία μας παιδί  μου , που τώρα την έχει στην αγκαλιά της !

Τρείς μέρες ολόκληρες ευωδίαζε με ένα υπερκόσμιο άρωμα  το παρεκκλήσι από την χάρη της Μάνας μας της Γέφυρας! Πλημυρισμένο,  σαν τις ψυχές όσων έγιναν κοινωνοί τούτου του αξέχαστου θαύματος !

Θεοτοκοβάδιστα γεφύρια στον πανίερο τούτο τόπο ,  πάντα θα ενώνουν τον εδώ θάνατο με την εκεί Ζωή !

Το τάγμα το Αγγελικό όλο και αυξάνεται ….

Η προσδοκία μας όλο και ενισχύεται δια της Θεοτόκου…

Παράκληση στις θλίψεις μας …

Γέφυρα και παντελής συντριμμός του θανάτου !   

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή Ιστορία έτσι όπως διασκευάστηκε σε μικρό διήγημα !

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον αδελφό μας και συνοδοιπόρο Γεώργιο Δ. ο οποίος την έζησε και μας την γνωστοποίησε .

Ασημένιο Φωτεινό ...( μικρό διήγημα για τον Παράδεισο )

Στου Μόρφου ο Αύγουστος πάντα είναι δακρυσμένος… Παραμονές της Παναγίας, οι μνήμες επιστρέφουν σαν βαρβάρων ριπές εκκωφαντικές , που ακόμα τον στόχο τους δεν πέτυχαν … Η Μηλιά θυμάται όπως πάντα ! Θέλει να μην ξεχνά όσα ο Θεός επέτρεψε να γίνουν στο μαρτυρικό τους τόπο , μα και στο σπίτι τους στην πάνω Ζώθκια και δάκρυα μιας ώριμης πλέον θλίψης , μα και αγέρωχης ελπίδας και προσμονής , δροσίζουν τα σκαμμένα από τον χρόνο μάγουλά της , στου καλοκαιριού το καύμα …
Στην κουζίνα της βρίσκεται και φτιάχνει το ταπεινό φαγί της το αλάδιαγο …Φασολάκια …Να… και αυτά ακόμα , της γης τα γεννήματα , πόσες μνήμες δεν της έφεραν στα μάτια ! Ξεκίνησε και πάλι να ψέλνει λόγια υμνητικά της Παναγίας και του Αγίου τους του Μάμαντος, του ακαταγώνιστού τους προστάτη :
Παφλαγονίας το κλέος και μαρτύρων αγλάϊσμα, φύλαξ και φρουρός των Κυπρίων, ανεδείχθης Μάμα μάρτυς ένδοξε…

Πόσο την ανάπαυε τούτο το τροπάρι …Ένιωθε πως την άκουγε ο Άγιος και γι αυτό φρόντιζε όλα τα λόγια του να ακούγονται καθάρια …Τίποτα δεν αμελούσε η Μηλιά , και πάντα σκόρπιζε του Θεού την Σοφία στους γύρω της… Δεν είχε γνώσεις και σπουδές … Ήτανε όπως έλεγε και ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος , διδαχτή του Θεού , με πίστη αδίσταχτη, μόνιμη κάτοικος της πανελεύθερης πατρίδας του ζωντανού Ευεργέτη , που κανένας δαιμονοκίνητος εισβολέας-κατακτητής δεν θα καταστήσει ποτέ κατεχόμενη ! Του Νομοδότη τα έργα και τα ρήματα , γραμμένα ανεξίτηλα πάντα στην καρδιά της , με της ιερής συνείδησης την αιμάτινη μελάνη, να συμμαρτυρά τα κρύφια Θεάρεστα …

Ακόμα και τον γιό της τον Δεσπότη συμβούλευε και εκείνος με πόση αγάπη και υπακοή την αντίκριζε …Μωρός και ταπεινός γινόταν , ρουφώντας αξεδίψαστα τα λόγια της και τις νουθεσίες της … Πρόσεχε Δεσπότη μου , να μη γείρει ο νούς σου! Πρόσεχε !…έτσι του επαναλάμβανε ως το τέλος της …
Την θάλασσαν διήλθεν ώσπερ ζών, και ταύτης τρικυμίας χαλινών, θαυμασίως λάρνακά σου, Μόρφου τη πόλει κατεστήριξας…
-Τέτοιες μέρες ήταν που ο Πέτρος το σπλάχνο μου έφυγε …Στις μέρες τις φριχτές , στου Αττίλα τον όλεθρο, παραμονές της Παναγίας σκοτώθηκε σε εκείνο το δυστύχημα .…
-Αχ γιέ μου ..24 χρονών παληκάρι … Κάνε Άγιέ μου να ναι μαζί όλοι εκεί κοντά σου… Θυμόταν η Μηλιά τον άνδρα της τον Νικόλα που έφυγε νέος στα 50 του και τον άλλον το γιό τους τον Ανδρέα , μα και την αγιασμένη μάμα της την Μυροφόρα την Θεοχάραινα , της κάτω Ζώδειας την Οσία γυναίκα …
-Δόξα σοι ο Θεός …μονολόγησε και τέλεψε του Αγίου το απολυτίκιο …
Διό εν τη μνήμη σου σοφέ, ευώδες μύρον βρύει εξ αυτής. Δόξα τω Θεώ τω ενεργούντι δια σού πάσιν ιάματα…
-Αχ η μανούλα μου με το νέο της φόρεμα του Παραδείσου την στολή ! μονολόγησε ξανά κατεβάζοντας απ την φωτιά τα φασολάκια …
Χαμογέλασε στον συνειρμό που ήρθε και την συνάντησε ! -Φασολάκια καθάριζε κι η θεία Μάρθα η αδελφή της μάμας μου μόλις εκείνη της εμφανίστηκε μετά τον θάνατό της !
Δεκαεπτά χρόνους μικρότερη από την Μυροφόρα …Σαν μάνα της πάντα την ένιωθε σε ολάκερη την ζωή τους ! Και μόλις έφυγε, ένιωσε πως ορφάνεψε ξανά ! Τι κι αν έφτασε εκείνη στα 97 …Τον ένιωσε τον αποχωρισμό έστω τον πρόσκαιρο στα κατάβαθά της η θειά Μάρθα ! Στα 80 της τότε , όλα όσα της δίδαξε η αδελφή της πλέον ήταν δικό της βίωμα και οι προσευχές οι τόσες που από μικρή της μάθαινε, συνέχεια δεν έφευγαν από τα χείλη της …Ένιωσε παράξενα που ξεκίνησε να προσεύχεται με μια δική της προσευχή- παράκληση αμέσως μετά την κηδεία της… Φτάνει λίγο-λίγο και το δικό μου τέλος σκεφτόταν συνέχεια …
-Αχ αδελφούλα μου , μανούλα μου Μυροφόρα, πολύ σε παρακαλώ, πες στον Χριστό μας να με βάλει όπου είσαι και εσύ ! Μήνες ολόκληρους τούτην την ευχή !
-Να με βάλει ο Χριστός μας όπου είσαι κι εσύ !
Και έφτασε εκείνο το μεσημέρι στην κουζίνα της θειάς Μάρθας …Καθάριζε φασολάκια μόλις της εμφανίστηκε μπροστά της η Μυροφόρα …Σάστισε απ το απότομο , μα γαλήνεψε αμέσως μόλις αντίκρισε το αγαπημένο πρόσωπό της! Μέσα στο Φως τούτο λουσμένο ! Ντυμένη με ένα γαλάζιο ασημένιο φωτεινό φόρεμα ! Δεν ήταν όνειρο , ήταν υπόσταση και γεγονός ! Μπροστά της η αδελφή της !
–Μυροφόρα μου , αδελφούλα μου ,ήρθες ! Που είναι τα τσεμπέρια σου τα διπλά στο κεφαλάκι σου , τα μαύρα σου τα ρούχα ; Τι είναι τούτο που φοράς αδελφή μου ;
-Αυτά φοράμε εδώ , τούτα είναι τα ρούχα όλων μας στη χορεία !
-Μυροφόρα μου ,είχα ξεχάσει πόσο όμορφη ήσουν ! Με άκουσες και ήρθες αδελφούλα μου, μανούλα μου ! Πες μου σε παρακαλώ ,έχω αγωνία … παρακάλεσες τον Χριστό μας για εκείνο που σου είπα τόσες φορές ;
-Ναι , παρακάλεσα , πολλές φορές και πολύ θερμά !
-Και λοιπόν , τι σου αποκρίθηκε ο Κύριός μας ; Θα με βάλει και εμένα εκεί που είσαι και εσύ; Να είμαστε ξανά συνέχεια μαζί ;
-Αδύνατον ! μου είπε ο Κύριος !
-Αδύνατον ;μα γιατί ;
-Γιατί Μάρθα , εμένα με έχει βάλει η Θεία του Δικαιοσύνη πολύ ψηλά ! Δεν γίνεται μου είπε να έρθεις εσύ εκεί !
-Τόσο άθλια είναι η ψυχή μου …που δεν αξίζει …είπε θλιμμένη η Μάρθα ..
-Όχι , δεν είναι αυτό …Εμένα μόλις ανέβηκα με τον Άγγελό μου και Τον προσκύνησα για τρίτη φορά στις σαράντα ημέρες , ο γλυκύτατος Ιησούς χαμογέλασε και είπε : Η Μυροφόρα να οδηγηθεί στην χορεία των Παρθένων , των Οσίων γυναικών !
-Μα , Μυροφόρα μου,  εσύ είχες 4 γέννες, πως και σε έβαλε εκεί ο Χριστός μας ;
-Στον Ουρανό αδελφή μου η παρθενία δεν λογαριάζεται όπως κάτω στην γη …Απ όταν κοιμήθηκε ο Θεοχάρης , που έμεινα 35 χρονών μόνη μου με 4 παιδιά , τόσο πολύ πρόσεχα τον νου μου , που ούτε καν δεν σκέφτηκα ποτέ τίποτα το εφάμαρτο , το ακάθαρτο έστω στο ελάχιστο να τον λερώσω ! Εξήντα-δύο χρόνια στα μαύρα , με εκείνο το διπλό μαντήλι στο κεφάλι ! Όχι γιατί πενθούσα , μα γιατί συνέχεια ζούσα του Αποδείπνου τα λόγια …για την νήφουσα καρδιά ! Συνέχισε Μάρθα μου τον αγώνα σου ! Στέλνε λαχτάρα σωτηρίας και φιλότιμο στον Ουρανό ! Στέλνε δάκρυα μετανοίας , ελεημοσύνες και προσευχές ! Κράτα ως το τέλος τον καλόν αγώνα και έχει καλόν και όμορφον τόπο και για σένα ο Χριστός μας …
Έσβησε όπως ήρθε εκείνη η υπερκόσμια λάμψη …Χάθηκε η μορφή της από μπροστά …Μα έμειναν τα λόγια της αδελφής της τα τελευταία, τα γεμάτα αληθινή Ζωή ... Θυμόταν και η Μηλιά ως το τέλος της το επίγειο, τα θαυμάσια που έζησε η θειά της εκείνο το μεσημέρι …
Η θειά Μάρθα ακόμα και σήμερα που έφτασε 103 ετών , νήφει και προσδοκά τον καλόν τον τόπο τον ετοιμασμένο …Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε που είδε την αδελφή της την Μυροφόρα λουσμένη στο Φως ! Δεν κύλησε μέρα που να μην προσπαθεί να του αλλάξει του Χριστού μας την γνώμη και το αδύνατον που κάποτε αποκρίθηκε… Μια νέα προσευχή –παράκληση από τότε δεν έλειψε στιγμή απ την καρδιά της: Να μπορούσε λέει να ντυθεί κι η ίδια εν εκείνη τη ημέρα, αυτό το …Ασημένιο Φωτεινό !

Νώντας Σκοπετέας 

Διασκευασμένο διήγημα από ομιλία του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Μόρφου κ.Νεοφύτου. 

Εις μνήμην και αγαθή ανάμνηση της κατά σάρκα Μητέρας του Μηλιάς και της Γιαγιάς του Μυροφόρας …

Νύχτα στο κελί του Αγίου Παϊσίου

Πόσα χωράει η μνήμη ;Πόσα ερεθίσματα, πόσες εικόνες ; Λήψη –αποθήκευση –ανάκτηση , ανάκληση , ανάμνηση …Τα στάδια που μας οδηγούν στο να θυμόμαστε το ο,τιδήποτε . Ένα πρόσωπο , ένα όνομα , μια ημερομηνία, μια μυρωδιά , ένα χαμόγελο , ένα δάκρυ … Η ένταση  στην λήψη θα οδηγήσει στην καλύτερη αποθήκευση , στην πιο εύκολη ανάκληση ! Σωτήρια η μνήμη , λυτρωτική κάποιες φορές . Ολέθρια όταν ενώνεται μόνο με την κακία …Η μνησικακία ! Βδελυρή στα μάτια του Παναγάθου και Αμνησικάκου Θεού μας ! Θαυμαστοί όλοι εκείνοι , που έχουν και μεγάλες αποθήκες μνήμης,  μα και ταχείς και επιτυχείς τις διαδικασίες ανάκτησής της . Και ο θαυμασμός μας επιτείνεται όταν η διαδικασία λήψης διήρκεσε ελάχιστα ! Συναντάς για παράδειγμα έναν Αγιορείτη Γέροντα για πρώτη φορά στην ζωή σου , μιλάς μαζί του για ελάχιστα λεπτά της ώρας  , του δίνεις τα ονόματα των δικών σου να δέεται για υγεία και θείο φωτισμό , για ανάπαυση κεκοιμημένων …Τον  επισκέπτεσαι ξανά  ύστερα από λίγα  χρόνια , εκείνος στο μεσοδιάστημα έχει συναντήσει αμέτρητο αριθμό αδελφών –προσκυνητών και μόλις σε βλέπει , σε προσφωνεί με το όνομά σου και σε ρωτά ονομαστικά για τα παιδιά σου !

Στ΄ αλήθεια τι είναι αυτό που όξυνε τόσο την μνήμη τούτου του Γέροντα ; Τι ήταν εκείνο που αύξησε τόσο τον αποθηκευτικό της χώρο ; που τον έκανε να σε θυμηθεί σαν να μίλησες μαζί του μόλις χθες; Η προσευχή και μόνο ! Το σύμπονό του για τον σύμπαντα κόσμο αδιακρίτως! Το Φως που εκλύεται από αυτό τη δυνάμει του Παρακλήτου Ουρανίου Βασιλέως ! Έτσι και ο Άγιος Παϊσιος ! Δεν λησμόνησε ποτέ κανέναν !

Πόσους δεν κουβαλούσε συνέχεια στις πλάτες του αυτός ο ισχνός καλόγερος …Τα πάθη , τις ανάγκες , τις θλίψεις , τις στενοχώριες , τα προβλήματα , την αγνωσία, την πλάνη , την αμέλεια , την αμετανοησία ! Δάκρυα ασταμάτητα , προσευχή ασίγητη ! Σύντριμμα , ερείπιο γινόταν ύστερα από  μια ολονύχτια δέηση για τον σύμπαντα κόσμο , μα και για όλους τους αναρίθμητους εμπεριστάτους , που ποτέ πια δεν έφευγαν από τον νου και την ψυχή του !

Μέσα στις δικές του  θλίψεις  , τις τόσες δυσκολίες και στις αλγεινές στιγμές που είχε στην καθημερινότητά του , στα βάσανα , στις αρρώστιες  τις επώδυνες , στον ανηλεή και ασταμάτητο πόλεμο από τον μισόψυχο εχθρό , στην διαρκή αγωνία και τον πόνο για τον συνάνθρωπο,  πάντα τα κατάφερνε και στον ελάχιστο χρόνο που περίσσευε για λίγη σωματική ανάπαυση , εκείνος καθόταν σε ένα μικρό τραπεζάκι με λιγοστό φως να στείλει μια απόκριση , ένα γράμμα , μια επιστολή σε έναν αναγκεμένο , να συμπληρώσει κάποιες μνήμες σε ένα πνευματικό ημερολόγιο ! Να ωφεληθούν ψυχές που κάποτε θα διαβάσουν τούτες τις πολύτιμες καταγραφές !

Πάμε πίσω στον χρόνο ! Είναι νύχτα καλοκαιρινή στον Άθωνα , πυρακτωμένη από τις φλογές των ικεσιών  . Έξω τα τριζόνια πέμπουν μεσονυχτικά μελωδήματα !Στον Τίμιο Σταυρό και στην Παναγούδα , ο Γέροντας κάθεται και παίρνει μπροστά του ένα τετραδιάκι . Να καταγράψει μνήμες από την Αγιασμένη του πορεία σε τούτο το πρόσκαιρο  , να τις μοιράσει κάποτε αντίδωρο , να γαληνέψει , να φωτίσει η διδαχή τους ! 

Νύχτα στο κελί του Αγίου !Ξεκινά εκείνος να γράφει με τα ταπεινά του γραμματάκια , τις χαριτωμένες μουντζούρες του , τα ανώδυνα γραμματικά του λάθη , τον πυκνογραμμένο και αείρροο άνωθεν υπαγορευμένο  λόγο του : Πριν πολλά χρόνια με είχε επισκεφθεί ένας απλός Χριστιανός καλοκάγαθος …Στα χέρια μας εκείνο το τετράδιο με τις μνήμες του Αγίου …Ξεκινάμε παραμονές της Εορτής του να το ξεφυλλίζουμε…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 2 εκπομπών ,στις οποίες ως επί το πλείστον διαβάζεται το εξαιρετικό βιβλίο με τίτλο ΟΣΙΟΥ ΠΑΪΣΙΟΥ «ΩΦΕΛΙΜΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ». Μία έκδοση της Ιεράς Μονής Αγίου Ιλαρίωνος Προμάχων Αριδαίας τη επιμελεία του Ιερομονάχου Παϊσίου .

Εκατόμπυλος Ουρανός( Παναγία Εκατονταπυλιανή)

Τρία κλίτη και εκατό πύλες . 
Μνήμη και παρόν .
 Μεγαλοπρέπεια και μελλόντων αγαθών πρόγευση .  
Συγκλονισμός και υπόσταση ελπιζομένων. 
Όσο κι αν ψάξεις , όσες φορές κι αν μετρήσεις , ενενήντα εννέα πόρτες θα βρεις . Η εκατοστή θα ανοίξει μαζί με μια άλλη . Την σφραγισμένη της Αγιάς Σοφιάς . Έκσταση και παραμυθία . 

Εκατόμπυλος Ουρανός !

Παρεκκλήσια , κελιά και βαπτιστήρια , να καθρεφτιστούν όλα στη λάμψη μιας ακοίμητης λυγερόκορμης λαμπάδας που ο πόνος έμπηξε στα εύσπλαχνα σωθικά της Θεομάνας,  σιμά στο εικονοστάσι της το πανώριο . Προσκύνημα 18 αιώνες μετά το ευλογημένο προσάραγμα της Αγίας Ισαποστόλου στο καταφύγι της Παροικιάς .

Παναγιά μου Εκατονταπυλιανή θα ρθουμε σήμερα όλοι μας έστω και νοερώς  να σ ικετέψουμε ...

Να σου αναπέμψουμε ικετήριες προσευχές , προσφωνώντας σε με όσα προσωνύμια συνόδεψαν στους αιώνες το πανάχραντο όνομά σου , σαν η οδύνη και η ελπίδα έγειραν τα γόνατα μπροστά στο ταπεινό και φωτοδόχο Πανάγιο πρόσωπό σου …

Παροικίας και Πάρου δόξα και καύχημα , Αειπάρθενε Κόρη και Παναμώμητε , τω περιλάμπρω σου Ναώ οι προσερχόμενοι πιστώς Υπερένδοξε Αγνή , λαμβάνουσιν ιατρείαν και σε υμνούσι Παρθένε , εις σωτηρίαν των ψυχών ημών .

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Το τάμα της Γεθσημανής

Χαρείτε ρημοκλήσια ταπεινά , στου ουρανού τις άκριες υψωμένα

και σεις τα θαλασσάρικα μ ΄αρμύρα κεντημένα …

Χαρείτε αγέρηδες λιβανωτοί και κύματα του μελτεμιού

που μοιάζετε με σκαλοπάτια ασβεστωμένα ,

να φέρετε στη Χάρη Της

τα πονεμένα τάματα και γόνατα απ τις μετάνοιες ματωμένα …

( Ν.Σκ. απόσπασμα από : «Της Παναγιάς το ξόδι»

Χτυπούν οι  καρδιές των Ορθοδόξων .Και ακούγεται ο χτύπος σαν τάλαντο εσπερινό και ορθρινό καμπάνισμα ,στης Παναγιάς το ξόδι . Φτερακίζουν οι ψυχές ως της Γεθσημανής το λιόφυτο περιβολάκι . Δάκρυ και έλεος ποτισμένη η γης , που άγγιξαν τα γόνατα  της Κυρίας των Αγγέλων  , σαν ο  Αρχιστράτηγός τους , διάκονος της κρυφιομύστου βουλής , των απορρήτων κομιστής, ο Γαβριήλ  μήνυσε σε Εκείνην , την Μάνα της Ζωής  , όπως παλιά στο ξεκίνημα του καινού κόσμου , δυσπαράδεκτα για την ψυχή Της μελλούμενα .   Γνώση άγνωστη,  τούτη η υπέρ λόγον  μετάστασή Της , γήθεν προς Ουρανόν και τον Θεϊκό Νυμφώνα . Στον αγλαόκαρπο και ευσκιόφυλλο κήπο της πίστης μας τον Πανάγιο , στην Γεθσημανή ! Ευαγγελισμός της Μεταστάσεως της Θεοτόκου ! Επιτάφιος της  Παναγιάς ! Τάμα να βρίσκεσαι εκεί , ιδίως τούτες τις ώρες ! Μα είν΄ η ψυχή που ταξιδεύει ! Όχι το σώμα ! Είναι η αγαθή ψυχή , που κάνει το θέλω πάντα ανίκητο μπροστά στο αναβλητικά ακηδές και άβουλα  οκνηρό μπορώ . Τα κατάφεραν και το εκπλήρωσαν τούτο το τάξιμο ψυχούλες , έστω και αν δεν βρέθηκαν ποτέ υποστατικά στον κήπο των ελαιών .

Τις ταξίδεψε θαυμαστά η πίστη και η ευλάβεια και τα κατάφεραν λίγο πριν ξεπνεύσουν,  εκεί να κλίνει η ψυχή τους το τελευταίο γόνυ … Όπως η Γεθσημανή μια γυναίκα του πόνου και της ελπίδας …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της ραδ.σειράς  «Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως» ,  όπου διαβάζεται το διήγημα : «Γεθσημανή» από το βιβλίο της Μυρσίνης Βιγγοπούλου : «Γυναίκες του πόνου και της Ελπίδας/Εκδ.Άθως»

Οι άγιοι Δεκαπεντιστάδες …

Αναμνήσεις παιδικές , καλοκαιρινές . Χρόνια ανέμελα  και νοσταλγικά αθώα . Αμέριμνα από τα βιωτικά ! Χαρούμενα αληθινά ! Μυρωδιές , ήχοι και γεύσεις που ακόμα και σήμερα σαν κλείσεις τα μάτια σου , σε μεταφέρουν σε αυτό το υπέροχο και ανόθευτο χθες ! Κάθε γενιά έχει τα δικά της ξεχωριστά θυμητάρια …Όσο πιο παλιά,  τόσο πιο απλά με μια αξέχαστη και απερίγραπτη συνάμα αγνότητα . Εκείνα τα παιδιά γίνηκαν σήμερα γονιοί . Κρατήθηκαν κάποιες μυρωδιές αναλλοίωτες .Το μαρτυρά ακόμα , ένα απαλό χάδι σε φουντωμένο βασιλικό και σε λεβάντα που φύτεψε ο Θεός εκεί στην άκρη του χωμάτινου ακόμα δρόμου,  στην βόλτα  των παιδικών τους ονείρων !  Και οι ήχοι της πλανεύτρας θάλασσας και του ανύσταχτου  μελωδού γρύλου   σαν σκοτάδι σκεπάσει ,  κρατιούνται απαράλλαχτοι  σαν την πρώτη φορά που τους  σφάλισαν τα βλέφαρα γλυκά , σαν η κούραση της λιόχαρης μέρας τους  έγειρε στο βαλμένο χάμω  στρώμα με το παραθύρι ορθάνοιχτο στον ουρανό  και στην δροσοσταλιά της καλοκαιρινής νυχτιάς . Και οι γεύσεις ;  Κάπως δυσεύρετες οι γεύσεις του χθες ! Μα όλοι τις αναζητούν ! Καλοκαίρι με γεύσεις από τα φρούτα του και τα ζαρζαβάτια του και τα παγωτά απ τους πλανόδιους πωλητές τους .

-Είναι από αγνό γάλα ! Τα πήραμε από ένα γαλακτοκομείο που φτιάχνει και παγωτό τώρα το καλοκαίρι ! Δοκιμάστε ! Τα φέραμε  να σας κεράσουμε ! Με πολύ αγάπη ! Δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά στο εμπόριο !Να φάνε και τα παιδιά !

Θυμίζει τα παλιά τα παγωτά θυμάσαι ; 

-Μην προσφέρεις στον μικρό ! Δεν τρώει , νηστεύει !-Άντε βρε μικρό παιδί ! Τι θα γίνει με τόση ζέστη αν δροσιστεί και φάει ένα παγωτό ; Θα χαλάσει ο κόσμος; 

-Έλα αδελφέ μου είπε η πολύτεκνη  με 6 παιδιά μάνα, έλα  να σου δείξω κάτι ! Τον οδήγησε στην κουζίνα της ! Στάθηκε ακριβώς μπροστά στην πόρτα του ψυγείου. 

Εκεί  δεν είδε ούτε μαγνητάκια ούτε κολλημένα σημειώματα και φωτογραφίες όπως συνηθίζουν οι πολλοί , παρά μόνο 3εικονίτσες ! Μια του Εσταυρωμένου Ιησού , μια της Ιεροσολυμίτισσας Παναγίας και μια ενός Αγίου που μέχρι εκείνη την ημέρα μόνο ακουστά αυτός τον είχε  ! Εικονιζόταν κρατώντας έναν πάπυρο με σημειωμένο πάνω του :  Ου μη απαρνήσομαι Κύριον τον Θεόν μου,  ουδ αθετήσω τας  εντολάς Αυτού! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης ! -Μαρτύρησε 15 μόλις χρονών ! Όσο είναι ο μεγάλος ο γιός μου ! μίλησε η πολύτεκνη μάνα !–Ξέρεις γιατί ; Γιατί αρνήθηκε να φάει κρέας και να αρτυθεί μέσα στην Νηστεία της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο! Και μάλιστα ήταν η μάνα του που τον εκλιπαρούσε θρηνώντας τα νιάτα του να φάει για να σωθεί ! Μα εκείνος δεν υποχώρησε ως το τέλος ! Κράτησε την πίστη του και τίμησε την μνήμη του σφαγιασθέντος ιερέα πατέρα του !

Πήγε αμέσως ο νους στο ευλογημένο συναξάρι ! Στην πρώτη μέρα της μεγάλης νηστείας στο Πάσχα του καλοκαιριού ! Μήν Αύγουστος, έχων ημέρας λα΄. Η ημέρα έχει ώρας ιγ΄, και η νυξ ώρας ια΄ .Την πρώτη του μηνός Αυγούστου ! Η θυσία των 7 αδελφών Μακκαβαίων , που προσπάθησαν να τους υποχρεώσουν να φάνε χοίρειον κρέας , της Μητέρας τους Σολομονής που τους ενθάρρυνε στο μαρτύριο και του στερρεού διδασκάλου τους Ελεαζάρου . Μαζί τους και η Αγία Ελέσα  παρθενομάρτυρας 14 χρονών,  που στα Κήθυρα γιορτάζουν σαν συμπροστάτιδα με την Μυρτιδιώτισσα . Στο Μοναστηράκι της ανέβαιναν από τα παλιά τα χρόνια οι ευλογημένοι δεκαπεντιστάδες της Παναγίας , να νηστέψουν και να ξεροφάγουν και να καρτερέψουν με προσευχές και γαλήνη την μεγάλη γιορτή της Κυράς . Και η μικρή Ελέησα…Ελέσα , ενισχύει έστω κι αυτούς τους λίγους που ακόμα κρατούν το έθιμο στου Αυγούστου τα πρώτα σήμαντρα .

Μακάρι να αποκτήσουν τέτοιες άγιες συνήθειες τα σημερινά παιδιά ! Να γίνουν και αυτά της Παναγιάς δεκαπεντιστάδες  ! Να μάθουν και να απολαύσουν αληθινά την μεγάλη αξία της νηστείας .Να τα διδάξουμε με διάκριση και με αγάπη και με βίωμα ! Με το παράδειγμά μας και με ό,τι ο Θεός οικονομήσει για την κατήχησή τους . Όπως η πολύτεκνη μάνα που στερέωσε πάνω στην πόρτα του ψυγείου της ,  έναν ανυποχώρητο Άγιο ! Και αυτός , Άγιος Δεκαπεντιστής ! Δεν τον έβαλε εκεί αυστηρά για να ελέγχει ή αδιάλλακτα  να απαγορεύει,  μα για να φωνάζει σε όλους μας με τις νωπές του πληγές απ του αγαρηνού αφέντη του το σπαθί , αυτό που ο Μέγας Βασίλειος αιώνες πριν  Θεοδίδακτα διετύπωσε ,  πως η νηστεία νομοθετήθηκε μέσα στον Παράδεισο ! 

Θα νοστιμέψουν τότε όλα ! Και τα πιο ταπεινά θα γίνουν εύγευστα ! Το λίγο ψωμί , της γης ένα γέννημα και δυο γουλιές  νερό θα χορταίνουν σώμα και ψυχή ! Μπροστά τα Άγια παιδιά , ο  Άβιβος ο  Αντωνίνος, ο Γουρίας, ο Ελεαζάρος, ο Ευσέβωνας, ο Αχείμ, ο Μάρκελλος, η Ελέσα και ο Άη Γιάννης εκ Μονεμβασίας , της Παναγιάς οι δεκαπεντιστάδες και ξοπίσω όλοι εμείς που με κλειστά τα μάτια λαχταράμε την αλήθεια του χθες και τα παιδιά μας που αξεδίψαστα όλο γυρεύουν τη γνώση και το βίωμα της Ορθοδόξου Πίστεως  …Καλή Παναγιά !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Φυγή Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο - Ιωάννης Χαρίλαος Βράνος

Σύνορα ασύνορα …Χαίροις Πάτερ Παΐσιε !

Έχει μια απερίγραπτα θεραπευτική δύναμη η όμορφη μουσική. Και τα τραγούδια και οι στίχοι τους,  μπορούν σε μια στιγμή να γίνουν προσευχές , να μιλούν για τον Θεό ! Είναι θέμα προαιρέσεως , καλού λογισμού , Χριστοκεντρικής προσέγγισης και βιωτής . Όλα , μα όλα για τον Χριστό μας ! Όλα από Εκείνον και για Εκείνον ! Η Αγία μετατρεψιμότητα , όπως έλεγε κάποιος  ! Ακόμα και τα φαινομενικά αταίριαστα και ασύναπτα , γίνονται όμοια και σχετικά  με την  δύναμη της αγάπης του Χριστού . Υπάρχει  ένα τραγούδι  σπάνιας μελωδικότητας και ποίησης . Σίγουρα πολλοί το γνωρίζουν!  Λέει κάπου στο ρεφραίν του : «Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς,  όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς και να στους τραγουδάνε στον ουρανό , οι βραδινές παρέες των αστεριών». Το έχει γράψει ο σπουδαίος τραγουδοποιός Νίκος Ζούδιαρης . Και ο τίτλος του παλιού κλασσικού πλέον δίσκου , όπου εμπεριέχεται το τραγούδι : «Αφήλιο»! Όρος Αστρονομίας !  Αφήλιο είναι το σημείο της τροχιάς ενός σώματος , που βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο. Το αντίθετό του είναι το περιήλιο . Στο περιήλιο η απόσταση από τον ήλιο είναι η ελάχιστη ! Ακούγοντας λοιπόν το τραγούδι για αρκετές φορές και σιγοψιθυρίζοντάς το,  αναλογιζόμουν  σε ποια απόσταση από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης βρίσκομαι εγώ ο ταλαίπωρος …Ευχήθηκα τότε , όλων μας οι ψυχές  να βρίσκονται στο περιΉλιο σημείο …Σιμά στο Χριστό μας και όχι τόσο απομακρυσμένοι ! Σου στέλνω με τα αγέρι χαιρετισμούς …ξανακούστηκε ! Κι ήρθαν μπροστά μου τα 24 γράμματα του αλφαβήτου μας ! Του μόνου που ξεκινά και τελειώνει με Α και Ω . Πουθενά αλλού αυτό το Ω ! Με Α και Ω ξεκινά και τελειώνει το Αγαπώ . Το Α και το Ω που είναι ο αποκεκαλυμμένος Χριστός μας ,  ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ! (Αποκάλυψις 1,8). Σου στέλνω με τα αγέρι χαιρετισμούς …Μπροστά μου τώρα οι 24 οίκοι της Κυρίας των Αγγέλων .Οι Χαιρετισμοί της Ενδοξοτέρας !

Ήταν μια μανούλα που όταν έφευγαν απ το σπίτι οι δυο της γιοί με τις μηχανές τους ποτέ της δεν τους εμπόδιζε ! Και ας άκουσε κάποτε  την γειτόνισσα να της φωνάζει :- Καλά δεν ανησυχείς ; Δεν τους μιλάς ; Θα σκοτωθούν καμιά μέρα ! Τρέξε , φώναξε , απαγόρευσε ! Και εκείνη της απάντησε : - Για τον μεγάλο έχω την Παράκληση και για τον μικρό τους  Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Τόση απλότητα , τόση πίστη , τόση θυσιαστική , ατίμητη αγάπη !  Από το Α ως το Ω ! Νύχτα στέλνουν τις δεήσεις τους  όλες οι πονεμένες μα ελπίζουσες ψυχές ! Νύχτα έστελνε και ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Εύβοιας τους Χαιρετισμούς του , σε όλους τους μεσίτες , τα άστρα του ουρανού , τους γνήσιους φίλους του Χριστού μας ! Τα λάμβαναν τα χαιρετίσματα ! Όλοι οι εκλεκτοί ! Τα έστελνε με του Αγίου Πνεύματος το αγέρι ! Στον όσιο Δαβίδ ! Στον Άγιο Νεκτάριο ! Στον Άγιο Χαραλάμπη ! Στην Αγία Παρασκευή ! Στην Αγία Μαρίνα !

Είναι του μεσονυκτικού οι δακρυσμένοι άγρυπνοι  που στέλνουν Παρακλήσεις και Χαιρετισμούς   από το Α ως το Ω ! Αυτό θα κάνουμε και εμείς σήμερα ! Θα στείλουμε με τ  αγέρι που χορηγεί Ζωή , χαιρετισμούς στον Άγιο Παῒσιο τον Αγιορείτη ! Χαίροις Πάτερ  Παῒσιε  θα του φωνάξουμε ! Ό, τι κι αν έρθει βοήθησε μας με τις Θεοπειθείς σου ικεσίες ! Σπεύσε , παρηγόρησε , δυνάμωσε την μετρημένη μας πίστη ! Τώρα στις μέρες της πανίερης μνήμης σου ! Εσύ που δεν βγήκες ποτέ μέσα απ τα σύνορα τα ασύνορα του Α και του Ω ! Που έκανες πράξη το Αγαπώ!  Που έμεινες στο περιήλιό Του το αιώνιο !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη  εκπομπή , αφιερωμένη στους Χαιρετισμούς του Οσίου Παῒσίου του Αγιορείτου , συνεταγμένους  από τον π.Χριστοφόρο Καραβία, Ιεροκήρυκα της Ι.Μ.Ύδρας .

Το Συν που μας λυτρώνει …Πέτρου και Παύλου

Το Συν , το Ένα , το ομοθυμαδόν είναι ατελευτήτως το κυρίαρχο και ζωογόνο  ζητούμενο  στην αγία μας πίστη . Το ίνα ώσι έν ήταν το σπαραχτικό αίτημα της συγκλονιστικής προσευχής του Θεανθρώπου λίγο πριν το θεληματικό του  Άγιο Πάθος . Το Συν είναι πάντα το ζητούμενο σε οποιαδήποτε έκφανση της πνευματικής μας  όποιας διαδρομής . Συνεχώς στο νου και στην καρδιά μας ο διπλανός , ο κάθε πλησίον , ελάχιστος των αδελφών Του των ελαχίστων . Συμπροσευχή , συμπόρευση ,συναλληλία συναμαρτωλών ελπιζόντων στην Θεία χάρη και στο άμετρο έλεος του φιλεύσπλαχνου  Πατέρα . Σύναξη ! Σπουδαία μέρα μες στον ευλογημένο ενιαυτό , κάθε εορτή συνάξεως . Μετά από κάθε σπουδαίο γεγονός , καθοριστικό για την σωτηρία των ανθρώπων , μετά από κάθε μεγάλη Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή , έχουμε την σύναξη προς τιμήν εκείνου του προσώπου που διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στις πανίερες μνήμες , στο διαρκές παρόν της Ορθοδοξίας μας . Σε Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή , η επομένη ημέρα είναι εξίσου σημαντική και σε αυτήν επαναλαμβάνονται οι περισσότεροι ύμνοι της εορτής ! Μετά τα Χριστούγεννα θα συναχθούμε για να τιμήσουμε την Παναγία . Μετά τον Ευαγγελισμό οι πιστοί συνάζονται για να εορτάσουν τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τα θεία του μελωδήματα . Μετά τα Άγια Θεοφάνεια σύναξη τελούμε του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου . Σε Εκκλησιές οι πιστοί και σε μοσχολιβανισμένες σελίδες του συναξαριού συναθροίζονται όλο και περισσότεροι Άγιοι . Στα πεφιλημένα και λαοφιλή συναξάρια που στήριξαν την πίστη και την διατήρησαν απόρθητη και απαρασάλευτη σε δύσκολους καιρούς διωγμών και Θεομάχων ! Αυτό το συν ευτυχώς κρατά και κάποιους « δυσανεκτικούς» σε ό, τι δεν ευλογεί ο Θεός …Το συν που ξέρει όμως να ορθοτομεί τον λόγο της μόνης Αλήθειας!  Που γνωρίζει να απομακρύνει την κακοδοξία , τους εξωραϊσμούς και τις ανίερες θλιβερές υποχωρήσεις ! 

Δυο είναι αυτοί που συγκρατούν την Εκκλησία στη περίφημη και τόσο συχνά  απαντώμενη εικόνα της συνάξεως των Αγίων Αποστόλων . Πέτρος και Παύλος ! Πάντα τους θωρούμε αντικριστά στις κολώνες των μεγάλων Εκκλησιών ! Ακατάβλητοι στυλοβάτες της Νύμφης του Χριστού ! Και στου Ναούς που τους αφιερώνονται στέκονται στο τέμπλο και οι δυο ! Ποτέ μόνος του  ο ένας ή ο άλλος ! Κάποτε μια ευλαβής γυναίκα θέλησε να αφιερώσει ένα εικόνισμα στον Άγιο Παύλο . Το παρήγγειλε λοιπόν με χαρά να ζωγραφιστεί και έπειτα θα το πήγαινε στην ενορία της,  να το αφήσει σαν τάμα . Το ίδιο βράδυ είδε σε ζωντανό όνειρο , τον Απόστολο των Εθνών γλυκά να την μαλώνει λέγοντάς της : Μην τολμήσεις να πας εικόνισμα χωρίς τον αδελφό μου ! Και έτσι εκείνη η κυρούλα , άλλαξε το σχέδιό της  και παρήγγειλε εικόνισμα και με τους δυο πρωτοκορυφαίους,  όπου εξιστορήθηκε για ακόμα μια φορά ο Άγιος ασπασμός τους!

Γι αυτό και συνεορτάζουν ! Γι αυτό και ατενίζουμε με δέος και έκσταση τον περίφημο εναγκαλισμό τους  και ασπασμό της αγάπης  στις κοινές ιστορικές τους εικόνες σε πολλά ορθόδοξα σεβάσματά μας , στην Πάτμο του  Αγιογράφου Αγγέλου και στην Αγιορείτικη Καρακάλλου της οποίας είναι και προστάτες . Για το παμπόθητο αυτό συν της πίστης μας ! Κάποιοι έχουν ιστορικά αμφισβητήσει την ομόνοιά τους και της ανόθευτη φιλαδελφία τους ! Θυμούνται εκείνο το απόσπασμα από την προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου :  «Ὅτε δὲ ἦλθε Πέτρος εἰς Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένος ἦν» (Γαλ. 2, 11) . Ατυχώς και  αβίαστα βγάζουν συμπεράσματα για ρήξεις και τσακωμούς και ψυχρότητες ! Οι δυο ακούραστοι εργάτες του Ευαγγελικού Νόμου δεν απώλεσαν ποτέ το συν τους ! Για το  συγκεκριμένο περιστατικό αν κανείς μελετήσει βαθύτερα τις περιστάσεις και τα περιγραφόμενα μα και αν διαβάσει τα σχετικώς παραδομένα από το μελισταγές στόμα του Αγίου Χρυσοστόμου,  θα διαπιστώσει ότι έλαβε χώρα προσχεδιασμένα και από τους δυο τους , προκειμένου κατ οικονομία να ωφεληθούν και να παραδειγματιστούν οι Ιουδαϊζοντες !Να θυμόμαστε  και τούτο : Πως και οι δυο τους  έδιναν ως την τελευταία επίγεια ανάσα τους το μήνυμα της διαρκούς μετανοίας ! Δεν υπήρξε ξημέρωμα  που ο Πέτρος να μην κλάψει θυμούμενος την τριπλή του άρνηση ! Δεν έχανε ευκαιρία ο Παύλος να αυτομέμφεται με τον πλέον αυστηρό τρόπο οικτίροντας τον εαυτό του , αυτοαποκαλούμενος  έκτρωμα και αισθανόμενος ελάχιστος και ανάξιος να λέγεται Απόστολος,  θυμούμενος και αυτός τις ημέρες που εδίωκε με μανία την Εκκλησία του Θεού.

Αυτή η μία ψυχή των Πρωτοκορυφαίων! Το δικό μας Ένα , το Συν και το ομοθυμαδόν ! Αυτή η μια ψυχή της Ορθοδοξίας που δεν διασπάται , δεν κατατέμνεται , δεν ομαδοποιείται ! Είναι Μία όπως η Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία! Η Αγία Ορθοδοξία με τους ακρογωνιαίους της λίθους , τον Πέτρο και τον Παύλο ! Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν, επαινέσωμεν Πέτρον και Παύλον; τά την αθεότητα σφάττοντα, και μη αμβλυνόμενα στόματα, της. φρικτής του Πνεύματος μαχαίρας…

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : « Ο ασπασμός της πίστης μας»