Οι Γερόντισσες των Χριστουγέννων

Έρχονται και μας βρίσκουν τούτες τις ώρες που οι ψυχές γονατίζουν μπροστά σε ό,τι ταπεινό τις θέλγει και τις δακρύζει , μορφές  που στα σίγουρα κάποτε τις  απαντήσαμε. Γέροντες με αργόσυρτα βήματα και αδύναμες βραχνές φωνούλες έξω από χωριού φωτισμένη Εκκλησιά , που ακόμα το λιβάνι την θαμπώνει και αντηχούν στους θόλους της οι ύμνοι της Θεού Γεννήσεως : Θεὸς ὢν εἰρήνης, Πατὴρ οἰκτιρμῶν,

τῆς μεγάλης Βουλῆς σου τὸν Ἄγγελον….Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον!

Η αλήθεια και η ζωή μας σε ήχο πρώτο πανηγυρικό!

-Καλή μέρα Παππού ! Χρόνια πολλά! Και του χρόνου! Την ευχή σου! Χαμογελά ο Γεράκος και περνούν από μπροστά του Χριστούγεννα δυσκολεμένα, ξυπόλητα , στερημένα, μα πάντα χαρούμενα! Τα νοσταλγεί , μα δεν λυπάται που φτάνει λίγο-λίγο  στα στερνά. Προσμένει τα αιώνια! Της δοξολογίας τους ατελεύτητους καιρούς! Να και η γραία με το τσεμπέρι , η κερού που βγαίνει τελευταία . Μια γιορτή η ζωή της! Οι Άγιοί της και οι μεγάλες μέρες οι λαμπροστόλιστες. Αγρύπνια και προσμονή με το φως του καντηλιού  ως το πρώτο χάραμα και ελέησον για τους αγαπημένους  σε γη και ουρανό… Στα σκοτάδια βήματα μετρημένα και απαράλλαχτα  απ το καλντερίμι του Σωτήρα ως την πόρτα Του.

 

Φωτίζει το τέμπλο και τα προσκυνητάρι. Δεν αφήνει κανέναν παραπονεμένο! Τίποτα δεν ξοδεύεται , όλα αλλού θα πληρωθούν! Θ' ανάψει την μεγάλη σόμπα ίσα να σπάσει το κρύο της νυχτιάς και θα περιμένει τον παπά και τον ψάλτη να φανούν! Χρόνια τώρα η ίδια μυσταγωγία των ταπεινών ανενδεών διακόνων, μα και  το ίδιο σκίρτημα όταν η εικόνα του Ευαγγελισμού στην ωραία πύλη θα ανοίξει διάπλατα για να ακουστεί το Ευλογητός!

Πάλλευκες  μορφές που καρτερούν τις ομορφότερες αλήθειες, τα μυστήρια της ακλόνητης της πίστης τους! Καλοσυνάδα  που δεν βαρυγκόμησε ποτές της  και  μόνο αγάπη πρόσφερε ως αντίδωρο  στην περιφρόνηση της σκληρής καρδιάς τούτου του άπιστου κόσμου , του λογικού, του μορφωμένου και πολυμέριμνου. 

Δυο τέτοιες Γερόντισσες θα συναντήσουμε στην σημερινή μας εκπομπή. 

Η θειά –Λυγερή απ τις Κυκλάδες και η Γραία Ρηνιώ από τον Ψηλορείτη. Η αγαπημένη συγγραφέας μικρών και …μεγάλων παιδιών, η Άννα Ιακώβου τις φέρνει εδώ μπρος μας!

Εκείνες οι Γερόντισσες ποτέ δεν αρνήθηκαν τη χαρά των παιδιών , την αθωότητα , την Βασιλεία των Ουρανών που κουβαλούσε  η αύρα τους και η καθαρότητά τους !

 Τι κι αν δεν είχαν ποτέ τους παρά ,  για να τους γεμίσουν τις χούφτες   ! Τους γέμιζαν τις καρδιές με καλοσύνη και τους γλύκαιναν τα στόματα με το περίσσευμα της ελπίδας τους  το μελωμένο ! Μακάρια και αυτά τα παιδιά που στάθηκαν μια παραμονή  έξω απ την παλιά  την πόρτα. Ζουν αιώνια στις προσευχές κείνων των αποκαμωμένων μορφών που   αιωνίως στον Κύριο  θα στέλνουν για όλα τους  , τα αμέτρητά τους μνήσθητι …

Την ευχή σας Γερόντισσες! Άραγε να υπήρξατε ποτέ; Μα τι ρωτάω! Εδώ μπροστά μας είναι , είπαμε! Και μας χαμογελούν με εκείνο το χαμόγελο του Παραδείσου , και μας εύχονται: Και του χρόνου καμάρια μου! Και του χρόνου!

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

και από την εκπομπή με τίτλο :

Οι Γερόντισσες των Χριστουγέννων

όπου και διαβάζεται το βιβλίο με τίτλο :
                                                 Γιορτινά Αφηγήματα της Άννας Ιακώβου .                                                 ( εικονογρ.Αγγελικής Δελεχά /εκδ.Άθως παιδικά ) 

http://noctoc-noctoc.blogspot.gr/2010/02/blog-post_15.html

Χριστούγεννα με τους ταπεινούς...

Αυτοί είναι οι φίλοι μου, οι δικοί μου. Όσα θέλει ένας πλούσιος για να ζήσει μια μέρα, φτάνουνε για να ζήσουνε τρεις και τέσσερες απ’ αυτούς για έναν χρόνο. Και όμως, σ' αυτούς απάνω είναι η ευλογία του Θεού, Αυτοί είναι «οι μηδέν έχοντες και τα πάντα κατέχοντες». Ζούνε κρυφά από τον κόσμο. Κανένας σπουδαίος δεν τους ξέρει και κανέναν σπουδαίον δεν γνωρίζουνε.

Πολλές φορές κάθουμαι καί συλλογίζουμαι καί λέγω: Να, αυτοί δεν ζούνε με τόση απλότητα και με ένα τίποτα; Ναι, ζούνε, και μάλιστα είναι πιο φχαριστημένοι από τη ζωή.  ( Φώτης Κόντογλου )

Οι ταπεινοί έχουν φωνή , μα ξέρουν να σωπαίνουν

Χαμογελούν μπροστά στο Εγώ κι όλο σκυφτοί διαβαίνουν!

Χρονιάρες μέρες χαίρονται , γιορτάζουν και δακρύζουν

Χρόνια πολλά και μνήσθητι ακούς να ψιθυρίζουν …

Μέσα σε σπηλιές, ανεμοδαρμένα καταφύγια ψυχών που διψούν τον Κύριο. Μέσα σε σπίτια Εκκλησιές , με προσκυνητάρια κεροφώτιστα και τα αγιωτικά κειμήλια να καθρεφτίζουν το ιλαρό το Φως. Με ήχους της θάλασσας που τάματα και απάγκια λυτρωτικά  ξέρει να φανερώνει. Με την ευχή της  γονατιστής μάνας και  της καμπάνας  τον αχό από την μακρινή την πατρίδα,  να σημαίνει το ξημέρωμα της μεγάλης γιορτής. Το Άγιο δωδεκαήμερο, συντροφιά με τους ταπεινούς ήρωες του Κυρ Φώτη.    Βγαλμένο από τη ζωή των μακαρίων που ξέρουν το γιατί γιορτάζουν και κυρίως το γιατί ζουν!!

Νώντας Σκοπετέας

Κείμενο με αφορμή την σειρά 10 εκπομπών με τίτλο : «Χριστούγεννα με τους Ταπεινούς» που μεταδίδεται από το 2010  στο ραδιόφωνο μέσα στο Άγιο Δωδεκαήμερο , με  κείμενα του Φώτη Κόντογλου ,  ανθολογημένα από τις θύμισες των δικών του Χριστουγέννων , με τους ταπεινούς και αθάνατους ήρωές του …

Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"

Χριστούγεννα με τους ταπεινούς μέρος 1

μέρος 2
μέρος 3
μέρος 4
μέρος 5
μέρος 6
μέρος 7
μέρος 8
μέρος 9
μέρος 10

Δεκέμβριος διαλεχτός

Χιονόστρωτα ονείρατα, παιδί γιορτή προσμένει,

να φτάσει θέλει γρήγορα Δεκέμβριος, σαν σημαίνει.

Μα είν’ οι μέρες διαλεχτές, ποια να πρωτοπαινέψεις

και ποιο Μεσίτη στο Χριστό πρώτο να ικετέψεις;

Φιλάρετος όλο ελεεί, Βαρβάρα μαρτυράει,

από πατέρα δήμιο, που κεραυνός χτυπάει.

Δαμασκηνού η δεξιά δέεται στην Παρθένο

κι οι Σαββαϊτες προσκυνούν στον Τάφο Ηγιασμένο.

 

Άρμενο η παράκληση, πανί η ευχαριστία,

πρωτόμπαρκη η προσευχή, μα φτάνει ως τη Λυκία.

Θαλασσομάχος βοηθός, Καραβοκύρης σώζει,

μέσα στο πέλαο Άγιος με το Σταυρό δεσπόζει.

Κυλάει στα δάχτυλα η ευχή, καημός πνιχτός και τάμα.

Αγιάννα λύσε τα δεσμά και στείλε μου ένα θάμα !

Κι εσύ, Ιεράρχα ξακουστέ, γόνε μητρός Ανθίας,

Λευτέρωσέ με απ’ τη μακριά πνοή της αγωνίας.

 

Άη Σπυρίδωνα Σοφέ, υπέρμαχε της πίστης,

φωτιά νερό και χώμα βρες, γίνε Τριάδος Μύστης !

Στη Ζάκυνθο η συγχώρεση, τιμά τον Άγιό της,

τον άφθορο Διονύσιο παντοτινό οδηγό της.

Ύμνος Κυρίου ακούγεται, η κάμινος πυρώνει

κι ο Δανιήλ δοξολογεί και λέοντες μερώνει.

Τη εικοστή του αυτού μηνός, μνήμη στεφανηφόρου,

κάποτε αγκάλιασε ο Ιησούς , Ιγνάτιου Θεοφόρου.

 

Φαρμακολύτριας εκκλησιά λάμπει μες στο χειμώνα !

Από Αδάμ ως Ιωσήφ τα άνθη του Λειμώνα,

που ευαρεστήσαν το Θεό, μια Κυριακή γιορτάζουν

και στο σοφρά Χριστόψωμο μανάδες ετοιμάζουν !

Αχάραγα Παραμονή, καλάθι θα γεμίσει,

Από ξημέρωμα ακούς: πέτρα να μη ραϊσει !

Στολίζει με Άστρο ο ουρανός και Δόξα Άγιους Τόπους,

η Παναγιά κοιλοπονά, λυτρώνει τους ανθρώπους.

Νήπια οι πρώτοι μάρτυρες, αμέτρητες χιλιάδες

κι ο Στέφανος μαζί με αυτά σχωρνάει τους φονιάδες.

Μη λογαριάσεις, Κύριε, σ αυτούς την αμαρτία!

Δώσε μετάνοιας καιρό, δείξε μακροθυμία !

 

Χιονόστρωτα ονείρατα , η Βηθλεέμ προσμένει …

Καράβι φώτα άναψε , Χριστούγεννα σημαίνει  !!

Νώντα Σκοπετέα .

Απόσπασμα , από την συλλογή 

στιχουργημάτων με τίτλο : Του Μηνού η ψυχή  

ΤΟ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ …

Όποιου η καρδιά για τον Χριστό έχει μεριά αφήσει ,
 μαράζι δεν τον ακουμπά , τον εφοβάται η κρίση !

( π.Εφ.Παναούσης)

Να ελπίζεις στον Χριστό ... 

Κάθε τι είναι δυνατό !

Νέος χρόνος αν σε βρει ,

με τα γόνατα στη γη ...

Μοναξιά ποτέ ξανά ,

με τα μάτια στα ψηλά ...

Ελπίδα ο Θεός μας δώρησε  ...

Ήρθε και παρηγόρησε ...

Καλή χρονιά μας αδερφέ !

Θα ναι καλή αν πεις το ΝΑΙ !

Απελπισιά δεν θα υπάρξει ...

Με την αληθινή ζωή θ αλλάξει ...

Ας μην πανηγυρίζουμε τον ερχομό άλλης μιας νέας χρονιάς. Ας Γιορτάσουμε το μοναδικό και ανεκτίμητο δώρο του Θεού στον άνθρωπο:την ΕΛΠΙΔΑ! Σε αυτήν την τόσο σκοτεινή εποχή που η απελπισία μας χτυπά την πόρτα ας θυμηθούμε τον λόγο του μακαριστού γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου...Τότε μπορούμε να βρούμε την ελπίδα μας στον Θεό, όταν απελπισθούμε τελείως απο τον εαυτό μας...Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε ρότα. Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους σωτήρες και στα οικονομικά συστήματά τους...Επιστροφή στην δραχμή λένε κάποιοι για να σωθούμε, παραμονή αντιτείνουν άλλοι στο ευρώ για να μην καταστραφούμε εντελώς...Επιστροφή στο Θεό και σταθερή πίστη στο θέλημά του ας... φωνάξουμε εμείς με το σιωπηλό παράδειγμα της εν Χριστώ ζωής μας. Επιστροφή στην ελπίδα που τόσο απλόχερα μας έχει δωρίσει. Δεν υπάρχει κανένα πράγμα βαρύ και κουραστικό που να μην γίνεται εύκολο και και ανάλαφρο με την ελπίδα λέει το μελίρρυτο στόμα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου για να συμπλήρώσει ο έτερος φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος Άγιος Βασίλειος...Μακάριος εκείνος που απομάκρυνε τον εαυτό του απο κάθε ελπίδα των αγαθών του παρόντος κόσμου και έχει ως μοναδική του ελπίδα το Θεό Την ελπίδα την συναντάμε στα μάτια των μικρών παιδιών! Αυτά είναι οι κύριοι εκφραστές της, με εκείνο το αφίετε τα παιδία ελθείν προς εμέ του Χριστού μας, αιώνια να τα συνοδεύει. Εμάς τα... μεγαλύτερα παιδιά ας μας ακολουθεί πάντα το :εάν μη στραφήτε και γέννησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλεία των Ουρανών. Η μαντινάδα ενός Θεοφωτίστου σύγχρονου γέροντα, που υπάρχει στο ξεκίνημα της ανάρτησης ας μην λείψει ποτέ φέτος απο τα χείλη και τις ψυχές μας....

Αδιαλείπτως ελπίζετε!

Χρόνια καλά και ευλογημένα σε όλους!

01-01-2014

Νώντας Σκοπετέας

Ο Ηρώδης και οι άλλοι ....( Της Ραχήλ το κλάμα και ένα γιατί αιώνιο...)

Ψυχή στα σκοτεινά , τα αφώτιστα , σαν σπουργίτι ακελάηδηστο πετά …

Θλιμμένο το φτερούγισμά του , πάντα στο σκοτάδι επιστρέφει να αγκαλιάσει τα αδικημένα αδέρφια του …

Ομόθυμο παράπονο , απαρήγορο  για της ανομίας τις βαριές σκιές…

Ειν’ το αγέννητο το κλάμα πιο σπαρακτικό ακόμα και απ το θρήνο , στης Ραμά τα ολοφυρόμενα τα μέρη …

Κάποτε –κάποτε αχνοφαίνεται ένα φως και μια βροχή τα λούζει όλα τα σπλαχνισμένα Αγγελούδια του Χριστού …

Είναι των μανάδων τους  δάκρυα που τα λυτρώνουν .

Γίνεται το γιατί συγχώρεση και γαλήνη η μετάνοια …

Παράδεισος δίχως σκιές …

Μόνο μνήμη και κλάμα του γλιτωμού , άσβηστο σαν της Ραχήλ το αιώνιο …

Νώντας Σκοπετέας /Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως/

 Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Της Ραχήλ το κλάμα και ένα Γιατί αιώνιο …

( Σταματήστε το έγκλημα των εκτρώσεων…).

Εκπομπή αφιερωμένη στην μνήμη των 14.000 αναιρεθέντων υπό του Ηρώδου νηπίων και των αναριθμήτων αγνώστων ψυχών που φονεύονται καθημερινά στα σύγχρονα σφαγεία της Χριστιανικής Ελλάδας μας …   

Καλά Χριστούγεννα ...Λίγα βήματα μόνο είναι ...

Βήματα ως τον Χριστό ... 

Οι Μάγοι οι Σοφοί πορεύονταν δυο χρόνια ολάκερα για να Τον συναντήσουν …Τον Νιογέννητο Θεό και Άνθρωπο …

Των Προφητών οι ρήσεις και τα γράμματα ,  αιώνες αφάνταστους καρτερούσαν τον Άναρχο Βασιλέα των όλων …

Του Ησαϊα η φωνή ακόμα ηχεί στ αυτιά σου …

Κάτι σου θυμίζει έτσι δεν είναι ;

Ο Μακαριστός π.Ειρηναίος Ματζίμπι , ο Γέροντας της Ουγκάντας

Στης Μαύρης Ηπείρου  τα πεινασμένα τα χώματα τα λασπερά  , στης Ασίας το απέραντο και στης Βορείας Ηπείρου τα φοβισμένα τα απότομα τα  Όρη  , Χριστιανοί Αλύπιοι , που οι ψυχές τους ζεματάνε από την Αγάπη την Αιώνια , μετράνε βήματα ατέλειωτα στα αφώτιστα για να Τον συναντήσουν …

Κι έχεις εσύ μια καμπάνα αντίκρυ απ το παραθύρι σου …

Κι είν’  το δέντρο πάλι στολισμένο και το τραπέζι σου ξέχειλο ξανά από περίσσευμα…μα είν’  η ψυχή σου άδεια…

Την άκουσες και φέτος να σημαίνει  αχάραγα  και συ δεν έκανες λίγα βήματα μόνο ως της Φάτνης το Δοξολόγημα …

Κι είπες πάλι χθες το βράδυ στο πολύβουο το σπίτι :

 Χρόνια πολλά και να μαστε καλά !

Πάλι χωρίς Χριστό ευχήθηκες !

Μα Εκείνος Γεννάται και για σένα !

Θα ξαναχτυπήσει η καμπάνα στων Καταβασιών το πανηγύρι !

Κι ύστερα πάλι στων φτωχών Ποιμένων το χαρμόσυνο το άγγελμα …

Να περισέψει φέτος ο Χριστός στην ψυχή σου !

Γεννάται και για μένα , θα πεις μόλις λίγα βήματα κάνεις ..

Αντίκρυ σου είναι της αληθινής ζωής το σήμαντρο …

Έρχου και ίδε ..Έρχου και αγάλλου !

Κι άκουσε ξανά τη φωνή του Ησαϊα που κάτι σου θυμίζει …

Ναι , τον χόρεψες κι εσύ αυτόν τον στεφανωμένο τον χορό μα τότε δεν καταλάβαινες …Σήμερα θα το νοιώσεις για πρώτη φορά εκείνο το : «Ησαϊα χόρευε, η Παρθένος έσχεν εν γαστρί, και έτεκεν υιόν τον Εμμανουήλ, Θεόν τε και άνθρωπον, Ανατολή όνομα αυτώ, όν μεγαλύνοντες, την Παρθένον μακαρίζομεν.»

Καλά Χριστούγεννα …Λίγα βήματα μόνο είναι …

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από  την εκπομπή με τίτλο : Λίγα βήματα είναι ως τον Χριστό ...

Χριστούγεννα 2013 

απόσπασμα από το βιβλίο :"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"

 (Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας) 

Εν Ιορδάνη ...( ταλαιπωρημένες ψυχούλες ανήμερα πρωτάγιασης ...)

 

Ξέρω πως τα λίγα λόγια που ακούγονται στην εκπομπή  κάθε εβδομάδα απ τα ραδιόφωνα στα ….ερτζιανά του Θεού , δεν μπορούν να εμποδιστούν από παγωμένους  τοίχους , ερμητικά κλειστά παράθυρα και σφαλισμένες πόρτες …Μπορούν να φτάσουν παντού …ακόμα κι εκεί που ο νους του ανθρώπου δεν βάνει …Κάποια μέρα περνάγαμε χωρίς να το καταλάβω καλά- καλά , με τ αυτοκίνητο μπροστά από τέτοια σπίτια  μ έναν Παππούλη…κι εκείνος έκαμε τον Σταυρό του …Έψαξα να βρω Εκκλησιάς καμπαναριό και προσκυνητάρι στο δρόμο μέχρι που κατάλαβα πως ο πάλλευκος Λευίτης προσευχόταν για τις πληγωμένες ψυχούλες …Κι ήταν η προσευχή του καρδιακή και ανυπόκριτη ..Αληθινή αγκαλιά σε ρημαγμένες υπάρξεις ….Γέφυρα παραδείσου ποτισμένη από δάκρυα μετανοίας και κρυφής ελπίδας …Και συλλογίστηκα  τότε πως στην κόλαση δεν πάνε οι αμαρτωλοί μα οι αμετανόητοι …Και θυμήθηκα τον γέροντα  Πορφύριο , τον ταπεινότατο Άγιο μύστη της αγάπης του Θεού Πατέρα , ανήμερα πρωτάγιασης πολλούς καιρούς πριν… ( ν.σ)     

Οι μακαριστοί Γέροντες Πορφύριος και Επιφάνιος εύχονται ...

.....Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κ' εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων , μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε..." Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μία σιδερένια πόρτα.. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ηταν μία σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε εγώ άρχιζα κατά τη συνήθεια μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...". Με σταματάει απότομα.  Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει.

- Να φύγεις , μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις , σε παρακαλώ.  Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω:- Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω.- Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές- Μα δεν ξέρουμε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές η εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες η εσύ, μπορεί να έλεγα : "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου"  Εκείνη την στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν:- Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό.

Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές.  Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα:- Παιδιά μου, χρόνια πολλά.

Ο Θεός μας αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". (Ματθ. 5,45) Ολοι τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσουμε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσομε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε.  Κοιτάζανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη.- Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά!

- Χρόνια πολλά, είπαν κ' εκείνες κι έφυγα... 

( Γέροντας Πορφύριος . Βίος και Λόγοι .εκδ.Χρυσοπηγής)

Στη νύχτα των Χριστουγέννων βγαίνω να ανταμώσω τον Κυρ Αλέξανδρο....

Ξημερώνει Χριστούγεννα …Η βελέντζα βαριά θερμαίνει όσο γίνεται τα παιδικά ονείρατά μας . Το τρίξιμο της πόρτας ακούστηκε απ τις τέσσερις.Ήταν η μάνα με το μαγκάλι …Τ ΄άφησε πλάι στο παράθυρο να σπάσει λίγο το κρύο του μικρού μας δωματίου .Τα κεφάλια μας χωμένα, ούτε που τολμάνε να συναντηθούν με την παγωμένη ατμόσφαιρα ...

Ξημερώνει Χριστούγεννα …Σε λίγο η καμπάνα θα χτυπήσει πέντε .Κι αυτό ήταν το πιο καρτερικό μας σύνθημα …Από μικροί το προσμέναμε να μας πάρει ο πατέρας αχάραγα στην εκκλησιά .Και κείνη τη χρονιά θα πηγαίναμε μαζί του μέσα στη βαθιά νύχτα ,φορώντας τα κυριακάτικά μας ,τους μάλλινους σκούφους και τα γάντια .- -Άσε με λίγο ακόμα καλέ μάνα !!! Βγάλανε γάλα τα πόδια μου χθες βράδυ με τα κάλαντα !!!Τέσσερα χωριά γυρίσαμε !!! Ρούγα για ρούγα δεν αφήσαμε ατραγούδιστη …Και αυτή όλο καλοσύνη και χαρά γιορτινή αρχίνισε να λέει μια ιστορία .Ακόμα θυμάμαι τον τρόπο της ….Για τον παπά Φραγκούλη έναν παπά νησιώτη που χρόνια πρίν με χιονοθύελλα και κύματα άγρια παραμονή Χριστουγέννων αψήφισε κινδύνους και τον χειμώνα τον βαρύ και πήρε την παπαδιά του και τον Σπύρο το παιδάκι του -12 χρονών σαν και σένα αγόρι μου!!! και άλλους αντρειωμένους δεκαπέντε νοματέους …την θειά το Μαλαμώ και τον Κυρ Αλεξανδρή τον ψάλτη …και πήγαν να λειτουργήσουν ένα εκκλησάκι του Χριστού πάνω σ ένα ψηλό κάστρο .-Και τα κατάφεραν και το λειτούργησαν την ημέρα της γιορτής του και ευχαρίστησαν τον Θεό !!! Σήκω και συ τώρα ακριβέ μου ..εσύ λίγα μέτρα έχεις να κάνεις ως την εκκλησιά …Άντε να πάρεις και συ τον μισθό σου !!! -Τι μισθό καλέ μάνα θα με πληρώσουν κιόλας ; -Αμή !!! και θα ναι διπλός ο μισθός σου άμα πάς και ακούσεις από τον Παπά μας το : Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός …Άντε να τον δεις και συ εφέτος παληκάρι μου …Άντε και έρχομαι και γω ξωπίσω σας…

…………………………………………………………………………………………..

Έχουν περάσει χρόνια πολλά από τότε ..

Ξημερώνει Χριστούγεννα …και εγώ σε αυτήν την όντως άγια νύχτα τους , θυμάμαι και αποζητώ τον Κυρ Αλεξανδρή τον ψάλτη ,τον περιθωριακό αυτόν εραστή του παραδείσου …τον γλυκύτατο και ταπεινό σαν τον Χριστό κοσμοκαλόγερο .Και ανεβαίνω με όλους τους περήφανους φτωχούς και ταλαιπωρημένους απ την ζωή ήρωές του στον Χριστό στο κάστρο …Κι ανάβω μαζί τους τα καντηλάκια να φωτιστούν οι …παραπονεμένοι Άγιοι των τοίχων και του περίτεχνου τέμπλου . Και σιγοψιθυρίζω τις κατανυκτικές καταβασίες …Εκεί δίπλα του …

Ξημερώνει Χριστούγεννα … Ο Κυρ Αλέξανδρος με περιμένει και φέτος .Σε λίγο θα βρεθεί σε κάθε μικρό ξεχασμένο και αλειτούργητο για καιρό εκκλησάκι του βλογημένου τούτου τόπου …Και θα ψάλλει σαν την πρώτη του φορά τότε που ήτανε παιδί και στο ιερό βρισκόταν ο παπάς πατέρας του, ο Αδαμάντιος Εμμανουήλ,για το πιο ξένο και παράδοξο μυστήριο της αγίας μας πίστης …Και όσο ο Θεός θα με αξιώνει να ξημερώνομαι στην γέννησή Του ,νύχτα βαθιά θα βγαίνω να συναντήσω τον…αλαφροϊσκιωτο Άγιο των Γραμμάτων μας. Χριστούγεννα χωρίς αυτόν μοιάζουν Χριστούγεννα δίχως Χριστό !!!

νώντας σκοπετέας .
Απόσπασμα από το βιβλίο με τίτλο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν"
(Απόσπασμα απο την ραδιοφωνική εκπομπή Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως αφιερωμένη στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη )

Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα σε όλους !

Τω καιρώ εκείνω ...

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα …για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη,τους Μάγους και τ ΄Αστέρι…

Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν, ζεσταίνονται, μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων. Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού…που πάντα γεννάται…δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί…Γεννάται. Ο ενεστώς…διαρκείας. Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει, όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατά μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα.

Τα χρόνια κύλησαν και πήραμε και εμείς την θέση τους, εκεί δίπλα σε ένα μικρό κρεβάτι με ένα βιβλίο παραμυθάδων στο χέρι, με μια φωνή ψιθυριστή στο σκοτάδι να διηγείται ό,τι μπορεί να ταξιδέψει στο όμορφο, να γαληνέψει μια παιδική ψυχή στην αγκαλιά του φύλακα Αγγέλου της. Τούτες τις νύχτες τις καρτερικές τα βιβλία των παραμυθάδων ας πάνε στην άκρη. Και οι φωνές μας οι ψιθυριστές ας γίνουν πιστευτές και ας πιάσουν να διηγούνται αυτά που γίνηκαν τότε….Μα αν δεν τα πιστεύουμε εμείς στ΄αλήθεια πως θα νοιώσουν τις ιερές αλήθειες οι εύφορες παιδικές ψυχές; Αν εμείς δεν ξέρουμε όλες τις ιερές λεπτομέρειες εκείνης της συγκλονιστικής για τον άνθρωπο νύχτας, τι θα διηγηθούμε στα μικρά μας; Πόσοι γνωρίζουμε πως ο Χριστός γεννήθηκε Ξημέρωμα Κυριακής…Πόσοι γνωρίζουμε για το ταξίδι των μάγων μαζί με το αστέρι, τον συμβολισμό των δώρων…την Θεϊκή εμφάνιση στους αγραυλούντες ποιμένες…Ή καλύτερα πόσοι από εμάς πιστεύουμε, ότι όλα αυτά συνέβησαν πρσγματικά και ότι δεν αποτελούν απλά το σενάριο σε μια καλοσκηνοθετημένη σχολική γιορτούλα με τα παιδιά μας να υποδύονται ρόλους μπροστά από τις κάμερες και τις φωτογραφικές μας μηχανές;

Απόψε το βράδυ θα διηγηθώ την ιστορία με τον εκ δεξιών ληστή , αυτόν που…λήστεψε τον Παράδεισο με το Μνησθητί μου Κύριε. Είχε συναντήσει την Ιερή Οικογένεια κατά την φυγή της στην Αίγυπτο…μα μόλις αντίκρυσε τον Σωτήρα στην αγκαλιά της Παναγιάς έκανε πίσω και δεν προχώρησε στα σκληρά του σχέδια, λέγοντας πως αν ποτέ ο Θεός κατέβαινε στη γη, θα έπαιρνε την μορφή αυτού του μωρού…Την διάβασα σε έναν λόγο του Αγίου Νικολάου του Βελιμίροβιτς. Αυτήν και πολλές άλλες θαυμαστές αλήθειες εκείνης της λυτρωτικής για το ανθρώπινο γένος Θεϊκής απόφασης…Να κατέβει ο Θεός επί γης και να ανέβει ο άνθρωπος στον ουρανό…

Όλα τα βράδια που απομένουν μέχρι το ξημέρωμα της του Χριστού Γεννήσεως,θα θυμάμαι μια τέτοια αληθινή Ιστορία να την λέω ψιθυριστά εκεί δίπλα στις αγγελικές ψυχούλες…Να μην ξεχάσω όμως, κάθε τέτοια αληθινή διήγηση να την ξεκινάω όχι με το Μια φορά και έναν καιρό, μα με την φράση Τω καιρώ εκείνω …

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι…μα η πιο γλυκιά παραμυθία της ανθρώπινης ψυχής…

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο : "Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμὴν"

Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2019

Αδιαλείπτως ως παιδία ελπίζετε !

Όποιου η καρδιά για τον Χριστό έχει μεριά αφήσει , μαράζι δεν τον ακουμπά , τον εφοβάται η κρίση ! ( π.Εφ.Π) Ας μην πανηγυρίζουμε τον ερχομό άλλης μιας νέας χρονιάς .Ας Γιορτάσουμε το μοναδικό και ανεκτίμητο δώρο του Θεού στον άνθρωπο :την ΕΛΠΙΔΑ ! Σε αυτήν την τόσο σκοτεινή εποχή που η απελπισία μας χτυπά την πόρτα ας θυμηθούμε τον λόγο του μακαριστού γέροντος Επιφανίου Θεοδωρόπουλου ...Τότε μπορούμε να βρούμε την ελπίδα μας στον Θεό , όταν απελπισθούμε τελείως απο τον εαυτό μας ... Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία να αλλάξουμε ρότα .Να μην ελπίζουμε στους ανθρώπους σωτήρες και στα οικονομικά συστήματά τους ....Επιστροφή στην δραχμή λένε κάποιοι για να σωθούμε , παραμονή αντιτείνουν άλλοι στο ευρώ για να μην καταστραφούμε εντελώς ...Επιστροφή στο Θεό και σταθερή πίστη στο θέλημά του ας... φωνάξουμε εμείς με το σιωπηλό παράδειγμα της εν Χριστώ ζωής μας . Επιστροφή στην ελπίδα που τόσο απλόχερα μας έχει δωρίσει . Δεν υπάρχει κανένα πράγμα βαρύ και κουραστικό που να μην γίνεται εύκολο και και ανάλαφρο με την ελπίδα λέει το μελίρρυτο στόμα του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου για να συμπλήρώσει ο έτερος φωστήρας της τρισηλίου Θεότητος Άγιος Βασίλειος ...Μακάριος εκείνος που απομάκρυνε τον εαυτό του απο κάθε ελπίδα των αγαθών του παρόντος κόσμου και έχει ως μοναδική του ελπίδα το Θεό Την ελπίδα την συναντάμε στα μάτια των μικρών παιδιών। Αυτά είναι οι κύριοι εκφραστές της , με εκείνο το αφίετε τα παιδία ελθείν προς εμέ του Χριστού μας , αιώνια να τα συνοδεύει . Εμάς τα... μεγαλύτερα παιδιά ας μας ακολουθεί πάντα το :εάν μη στραφήτε και γέννησθε ως τα παιδία , ου μη εισέλθητε εις την Βασιλεία των Ουρανών Η μαντινάδα ενός Θεοφωτίστου σύγχρονου γέροντα , που υπάρχει στο ξεκίνημα της ανάρτησης ας μην λείψει ποτέ φέτος απο τα χείλη και τις ψυχές μας .... Αδιαλείπτως ελπίζετε ! Χρόνια καλά και ευλογημένα σε όλους ! Νώντας Σκοπετέας