main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

24 Σεπ 2017

Στη Φιλοσοφική σχολή …( Καύση άψυχων σωμάτων)


                                                                           Φεύγουν τα καλύτερα μας χρόνια
                                                                                   κάποιος μας τα κλέβει μυστικά...( Λ.Κ)     

Πρωινό Αυγουστιάτικο κάτω απ τον Ταγετο. Στα τελειώματά του το καλοκαίρι . Ατμόσφαιρα καθάρια!  Η ματιά  σου, ανεμπόδιστη  φτάνει ως την άκρη του γαλάζιου. Οξυγόνο αμόλυντο  ξεχείλιζε στα στήθη, σαν ανεβαίναμε με τον Γιώργη το ανηφορικό πετρωτό καλντερίμι. Αφήσαμε τα γυναικόπαιδα να κοιμούνται και μόλις αχνοβασίλεψε ο ηλιάτορας πίσω απ την πυραμίδα του πενταδάχτυλου,  πήραμε τον δρόμο για τα ελατόφυτα ψηλώματα που ακουμπάνε ουρανό. Λίγο νερό σ ένα παγουράκι και ένα μαγκούρι κομμένο  από δασύσκιωτη μουριά να στηρίζει στο δυσκόλεμα και στα αγκαθωτά περάσματα. Η θάλασσα στο πέρα κάτω, προβάλλει σαν υφάδι απαλό στρωμένο γύρω από την πέτρα και την ελιά, την ευλογημένη μάνα-γη των Μανιατών. Πως πέρασε έτσι άλαλα  τόση ώρα! Γεμάτη από αναρίθμητες λέξεις η σιωπή. Κελαηδιστές του ουρανού μέσα σε δροσοστάλαχτες φυλλωσιές, φτέρες και περήφανα αειθαλή , προσθέτουν κι άλλες δοξολογίες,  σ αυτές που ήδη  η ψυχή μας ήδη αναπέμπει.
Στο κατέβασμα, τολμάμε να αρθρώσουμε λίγες λέξεις και να  νοθεύσουμε για ελάχιστα  τους ήχους του Θεού.  - Κουράστηκα αδελφέ μου! Ας ξαποστάσουμε λίγο!Εκείνη τη στιγμή περνάγαμε μπροστά απ το Κοιμητήρι των Πριπιτσίων.             
-Να, ας μπούμε εδώ να πάρουμε μια ανάσα! Θυμήθηκα τότε ξαφνικά έναν Αγιορείτη σοφό Γέροντα, τον Προφητηλιάτη π.Ιωακείμ, που έχει τοποθετήσει πάνω απ το Κοιμητήρι και το οστεοφυλάκιο της Σκήτης του,  μιαν επιγραφή: Φιλοσοφική Σχολή!
-Ας μπούμε λοιπόν να φοιτήσουμε! είπα στον Γιώργη που στιγμιαία απόρησε … -Στην Φιλοσοφική σχολή…του είπα και μπήκε αμέσως στο νόημα ! - Τέσσερις έχουμε εδώ στο Ξεχώρ! Κάθε μια σπουδαία…έχει βγάλει αρκετούς τελειόφοιτους και έχει προβιβάσει και κάποιους για ανώτατες σπουδές …αιώνιες , στο Πανεπιστήμιο του Παραδείσου!
Κάποιος είπε,  πως η ζωή αυτή η πρόσκαιρη δεν είναι τίποτε άλλο , παρά ένας διαρκής αγώνας να απομακρύνουμε συνεχώς το ρ από το άγριο και να το μεταστρέφουμε σε  άγιο! Το τόσο φιλεπίστροφο αυτό γράμμα! Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή της εισόδου μας , πως αγώνα πρέπει να κάνουμε για να απομακρύνουμε και το β αυτού του κόσμου του μάταιου και  σκοτασμένου από το μακάβριο και να το κάνουμε μακάριο! Γιατί μόνο μακάριος, χαρούμενος αληθινά και με ελπίδα Ζωής αιωνίου μπορεί να εξέλθει κανείς από μια…Φιλοσοφική σχολή!
Φωτογραφίες και μηνύματα χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο στην πέτρα και στο ξύλο! Άλλα φανερά και άλλα μυστικά: Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών! Να πεθάνεις πριν πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις! Κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με. Μη συναπολέσεις ταις αμαρτίαις μου! Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου, μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου! Τόσες σκέψεις , τόσα μηνύματα , τόση ελπίδα να φωλιάσει μέσα σου! Δάκρυα ποτισμένο κάθε προσκεφάλι προς την Ανατολή  με ένα Σταυρό ακουμπισμένο πάνω του. Δάκρυα προσδοκίας και  καρτερίας, όχι απελπισιάς! Δάκρυα προσμονής για το μεγάλο αντάμωμα!


Κι όμως,  κάποιοι έχουν βαλθεί αυτές τις φιλοσοφικές σχολές να τις εξαλείψουν! Να αφαιρέσουν την ελπίδα απ τις ψυχές μας , την βεβαία του αιωνίου. Να επαναφέρουν το αταίριαστο β μέσα στο μακάριο  , να μονιμοποιήσουν και νομιμοποιήσουν ανίερα το μακάβριο…Όλοι αυτοί μανιωδώς και δαιμονιωδώς, προσπαθούν σήμερα να επιβάλλουν την καύση των σωμάτων μετά τον αποχωρισμό τους από την αθάνατη ψυχή. Δεν έχουν αντικρίσει ποτέ τους  όλοι αυτοί άφθαρτο σκήνωμα! Στου Ιονίου τα νησιά, στης Αγίας γης τα σεβάσματα , στου Σαν Φραντσίσκο και στου Σβιρ τα αγιομέρια! Μα κι όταν τα είδαν τα χλεύασαν απαίσια! Δεν έχουν δει ποτέ τους όλοι αυτοί και δεν έχουν αγγίξει τα χείλη τους, Ιερά λείψανα μυροβλύζοντα  αρρήτως,   στα μέρη του Άθωνα,  στα Μετέωρα και σε κάθε γωνιά της Ορθοδοξίας, με θερμοκρασία σώματος, που άλλοι νιώθουν κι άλλοι, ακριβώς σιμά τους, δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό, πιστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το υπέρλογο, την διαρκή  παρουσία του Θεού   μέσα από τους Αγίους Του, τα θαύματα και τα θαυμάσια Του. 
Δεν έχουν δει ανίατες ασθένειες να θεραπεύονται αυτοστιγμεί , στο πρώτο σταύρωμα πάνω στο νοσούν μέρος του σώματος! 
Δεν έχουν θωρήσει και μανάδες να μιλούν γλυκά  με τα κεκοιμημένα σπλάχνα τους , με μια χαρμολυπημένη απαντοχή, σε μια ολοζώντανη σχέση κοινωνίας και αληθινής Ζωής μακάριας και όχι μακάβριας! Δεν το χασε το σπλάχνο της η μάνα που του μιλά στο Κοιμητήρι!Δεν χάνεται ο άνθρωπος! Δεν είναι κουμπί, δεν είναι αντικείμενο για να απολεσθεί! Δεν εξαλείφεται η ύπαρξή του, είναι αιώνιος και ζων! Καρτερεύει  την Ζωή του μέλλοντος αιώνος!
Κι αν τον κάψουμε δεν τον εξαφανίζουμε . Ας ακούσουμε κάποτε επιτέλους  την προφητεία του Ιεζεκιήλ την Μεγάλη Παρασκευή τη νύχτα, μετά την περιφορά του Επιταφίου. Το παραμικρό απειροελάχιστο ίχνος μορίου που ταξιδεύει αιώνες τώρα στον αέρα , θα λάβει ξανά σάρκα , οστά και νεύρα! Μιλάει ο Θεός εκείνο το βράδυ!  Και υπόσχεται και βεβαιώνει!
Στις μέρες μας γίνεται λόγος μόνο για τα δικαιώματα των ανθρώπων! Για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση , στον αυτοπροσδιορισμό, στον προσανατολισμό… Καμιά έστω αναφορά στου Θεού τα δικαιώματα! Δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου ! Λέμε και επαναλαμβάνουμε  από συνήθεια μόνο!
Να λοιπόν, μια άλλη παράμετρος που ελάχιστοι λαμβάνουν  υπόψη :
Ο άνθρωπός μας για παράδειγμα ,  είχε εκδηλώσει την επιθυμία να αποτεφρωθεί μετά τον θάνατό του. Και  εμείς που γνωρίζουμε και πιστεύουμε και δεν έχουμε υποτίθεται πλανηθεί από τις ολέθριες μεθοδείες  του μισόκαλου , σπεύδουμε να σεβαστούμε την επιθυμία του  άρτι κοιμηθέντος  ανθρώπου μας! Και στέλνουμε το άψυχο σώμα του στην αρνησίθεη κάμινο! Εμείς που γνωρίζουμε και διαλαλούμε  πως πιστεύουμε στης πίστης μας τα σωτήρια δόγματα και στην πανσέβαστη ιερά μας  παράδοση!
Τώρα που η ψυχή του ταξιδεύει, έχοντας πλέον πλήρη γνώση του ορατού και αοράτου κόσμου , με αγωνία μας φωνάζει : -Μην σεβαστείτε την τελευταία μου επιθυμία! Μην με κάψετε αδελφοί μου , σας εκλιπαρώ! Ακούστε με! Ακούστε την κλαίουσα ψυχή μου! Βάλτε με και εμένα σ ένα μνημούρι, σε τάφο ταπεινό με καντηλάκι ακοίμητο να παρακαλεί   το έλεος του Κυρίου! Μην με κάψετε! Σας ικετεύω!
Υπάρχουν δόξα τω Θεώ κάποιοι που δεν σέβονται την τελευταία επιθυμία του δικού τους ανθρώπου! Και εκείνος από ψηλά τους ευχαριστεί! Και αναπαύεται η ψυχούλα του!  Και καίει το φιτίλι της ελπίδας στην Φιλοσοφική σχολή,  όπου πλέον και εκείνος διδάσκει… Στη μακαρία σχολή της προσμονής και της Ελπίδας!


Στην μνήμη του Λ.Κ
Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο:"Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν;"( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)και  από ομότιτλη εκπομπή

8 Σεπ 2017

Ουγκάντα , Κριστό Αζούκιτε !


Η Τζάτζα μουτσάρα( η γιαγιά)  :
Εδώ πιο πριν είχε πέτρες και ξερόχωμα , δάκρυα και παράπονο , και πόνο απαράκλητο …
Εδώ πιο πριν ξεχασμένος ήταν ο Θεός , και ο Ουρανός δεν έστελνε φωνές και δρόσους  μα μόνο φωτιά που έκαιγε την ελπίδα …
Θυμάμαι τα χαμόγελα από καλούς ανθρώπους που ψαχναν να πιουν ένα μικρό ξεδιψαστικό όνειρο , που ήξεραν πως κάπου ξημέρωνε Ήλιος άδυτος !
Κι ήρθαν τα δροσερά τα καλοκαίρια με γεμάτες τις χούφτες τους από καραμέλες …
Κι ήρθαν απεσταλμένοι του Ουρανού κρατώντας στα χέρια τους μεγάλους ντορβάδες με  παπούτσια  για να πατούν τη γη γοργόφτερα ποδαράκια μαύρων αγγέλων με κατάλευκες καρδιές …
Και γέμισαν κολυμβήθρες με του εξαγνισμού και της αναγέννησης τα νάματα…
Και σκάφτηκε το ξερόχωμα και μπήκαν θεμέλια η Ελπίδα και το Φως , να στηρίξουν την πιο όμορφη Εκκλησιά του κόσμου …
Το παιδί :
Κι ήρθε και ο Αη Σπυρίδωνας και πήρε στην ποδιά του και στην αγκάλη του όλα τα παιδιά του χωριού μας …Και εκείνος γελούσε συνέχεια φορώντας το μυρωμένο σκουφί του που όλο και του το παίρναμε και το φοράγαμε στα μικρά δικά μας κεφάλια …
Η Τζάτζα μουτσάρα :
Κι ήρθε κι ο παπα-Γιώργης με τον Παπά Εφραίμ και βάλανε Ευλογητός …Και γέμισαν οι άδειοι τοίχοι από Αγίους και παραστάσεις και δωδεκάορτα που ζωντάνευαν μπροστά μας …Και τα πολυκαιρισμένα υφάσματα απόχτησαν το πιο λαμπερό χρώμα της πορφύρας , να σκεπάζουν τα Άγια και τα Αγιωτικά…Και πλημμύρισε το τέμπλο της ψυχής μας από χρυσό και ασήμι και η φτώχεια μας γίνηκε με μιας θησαυρός αδαπάνητος που δεν θα στερέψει ποτέ!
Και ξημέρωσε Ανάσταση !
Το παιδί :
Κάναμε το Σταυρό μας πριν το κουδούνι στο σχολειό ακουστεί …
Τα αδελφάκια μας στην Ελλάδα τώρα κοιμούνται …
Κι ο ίδιος Ουρανός μας ενώνει …
Κι η Αγάπη του Χριστού δεν χορταίνεται …όπως οι καραμέλες…
Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Του Θεού η καρδιά χτυπά στο Λουγκουζί .
Αφιερωμένη σε παλαιότερη Αποστολή της Ι.Μ.Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα .

Πορευθέντες μαθητεύσατε…Ηχεί αιώνια και ασίγαστα στις ψυχές κάποιων έστω και λίγων εκλεκτών ..Ηχεί στο Πολυδένδρι στην Παναγιά την Χρυσοπηγή ...Έκτη  χρονιά ιεραποστολής …Θαύματα και θαυμάσια στα διψασμένα χώματα της Μαύρης Ηπείρου …Όλο και πιο φωτεινά τα χαμόγελα …Και εμείς με την βοήθεια του Θεού και την ευχή του παπά Εφραίμ , ξανά πίσω απ το μικρόφωνο να κάνουμε άλλο ένα τρισευλογημένο ταξίδι εκεί …Κάθε χρόνο μαθαίνουμε και μια αγαπημένη τους φράση …Μουελάμπά …Ουέμπαλε νιό …παλαιότερα …. Κριστό Αζούκιτε φέτος !!  …Αλήθεια πως παραλείψαμε τόσα χρόνια να πούμε στην γλώσσα τους τον πιο χαρμόσυνο και Ζωηφόρο χαιρετισμό της πίστης μας : Κριστό Αζούκιτε! Κριστό Αζούκιτε! Χριστός Ανέστη ! Κριστό Αζούκιτε Ουγκάντα ! Κοουέλι Αζούκιτε Ελλάδα –Ορθόδοξοι αδελφοί μας !
 Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από τις 2 ομότιτλες εκπομπές αφιερωμένες στην 6η Ιεραποστολή της Παναγίας Χρυσοπηγής στην Ουγκάντα 
( Από το ιστολόγιο των εκδόσεων της Ι.Ν.Παναγίας Χρυσοπηγής) :
Αν οι πολλοί επιμένουν να ξυπνήσεις .. εσύ μη σταματάς να ονειρεύεσαι..
Στην καρδιά της Αφρικής,στην Ουγκάντα,για έκτη χρονιά, μερικά όνειρα γίνονται πράξη.
Κάθε καλοκαίρι η Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής Πολυδενδρίου Αττικής διοργανώνει αποστολή στην Αφρικανική χώρα της Ουγκάντας.Για έκτη συνεχή προσπαθούμε για δύο μήνες από τον Ιούλιο έως τον Αύγουστο ,να βοηθήσουμε όπως και όσο μπορούμε στον ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό Αμπελώνα της χώρας.Στη λατρεία ,στην κατήχηση ,στις βαπτίσεις ,στα Ιατρεία,στην κατασκήνωση,στις Ιεραποστολικές εξορμήσεις.
Γιατί η ιεραποστολή είναι σημαντική όσο το νερό!
Mε τη δική σας βοήθεια ,η προσπάθειά μας συνεχίζεται
Το Λουγκουζάκι μας μεγαλώνει ..και ολοκληρώνεται...
Το όνειρο για ένα σχολείο αφιερωμένο στον Άγιο Σπυρίδωνα και τα σοκολατένια παιδιά του στην Ουγκάντα γίνεται πραγματικότητα.
Από τότε ( ένα χρόνο πριν ) που τελέσθηκε η ακολουθία του θεμελίου λίθου ,από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μπουρούντι και Ρουάντας κ.Ιννοκέντιο,ξεκίνησε με τη δύναμη του Θεού να χτίζεται στην αγκαλιά της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνος στο Λουγκουζί, ένα πανέμορφο Δημοτικό σχολείο.
Σήμερα έχει φτάσει σε ικανοποιητικό σημείο η οικοδομή του σχολείου που σκοπό έχει να φιλοξενήσει πάνω από 300 μαθητές Δημοτικού, όλα παιδιά από το χωριό..
Μετά την ολοκλήρωσή του μπαίνει στο σχεδιασμό της Ιεραποστολής η ίδρυση ενός Γυμνασίου. 
Ευχαριστούμε για όλα .Ο Θεός να σας ευλογεί.
Mε τη δική σας βοήθεια ,η προσπάθειά μας συνεχίζεται.Κοινοποιήστε την προσπάθειά μας.Ας κάνει ο καθένας αυτό που μπορεί.
Εθνική τράπεζα : 656/201115-86
IBAΝ : 3301106560000065620111586 στο όνομα του ιερέως George Nyombi ( Επισκεφθείτε επίσης το ιστολόγιο των εκδόσεων της Ι.Ν.Παναγίας Χρυσοπηγής  http://ekdoseisxrysopigi.blogspot.gr/  για να ενημερωθείτε και για το πρόγραμμα αναδοχής Σουδά Ζω ! Με 150 € ετησίως ένα παιδί πηγαίνει σχολείο και τρέφεται ημερησίως )


23 Αυγ 2017

Εκατόμπυλος Ουρανός( Παναγία Εκατονταπυλιανή)


Τρία κλίτη και εκατό πύλες . 
Μνήμη και παρόν .
 Μεγαλοπρέπεια και μελλόντων αγαθών πρόγευση .  
Συγκλονισμός και υπόσταση ελπιζομένων. 
Όσο κι αν ψάξεις , όσες φορές κι αν μετρήσεις , ενενήντα εννέα πόρτες θα βρεις . Η εκατοστή θα ανοίξει μαζί με μια άλλη . Την σφραγισμένη της Αγιάς Σοφιάς . Έκσταση και παραμυθία . 
Εκατόμπυλος Ουρανός !
Παρεκκλήσια , κελιά και βαπτιστήρια , να καθρεφτιστούν όλα στη λάμψη μιας ακοίμητης λυγερόκορμης λαμπάδας που ο πόνος έμπηξε στα εύσπλαχνα σωθικά της Θεομάνας,  σιμά στο εικονοστάσι της το πανώριο . Προσκύνημα 18 αιώνες μετά το ευλογημένο προσάραγμα της Αγίας Ισαποστόλου στο καταφύγι της Παροικιάς .
Παναγιά μου Εκατονταπυλιανή θα ρθουμε σήμερα όλοι μας έστω και νοερώς  να σ ικετέψουμε ...
Να σου αναπέμψουμε ικετήριες προσευχές , προσφωνώντας σε με όσα προσωνύμια συνόδεψαν στους αιώνες το πανάχραντο όνομά σου , σαν η οδύνη και η ελπίδα έγειραν τα γόνατα μπροστά στο ταπεινό και φωτοδόχο Πανάγιο πρόσωπό σου …
Παροικίας και Πάρου δόξα και καύχημα , Αειπάρθενε Κόρη και Παναμώμητε , τω περιλάμπρω σου Ναώ οι προσερχόμενοι πιστώς Υπερένδοξε Αγνή , λαμβάνουσιν ιατρείαν και σε υμνούσι Παρθένε , εις σωτηρίαν των ψυχών ημών .
Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

12 Αυγ 2017

Το τάμα της Γεθσημανής


Χαρείτε ρημοκλήσια ταπεινά , στου ουρανού τις άκριες υψωμένα
και σεις τα θαλασσάρικα μ ΄αρμύρα κεντημένα …
Χαρείτε αγέρηδες λιβανωτοί και κύματα του μελτεμιού
που μοιάζετε με σκαλοπάτια ασβεστωμένα ,
να φέρετε στη Χάρη Της
τα πονεμένα τάματα και γόνατα απ τις μετάνοιες ματωμένα …
( Ν.Σκ. απόσπασμα από : «Της Παναγιάς το ξόδι»
Χτυπούν οι  καρδιές των Ορθοδόξων .Και ακούγεται ο χτύπος σαν τάλαντο εσπερινό και ορθρινό καμπάνισμα ,στης Παναγιάς το ξόδι . Φτερακίζουν οι ψυχές ως της Γεθσημανής το λιόφυτο περιβολάκι . Δάκρυ και έλεος ποτισμένη η γης , που άγγιξαν τα γόνατα  της Κυρίας των Αγγέλων  , σαν ο  Αρχιστράτηγός τους , διάκονος της κρυφιομύστου βουλής , των απορρήτων κομιστής, ο Γαβριήλ  μήνυσε σε Εκείνην , την Μάνα της Ζωής  , όπως παλιά στο ξεκίνημα του καινού κόσμου , δυσπαράδεκτα για την ψυχή Της μελλούμενα .   Γνώση άγνωστη,  τούτη η υπέρ λόγον  μετάστασή Της , γήθεν προς Ουρανόν και τον Θεϊκό Νυμφώνα . Στον αγλαόκαρπο και ευσκιόφυλλο κήπο της πίστης μας τον Πανάγιο , στην Γεθσημανή ! Ευαγγελισμός της Μεταστάσεως της Θεοτόκου ! Επιτάφιος της  Παναγιάς ! Τάμα να βρίσκεσαι εκεί , ιδίως τούτες τις ώρες ! Μα είν΄ η ψυχή που ταξιδεύει ! Όχι το σώμα ! Είναι η αγαθή ψυχή , που κάνει το θέλω πάντα ανίκητο μπροστά στο αναβλητικά ακηδές και άβουλα  οκνηρό μπορώ . Τα κατάφεραν και το εκπλήρωσαν τούτο το τάξιμο ψυχούλες , έστω και αν δεν βρέθηκαν ποτέ υποστατικά στον κήπο των ελαιών .
Τις ταξίδεψε θαυμαστά η πίστη και η ευλάβεια και τα κατάφεραν λίγο πριν ξεπνεύσουν,  εκεί να κλίνει η ψυχή τους το τελευταίο γόνυ … Όπως η Γεθσημανή μια γυναίκα του πόνου και της ελπίδας …
Νώντας Σκοπετέας


Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της ραδ.σειράς  «Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως» ,  όπου διαβάζεται το διήγημα : «Γεθσημανή» από το βιβλίο της Μυρσίνης Βιγγοπούλου : «Γυναίκες του πόνου και της Ελπίδας/Εκδ.Άθως»

29 Ιουλ 2017

Οι άγιοι Δεκαπεντιστάδες …


Αναμνήσεις παιδικές , καλοκαιρινές . Χρόνια ανέμελα  και νοσταλγικά αθώα . Αμέριμνα από τα βιωτικά ! Χαρούμενα αληθινά ! Μυρωδιές , ήχοι και γεύσεις που ακόμα και σήμερα σαν κλείσεις τα μάτια σου , σε μεταφέρουν σε αυτό το υπέροχο και ανόθευτο χθες ! Κάθε γενιά έχει τα δικά της ξεχωριστά θυμητάρια …Όσο πιο παλιά,  τόσο πιο απλά με μια αξέχαστη και απερίγραπτη συνάμα αγνότητα . Εκείνα τα παιδιά γίνηκαν σήμερα γονιοί . Κρατήθηκαν κάποιες μυρωδιές αναλλοίωτες .Το μαρτυρά ακόμα , ένα απαλό χάδι σε φουντωμένο βασιλικό και σε λεβάντα που φύτεψε ο Θεός εκεί στην άκρη του χωμάτινου ακόμα δρόμου,  στην βόλτα  των παιδικών τους ονείρων !  Και οι ήχοι της πλανεύτρας θάλασσας και του ανύσταχτου  μελωδού γρύλου   σαν σκοτάδι σκεπάσει ,  κρατιούνται απαράλλαχτοι  σαν την πρώτη φορά που τους  σφάλισαν τα βλέφαρα γλυκά , σαν η κούραση της λιόχαρης μέρας τους  έγειρε στο βαλμένο χάμω  στρώμα με το παραθύρι ορθάνοιχτο στον ουρανό  και στην δροσοσταλιά της καλοκαιρινής νυχτιάς . Και οι γεύσεις ;  Κάπως δυσεύρετες οι γεύσεις του χθες ! Μα όλοι τις αναζητούν ! Καλοκαίρι με γεύσεις από τα φρούτα του και τα ζαρζαβάτια του και τα παγωτά απ τους πλανόδιους πωλητές τους .
-Είναι από αγνό γάλα ! Τα πήραμε από ένα γαλακτοκομείο που φτιάχνει και παγωτό τώρα το καλοκαίρι ! Δοκιμάστε ! Τα φέραμε  να σας κεράσουμε ! Με πολύ αγάπη ! Δεν τα βρίσκεις εύκολα αυτά στο εμπόριο !Να φάνε και τα παιδιά !
Θυμίζει τα παλιά τα παγωτά θυμάσαι ; 
-Μην προσφέρεις στον μικρό ! Δεν τρώει , νηστεύει !-Άντε βρε μικρό παιδί ! Τι θα γίνει με τόση ζέστη αν δροσιστεί και φάει ένα παγωτό ; Θα χαλάσει ο κόσμος; 
-Έλα αδελφέ μου είπε η πολύτεκνη  με 6 παιδιά μάνα, έλα  να σου δείξω κάτι ! Τον οδήγησε στην κουζίνα της ! Στάθηκε ακριβώς μπροστά στην πόρτα του ψυγείου. 

Εκεί  δεν είδε ούτε μαγνητάκια ούτε κολλημένα σημειώματα και φωτογραφίες όπως συνηθίζουν οι πολλοί , παρά μόνο 3εικονίτσες ! Μια του Εσταυρωμένου Ιησού , μια της Ιεροσολυμίτισσας Παναγίας και μια ενός Αγίου που μέχρι εκείνη την ημέρα μόνο ακουστά αυτός τον είχε  ! Εικονιζόταν κρατώντας έναν πάπυρο με σημειωμένο πάνω του :  Ου μη απαρνήσομαι Κύριον τον Θεόν μου,  ουδ αθετήσω τας  εντολάς Αυτού! Ο Άγιος Ιωάννης ο Μονεμβασιώτης ! -Μαρτύρησε 15 μόλις χρονών ! Όσο είναι ο μεγάλος ο γιός μου ! μίλησε η πολύτεκνη μάνα !–Ξέρεις γιατί ; Γιατί αρνήθηκε να φάει κρέας και να αρτυθεί μέσα στην Νηστεία της Παναγίας τον Δεκαπενταύγουστο! Και μάλιστα ήταν η μάνα του που τον εκλιπαρούσε θρηνώντας τα νιάτα του να φάει για να σωθεί ! Μα εκείνος δεν υποχώρησε ως το τέλος ! Κράτησε την πίστη του και τίμησε την μνήμη του σφαγιασθέντος ιερέα πατέρα του !
Πήγε αμέσως ο νους στο ευλογημένο συναξάρι ! Στην πρώτη μέρα της μεγάλης νηστείας στο Πάσχα του καλοκαιριού ! Μήν Αύγουστος, έχων ημέρας λα΄. Η ημέρα έχει ώρας ιγ΄, και η νυξ ώρας ια΄ .Την πρώτη του μηνός Αυγούστου ! Η θυσία των 7 αδελφών Μακκαβαίων , που προσπάθησαν να τους υποχρεώσουν να φάνε χοίρειον κρέας , της Μητέρας τους Σολομονής που τους ενθάρρυνε στο μαρτύριο και του στερρεού διδασκάλου τους Ελεαζάρου . Μαζί τους και η Αγία Ελέσα  παρθενομάρτυρας 14 χρονών,  που στα Κήθυρα γιορτάζουν σαν συμπροστάτιδα με την Μυρτιδιώτισσα . Στο Μοναστηράκι της ανέβαιναν από τα παλιά τα χρόνια οι ευλογημένοι δεκαπεντιστάδες της Παναγίας , να νηστέψουν και να ξεροφάγουν και να καρτερέψουν με προσευχές και γαλήνη την μεγάλη γιορτή της Κυράς . Και η μικρή Ελέησα…Ελέσα , ενισχύει έστω κι αυτούς τους λίγους που ακόμα κρατούν το έθιμο στου Αυγούστου τα πρώτα σήμαντρα .
Μακάρι να αποκτήσουν τέτοιες άγιες συνήθειες τα σημερινά παιδιά ! Να γίνουν και αυτά της Παναγιάς δεκαπεντιστάδες  ! Να μάθουν και να απολαύσουν αληθινά την μεγάλη αξία της νηστείας .Να τα διδάξουμε με διάκριση και με αγάπη και με βίωμα ! Με το παράδειγμά μας και με ό,τι ο Θεός οικονομήσει για την κατήχησή τους . Όπως η πολύτεκνη μάνα που στερέωσε πάνω στην πόρτα του ψυγείου της ,  έναν ανυποχώρητο Άγιο ! Και αυτός , Άγιος Δεκαπεντιστής ! Δεν τον έβαλε εκεί αυστηρά για να ελέγχει ή αδιάλλακτα  να απαγορεύει,  μα για να φωνάζει σε όλους μας με τις νωπές του πληγές απ του αγαρηνού αφέντη του το σπαθί , αυτό που ο Μέγας Βασίλειος αιώνες πριν  Θεοδίδακτα διετύπωσε ,  πως η νηστεία νομοθετήθηκε μέσα στον Παράδεισο ! 

Θα νοστιμέψουν τότε όλα ! Και τα πιο ταπεινά θα γίνουν εύγευστα ! Το λίγο ψωμί , της γης ένα γέννημα και δυο γουλιές  νερό θα χορταίνουν σώμα και ψυχή ! Μπροστά τα Άγια παιδιά , ο  Άβιβος ο  Αντωνίνος, ο Γουρίας, ο Ελεαζάρος, ο Ευσέβωνας, ο Αχείμ, ο Μάρκελλος, η Ελέσα και ο Άη Γιάννης εκ Μονεμβασίας , της Παναγιάς οι δεκαπεντιστάδες και ξοπίσω όλοι εμείς που με κλειστά τα μάτια λαχταράμε την αλήθεια του χθες και τα παιδιά μας που αξεδίψαστα όλο γυρεύουν τη γνώση και το βίωμα της Ορθοδόξου Πίστεως  …Καλή Παναγιά !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
Φυγή Ιησού Χριστού στην Αίγυπτο - Ιωάννης Χαρίλαος Βράνος




8 Ιουλ 2017

Σύνορα ασύνορα …Χαίροις Πάτερ Παΐσιε !


Έχει μια απερίγραπτα θεραπευτική δύναμη η όμορφη μουσική. Και τα τραγούδια και οι στίχοι τους,  μπορούν σε μια στιγμή να γίνουν προσευχές , να μιλούν για τον Θεό ! Είναι θέμα προαιρέσεως , καλού λογισμού , Χριστοκεντρικής προσέγγισης και βιωτής . Όλα , μα όλα για τον Χριστό μας ! Όλα από Εκείνον και για Εκείνον ! Η Αγία μετατρεψιμότητα , όπως έλεγε κάποιος  ! Ακόμα και τα φαινομενικά αταίριαστα και ασύναπτα , γίνονται όμοια και σχετικά  με την  δύναμη της αγάπης του Χριστού . Υπάρχει  ένα τραγούδι  σπάνιας μελωδικότητας και ποίησης . Σίγουρα πολλοί το γνωρίζουν!  Λέει κάπου στο ρεφραίν του : «Σου στέλνω με τ' αγέρι χαιρετισμούς,  όταν θα σε χαϊδεύει να με ακούς και να στους τραγουδάνε στον ουρανό , οι βραδινές παρέες των αστεριών». Το έχει γράψει ο σπουδαίος τραγουδοποιός Νίκος Ζούδιαρης . Και ο τίτλος του παλιού κλασσικού πλέον δίσκου , όπου εμπεριέχεται το τραγούδι : «Αφήλιο»! Όρος Αστρονομίας !  Αφήλιο είναι το σημείο της τροχιάς ενός σώματος , που βρίσκεται στη μεγαλύτερη απόσταση από τον Ήλιο. Το αντίθετό του είναι το περιήλιο . Στο περιήλιο η απόσταση από τον ήλιο είναι η ελάχιστη ! Ακούγοντας λοιπόν το τραγούδι για αρκετές φορές και σιγοψιθυρίζοντάς το,  αναλογιζόμουν  σε ποια απόσταση από τον Ήλιο της Δικαιοσύνης βρίσκομαι εγώ ο ταλαίπωρος …Ευχήθηκα τότε , όλων μας οι ψυχές  να βρίσκονται στο περιΉλιο σημείο …Σιμά στο Χριστό μας και όχι τόσο απομακρυσμένοι ! Σου στέλνω με τα αγέρι χαιρετισμούς …ξανακούστηκε ! Κι ήρθαν μπροστά μου τα 24 γράμματα του αλφαβήτου μας ! Του μόνου που ξεκινά και τελειώνει με Α και Ω . Πουθενά αλλού αυτό το Ω ! Με Α και Ω ξεκινά και τελειώνει το Αγαπώ . Το Α και το Ω που είναι ο αποκεκαλυμμένος Χριστός μας ,  ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ! (Αποκάλυψις 1,8). Σου στέλνω με τα αγέρι χαιρετισμούς …Μπροστά μου τώρα οι 24 οίκοι της Κυρίας των Αγγέλων .Οι Χαιρετισμοί της Ενδοξοτέρας !
Ήταν μια μανούλα που όταν έφευγαν απ το σπίτι οι δυο της γιοί με τις μηχανές τους ποτέ της δεν τους εμπόδιζε ! Και ας άκουσε κάποτε  την γειτόνισσα να της φωνάζει :- Καλά δεν ανησυχείς ; Δεν τους μιλάς ; Θα σκοτωθούν καμιά μέρα ! Τρέξε , φώναξε , απαγόρευσε ! Και εκείνη της απάντησε : - Για τον μεγάλο έχω την Παράκληση και για τον μικρό τους  Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Τόση απλότητα , τόση πίστη , τόση θυσιαστική , ατίμητη αγάπη !  Από το Α ως το Ω ! Νύχτα στέλνουν τις δεήσεις τους  όλες οι πονεμένες μα ελπίζουσες ψυχές ! Νύχτα έστελνε και ο Άγιος Γέροντας Ιάκωβος της Εύβοιας τους Χαιρετισμούς του , σε όλους τους μεσίτες , τα άστρα του ουρανού , τους γνήσιους φίλους του Χριστού μας ! Τα λάμβαναν τα χαιρετίσματα ! Όλοι οι εκλεκτοί ! Τα έστελνε με του Αγίου Πνεύματος το αγέρι ! Στον όσιο Δαβίδ ! Στον Άγιο Νεκτάριο ! Στον Άγιο Χαραλάμπη ! Στην Αγία Παρασκευή ! Στην Αγία Μαρίνα !
Είναι του μεσονυκτικού οι δακρυσμένοι άγρυπνοι  που στέλνουν Παρακλήσεις και Χαιρετισμούς   από το Α ως το Ω ! Αυτό θα κάνουμε και εμείς σήμερα ! Θα στείλουμε με τ  αγέρι που χορηγεί Ζωή , χαιρετισμούς στον Άγιο Πασιο τον Αγιορείτη ! Χαίροις Πάτερ  Πασιε  θα του φωνάξουμε ! Ό, τι κι αν έρθει βοήθησε μας με τις Θεοπειθείς σου ικεσίες ! Σπεύσε , παρηγόρησε , δυνάμωσε την μετρημένη μας πίστη ! Τώρα στις μέρες της πανίερης μνήμης σου ! Εσύ που δεν βγήκες ποτέ μέσα απ τα σύνορα τα ασύνορα του Α και του Ω ! Που έκανες πράξη το Αγαπώ!  Που έμεινες στο περιήλιό Του το αιώνιο !
Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη  εκπομπή , αφιερωμένη στους Χαιρετισμούς του Οσίου Πασίου του Αγιορείτου , συνεταγμένους  από τον π.Χριστοφόρο Καραβία, Ιεροκήρυκα της Ι.Μ.Ύδρας .

25 Ιουν 2017

Το Συν που μας λυτρώνει …Πέτρου και Παύλου



Το Συν , το Ένα , το ομοθυμαδόν είναι ατελευτήτως το κυρίαρχο και ζωογόνο  ζητούμενο  στην αγία μας πίστη . Το ίνα ώσι έν ήταν το σπαραχτικό αίτημα της συγκλονιστικής προσευχής του Θεανθρώπου λίγο πριν το θεληματικό του  Άγιο Πάθος . Το Συν είναι πάντα το ζητούμενο σε οποιαδήποτε έκφανση της πνευματικής μας  όποιας διαδρομής . Συνεχώς στο νου και στην καρδιά μας ο διπλανός , ο κάθε πλησίον , ελάχιστος των αδελφών Του των ελαχίστων . Συμπροσευχή , συμπόρευση ,συναλληλία συναμαρτωλών ελπιζόντων στην Θεία χάρη και στο άμετρο έλεος του φιλεύσπλαχνου  Πατέρα . Σύναξη ! Σπουδαία μέρα μες στον ευλογημένο ενιαυτό , κάθε εορτή συνάξεως . Μετά από κάθε σπουδαίο γεγονός , καθοριστικό για την σωτηρία των ανθρώπων , μετά από κάθε μεγάλη Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή , έχουμε την σύναξη προς τιμήν εκείνου του προσώπου που διαδραμάτισε εξέχοντα ρόλο στις πανίερες μνήμες , στο διαρκές παρόν της Ορθοδοξίας μας . Σε Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή , η επομένη ημέρα είναι εξίσου σημαντική και σε αυτήν επαναλαμβάνονται οι περισσότεροι ύμνοι της εορτής ! Μετά τα Χριστούγεννα θα συναχθούμε για να τιμήσουμε την Παναγία . Μετά τον Ευαγγελισμό οι πιστοί συνάζονται για να εορτάσουν τον Αρχάγγελο Γαβριήλ και τα θεία του μελωδήματα . Μετά τα Άγια Θεοφάνεια σύναξη τελούμε του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου . Σε Εκκλησιές οι πιστοί και σε μοσχολιβανισμένες σελίδες του συναξαριού συναθροίζονται όλο και περισσότεροι Άγιοι . Στα πεφιλημένα και λαοφιλή συναξάρια που στήριξαν την πίστη και την διατήρησαν απόρθητη και απαρασάλευτη σε δύσκολους καιρούς διωγμών και Θεομάχων ! Αυτό το συν ευτυχώς κρατά και κάποιους « δυσανεκτικούς» σε ό, τι δεν ευλογεί ο Θεός …Το συν που ξέρει όμως να ορθοτομεί τον λόγο της μόνης Αλήθειας!  Που γνωρίζει να απομακρύνει την κακοδοξία , τους εξωραϊσμούς και τις ανίερες θλιβερές υποχωρήσεις ! 
Δυο είναι αυτοί που συγκρατούν την Εκκλησία στη περίφημη και τόσο συχνά  απαντώμενη εικόνα της συνάξεως των Αγίων Αποστόλων . Πέτρος και Παύλος ! Πάντα τους θωρούμε αντικριστά στις κολώνες των μεγάλων Εκκλησιών ! Ακατάβλητοι στυλοβάτες της Νύμφης του Χριστού ! Και στου Ναούς που τους αφιερώνονται στέκονται στο τέμπλο και οι δυο ! Ποτέ μόνος του  ο ένας ή ο άλλος ! Κάποτε μια ευλαβής γυναίκα θέλησε να αφιερώσει ένα εικόνισμα στον Άγιο Παύλο . Το παρήγγειλε λοιπόν με χαρά να ζωγραφιστεί και έπειτα θα το πήγαινε στην ενορία της,  να το αφήσει σαν τάμα . Το ίδιο βράδυ είδε σε ζωντανό όνειρο , τον Απόστολο των Εθνών γλυκά να την μαλώνει λέγοντάς της : Μην τολμήσεις να πας εικόνισμα χωρίς τον αδελφό μου ! Και έτσι εκείνη η κυρούλα , άλλαξε το σχέδιό της  και παρήγγειλε εικόνισμα και με τους δυο πρωτοκορυφαίους,  όπου εξιστορήθηκε για ακόμα μια φορά ο Άγιος ασπασμός τους!
Γι αυτό και συνεορτάζουν ! Γι αυτό και ατενίζουμε με δέος και έκσταση τον περίφημο εναγκαλισμό τους  και ασπασμό της αγάπης  στις κοινές ιστορικές τους εικόνες σε πολλά ορθόδοξα σεβάσματά μας , στην Πάτμο του  Αγιογράφου Αγγέλου και στην Αγιορείτικη Καρακάλλου της οποίας είναι και προστάτες . Για το παμπόθητο αυτό συν της πίστης μας ! Κάποιοι έχουν ιστορικά αμφισβητήσει την ομόνοιά τους και της ανόθευτη φιλαδελφία τους ! Θυμούνται εκείνο το απόσπασμα από την προς Γαλάτας επιστολή του Παύλου :  «τε δ λθε Πέτρος ες ντιόχειαν, κατ πρόσωπον ατ ντέστην, τι κατεγνωσμένος ν» (Γαλ. 2, 11) . Ατυχώς και  αβίαστα βγάζουν συμπεράσματα για ρήξεις και τσακωμούς και ψυχρότητες ! Οι δυο ακούραστοι εργάτες του Ευαγγελικού Νόμου δεν απώλεσαν ποτέ το συν τους ! Για το  συγκεκριμένο περιστατικό αν κανείς μελετήσει βαθύτερα τις περιστάσεις και τα περιγραφόμενα μα και αν διαβάσει τα σχετικώς παραδομένα από το μελισταγές στόμα του Αγίου Χρυσοστόμου,  θα διαπιστώσει ότι έλαβε χώρα προσχεδιασμένα και από τους δυο τους , προκειμένου κατ οικονομία να ωφεληθούν και να παραδειγματιστούν οι Ιουδαϊζοντες !Να θυμόμαστε  και τούτο : Πως και οι δυο τους  έδιναν ως την τελευταία επίγεια ανάσα τους το μήνυμα της διαρκούς μετανοίας ! Δεν υπήρξε ξημέρωμα  που ο Πέτρος να μην κλάψει θυμούμενος την τριπλή του άρνηση ! Δεν έχανε ευκαιρία ο Παύλος να αυτομέμφεται με τον πλέον αυστηρό τρόπο οικτίροντας τον εαυτό του , αυτοαποκαλούμενος  έκτρωμα και αισθανόμενος ελάχιστος και ανάξιος να λέγεται Απόστολος,  θυμούμενος και αυτός τις ημέρες που εδίωκε με μανία την Εκκλησία του Θεού.

Αυτή η μία ψυχή των Πρωτοκορυφαίων! Το δικό μας Ένα , το Συν και το ομοθυμαδόν ! Αυτή η μια ψυχή της Ορθοδοξίας που δεν διασπάται , δεν κατατέμνεται , δεν ομαδοποιείται ! Είναι Μία όπως η Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία! Η Αγία Ορθοδοξία με τους ακρογωνιαίους της λίθους , τον Πέτρο και τον Παύλο ! Ποίοις πνευματικοίς άσμασιν, επαινέσωμεν Πέτρον και Παύλον; τά την αθεότητα σφάττοντα, και μη αμβλυνόμενα στόματα, της. φρικτής του Πνεύματος μαχαίρας…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο : « Ο ασπασμός της πίστης μας»


14 Ιουν 2017

Μην μείνει η κλήση αναπάντητη…




Θυμήθηκα σήμερα στο ξεκίνημα της εκπομπής,  εκείνους τους περίφημους προλόγους που μαθαίναμε από τους …εκθεσάδες καθηγητές, με τις χρυσές συνταγές και την μεθοδολογία για την αρχιτεκτονική της έκθεσης…Και γράφαμε τότε,  κάτι στερεότυπους προλόγους…Εννέα στους δέκα ήταν ίδιοι!  Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των σύγχρονων αναπτυγμένων κοινωνιών είναι…. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία αναμφισβήτητα επικρατεί….κλπ.
Γιατί αυτή η αναφορά θα ρωτήσει κάποιος. Σκεφτήκαμε σήμερα στο δικό μας προοίμιο, να χαρακτηρίσουμε την σημερινή εποχή. Με τις ελάχιστες ευλογημένες εξαιρέσεις της μικράς ζύμης που όλον το φύραμα ζυμοί κατά τον Παύλειον λόγον. Είναι η εποχή μας λοιπόν (για να ξαναδιαβούμε τα Παύλεια μονοπάτια) θεοστυγής! Παντού τον συναντάμε τον απροκάλυπτο και λυσσαλέο πόλεμο κατά του Θεού. 
Περικυκλωμένοι, όχι απλά από αθέους μα από Θεομάχους και αθεόφοβους επιτελείς και επιτελάρχες, ηγήτορες και ηγέτες που σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ως δυσανεκτικούς,  όσους  ελαχίστους έστω, πειθαρχούν μόνο στον Κύριο και στα πανίερα προστάγματά Του. Να λοιπόν πως θα χαρακτηρίζαμε την σημερινή εποχή: Ασύνετη είναι και άστοργη και αδιάφορη και με όλα τα σκοτεινά στερητικά Α μπροστά της. Και εμείς αμελείς, αδρανείς, ανεκτικοί, αμέριμνοι, ανέγνοιαστοι,  καθεύδοντες, σχεδόν αναίσθητοι! Έχουμε ξαναπεί πως όπως και στο ανθρώπινο,  έτσι και στο Θεϊκό δίκαιο, το ίδιο πλαίσιο ποινής που υπάρχει , για τα εξ ενεργείας τελούμενα εγκλήματα,  εφαρμόζεται και για εκείνα που τελούνται δια παραλείψεως! Και ποιος είμαι εγώ που θα σώσω τον κόσμο ρωτάμε οι περισσότεροι…Άγιος είμαι ή παπάς; Εγώ δεν πειράζω κανέναν! Τι μπορώ άλλωστε να κάνω; Φτωχός εγώ, άσημος, αγράμματος, αδύναμος…Και κάπως έτσι λησμονιέται η ιερή μας καθολική υποχρέωση για στηριγμό, διαφώτιση, για πνευματική ελεημοσύνη και νοιάξιμο  αδελφικό. Μετά μιαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού…έτσι μου θυμίζεις συναμαρτωλέ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου…Το ξέρεις και μονότονα το επαναλαμβάνεις. Θέσε όμως νου έστω για δυο φορές. Κι εσύ ,στα ψηλά ή στα κατώγεια,  όπου κι αν εργάζεσαι, με ένα Χριστιανικό Ορθόδοξο φυλλάδιο που μιλά για μετάνοια, εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία. 

Με τον Χριστοκεντρικό σου λόγο τον απλό και αληθινό. Με μια σιωπή προσευχητική που θα κραυγάζει την αιώνια σωτηρία. Με την εκούσια και ανυπόκριτη  ταπείνωσή σου. Προσπάθησε  να εργαστείς στον ασύνορο αμπελώνα Του. Αλλιώς... Αλλιώς, αλλοίμονο! Εκείνο το πορευθέντες μαθητεύσατε του Χριστού μας, εκείνο το δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων, αλλιώς εκείνη η κλήση θα μείνει αναπάντητη και η εποχή μας θα συνεχίσει να είναι Θεοστυγής και άστοργη, με απειράριθμους συνευδοκούντες,  σιγηλούς συναυτουργούς, στο μεγάλο και πλέον φρικαλέο έγκλημα της απωλείας!

Η κλήση του Χριστού μας είναι διαρκής! Είναι αυστηρά προσωπική για τον καθένα μας! Απ όποιο μετερίζι, χρησιμοποιώντας το όποιο Θεόσδοτο τάλαντο, πρέπει  με ζέση να την δεχθούμε υπάκουα και ενεργητικά! Θα δώσουμε λόγο για κάθε αναπάντητη από τις συνεχείς έως της τελευταίας μας πνοής κλήσεις του Αγαθού Πατρός. Σαν τους φτωχούς και ασήμους ψαράδες της Τιβεριάδος, που είπαν το ναι και απροϋπόθετα Τον ακολούθησαν ευθέως! Έβαλαν το θέλω πάνω από το μπορώ! Και έσπειραν τον Θεϊκό λόγο και έριξαν το πιο ακίνδυνο και αβλαβές δόλωμα στις καρδιές των συνανθρώπων τους. Και ανέσυραν απ τον θανατηφόρο  σκοτεινό βυθό,  ελπίζουσες και φωτεινές ψυχές αθάνατες! Ακόλουθοι και εμείς της κλήσης Του αυξάνοντος Θεού. Μιμητές των μαθητών Του, των  οικονόμων των σωτηρίων μυστηρίων Του! Και ο θερίζων μισθόν λαμβάνει και ο σπείρων ομού χαίρει! Μη μείνει η  κλήση αναπάντητη…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"
Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

3 Ιουν 2017

Κάθε μέρα Πεντηκοστή...

Χάρις, χάρισμα, χαρισματικός, χαριτωμένος, χαρισματούχος, χαριτόβρυτος…«Η χάρις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και η αγάπη του Θεού και Πατρός και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είη μετά πάντων υμών»….«Όπου επισκιάση η χάρις σου Αρχάγγελε, εκείθεν του διαβόλου διώκεται η δύναμις· ου φέρει γαρ τω φωτί σου προσμένειν, ο πεσών Εωσφόρος·» …
Πόσες φορές δεν συναντάμε τούτη τη λέξη-πνοή, την έννοια –πηρύνα,  στην καθημερινή παλαίστρα της πνευματικής ζωής. Κατάγιομη  αυτή, από πάμπολλες ήττες, θλίψεις, πτώσεις, σκοτασμούς, λάθη ατελείωτα, πειρασμούς  και πάθη φιλεπίστροφα.
Τι να ναι αυτό, που μετατρέπει την ήττα σε νέα αρχή, την θλίψη σε κατάνυξη και δάκρυα λυτρωτικά, την απογοήτευση σε ενθουσιασμό, την πτώση σε ανάταση και ανάσταση, τον πειρασμό τον κάνει οδηγό, τα λάθη δρόμους ασφαλείς, τα πάθη αρετές, το σκοτάδι Φως;
Το σκοτάδι, Φως!
Είναι το δώρο του Αγίου Πνεύματος, η Θεία Χάρις θεραπεύουσα και αναπληρούσα…Ο γλυκασμός της επίσκεψης του Θεού Πατέρα!
Το πόμολο πάντα από μέσα! Η πόρτα χτυπά δίχως σταματημό, όσο ανασαίνει τούτο το πρόσκαιρο που ζούμε.
Οι χτύποι θα παύσουν μαζί με κείνους της καρδιάς μας. Δεν θα ακουστούν ποτέ όμως  στην πολύ φασαρία και στην αδιόρθωτη ταραχή, στον βαθύ και στον ράθυμο ύπνο. Μα σαν  η πόρτα ανοίξει, θα πλημμυρίσει το σπίτι από αγάπη, από χαρά ασυνάντητη,  από ατίμητο ανόθευτο Θείο έρωτα, από Φως άσπιλο και τηλαυγές που δεν μπορεί ο μισόκαλος ούτε ελάχιστα να αντέξει. Και φεύγει τότε μακριά!
Να ετοιμαζόμαστε συνεχώς γι' αυτές τα επισκέψεις. Να μην είναι παροδικές και φευγαλέες, μα μόνιμες και ατελεύτητες. Προσοχή στις απάτες και στις μεθοδείες του επίβουλου, που διαρκώς και αυτός προσπαθεί να παραπλανήσει σε τούτο το μέγιστο ζήτημα της Χάριτος.
Ο Κύριος που πάντα μεριμνά και πέμπει πνευματικούς ιχνηλάτες να μας φωτίζουν τους σωτήριους δρόμους της μόνης αλήθειας Του, έστειλε στην σημερινή μας εκπομπή, έναν σπουδαίο εργάτη του αμπελώνα Του, τον μακαριστό Γέροντα Γεώργιο Καψάνη, τον Γρηγοριάτη σοφό Του Άγγελο. Και λέει κάτι τόσο σημαντικό και συνάμα αυτονόητο ο Γέροντας. Σαν τον Ιερό Χρυσόστομο, που κήρυττε  πως ο Χριστιανός Πάσχα επιτελεί, όποτε κοινωνεί του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου , έτσι κι αυτός λέγει πως μέσα στην Μάνα Εκκλησία, αδιαλείπτως σε κάθε συγκλονιστική στιγμή της πνευματικής οδοιπορίας και της Λειτουργικής Μυστηριακής ένωσης,  βιώνουμε την Πεντηκοστή! Ζούμε, εν δυνάμει τουλάχιστον, την Πεντηκοστή συνεχώς. Πρέπει να επιδιώκουμε να γίνουμε άνθρωποί Της,  με την χάρη του Τριαδικού Θεού . Ο σοφός ομολογητής Γέροντας,  κοιμήθηκε οσιακά ανήμερα Πεντηκοστής!

Λυτρωτικά  Προνοητής ο Κύριος , θέλησε για ακόμη μια φορά να δυναμώσει την πίστη μας. Έλαμψε στο ιλαρό κεκοιμημένο πρόσωπο του παπά Γιώργη,  η Ορθοδοξία, η μόνη πραγματική Εκκλησία της Πεντηκοστής!
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο: 
Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν; (εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~