main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

1 Δεκ 2021

Στα περιβόλια του Παραδείσου ( Ομόνοια-Εξάρχεια ένας εξάψαλμος δρόμος )


Είδαν να στέκονται μαζί απέναντι απ τον θρόνο

Να εκλιπαρούν για έλεος και για όσους έχουν πόνο!

Λίγο μπροστά ο Πορφύριος, ξωπίσω του ο Ανανίας!

Χριστού Απόστολοι εκλεκτοί αγάπης και θυσίας!

 

Από ψηλά αφουγκράζονται φωνές αναγκεμένων!

Όσων προστάτευαν στη γη παθών εξαρτημένων!

Ερείπια, ναυάγια, απελπισιάς οι σκλάβοι,

που μόνο όποιος σύμπασχε μπορεί να καταλάβει!

 

Σεργιάνι ακατάπαυστο στα Άνω Περιβόλια!

Σύμμαχοι και υπερασπιστές στου πονηρού τα βόλια!

Τώρα θα ναι στο πλάι μας περσότερο  από πρώτα,

με λογισμό και μ΄ όνειρο , με παραδείσου ρότα!

 Πατέρας είναι εκείνος που γεννάει… μέσα μας τον Χριστό . Ποιμένας αυτός που οδηγεί με ασφάλεια και νοιάξιμο αληθινό το ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Κύριος και που το καταρτίζει, το κάνει πιο άρτιο, πιο ολοκληρωμένο δηλαδή, κατηχώντας και υπουργώντας το! Υπουργοί του Θεού και του λαού Του οι ποιμένες! Ανώτερος του υπουργού Του ο Θεός και ο λαός Του! Υπό το έργο! Τέτοιοι ποιμένες, υπουργοί του Υψίστου , αφοσιωμένοι ολοκληρωτικά στον καταρτισμό του Αγίου Λαού του Υψίστου, ήταν αυτοί οι δυο! 

Πόσα κοινά είχαν αυτοί οι εκλεκτοί Απόστολοι του Χριστού! Μα αυτό που ιδίως τους ένωσε, ήταν η αγάπη η θυσιαστική για τον πάσχοντα συνάνθρωπο, για τον εξαρτημένο από τα πάθη κακώς έχοντα, για τον πεπτωκότα απελπισμένο, τον ναρκομανή, τον αλκοολικό, την πόρνη, όποιον δεινώς πληγωθέντα  κυλιέται στης ληστρικής  αμαρτίας την οδύνη! Δεν νομιμοποιούσε η διδασκαλία τους μήτε εξωράιζε! Δεν αγαπολογούσαν, μήτε αμνήστευαν! Συνέπασχαν! Καταλάβαιναν την δύναμη των φιλεπίστροφων παθών, την ροπή προς την εξάρτηση, την αδυναμία της χωρίς Χριστό μη ύπαρξης! Κι έπαιρναν όλα τα μηδενικά που έστελνε ο Θεός στον δρόμο τους και τους γιάτρευαν τις πληγές με έλαιον και οίνον και λάβαιναν αυτά την χαμένη τους αξία! Και ανέθαλαν οι μαραμένοι ανθοί των ψυχών τους! Και γίνονταν διαμάντια πολύτιμα και κήποι ευωδέστατοι οι ψυχές των πρώην παραλυτικών και ασώτων. Ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης και ο μακαριστός π.Ανανίας Κουστένης! Ο ένας ο Άγιος της Ομόνοιας και ο άλλος ο Άγιος γέροντας των Εξαρχείων! Από την Ομόνοια ως τα Εξάρχεια , από τον Άγιο Γεράσιμο ως τον Άγιο Νεκτάριο, από την πολυκλινική ως το ίδρυμα! Ένας εξάψαλμος δρόμος! Βήματα μετρημένα! Δρόμοι παλιοί που αγάπησα όπως έγραψε κι ο ποιητής! Όσο κι αν τα χνάρια τους προσπαθούν να τα σβήσουν εκείνοι που Θεοστυγώς τούτους τους δρόμους πλέον περπατούν ή και παρελαύνουν, αυτές τις διαδρομές του Ουρανού πάντοτε θα τις θυμίζει και θα τις φωτίζει το Πανάγιο Πνεύμα. 

Κι έτσι θαυμαστά, όπως αυτοί οι δυο θαυμαστά μεταφέρονταν, νοερώς ή και υποστατικώς, στο ηρωικό και μαρτυρικό παρελθόν της Αγίας μας Πίστης, έτσι και κάποιοι κρυμμένοι από τον κόσμο «τρελοί» και παράξενοι, της διπλανής πόρτας διαλεχτοί, μεταφέρονται στο τότε και πηγαίνουν ως τον Άγιο Γεράσιμο να πάρουν ευχή απ τον ταπεινό παππούλη τον τόσο φωτεινό που θεράπευε ψυχές και σώματα με την χάρη του Χριστού και  έπειτα αξημέρωτα  να προλάβουν τον ξενύχτη παπά Ανανία που ξεκινά τον Όρθρο άλλης μιας σπουδαίας μέρας της Αγίας Ορθοδοξίας, συντροφιά με την χορεία αυτής της σελίδας του συναξαριού που εκείνος λάτρεψε και εμβάθυνε όσο ελάχιστοι! Τα λόγια του εξάψαλμου στο στόμα των οδοιπόρων! Ο Θεός εις την βοήθειάν μου πρόσχες…Ινα τι εγκατέλιπές με; Ινα τι απωθείς την ψυχήν μου; Μη εγκαταλίπεις με, μη αποστής απ εμού! Μην τω θυμώ Σου ελέγξης με! μηδέ τη οργή σου παιδεύσης με! Ότι επί Σοι Κύριε ήλπισα!

Έχει παράπονο και τόσο δάκρυ μέσα του ο εξάψαλμος! Η προσευχή των θλιμμένων ελπιζόντων ! Αυτοί οι παράξενοι, της διαδρομής Ομόνοια-Εξάρχεια, τους έχουν δει …τον Άγιο της Ομόνοιας και εκείνον των Εξαρχείων να σεργιανούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου. Να ικετεύουν για την δεινή περίσταση. 

Να δυσωπούν το έλεος του Κυρίου, να καταλαγιάσει η τρικυμία,  να παύσει λυτρωτικά αυτή η παρατεταμένη περίοδος της παρακμής και της αποστασίας. Δεν γίνεται αυτοί οι δυο να μην σεργιανάνε μαζί στου Παραδείσου τα περιβόλια! Δεν μπορεί να μην έχουν κάνει επίσης την διαδρομή Παράδεισος-γη να μοιάζει με εκείνη της Ομόνοιας με τα Εξάρχεια! Και μεταξύ μας, αυτό διαπιστώνεται! Ρωτήστε εκείνους με τις καθαρές καρδιές, τους διδαχτούς του Θεού με τις πολυόμματες ψυχές που συνεχώς τους θωρούν να προχωρούν μαζί στα περιβόλια του Παραδείσου!   Τους ενώσαμε και εμείς σε αυτήν την σειρά των εκπομπών, όπως είμαστε βέβαιοι πως τους ένωσε ο Δίκαιος Μισθαποδότης Κύριός μας!

Και είναι μεγάλη η χαρά μας! Τρισμεγάλη που θα λεγε ο παπα Ανανίας! Να αναπαυθούν ου μετρίως οι ψυχές μας! Σαν να ακούγονται οι φωνές τους:

 Κουράγιο βρε! Δεν θα αφήσει ο Αφέντης Χριστός  το λαό Του!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 3 εκπομπών

 

30 Νοε 2021

Αρχισυνάγωγοι και αποσυνάγωγοι...

      ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἀγανακτῶν ὅτι τῷ σαββάτῳ ἐθεράπευσεν ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγε τῷ ὄχλῳ· ἓξ ἡμέραι εἰσὶν ἐν αἷς δεῖ ἐργάζεσθαι· ἐν ταύταις οὖν ἐρχόμενοι θεραπεύεσθε, καὶ μὴ τῇ ἡμέρᾳ τοῦ σαββάτου.(Λουκ. 13,14)  


Υπάρχει ακόμη μια παράμετρος εξίσου σπουδαία που δεν πρέπει να μας διαφεύγει, στην στάση του αρχι...συναγώγου της  Ευαγγελικής περικοπής της συγκυπτούσης γυναικός ! Αυτής που ακούει στο όνομα ζηλοφθονία ! Βρισκει τούτο το " σαράκι" προσωποποίηση στον ταλαίπωρο αυτό άνθρωπο και της εποχής μας( αναφέρομαι ιδίως στον εκκλησιαστικό χώρο) που διώκει δίχως αφορμή και καθιστά... απο....συναγώγους, όσους λίγους ξεπερνώντας το ατσαλάκωτο και βολικό "μέτριο", το χλιαρό και άκριτο υποτελές των πολλών, ορθώνουν ανάστημα και αρθρώνουν με ευθύ, ελεγκτικό, μα κόσμιο και ευγενή τρόπο άποψη σε θέματα πίστεως και αληθείας !
Θα λέγαμε λοιπόν πως η στάση του αρχισυναγώγου καθρεφτίζει πρωτίστως εκείνο το διαχρονικό παράπονο του Χριστού μας που και στις μέρες μας επικαιροποιείται θλιβερά:
Εμίσησάν με δωρεάν...
Ζηλοφθονίας το ανάγνωσμα ...
Νώντας Σκοπετέας
5.12.21


24 Νοε 2021

Πατήρ Ηλίας Αλευράς +( Αφιέρωμα) Επίλογος


 Ιούλιος 2019...

Είναι αυτές οι στιγμές που όλοι φοβόμαστε ότι κάποτε θα ζήσουμε …

Έφτασε λοιπόν μια τέτοια και για τον μεγαλύτερο γιό, τον πρωτότοκο, από τα πέντε παιδιά  που γέννησε ο παπα-Λιάς μας. Σε ένα μικρό παγωμένο γραφείο μονάδας εντατικής θεραπείας Αθηναϊκού Νοσοκομείου βρίσκεται και συζητάει με τον γιατρό .

Του έχει εμπιστοσύνη απόλυτη και τον σέβεται !

Τον γνωρίζει καιρό εξάλλου και είναι βέβαιος ότι ζυγίζει απόλυτα κάθε του λέξη , ιδίως τούτες τις στιγμές τις δύσκολες .

-Λοιπόν γιατρέ , πως τα βλέπετε τα πράγματα ; Υπάρχει ελπίδα μπροστά μας ;

-Ακούστε αγαπητέ…Με τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο πατέρας σας και τις

εξετάσεις που του έγιναν, όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς …προς την έξοδο …

Λυπάμαι που το λέω έτσι , αλλά δεν υπάρχει επιστροφή ! Μπορούμε βέβαια κάπως να

επιμηκύνουμε τον χρόνο καλωδιώνοντάς τον ….καταλαβαίνετε …Βέβαια δεν ξέρω αν

αυτό θα προσδώσει κάτι , μια και όπως σας είπα η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη…Από την άλλη, είναι και τα έξοδα της νοσηλείας στην ειδική μονάδα που θα σας βαρύνουν…

-Γιατρέ , κάντε ο,τι μπορείτε καλύτερο …Μην σας απασχολεί το θέμα των εξόδων …Αν

γίνεται έστω και λίγο παραπάνω να τον έχουμε κοντά μας …

-Φυσικά …Είναι και κάτι ακόμα …Ξέρετε θα πρέπει να του κόψουμε αρκετά την

γενειάδα για να προσαρμοστούν σωστά οι συνδέσεις με τα μηχανήματα …

Σάστισε ο γιος στο άκουσμα αυτό …Ενώ είχε σηκωθεί και πήγαινε προς την

πόρτα , γύρισε πίσω και ξανακάθισε …

-Αυτό που μου λέτε γιατρέ μου είναι σοβαρό ….Δεν μπορώ να πάρω μόνος μου μια

τέτοια απόφαση ! Θα πρέπει να με περιμένετε να επικοινωνήσω με την μητέρα μου

…Να αποφασίσει εκείνη …

Γνώριζε καλά ο μεγάλος γιός, το πόσο σημαντικά ήταν για τον πατέρα του αυτά που

για άλλους , ιδίως στις ισοπεδωτικές μέρες μας , είναι ανούσια και αδιάφορα.

Εξ όνυχος τον λέοντα θα έλεγε κάποιος .

Ο κυρ Φώτης ο Κόντογλου πάλι , που πολύ τον αγαπούσαν στο σπίτι τους, μιλούσε

για εκείνο το λιοντάρι που ο Θεός στόλισε με την μεγαλοπρέπεια της χαίτης του και

που θα έμοιαζε με καχεκτικό σκυλί αν του την αφαιρούσαν …

Έλεγε ο κυρ Φώτης πως το ράσο και τα μακριά γένια , είναι σύμβολα θρησκευτικά

και εθνικά και για τον κάθε ελάχιστο ταπεινό ακόμα και ολότελα αγράμματο Ιερέα του υψίστου, πως η εμφάνιση του η μεγαλόπρεπη, η αρχαία , η βιβλική, τον έκανε πάντοτε να ξεχωρίζει και να είναι σεβάσμιος και επιβλητικός. Εκείνο το περίφημο «πνευματικό επιβάλλον» το οποίο πρέσβευε  ο ψυχογράφος της Ρωμιοσύνης μας .

Δεν τον είχε ακούσει βέβαια ποτέ τον παπα Λιά ο μεγάλος ο γιος του να μιλά για αυτές τις αγνές και παιδεμένες θεωρήσεις, μα θυμήθηκε έντονα εκείνες τις δύσκολες στιγμές, κάτι που συχνά άκουγε από τον πατέρα του να λέγεται.

–Ο μεγαλύτερός μου εφιάλτης , που με ξυπνά αρκετές φορές με ταραχή μεγάλη είναι το

να ονειρευτώ ότι μου έκοψαν την γενειάδα μου …

Πήρε λοιπόν την παπαδιά στο τηλέφωνο εκεί στον Τυρό …Μαζί με τους υπόλοιπους ήδη ετοίμαζαν τα απαραίτητα για την εξόδιο…Γαλήνια εκείνη όπως πάντοτε του μίλησε …

-Πώς είναι ο Γέροντας παιδί μου ;

-Μάνα είναι δύσκολα πολύ τα πράγματα …Άκουσε …μου είπαν ότι για να βάλουν τον

πατέρα στην εντατική πρέπει να του κόψουν τα γένια του …Δεν μπορούν αλλιώς να

εφαρμόσουν σωστά τα καλώδια …

-Ωωωω  παιδί μου …Αυτό δεν θα το ήθελε ποτέ ο πατέρας σας …Αυτό και το

ράσο ήταν πάντοτε το καύχημά του …Μην το επιτρέψεις παιδί μου …Σε παρακαλώ …

Καλύτερα ας φύγει έτσι ήσυχα…

Απροετοίμαστος  ήταν  για μια τέτοια απόφαση …Αλλά η ασφάλεια της

ανέκπτωτης αγάπης της πρεσβυτέρας προς τον παπά της, ήταν για εκείνον μια

δικλείδα σιγουριάς ότι θα έπραττε το ορθό … Επέστρεψε λοιπόν στο γραφείο και είπε

στον Γιατρό!

-Μην τον συνδέσετε γιατρέ ..Αφήστε τον όσο θέλει ο Θεός να ζήσει ακόμα …

Συμφώνησε εκείνος , διαβεβαιώνοντας τον ότι θα έκαναν τα πάντα για να είναι

όσο πιο ανώδυνο το επερχόμενο τέλος…

Βγαίνοντας από το γραφείο και λίγο πριν την λήξη του επισκεπτηρίου της εντατικής με την ψυχή και το σώμα να υποχωρούν  από την θλίψη και την κούραση , μπήκε ξανά στο δωμάτιο και πλησίασε  στο κρεβάτι για να δει για ακόμη μια  φορά τον πατέρα του . Γνώριζε καλά ότι μπορούσε να ήταν και η τελευταία που τον έβλεπε να ανασαίνει. Μηχανικά σχεδόν ζύγωσε. Η  ψυχή και ο πόνος του πατέρα του κουβαλούσαν το κορμί και  έσερναν τα πόδια του . Μόλις σήκωσε την ματιά του και τον αντίκρισε στο πρόσωπο  έμεινε ενεός …

-Βρε αυτός είναι νέος …μονολόγησε …είναι όμορφος…Για ελάχιστο χρόνο η μορφή του πατέρα του πήρε μια όψη αλλιώτικη , φωτεινή , υγιέστατη …

Κούνησε το κεφάλι του για να …..συνέλθει. Δεν μπόρεσε να αξιολογήσει τότε αυτό το συμβάν…Δεν είχε καθόλου χρόνου γι αυτό , εκείνη την ώρα . Είχε να μιλήσει με τους γιατρούς , να ενημερώσει τους οικείους, να ξεκουρασθεί μετά από δύο ημέρες αγωνίας.

Νωρίς το πρωί επέστρεψε στο Νοσοκομείο. Έπρεπε να μιλήσει στον γιατρό του παπα Λιά για να εγκρίνει τυπικά την έξοδο από την εντατική.

-Λοιπόν γιατρέ θα τον μεταφέρετε εκεί που είπαμε να φύγει ήσυχα;

-Ναι , θα γίνει η μεταφορά αλλά όχι για να φύγει …μα για να τον πάρετε σε λίγες μέρες

μαζί σας …Θα επιστρέψει σπίτι ο παπά Λιάς ! Μην με ρωτήσετε το τι έγινε ! Δεν ξέρω

Όλα έχουν επανέλθει !Δεν απαιτείται πια εντατική!

Ανάσταση πραγματική. Το χαρμόσυνο νέο έπρεπε να διαδοθεί. Κάθε λεπτό και μία κλήση. Μια επικοινωνία  ανείπωτης χαράς του μεγάλου γιου  με την  εν Χριστώ τεράστια οικογένεια του παπα Λια. Και κάθε τηλεφώνημα κατέληγε σε κλάματα αγαλλίασης μια και μια μικρή ιστορία προσευχής από την άλλη πλευρά της γραμμής. Δεκάδες ψυχές είχαν συντονίσει τις παρακλητικές τους «κεραίες»  το προηγούμενο βράδυ και δεήθηκαν  με πόνο καρδιάς για τον παππούλη τους,  αυτόν τον ταπεινό δούλο του Κυρίου.

Και μόνο τότε συναισθάνθηκε  τι είχε συμβεί.

Η προσευχή τους εισακούστηκε. Και το ταλαιπωρημένο σώμα του παππούλη αξιώθηκε να μεταμορφωθεί σε σκεύος Πνεύματος Αγίου ! Με αυτόν τον τρόπο απάντησε ο  φιλόστοργος  Πατέρας Θεός  στα παιδιά του , δωρίζοντας  χρόνο μετανοίας και δοξολογίας σε όλους !

Έτσι, επέστρεψε μετά από λίγες μέρες ο παππούλης μας , στο σπίτι . Καθηλωμένος από τότε , εδώ και έναν χρόνο στο κρεβάτι , υπομένει εν πλήρη σιωπή . Ναι , δεν μπορεί να αρθρώσει ούτε μια κουβέντα . Μα το ράσο δεν το αποχωρίζεται ποτέ ! Η μεγάλη του γενειάδα προεκτείνει την γαλήνια όψη του . Σκορπά ευλογία ανεκτίμητη σε όσους τον φροντίζουν . Καταλαβαίνει τα πάντα και έχει τα δάκρυά του αυτό να το επικυρώνουν.

 

Βρέθηκε δίπλα στον παπά Λιά κάποιες φορές αυτό το διάστημα και αυτός που

αναξίως έλαβε την ευλογία από τον ίδιο , να μεταφέρει στο χαρτί όλα τούτα τα

θαύματα και τα θαυμάσια από μισό αιώνα βιωματικής πίστης και αφιέρωσης. Ποτέ

ξανά δεν είχε αισθανθεί σε ένα δωμάτιο πόνου τέτοια αναστάσιμη ευφροσύνη ! Τέτοια αποκαραδοκία αιωνίου ! Τέτοια θαλπωρή πατρικής αγκαλιάς ! Και κάποιες λέξεις που μέχρι πρότινος τα χείλη μόνο πρόφεραν, απόχτησαν μια ουσία ανεπανάληπτη κάθε φορά που, ανοίγοντας τα μάτια του ο παπά Λιάς, χαμογελούσε την ελπίδα …

Για μια μόνο θα γίνει λόγος ! Τόσο μικρή , μα χωράει τα σύμπαντα …

Η ΖΩΗ !

Η μόνη αληθινή που νεοποιεί,  αφθαρτίζει και ανακαλεί, κατατροπώνοντας ο,τι η

αδύναμη λογική μας παρρησιάζει …

Και έμεινε έτσι καθηλωμένος στο κρεβάτι για δυο ολόκληρα χρόνια . Δώρο Θεού για όλους μας αυτά τα 2 χρόνια μιας εκκωφαντικής σιωπής. Ανοιχτά τα πάντα υγρά του μάτια ακαταπαύστως να μας στέλνουν μηνύματα ουρανόθεν . Βγήκαν μέσα απ την ταλαίπωρη ψυχή μου σε μια επίσκεψη στον παππούλη μας και στην αγιασμένη απ την υπομονή και την ταπείνωση πρεσβυτέρα του, λίγα λόγια να περιγράψουν τούτα τα απερίγραπτα ...

Να σε παρηγορεί ο...ανήμπορος και πάσχων ...

 "Έρχομαι και σε συναντώ τούτην την ώρα σε ένα δωμάτιο που ο πόνος αρωματίζει. Σιωπώ και ανασαίνω .  Αναδεμένη και εκείνη η μυρωδιά  της ελπίδας  σαν το φρέσκο πρωινό αεράκι,  που σπαθίζει να διώξει μακριά της απελπισιάς τα μικρόβια. Στέκεσαι εκεί άγρυπνος για ώρες,  για μέρες,  για χρόνια ακόμα ολάκερα και καρτεράς . Έρχονται και άλλοι πολλοί και σε βρίσκουν   να σου πουν λόγια που ποτέ δεν θα μπαιναν στου Χριστού μας το στόμα. Και εσύ Χριστομίλητα τους κάνεις και αναρωτιούνται τι να ναι κείνο που ξάγρυπνο σε κρατά τόσο καιρό …Τους απαντάς :

-Είναι εκείνη η ανάσα που ξεβγαίνει από τα ξεραμένα χείλη και ψυχές –κρήνες ξεδιψαστικές , που δεν στερεύουν ποτέ τους από το Ζωντανό νερό !
Σ εκείνο το δωμάτιο , δεν χωρά να μπει η λογική των στεγνών μας ψυχών . Σαν το παράθυρο ανοίγει , μόνο της πίστης το οξυγόνο θα ρθει ανακουφιστικά να δροσίσει την αμείωτη θέρμη του σώματος.
-Μα τι του προσφέρεις ; Δεν τον βλέπεις που πονά ; Ακίνητος , ανίσχυρος, αμίλητος , σαν νεκρός,  τις περισσότερες στιγμές  βυθισμένος σε λήθαργο… Τόσον καιρό τώρα ! Ας τον να ησυχάσει !
–Μα δεν του προσφέρω εγώ ! Εγώ είμαι ο ανίσχυρος ! Εκείνος είναι ο δυνατός ! Αυτός μας δυναμώνει ! Σαν βλέπω συνεχώς να βαπτίζει τον πόνο του στην κολυμβήθρα της υπομονής! Ο παππούλης μας ! Ο Γέροντάς μας !  Εκείνος που κάποτε μιλούσε εμφορούμενος απ το Πανάγιο πνεύμα ! Ο εύγλωττος , ο μεταδοτικός , ο ευμήχανος , που οδηγούσε ψυχές σε λόγια και παραβολές από Χριστό γραμμένες , τώρα σιωπά…δεν μπορεί ούτε μια λέξη να προφέρει …
-Άνοιξε ξανά το παράθυρο που κοιτά στην ελιά την γραία να μπει θαλασσινό αγέρι ! Και άκουσε τώρα αυτά  που έχει να μας πει.  Τον ακούς ; Ναι …Τώρα διδάσκει περισσότερο …Τώρα τα ομιλήματα του είναι πιο συνταρακτικά από ποτέ!  Αρκεί σοι η χάρις μου ! Η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται ! Τον ακούς ; Σαν Παύλος και εκείνος σε κοιτά με τα πιο λαμπερά του μάτια και καυχιέται ! Ποτέ του δεν καυχήθηκε σ αυτόν τον ανήφορο ! 

Τώρα για πρώτη του φορά καυχιέται για τον πόνο του και για την ισχύ του Χριστού την ανίκητη , που ξέρει πως μέσα του κατοικεί ! Ανήμπορος έστω το χέρι του να σηκώσει , να ευλογήσει … Αδύναμος παντελώς! Φιλοξενεί μέσα του Παντοδύναμου Θεού την δύναμη ! Αρκεί σοι η χάρις μου …Και σένα σου αρκεί μόνο να τον κοιτάς ! Και να ακούς την ανάσα του ! Σε καλεί πάλι σαν άλλος Παύλος κάποτε να του μοιάσεις …όπως και εκείνος μοιάζει του Χριστού πριν το αγκαθωστεφανωμένο του κεφάλι γείρει , το πνεύμα να παραδώσει στα χέρια του Πατέρα Του …"

28 Ιουλίου 2021 ήταν η ημέρα της μεταβάσεώς του εκ του Θανάτου εις την Ζωήν ... 
Το τόσο ταλαιπωρημένο και γερασμένο πρόσωπό του ξαναμεταμορφώθηκε ! Μια λέξη μόνο : Γαλήνη! Αυτή του Παραδείσου! Το πριν και το μετά ...το αιώνιο! 
Πλέον ο παπα Λιάς μας βρίσκεται εκεί που πάντοτε ποθούσε! Στο επουράνιο θυσιαστήριο ! 
Τι να ανταποδώσουμε στον Κύριο που τόσο μας ευεργέτησε στέλνοντάς τον ιχνηλάτη και οδηγό στης επιστροφής τον δρόμο! Ακαταγώνιστες οι μεσιτείες του στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού. 
Τώρα θα ναι περισσότερο δίπλα μας ! Μετά των Αγίων παππούλη μας γλυκέ , της υπομονής και της πίστης εργάτη , του Χριστού μας δούλε ακάματε! 
Αυτό που δεν θα λησμονήσουμε όσο ζούμε είναι το πνεύμα της θυσιαστικής σου αγάπης ! 
Τοις πάσι γέγονα τα πάντα συνήθιζες πάντοτε να λες μα κυρίως να βιώνεις! 
Δοτικός ως εκεί που η αγάπη γινόταν ασύνορη. Για κάθε απόκληρο , αγνοημένο , αποσυνάγωγο, ξεστρατισμένο, εξαρτημένο, με τον Θεό θυμωμένο και απ ΄τους ανθρώπους πληγωμένο, ήσουν μια ορθάνοιχτη αγκαλιά ! Χωρίς ημετέρους, αυλές και προσωποληψίες , δεν δίσταζες πάντοτε να ορθώνεις ανάστημα και να υπερασπίζεσαι την Αγάπη και την Αλήθεια !
 Και έγινες ο παπά Λιάς όλων μας, που σήμερα κλάψαμε πρώτα από χαρά αντικρίζοντας την γαλήνια οσιακή σου μορφή και έπειτα σαν εψάλη το Χριστός Ανέστη μόλις έσμιξες και πάλι με το δουλεμένο τόσο από τα χέρια σου Τσακώνικο χώμα ! Καλή αντάμωση παπά Λιά μας!
 Ήδη έχεις φτάσει στην επιγραφή που λέει : Καούρ εκάνατε στον Παράδεισο ...

Τέλος και τω Θεώ η Δόξα !
Νώντας Σκοπετέας 
Στην ιερή μνήμη του πνευματικού μας μακαριστού π .Ηλία Αλευρά, του ανθρώπου που χάριτι και φιλανθρωπία Θεού θα καθοδηγεί πνευματικά τα βήματά μας ως την στερνή μας πνοή. Ας μεσιτεύει για όλους μας  στον Μακρόθυμο Κύριο κάποτε το έλεός Του να μας αξιώσει να συμπορευθούμε μαζί του αιώνια  λουσμένοι απ το Φως του Χριστού μας ... 

Προδημοσίευση από το βιβλίο με τίτλο:
''Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί"
που θα κυκλοφορήσει σε λίγο καιρό από τον Πρόμαχο Ορθοδοξίας

21 Νοε 2021

Να βγείτε έξω...είστε παράνομη !


....Ανάστα Κύριε σώσον με ο Θεός μου ότι συ επάταξας πάντας τους εχθραίνοντάς μοι ματαίως …Ο τρίτος ψαλμός ! φώναξε σήμερα και έτρεξε γρήγορα προς το καθολικό να κουρνιάσει στην γωνιά της με τα μάτια πάντα κλειστά , κάτω απ την παράσταση της Αιγυπτίας Οσίας και του Ζωσιμά το Άγιο δισκοπότηρο .
Ξέρει όσο λίγοι η Δέσποινα , το πόσο σημαντικά είναι όλα τούτα τα λόγια, σε αυτές τις πανευφρόσυνες ώρες της κατάνυξης και της μετοχής , τις πανηγυρικές …
Τίποτα δεν της ξεφεύγει , γι αυτό ακόμα και ιερείς την συμβουλεύονται πολλές φορές ….
Ο εξάψαλμος , της ψυχής κραυγή και οιμωγή , δέηση και ελπίδα , παρηγοριά και ευγνωμοσύνη …
Τρείς μετάνοιες στο τέλος του και έπειτα ένα βλέμμα στην Σταυρωμένη Αγάπη . Το πανηγύρι αρχινά :
Απολυτίκιο και καθίσματα
στου ήχου το παράγγελμα και το συναίσθημά του !
Ευλογητάρια έπειτα …Μπροστά στο κενό μνήμα σαστίζει ο Ουρανός και η γη που προσκυνούν Πατέρα και τον Τούτου Υιόν τε και το Άγιον Πνεύμα κράζοντες το Άγιος …
Σκαλοπάτια έπειτα κι οι αναβαθμοί , που διηγούνται τα μεγαλεία του Δημιουργού και εξυψώνουν τα ποιήματά Του. Ένα κερί θα σταθεί δίπλα στην Ωραία πύλη, να περιμένει το Ευαγγέλιο …
Ειν η ώρα του Εωθινού αναγνώσματος . Γίνεται η Άγια Τράπεζα Επιτάφιος και ο παπάς , Άγγελος καθήμενος εν τοις δεξιοίς , διηγείται τα της Αναστάσιμης ημέρας ..Έντεκα τα Εωθινά όσες και οι εμφανίσεις του Χριστού μας , από την τριήμερο Έγερσή Του έως και την ένδοξη Ανάληψη . Ελεήμων ελέησόν με ο Θεός και ο ασπασμός του Ευαγγελίου όσο βαστά ο πεντηκοστός . Πλησιάζει με τα μάτια κλειστά η Δέσποινα …Νιώθει τόσο ελαφρά τα βήματά της , σαν να βρίσκεται αλλού τούτη την ώρα , στην Γαλιλαία εις το όρος ου ετάξατο αυτοίς ο Ιησούς , σαν Μυροφόρα , σκοτίας έτι ούσης μπροστά στο άδειο μνημείο . Κανόνες και σταυροκόπημα στης Αναστάσεως την δόξα και στους Αγίους του Θεού . Οίκος και Κοντάκιο φανερώνουν την Λύτρωση του γένους των ανθρώπων . Τη αυτή ημέρα …Ταις των Αγίων Σου πρεσβείες ο Θεός …Αργά ξεκινούν οι μεγαλόπρεπες καταβασίες και ενώνεται ο Άσαρκος λόγος με τον δεδοξασμένο Μονογενή …Καινουργείται η συμφωνία, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών…
Οι Εβραίοι περνούν ξανά την Ερυθρά , οι τρεις παίδες γλιτώνουν απ την Κάμινο …οι Ειρμοί του Ακαθίστου γλυκολαλούν σαν την δεύτερη καμπάνα που χτυπά …Στην ενάτη η Θεοτόκος ανταμώνει με την Ελισάβετ και το θυμιατήρι πέμπει τα ασύγκριτα αρώματα της Τιμιωτέρας …
Ξαποστειλάρια και Πάσα πνοή , Θείον πάθος και Ανάσταση , Δοξαστικό και το καθολικό είναι γεμάτο πλέον …
Εορταζέτω ο κόσμος ! Νύν πάντα πεπλήρωται φωτός ! Πλημμύρισε η χαρά !
Δοξολογία !
Σε μια στιγμή της φάνηκε πως κύλησε ο ορθρισμός …
Ευλογημένη η Βασιλεία και όλο της το είναι συνταράσσεται …Ανοίγει για λίγο τα μάτια και κοιτά προς το Δεσποτικό …
Ευλογεί ο Κριτής -Παντεπόπτης , Θεού Θεός λόγος , λίγο πριν ο ίδιος κατέβει για να εισέλθει εις το Άγιο θυσιαστήριο…Μικρά Είσοδος ..Σώσον ο Άναστάς …Αναγνώσματα , Αληλλούια και Δόξα Σοι Κύριε …Χειρουβικό ξεκινά …Άνθρωποι και χερουβίμ στέλνουν στον Ουράνιο θρόνο τον Αγγελικό ύμνο. Από μέσα αφουγκράζεται τους σιωπηλούς σπαραγμούς του Ιερέα : Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταίς σαρκικαίς έπιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι… Μεγάλη Είσοδος …Ο Γολγοθάς και το Πάθος … Πάντων ημών, μνησθείη Κύριος ο Θεός εν τη βασιλεία Αυτού…Τα πληρωτικά της ψυχής και η συντριβή στο έκτο κατά σειρά αίτημά της : Χριστιανά τα τέλη της ζωής ημών, ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά και καλήν απολογίαν την επί του φοβερού βήματος του Χριστού …Η γωνιά της είναι σκοτεινή , τα διαμάντια που κυλούν από τα μάτια της αυλακώνουν το φωτεινό της πρόσωπο , μα σε λίγο και ο ιδρώτας του θα μπλεχτεί μαζί τους …Και η φωνή της και κείνη τώρα φανερά θα «ταξιδέψει» : Άξιον και Δίκαιον! θα πει και πάλι θα σωπάσει …Φτάνει η ώρα η πιο Αγιασμένη του Μυστηρίου … Κατάπεμψον το Πνεύμα Σου το Άγιον εφ’ ημάς… 
Σε υμνούμεν Σε ευλογούμεν ….
Τα λόγια του Παπά πάλι την συγκλονίζουν . Τιμή και έλεος για όλους ! Προπάτορες , Πατέρες , Πατριάρχες, Προφήτες ,Απόστολοι , Κήρυκες, Ευαγγελιστές , Μάρτυρες , Ομολογητές , Εγκρατευτές και παν πνεύμα δίκαιο εν πίστει τετελειωμένο … Εξαιρέτως της Παναγίας, αχράντου, υπερευλογημένης, ενδόξου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας ''
Με τα μάτια κλειστά πασχίζει τώρα η Δέσποινα στο Μεγαλυνάρι το Θεομητορικό
να θυμηθεί και να μνημονεύσει από μέσα της ονόματα , όσα περισσότερο χωράνε μέχρι να κάνει κατάληξη ο ψάλτης …
Κάθε φορά και κάποια νέα , μα και μερικά που ποτέ δεν παραλείπει με πρώτο της μάνας της . Φωτίζεται η γωνιά της μυστικά , απ τις ψυχούλες με της ευγνωμοσύνης τους το φωταγώγημα.
Το ασύγκριτο δώρο της Χάριτος ..
Σύσσωμοι και Σύναιμοι Χριστού …

Θέωση ανθρώπου .
Πληρωθήτω το στόμα ημών αινέσεώς Σου Κύριε !
Του Ιώβ η ασίγαστη φωνή …Δι ευχών …Ανοίγει τα μάτια της ..Ψέλνει δυνατά μαζί με αυτούς που μένουν ακόμα στο καθολικό , τους πάντα αχόρταστους … Ουρανός πολύφωτος η Εκκλησία, ανεδείχθη άπαντας, φωταγωγούσα τους πιστούς, εν ω εστώτες κραυγάζομεν, Τούτον τον οίκον, στερέωσον Κύριε . Το στερέωμα, των επί Σοι πεποιθότων, στερέωσον Κυριε την Εκκλησίαν, ην εκτήσω, τω τιμίω Σου αίματι. Δεν θέλει να φύγει ...
Ο Παναγιώτης την αφήνει . Ξέρει ότι πρέπει να περιμένει για λίγο να στεγνώσει το πρόσωπό της …
-Βοήθειά μας! την ακούει να λέει βγαίνοντας τελευταία από όλους στην αυλή…
-Χαρά Θεού !
Κάθε Κυριακή Ανάσταση ! έτσι Δέσποινα ;
-Κάθε μέρα Ανάσταση αδελφέ μου ! του αποκρίνεται …
Κάθε μέρα !
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το διήγημα : 
Ξημερώνει Ανάσταση και το βιβλίο : Δάκρυ στο Εγώ.( Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)
Υγ1, 2015 : Το πρόσωπο της Ιστορίας είναι υπαρκτό , κυκλοφορεί ανάμεσά μας , και μιμείται τους Αγίους ... Αν συναντηθείτε μαζί του , παρακαλώ ανταλλάξτε τον ασπασμό της Αγάπης και εκ μέρους μου …
Υγ 2: 21-11-2021...
Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω.( Ιω.14,27)
Το Ειρήνη πάσι ακούστηκε ξανά και ξανά σε όλες τις ακολουθίες, σε κάθε Εκκλησία τούτου του ευλογημένου απ τον Θεό τόπου που Θεομητορικώς και πανηγυρικώς εόρτασε...ξανά...αποκαραδοκώντας την Γέννηση και την ...Ανάσταση ...
Ειρήνευση και ευχή , όχι άσκοπη παλιλογία και περιττή επανάληψη μα ευλογία και προτροπή απερίσπαστη να γαληνεύει η ψυχή για να προσηλωθούν τα μάτια της καρδιάς εν τω Ουρανώ...
Ειρήνη πάσι ! Ειρήνη πάσι !
Ξανά και ξανά ...Μα τα μάτια της ψυχής τα παρασέρνει ο κάθε διαπιστευμένος ή και αυτόκλητος ελεγκτής ...νομιμότητας που χωρίς συναίσθηση της ιερότητας του χώρου και των φρικτών ανεπανάληπτων στιγμών που τελεσιουργούνται, αναζητά παρανόμους ...
Την ίδια στιγμή στα στιχηρά Αναστάσιμα η Αγία ψυχή της ιστορίας μας άκουγε την φράση :
Κύριε, ἐσφραγισμένου τοῦ τάφου ὑπὸ τῶν παρανόμων...
Να βγείτε έξω...της είπαν ...είστε παράνομη !
Δεν ταράχθηκε η καρδιά της ...
Την είδα να στέκεται σε μια γωνιά του περιβόλου με τα μάτια του σώματος κλειστά και εκείνα της πολυόμματης ψυχής δακρυσμένα να στέλνουν μια παραπονεμένη δέηση στον Κύριο των δυνάμεων:
Είναι η Εκκλησία Σου αυτή Κύριε ;
Σπλαχνίσου μας Κύριε και μη μας παραδειγματίσεις ....

15 Νοε 2021

Το αθάνατο νερό κι οι ποιητές του πόνου…

…καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε· πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ' ὑμῶν.( Ιωάν 16,22)

…Να χα τα αθάνατο νερό ψυχή καινούργια να χα,

να σου δινα να ξύπναγες για μια στιγμή μονάχα…

Από τον «Επιτάφιο» του ποιητή Γιάννη Ρίτσου! Η εικόνα της μάνας Κατερίνας να θρηνεί μπροστά στο σκοτωμένο της Αναστάσιο καταμεσής του δρόμου, είναι μία εικόνα συγκλονιστική! Σπαράζει η ψυχή, όποιου αληθινά ζωντανού έχει αντικρίσει αυτή την παγκοσμίως γνωστή φωτογραφία του 1936.
Σπαράζει και η ψυχή οποίου έχει σταθεί σιμά σε γονιό μπροστά στο άψυχο σώμα του σπλάχνου του! Πόσο συμπονάμε έναν τέτοιο γονιό! 
Να μη συμβεί λέμε ανθρωπίνως σε κανέναν, να έρθει στη θέση εκείνης της μάνας του 1936, της Κατερίνας, και στο σήμερα, της Ειρήνης, της Αικατερίνης, της Μαρίας, της Γεωργίας, της Αφροδίτης, της Στυλιανής, της Παναγούλας, της Αγγελικής, της Ελένης του Βασίλη του Γιώργη και πόσων ακόμα μανάδων και πατεράδων, που ίσως ελέω Θεού τούτη την ώρα μας ακούνε…
-Το χέρι σας φιλάμε μανάδες και πατεράδες της καρτερίας και της χαρμολύπης! Παραμερίζουμε ποιητές του Κυρίου για να περάσετε!
Θα ακουστεί τούτη τη στιγμή του ίδιου ποιητή ένας άλλος στίχος, από το τραγούδι που έγραψε για την πονεμένη αδελφή του και για κάθε πονεμένο διαβάτη σε τούτο το πρόσκαιρο: …. Καθώς ετίναξες τη χρυσή στάχτη του φωτός απ’ τα ματόκλαδα της πλάσης ατένισα στο δειλινό σου ορίζοντα τους μεγάλους σταυρούς της ανθρωπότητας κι αγάπησα τους λυπημένους ανθρώπους…( Γ.Ρίτσος από «Το τραγούδι της αδελφής μου»)
Αυτοί οι λυπημένοι άνθρωποι που όλο προσπαθούν να συνεχίζουν το ανηφόρι του Γολγοθά όπου τους έταξε ο Κύριος, πασχίζουν να προσθέσουν κοντά στην λύπη τους, την αληθινή χαρά την πονεμένη! Να την κάνουν χαρμολύπη, να γίνουν αληθινά μακάριοι και του Χριστού μας διαλεχτοί και όχι άθεοι εν τω κόσμω, Ελπίδα μη έχοντες, κατά το Παύλειο ρηθέν. ( Εφ. β,12)
Μπροστά σε τέτοιες μορφές, σε αυλακωμένα από τον πόνο και τα δάκρυα πρόσωπα, στέκεσαι πάντοτε βουβός, τους ακούς να σου μιλάνε και είναι οι λόγοι τους τόσο μεστοί από Σοφία Θεού κι είναι οι σιωπές τους επιτάφιοι θρήνοι μιας αιώνιας Μεγάλης Παρασκευής!
Μας έλεγε μία τέτοια ποιητική ψυχή, καρτερική και πονεμένη τις προάλλες , πως είδε στον ύπνο της το σπλάχνο της εν ετέρα μορφή! Ω πόσο αναστάσιμα χαρμόσυνο ακούγεται αυτό το εν ετέρα μορφή! Ο θάνατος που πήρε άλλη όψη και έγινε Ζωή αιώνια , άφθαρτη και ανίκητη !
Αλλιώτικος ήταν… μας είπε με ένα μέτωπο διαφορετικό καθαρό τον αγκάλιασα και ακουμπήσαμε τα κεφάλια μας χωρίς φιλήματα σαν σε προσκύνημα! Ας βρίσκεται στη Βασιλεία του Εσταυρωμένου Ιησού και αναστημένου Σωτήρος! Πόσο αληθινά , ανεπίγνωστα ίσως για κάποιους, θεολογικό αυτό το ουρανόσταλτο ενύπνιο! Αυτό το ζωντανό όνειρο θα ταιριάζαμε σαν εικόνα με τα Ευαγγελικά ρήματα από το Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο :...μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν (Ιωάν.5,24)!
Μία εικόνα και μία εκπομπή για αυτό το όνειρο το όχι απατηλό…
Να χα το αθάνατο νερό! Μα από εκείνο ήδη γεύονται! Και τους κερνάτε εσείς, κάθε φορά που το όνομά τους θα βρεθεί στην Βηθλεέμ της Αγίας πρόθεσης να μνημονευθεί ! Και έρχονται συνεχώς, ιδίως τώρα που ξεκινάει το σαρανταήμερο το ευλογημένο των ψυχών και το σαρανταλείτουργο τους, να σας πουν το ευχαριστώ και το καλή αντάμωση! Δεν είναι λόγια του τα παρηγοριάς αυτά που ακούγονται ! Είναι η αλήθεια που ξεβγαίνει κάθε φορά που τους ακούμε πλέον από τις φωνές τους! Έγινε η πρώτη λύπη παντοτινή χαρμολύπη και ο θάνατος Ζωή!
Μα είναι δυνατόν θα πουν οι περισσότεροι, για να μην πούμε όλοι, είναι δυνατόν μία μάνα να λέει πως η πιο ευτυχισμένη μέρα της ζωής της είναι η μέρα που κήδεψε το σπλάχνο της; Aφύσικα πράγματα! Υπέρλογα ! Κι όμως, πόσες μανάδες μέσα από το ιερό συναξάρι, το Ευαγγέλιο στην πράξη, δεν έχουν προκαλέσει την παρόμοια κατάπληξη μας! Επτά παιδιά είδε να μαρτυρούν μπροστά στα μάτια της η Αγία Σολομονή! Το στερνοπούλι της, εκείνη το προέτρεψε να πέσει στην πυρακτωμένη κάμινο του άθεου τυράννου , δύο αιώνες πριν να σαρκωθεί ο Θεός Λόγος! Δύο αιώνες μετά, η Αγία Σοφία ξεψυχά, δοξολογώντας Τον Τριαδικό Θεό, που αξίωσε τις τρεις θυγατέρες της, Πίστη Αγάπη και Ελπίδα, να μείνουν ακλόνητες στην Αγία πίστη του Χριστού μας! Και ξεψυχά πάνω στον τάφο τους και εισέρχεται μαζί με τις τρεις παρθενομάρτυρες κόρες της στην αιώνια Ευφροσύνη της Βασιλείας των Ουρανών! Και πόσα ακόμα παραδείγματα Αγίων γονέων, ποιητών τω Κυρίω!
Για όσους λοιπόν αντιμετωπίζουν τους Αγίους και τους ήρωες της πίστεως σαν αξιομίμητους, μια μάνα που προπέμπει το παιδί της με το τόσο συγκλονιστικό συναίσθημα της χαρμολύπης, δεν είναι ένα εξωπραγματικό φαινόμενο! Αλλά για ποιά πραγματικότητα μιλάμε; Για την ψεύτικη, την τόσο κοσμική, την παντελώς στερημένη από προοπτική αιωνίου; Ναι, για μία τέτοια αντίληψη της πραγματικότητας, μια μάνα σαν κι αυτή, φαντάζει μάλλον τρελή και εξωγήινη! Εμείς όμως αυτές τις εκπομπές, τις κάνουμε ελέω Θεού, για αυτούς τους παράξενους γονιούς, που προσπαθούν τουλάχιστον να μοιάσουν σε αυτές τις μανάδες!
Στη Σύλβια τη μητέρα της Μαργαρίτας, στην Αγιά Σοφία και στην Αγία Σολομονή! Και στον Βασίλη που παραμονές Ψυχοσαββάτου έφτασε ως του Κουδουμά τα Αγιομέρια να πάρει σφραγίδα χαραγμένη με προσευχές , σκαλισμένη από χέρια που σημάδεψαν οι γονατιστές δεήσεις για τον σύμπαντα κόσμο! Και έγινε το μνήμα του Σπύρου τους, τόπος προσευχής και συνάντησης ελπιδοφόρων ψυχών! Και τώρα τον νιώθουν ποιο κοντά τους από ποτέ ! Όχι βαρυπενθώντας! Χωρίς απελπισία !
Χαρά και λύπη αναδεμένες με προσευχή και ελπίδα!
Και μία πηγή με αναδεμένα δάκρυα κατά Θεόν και νερό ζωντανό και αθάνατο!

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη σειρά 2 εκπομπών.

10 Νοε 2021

Τον Χριστό να γνωρίσουμε …


Για έναν έφηβο του σήμερα, το πιο σημαντικό ζήτημα, όταν βρίσκεται στα τελευταία στάδια των σχολικών του σπουδών, είναι το να επιλέξει τον κλάδο της ακαδημαϊκής του φοίτησης. Αυτό που λέμε επαγγελματικός προσανατολισμός. Τα δεδομένα πολλά… Το ζητούμενο ένα ! Η αποκατάσταση! Είναι η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας και οι αρετές, εντός ή εκτός εισαγωγικών, που ρυθμίζουν την πυξίδα. Μας προβληματίζει και εμάς αυτή η κατάσταση έχοντας παιδιά του Θεού και εμείς να βοηθήσουμε κατά το δυνατόν φυσικά…Στη σχετική συζήτηση, πολλές φορές παρεμβαίνουν διατυπώνοντας γνώμη και κάποιοι τρίτοι. Οι γνώμες τους επηρεάζονται συνήθως από τα φαινομενικά. Σου λένε, φαρμακοποιός ο πατέρας, γιατρός η μάνα, συμβολαιογράφος ο παππούς, κάπου εκεί να στραφεί το παιδί …ή αυτό το παιδί έχει επικοινωνιακό χάρισμα είναι πολύ εξωστρεφές έχει πολλούς φίλους, γνωριμίες, να σπουδάσει δημόσιες σχέσεις, κοινωνικές επιστήμες, διαφήμιση, επικοινωνία, μάρκετινγκ, δηλαδή να δημιουργεί σχέσεις με το κοινό, να γνωστοποιεί, να γνωρίζει στο κοινό προϊόντα και ανθρώπους…Να φτάσει να γίνει, για να ακούσουμε αυτό το κάπως εντυπωσιακό, να γίνει ηγέτης γνώμης ! Εντυπωσιακό όντως!
Αλλά για κάποιους, έστω λίγους, θα λέγαμε πως περνά αδιάφορος και σχεδόν απαρατήρητος ένας τέτοιος προσανατολισμός, ακόμα και αν έχουν μπροστά τους ένα τέτοιο παιδί να συμβουλέψουν, εξωστρεφές με χάρισμα επικοινωνιακό και ευγλωττία! Εκείνοι θα το προέτρεπαν, όχι να γνωρίσει στο κοινό προϊόντα και να προβάλει κάποιους ανθρώπους, καθιστώντας τους γνωστούς και αναγνωρίσιμους, αλλά θα το προέτρεπαν να γνωρίσει καλά τον Χριστό! Και έπειτα με αυτή την ασύγκριτη γνώση, να γίνει ικανός να τον διδάξει και να τον κάνει γνωστό και λατρευτό και σε άλλους, εκπληρώνοντας τούτη την ιερή υποχρέωση. Απερίγραπτος ο Θεός! Μόνο μία λέξη θαρρούμε είναι ικανή να προσδώσει έμφαση σε αυτόν τον χαρακτηρισμό του τριαδικού μας Θεού! Η λέξη μυστήριο! Ψήγματα της αλήθειας του Θεού προσεύχεται όποιος δια της πίστεως οδοιπορεί να του αποκαλυφθούν. Γνωστός εν τη Ιουδαία ο Θεός( Ψαλμ 75 ,2) Στα αλήθεια αδελφοί πόσες φορές δεν έχει αποκαλυφθεί πολυμερώς και πολυτρόπως με την θαυμαστή προστασία Του σε όλους μας, μεσούσης της ημέρας και εμείς συνεχίζουμε να ασφαλίζουμε τα μάτια μας και να μην θέλουμε να γνωρίσουμε τον Παντευεργέτη μας ;Η αγνωσία του Θεού είναι ότι πιο θλιβερό υπάρχει σε αυτή την ζωή
…εἰ ἐγνώκειτέ με ( Ιωάν.14,7)λέει με παράπονο ο Χριστός μας στους μαθητές του στο μυστικό δείπνο! Τοσούτον χρόνον μεθ' υμών και ουκ εγνωκάς με Φίλιππε;( Ιωάν.14,9)Λέει πιο κάτω στο κατά Ιωάννην…Αν με γνωρίζατε…
Πόσους χρόνους και εμείς αδελφοί μου με τον Χριστό δίπλα μας και δεν καταλάβαμε τίποτα για Εκείνον! Μοιάζουμε με τους Αθηναίους παππούδες μας, εκεί στο βωμό του άγνωστου Θεού! Τον φτιάξαμε όπως μας βόλευε, σύμφωνα με τα δικά μας θέλω. Τον αλλοιώσαμε και δεν μεριμνήσαμε πότε να κάνουμε μία ουσιαστική γνωριμία μαζί Του!
Να λοιπόν τι θα συμβουλέψουμε αυτό το παιδί που μας ρωτάει για το τι να ακολουθήσει:
Γνώρισε παιδί μου τον Χριστό μας και αυτή τη γνώση δώρισε την με τη χάρη Του και σε άλλους και σε άλλους και εκείνοι με τη σειρά τους σε υπόλοιπους! Να γνωρίσεις τον Χριστό παιδί μου! Να γνωρίσουμε τον Χριστό,Την Αλήθεια Του το Φως και την Ελπίδα Του! Σε αυτήν την ιερή γνωριμία είναι αφιερωμένη η σημερινή μας εκπομπή! Σείεται η γη κάτω από τα πόδια μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Νιώθουμε τα οικοδομήματα μας, να κλονίζονται, να κινδυνεύουν με κατάρρευση, ιδίως τα έμψυχα οικοδομήματα! Θεμέλιο και πέτρα αλλαγής ο Χριστός μας! Ακλόνητο, ασάλευτο θεμέλιο, αν δεν έχει βάλει Εκείνος τον θεμέλιο λίθο… Χάρτινο το κτίσμα, φτερό στον άνεμο! Ας Τον γνωρίσουμε και Εκείνος θα βρει τον τρόπο να ενισχύσει τον οπλισμό του οικοδομήματος μας, να αντέξει εκείνες τις δονήσεις, που προκαλεί η εκούσια αγνωσία μας η θλιβερή μας αποστασία.
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

 

6 Νοε 2021

Πατήρ Ηλίας Αλευράς+ (Αφιέρωμα ) Μέρος 9

Πέρασαν 46 χρόνια από όλα τούτα τα θαυμάσια  …Σε 2 άγιες τράπεζες …Της Αγίας Τριάδας στον Μέρμπακα της Αργολίδας  ,της  Αγίας Τριάδας  στην Πρόνοια  του Ναυπλίου…μα και σε μια έμψυχη , αυτή της Πρεσβυτέρας του , με την ανδρεία και ποιητική ψυχή …5 παιδιά , πολλά εγγόνια , αμέτρητα πνευματικοπαίδια …Ένα από αυτά και εκείνος που έγραψε τούτες τις λίγες γραμμές για τον Παπά –Λιά μας … Μισός αιώνας ανυποχώρητης και αδίσταχτης πίστης …Κάποτε δεν φοβήθηκε ακόμα και να παραιτηθεί από την θέση του,  στέλνοντας μήνυμα για ομόνοια και σωφροσύνη σε όσους ανωτάτους  Εκκλησιαστικούς δημιουργούσαν και δυστυχώς ακόμα δημιουργούν  θλιβερές διχοστασίες … Ένα σύνθημα πάντα στα χείλη του γραμμένο με δάκρυνο μελάνι στην μεγάλη του καρδιά: Τοις πάσι γέγονα τα πάντα ίνα πάντως τινάς σώσω… Κάποτε έπεσε με τα ράσα στην θάλασσα , στο λιμάνι του Ναυπλίου να σώσει κάποια ψυχή που χανόταν …Οι φυλακισμένοι του Ναυπλίου και οι εξαρτημένες ψυχούλες της Αργολίδας για χρόνια βρήκαν στον παππούλη παρηγοριά και άνθρωπο να έχουν … άνθρωπο του Θεού,  με ανόθευτη διάθεση μαρτυρίου … Ούτε οι τιμές –ακόμα και Πρόεδρο του Νοσοκομείου τον τοποθέτησε η πρόνοια του Μεγάλου Ιατρού – ούτε τα αμέτρητα ευχαριστώ και τα μπράβο  τον άγγιξαν στο ελάχιστο  ποτέ του  , ούτε καν τα συγκινητικά λόγια που ακούστηκαν παραμονή  του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος το 2012  στην αποχαιρετιστήριά του  Ιερή Αγρυπνία , στην αγαπημένη του Πρόνοια , στον Ναό του τον πολυαγαπημένο , που δεν διάβηκε ποτέ του δίχως συστολή και συγκλονισμό στα κατάβαθά του …Στο τέλος φώναξε μια ψυχή βασανισμένη που καθόταν πίσω …σπάραξε το ευχαριστώ της , το αντίο της στον ευεργέτη της …

Δεν μου επέτρεψε  ποτέ να πάω στο σπίτι του στο Ναύπλιο  ,απέναντι από το μεγάλο φουγάρο όσο βρίσκονταν  εκεί  …Δεν ήθελε να τον επαινέσω ούτε καν  διανοία , δεν ήθελε να μακαρίσω την εκουσία πτωχεία του και την Ιώβεια υπομονή του …Μόλις έφυγαν για τον Τυρό , έρημο πήγα να το επισκεφθώ αυτό  για πρώτη φορά …Ήταν εύκολο το να μπεις …Άλλωστε μια μαγκούρα απ το Σινά που είχε φέρει κάποτε από τα Θεοβάδιστα μέρη , ήταν η μόνη τους διαρκής ασφάλεια τόσα χρόνια…

Την είχε αφήσει σε μια σταθερή θέση,  ακριβώς  έξω από την πόρτα λέγοντας το : εάν μη Κύριος φυλάξει εις μάτην εκοπίασαν οι φυλάσσοντες…

-Αυτή μας φυλάει ! μου είπε κάποτε !

Πήγα στο πίσω δωμάτιο , εκεί που αναρίθμητα  περιστέρια , καθημερινά κρατούσαν συντροφιά στην Πρεσβυτέρα του,  που αγνάντευε δυσκολεμένη μα γαλήνια ,τις πλαγιές της Αγίας Μονής , τις ώρες τις ατέλειωτες τις μοναχικές του πόνου, που ο Γέροντάς της περνούσε κάτω απ το δεξί αναλόγι της Πρόνοιας ,  στην σταθερή γνωστή σε όλους  θέση,  φορώντας το επιτραχήλιό του , θεραπεύοντας τραυματισμένες ψυχές … Πήγα και στα υπόλοιπα μέρη του σπιτιού … Εμβλέψατε τα πετεινά του        Ουρανού  !  Μόνο αυτό μου ήρθε στον νου και στα χείλη…

                     

Στην παραλία του Τυρού , σε ένα στενό δρομάκι πάνω απ το κοιμισμένο ποτάμι , που πάντα θα γυρεύει να γίνει ένα με της θάλασσας την αρμυρωμένη αγκάλη,  μια σημαία σχεδόν συνέχεια κυματίζει …Δεν είχαμε ξαναπάει στο Τσακώνικο σπίτι και ψάχναμε ολόγυρα …Το ρασάκι του παπα –Λιά ανέμιζε κρεμασμένο σε ένα λιακωτό υπερώο !  Σαν λάβαρο Ορθοδοξίας έμοιαζε στ αλήθεια εκείνο το πολυφορεμένο αντερί του ! Ήταν ανήμερα του Προφήτη Ηλία …20 Ιουλίου 2013 . Πήγα και τον συνάντησα  με ένα ηχογραφικό στα χέρια και ένα ψυχογραφικό στην ευγνωμονούσα ες αεί καρδιά μου …3 ώρες περίπου μου μιλούσε στον Άγιο Νεκτάριο κάτω απ την Αγία Μαρίνα …Λίγα χώρεσαν σε εκείνες τις αλησμόνητες στιγμές   , πολλά παρασιωπήθηκαν ηθελημένα …Μόνο Ένας να τα γνωρίζει και κανένας άλλος! Μεγάλη Εβδομάδα πάντα θα τον φέρνω μπροστά μου τον Παπά –Λιά μας , την ώρα ακριβώς  που με σπαραγμό αγκαλιάζει τον ολοζώντανο στα χέρια του Νυμφίο και τον Εσταυρωμένο…

Και έπειτα στην αγρύπνια , στο ξημέρωμα της Μεγάλης Παρασκευής  να στολίζει εκείνος ακούραστος  συντροφιά με Προϊνιώτισσες Μυροφόρες , τον τάφο του Κυρίου και Δεσπότη της ζωής μας …Κάποτε τον στόλισε αποκλειστικά με χιλιάδες μεθυστικούς  πορτοκαλανθούς!

Μια λέξη μόνο υπάρχει για το τέλος τούτης της πολυκύμαντης  ζωής του  στο χαρτί ..

Ευχαριστώ …

Στον Ουρανό να φτάσει , φτερό αγγελικό  να γίνει κάποτε στο πύρινο άρμα της δικής του ανάβασης …( συνεχίζεται με τον Επίλογο)

                                                          Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019) 

όπου συμπεριλαμβάνεται η αφηγηματική βιογραφία του μακαριστού π.Ηλία Αλευρά + 28.7.2021.  

2 Νοε 2021

Μην πεις τίποτα ...Διάβασε συναξάρι

 



Το φως το αληθινό αναζητάμε,  επναδιατυπώνουμε ,  το φως το αληθινό να αναζητάμε αδελφοί μου. Μια τέτοια πορεία αναζήτησης να είναι για τον καθένα μας τούτο το πρόσκαιρο. Μια τέτοια συνοδοιπορία ευχόμαστε πάντοτε με το έλεος του Θεού να είναι και τούτη η εκπομπή! Ανεξάντλητη πηγή φωτός η ορθόδοξη πίστη μας! Ωκεανός σωτηρίων  μηνυμάτων κάθε λέξη από τον Θείο λόγο! Ευλογία μα και βάρος δυσβάσταχτο! Κληρονομιά μα και   ευθύνη τεράστια! Θησαυρός μα και φόβος πτωχεύσεως…

ο γνούς καί μή ποιήσας δαρήσεται πολλάς, ο δε μή γνούς μηδέ ποιήσας δαρήσεται ολίγας» (Λουκ. ιβ΄47)… 

Αν με τη χάρη του Θεού απέκτησες κάποτε πρόσβαση σε αυτήν την Πηγή του ζώντος ύδατος και  όχι βέβαια σε συντετριμμένα φρέατα, αν βούτηξες σε τούτο το πέλαγος,  αν αποδέχτηκες κάποτε αυτά τα ατίμητα  πνευματικά κληροδοτήματα και δεν τα  εφάρμοσες,   αν έμεινε στα λόγια και δεν ξεκίνησες έστω ποτέ σου αυτή τη διαδρομή από τα χείλη στην καρδιά… ( είναι αμέτρητη αυτή η διαδρομή…μια αιωνιότητα απόσταση…) ,αν συνέχισες ως το τέλος να αρέσκεσαι στο ρόλο του ακροατή του νόμου και του λόγου του Θεού και δεν προσπάθησες έστω να βιώσεις γενόμενος ποιητής του,  αν…. τότε αδελφέ μου ταλαίπωρε εαυτέ μου,  κάποτε εν εκείνη τη ημέρα θα είσαι… θα είμαστε αναπολόγητοι  ενώπιον του δικαίου Κριτού, που είναι Η Αγάπη μα και δικαιοσύνη! Εσύ που δεν γνωρίζεις, μάθε και έπειτα βίωσε! Εσύ που ξέρεις,  πράξε και μη ζητάς συνεχώς να μάθεις κάτι παραπάνω ! Όχι πως είναι κακό αυτό , αλίμονο , μία πορεία δια βίου τόνωσης της πίστεως είναι επιθυμητή και θεάρεστη! Το να  ζητάμε όμως κάτι παραπάνω απλά για να ικανοποιούμε το αυτάρεσκο και  ανθρωπάρεσκό μας, απλά για να εμπλουτίσουμε την αξιοθαύμαστη πνευματική μας συλλογή,  αυτό θαρρούμε πως διόλου δεν ωφελεί, αν δεν το ακολουθεί ο καιρός του ποιήσαι…

Κάποτε,  πάνε πολλά χρόνια από τότε,  επισκέφτηκε τον μακαριστό Γέροντα Θεόκλητο τον Διονυσιάτη -πόσο επίκαιρος ο λόγος του στις μέρες μας- εκεί στις Ράχες της προσευχής και της άγριας Αγίας σιωπής,  στο κελί των Αγίων Αποστόλων  απέναντι ακριβώς από το Μοναστήρι του Διονυσίου ,  μία παρέα προσκυνητών ώριμοι στην ηλικία. Τον βρήκαν έξω από το κελλάκι του  να ησυχάζει. Πήραν την ευχή του και σχεδόν τον περικύκλωσαν. Εκείνος τους κοίταξε έναν-έναν στα μάτια και δεν μιλούσε. Κάποιος από την συντροφιά των προσκυνητών θέλησε να σπάσει τη σιωπή και είπε:

-Γέροντα,  πείτε μας έναν λόγο εσείς με την πείρα σας να ωφεληθούμε!

Τότε ο   γέροντας έκανε κάτι απρόσμενο! Σηκώθηκε αγριεμένος και με φωνές έδιωξε τους προσκυνητές, λέγοντάς τους:

-Δεν ξέρετε τι πρέπει να κάνετε ; Όλα είναι γραμμένα στο ευαγγέλιο βρε! Τι παραπάνω θέλετε; Τι μπορώ εγώ να προσθέσω σε αυτά που ήδη γνωρίζετε;


Ξαφνιάστηκαν όλοι τους ! Ίσως να ήταν κάπως τραχύς και απότομος εκείνη την ημέρα ο πάτερ Θεόκλητος ! Μα έπειτα συζητώντας μεταξύ τους,  συνειδητοποίησαν πως τους είχε πει έναν από τους πιο αξέχαστους λόγους αγιορειτών γερόντων, στα πολλά χρόνια των αθωνικών  τους περιπλανήσεων!  Καιρός του ποιήσαι τω Κυρίω… αυτό τους είπε με τον σοφό και απερινόητο για κάποιους τρόπο του ο  Θεόσοφος Γέροντας! Μην ψάχνετε συνεχώς το κάτι παραπάνω! Όλες οι βιβλιοθήκες του κόσμου, δεν θα χωρούσαν αυτά που είπε και έπραξε ο Χριστός μας στα τρία έτη της επί γης διδασκαλίας του! Μόνο κάποια συγκράτησε και μας παρέδωσε ο ηγαπημένος Του μαθητής!

Με αυτές τις σκέψεις ξεκινήσαμε να γράφουμε για την σημερινή μας συμπόρευση.  Είμαστε πολλοί τούτες τις ζοφερές μέρες που ζητάμε από  έμψυχες πηγές να ξεδιψάσουμε. Θέλουμε να ασφαλίσουμε τις πράξεις μας με έμψυχες πνευματικές δικλείδες και όλο αναζητάμε το τι θα κάνουμε,  το πώς θα πορευ      θούμε. Μα οι απαντήσεις αδελφέ μου, υπάρχουν και έχουν δοθεί προ πολλού διαυγώς και αναντιλέκτως,  μέσα στον Λόγο του Θεού! Μα και εντός  του Αγίου μας συναξαριού.  Το Ευαγγέλιο στην πράξη όπως έλεγε και ο Μακαριστός Άγιος γέροντας ο πατήρ Ανανίας Κουστένης! Θες απαντήσεις; Διάβασε το Ευαγγέλιο! Προβληματίζεσαι ανάμεσα σε διλήμματα,  πολλάκις ψευτοδιλήμματα; Καλείσαι να αποφασίσεις; Μη ζητάς να ακούσεις τίποτα παραπάνω! Μην πεις τίποτα …Διάβασε συναξάρι ! Έτσι και εμείς στη σημερινή εκπομπή,  αυτό θα πράξουμε! Θα πάρουμε το συναξάρι του μηνός Νοεμβρίου και θα αρχίσουμε να το ξεφυλλίζουμε! Ο  καθένας στο τέλος ας μετρήσει πόσες απαντήσεις θα έχουν δώσει εκείνοι  που συγκαταλέγονται στις πρώτες μόλις σελίδες αυτού του μηναίου.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~