main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

10 Νοε 2021

Τον Χριστό να γνωρίσουμε …


Για έναν έφηβο του σήμερα, το πιο σημαντικό ζήτημα, όταν βρίσκεται στα τελευταία στάδια των σχολικών του σπουδών, είναι το να επιλέξει τον κλάδο της ακαδημαϊκής του φοίτησης. Αυτό που λέμε επαγγελματικός προσανατολισμός. Τα δεδομένα πολλά… Το ζητούμενο ένα ! Η αποκατάσταση! Είναι η ιδιοσυγκρασία, ο χαρακτήρας και οι αρετές, εντός ή εκτός εισαγωγικών, που ρυθμίζουν την πυξίδα. Μας προβληματίζει και εμάς αυτή η κατάσταση έχοντας παιδιά του Θεού και εμείς να βοηθήσουμε κατά το δυνατόν φυσικά…Στη σχετική συζήτηση, πολλές φορές παρεμβαίνουν διατυπώνοντας γνώμη και κάποιοι τρίτοι. Οι γνώμες τους επηρεάζονται συνήθως από τα φαινομενικά. Σου λένε, φαρμακοποιός ο πατέρας, γιατρός η μάνα, συμβολαιογράφος ο παππούς, κάπου εκεί να στραφεί το παιδί …ή αυτό το παιδί έχει επικοινωνιακό χάρισμα είναι πολύ εξωστρεφές έχει πολλούς φίλους, γνωριμίες, να σπουδάσει δημόσιες σχέσεις, κοινωνικές επιστήμες, διαφήμιση, επικοινωνία, μάρκετινγκ, δηλαδή να δημιουργεί σχέσεις με το κοινό, να γνωστοποιεί, να γνωρίζει στο κοινό προϊόντα και ανθρώπους…Να φτάσει να γίνει, για να ακούσουμε αυτό το κάπως εντυπωσιακό, να γίνει ηγέτης γνώμης ! Εντυπωσιακό όντως!
Αλλά για κάποιους, έστω λίγους, θα λέγαμε πως περνά αδιάφορος και σχεδόν απαρατήρητος ένας τέτοιος προσανατολισμός, ακόμα και αν έχουν μπροστά τους ένα τέτοιο παιδί να συμβουλέψουν, εξωστρεφές με χάρισμα επικοινωνιακό και ευγλωττία! Εκείνοι θα το προέτρεπαν, όχι να γνωρίσει στο κοινό προϊόντα και να προβάλει κάποιους ανθρώπους, καθιστώντας τους γνωστούς και αναγνωρίσιμους, αλλά θα το προέτρεπαν να γνωρίσει καλά τον Χριστό! Και έπειτα με αυτή την ασύγκριτη γνώση, να γίνει ικανός να τον διδάξει και να τον κάνει γνωστό και λατρευτό και σε άλλους, εκπληρώνοντας τούτη την ιερή υποχρέωση. Απερίγραπτος ο Θεός! Μόνο μία λέξη θαρρούμε είναι ικανή να προσδώσει έμφαση σε αυτόν τον χαρακτηρισμό του τριαδικού μας Θεού! Η λέξη μυστήριο! Ψήγματα της αλήθειας του Θεού προσεύχεται όποιος δια της πίστεως οδοιπορεί να του αποκαλυφθούν. Γνωστός εν τη Ιουδαία ο Θεός( Ψαλμ 75 ,2) Στα αλήθεια αδελφοί πόσες φορές δεν έχει αποκαλυφθεί πολυμερώς και πολυτρόπως με την θαυμαστή προστασία Του σε όλους μας, μεσούσης της ημέρας και εμείς συνεχίζουμε να ασφαλίζουμε τα μάτια μας και να μην θέλουμε να γνωρίσουμε τον Παντευεργέτη μας ;Η αγνωσία του Θεού είναι ότι πιο θλιβερό υπάρχει σε αυτή την ζωή
…εἰ ἐγνώκειτέ με ( Ιωάν.14,7)λέει με παράπονο ο Χριστός μας στους μαθητές του στο μυστικό δείπνο! Τοσούτον χρόνον μεθ' υμών και ουκ εγνωκάς με Φίλιππε;( Ιωάν.14,9)Λέει πιο κάτω στο κατά Ιωάννην…Αν με γνωρίζατε…
Πόσους χρόνους και εμείς αδελφοί μου με τον Χριστό δίπλα μας και δεν καταλάβαμε τίποτα για Εκείνον! Μοιάζουμε με τους Αθηναίους παππούδες μας, εκεί στο βωμό του άγνωστου Θεού! Τον φτιάξαμε όπως μας βόλευε, σύμφωνα με τα δικά μας θέλω. Τον αλλοιώσαμε και δεν μεριμνήσαμε πότε να κάνουμε μία ουσιαστική γνωριμία μαζί Του!
Να λοιπόν τι θα συμβουλέψουμε αυτό το παιδί που μας ρωτάει για το τι να ακολουθήσει:
Γνώρισε παιδί μου τον Χριστό μας και αυτή τη γνώση δώρισε την με τη χάρη Του και σε άλλους και σε άλλους και εκείνοι με τη σειρά τους σε υπόλοιπους! Να γνωρίσεις τον Χριστό παιδί μου! Να γνωρίσουμε τον Χριστό,Την Αλήθεια Του το Φως και την Ελπίδα Του! Σε αυτήν την ιερή γνωριμία είναι αφιερωμένη η σημερινή μας εκπομπή! Σείεται η γη κάτω από τα πόδια μας, κυριολεκτικά και μεταφορικά! Νιώθουμε τα οικοδομήματα μας, να κλονίζονται, να κινδυνεύουν με κατάρρευση, ιδίως τα έμψυχα οικοδομήματα! Θεμέλιο και πέτρα αλλαγής ο Χριστός μας! Ακλόνητο, ασάλευτο θεμέλιο, αν δεν έχει βάλει Εκείνος τον θεμέλιο λίθο… Χάρτινο το κτίσμα, φτερό στον άνεμο! Ας Τον γνωρίσουμε και Εκείνος θα βρει τον τρόπο να ενισχύσει τον οπλισμό του οικοδομήματος μας, να αντέξει εκείνες τις δονήσεις, που προκαλεί η εκούσια αγνωσία μας η θλιβερή μας αποστασία.
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~