Θάνατος δίχως Ανάσταση ...ό,τι πιο απάνθρωπο

Τόσο συγκλονιστικά αυτά τα βράδια της Μεγάλης Εβδομάδας ! Πόσες φορές παρακαλάς να σταματήσει ο χρόνος , να εγκλωβίσει η μάνα μνήμη όλα όσα δεν θα επιστρέψουν ποτέ να σου θυμίσουν τα ασύλληπτης  σπουδαιότητας  νοήματα,  τις άφταστης ωραιότητας ακολουθίες , τα σωτηριώδη λόγια των ψαλμών και των Ευαγγελικών περικοπών .

Εν μέσω νυκτός ο Νυμφίος , ο κάλλει Ωραίος της Εκκλησίας και της αιώνιας ψυχής μας ο Νυμφώνας .

Η ξεραμένη συκιά  και η θλιβερή μας ακαρπία , τα ουαί των τυφλών Φαρισαίων , το ουκ οίδα υμάς της οικτρής οκνηρίας και της ανελεήμονος καρδιάς μας. Βλέπε ουν ψυχή μου μη τω ύπνω κατενεχθής ινα μη τω θανάτω παραδοθείς…

Δέξαι μου τα πηγάς των δακρύων , κάμφθητί μοι προς τους  στεναγμούς της καρδίας…

Γρηγορείτε και προσεύχεσθε ίνα μη πειρασθείτε...

Σταυρωθήτω έκραζον οι των σων χαρισμάτων αεί εντρυφώντες και κακούργο αντ΄ ευεργέτου ητούντο λαβείν οι των δικαίων φονευταί …

Προσκυνούμεν Σου τα πάθη Χριστέ , ανυμνούμεν την Ταφήν , μεγαλύνομέν Σου το κράτος Φιλάνθρωπε δι ων λελύμεθα παθών φθοροποιών .

Ανάστηθι Οικτίρμον !

Ανάστα Ζωοδότα , σπεύσον εξαναστήναι !

Τι μάχη θα δοθεί και πάλι αδελφοί ! Τι σύγκρουση αγαθοσύνης, ανεξικακίας και απείρου ελέους με την δολιότητα , την παραφροσύνη , την Χριστοκτονία…

Πώς να αντέξει η ψυχή τούτα τα νοήματα , τις θλιβερές διαπιστώσεις ; Πως μπορεί να μείνει μακριά από την παναλήθεια και την παναγάπη του Χριστού μας ; Πως θα βαστάξει να Τον αφήσει μονάχο και πάλι στο Όρος των ελαιών , στο πραιτώριο , στον Γολγοθά , στον Σταυρό;

Να ετοιμαστεί η ψυχή λοιπόν για όλα αυτά ! Να κάνει τον αγώνα της ! Να βγει στο αληθινό Φως για να λουστεί και να συναισθανθεί το γιατί πρέπει ο Κύριος να σταυρώνεται και σήμερα! Όλα στον ευλογημένο ενεστώτα της πίστης !

Ένα ταχύρυθμο φροντιστήριο πίστης στον ανηφορικό δρόμο προς το Εκούσιον Πάθος τούτη η εκπομπή ! Διδάχος μας ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς , ένας από τους κορυφαίους εκφραστές της μαρτυρικής και ασυμβίβαστης  Ορθοδοξίας. Θα μας μιλήσει χωρίς εξωραϊσμούς με αφυπνιστικό λόγο ταράσσοντας την συχνά αναπαυμένη ψεύτικα συνείδησή μας . Για την ντροπή της αμετανόητης αμαρτίας ! Για τον σημερινό φρικώδη φαρισαϊσμό μας και τις σύγχρονες μορφές ειδωλολατρείας ! Για όλα τα δώρα που συνεχώς επιστρέφουμε στον δωρεοδότη Χριστό! Για το θάρρος και την τόλμη όσων θα Τον ακολουθήσουν για να συσταυρωθούν…

Πρόσεχε άνθρωπε ! Πρόσεχε ! Συνεχώς επαναλαμβάνει !

Δεν υποφέρεται ο θάνατος δίχως Ανάσταση !

Ό,τι πιο απάνθρωπο σημερινέ υπερ άνθρωπε …!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  

Μη γίνει το Ωσαννά…Σταυρωθήτω

Ποιος να στο έλεγε πως εκείνο το όνειρο εφιάλτης που πριν κάποια χρόνια ένα τέτοιο ξημέρωμα σε συνάντησε θα έβγαινε κάποτε αληθινό…Κυριακή των Βαϊων ξημέρωνε και τρόμαξες μες στην νύχτα. Αλάφρωσε η ψυχή σου όταν ύστερα ξύπνησαν μαζί και όλες οι αισθήσεις σου. Ονειρεύτηκες ότι ήσουν παιδί και αποκοιμήθηκες χωρίς να προλάβεις να πας στην Εκκλησιά όρθρου βαθέως όπως το συνηθίζατε με τα άλλα παιδιά να ακουστεί το πρώτο Ευαγγέλιο της μεγάλης μέρας και έπειτα αφού πάρεις αγκαλιά την δική σου κόφα με τα βάγια να περιμένεις  το σινιάλο με τα λόγια του παπά: ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος ἔστρωσαν ἑαυτῶν τὰ ἱμάτια ἐν τῇ ὁδῷ, ἄλλοι δὲ ἔκοπτον κλάδους ἀπὸ τῶν δένδρων καὶ ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ…και εκείνη την ώρα να αρχίσεις μαζί με τα άλλα παπαδάκια να πετάς τα κλαδιά και τα φύλλα από την βαγίτσα της πλατείας να στρωθεί καλά όλη η Εκκλησία και να μοσχοβολήσει.

Την αλογία ήρθε ο Χριστός να λύσει την κάκιστη. Υιέ Δαυίδ και Ωσαννά φωνάξαμε όλοι εμείς εδώ …της «Εκκλησίας οι άνθρωποι». Βασιλέα των Ουρανών και των Αγγέλων , Νικητή και Σωτήρα Ευλογημένο, Νέο Αδάμ, και Λόγο σε προσφωνήσαμε εμείς εδώ…της Εκκλησίας οι πρώην ακολουθούντες…Μετά κλάδων σε υμνήσαμε, μετά ξύλων σε συλλάβαμε…Από υμνητές Σου  αγνώμονες  θα μπήξουμε λόγχη στην πλευρά Σου. Απ το ωσαννά στο σταυρωθήτω! Λίγο αρκεί να γίνει το όνειρο εφιάλτης! Και εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, από υμνητής και προϋπαντητής να γίνεις σταυρωτής.

Υπάρχει τελικά χειρότερος εφιάλτης από εκείνον τον παιδικό σου, κρυμμένος βαθιά εντός μας…στο υποσυνείδητο! Στο βαθύ σκοτεινό αποθηκάκι, την κρύπτη όλων των θλιβερών ιαχών του πραιτωρίου. Όλα τα Βαραββάν και τα σταυρωθήτω που ναι, δεν ακούστηκαν ποτέ απ το δικό μας στόμα, μα όλη μας η βιωτή οι κρυφοί μας λογισμοί και το φαρισαϊκό μας πνεύμα συνεχώς τα ξεστόμιζαν.

Σε εμάς και στο αυτεξούσιο μας εναπόκειται το αν θα κάνουμε ξανά και ξανά αυτήν την διαδρομή. Απ τους δρόμους της πόλης της Αγίας τους στρωμένους  με τα βάγια ως υμνητές Του ταπεινοί ως τον αιματοβαμμένο Γολγοθά ως γνήσιοι απόγονοι γενεών απίστων και μοιχαλίδων…

Βοηθάτε, ουράνιες δύναμες, κι ανοίχτε μου την πιο βαθιά

την άβυσσο, μακριά απ’ τους λύκους να κρυφογεννήσω!

Απόσπασμα από : «Οι πόνοι της Παναγιάς» του , Κώστα Βάρναλη, από πρώτο μέρος του ποιητικού έργου «Σκλάβοι Πολιορκημένοι»1927.

 Έτσι βάζει ο Βάρναλης την Παναγιά να πονά και να αγωνιά για τον Υιό και Θεό της. Ψάχνει η Θεοτόκος ένα καταφύγι να προφυλάξει το σπλάχνο της. Άλλος εφιάλτης και αυτός! Θεέ μη βγει αλήθεια! Και εδώ η απόσταση μικρή σαν τις λίγες μέρες που μακραίνουν το ωσαννά από το σταυρωθήτω. Ένα γράμμα απέχει το άγριο από το Άγιο. Ένα γράμμα και μια σκοτασμένη αιωνιότητα!

Νώντας Σκοπετέας . Μεγάλη Εβδομάδα 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή.

 

Το οξυγόνο της Κυριακής και η σιωπηλή ...υποξία

Δεν υπάρχει Κυριακή που να μην είναι πανηγύρι.
Οι ψυχές την λαχταράνε την ημέρα του Κυρίου .
Καμιά κοινή , καμιά συνηθισμένη .
Όλες βαλμένες ελέω Θεού σαν ολάνθιστα περιβόλια στης ζωής του καθενός μας την ζωγραφιά .
Ω τι χρώματα Θεέ μου !
Ω τι μυρωδιές !
Ω τι γλυκειά χαρά που σου απλώνει τα ματωμένα απ τα καρφιά χέρια της να την πιάσεις σφιχτά και κείνη να σε πετάξει ως τα άνω υπέροχα .
Ω τι ευφροσύνη ανείπωτη , απερίγραπτη και με μυριάδες λέξεις ακόμα , που καρτερά στην αγκαλιά της να κουρνιάσεις και να αναπαυτείς γαληνεμένος …

Μέσα στα ευωδιαστά μπουκέτα της Χρισταγάπητης βιωτής είναι και κάποια που σαν να κάνουν τον αέρα να μοσχοβολά αδιάκοπα την ασυννέφιαστη Άνοιξη και τις καρδιές να χτυπούν πιο δυνατά σαν τις πρώτες ορθρινές καλοκαιρινές καμπάνες , που τα μισάνοιχτα παραθύρια φέρνουν μες στην ησυχία και την μακαρία πτωχεία των χαμηλών σπιτιών με τις απ το Πάσχα ασβεστωμένες αυλές.

Είναι οι Κυριακές μετά το πρώτο Χριστός Ανέστη , μετά το Θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου , μετά την παντοτινή συντριβή του Θανάτου .

Μια–μια έρχονται να σε προσκαλέσουν σε μια χαρμόσυνη ατελεύτητη γιορτή .

Μεγαλύνουν οι ψυχές τον εξαναστάντα τριήμερον εκ τάφου .
Φωτίζει ο ζωοδότης Χριστός τις ψυχές με την φλόγα την άσβεστη της αγάπης , αυτήν που λιώνει στο σπινθήρισμά της την έχθρα και το μίσος της αμαρτίας .

Καλεσμένοι όλοι μας εδώ και αιώνες , σ αυτές τις χαρμόσυνες Κυριακές του Πεντηκοσταρίου .

Στις Εκκλησιές δεν παύουν να διαβάζονται λόγια άφταστης ωραιότητας γραμμένα για αυτές , να ακούγονται ύμνοι που δε θα σιγάσουν ποτέ την δοξαστική φωνή που ανεβαίνει από τα μέσα κάθε δακρυσμένου σκυφτού ταπεινού , που προσμένει τον Ουράνιο λειμώνα με Αγία Υπομονή .

Θα δακρύσουμε και εμείς κάθε φορά που θα αισθανθούμε πόσες τέτοιες πέρασαν από μπροστά μας ως σήμερα χωρίς όμως και μεις να τις σφιχταγκαλιάσουμε .

Μα θα νιώσουμε και ευλογημένοι που ο Θεός μας χαρίζει ακόμα αναπνοή , για να τις αγαπήσουμε αυτές τις ξεχωριστές Κυριακές στις παρυφές του Θέρους .

Να αισθανθούμε και εμείς κάποτε μακάριοι σαν τον Δίδυμο Μαθητή ψηλαφώντας την σκορπισμένη από τον άνεμο των παθών πίστη μας .

Να λυτρωθούμε με την ενθουσιώδη χαρά των Μυροφόρων αυτή που τους κυρίευσε όταν κατάλαβαν μπρος στ αδειανό μνημείο ότι τέλεψε παντοτινά του θρήνου ο καιρός...

Να γίνει της μοναξιά μας το παράπονο, ακλόνητη πεποίθηση Χριστού παρουσίας , που να μην ξαναξεστομίσουμε εκείνο το :άνθρωπον ουκ έχω μα με όλη την δύναμη του είναι μας , να φωνάξουμε: Κύριε έχω Εσένα Βοηθό και Ελπίδα και Καταφυγή και σκέπη ….

Σε Εκείνον που πάντα περιμένει να ξεδιψάσει την άνυδρη ψυχή μας , να μας δώσει δωρεάν το ύδωρ της ζωής …

Και να ανακατευτεί αυτό με δάκρυα ευγνωμοσύνης για τις ατέλειωτες ευεργεσίες Του , σαν τα ευλογημένα δάκρυα που κυλήσαν απ τα μάτια του πρώην Τυφλού όταν αντίκρισε Φως και χρώμα Θεϊκό για πρώτη του φορά.

Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο θυμόμαστε μα κυρίως αισθανόμαστε κατάβαθα αυτό που λέει ο ένας από τους τρείς Θεολόγους , ο Άγιος Γρηγόριος …
Χριστός δε εγερθείς εκ νεκρών , όλην την ζωήν των ανθρώπων εορτήν απειργάσατο !

Χριστός Ανέστη !
Είμαστε όλοι προσκαλεσμένοι …

Nώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο και εκπομπή του 2013 με τίτλο : "Ιχνηλατώντας το χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο"

ΥΓ : Απανωτοί οι εμπτυσμοί και τα ραπίσματα στο ακόμα Σταυρωμένο πανακήρατο σώμα του Χριστού μας .

Στις 17 Μαϊου ...διέταξαν να επιτραπεί ξανά η συμμετοχή μας στα Θεία και σωστικά μυστήρια ( με άγνωστες ακόμα τις αιρέσεις των πολεμίων της πίστης μας ) .

Τόσο πολύ εμπιστοσύνη δείχνουν στην  σεπτή Ιεραρχία, στον πολυσέβαστο κλήρο-που εδώ και αμέτρητους καιρούς αποτελεί την μοναδική σταθερά σε επίπεδο Κοινωνικής Πρόνοιας- και σε όλους εμάς τους ...υπάκουους συμπολίτες τους.

Ακόμα 3 Κυριακές μέσα στο Τριώδιο των ρόδων , στο ευλογημένο Πεντηκοστάρι, με κλειστές τις Εκκλησιές για τον φόβο των Ιουδαίων !

Κάποιοι δυστυχώς , είπαν ήδη και ευχαριστώ !
Θεέ και Κύριε !
Ευχαριστώ ...που λογαριάζουν και προκρίνουν τις.... τρίχες και τις χρωμοβαφές περισσότερο από Αυτόν τον Ζωντανό Θεό !

Που χωρίς καμιά πλέον ευλογοφανή έστω πρόφαση φανερώνουν το ΑρνησίΧριστό τους!

Θεομαχούν απροκάλυπτα !

Μας στερούν το οξυγόνο και την ασυννέφιαστη Άνοιξη !

Τι Ουρανόσταλτη ...ειρωνεία ...
Αυτή η νόσος λένε οτι προκαλεί ...
σιωπηλή υποξία ...

Nώντας Σκοπετέας/ 29-04-2020

Και αν εσείς σιωπήσετε ...

Λαμπροφορά η ψυχή .
Άμετρη η ευσπλαχνία Του .
Από τα σκοτάδια της φυλακής του Άδου , ο Φωτοδότης μας πέρασε στο ανέσπερο Φως .
Και από την πικρή σκλαβιά του νοητού Φαραώ , στην ελευθερία της γης της επαγγελίας .
Σωσμός από τα κατώτατα της γης . Λύτρωση από τις αιώνιες αλυσίδες , από τα δεσμά του παμφάγου θανάτου.
Αναστάσεως ημέρα λαμπρυνθώμεν λαοί , Ιερότατο Πάσχα Κυρίου , καινόν άμωμον, τερπνόν!
Απ τον θάνατο στη ζωή ! Από την γη στον Ουρανό ! Χριστός ο Θεός, ημάς διεβίβασεν επινίκιον άδοντας !
Όσοι χθες συμπορεύθησαν στο Εκούσιον Πάθος με εκούσιο πόθο , όσοι συνετάφησαν αφού πρώτα συσταυρώθηκαν , σήμερα συνεγείρονται και γίνονται Θεόπτες , ζουν στο απρόσιτο Φως το Αναστάσιμο.
Θα δουν τον Χριστόν Εξαστράπτοντα , γλυκά να τους λέει το Χαίρετε !
Θα αισθανθούν την καθολική τούτη χαρά , να απλώνεται παντού , στα εν Χριστώ έμψυχα και σε όλα ανεξαιρέτως τα άψυχα και άλογα .
Ουρανός και γη ευφραίνονται !
Ορατός και αόρατος κόσμος συνεορτάζει !
Μια η αιτία ! Η μοναδική τούτης της ευφροσύνης , τούτης της πίστης , της μόνης αληθινής και αιώνιας:
Χριστός γαρ εγήγερται!
Μεθύσι νέο , καινό , σαν το πιοτό που έσταξε από της αφθαρσίας την πηγή , το κενό μνημείο του Αναστημένου Ναζαρηνού , που παντοδύναμος ηγέρθη !
Του θανάτου η νέκρωση . Του Άδη η καθαίρεση ! Ολόχαροι υμνούμε τον Αίτιον ! Τον μόνον Ευλογητόν των Πατέρων , Θεόν και Υπερένδοξον ! Εορτών Εορτή και πανήγυρις πανηγύρεων ! Και μια υπόσχεση άγκυρα ελπίδας, στον Ουρανό ριγμένη. Μέχρι τερμάτων αιώνων Χριστέ , μας υποσχέθηκες να είσαι σιμά μας !

Όλα αυτά τα παραπάνω θα μπορούσαν και να παραλειφθούν .
Γιατί θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό τα έκθαμβα και αθώα παιδικά μάτια ενός λαμπαδηφόρου παραστάτη , στο Αναστάσιμο Ευαγγέλιο του Μάρκου , στο λυτρωτικό εωθινό άγγελμα του εν δεξιοίς καθημένου Αγγέλου !
Θα μπορούσαν να τα εκφράσουν στον υπέρτατο βαθμό , δυο μάτια -βρυσούλες που δεν σταματούν να αναβλύζουν ανείπωτη αναστάσιμη χαρά , από μια πολυβασανισμένη Γραία , της ζωής δουλεύτρα , κυρτωμένη με το τσεμπέρι , που δεν έμαθε ποτέ της γράμματα και ποτέ της δεν νόησε ούτε μια λέξη, από τους τεραστίας Θεολογικής αξίας και ποιητικής αίγλης κανόνες της Αναστάσεως .
Θα μπορούσε να τα εκφράσει στον υπέρτατο βαθμό ένας απλοϊκός καλόγερος λίγο πριν τα στερνά του στο περιβόλι της Κυράς , όταν το βράδυ της Αναστάσεως θα λάβει το παράγγελμα :
Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη , στους πατέρες στο κοιμητήρι !
Και αυτός θα πάρει το φανάρι , που καίει το ανέσπερο Φως και θα πάει στο κοιμητήρι .
Θα ανοίξει την πόρτα στης μνήμης την ιερή την κρύπτη και θα τους πεί :
Χριστός Ανέστη αδέλφια μου !
Και κείνοι θα του απαντήσουν :
Αληθώς Ανέστη!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο "Σύρε να πεις Χριστός Ανέστη"( Από το βιβλίο "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" . Εκδ."Πρόμαχος Ορθοδοξίας"/ 2019) και ομότιτλη σειρά 4 εκπομπών αφιερωμένων στην μνήμη του μακαριστού Μητροπολίτη Αργολίδος κυρού Ιακώβου Β΄. ( Οπτικοποίηση από την αδελφή μας και συνεργάτιδα Στεφανία Στ. https://www.youtube.com/watch?v=kKg3NimuYJg&t=18s )

ΥΓ: Η εναγώνια προσπάθεια για αποΧριστοποίηση και ουδετεροθρησκεία , που πλέον είναι ηλίου φαεινότερο οτι μεθοδεύεται στην Ελλάδα από ορατούς και αοράτους αντίμαχους Της Αλήθειας, μας φέρνει στον νου εκείνο το αιώνιο ρήμα του Χριστού μας από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο .

Τον κατηγόρησαν οι Φαρισαίοι γιατί δεν επιτημούσε τον κόσμο που κατά την είσοδό Του στα Ιεροσόλυμα , Τον επευφημούσε αποκαλώντας Τον : Υιό Δαυίδ και Βασιλειά του Ισραήλ .

Και ο Θεάνθρωπος Κύριος , τους αποκρίθηκε με μια φράση που πόσο ταιριάζει και σε αυτούς, που στα σίγουρα χλεύασαν μόλις άκουσαν οτι και τα άψυχα... κρανία απάντησαν κάποτε το Αληθώς Ανέστη !

Τους απαντά ο Χριστός μας λοιπόν και σήμερα :

«Αν αυτοί σιωπήσωσιν, οι λίθοι κεκράξονται». (Λουκ. 19, 40) .

Χριστός Ανέστη ...αδελφοί και πατέρες !
Πρσδοκώντας τα άψυχα μα και τα έμψυχα να μιλήσουν...και να ομολογήσουν Χριστό στην πράξη !

Εδώ είμαι πάλι...

.... Ψηλάφηση θέλει η πίστη μας ! Μόλις ομολογήσουμε την απιστία μας , έστω την υδαρή μας πίστη !Τότε θα αποκαλυφθεί ο Χριστός μας ! Μετά από 8 ημέρες …ίσως …Μπορεί και ελάχιστα πριν ξεπνεύσουμε για τελευταία μας φορά !Ελάχιστα πριν αναχωρήσουμε για την αληθινή Ζωή ! Σημασία έχει να ομολογήσουμε την απιστία μας ! Να φωνάξει η καρδιά μας ! Βοήθεια Κύριε ! Βοήθει μοι τη απιστία! Κατοίκησε μέσα μου και απάλλαξέ με από τον μισόκαλο που ακόρεστα ενσπείρει χαμερπείς λογισμούς αμφιβολίας και απελπισίας και σκότους ! Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι ! Πρόσθεσε Κύριε πίστη ζέουσα και υψοποιό ! Ξεδιάλυνε της απιστίας μα και της ψεύτικης , της ανεμόδαρτης πίστης την αχλύν! Αυτής που μας καθησυχάζει ότι είναι ακλόνητη και ακέραιη και αδιάβλητη !Μέχρι που να φανεί ο Αναστημένος Ναζωραίος στο διπλανό υπερώο ! Μέχρι να ακούσουμε από τους άλλους : Εωράκαμεν τον Κύριον ! Και τότε ξεγυμνώνεται της καρδιάς η αλήθεια ! Εσύ αδελφέ μου , ταλαίπωρε εαυτέ μου , που διακηρύσσεις με παρρησία πως εκ Πνεύματος Αγίου , αρεύστως , ανωδίνως και ανηδόνως Θεός γεννήθηκε εξ Αειπαρθένου Νύμφης Κυρίου! Εσύ που όλα αυτά τα ψέλνεις και τα υμνείς ! Εσύ που βροντοφώναξες μόλις το Χριστός Ανέστη ! Δεν μπορείς να πιστέψεις ότι μετέλαβες το σώμα και το αίμα Του ! Δεν μπορείς να δεχτείς ούτε τα πιο μικρά που σαν ακήρατες πλευρές αποκαλύπτονται μπροστά σου ! Και μυρίζεις τον αγιασμό πριν τον πιείς , και φοβάσαι μην κολλήσεις τίποτα από τον μπροστινό σου γεράκο στην ουρά για την Θεία Μεταλαβιά ! Και λογαριάζεις για τρελό και πλανεμένο ώσει λήρος εφάνη τα ρήματά του όποιον με βουρκωμένα μάτια και πνιγμένη φωνή σου εξιστορεί μια θεία παρεμβολή και μια δική του ψηλάφηση ! Και εδώ βρίσκεται το μεγαλύτερο από όλα θαύμα ! Παρ ότι βλέπει ο Κύριος αυτές τις απαρνήσεις σου τις συνεχείς , Εκείνος δεν σταματά να εμφανίζεται μεθ ημέρας οκτώ ! Να αποκαλύπτεται και Χαίρων Ερευνώμενος , γλυκά να μας καλεί : Εδώ είμαι πάλι ! Μεθ υμών ! Ψηλαφήστε με !

Νώντας Σκοπετέας/12-04-2018

Απόσπασμα από εκπομπή και κείμενο με τίτλο "Την πίστη σου να ψηλαφάς ".

https://www.youtube.com/watch?v=fE58_RjNtNM&t=864s

Της...Θεούσας το Χριστός Ανέστη

Όσο ο καιρός της Αναστάσιμης χαράς, του κενού μνημείου και της τρανής Αγγελικής αναγγελίας κυλά, τόσο τα σημεία στίξης που την συνοδεύουν αρχίζουν να ατονούν και να παραμορφώνονται…Εκείνο το υπέροχο θαυμαστικό που τόνιζε το χαρμόσυνο άγγελμα της Νίκης της ζωής αρχίζει και από εμφατικό της συντριβής του θανάτου, λίγο –λίγο ξεθωριάζει και την θέση του παίρνει ένα ερωτηματικό …Άλλοτε βιαστικό , άλλοτε σβησμένο χωρίς ψυχή και τόλμη …μυρωμένη …Χριστός Ανέστη!!λες ως της Αναλήψεως και για πάντα …και ακούς ένα Καλημέρα δυνατό και ένα άτονο και άπονο Αληθώς απλά για να μην σου χαλάσουν το όνειρο και το …χούι , που τους κάνει να απορούν και να αναρωτιούνται μεγαλόφωνα: Καλά τόσο καιρό έχουμε να ειδωθούμε; Δεν τα χουμε πει;…Τα είπαμε μα τα λέμε και θα τα ξαναπούμε…μπας και κατανοήσουμε το τι λέμε και τι προσμένουμε σε τούτη εδώ τη ζήση…

Και θα αναρωτιούνται κάποιοι που διαβάζουν τούτες τις γραμμές και θα κουνάνε το κεφάλι τους απογοητευμένοι , συμπνεόμενοι και νιώθοντας τον …πόνο του γράφοντος που υπερασπίζεται ζεόντως τα Όσια και τα Ιερά…Μα και αυτός ο ίδιος κάποτε το ίδιο ξέψυχος και άτονος ήταν…Σαν παιδί στις παρυφές ενός καλοκαιριού τότε, στην αίθουσα ενός φροντιστηρίου ξένων γλωσσών…Μαζί και με άλλους περιμέναμε τρία απογεύματα την εβδομάδα να φανεί ένα κορίτσι τόσο αλλιώτικο από τα υπόλοιπα …

Θεούσα την λέγαμε στα κρυφά!!! Μήπως και σήμερα έτσι δεν θα την παρασημοφορούν; Τέλη του Μάη τότε ήταν και εκείνη η ευλογημένη ψυχούλα–πάντα καθυστερούσε λίγο,τότε πίστευα επειδή έμενε μακριά- έμπαινε μέσα στην τάξη και κοιτάζοντάς μας όλους έλεγε : Χριστός Ανέστη! Και εμείς σπεύδαμε να κοιταχτούμε με νόημα μεταξύ μας και να ονειδίσουμε την μακαριότητά της… Και είχε τόσα θαυμαστικά η φωνή της…εύηχα, καθάρια , ανόθευτα, αγνά…Της το χρώσταγα για πολλούς καιρούς εκείνο το Αληθώς Ανέστη ο Κύριός μας και ο Θεός μας! Εκείνο το Αληθώς που δεν άκουσε ποτέ της από τα δικά μας περιφρονητικά χείλη…όλων ημών των φυσιολογικών και εντός εποχής παιδιών, των χωρίς συμπλέγματα και πεπαλαιωμένες αντιλήψεις που θα μας έκαναν ακοινώνητους περιθωριοποιημένους και αποσυναγώγους…Την έλεγαν Αθανασία…Δεν θα μπορούσε να έχει πιο ταιριαστό όνομα εκείνο το ευλογημένο πλάσμα …Την έχω ακόμα στ αυτιά μου την φωνή της και όλα τα θαυμαστικά που την χρωμάτιζαν… Αθανασία, Μυροφόρα εσύ αδελφή μου !! Αληθώς Ανέστη! Συγχώρα την ατολμία και την ολέθρια άγνοια…Άξια πληγών και τα δύο...

Αμέτρητοι είναι του συναξαριού οι ήρωες, που πριν η φωτεινή δεσμίδα του Ουρανού αγκαλιάσει τα καταπονημένα ξέψυχα σώματα, τα γδαρμένα , ματωμένα τα τόσο πληγωμένα, ψέλλισαν το δικό τους αλλιώτικο νυν απολύεις. Χριστός Ανέστη φώναξαν και παρέδωσαν το πνεύμα . Γονατίζει η ψυχή μου μπροστά στο συναξάρι ..Ο Άγιος Παναγιώτης ο Ιεροσολημίτης και ο Άγιος Αχμέτ ξεψυχούν ψέλνοντας τον αναστάσιμο παιάνα…Και πόσοι ακόμα…Και ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, που έλεγε συνέχεια Χριστός Ανέστη χαρά μου…Δεν γνωρίζει χρόνο τούτος ο χαιρετισμός…Δεν γνωρίζει εποχή…Δεν τον σκεπάζει τίποτα. Ούτε η πωρωμένη αφροσύνη, ούτε η σκληρόκαρδη άγνοια, ούτε του διαβόλου τα σκεπάσματα και η σκόνη, απ της αμαρτίας το στροβίλισμα…Στέλνει χαρά και ελπίδα παντού, όταν τούτον τον χαιρετισμό τον προφέρουν άδολα χείλη και ανυπόκριτες καρδιές…Ωλιγώθησαν είναι η αλήθεια αυτά …Εκλέλοιπεν όσιος …σαν τους φοίνικες που ένας –ένας ξεραίνονται και αποτέμνονται, αφού αρχίζουν να εκλείπουν σχεδόν ολότελα και οι δίκαιοι…Δίκαιος ως φοίνιξ ανθήσει …

Μέχρι όμως να ξεραθεί κι ο τελευταίος φοίνικας θα υπάρχουν οι δια Κύριον χαρούμενοι τρελοί , Θεούσοι και Θεούσες.... που όλο έτσι θα μας χαιρετούν…Χριστός Ανέστη !

Νώντας Σκοπετέας .

Απόσπασμα από το βιβλίο Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν (Εκδ της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Συναλληλίας "Πρόμαχος Ορθοδοξίας" / 2019)

Θέλετε Φως απ τον Πανάγιο Τάφο ;

...Γεμάτη από παράξενες ομορφιές είναι η ζωή των Χριστιανών ! Γνώρισα μια τέτοια «παράξενη» γυναίκα ! Και πρόσφατα ανακάλυψα για εκείνη κάτι τόσο ασυνάντητο …και αυτό εκτός μόδας και συρμού! Όπου πήγαινε ήθελε να χει μαζί της ένα μικρό φαναράκι ! Από πολύ καιρό είχε βάλει στο μάτι τούτη την παραξενιά ! Να κρατήσει ολοχρονίς αναμμένο το Άγιο Φως ! Πόσα διλήμματα δεν της έβαζε συνέχεια ο πονηρός και πόσους λογισμούς για να σβήσει την ακοίμητη φλόγα της …

Θα πιάσει φωτιά το σπίτι σου που φεύγεις και αφήνεις τόσα καντήλια αναμμένα… Αμ το ταβάνι σου που μαύρισε; Πάλι βάψιμο ! Άλλα έξοδα ! Με τόσο λάδι που καίγεται θα χόρταιναν τόσοι φτωχοί που δεν έχουν στάξα στο ρωγί τους ! Τώρα με τις μεγάλες θερμοκρασίες θα βάλεις καμιά πυρκαγιά εκεί που πας στα πολλά ξερά που υπάρχουν δίπλα στο οστεοφυλάκειο !

Πως της ήρθε στ αλήθεια ένα απόγευμα φέτος το καλοκαίρι και καρτέρεψε στο ζεστό εσπέρας στο κοιμητήριο του τόπου της !Στο μεγάλο κοιμητήρι της μεγάλης πόλης !

Περπατούσε ανάμεσά τους …με το μικρό της φαναράκι ! Στεκόταν για λίγο κάτω απ τις ανακουφιστικές σκιές των κυπαρισσιών και ανίχνευε και αναζητούσε με την ματιά της εκείνες τις χαρμολυπημένες μορφές , που δεν θα πάψουν όσο ζουν να στέλνουν ανάσα και αναπαμό στις ολοζώντανες ψυχούλες που έχουν φωνή και μας μιλούν !

-Θέλετε να φωτίσετε το καντήλι με Φως απ τον Πανάγιο Τάφο ; Έχω εδώ κρατημένο !

Λάμπανε εκείνων τα μάτια από έκπληξη ! Μιλούσε η δακρυσμένη τους σιωπή το ευχαριστώ για τούτο το ουρανόσταλτο δώρο ! Ζύγωσε και ο παπά Θόδωρος και μόλις κατάλαβε , δόξαζε τον Βασιλιά Παράκλητο που ψιθύρισε τούτη την παραξενιά στην μικροκαμωμένη γυναίκα !

Αύγουστος και ακόμα καίει του Ανεσπέρου Φωτός η υπέρ ήλιον λάμψη! Της οικογένειάς μας φίλη και αδελφή πεφιλημένη ! Την καλέσαμε να μας επισκεφτεί στα πατρογονικά μου , της Μάνης τα αγιομέρια , παραμονές του Αγίου Φανουρίου ! Σαν τέλεψε ο εσπερινός πήρε την λαμπίτσα της την γυάλινη και έσυρε για τα κοιμητήρια του τόπου , τα …ξενοδοχεία των μανιατών προσδοκούντων ! Μαζί της είχε και ένα μεγάλο μπουκάλι λάδι , καρβουνάκια και αγιολίβανο ! Έγιναν τα κοιμητήρια της παλιάς Ανδρούβιστας κείνο το σουρούπωμα καντηλέρια Αναστάσιμα ! Και κάτι ξεχασμένα , αφώτιστα για χρόνια ολάκερα , παραπονεμένα μνημούρια λάβανε χαρά απρόσμενη ! Στάλαζε ευχαριστώ ο Ουρανός ολοένα στα μάτια της ! Και πήρε έπειτα τον πετρόδρομο για όλα τα ξωκκλήσια του Νικόβου που άστραψαν με Λαμπροφώς μετά από άγνωρους χρόνους ! Η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια και τα Άγια Θεοφάνεια και ο Άγιος Αθανάσιος με την πιο χαμηλή πόρτα της πίστης και η Ανάληψη με το ματάκι της Πλατυτέρας , το βγαλμένο από χέρι μετανιωμένου της παιδιού , και η Αγία Μαρίνα της θειάς Καλλιοπίτσας η γειτόνισσα και ο Άη Χαραλάμπης , ο φιλοξενάρης του Αγίου Φανουρίου …

Στον Όρθρο της δικής του μνήμης έδωσε στον παπά Σταύρο τον φιλακόλουθο και ευλαβέστατο , που από παιδί λαχτάραγε μόνο την ιεροσύνη , την γυάλινη λάμπα της να ακουμπήσει εκείνος το Άγιο Φως πάνω στο λάξευμα της Παναγιάς, που ολόκληρο τον κόσμο αγκαλιάζει ! Την πήρε εκείνος με προσοχή και απερίγραπτο δέος και την έβαλε στο βάθος της Άγιας Τράπεζας ! Φως σιμά στο Φως του Ευαγγελίου , στης ευλογίας τον Σταυρό τον πολυτυπωμένο σε κεφαλές πονεμένων και ταλαιπώρων ανθρώπων , στο Ιερατικό το άκλειστο για τους ταπεινούς και φιλακόλουθους υπουργούς του Υψίστου ! Και έλαμψαν τόσο αλλιώτικά όλα ! Και αισθανθήκαμε το ομοθυμαδόν όσοι ήμασταν μέσα στο μικρό ξωκκλήσι και όσοι στέκονταν πρωτόγνωρα σιωπηλοί στην φρεσκοασβεστωμένη αυλή του !Και δυνάμωσαν απερινόητα οι φωνές μας ! Και του ψάλτη η φωνή που την ώρα του Κοινωνικού ίσως για πρώτη φορά σε τούτον τον οίκο έψαλε το Δούλοι Κύριον και έπειτα το Εξομολογείσθαι τω Κυρίω , δυνάμωσε πιότερο όταν ακούστηκαν οι στίχοι: … οἱ ἑστῶτες ἐν οἴκῳ Κυρίου, ἐν αὐλαῖς οἴκου Θεοῦ ἡμῶν… Τῷ ποιήσαντι φῶτα μεγάλα μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ…

Και χαιρόταν η γυναίκα και έκλαιγε βουβά και ευχαριστούσε με αλληλούια τον Βασιλιά Παράκλητο , που της ψιθύρισε τούτην την …παραξενιά ! Υπόσχεση Του έδωσε εκείνη την ώρα , ως την τελευταία της πνοή , απ τον εύφορο μπαξέ της ψυχής της , να θησαυρίζει καρπούς , να τους μοιράζει ευλογία σε κάθε Χριστό που θα σταθεί δίπλα της …

Νώντας Σκοπετέας. 

Απόσπασμα από το βιβλίο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν " ( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2019)

ΥΓ: Όσο κι αν τούτο το Μεγάλο Σάββατο φύσηξε ...άγριος άνεμος, η φλόγα του ανεσπέρου Φωτός δεν έσβησε ! Δεν το κατόρθωσε ούτε θα το κατορθώσει κανένας Θεομάχος έως της συντελείας του αιώνος ...

Αύριο Παναγία μου, να έρθεις εσύ στην κηδεία του δικού μου παιδιού ...

Ο αδελφός  μας μιλά για τον παππούλη και το πόσο τον βοήθησε όταν πριν από χρόνια ανήμερα της Μεταμορφώσεως παραλίγο να χάσει την ζωή του σε ατύχημα με την μηχανή ! Έχει αγάπη πολύ ο Γέροντας ! Εμένα μου άλλαξε την ζωή ! Γι αυτό θέλω να τον βλέπω και να μπαίνω κάτω απ το πετραχήλι του! Όποτε τα καταφέρνω έρχομαι ! Να γεμίσω τις μπαταρίες μου ! Που να με έβλεπες πριν μερικά χρόνια αδελφέ μου ! Μόλις πρωτοήρθα στον Γέροντα ! Άλλος άνθρωπος ήμουνα , μέσα και έξω ! Έχω πολύ δρόμο ακόμα βέβαια ! Να φτάσω στην πίστη που όλα τα γιατρεύει !
Εδώ που κάθομαι και περιμένω αδελφέ μου έχω ακούσει πολλές ιστορίες για ανθρώπους που αληθινά πιστεύουν !
Αυτή που με είχε κάνει να κλάψω ήταν με μια μάνα , που Μεγάλη Παρασκευή μπήκε μέσα στο δωμάτιο του μοναχογιού της και τον βρήκε παγωμένο και νεκρό !
Έμεινε για ώρες πολλές δίπλα του ! Μόλις νύχτωσε , κοίταξε την Παναγιά στο εικόνισμα και της είπε :
Τώρα φεύγω να πάω στην κηδεία του Υιού σου Παναγία μου ! Αύριο σε παρακαλώ νε έρθεις και εσύ στην κηδεία του δικού μου !
Και έφυγε για τον Επιτάφιο δίχως να πει σε κανέναν κουβέντα !
Μόλις επέστρεψε , την περίμενε ολοζώντανο το παιδί της !
Τον επανέφερε η Παναγία στη ζωή !...
( Νώντας Σκοπετέας) Μ.Παρασκευή 2020.

Απόσπασμα από Ημερολόγιο Αγίου Όρους 2017 μαζί με μια εκπομπή αφιερωμένη στην ξεχασμένη μας Άνοιξη
Άμποτε να την θυμηθούμε και κάποτε λυτρωτικά να την βιώσουμε αποδιώχνοντας τον εθελούσιο μαρασμό μας , αναζητώντας το ζωντανό θαύμα της πίστης μας και εμπιστευόμενοι ( όχι μόνο στα λόγια...) ΠΑΣΑΝ την ζωήν ημών ΧΡΙΣΤΩ ΤΩ ΘΕΩ...

https://www.youtube.com/watch?v=4671RMr5yUQ&list=PLnPpIB3HH55Y8t3g6AloRghpf2ANwRFce&index=55

Σταυρώνοντας τον Αναστάντα...

Και εμείς στους οποίους ο Χριστός εδώ και είκοσι αιώνες ισχυρά μαρτυρεί ότι αναστήθηκε ,

 εμείς εμπαίζουμε τον Αναστάντα Χριστό,

 φτύνουμε τον Αναστάντα Χριστό , 

ξανασταυρώνουμε τον Χριστό και μάλιστα τον Χριστό τον Αναστάντα !

( Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

Όταν Εκείνος, ο Ξένος , ο Θεάνθρωπος Ιησούς,  ανέβει πάνω στον Σταυρό να λάβει τον πιο ατιμωτικό θάνατο , εμείς από κάτω,  θα αναζητήσουμε και πάλι εναγωνίως τον ρόλο μας ! Πόσες φορές δεν δακρύζουμε , δεν σπάει η φωνή μας , δεν κλαίμε γοερώς αντικρίζοντας την σπαράζουσα Μητέρα του Θεού , τον ηγαπημένο  μαθητή , τις πιστές μαθήτριες . Ταυτιζόμαστε με όσους Τον ακολούθησαν ως τον Γολγοθά. Και εμείς εκεί δίπλα τους… Θαρραλέοι και πιστοί έως εσχάτων …Θαρραλέοι και πιστοί ως το : Πάτερ εις χείρας Σου παραδίδωμι το πνεύμα μου . Έτσι πασχίζουμε να πιστεύουμε ! Το έχει ανάγκη η ψυχή μας και η ελέγχουσα συνείδησή μας ! Γιατί είμαστε εμείς που ξεστομίσαμε εκείνο το : Καν δεή με συν  Σοι αποθανείν , ου μη Σε απαρνήσομαι. Το είπε ο ατρόμητος Πέτρος αυτό ! Εκείνος που πρώτος απ τους μαθητές Τον ομολόγησε ως Υιό του Ζώντος Θεού ! Έδωσε υπόσχεση και όρκο παντοτινής και ακλόνητης αφοσίωσης ο Πέτρος ! Εν Σοι εγώ ουδέποτε σκανδαλισθήσομαι !Και έπειτα λιποτάκτησε και αρνήθηκε ! Τρεις φορές !Μα βγήκε έξω και έκλαψε πικρά ! Και έπειτα δεν απελπίστηκε,  προσμένοντας την  γλυκιά εωθινή ώρα  όταν συγχωρέθηκε  η τριπλή του άρνηση !

Αδελφοί μου η σκηνή με τις αφιερωμένες ψυχές , τις πιστές θρηνωδούσες μορφές  κάτω απ τον Σταυρό είναι συνταρακτική ! Ευχόμαστε  ανυποκρίτως όλοι να ταυτίζονται δικαίως,  μα κυρίως στην δικαιοσύνη του Κυρίου με αυτούς τους ήρωες…Εμείς  δεν τα καταφέρνουμε  όσο κι αν το επιθυμούμε ! Νιώθουμε συνεχώς ότι φωνάζουμε εκείνο το φριχτό σταύρωσον , εκείνο το ανατριχιαστικό Βαρραβά …Πασχίζει η ψυχή , να ομοιάσει έστω στον αρνητή μαθητή,  που συνεχώς έκλαιγε και μετανοούσε, όποτε λάλημα πετεινού ακουγόταν . Και έπειτα με εκείνα τα τρία Φιλείς με; ,  αποκαταστάθηκε για να ακολουθήσει η ομολογία , η Ιεραποστολή η θαυματουργία , το μαρτύριο ! Αδελφοί δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κάθε αμαρτία μας , κάθε αστοχία και λοξοδρόμημά μας από τις εντολές , τις οδούς τα μαρτύρια και τα δικαιώματα του Κυρίου μας , είναι ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΑΠΟ ΚΑΡΦΙΑ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΝΑΧΡΑΝΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ !  Να αυτομεμφόμαστε συνεχώς ως την τελευταία μας ανάσα , να νιώθουμε συνεχώς ΕΜΕΙΣ οι Σταυρωτές Του , ΕΜΕΙΣ οι αρνητές Του ! Αν δεν νιώθουμε έτσι , θαρρούμε πως πλανώμεθα  πλάνην οικτρά  και συναπωλόμεθα τοις πολλοίς ! ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ σκληραίνοντας περισσότερο τις καρδιές μας ! Ναι , ελπίζουμε κι ούτε θα πάψουμε ποτέ να ελπίζουμε στην Σωτηρία ! Όχι όμως στην σωτηρία της αυτοδικαίωσης και της επικαλυμμένης έστω με συναισθηματικά δάκρυα  υπερηφανείας . Ελπίζουμε στην Ελεοσωτηρία ! Στο Έλεος του Εσταυρωμένου Λυτρωτή ! Ως την τελευταία μας αναπνοή,  να μετανοούμε για εκείνους τους χτύπους από τα καρφιά του Γολγοθά ! Ως την τελευταία μας ανάσα να αγωνιούμε και να Τον ρωτάμε: Πως μας θωρείς Εσταυρωμένε μας ;;; Ας μην ξαναακουστεί ποτέ από τα χείλη μας αυτό που πλέον ακούγεται τόσο συχνά στις μέρες μας από κλήρο και λαό  : Τι μας έκαναν… Τι κάνουν … Τι κάνετε… ! Σώνει πια με την αυτοδικαίωση και την παραλυτική εγωλατρεία που αγαπολογεί , χαϊδολογεί και παραπλανά ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ! Μόνο σε πρώτο πληθυντικό  : ΤΙ ΣΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΧΡΙΣΤΕ ΜΑΣ! ΠΩΣ ΣΕ ΠΛΗΓΩΝΟΥΜΕ!  ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΜΕΝ ! ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΜΕΝ ! Δεν είναι αυτό γενίκευση , ούτε ομογενοποίηση ( πόσο θλιβερό αυτό το φαινόμενο , χαρακτηριστικό της ελλειμματικής αγάπης , που αταπείνωτα όλο αναθεματίζει,  ειρωνικά απαξιώνει και από καθέδρας υποτιμά )  , ούτε η ανοίκεια της Αλήθειας βολική διπλωματία . Ξύπνημα είναι και υπακοή στα αμετασάλευτα Ευαγγελικά ρήματα ! Υπακοή στην ασίγαστη φωνή του Χριστού μας και των προδρόμων Του : Υπακοή στο ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ!

Ένας Άγιος Βαλκάνιος θα μας οδηγήσει , η κεκρυμμένη συνείδηση της μαρτυρικής Ορθοδοξίας , ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς ! Γεννήθηκε και κοιμήθηκε ανήμερα του Ευαγγελισμού της Κυρίας Θεοτόκου ! Με ένα άγγελμα χαρμόσυνο πάντοτε στην καιομένη καρδιά του ! Ακούγεται σκληρός ο λόγος του στην Μεγάλη Παρασκευή …Ιδίως στο σημείο εκείνο που λέει :[ …Ο δικός μας χλευασμός στον Χριστό είναι φοβερότερος απ τον Εβραϊκό. Οι Εβραίοι μπόρεσαν λιγότερο να πιστεύουν στον Χριστό επειδή δεν είχε αναστηθεί ακόμα.Και εμείς στους οποίους ο Χριστός εδώ και είκοσι αιώνες ισχυρά μαρτυρεί ότι αναστήθηκε , εμείς εμπαίζουμε τον Αναστάντα Χριστό, φτύνουμε τον Αναστάντα Χριστό , ξανασταυρώνουμε τον Χριστό και μάλιστα τον Χριστό τον Αναστάντα !....]( Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΤΑ ΣΕΠΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη)

Λέπια φεύγουν μαζί με δάκρυα από τα μάτια της ψυχής μας . Ας ακούσουμε τον Άγιο με τεταμένη την προσοχή αδελφοί μου και ας πάψουμε επιτέλους , κλήρος και λαός να παίρνουμε λάθος ρόλους κάτω απ τον Σταυρό του Χριστού μας ! Γιατί διαφορετικά θωρούμε τους εαυτούς μας ανώτερους,   ακόμα και  εκείνου, που πάνω του ο  Χριστός μας  οικοδόμησε την Εκκλησία Του !

Νώντας Σκοπετέας

Με αποσπάσματα  από ομότιτλη εκπομπή Μ.Εβδομάδας 2020

Μέχρι να βγει καρπός…

Υγεία…Μια λέξη, μια ευχή! Πολλοί που μας ακούνε τούτην την ώρα την έχουν κλονισμένη, χρονίως ταλαιπωρημένη…Αν κάτι σου έχει λείψει, το εύχεσαι στους άλλους και εκείνοι όταν ιδίως συναισθάνονται την σπουδαιότητά του,  το εύχονται ομοίως. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που θέλουν να πρωτοτυπούν στις ευχές τους . Να μην πουν κοινοτυπίες να μείνει αξέχαστη η ευχή τους. Γράφουν σβήνουν ξαναγράφουν…Αλλά τούτη η ευχή είναι η πιο συνηθισμένη αλλά και η πιο αποδεχτή απ τους πολλούς.

-Υγεία, μόνο υγεία! Το σπουδαιότερο! Όλα τα άλλα έρχονται!

Γνωρίζουμε έναν άνθρωπο που κάθε ασυνάντητη  ευχή που δίνει,  έχει βαθύ νόημα! Το παράδοξο για αυτόν τον παράξενο Χριστιανό είναι πως όλες του οι ευχές,  εμπεριέχουν την υγεία! Αλλά την υγεία της ψυχής !Αυτής που δεν θα επιτρέψει ποτέ τον θάνατό της!

-Σου εύχομαι να σε περιμένει ο Κύριος μέχρι να βγάλει καρπό η συκιά σου!

Ακούσατε πως εύχεται τούτος ο παράξενος…με νου στον Ουρανό…Εμείς οι πολλοί…σπεύσαμε όμως ήδη να τον συγκαταριθμήσουμε με τους τρελούς που όλο μας χαλάνε… την γιορτή. Αχ και να ξέραμε όμως τι μας ευχήθηκε ο ανθρωπάκης τούτος! Λίγο ψάξιμο χρειάζεται! Εκεί που όλα αποκαλύπτονται! Στις σελίδες της Ευαγγελικής Αλήθειας!

Ἔλεγε δὲ ταύτην τὴν παραβολήν· συκῆν εἶχέ τις ἐν τῷ ἀμπελῶνι αὐτοῦ πεφυτευμένην, καὶ ἦλθε ζητῶν καρπὸν ἐν αὐτῇ, καὶ οὐχ εὗρεν. εἶπε δὲ πρὸς τὸν ἀμπελουργόν· ἰδοὺ τρία ἔτη ἔρχομαι ζητῶν καρπὸν ἐν τῇ συκῇ ταύτῃ, καὶ οὐχ εὑρίσκω· ἔκκοψον αὐτήν· ἱνατί καὶ τὴν γῆν καταργεῖ; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, ἄφες αὐτὴν καὶ τοῦτο τὸ ἔτος, ἕως ὅτου σκάψω περὶ αὐτὴν καὶ βάλω κόπρια. κἂν μὲν ποιήσῃ καρπόν· εἰ δὲ μήγε, εἰς τὸ μέλλον ἐκκόψεις αὐτήν.( Λουκ.ΙΓ.6-9)

Αναβάλλει ο Θεός και περιμένει να καρπίσει πνευματικά ο άνθρωπος! Η χρηστότητα και η μακροθυμία Του αν δεν μας οδηγεί στην μετάνοια και στο πετραχήλι του πνευματικού θα ναι ανώφελη! Η υγεία που κάποιοι απολαμβάνουν νιώθοντας ακμαίοι ισχυροί και ακατάβλητοι , τους παρέχεται , μας παρέχεται, για έναν και μόνο λόγο! Η μακροζωία και η μακροημέρευση (όπως έλεγε ο μακαριστός Παναγόπουλος) δεν συμβαίνει σε πολλούς γιατί φρόντισαν την διατροφή τους, έκαναν τα λουτρά τους και τα χειμερινά τους μπάνια, έμειναν σπίτι…. ρύθμισαν το οξυγόνο τους (αγοράσαμε όλοι οξύμετρα πλέον !!!). Καλά και ευλογημένα όλα τούτα, αρκεί να μην ξεχνάμε ότι η καρδιά που συνεχίζει να χτυπά είναι το σήμα και η εγγύηση ότι ο Κύριος περιμένει τους πνευματικούς μας καρπούς. Θα ακουστεί και πάλι στις συγκλονιστικές ώρες των Αγίων Παθών, το Δόξα τη μακροθυμία Σου Κύριε! Λίγο πριν εκείνη η συνταρακτική ομολογία: Τον Νυμφώνα Σου βλέπω….και  ένδυμα ουκ έχω! Περιμένει ο Νυμφίος Σωτήρας να ξαναβρούμε τον κλεμμένο Φωτεινό μας Χιτώνα, να βγάλει δάκρυ-καρπό το δέντρο της ψυχής.

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο: 

Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας)

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή Μ.Εβδομάδας 2020

Πριν και μετά την Ανάσταση . (Χρόνος είναι ο Χριστός)

Χωρίζεται ο χρόνος. Σε μονάδες, σε περιόδους, σε γεγονότα που υπάρχουν στο παρελθόν, στο παρόν, στο μέλλον. Βιολογικός, φυσικός, μυθικός…Δεν σταματάει, δεν διακόπτεται, δεν αντιστρέφεται. Λέει ένας ορισμός του: «Χρόνος είναι ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές, στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη».

Βέβαια στην πίστη μας (όσοι βιωματικά την προσεγγίζουν) συναντούν αυτό το μη αναστρέψιμο να καταρρίπτεται θαυμαστά και πανηγυρικά. Να ισχύει δηλαδή ένας άλλος, γενικός  ορισμός  που υπερκαλύπτει κάθε έννοια τούτου του κόσμου: «Όπου Θεός βούλεται , νικάται φύσεως τάξις.»

Είναι μια λαλιά του Χριστού μας που μας πονά και μας ελέγχει διαρκώς. Εκείνο το «αφήστε τους νεκρούς να θάψουν τους νεκρούς τους». Συνεχώς μιλά για νεκροζώντανους ανθρώπους ο Κύριός μας. Και όλοι αυτοί φανερώνονται συνήθως τις παραμονές ή την επαύριον των μεγάλων γιορτάδων , με τον τρόπο που εύχονται: Καλές γιορτές! Καλά να περάσετε! Χρόνια πολλά! Να μαστε καλά! Σπάνια ακούς: Καλά Χριστούγεννα, Καλό δωδεκαήμερο, Καλή Ανάσταση, Χριστός Ανέστη  και Αληθώς Ανέστη ο Κύριος! Βέβαια (το λέει σε ένα από τα πολλά πύρινα κηρύγματά του ο κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος), όλοι εμείς οι νεκροζώντανοι, (ας μην αυτοδικαιωνόμαστε αδελφοί μου, είναι μια κάποια αρχή μετανοίας η προσπάθεια έστω για ειλικρινή αυτομεμψία) άθελά μας έστω και με αυτές τις ευχές,  κάτι σπουδαιότατο ομολογούμε! Γιατί γιορτάζεις αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου,  ιδίως τούτες τις μέρες, εσύ που μονότονα, σχεδόν πεισματικά επαναλαμβάνεις μόνο το χρόνια πολλά; Γιατί έχεις αργία, λαμβάνεις και δίνεις δώρα, φτιάχνεις γιορτές, κάνεις επισκέψεις…Και ξανά χρόνια πολλά …μόνο λες! Τι ομολογείς ανεπίγνωστα έστω , όταν λες το Καλή Χρονιά; Την πρώτη του χρόνου! Ότι δηλαδή άλλος ένας χρόνος κύλησε…2018,2019,2020 χρόνια πέρασαν …από πότε ; Από γεννήσεως Χριστού! Γεννήθηκε ο Χριστός μας και χωρίστηκε στα δυο  ο χρόνος! Προ Χριστού και μετά Χριστόν! Δεν κατόρθωσε ούτε ένας να αλλάξει τούτο το μέτρημα! Παγκοσμίως όλοι  εκόντες άκοντες ομολογούν τον Θεάνθρωπο Ιησού! Σταυρώθηκε έπειτα  ο Χριστός μας και Αναστήθηκε! «…οὐκ οἴδατε ποίου πνεύματός ἐστε ὑμεῖς»(Λουκ. 9,55) λέγει ο Κύριος στους μαθητές του. Αλλάζει η διαθήκη , μεταβαίνει από την Παλαιά στην Νέα, στην Καινή! Αλλάζει και πάλι ο χρόνος το μέτρημά του! Προ Αναστάσεως και μετά την Ανάσταση! Πριν ο Άδης αιχμαλώτιζε και ήταν το κράτος του θανάτου,  ένα μπαλαούρο ψυχών,  όπως έλεγε ένας Γέροντας! Μετά έγινε εκείνος αιχμάλωτος, συντριμμένος, πικραμένος! Προς Αναστάσεως αρκούσε ένα μνήσθητι στον εκ δεξιών ληστή! Μετά την Ανάσταση είναι εκείνες οι αείρροες πηγές της Ζωής, οι κρουνοί του ύδατος και του αίματος από την ακήρατη πλευρά του Δεσπότη που οδηγούν στην γέννηση του βαπτίσματος και στην παλιγγενεσία της μετανοίας,  της εξομολογήσεως  και της Θείας Ευχαριστίας! Χρόνος είναι ο Χριστός! Η αρχή και το τέλος! Το Α και το Ω ! Ο Ων ο Ην και Ο Ερχόμενος! Ο Παντοκράτωρ!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Ο κύριος Διογένης. Ένας ξεχωριστός …παράξενος Χριστιανός

Ο αγαπημένος δάσκαλος κύριος Διογένης. Ένας ακόμα παράξενος Χριστιανός . Ένας ατόφια πνευματικός άνθρωπος . Όχι από εκείνους τους πολλούς ,  που εύκολα τους απονέμουμε τούτον τον τίτλο. Μα από αυτούς  τους λίγους , που ως του Θεού διδακτοί,  τον άκουγαν Εκείνον …τον Βασιλέα Παράκλητο να τους ψιθυρίζει μυστικά τις ευλογημένες παραξενιές τους ...Ευγενής , της διακρίσεως εραστής !Λιγομίλητος μα λαλίστατος ! Εκείνες οι υπέροχες εύγλωττες  σιωπές του ανάμεσα στις ζωντανές του λέξεις …Φίλος του Χριστού . Μαζί Του σε κάθε Ευαγγελικό βήμα . Στα Εωθινά , στις πράξεις των συνεχιστών Αποστόλων όλων των αιώνων, στων μακαρισμών τα σωστικά τα δέοντα , στου Ιωάννου το Φως …Ο κύριος Διογένης είχε το χάρισμα να σου μεταδίδει την μόνη αληθινή Χαρά και να σε μεταφέρει στο τότε , που πάντοτε ζούσε ως τώρα … Άπειρες  ώρες διδασκαλίας . Το πιο προσφιλές του μάθημα , εκεί στα θρανία της Αργειακής γης , ήταν η Αγάπη ! Αγαπούσε της ζωής τα σημάδια τα φανερά και τα άδηλα . Στίλβωνε με τις διδαχές του  όλα τα έμψυχα και τα άψυχα , να καθρεφτίζεται πάνω τους ο ποιητής Θεός! Σε όλα έβλεπε τον Θεό τον Ζώντα ! Σε ένα κελάηδισμα , σε ένα ευσκιόφυλλο αρχαίο λιόδεντρο, στην γλυκάδα ενός γεννήματος της γης , στο άρωμα του βρεγμένου χώματος . Τα λόγια του μια αύρα λεπτή να δροσίζει τα πρόσωπά μας , να υγραίνει τα μάτια μας , να συνταράσσει τις ψυχές μας στον δρόμο προς Εμμαούς …  

Αμέτρητες και οι ώρες των ραδιοφωνικών του εκπομπών . Πριν από πολλά χρόνια ένα πρωινό Κυριακής μέσα το Τριώδιο των Ρόδων,  τον άκουσα για πρώτη φορά ! Ένα ραδιοφωνικό αρχονταρίκι , να παρατείνει μετά το δι ευχών , τους ήχους της ημέρας και τα θυμιάματα , που ακόμα σαν νεφέλες ταξίδευαν στους  παντοκρατορινούς θόλους . Κοιμήθηκε μακάριος , γαλήνιος και πλήρης θεοβλογήτων ονείρων παραμονές Σταυροπροσκύνησης . Η ψυχή του θα αντικρίσει την λυτρωτική κρίση μέσα στο λατρεμένο του Πεντηκοστάρι . Όλοι οι αγαπημένοι του ήρωες , Χριστοφόροι και γαλήνιοι δέονται για εκείνον που τόσο τους σεβάστηκε και στον Παράδεισο όλο σεργιανούσε μαζί τους από τούτον τον κόσμο.

Αγαπημένε μας κύριε Διογένη , δάσκαλε , συγγραφέα , παρηγορητή , γητευτή των ψυχών , μοναχικέ της εύλαλης σιωπής κήρυκα , του Χριστού διαλεχτέ συνοδίτη , παράξενε εσύ Χριστιανέ , έλα και σήμερα! Εύχου για όλους μας εκεί, στην Άνω Τιβεριάδα!

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : ''Αυτοί οι ...παράξενοι Χριστιανοί'' 

Με αφορμή την συμπλήρωση 40 ημερών από την κοίμηση του Διογένη Μαλτέζου, δασκάλου, λογοτέχνη και παραγωγού εκπομπών στο Ορθόδοξο Χριστιανικό  ραδιόφωνο.  

Εν πολλοίς τεκμηρίοις …Χριστός Ανέστη!

Το μέγα και ατελεύτητο Πάσχα! Το Αιώνιο, το Ιερώτατο! Πλημμυρίζει η καρδιά από ευφροσύνη! Αναρωτιούνται κάποιοι έστω αυτοί οι λίγοι, πως είναι δυνατόν να αντέξουν οι καρδιές τους τέτοια απύθμενη χαρά ! Όλα μιλούν για την Ανάσταση! Τα έμψυχα και τα άψυχα , τα έλλογα και τα άλογα!Η ευσπλαχνία του Θεού κορυφώθηκε με την συντριβή του θανάτου! Νικήθηκε ο μέχρι χθες ανίκητος! Τρόμαξε ο πρώην ατρόμητος τύραννος του ανθρωπίνου γένους! Θανατώθηκε ο τέως αθάνατος! Θριάμβευσε η Ζωή! Επαληθεύθηκε η Ελπίδα που δόθηκε σε εκείνες τις πρώτες θλιβερές στιγμές της έξωσης εκ του Παραδείσου! Η νέα Εύα πανηγυρίζει! Η πρώτη λυτρώθηκε! Τα δάκρυά της πλέον δεν είναι θρηνητικά,  μα δοξολογικά! Έλαμψε η Χαρά! Εξαφανίστηκε η κατάρα! Σκίστηκε το καταδικαστικό χειρόγραφο! Υψώθηκε στον Ουρανό της Ορθοδοξίας,  το λάβαρο που σκέπασε τα σύμπαντα !Δυο λέξεις κεντημένες από τους Αγίους Αγγέλους πάνω του! Χριστός Ανέστη!

Αυτές οι δυο λέξεις! Αυτός ο παιάνας ο λυτρωτικός! Της λευτεριάς ο ύμνος! Απέκτησαν από εκείνο το άληστο ορθρινό της πρώτης εμφάνισης του Αναστάντος Ναζαρηνού στις Μυροφόρες, φανατικούς και ορκισμένους εχθρούς! Εφρύαξαν οι παράνομοι αντίχριστοι…Αταπείνωτοι ταπεινωμένοι, συνέχισαν με θράσος να βάλουν κατά του Αθώου, δίχως ίχνος συνειδήσεως, χωρίς αίσθηση του φρικώδους τους εγκλήματος. Ο ορισμός της αμετανοησίας! Συνέχισαν λοιπόν τον δόλιο τρόπο τους! Με το ψέμα να συμπορεύονται! Δωροδόκησαν τους ψευδομάρτυρες όλων των αιώνων, απελπισμένοι από την συντριβή τους, δεν δίστασαν πάντοτε να καταφεύγουν σε συκοφαντίες. Οι άπιστοι φρίττουν και οι πιστοί διακηρύττουν το Χριστός Ανέστη λέγει ο Ιερός Χρυσόστομος! Έψαξαν του σκότους οι υπηρέτες να βρουν συμμάχους σε όλους τους αιώνες που κύλησαν από τότε! Να σιγάσουν οι ύμνοι της Ανάστασης, να τρεμοσβήσει το Άγιο Φως,  να βουβαθούν οι διακηρυχτές   της αιώνιας Νίκης της Ζωής! Δεν τα κατάφεραν κι ας στρατολόγησαν μυριάδες απαίσιων μισθοφόρων! Δυνάμωσε ο Αναστάσιμος Παιάνας! Απλώθηκε παντού το Χριστός Ανέστη!

 Υπάρχει όμως ένας σύμμαχός τους που όλο και αμφιταλαντεύεται! Μια το Χριστός Ανέστη ψέλνει και μια διστάζει να το διαλαλήσει! Είναι αυτή η λογική του ανθρώπου! Που όλο υπαγορεύει δισταγμούς και δυσπιστίες !Που όλο ζητά αποδείξεις και πειστήρια! Ακήρατες πλευρές και τύπους των ήλων ! Και,  ω της ευσπλαχνίας και της συγκαταβάσεώς σου Κύριε! Εσύ μόνο γνωρίζεις το πλάσμα σου! Δεν το αφήνεις ανυπεράσπιστο στην λαίλαπα της λογικής που γυρεύει να αφανίσει το Φως! Το πλησιάζεις και το καλείς να σε ψηλαφίσει! Δίνεις συνεχώς από τότε αδιάσειστες αποδείξεις, έμψυχες ακήρατες πλευρές Σου , άφθαρτα σκηνώματα των Αγίων Σου ,θαύματα και θαυμάσια που φράζουν στόματα πολυφθόγγων αθέων και αγνωστικιστών ρητόρων! Την Μητέρα Σου που δεν σταματά να εμφανίζεται σκεπάζοντας με προστασία φοβερά την κληρονομίαν Σου! Το μυρόβλησμα  και την λάμψη!Τις αγγελικές υμνωδίες και τα οσιακά χαρίσματα των αληθινά ταπεινών Σου! Οἷς (εννοεί τους Αποστόλους) καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, […]ὀπτανόμενος αὐτοῖς …διαβάζουμε στο ξεκίνημα των πράξεων των Αποστόλων! Παρουσιαζόταν συνεχώς για 40 ημέρες στους μαθητές Του μα και σε πλήθος εκατοντάδων ανθρώπων. Οπτανόμενος και συναλιζόμενος! Συναναστρεφόμενος, συντρώγων! Εν πολλοίς τεκμηρίοις! Είπαν τα άχραντα χείλη Του, ότι μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες! Δεν το είπε με πικρία και παράπονο ο Χριστός μας για τον δυσπιστούντα Θωμά! Το είπε με συγκατάβαση για όλους εμάς,  που αιώνες τώρα διαβάζουμε και ακούμε για όλα εκείνα που συντελέστηκαν μετά το πρώτο θριαμβευτικό άνοιγμα του Παραδείσου! Αυτά που είπαν οι πρώτοι ψηλαφίσαντες μαθητές και με την αλυσίδα  της πίστης,  έφτασαν στο σήμερα να κηρύττουν, μα το πλέον σημαντικό να αποδεικνύουν την αλήθεια της Αναστάσεως! Να αφοπλίζουν τον ανίερο σύμμαχο του ψεύδους και του σκότους! Ακόμα και αυτήν την λογική! Αντίμαχός της , πέραν της ακατάβλητης και υπέρτερης όλων πίστης, η γνώση! Είναι σπουδαίο το να γνωρίζουμε! Το επέτρεψε ο ίδιος ο Κύριός μας! Μας την χάρισε την γνώση! Μας δώρισε την αλήθεια! Εν πολλοίς τεκμηρίοις!  Χριστός Ανέστη!

ΥΓ: Πόσο πωρωμένη μπορεί να ναι η ψυχή,  μα και πόσο σκοτεινιασμένος ο νους όλων εκείνων που συστηματικά και πάντοτε μόλις λίγες μέρες πριν κ αι μετά το πανηγύρι της Αναστάσεως,  προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι μια καλοστημένη απάτη  το  μεγάλο θαύμα του Αγίου Φωτός! Επιχάρματα του διαβόλου, θέλετε να μας πείτε ότι όλα τούτα τα πλήθη των απειραρίθμων ανθρώπων,  που τόσους αιώνες τώρα έχουν αγγίξει και βιώσει αυτό το ανυπέρβλητο θαύμα, είναι συντονισμένοι και εκτελούν τους δοθέντες ρόλους τους σε μια οργανωμένη και  διαιωνιζόμενη εξαπάτηση; Έχετε αναρωτηθεί ποιος την συντηρεί; Οι ορκισμένοι και φανατικοί εχθροί του Ιησού μήπως; Αυτοί αν είχαν βρεί  το παραμικρό ψεγάδι , θα είχαν πρώτοι σπεύσει να καταγγείλουν το μεγάλο ψέμα! Θα σας είχαν προλάβει!  Μήτε εκείνοι δεν μπορούν! Γιατί είναι αυτόπτες μάρτυρες του αναντιλέκτου θαύματος! Έκλεισαν αμέτρητα στόματα πρώην ασεβών,  που μόλις το αντίκρισαν δεν ξανατόλμησαν να το αμφισβητήσουν! Βέβαια εσείς και ο εργοδότης σας ο πανούργος, αλλού στοχεύετε, αλλού απευθύνεστε! Στους αδαείς , ευκολόπιστους και αμφιταλαντευόμενους εκ του μακρόθεν παρατηρητές! Εκείνους που αναζητούν άλλοθι συνεχώς για την ελέγχουσα συνείδησή τους! Και εκεί είναι αλήθεια πως η απεύθυνσή σας σπέρνει το ψέμα και το σκοτάδι! Μα έχουμε την ελπίδα μας στον Κύριο! Κανέναν δεν θα εγκαταλείψει!  Όποιον πραγματικά θέλει να σωθεί, θα τον οικονομήσει με σωσμού λιμάνι!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή  του 2019 και από το βιβλίο:

"Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανο" Εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021

Ω γλυκύ μου Έαρ …Η ξεχασμένη μας Άνοιξη

Μια Άνοιξη είναι ο καθένας μας ! Ένα φως !Ένας χιτώνας ολόλαμπρος φορέθηκε κάποτε από Αγγέλους στο χοϊκό μας σαρκίο. «Χιτῶνά μοι παράσχου φωτεινόν, ὁ ἀναβαλλόμενος φῶς ὡς ἱμάτιον…ακούγεται την ώρα που μας φορούν την  εμφώτιο στολή , Σε τον  ἀναβαλλόμενον, το φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελών Ἰωσήφ ἀπὸ του ξύλου, σύν Νικοδήμῳ…ξεκινά το δοξαστικό στην συγκλονιστική ακολουθία της αποκαθήλωσης εκ του Ζωηφόρου ξύλου του Παναχράντου σώματος του Πλάστη και Θεού μας ! Αλήθεια σε όλα τούτα τα συνταρακτικά που κάθε χρόνο τελούνται ενώπιόν μας πως στεκόμαστε; Πώς αισθανόμαστε; Απλοί παρατηρητές , έστω συμμέτοχοι στο πένθος , συμπαραστάτες στις γυναίκες που κλαίνε γοερώς και θρηνούν , θωρώντας τον ματωμένο Χριστό , ονειδιζόμενο και εξουθενωμένο να σέρνει τον βαρύ Σταυρό Του προς τον κρανίου τόπο ; Βλέπουμε μόνο ; Έστω με ένα δάκρυ να κυλά από συγκίνηση ; Εκ του μακρόθεν ; Σιγοψέλνοντας και τα εγκώμια για το καλό ; Ή μήπως βιώνουμε το Εκούσιον Πάθος , την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα ως πρωταγωνιστές της ; Γιατί μόνο έτσι οφείλουμε να διάγουμε τούτες τις ανυπέρβλητες μέρες ! Ως πρωταγωνιστές τους ! 

Εμείς Ιεροσολυμίτες πανηγυριστές της θριαμβευτικής εισόδου Του , εμείς Φαρισαίοι κατήγοροι και συκοφάντες Του , εμείς προδότες Του , εμείς στο τελευταίο Δείπνο μαθητές που έπειτα Τον εγκατέλειψαν και Τον αρνήθηκαν, εμείς Ιούδες , εμείς Πέτροι , εμείς ηγαπημένοι, εμείς ο όχλος και οι 2 ληστές με Αυτόν  στο μέσο . Και εκείνο το ω γλυκύ μου Έαρ  για εμάς ακούγεται , όχι από τα χείλη της πικραμένης Μάνας μας , μα από το στόμα Εκείνου που πριν λίγο γεύτηκε χολή και ξύδι! Ω γλυκύ μου έαρ που έδυ σου το κάλλος ; Παιδί μου , εσύ που μια ολοφώτεινη Άνοιξη ήσουν κάποτε, πως κατάντησες έτσι ; Που είναι η ομορφιά σου ; Πως ξέχασες , πως άφησες να ξεθωριάσει η ωραιότητά σου;  Είναι πανάκριβη τούτη η ομορφιά ! Αυτό το φως !Και πρέπει Εγώ να το εξαγοράσω ! Μόνο το Αίμα μου μπορεί να σβήσει , να ξοφλήσει αυτό το χρέος , αυτήν την ασχήμια που δεν βαστώ να αντικρίζω ! Στο προσφέρω, στο δωρίζω  λοιπόν γλυκύτατό μου τέκνο ! Για να ξαναβρείς αυτό το αρχαίο κάλλος !  Για να ξαναντυθείς τον ξεχασμένο σου φωτεινό Χιτώνα ! Και να μην τον βγάλεις ποτέ ξανά ! Για να ζήσεις πλέον αιώνια την ξεχασμένη σου Άνοιξη !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή Μ.Παρασκευής   

Κι όμως κάποιος πήγε κι ήρθε...

Ὁ Ἅδης ἀναστέναξεν, ἔτρεμεν, ἐφοβεῖτον,

ὡς ἤκουσεν τοῦ Ἰησοῦ την θεϊκήν φωνήν του

τον Λάζαρον ἀπέλυσεν εὐθύς και τον ἀφήνει

       και τον βιάζει μάλιστα μήπως ἐκεῖ ἀπομείνῃ.…. 

( Απόσπασμα από παραδοσιακό Κυπριακό ποίημα :Το τραγούδι του Λαζάρου)

Ναι, είναι ανείπωτος ο πόνος του αποχωρισμού. Του στερνού ασπασμού, της τελευταίας εικόνας του πεφιλημένου προσώπου που τόσο αγάπησες, τόσα μοιράστηκες! Σιωπή παντού απλωμένη σαν πέπλο σκεπάζει την θλίψη. Εκείνη την ώρα φεύγει μακριά το πρέπει! Ξεγυμνώνεται της ψυχής η αλήθεια! «Ἀδελφοί, οὐ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μή ἔχοντες ἐλπίδα». [Πρός Θεσσαλονικεῖς Α´ (Δ´ 13)].
Μιλά ο Παύλος, μιλά ο Χριστός δηλαδή μα και ο κεκοιμημένος αδελφός μας που πλέον ικετεύει μόνο το έλεος για την ψυχή που ξεκίνησε το μεγάλο της ταξίδι. Κυλά έπειτα ο χρόνος και γίνεται η μνήμη της καθήκον ιερό! Από εμάς περιμένει…το ανάπαυσον Κύριε μετά των Αγίων …
Πέρασαν τρία χρόνια από τότε. -Σαν χθες ήταν…μου είπε η μαυροφορεμένη γυναίκα. Κι εγώ σήμερα έσπασα την σιωπή. Της είπα τα λόγια του Παύλου λοιπόν! Την έβλεπα συνέχεια στην Εκκλησία, στον πνευματικό πάντα με πρησμένα από το κλάμα μάτια.
-Μην λυπάστε! Εσείς έχετε ελπίδα! Έχουμε Την Ελπίδα! Με κοίταξε κάπως απορημένη, παραπονεμένη…-Αλήθεια έχω;
-Έχω ελπίδα; Και τότε της ξέφυγε από τα χείλη ένας λόγος που το δίχως άλλο όλοι μας έχουμε συναντήσει ή και ομοίως ξεστομίσει…-Ποίος πήγε κι ήρθε να μας πει…

-Την Μεγάλη Εβδομάδα σας θυμάμαι πάντοτε εδώ! Κι αν δεν απατώμαι σας έχω συναντήσει εδώ και στις παρυφές της! Το Σάββατο του Λαζάρου εννοώ! Τι εορτάζουμε τότε αδελφή μου;
-Την Ανάσταση του Λαζάρου!
-Τι ξέρετε για εκείνον;
-Λίγα πράγματα …Ότι ήταν φίλος του Χριστού, ότι ο Χριστός έκλαψε για αυτόν σαν έμαθε ότι πέθανε…Ότι τον ανάστησε μετά από 4 ημέρες…
-Ξέρετε αδελφή μου ενώπιον πόσων έγινε η Ανάστασή του Λαζάρου; Και το κυριότερο ξέρετε πόσα χρόνια έζησε , πού και τι έκανε έπειτα ο Άγιος; Υπάρχει τρανή απάντηση και αδιάσειστη στο ερώτημά σας το περιλάλητο τόσους αιώνες τώρα! Ποιος πήγε και ήρθε ; Κι όμως εκείνον που πήγε και ήρθε τον εορτάζουμε πανηγυρικώς! Τα τραγούδια που λέγαμε παιδιά, τα κάλαντα του Λαζάρου έχουν μέσα τους την μεγάλη αλήθεια! Κι όποιος αυτήν την αλήθεια την ενστερνιστεί θα ναι σαν να αγκαλιάζει Την Ελπίδα!
Αχ αυτά τα τραγούδια του λαού μας τα ένθεα, τα Χριστολογικά, τα αθάνατα που ποτέ δεν θα σβηστούν γιατί μιλούν για Την Αλήθεια! Μόνο η Αλήθεια ανασταίνει και ανασταίνεται! Μόνο το ψεύτικο πεθαίνει και χάνεται! Σε αυτήν την τόσο χαρμόσυνη μέρα πριν την μελαγχολική Μεγάλη Εβδομάδα με την δική της λυτρωτική βεβαιότητα! Δεν έκανε πολλές νεκραναστάσεις ο Χριστός μας! Μετρημένες και ελάχιστες σε σχέση με τις εκατοντάδες που τέλεσε για παράδειγμα ο ηγαπημένος μαθητής του Ιωάννης! Μα τούτη του Αγίου Λαζάρου έχει άπειρα μηνύματα και συμβολισμούς μα και μια απάντηση σε όσους η λογική υπαγορεύει αυτό το ερώτημα το βασανιστικό …
Και εμείς οι νεκροζώντανοι Χριστιανοί των ημερών μας, καρτεράμε να ξαναακούσουμε αφυπνιστικά και προσωπικά εκείνο το «δεύρο έξω» σε αυτό το εαρινό πανηγύρι! Δεν θα μπορούσε ο Κύριος να αφήσει το αδύναμο στην πίστη πλάσμα του χωρίς ψηλαφητές αποδείξεις! Είναι ο Άγιος Λάζαρος και η τριακονταετής βιωτή του μετά την επιστροφή του εκ των νεκρών , μια ακόμη από τις ακήρατες πλευρές του Δεσπότη Χριστού! Και σε όποιον αμφιβάλλει για την αιώνια ζωή , για την αθάνατη ψυχή,  ο Κύριος και Θεός τον καλεί να την αγγίξει! Ναι , κάποιος τόσο γνωστός σε τόσους πολλούς, ένα ιερό, αδιαμφισβήτητο και ιστορικά καταγεγραμμένο πρόσωπο πήγε και ήρθε για να μας βεβαιώσει ότι του θρήνου ο καιρός πέπαυται! Καλή Ανάσταση!

Νώντας Σκοπετέας 

Απόσπασμα από το βιβλίο: Αυτοί οι παράξενοι Χριστιανοί( εκδ.Πρόμαχος Ορθοδοξίας 2021) και  από ομότιτλη εκπομπή

Μην θυσιάζεις Την Αγάπη …για μια αγάπη ( Άγιοι Πάντες)

Αναπολόγητοι θα είμαστε εν ημέρα κρίσεως,  αν στερούμε από τα παιδιά μας την αληθινή Ζωή .Και θα θησαυρίζουμε την οργή του Θεού , αν αυτό που μας δώρισε και μας εμπιστεύθηκε , Του το παρουσιάσουμε χαμένο στο αιώνιο σκοτάδι . Άγνοια; Αδιαφορία ; Κάποιες φορές αλαζόνες και υβριστές απέναντί Του ! Θεοστυγείς γονείς ! Θεομάχοι , κάνουν τα πάντα για να απομακρύνουν τα παιδιά τους από το ράσο , από το Φως . από την αφιέρωση ! Απεργάζονται τρόπους …τα παρακινούν στην αμαρτία , στην φιληδονία , στην ακολασία , μόνο και μόνο για να μην …τα χάσουν από κοντά τους . Μη και προσκολληθούν στον Θεό , μη και εναποθέσουν σε Εκείνον όλες τους τις ελπίδες …Ακόμα και σε ψυχιάτρους τα …εμπιστεύονται και φάρμακα τους δίνουν με τις χούφτες , επειδή τα είδαν να είναι ευαίσθητα , ευσυγκίνητα , να προσεύχονται , να είναι ατάραχα , να μιλούν συνέχεια για τον Χριστό και τους Αγίους Του ! Μετήλλαξαν την αλήθειαν του θεού εν τω ψεύδει ( Ρωμ.α,25)

Αρχοντικά και απροσωπόληπτα αγαπά ο Θεός ! Ο φιλών πατέρα ή μητέρα, υιόν ή θυγατέρα   …υπέρ Εμέ , ουκ έστι μου Άξιος!  Δεν μας ζητά ο Χριστός μας να τον αγαπάμε περισσότερο ! Δεν μας απαγορεύει την αγάπη ! Μη γένοιτο ! Το υπέρ Αυτόν δεν θέλει ! Θα μπορούσε να πει κανείς πως θα δεχόταν το : ως και Αυτόν ! Αγάπα τον άντρα , την γυναίκα , το παιδί σου αλλά όχι πιο πάνω από Εκείνον ! Μην θυσιάζεις Την Αγάπη …για μια αγάπη !

Ευλογημένος ο γονιός που αποχωρίστηκε προσωρινά , για να συμπορεύεται  αιώνια !Που έδωσε ευχή , το παιδί του να αγιάσει και να συγκαταριθμηθεί με των Αγίων Πάντων , με του Κυρίου τους φίλους ! Δεν αγιάζει βέβαια μόνο το ράσο και ο μοναχισμός και η αποταγή . Φυσικά και όσοι ακολουθούν το αγκαθόσπαρτο μα ευθές μονοπάτι μονοπάτι της έγγαμης ζωής , της οικογενειακής παλαίστρας , δύνανται ελέω Θεού να αγκαλιάσουν το αιώνιο Φως! Μα όλα να γίνονται για Την Αγάπη ! Όλα να εκπορεύονται από Την Αγάπη ! Να μην θυσιάζεται το αιώνιο για το πρόσκαιρο , Η Αλήθεια για το μάταιο και το απατηλό , το άφθαρτο για το επίπλαστο …Εξ Αυτής και δι Αυτής και εις Αυτήν τα πάντα ! Εξαγγελθέν το ότι,  όλοι όσοι ανυποχώρητα θα πορευθούν,   θα υποφέρουν ! Συνεχώς αυξάνεται και σήμερα από νέους μάρτυρες η χορεία των …ακλινώς μιμουμένων το Θείον Πάθος! Δεν άφησε ο Κύριος αμάρτυρη την εποχή μας ! Υπάρχει και στις μέρες μας θυσιαστική αγάπη ! Γενναίο φρόνημα ! Ανδρεία ψυχή ! Μικρά ζύμη , ναι ! Μα όχι αμάρτυρη εποχή ! Ο εις έστω και Η Αλήθεια , ο εις και Η Αγάπη , όπως λέει ένα πατερικό ρητό , αποτελούν πλειοψηφία !

Ει και ο κόσμος υμάς μισεί , εμέ πρώτον μεμίσηκεν!Αυτό να μην το ξεχνάμε ποτέ ! Και ότι κανείς δεν μπορεί να μειώσει Την Αγάπη  ! Να στενέψει το δοχείο της ψυχής που καρτερά να γεμίζει και να χωρά όλο και περισσότερο από τον απέραντο Ωκεανό Της!Κανείς δεν μπορεί να  μας χωρίσει ! Σαν τους Άγιους Πάντες που δεν θυσίασαν ποτέ Την Αγάπη για μια…αγάπη …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή, αφιερωμένη στην μνήμη

 της Νεομάρτυρος Αγίας Ντανιέλας της Ρουμάνας 

Τη ιδία διαλέκτω …Στην μνήμη ενός ταπεινού παπά (+π.Μάρκος Μανώλης)

...καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι…. ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν…. ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον….πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν….ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ διηπόρουν…Αποσπάσματα από το ….τώρα της πίστης μας! Από τον συνεχιζόμενο , χωρίς ακόμα γραμμένο το τέλος του Πραξαπόστολο . Στο 2^ο κεφάλαιό του , γίνεται λόγος για τον εξ ύψους ήχο ! Για την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στης Μάνας Εκκλησίας  το γενέσιο ! Ο σφοδρός άνεμος που γέμισε τον οίκον όπου εν μια ψυχή και καρδία καρτερούσαν οι Απόστολοι του Χριστού μας τα υποσχεθέντα ! Δέος και θάμβος και κατάπληξη όλους τους κυρίευσε . μόλις ο καθένας  απ΄το μεγάλο πλήθος,  άκουγε τους άσημους και αγράμματους  ψαράδες , να τους μιλούν και εκείνος να τους καταλαβαίνει απόλυτα , ακούγοντας στην δική του γλώσσα ! Να μασταν εκεί ! 

Εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές της καθόδου του Αγίου Πνεύματος και αυτού  του υπερφυούς , του υπερλόγου σημείου ! Έκσταση και θαυμασμός ! Να μασταν εκεί ! Κι όμως,  με την χάρη του Παναγίου Δωρεοδότη  Θεού μας , μπορούμε συνεχώς και εμείς να έχουμε τέτοιες εμπειρίες ! Να βιώνουμε συνεχώς αυτό το ασύλληπτο θαύμα μέσα στον χώρο της Αγίας μας Εκκλησίας ! Ακριβώς όπως τότε ! Προσκαρτερούντες , πιστεύοντες και αινούντες …Με εκείνους που διαδέχτηκαν τους Αγίους Μαθητές και  Αποστόλους του Χριστού μας ! Τους επομένους τοις Αγίοις Πατράσι ! Σήμερα ! Τώρα ! Μια άλλη διάσταση,  να προσπαθήσουμε να νοήσουμε αυτήν την περιλάλητη προσωπική Πεντηκοστή !  Μας κάνει κατάπληξη όταν στο διάβα της πνευματικής μας  ζωής  της μακράς ή της νιογέννητης , της ζωής που βιώνεται με τον Ορθόδοξο μυστηριακό τρόπο ,  συναντάμε Πνευματικούς Πατέρες που μιλούν στην γλώσσα μας ! Που μπορούμε να τους καταλάβουμε και κυρίως που μας καταλαβαίνουν ! Πλησθέντες Πνεύματος Αγίου , πλησθέντες διακρίσεως και χαρισμάτων Αγίου Πνεύματος , αλλιώς μιλούν σε σένα αλλιώς σε μένα αλλιώς στον διπλανό αδελφό μας ! Τη ιδία διαλέκτω ! Δεν είναι αυτή μια άλλη προσωπική Πεντηκοστή αδελφοί μου ; Δεν είναι αυτό ένα θαύμα ; Που πόσο στ αλήθεια μας συγκλονίζει και μας γεμίζει από ευγνωμοσύνη , για το άπειρο έλεος του Θεού που επέτρεψε ένας τέτοιος Απόστολός Του , να βρεθεί στον δρόμο μας !Να μας καταλάβει , να μας νιώσει όπως κανείς άλλος δεν το κατόρθωσε ποτέ ; Και έτσι να ζήσουμε και εμείς τους καιρούς της αναψύξεως , απαλλαγμένοι από ό, τι το παλαιό χάριτι και φιλανθρωπία του ευλογητού Θεού μας ; Ένας τέτοιος διάδοχος των Αγίων Αποστόλων στην σημερινή μας εκπομπή ! 

Ο μακαριστός παπά Μάρκος Μανώλης ! Που μίλαγε πάντα τη ιδία διαλέκτω , σε όποια ψυχή στεκόταν πλάι του , στο παντοτινά αξέχαστο εξομολογητήρι του , κάτω από το ψαλτήρι του Αη Γιώργη , με το αναμμένο κεράκι ! Ιχνηλάτης , μπροστάρης , οδηγός σε δύσβατα μονοπάτια και αγκαθόσπαρτα ανηφόρια ! Ταπεινά σαγήνευσε , ησύχια και διακριτικά προσκάλεσε , διαπρύσια ορθοτόμησε . Η μνήμη του αθάμπωτη  και χαρμολυπημένα πάντοτε δακρυσμένη !  Αμέτρητοι σαν τον παπά Μάρκο ,  οι ευλογημένοι της ποθεινής πατρίδας οικήτορες , συνεχιστές της αλυσίδας που οπισθοβατικά  καταλήγει στο φλογοβόλο Υπερώο . Μεσιτεύουν ακαταγώνιστα πλέον στα άνω «δωμάτια» !  Όλοι εφύλαξαν την Ιεροσύνη !Όλοι ζουν μια συνεχή Πεντηκοστή ! Το ατελεύτητο βίωμα του Αγίου Πνεύματος !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από  εκπομπή με τίτλο : 

 Στην μνήμη ενός ταπεινού παπά.