(συνεχίζεται με το δέκατο και τελευταίο μέρος …)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας
ΜΕΡΟΣ
Χ και τελευταίο
-Θα ανέβουμε στον πύργο …στο κάστρο της Καρακάλλου !!!Θέλετε ή προτιμάτε
να πάτε για ξεκούραση ;;; έχετε και ταξίδι αύριο …Φυσικά δεν χρειάστηκε
καν να απαντήσουμε στον Μοναχό Αν. ,μιας και μας δινόταν μια μοναδική ευκαιρία
να μεταφερθούμε νοερά σε ένα τόσο αγιασμένο παρελθόν …στην ιστορία της Μονής . Μας
μοίρασε μικρούς φακούς γιατί είχε αρχίσει να σουρουπώνει και η ανάβαση στον
πύργο ήταν σκοτεινή και σε μερικά σημεία επικίνδυνη … Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε
προσεκτικά ένας –ένας τα πολύ στενά σκαλοπάτια της πέτρινης σκάλας που οδηγούσε
σε κάθε έναν από τους πολλούς ορόφους του κάστρου. Κατά τη διάρκεια ιδίως του
13ου αιώνα η Μονή όπως και όλο το Άγιο Όρος, υπέφερε από τις επιδρομές των
Σταυροφόρων και των Καταλανών πειρατών. …
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuIBubPcgdo38v8F6h3tm-4DkACCC9ujQMgDQSRy3n0Atw3HcxGn7BdPBex45oFLqTpgRC5mGVnmWEXqQ0rPABnKZqtRuD75WMjKGC90ysIyAXSGb1qDPVtDfQoeXrxcvqeBUtS_Ap2JyS/s1600/IM000966.JPG)
Σε κάθε έναν όροφο και μια αγία τράπεζα και μια αγία πρόθεση …Εκεί οι
πολιορκημένοι από σταυροφόρους , πειρατές και κουρσάρους μοναχοί της Καρακάλλου
,κατέφευγαν για να σώσουν κατ αρχάς τα πολύτιμα ιερά κειμήλια της Μονής και
έπειτα τις ζωές τους .Και εκεί η μόνη αληθινή τους ανάγκη ήταν η διαρκής τους
ένωση με τον Ζώντα Κύριό τους .Σε αυτές λοιπόν τις ταπεινές σχεδόν λαξευτές
Άγιες τράπεζες τελούσαν την αναίμακτη φρικτή θυσία και εφοδιάζονταν με την
αιώνιο ζωή ,πολλές φορές λίγο πριν κάποιο …. βαρβαρικό στίφος τερματίσει την
επίγεια βιωτή τους …
Άλλοτε βέβαια τα κατάφερναν και απομάκρυναν τις πολιορκητικές ορδές των
μανιασμένων αλλοθρήσκων ,μηχανευόμενοι τεχνάσματα που ακόμη τα σημάδια τους
είναι εμφανή στον επισκέπτη ,όπως οι διάφορες κρύπτες από τις οποίες έριχναν
πέτρες , καυτό λάδι και νερό στους επίδοξους πορθητές ….
-Είναι πολύ συγκινητικό …για σκεφτείτε …σε κάθε όροφο υπάρχει και ένας
φρουρός άγγελος της Αγίας Τράπεζας …-Έστω και μια φορά να τελεστεί η Θεία
Ευχαριστία ο Θεός τοποθετεί αιώνιο ακοίμητο φρουρό …είναι εδώ τώρα ξέρετε …είπε ο
Παναγιώτης …
Την ήδη ιερότατη ατμόσφαιρα ενέτεινε η αναφορά του αδερφού μας
μεταφέροντάς μας σε στιγμές όπου το κάστρο αντηχούσε από ύμνους και προσευχές …
Στον τελευταίο όροφο η σκάλα στένευε πάρα πολύ ..-Είναι επίτηδες φτιαγμένη
έτσι... Αν οι πολιορκητές έφταναν ως εδώ ,η τελευταία ελπίδα των
μοναχών ήταν να τους απωθούν με τα πόδια τους …όσο άντεχαν …
Βγήκαμε στην κορυφή του κάστρου. Η θέα ασύλληπτα μαγευτική ….Η ματιά
σου έφτανε μέχρι τις ακτές της Θάσου και της Σαμοθράκης η ψυχή σου ως τον Θεό …
Κατεβήκαμε και ευχαριστήσαμε τον Μοναχό Αν. για αυτήν την ανεπανάληπτη
εμπειρία .Θα τον συναντούσαμε και αργότερα στο αρχονταρίκι .
Πήραμε από την προσεγμένη έκθεση της Καρακάλλου φημισμένο κόκκινο
καρακαλληνό κρασί και τσίπουρο φτιαγμένα όπως όλα με αγάπη και προσευχή και
εκδόσεις της Μονής με σελίδες γραμμένες από την θεόπνευστη γραφίδα του
μακαριστού Γέροντος Μαρκέλλου . Σε ένα από τα πανέμορφα μπαλκονάκια της
Καρακάλλου υπήρχε ένα ξύλινο καθιστικό το οποίο έβλεπε σχεδόν σε όλο το
εσωτερικό του μοναστηριού ...Σε αυτό μάθαμε ότι καθόταν πολλά χρόνια πριν , την
νύχτα ο Γέροντας Κοδράτος ο Καρακαλληνός, χειμώνα καλοκαίρι αρκετή ώρα πριν
αρχίσουν οι μοναχοί να κατεβαίνουν στο καθολικό για τις ακολουθίες ...Απορούσαν
όλοι που τον έβλεπαν πάντα να κάθεται εκεί και όταν τον ρώτησαν τους απάντησε: Προσέχω
τα πρόβατά μου !!! Ένας φωτισμένος ασκητής ηγούμενος ,άξιος συνεχιστής
του πρώτου που έλαβε εντολή για ποιμεναρχία των προβάτων του από τον Χριστό μας
,του και προστάτη της μονής Αποστόλου Πέτρου ...
Είχε νυχτώσει για καλά όταν συναντηθήκαμε ξανά με τον μοναχό Αν…. μιλούσε
σε κάποιους νέους προσκυνητές από την Λάρισα ,περί πειρασμών …-Να
θυμάστε τους έλεγε ότι ακόμη και στους χοίρους για να μπουν τα
δαιμόνια ζήτησαν άδεια από τον Χριστό μας ,αναφερόμενος στο θαύμα με
την θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών…επομένως ό,τι αντιμετωπίζει ο
άνθρωπος , πειρασμούς και θλίψεις , ο Θεός το επιτρέπει για κάποιο λόγο …
![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAUvq6AKEw_hLd4z2BNAS9CDivb5bYoBxOXaXpc21uFQpr9CzOgaeCntdBbAjyIMAVFHgH9yKGNm37WhIuYhYOCX3jG272fohl7ICMvBX8WxjBK2_8M7lp7hndABcDaseXyYuGh8zX63H_/s1600/%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF+%CE%BB%CE%AE%CF%88%CE%B7%CF%82+(1).jpg)
Μείναμε στο
τέλος εμείς με τον πατέρα Αν. …Μας διηγήθηκε και άλλες ιστορίες για το
μοναστηράκι του στα μέρη του Νέστου αλλά και για τους Αγίους του τόπου της μετανοίας
του …-Πάει
καιρός μας είπε που ένα βράδυ παρακάλεσα τον Άγιο που ηγουμένευε όταν έκαψαν οι
Σταυροφόροι το καθολικό με όλους τους Μοναχούς να φανερώσει και σε εμένα ένα
τόσο δα μικρό του λειψανάκι ….Την κάρα του και άλλα μέρη του την φυλάσσουν στην
Μητρόπολη ακόμη για λόγους ασφαλείας μέχρι να εγκατασταθούμε ως αδερφότητα στο
μοναστήρι …άρχισα λοιπόν να σκάβω με το χέρι μου στο μέρος όπου βρέθηκαν τα
οστά και όπου υπάρχει ένας θολωτός τάφος μνημείο …έψαχνα στις άκρες όπου υπήρχε
χώμα …. έπειτα από αρκετές ώρες και αφού είχε νυχτώσει είπα με τον λογισμό μου
: τελευταία χούφτα χώμα !!!δεν ψάχνω άλλο αφού ο Άγιος δεν θέλει …και
αφαιρώντας λίγο-λίγο απ το χώμα είδα ένα μικρό κομμάτι από οστό …η χαρά μου
ήταν απερίγραπτη για αυτήν την εμφάνιση …από τότε το έχω μαζί μου και εδώ στην
Καρακάλλου …-Ευωδιάζει Γέροντα ;τον
ρωτήσαμε όλοι με μια φωνή... -Θέλετε να το προσκυνήσετε ; μας είπε
σαν να ήθελε να αποφύγει την απάντηση …
Μετά από δυο λεπτά ο Μοναχός Α. κρατούσε στα χέρια του ένα μικρό ξύλινο
κουτί με έναν χρυσό σταυρό πάνω ..-το έφτιαξε ένας φίλος μου μας είπε για τον
Άγιο ….Δεν το πιστεύαμε αυτό που ακολούθησε …ένα μικρό κομμάτι σχεδόν 2 εκατοστών από οστό
ποδιού όπως πιστοποίησε και ο γιατρός της παρέας μας , εξέχεε άρωμα μοναδικό
κάνοντάς μας εκστατικοί να κοιταζόμαστε μεταξύ μας …Το πήραμε μάλιστα ο καθένας
στο χέρι του και αφού το ασπαστήκαμε το …αναπνέαμε συνεχώς θέλοντας με αυτόν
τον τρόπο να διαλύσουμε και την όποια αμφιβολία σου βάζει ο μισόκαλος σε
τέτοιες περιστάσεις …
-Γι
αυτό δεν σας απάντησα πριν για να μην σας προκαταλάβω... μας είπε ο
καλοσυνάτος αυτός μοναχός στον οποίο δώσαμε όλοι υπόσχεση ότι αργά ή γρήγορα θα
επισκεπτόμασταν , στα ασκητικά του λημέρια . Η συνάντησή μας μαζί του θα μείνει
σε όλους αξέχαστη …κατάγιομη από αγάπη και Χριστό .Δεν θα ξεχάσω ποτέ μια
χαρακτηριστική του αποστροφή για τον Δεσπότη των πάντων κοιτάζοντας μια εικόνα
κρεμασμένη στο δωμάτιό μας …-Βρε αν ξέραμε πόσο μας αγαπάει αυτός εδώ… ,
που πήρε ένα κορίτσι 15 χρονών…. και χώρεσε μέσα της ο Θεός ο ίδιος …ξέρετε τι είναι
αυτός …πόσο μας αγαπάει ….Όσα βαθυστόχαστα ,θεόπνευστα και Θεολογικά
σχόλια είχα ακούσει ως εκείνη την στιγμή για την ενανθρώπιση του Θεού
συνοψίστηκαν σε αυτά τα απλά λογάκια του και στο δάκρυ που επιμελώς δεν κύλησε
από τα μάτια του …
Νοιώθαμε τόσο γεμάτοι από αγάπη για όλους τους καρακαλληνούς πατέρες το
πρωί μετά την τελευταία μας Θεία λειτουργία και την τράπεζα που την ακολούθησε
…Να
μου τους προσέχεις αυτούς όταν ξανάρθουν και δεν θα΄ μαι εδώ !!! φώναξε
ο Μοναχός Αν. σε έναν Ρουμάνο Πατέρα που περνούσε από την πύλη λίγο πριν έρθει
το λεωφορειάκι μας για Δάφνη .Εκείνος χαμογέλασε χωρίς να πει τίποτα. Ένα
σακουλάκι με πολλά μικρά κομμένα αντιδωράκια ένα κομμάτι με βαμβάκι ευωδιαστό
από τον Άγιο Δημήτριο τον Μυροβλήτη , ένα φυλαχτό από τον Άγιο Σπυρίδωνα ,και
ένας βίος του Αγίου Γεδεών ήταν τα τελευταία εγκάρδια δώρα του Μοναχού Αν.
Βάλαμε μετάνοια , ευχαριστώντας στο πρόσωπό του όλους τους Αγιορείτες που
χάραξαν ακόμη βαθύτερα το περιβόλι της Παναγιάς μας στις καρδιές μας …
Μια ώρα αργότερα περιμέναμε το πλοίο στην Δάφνη και αναπολούσαμε ήδη
όλες τις αγιασμένες μέρες της παραμονής μας …Μόνο τον Πατέρα Ευθύμιο δεν
συναντήσαμε μα πήραμε ευλογία σκεφτόμουν …..Στον γυρισμό θα πέρναμε μαζί μας
και τον Μοναχό Π. που μονάζει στα μέρη μας . Είχαμε κανονίσει από μέρες ότι θα
συναντιόμασταν εκείνο το πρωί στην Δάφνη .. Τον αναζητήσαμε και τον είδαμε να
κάθεται με …τον π.Ευθύμιο !!!…ο οποίος επέστρεφε …πήραμε συγκινημένοι την ευχή
του και την λαμπερή έκφραση του προσώπου του όταν μας χαιρετούσε …
Στην Ουρανούπολη συναντηθήκαμε και με τον Μοναχό Μωυσή τον Αγιορείτη ο
οποίος επίσης επέστρεφε στο αγαπημένο του κελί του Αγίου Ιωάννου του
Χρυσοστόμου στην σκήτη του Αγίου Παντελεήμονα στις Καρυές ….
Η πραότητα αυτού του ανθρώπου σε εντυπωσιάζει ακόμα και στα ελάχιστα
δευτερόλεπτα που διαρκεί ένας χαιρετισμός …μια μετάνοια και μια ευχή .
Πήραμε το δρόμο για το σπίτι …κάναμε προσευχή στο ξεκίνημα και η
παρουσία του Μοναχού Π. στο αυτοκίνητο ελάφρυνε λίγο την γλυκιά μελαγχολία της
απομάκρυνσής μας από τα ιερά μέρη του Άθωνος …
Λίγες ώρες αργότερα η θέα ενός άψυχου παληκαριού που κείτονταν στην
άσφαλτο και οι φωνές πόνου των υπολοίπων τραυματιών ενός σοβαρού ατυχήματος
στην εθνική οδό , μας θύμισαν την πλέον ωφέλιμη για την ψυχή μνήμη αυτήν του
θανάτου ….Το σύνθημά μας ήταν ένα : Το Άγιο όρος μέσα μας …παντού και πάντοτε ….Ένα
άλλο όμως ήρθε εκείνες τις στιγμές να προστεθεί στο οπλοστάσιό μας εναντίον του
επίβουλου της σωτηρίας μας :Κράτα τον νου σου στον άδη και μην
απελπίζεσαι ….
-Στον
Άθωνα βγήκε και αυτό αδερφοί μου ….στον Άθωνα !!!
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας
(Τέλος και τω Θεώ η δόξα )
Αφιερώνεται σε όλους τους ευωδιαστούς Γέροντες που συναντήσαμε σε αυτήν
την μικρή μα τεράστια σε ψυχικό θυσαύρισμα οδοιπορία μας ....ιδίως στον Μοναχό
Α. που τόσο πολύ μας ανάπαυσαν τα λόγια του και τα μονίμως υγρά του μάτια …Καλή
αντάμωση στο Παρανέστι ...
Στους φωτισμένους ηγουμένους και τις συνοδείες τους ...στους πολλούς
αναζητητές της αλήθειας που συναντήσαμε σε κάθε μας βήμα ...παντοτινούς
συναμαρτωλούς αδερφούς μας ...
Στον Παναγιώτη τον Γιάννη και φυσικά τον Μιχάλη που αδημονούν για την
επόμενη φορά ...Στην διψασμένη ψυχή μας ...Στις οικογένειές μας που πάντα μας
στηρίζουν...