Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( VII)

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010

ΜΕΡΟΣ VII

Τη δεκάτη εβδόμη του αυτού μηνός μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Σοφίας Πίστεως Ελπίδας και Αγάπης …δώδεκα δέκα και εννιά ετών ήταν οι κόρες της Αγίας Σοφίας όταν ομολόγησαν την πίστη τους μπρος στον διώκτη Αδριανό και αυτός τις αποκεφάλισε …Περήφανη για τα παιδιά της η Σοφία, ενταφίασε με τιμές τις κόρες της, και παρέμεινε για τρεις μέρες στους τάφους τους, παρακαλώντας το Θεό να την πάρει κοντά του. Ο Θεός άκουσε την προσευχή της, και η Σοφία παρέδωσε το πνεύμα της δίπλα στους τάφους των παιδιών της. Ένας από τους πιο συγκινητικούς βίους αγίων …Η σαν κατάκαρπη ελιά Μητέρα που προσφέρει στον Θεό τους πιο γλυκύτατους καρπούς της ,τα παιδιά της …Μεγάλη γιορτή ξημέρωσε στον Άγιο Ανδρέα στο Σεράι…με το παλαιό . Και εμείς σε αυτήν την τόσο ξεχωριστή και κατάγιομη από συμβολισμούς γιορτή θα αξιωνόμασταν οι ταλαίπωροι να κοινωνήσουμε του μυστικού θείου δείπνου Του …Όσο ο νεαρότατος φίλος μας ο Μηνάς ,ιεροψάλτης και αγιογράφος από τα αγιοβάδιστα μέρη της Αίγινας , έψελνε το κοινωνικό ,όλοι μας σχηματίσαμε μια σειρά για να προσκυνήσουμε τις εικόνες και να πάρουμε την ευχούλα του Γέροντα …Αυτό που με συγκλόνισε όταν πλησίαζα ήταν ότι όπως ο Γέροντας στοργικά χάιδεψε έναν μικρό προσκυνητή με την ίδια πατρική αγάπη και ιερή θέρμη ευλόγησε και έναν υπερήλικα …Αυτός ο φωτισμένος παππούλης ,αντιμετωπίζει τους πάντες αδιακρίτως ως ψυχούλες που διψούν για τον άρτο της αιώνιας ζωής .Μεταλάβαμε των αχράντων μυστηρίων ,πήραμε αντίδωρο ,αγιασμό και μετά την πλούσια πρωινή τράπεζα ,αποχαιρετήσαμε γεμάτοι ευγνωμοσύνη όλους τους φιλόξενους Πατέρες της Σκήτης και τον πεφιλημένο Γέροντά τους . Κατηφορίσαμε για το κέντρο των Καρυών όπου μας περίμενε λεωφορειάκι για Καρακάλλου …Ένα πρόβλημα στα πόδια που αντιμετώπιζε ο συνοδοιπόρος μας Μιχάλης δεν μας άφησε να κάνουμε αυτήν την μαγευτική διαδρομή περπατώντας ...Αυτό βέβαια όπως αποδείχθηκε αργότερα είχε ευεργετικές για την ψυχή μας συνέπειες ....

Φτάσαμε στο γνωστό πανέμορφο Μοναστηράκι λίγο πριν τις εννέα το πρωί , δική μας ώρα. Είμασταν οι μόνοι που είχαμε φτάσει τόσο νωρίς .- Οι Πατέρες ησυχάζουν μας είπε ο μόνος που συναντήσαμε στην είσοδο ,ο Ανθοκόμος Μοναχός της Μονής . Η εξαιρετική του δουλειά είχε μετατρέψει σχεδόν όλους τους χώρους της Μονής σε λουλουδοστόλιστους και μεθυστικά ευωδιαστούς . Καθίσαμε για λίγο να ξαποστάσουμε στο γνωστό υπαίθριο καθιστικό της Καρακάλλου …Η πηγή κελάρυζε ασταμάτητα ολόδροσο νερό ,η σκιά των ψηλόκορμων δέντρων μας σκέπαζε τόσο ανακουφιστικά , και η προσμονή μας για όλα αυτά που θα επακολουθούσαν είχαν δημιουργήσει μια τέτοια ευφορία σε όλους μας , που ο Μιχάλης για πρώτη φορά και δίχως να το συνειδητοποιήσει καλά-καλά “τραβούσε” το κομποσκοίνι που την προηγούμενη μέρα είχε πάρει ευλογία από τον Γέροντα Φ. στις Καρυές. Χαμογέλασε όταν κατάλαβε ότι …συνελήφθη μα συνέχισε χωρίς να τον ενδιαφέρει το πείραγμά μας …

Περάσαμε και από το πανέμορφο κοιμητήριο της μονής εκεί βάλαμε μετάνοια σε όλους τις σεπτές κεκοιμημένες ψυχές των καρακαλληνών μοναχών και ιδιαιτέρως στον γέροντα Μάρκελλο ,τον γλυκύτατον υιόν της υπομονής ,την θεοφώτιστη γραφίδα της Καρακάλλου , αυτήν την αγιασμένη μορφή που τόσα πολλά προσέφερε σε όλους με τα βιβλία του και την οσιακή του κοίμηση πριν την οποία υπέφερε τόσο καρτερικά και αγόγγυστα τον αληθινό πόνο. Καθίσαμε στο γνωστό σε όλους τους Φιλαγιορείτες παγκάκι του κοιμητηρίου και θαυμάζαμε την εκπληκτική θέα …ως την στιγμή που μας ειδοποίησαν να πάμε στο αρχονταρίκι όπου ο καλοσυνάτος αρχοντάρης Ν. μας περίμενε για να μας κεράσει και να μας δώσει δωμάτιο . Πήραμε ένα ζεστό τετράκλινο δωμάτιο με μαγευτική θέα απ το παράθυρό του αλλά και την ξεχωριστή ευλογία ,η πόρτα του να βρίσκεται ακριβώς απέναντι από το «εσωτερικό» εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονος …

Αφού αφήσαμε τα πράγματά μας θελήσαμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα εντός της Μονής …Περάσαμε πρώτα από τον ιαματικό Άγιο όπου συναντήσαμε τον πανύψηλο μοναχό Π. σκανδιναβικής καταγωγής να ανάβει τα καντηλάκια…Ευγενής ψυχή ,μειλίχιος και αεικίνητος ,πραγματικά ψυχή της μονής όπως θα διαπιστώναμε στις δυο μέρες της εκεί παραμονής μας . Άλλη μια μορφή που «δεσπόζει» στις αναμνήσεις προσώπων από την αγιορείτικη αυτή κυψέλη πνευματικότητας και προσευχής είναι ο γιγαντόσωμος μάγειρας Μοναχός Α. Τόσο απλός καλόκαρδος και αθώος σαν μικρό παιδάκι .Γνώριζε από παλιά τον Παναγιώτη και με το θάρρος μας πήρε στα μαγειρεία για να τον βοηθήσουμε .Στο Άγιο όρος δεν ξέρεις ποτέ πού και πότε θα ωφεληθείς …ή μάλλον ξέρεις ότι αυτό μπορεί να συμβεί παντού ..σε κάθε σου βήμα . Έτσι το χαρήκαμε πολύ όταν πήγαμε για διακόνημα στην κουζίνα …ξέραμε όλοι πως κάτι καλό θα προέκυπτε από αυτό που υπό άλλες συνθήκες θα χαρακτηριζόταν ως αγγαρεία ….εδώ μόνο μια λέξη σου ερχόταν για να το προσδιορίσεις :ευλογία !!

Και δεν αργήσαμε διόλου να το πιστοποιήσουμε και πάλι όταν στο μεγάλο σιδερένιο τραπέζι συναντήσαμε ήδη να κάθεται ένα σεβάσμιο μικροκαμωμένο γεροντάκι ο Μοναχός Π. Έχει πάθει τέσσερα εγκεφαλικά ο καημένος μας είπε με το γνωστό παιδικό του ύφος ο Μάγειρας Α. …και όμως πάντα συνεπής στα διακονήματα …έτσι πάτερ μου ; τον ρώτησε …ναι έτσι είναι είπε ο παππούλης που συνέχισε χωρίς διακοπή να καθαρίζει δυόσμο μέσα στο ταψάκι του .Το ίδιο θα κάναμε και εμείς για τις 3 επόμενες σχεδόν ώρες …Τρείς τεράστιες αγκαλιές από δυόσμο μας περίμεναν να τις καθαρίσουμε προσφέροντας μας εκτός της εξαιρετικής μυρωδιάς και μια ανεπανάληπτη εμπειρία αγιορείτικης ζωής …Σε λίγο στην συντροφιά μας προσετέθη άλλος ένας Μοναχός , ο Μοναχός Α. ,ο βοηθός του Μάγειρα Α. στα λόγια του οποίου θα βρίσκαμε όλοι μας ανάπαυση κατά την παραμονή μας στην Καρακάλλου .

Παρατηρούσαμε όλοι τους μοναχούς που διακονούσαν στην κουζίνα …Αυτός που έπλενε τα σκεύη συνεχώς έλεγε ψιθυριστά την μονολόγιστη ευχή. Το Κύριε Ιησού Χριστέ Ελέησόν με …συνεχώς ,αδιαλείπτως κατά την Παύλεια παραγγελία , αγιάζει οποιαδήποτε ασχολία όχι μόνο στο περιβόλι της Παναγιάς μας μα και όπου αλλού λέγεται .Έτσι αρχίσαμε και εμείς να λέμε την ευχή για αρκετή ώρα σιωπηλοί ..Σε όλο αυτό το διάστημα αρκετοί μοναχοί που πηγαινοέρχονταν γοργά σταματούσαν για να πάρουν την ευχή του γέροντα Π. και έπειτα συνέχιζαν στα διακονήματά τους .Δεν θυμάμαι πως ξεκινήσαμε να μιλάμε με τον Μοναχό Α. αλλά κάποια στιγμή αρχίσαμε να τον ρωτάμε όλα αυτά τα οποία συνήθως ερωτώνται σε τέτοιες περιστάσεις . Συνήθως επίσης οι Μοναχοί είτε αποφεύγουν ευγενικά να απαντούν διαπνεόμενοι από την αρετή της αποταγής και της ξενιτείας , είτε μονολεκτικά απαντώντας σου «κόβουν» την διάθεση για περαιτέρω διερεύνηση της προ μοναχισμού βιωτής τους …Μολαταύτα αυτός ο π.Α. ήταν πολύ ομιλητικός ….ίσως γιατί έπρεπε από τα λόγια του να πάρουμε κάποια συγκεκριμένα μηνύματα ….Εγώ παιδιά πριν από κάποια χρόνια μόλις άκουγα για εκκλησία έκοβα αζιμούθιο έιπε χαρακτηριστικά προφανώς εννοώντας ότι ήταν μακριά από την εκκλησία …Και είδατε πως τα έφερε ο Θεός και τώρα είμαι εδώ μαζί σας …Θα με ρωτήσετε το πώς τώρα …Ως συνήθως από ένα φαινομενικά τυχαίο περιστατικό …-Μια ξαδέρφη μου , μου ανέθεσε να τις φωτοτυπήσω κάποιες σελίδες από ένα βιβλίο με θαύματα από μια Μονή της Β.Ελλάδος …εκεί πολλά θαύματα γίνονταν για πολλά χρόνια προκειμένου να ανακαλυφθούν πολλοί άγιοι τους οποίους είχαν κάψει σταυροφόροι μέσα στο καθολικό ….η αφήγηση μας θύμισε αρκετά τον θαυμαστό τρόπο με τον οποίο απεκαλύφθησαν οι νεοφανείς Άγιοι της Μυτιλήνης -…βγάζοντας λοιπόν τις φωτοτυπίες έβλεπα ότι όποιος περιέγραφε το θαύμα του παρέθετε και τα πλήρη στοιχεία του …αυτό ήταν που με παρεκίνησε να βρω κάποιους από αυτούς και μέσα σε λίγο καιρό ….να βρίσκομαι μοναχός σε αυτήν την μέχρι πρότινος ερειπωμένη Μονή ….Κοιταχτήκαμε όλοι με απορία και θαυμασμό για την Θεϊκή παρέμβαση στην ζωή του …Και εδώ πως βρίσκεστε πάτερ; Εδώ κάνω το στρατιωτικό μου μας είπε χαμογελώντας …Ο Γέροντας Φιλόθεος (ο ηγούμενος της Καρακάλλου ) μου φόρεσε τα ράσα και τώρα είμαι εδώ περιμένοντας την ευλογία του για να πάω στο μοναστηράκι μου ….Θα κάνετε προσευχή πάτερ μου να μου δώσει ο Γέροντας ευλογία να φύγω; ρώτησε τον πατέρα Π. ο οποίος συνέχιζε να καθαρίζει δυόσμο …

-Αχ να σας φιλήσω το χέρι παππούλη μου είπε όταν εκείνος έγνεψε καταφατικά ... στοργικά και με όλη την θέρμη της ψυχής του , το ασπάστηκε…

Αφού τελειώσαμε το ...μυρωδάτο διακόνημά μας , αφήσαμε τον π.Α να απλώσει τον δυόσμο για να ξεραθεί και εμείς πήγαμε για ξεκούραση μέχρι το τάλαντο να μας ειδοποιήσει για τον εσπερινό ….Οι καρακαλληνές εκπλήξεις μόλις είχαν ξεκινήσει !!! (συνεχίζεται ….)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας