Ψάχνω να βρω μια καταφυγή, μέσα στου
καλοκαιριού το καύμα, ανακουφιστική, θεραπευτική για το σώμα και την ψυχή! Βράχος που αντανακλά το λιόπυρο καλοκαιρινό
απομεσήμερο. Κάποτε εδώ δεν υπήρχε ούτε κλαδί να σταθεί του ουρανού ένα πετεινό!
Τώρα διάσπαρτες πάνω σε έδαφος ξερό, σκιές
από κουμαριές, πευκάκια και πουρνάρια, που κάποτε
φύτεψε ένας μεγάλος Άγιος. Στην Πάτμο βρισκόμαστε, στα πανώρια Δωδεκάνησα, εδώ που έπεμπε ο γέροντας τους… φυτευτές
του...Αφού πρώτα έριχνε σπόρους Χριστού και ευλάβειας στις ψυχές τους,
μετά τη θεία εξομολόγηση, τους οδηγούσε εδώ να ξεπληρώσουν ένα πνευματικό χρέος,
σαν κανόνα στα εξομολογημένα λάθια τους και για να ξεριζώσουν τα φιλεπίστροφα
πάθια, εκείνος ο μακάριος τους έθετε σαν
επιτίμιο και παιδαγωγία αλησμόνητη, να φυτέψουν ένα δέντρο και να το φροντίζουν,
μέχρι να σταθεί αυτό λυγερόκορμο και αλύγιστο στου ανέμου το μένος! Στην σκιά ενός τέτοιου
δέντρου, ποτισμένου με μετανοίας και αναγεννητικής χαράς δάκρυα, στεκόμαστε
τώρα νοερώς και μακαρίζουμε του Θεού το πανευμήχανο και των γνησίων φίλων Του την θαυμαστή αρετή, αυτή της διακρίσεως, της ευγένειας, της αρχοντικής αγάπης, που
γίνεται τα πάντα τοις πάσι…
Σε ακρογιάλια και κορφές, σε φάρους και Σταυρούς, θα
ξαναβρεθούμε σε αυτή τη σειρά των εκπομπών. Ξεκινήσαμε από το πρώτο μέρος, ευρισκόμενοι
στην Πάτμο της Αποκαλύψεως και του μεγάλου Αγίου των ημερών μας, Γέροντα Αμφιλοχίου
Μακρή. Εκείνος στεκόταν στα ακρογιάλια της
Πάτμου και οσφραινόταν το μυρίπνοο αεράκι, που έλεγε πως ταξίδευε από τα ευλογημένα μέρη
της Αγιοτόκου Αιγύπτου! Σταυροκοπιόταν τότε με δέος ασύλληπτο, μνημονεύοντας της
ερήμου τους καθηγητές, Αντώνιο, Παχώμιο, Μακάριο! Τα πάντα Χριστός! Πάντα δι’ Αυτού εγένετο και χωρίς Αυτού εγένετο, ουδέ εν
ο γέγονεν (Ιω.1,3)
Και εν πάσι Χριστός! Αγάπη
ολοκληρωτική και ανέκπτωτη! Ύστερα ανέβαινε στα ψηλώματα της Πάτμου, να θρηνήσει
για τις εφτά σβησμένες λυχνίες της Αποκαλύψεως, θωρώντας στο βάθος της Μικράς Ασίας
τα βουνά!
Στην Πάτμο ξανά, στα χώματα που
γεώργησε ένας μεγάλος εργάτης και σπορέας του Ευαγγελικού λόγου, στα μέρη του Ηγαπημένου,
στο καστρομονάστηρο του και στο σπήλαιο που του Θεού η φωνή πάντοτε αντηχεί, στη μονή του Ευαγγελισμού και στο ερημητήριο
του Μνήστορος και Δικαίου Ιωσήφ στο Κουβάρι!
Αγιασμένος τόπος! Δρομολόγια και ταξίδια κάνει η ψυχή! Οι πιο όμορφοι προορισμοί δεν είναι τόποι...Είναι τα ταπεινά του Ουρανού που τους αγίασαν! Προορισμοί για τους ταξιδευτές του Παραδείσου! Εκείνοι, που παντού έχουν πάει...
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από σειρά εκπομπών με τίτλο:
Σε ακρογιάλια και κορφές
Ιούλιος 2024
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...