main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

3 Νοε 2010

Το Άγιο Όρος μέσα μας ....( V)


ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2010
ΜΕΡΟΣ V
Μετά το αντίδωρο κατευθυνθήκαμε στην μικρή τραπεζαρία δίπλα στα μαγειρεία της σκήτης. Εκεί δεν υπήρχε η συνήθης πρωινή τράπεζα αλλά έμπαινες στην σειρά και περνώντας μπροστά από μεγάλα τραπέζια σερβιριζόσουν …Ζεστό τσάι του βουνού χαλβάς ,ελιές , ζυμωτό ψωμί και ξηροί καρποί ,λόγω της Τετάρτης μας έκαναν να σκεφτούμε πως κάτι αντίστοιχο θα μπορούσε να αποτελεί και το πρωινό μας μια τέτοια μέρα στα σπίτια μας -…Ναι… από δω και μπρος Τετάρτη και Παρασκευή νηστεία!!! είπε με ενθουσιασμό ένας νεαρότερος προσκυνητής …εδώ τρώμε ακριβώς ό,τι χρειάζεται ο οργανισμός μας την ώρα που πρέπει… -Mια μικρή θυσία μνήμης είναι η νηστεία από τις τροφές αδερφέ μου είπε ένας μεγαλύτερος εξηγώντας του τον συμβολισμό των ημερών ..η προδοσία και η σταύρωση …πένθιμες μέρες έως της συντελείας του αιώνος …. -Δεν αρκεί βεβαίως μόνον η αποχή από τις τροφές, για να είναι ευάρεστη η νηστεία στον Κύριο . Αληθινή νηστεία όπως σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος είναι η αποξένωση από το κακό, η εγκράτεια της γλώσσας, η αποχή από το θυμό, ο χωρισμός από τις επιθυμίες και τα πάθη , την κατάκριση , το ψέμα…
Από παντού στο όρος ξεπηδούν λόγοι πνευματικής οικοδομής …Σε αυτήν την ταπεινή λοιπόν πρωινή τράπεζα και μέσα από τα λίγα λόγια ενός αδερφού νοιώσαμε την σημαντικότητα αυτής της αρετής που πολλές φορές υποτιμάμε στον έξω κόσμο …Φύγαμε βιαστικά αφού κάποιος μας είπε πως ο Γέροντας ξεκίνησε πάλι την εξομολόγηση αυτήν την φορά σε ένα μικρό εκκλησάκι στην νότια πτέρυγα της σκήτης . Σε ένα μικρό μπλοκάκι σημειώσαμε τα ονόματά μας και περιμέναμε να έρθει η σειρά μας ….Έπειτα από 2 ώρες περίπου και οι τέσσερις μας με έναν απερίγραπτο ενθουσιασμό ανταλλάσαμε τις εντυπώσεις μας από τον σεβάσμιο γέροντα. Αυτό που θα μείνει όμως σε όλους αξέχαστο θα είναι το πρόσωπο ενός αδερφού μας του Ταξιάρχη ,τον οποίον γνωρίσαμε έξω από το εξομολογητήριο …Σε αυτόν ο Γέροντας έδωσε ευλογία να κοινωνήσει έπειτα από τριάντα περίπου χρόνια ….-Δεν το περίμενα !!!μονολογούσε ευτυχισμένος …
Θυμήθηκα τότε ένα περιστατικό το οποίο είχα ακούσει από τον ίδιο τον γέροντα με κάποιον ογδοντάχρονο που πριν από χρόνια είχε εξομολογηθεί για πρώτη φορά στην ζωή του. Ελληνοαμερικανός ζάμπλουτος και ακμαιότατος δεν τον έκανες ούτε εβδομήντα …ούτε ασπιρίνη δεν είχε πάρει ποτέ του …Στην Φιλοθέου χρόνια πριν λοιπόν γονάτισε κάτω από το πετραχήλι για πρώτη φορά στη ζωή του και έκανε γενική εξομολόγηση ….άρχισε λοιπόν να κλαίει για 2 ώρες ασταμάτητα !!!! Και ο εξομολόγος του έδωσε ευλογία να κοινωνήσει το άλλο πρωί !!! Πήγε λοιπόν την νύχτα να πλαγιάσει ο παππούς στο δωμάτιό του και το πρωί τον βρήκαν να έχει κοιμηθεί για πάντα ….Κι όμως ο Θεός οικονόμησε την τελευταία του νύχτα να την περάσει στο περιβολάκι της Παναγιάς μας και να ξεπλύνει με τα άγια δάκρυα της μετανοίας ογδόντα ανεκκλησίαστα και αμαρτωλά χρόνια. Τί θαυμαστή διάκριση που είχε εκείνος ο εξομολόγος ….ο πνευματικός πατέρας του δικού μας που επέτρεψε στον Ταξιάρχη να μεταλάβει …ο Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης της Αριζόνας !!!! Πήραμε το δρόμο για τις Καρυές ….Από εκεί και αφού προσκυνήσαμε νοερώς την εικόνα του Άξιον Εστί στο Πρωτάτο ,μιας και δεν το βρήκαμε ανοιχτό ,ανηφορίσαμε για το ιερό κελλί του Τιμίου Προδρόμου στον δρόμο για Άγιο Νικόδημο…Οι Καρυές από ψηλά δείχνουν τόσο αναλλοίωτες στον χρόνο ! Θαρρείς πως αυτός έχει σταματήσει αιώνες πριν όταν στην πρωτεύουσα της Αθωνικής Πολιτείας περπατούσαν οι του Άθω φωστήρες και άγγελοι εν σώματι όπως ο Άγιος …. αρχηγός των Κολυβάδων . Συναντήσαμε τον Γέροντα Φ. και την ευλογημένη του συνοδεία .Με ένα μουλαράκι ένας μοναχός ξεφόρτωνε ξύλα …Καλοσυνάτα μας υποδέχθηκε και μας κάλεσε μέσα …Προσκυνείστε στο εκκλησάκι μας είπε και εγώ θα σας φέρω ένα κέρασμα …Κατεβήκαμε μερικά σκαλιά και μπήκαμε στον μικρό ναό με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και τις πολλές εικόνες . Ακόμα και χάρτινες συμπλήρωναν ένα κατανυκτικό μωσαϊκό πίστης και ιερής θαλπωρής … Σε λίγο συναντήσαμε τον Γέροντα Φ. Νοιώσαμε αποσβωλομένοι όταν ο Γέροντας κατά τον χαιρετισμό με τον πρώτο από εμάς του φίλησε το χέρι ….Η Ταπείνωση προσωποποιημένη και ολοζώντανη μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας ..οι υπόλοιποι προλάβαμε να τραβήξουμε το χέρι μας όταν θέλησε να κάνει το ίδιο … Έπειτα καθίσαμε σε ένα ζεστό μικρό αρχονταρίκι και μιλήσαμε ώρα αρκετή …Είναι εύκολο το να σωθούμε παιδιά μου !!! Ο Χριστός μας δεν θέλει τίποτα από εμάς …ελάχιστα !!!την καλή μας προαίρεση θέλει και όλα τα άλλα μας τα χαρίζει τόσο απλόχερα ….Βγάλαμε φωτογραφίες στις οποίες αποτυπώθηκε το ταπεινό και έμπλεο αγάπης βλέμμα του Γέροντα –Για πού θα τραβήξετε τώρα ; μας ρώτησε .Θα περάσουμε από Κουτλουμουσίου και θα κατηφορίσουμε προς Παναγούδα και τον Γέροντα Γαβριήλ ..
-Σας παρακαλώ δώστε του την μετάνοιά μου και πείτε του να προσευχηθεί για τον Φ. ένα νέο παιδί που χθες το βράδυ σκοτώθηκε σε τροχαίο …το καημένο και ήταν ατακτοποίητος …η Παναγιά μας ας βοηθήσει την ψυχή του…Βάλαμε μετάνοια στον Γέροντα και την συνοδεία του και κατηφορίσαμε προς Κουτλουμούσι . -Τι εννοούσε ο γέροντας με το ατακτοποίητος; ρώτησε ο Μιχάλης . -Εσύ αδερφέ μου σήμερα το πρωί τι έκανες μέσα στο εξομολογητήριο ; τον ρώτησε με νόημα ο Παναγιώτης …-Τακτοποιήθηκα ; απάντησε εκείνος …-Ποτέ δεν ξέρουμε την ώρα που θα φύγουμε αδερφέ γι αυτό πρέπει πάντα να είμαστε …τακτοποιημένοι …Σκέφθηκα πως στον έξω κόσμο όταν ακούς ότι κάποιος είναι τακτοποιημένος σου έρχονται όλα τα άλλα εργασία ,χρήματα ,σπίτια ….πλην του Θεού. Ενώ στο Όρος το πρώτο που σου έρχεται είναι το «μακάριος ο δούλος ον ευρίσκει γρηγορούντα» …. Περάσαμε από την αυλή της Φοβεράς Προστασίας στο Κουτλουμούσι …ήπιαμε δροσερό νερό από την ονομαστή πηγούλα της και πήραμε τον δρόμο για τον ξακουστό Γέροντα Γαβριήλ …(Συνεχίζεται …)
Νώντα Σκοπετέα -Το Άγιο Όρος μέσα μας 

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~