Στου Θεσβίτη τα ψηλώματα

Αυτές οι παραμονές των γιορτάδων… Η αβασταγιά ,  η άφραστη καρτερία του ξημερώματός τους …Και εκείνη η λαχτάρα να γίνουν τα πάντα  όπως τότε ! Να μην αλλάξει τίποτα απ΄όλα όσα η μάνα μνήμη κουβαλά στο διάβα της , στο βραχύ μας  πέρασμα,  από τα πρόσκαιρα τούτου του κόσμου . Μέσα στου θέρους το πανηγύρι , η ψυχή ζητά να παύσει  λίγο ο χρόνος , να γυρίσει στα περασμένα και στα λυτρωτικά  αξέχαστα  , τότε που οι άνθρωποι πίστευαν  γιατί ζούσαν και ζούσαν γιατί πίστευαν … Να συναντηθούμε με τα ξυπόλυτα  τους πόδια στο ξέγυμνο ανίσκιωτο ανηφόρι προς τα ψηλώματα του Αγιολιά . Δε βαστούν «ούτε βαλλάντιον , μη πήραν , μηδέ υποδήματα» , μόνο μοσχολίβανο και κερί καθάριο ! 

  

Μπροστά ο Παπάς με το μαθημένο γέρικο μουλάρι,  φορτωμένο με τα πλεχτά καλαμένια κοφίνια . Να ακούς το χάλκινο  κυπρί του να χτυπά ακανόνιστα  σε κάθε δύσκολο βήμα του . Να αρβαλάνε ολοένα τα ασημωμένα αγιωτικά και τα κουδουνάκια  του θυμιατού μέσα στις βαριές  κόφες  . Και συ ξοπίσω μ ένα σώμα κάθιδρο  και μια πολύδιψη ψυχή ,  να θαρρείς πως αρχίνησε το εσπερινό θυμιάτισμα στων κεκραγαρίων το κατευθυνθήτω … Τάμα το ανέβασμα με  του λιβανωτού το φόρτωμα στου Ταϋγέτου το ψήλωμα . Θαρρείς πως πάντοτε η κορυφή του αστραποβολά ! Μοιάζει τούτη η περίβλεπτη καντηλήθρα  , με άσβηστο  αειφανές αστέρι , σαν ολόχρονο Άγιο Φως ,  για τους Μανιάτες που γεννιούνται  και τελεύουν στη σκιά του Πενταδάκτυλου, κάθε φορά που τον  θωρούν όταν  σκοτεινιάζει  . 

 

Μόλις πρωτοσουρουπώσει θα φουντώσει με λιβάνι  η μεγάλη φωτιά της παραμονής , να αγγίξει με την πιο θαλερή της φλόγα τον ξάστερο θόλο , να ανάψει με την ευωδιαστή πυράδα της  τους ταπεινούς   βραδινούς του ήλιους  . Τα δουλεμένα  χέρια τους  γιομίζουν από λιβανόσκονη σαν ολονυχτίς την συνδαυλίζουν . Σε κάθε ριξιά , αρωματισμένη ανάσα βαθιά και ένα Σταυροτύπωμα ανεξίτηλο και μια ιεροκρύφια ευχή και ένας αφουγκρασμός , μήπως φανεί τώρα ο Προφήτης προτού ξανααναληφθεί . Στα σίγουρα θα ρθει κι από δω , απ την κορυφή της ξακουστής του πυραμίδας.  Απ όλες τις ράχες και τα φαράγγια , τις πλαγιές , τα υψώματα , τα αγνάντια τα γλυκοφωτισμένα τούτη τη νύχτα της παραμονής , θα περάσει να ευλογήσει . Και σ όλους αυτούς που στάξανε δρωτάρια και κοπιάσανε οι σάρκες τους για να τον ανταμώσουν , θα υποσχεθεί κάποτε μεσιτεία για σωσμό . Και σ όσους μείναν στα ψηλώματά του και έγιναν φρουροί τους, θα υποσχεθεί στηριγμό και παράκληση .

Μετά το δι ευχών , το πρωί σαν ρημώσει και πάλι το πλάτωμα της αγιοκορφής του , ένα παιδί θα ψάξει να βρει  μια τίκλα βαριά , σιμά στο καιροδαρμένο  εκκλησάκι του , να βάλει από κάτω της χαρτί με  μήνυμα , για τον μέγιστο των Προφητών , τον πυρίπνοο Ζηλωτή της πίστης μας , τον μύστη του όντως Θείου Φωτός:   

Όσο κρατούν τα πόδια μου , Προφήτη Άγιέ μου

Δεύτερε Πρόδρομε Κριτού , ένσαρκε Άγγελέ μου ,

Λιβάνι θα φορτώνομαι και φως από μελίσσι ,

Να ρχομαι την παραμονή στο πιο ψηλό ξωκκλήσι !

Θα μοιάζει με αστράναμμα , ο αγέρας θα θυμιάζει ,

Πύρινη νύχτα ακοίμητη Θεσβίτη θα δοξάζει !

Θα ηχήσει σήμαντρο ορθρινό στη Σπάρτη και στη Μάνη ,

σαν στου Αγιολιά  την κορυφή παιδί μεταλαμβάνει!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

ΥΓ: Ο Προφήτης μας ανάπαυσε όλους! Κάθε ευχή που έβγαινε από τα στόματα όσων βρέθηκαν στην Αγιοκορφή του , για βοήθεια έμοιαζε τόσο αληθινή σαν ομολογία πίστης και μήνυμα ελπιδοφόρο . Μακάρι να αξιωθούμε ξανά τούτη την ανεκτίμητη ευλογία . Να ανταμώσουμε πάλι με τον Παπά Χρυσόστομο της Γιάτρισσας τον φρουρό , μπρος στην πιο όμορφη Αγία Τράπεζα που αντρίκρυσα ποτές μου ! Με τις συγκινημένες φωνές των ψαλτών στο απολυτίκιο του Προφήτη και τα ξυπόλητα πόδια του αδελφού που έφτασε σαν φτερωτός προσκυνητής μονάχα γιατί το αέναο τάμα , του πλημμυρίζει την ψυχή του με το οξυγόνο και το φως του Ουρανού , που εδώ πάνω δεν χορταίνεις να ακουμπάς ολοένα ! Καλή αντάμωση ξανά στου Ταϋγέτου τα αγιομέρια ! ( Ν.Σκ. 20-07-2016)

Παναγούδα –Σουρωτή . Όσο βαστάει μια ευχή…

Κρατώ τα μάτια σφαλιστά .

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .

Όλα πιο καθαρά μπροστά μου . Την ομίχλη του ο Άθωνας την στολίζεται μονάχος . Και κείνη δεν παραπονιέται …Στην κορυφή της Μεταμόρφωσης προτιμά να παραμένει σαν άλλος μετανοημένος μαθητής …Καλόν ημάς εστί ώδε είναι …

Βήματα απαράλλαχτα , μετρημένα τώρα στο μονοπάτι του Ουρανού …Πατήματα στο χώμα , σκαμμένοι οδοδείκτες για το κελί του Αγίου . Η γη κρατά στο φόρεμά της , μονάχα όσα με φιλότιμο πόνο και πίστη χαράχτηκαν απάνω της . Για τα άλλα βρίσκει χώμα ξερικό και τα απαλείφει  στη στιγμή . 

Κρατώ τα μάτια σφαλιστά .

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .

 

Δεν λοξοδρομούν οι ψυχές όταν ελπίζουν . Προσμένει ο Όσιος κεραστής με γλύκα και δροσιά να τις φιλέψει . Φτάνω ξανά στην αυλή της Παναγούδας . Οι αισθήσεις , ακονισμένες ψάχνουν για ακήρατες πλευρές του Δεσπότη Χριστού να τον ψηλαφίσουν . Οι μνήμες  ερημήτικα πουλιά ταξιδευτές , σαν τον Όλετ τον φτερωτό προσκυνητή που άφοβα ακόμα τρώει και πίνει απ τη χούφτα του Αγίου . Θαύματα και θαυμάσια ίχνη του Γέροντα τόσα χρόνια μετά . Σαν να μην κύλησε ποτέ ο χρόνος . Όλα όπως τα άφησε , όλα όπως τα ευλόγησε .Όλα όπως τα οικονομεί .

 

Κρατώ τα μάτια σφαλιστά.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .

 

Τώρα στην αγιόκαρπη γη  τυπώνονται ίχνη από γόνατα . Μυριαρίθμητα ζευγάρια γόνατα , που στέκουν στην μεγάλη σειρά της ευγνωμοσύνης , καρτερώντας με υπομονή και δάκρυα , λίγο-λίγο να φτάσει η ώρα που θα τον συναντήσουν , μετανοίζοντας  στο μέρος της καρδιάς του , που εκείνος έλεγε πως είναι πολύ μικρή για να χωρέσει την απέραντη αγάπη του Κυρίου . Κι όμως αυτήν την καρδιά την πλάτυνε τόσο ο Χριστός,  που πάνω της ανάπαυσε και λύτρωσε έναν Παράδεισο ψυχές …

Ζήλεψαν τώρα τα χείλη τα ευλογημένα γόνατα . Πόθησαν κι αυτά να συναντηθούν με το ευωδιαστό χώμα στο ταπεινό του  κιβούρι , στη σκιά του Παρθένου μαθητή , στου Θεολόγου το μοναστηράκι.

Κρατώ τα μάτια σφαλιστά.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με .

Ξανά στην ταπεινή καλύβη του Γέροντα . Παραμονές της Αγίας Ευφημίας . Μαζί κάνουν στρωτές   μπρος στη χάρτινη εικονίτσα της Αγίας Τριάδας , όπως εκείνο το πρωινό  μετά την εννάτη στο κελί  , στον Τίμιο Σταυρό ήταν τότε  . Και ύστερα ξανακάθονται , εκείνη στο σκαμνί κι αυτός στο μπαουλάκι του ,να μιλήσουν για τα φριχτά μαρτύριά της και  το αντιδόξασμα του Ουρανού  .

 Δεν σταματά του θέρους η καμπάνα να διαλαλεί την Αγία μνήμη.  Δεν σταματά το συναξάρι να αφήνει χώρο για νέους αθλητές , για νέες παρηγορίες , νέους στρατιώτες παρακλήτους . Γεμάτος από κορυφές και ψηλώματα λιόχαρα ο Ιούλης . Στις έντεκα η Αγία Ευφημούλα ! Μια μέρα ύστερα  ο ασκητής της Παναγούδας , του Θεού ο ασυρματιστής , ένσαρκος Άγγελος κι αυτός σαν τον Θεσβίτη .  Χωρίς  πύρινο άρμα όμως στο δρομολόι του Ουρανού … Παναγούδα –Σουρωτή .

Με μάτια σφαλιστά και στα χείλη η ευχή του Ιησού δια πρεσβειών του.

Τόσο βαστάει τούτη η διαδρομή …

 

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη) αφιερωμένη στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη .

Της Ζωής Χορηγός

Είναι του παραλόγου η εποχή μας, του παρά την δημιουργηθείσαν φύσιν , άνοστη , ανούσια , άμορφη , ανιστόρητη , δίχως προσανατολισμό , χαμωσερνάμενη , φθηνή , αλλοτριωμένη και ξέφρενη , μα κυρίως απνευμάτιστη …

Ίσως να έχει ξαναειπωθεί τούτο το τελευταίο, μα σπάνια ακούγεται και νοείται στην πραγματική του διάσταση . Η εποχή μας είναι απνευμάτιστη!  Σπανίζουν έως εκλείπουν  οι   πνευματικοί άνθρωποι! Και δεν εννοούμε όλους αυτούς  , που κάπως φίλαυτα και ανθρωπάρεσκα ωσαύτως αυτοπροσδιορίζονται . Στην πλειονότητά τους , όλοι εκείνοι που στην σύγχρονη εποχή μας , αποτελούν τον «πνευματικό κόσμο» της χώρας,  είναι άνθρωποι μάλλον  απνευμάτιστοι , αφού είτε αθεούν , είτε δυστυχώς και ολέθρια για αυτούς και όσους εμπιστεύονται την κρίση τους  Θεομαχούν , όπως συμβαίνει τόσο απροκάλυπτα πλέον στην Ορθόδοξη Πατρίδα μας . Πρόσφατα επισκέφθηκε τα μέρη μας , μια πολυγραφότατη και πολυδιαβασμένη  Ελληνίδα συγγραφέας κυρίως παιδικών πασίγνωστων βιβλίων . Αρκετά προχωρημένης ηλικίας . Σε μια τιμητική για αυτήν και το έργο της εκδήλωση , της οποίας την συντριπτική πλειονότητα του κοινού αποτελούσαν παιδιά ποικίλων ηλικιών , κάποιος μικρούλης ρώτησε την αγαπημένη του συγγραφέα : -Πιστεύετε στον Θεό ; - Τι να σου πω του απάντησε κάπως αμήχανα …ούτε τον είδα  ούτε εκείνος  με είδε ποτέ του …

Οντολογική άποψη , οντολογική θεώρηση των πραγμάτων ….Το να πιστεύουμε δηλαδή  όπως η διάσημη συγγραφέας  , στο υπαρκτό , στο ον , δηλαδή σε ό,τι μόνο φανερώνεται μπροστά μας ! Και αυτή η άποψη εκφράστηκε δημόσια σε πλήθος διψασμένων παιδικών ψυχών !

  Προφανώς αν την καλούσαμε  να μας πει , αν πιστεύει και στο Πνεύμα ,  θα υπερθεμάτιζε στην ύπαρξη Του. Μα κι Αυτό δεν φανταζόμαστε  να το είδε ποτέ της …

Η συγγραφέας ( την οποία σαν παιδί αχόρταγα διάβαζα) θα υπερθεμάτιζε στην ύπαρξή του πνεύματος , γιατί θεωρεί εαυτήν άνθρωπο πνευματικό όπως δυστυχώς όλοι οι συνόμιλοί της ...

Τι όμως είναι για αυτούς  τους πολλούς «πνευματικούς ανθρώπους»  το πνεύμα ;  Κάτι, έστω και υπό μορφή τέχνης , που μπορεί να στρέφεται αβίαστα ακόμα και εναντίον του Δημιουργού του παντός !

 Πνεύμα όμως είναι μόνο ό,τι σε κάνει να περιστρέφεσαι σαν τον ηλιανθό γύρω απ τον Τριαδικό Θεό !! Το Πνεύμα επισκέπτεται μόνο όσους Το εκζητούν να έλθει με την πνοή Του και να σκηνώσει μέσα τους,  να τους καθαρίσει την κηλιδωμένη ψυχή και να τους σώσει !

Σπανίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι λοιπόν ! Μόνο εμείς οι υπόλοιποι  μπορούμε βέβαια να τους διακρίνουμε …Οι ίδιοι , αλλοίμονο αν αυτοανακηρυχθούν τέτοιοι! Όποιος θεωρεί εαυτόν αναμάρτητο και πνευματικό υπό την ορθή έννοια όμως ( δηλαδή εμφορούμενο από το Πανάγιο και Ζωοποιό Πνεύμα ) , τότε θαρρούμε  πως πάσχει από Εωσφορικό εγωισμό που καταβαραθρώνει την ψυχή του  ! Το Άγιο Πνεύμα είναι κάτι σαν την αρετή σε οποιαδήποτε έκφανσή της !

Ο Ιερός Αυγουστίνος , κάπου σημειώνει ότι υπάρχει αμαρτία εφάμιλλη της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος ! Της  μόνης  που όπως είπε ο Χριστός μας  δεν συγχωρείται : Η  εν επιγνώσει αρετή ! Την μόνη ιδιότητα που πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να λαχταράνε και να διεκδικούν , είναι αυτή του ασθενούς ! Νοσοκομείο η Εκκλησία , Θεραπευτήριο ! Ακεσώδυνο το φάρμακο του Αγίου Πνεύματος...Μόνο που πρέπει να αμφιβάλλουμε ως την στερνή πνοή μας αν ποτέ τα  καταφέραμε να Το φιλοξενήσουμε εντός μας !

Οι αληθινά λοιπόν πνευματικοί άνθρωποι είναι δένδρα αγλαόκαρπα που ανυποψίαστα για την μεγαλοσύνη τους ,  σκορπούν και χαρίζουν στους γύρω τους , τους γνήσιους καρπούς της κατοικούμενης υπό του Παναγίου Πνεύματος ψυχής τους: Την αγάπη , την χαρά , την ειρήνη , την μακροθυμία , την χρηστότητα , την αγαθοσύνη , την πίστη , την προκοπή , την εγκράτεια , όπως δίδαξε το σκεύος εκλογής του Κυρίου μας . Ξηρή η εποχή μας …Μίσος ατέλειωτο , πόλεμος παντού , μνησικακία, ανηθικότητα , διαστροφή , απιστία , τέλμα και απελπισία … Απνευμάτιστη η εποχή μας . Ζητά την ελπίδα , το κάρπισμά της !

Βασιλεύ Ουράνιε Παράκλητε Αγαθέ , σώσον τας ψυχάς ημών !

Και εμείς που οικονόμησε ο Κύριος να Τον …βλέπουμε και να μας βλέπει μέσα στην μάνα Εκκλησία , είμαστε άνθρωποι πνευματικοί ; Tί σκοπό έχουμε στ αλήθεια ; Εμείς που εκκλησιαζόμαστε , νηστεύουμε , προσευχόμαστε , ενίοτε ελεούμε , ξέρουμε πως όλα τούτα είναι τα μέσα και μόνο για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος του Θεού όπως δεν σταματούσε ποτέ να λέει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ; Αν όχι  , μάλλον έχουμε παρερμηνεύσει , έχουμε παραπλανηθεί , μάλλον δεν μας επισκέπτεται  ο Τριαδικός Θεός , ο Πατήρ, ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον το Κύριον , το Ζωοποιόν . Μάλλον και εμείς ανήκουμε στους έστω και ανεπίγνωστα απνευμάτιστους ανθρώπους , σαν την συμπαθέστατη συγγραφέα των παιδικών μας ονείρων  , τους ζωντανούς νεκρούς , που μεριμνούν για όλα πλην του μόνου σημαντικού : Της απόκτησης της χάρης του Αγίου Πνεύματος , που τα πάντα χορηγεί!  Ούτε αλλοιωμένο απ το σήμερα και την εξέλιξη , ούτε προσαρμοσμένο από την ανάγκη και το απρόβλεπτο ! Το λαλήσαν δια των Προφητών Πνεύμα το Άγιον , μας καρτερά όλους , προσμένει τη ζωή μας να την αγκαλιάσει Πατρικά και να την μεταμορφώσει , να την νεοποιήσει , να της δώσει αυτό που αληθινά και μόνο έχει ανάγκη !  Αν έχουμε Αυτό τα έχουμε όλα ! Χωρίς Αυτό όμως δεν έχουμε τίποτα !

Νώντας Σκοπετέας

Αποσπάσματα από ομότιτλη εκπομπή 

της ραδιοφ. σειράς Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως 

 

Μια χούφτα άμμος για τον Παράδεισο ...

 Ήταν αυτό που λέμε καλό παιδί ! Αγνή ψυχή με φιλότιμο και πνεύμα θυσιαστικό ! Μέσα σε όλα ! Πρώτος σε όλα ! Πρόθυμος να βοηθήσει , να συμπαρασταθεί , δίχως να προσμένει αντάλλαγμα , με αγάπη και ενδιαφέρον αληθινό για τους δικούς του ανθρώπους ! Ο Γιώργης με την μαλαματένια ψυχή ! Ο καλός μας άνθρωπος που λάτρευε τις ταινίες του ΘΒ και πόσο του έμοιαζε όταν έτρεχε ασταμάτητα να μην αφήσει κανέναν παραπονεμένο …Αδέλφια , τους γέρους γονείς του που τους πρόσεχε σαν μικρά παιδιά , τους φίλους , τους συναδέλφους στο γραφείο ..Όλοι είχαν να το λένε ! Πρώτον τον Γιώργη θα φωνάξουμε στα ζόρικα ! Και εκείνος πάντα ήταν εκεί , πολλές φορές παραμελώντας τον εαυτό του και αγνοώντας όλους εκείνους που κάποτε-κάποτε του φώναζαν :               -Ξύπνα κορόιδο , φρόντισε λίγο και σένα ! Όλα για τους άλλους ! Το μόνο που εκείνος ήθελε ήταν ένα ποτήρι καλό κρασί , δυο χαμογελαστούς  φίλους και το τσιγαράκι του για να ξεκουραστεί , να χαλαρώσει όπως ο ίδιος έλεγε …

Το τσιγάρο το χε αρχίσει  από τα μικράτα του …Τριάντα χρόνια περίπου καπνιστής , θεριακλής συνειδητός ! Μια απόλαυση έχω και γω βρε παιδιά ! Του Θεού είναι κι αυτό ! Έλεγε σε όσους τον συμβούλευαν χρόνια τώρα να το κόψει ! Τι κι αν για την υγεία του συνέχεια του έλεγαν , μιας και κείνος ο βαθύς βήχας και το λαχάνιασμα στην σκάλα είχε γίνει πια καθημερινότητα απαράλλαχτη , αυτός  γελώντας τους απαντούσε ..-Τι σκιάζεστε βρε , ένα κεράκι υπόθεση είναι , να ρχεστε να μου ανάβετε! Τι για τα χρήματα που τόσα χρόνια θα μπορούσε να χε εξοικονομήσει .. Σπίτι δικό σου θα χες τώρα με τόσα που χεις ξοδέψει για αυτό το διαβολόπραμα του λεγε συνέχεια ο Κυρ-Σωτήρης ο πατέρας του ! Γελούσε ο Γιώργης  και έβγαινε στην ταράτσα να καπνίσει ! Η αλήθεια είναι πως πολλές φορές είχε προσπαθήσει να το κόψει … Μα πάντα ερχόταν μια στεναχώρια , μια δυσκολία , ένα αγχωμένο πρωινό και το χέρι πήγαινε μόνο του στο πακέτο …Μέχρι που ρθε εκείνο το απόγευμα στο Μοναστήρι του βράχου , στης Παναγιάς την αετοφωλιά , που αγάπαγε να πηγαίνει τις Παρασκευές  των Χαιρετισμών …Αγαλλίαζε η ψυχή του εδώ πάνω ! Ο μυρωμένος αέρας , της αναγεννημένης γης με τα ευωδιαστά σπλάχνα της και τα ευσκιόφυλλα ξύλα της τον μάγευαν …Ήταν κι αυτά τα λόγια που από μικρός άκουγε τα τόσο γνώριμα …Άγγελος πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη ! Απ έξω τα γνώριζε τα περισσότερα , τουλάχιστον την αρχή κάθε γράμματος των Χαιρετισμών της Παναγίας ! Δεν είχε βέβαια καθίσει ποτέ να διαβάσει κάποια ερμηνεία τους …Που χρόνος για τέτοια , σκεφτόταν και έτσι είχε κάποιες λέξεις  που ούτε καν ήξερε τι σήμαιναν …

Τέλειωσε η ακολουθία , προσκύνησε την Εικόνα της Παναγίας στο κέντρο του καθολικού και ύστερα βιάστηκε να βγει έξω να καπνίσει… Σχεδόν δυο ώρες άκαπνος και είχε χαρμανιάσει που λένε…  Είχε βγάλει ήδη και το πακέτο με τα τσιγάρα όταν τον πλησίασε μια κυρία γύρω στα 60 …                  

-Να παιδί μου πάρε να έχεις και συ ευλογία του είπε και του πρόσφερε ένα μικρό βιβλιαράκι ..

-Τι είναι αυτό κυρία  ; την ρώτησε κάπως ξαφνιασμένος ..

-Είναι οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας παιδί μου ! Τους εκτυπώνουν κάποιοι αγωνιστές αδελφοί μας , Βαστάζοι της Κυρίας Θεοτόκου και τους μοιράζουν δωρεάν ! Έτσι μου έστειλαν και εμένα αρκετά τεύχη και τα δίνω σε όποιον αδελφό βλέπω ότι έχει την καλήν ανησυχία !

-Τι εννοείτε ; την ρώτησε ξανά …Δεν είχε καταλάβει κάποιες φράσεις της  όπως το Βαστάζοι , την καλή ανησυχία…

-Εννοώ πως υπάρχουν κάποιοι που κουβαλούν , που βαστάζουν και διαδίδουν αυτά τα άγια  λόγια που πολύ  ευχαριστούν την Παναγία μας και απίστευτα ωφελούν την ψυχή μας , αν Της  τα προσφέρουμε σαν προσευχή καθημερινά ! Σε είδα πριν στην ακολουθία πόσο προσηλωμένα και κατανυκτικά στεκόσουν παλικάρι μου και είπα μέσα μου ! Να μια ψυχούλα που αξίζει να της χαριστεί  τούτο το μικρό μα τόσο πολύτιμο δώρο ! Ορίστε λοιπόν λάβε το ! Και πάρε ακόμα μερικά να δώσεις και σε άλλους , όσους εσύ θέλεις …

Ευχαριστήθηκε πολύ ο Γιώργης με το απρόσμενο τούτο δώρο … Μάλιστα ένιωσε εκείνη την ώρα κάτι που πολύ τον παραξένεψε … Του είχε φύγει η τεράστια επιθυμία να βγει γρήγορα έξω για να ανάψει τσιγάρο !Έβαλε το πακέτο ξανά στην τσέπη.Η γαλήνια μορφή της γυναίκας ,ο γλυκός και ήρεμος τρόπος που του μιλούσε , τον έκαναν να θέλει να την ακούσει κι άλλο  …

-Θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι της είπε …

-Ορίστε παιδί μου , ό,τι θες , έχω χρόνο ! Έλα να καθίσουμε εδώ … και του έδειξε δυο καθίσματα δίπλα στο προσκυνητάρι του Αγίου Χαραλάμπη …Κάθισαν και άρχισαν να μιλούν .

–Είναι μεγάλη η ευλογία παιδί μου που πηγάζει απ τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας ! Και ξέρεις για ό, τι σε απασχολεί μπορεί η Παναγία μας να σου δώσει απάντηση μέσα από αυτούς τους στίχους της !

–Γι αυτό ήθελα να σας ρωτήσω ..Είναι κάποιοι που δεν τους καταλαβαίνω καθόλου ! Θα μου πείτε τόσες μεταφράσεις κυκλοφορούν και στο διαδίκτυο αλλά δεν μερίμνησα ποτέ μου ως τώρα ! Μιας όμως και σας βρήκα θα ήθελα να σας ρωτήσω …

-Πες μου παιδί μου !

-Εκείνο το Υ πολύ ακαταλαβίστικο μου φαίνεται ! Το ακούσαμε και σήμερα στους τέταρτους χαιρετισμούς ! Δεν το καταλαβαίνω καθόλου ! Άνοιξε το βιβλιαράκι και άρχισε να διαβάζει η αλήθεια κάπως δύσκολα και παρατονισμένα : Ύμνος άπας, ηττάται, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου, ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.

-Είδες παιδί μου σε ποιο γράμμα πήγες  ; Όλα μας τα ερωτήματα , όλα μας τα πάθη μ αυτό το γράμμα μπορούν να θεραπευθούν !

-Τι θέλετε να πείτε;  ρώτησε απορημένος ο Γιώργης .

–Κατ αρχάς έλα να το μεταφράσουμε ! Ύμνος άπας, ηττάται δηλαδή όλοι οι ύμνοι αποδεικνύονται μηδαμινοί, συνεκτείνεσθαι σπεύδων, τω πλήθει των πολλών οικτιρμών σου , δηλαδή όσο και αν προσπαθούν να ανταποκριθούν προς το πλήθος της απείρου ευσπλαχνίας Σου. Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς, αν προσφέρωμέν σοι, Βασιλεύ άγιε, δηλαδή  και αν ακόμη προσφέρουμε εις Σε, ώ Άγιε Βασιλέα , ψαλμωδίες τόσες σε αριθμό, όσος είναι ο αριθμός των κόκκων της άμμου, ουδέν τελούμεν άξιον, ων δέδωκας ημίν, τοις σοι βοώσιν, Αλληλούϊα.

Δηλαδή δεν πράττουμε τίποτε το αντάξιο των ευεργεσιών που έκαμες εις ημάς, οι οποίοι ανακράζουμε για Σενα : Αινείτε τον Θεό.

Όλο το νόημα βρίσκεται παιδί μου σε εκείνο το : Ισαρίθμους γαρ τη ψάμμω ωδάς …Άπειρη ,  αμέτρητη η άμμος της θάλασσας ! Ακόμα κι αν την μετρούσαμε και αντιστοιχούσαμε ισάριθμες ευχαριστίες , με αίνους , με ύμνους , με δοξολογίες , πάλι μηδαμινό θα ήταν αυτό  μπροστά στην θυσία του Χριστού μας που έγινε άνθρωπος και ταπεινώθηκε και εξευτελίστηκε και Σταυρώθηκε για μένα και για σένα προσωπικά ! Εσταυρώθης δι εμέ δεν λέμε την Μεγάλη Εβδομάδα ;  Και εμείς τι προσφέρουμε στην Σταυρωμένη ολάνοιχτη αγκαλιά του που πάντα μας προσμένει ; Αμαρτίες αμετανόητες , πάθη καταστροφικά  , το θέλω και το εγώ μας ! Να για παράδειγμα, συνέχισε η γυναίκα με την γλυκιά φωνή ,  είναι κάποιος που καπνίζει και μολύνει και φθείρει  συνεχώς το σώμα του , τον Ναό του Θεού και δεν μπορεί να το σταματήσει αυτό το πάθος όπως και άλλα πολλά …το πιοτό το χαρτί την φιλήδονη ζωή!   Κατέβασε τα μάτια ο Γιώργης σαν κατάλαβε πως το θέμα πολύ τον αφορούσε ..Το ένιωσε  η γυναίκα και συμπλήρωσε :

-Για μένα πρώτα τα λέω παιδί μου,  που δεν μπορώ ούτε ένα πάθος μου να σταματήσω και  να Του το  αφήσω στα ματωμένα Του πόδια ! Ούτε έναν κόκκο άμμου δεν μπορώ να Του χαρίσω … Γιατί κάθε τέτοιο πάθος μας ,ένας κόκκος άμμου είναι παιδί μου ! Αν για παράδειγμα ένας άνθρωπος βάλει αρχή και ξεκινήσει να ζει κοντά στον Θεό , θα γεμίσει  κάποτε μια χούφτα με άμμο…Αν ξεκινήσει να εκκλησιάζεται , να προσεύχεται , να νηστεύει ,  να μετανοεί , να εξομολογείται , να κοινωνάει το σώμα και το αίμα του Χριστού μας τακτικά , να ξεχνά και να νεκρώνει τον παλιό του εαυτό και να γίνεται ένας καινούριος άνθρωπος,  τότε κόκκο τον κόκκο , θα γεμίσει την χουφτίτσα της ψυχούλας του ! Και μόλις ο Κύριος τον καλέσει κάποτε,  θα την αδειάσει μπροστά Του και θα του πει:  Κύριε αυτά τα ελάχιστα κατάφερα να σου φέρω ως δώρο για την δική Σου θυσία …Και τότε Εκείνος λεβέντη  μου θα ανοίξει ξανά την αγκαλιά του και θα τον καλοδεχτεί ..Με μια χούφτα άμμο θα κερδίσουμε τον Παράδεισο παιδί μου ! Με μια χούφτα άμμο !

Τα μάτια του Γιώργη δεν μπορούσαν να σηκωθούν …Ένιωθε την καρδιά του έτοιμη να σπάσει …Τα σήκωσε μόνο για να δει το πρόσωπο εκείνης της γυναίκας …Πίσω της πρόβαλε το προσκυνητάρι της Κεχαριστωμένης  …Ένιωσε πως ξεπρόβαλλε μπροστά του εκείνο το Υ των Χαιρετισμών …Ήταν αυτή η Θεόσταλτη  γυναίκα που στεκόταν όρθια  με τα δυο της χέρια υψωμένα στον Ουρανό ! Δεν κατάφερε να αρθρώσει λέξη !  Ούτε καν το ευχαριστώ που κραύγαζε η ψυχή του ..Σηκώθηκε κρατώντας τα μικρά τεύχη με τους Χαιρετισμούς .

Έκανε δυο βήματα προς την έξοδο και κοντοστάθηκε …Γύρισε έπειτα στην γυναίκα με την γλυκιά φωνή , που ακόμα συγκινημένη στεκόταν σιμά στον Άγιο Χαραλάμπη .

-Να σας δώσω και εγώ ένα δώρο ! της είπε χαμηλόφωνα .  

Έβγαλε από την τσέπη του το πακέτο και τον αναπτήρα !

-Πάρτε τα ! Σας ανήκουν  ! Είναι ο  δικός μου πρώτος κόκκος της άμμου …Θα ήθελα να σας τον δωρίσω !  

Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από το βιβλίο Δάκρυ στο Εγώ 

και  από ομότιτλη εκπομπή

Αφιερωμένη στους πεφιλημένους αδελφούς -αγωνιστές  , Βαστάζους της Κυρίας Θεοτόκου , που μοχθούν άοκνα και ασίγαστα για την διάδοση των Χαιρετισμών της όπου γης  !  http://xairetismoi.blogspot.gr  . Σε όσους παλεύουν με τα πάθη και την άμμο …

Πραξαποστόλων η ατέλειωτη συνέχεια…

Οι στερνοί λόγοι του Κυρίου πριν να αναληφθεί εν δόξη …Η κάθοδος και η έκχηση του Αγίου Πνεύματος . Οι πρώτες ομιλίες τους . Τα μάτια τους και οι καρδιές τους ,  στραμμένα στον  Ουρανό , στον Αναστάντα και Αναληφθέντα Ιησού τον Εσταυρωμένο , τον Ναζαρηνό . Η κατάνυξη του ακροατηρίου . Οι χιλιάδες βαπτίσεις. Η ζωή των πρώτων Χριστιανών . Η πρώτη Εκκλησία . Ο αποκαταστημένος Πέτρος , ο μετανοημένος Πέτρος , που πλέον με τη σκιά του θεραπεύει , ανασταίνει …Θυμίζει σε όλους τα λόγια του Κυρίου του :  ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει…Θαύματα , σημεία και τέρατα εν τω λαώ ! Ο Ματθίας στην θέση του τραγικού και παρανόμου μαθητή . Ο νεανίας Στέφανος πρώτος στη χορεία των μαρτύρων ξεπνέει με το δικό του άφες αυτοίς … Τον εισακούει  ο Κύριος και δεν λογίζει στον Σαύλο την αμαρτία την ανίερη , της σύμπραξης στου λιθοβολισμού την σκοτεινή την ώρα . Την διαλύει εκείνη η εκθαμβωτική λάμψη στης Δαμασκού το πλησίασμα .  Λέπια από τα μάτια του πέφτουν , μόλις ο Ανανίας τον ευλογεί …Και έπειτα ξεκινά τον μακρύ του τον δρόμο , τον αγώνα τον καλό , που θα τον οδηγήσει μέχρι και στον τρίτο ουρανό … Φυλακίσεις και  διωγμοί. Περιοδείες και οι πρώτες Αποστολικές Σύνοδοι . Ο Παύλος στον Άρειο Πάγο ! Μιλά για την τριήμερο Ανάσταση του …Αγνώστου Θεού…Πόσο θαυμαστά επαληθεύεται  η πρόρρηση του Χριστού μας μόλις συνάντησε τους Έλληνες : ''Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου.'' Οἱ μὲν ἐχλεύαζον, οἱ δὲ εἶπον· ἀκουσόμεθά σου πάλιν περὶ τούτου.
Ο Διονύσιος όμως ο Αρεοπαγίτης θυμάται τότε την στιγμή του φριχτού Γολγοθά , όταν το σκοτάδι σκέπασε τον κόσμο . Τότε που σημείωσε στα γραφτά του,  οτι ή κάποιος Θεός πάσχει ή χάνεται το σύμπαν!  Καταλαβαίνει πως δεν έπασχε κάποιος Θεός μα ο Θεός ! Και γυνή ονόματι Δάμαρις και έτεροι συν αυτοίς κολληθέντες Παύλω επίστευσαν ! Ο Παύλος δέσμιος , κατηγορούμενος , απολογούμενος ! Ο Παύλος φυλακισμένος επι διετίαν . Ο Παύλος ναυαγός , κηρύσσων την Βασιλείαν του Θεού και διδάσκων τα περί Κυρίου Ιησού Χριστού μετά πάσης παρρησίας !

Οι πράξεις των Αποστόλων ! Το αγαπημένο ανάγνωσμα των Ορθοδόξων Χριστιανών μέσα στο Τριώδιο των Ρόδων , στο Χαρμόσυνο Πεντηκοστάρι !

Και εκείνη η υπέροχη λέξη σαν να λάμπει ακόμα περισσότερο μέσα τους ! Το ομοθυμαδόν ! Με μια καρδιά ύψωναν οι πρώτοι Χριστιανοί την προσευχητική τους φωνή .   Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν καρδία καὶ ψυχὴ μία, καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι ἀλλ' ἦν αὐτοῖς πάντα κοινά. Ψυχή μία , καρδιά μία ! Ενότητα που μας καταπλήσσει , μας παραδειγματίζει , μας οδηγεί ! Δείχνει τον δρόμο η αγάπη τους , η ομόνοιά τους , η σύμπνοια , η ελπίδα , το ομοθυμαδόν της πίστεως και η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος , ο πλατυσμός της καρδιάς τους που χωρούσε το κάθε αδελφό , μα πρώτον απ όλους τον απρωσοπόληπτο Αναστηθέντα Κύριό μας! Φωτίζει κάθε λέξη της Καινής Διαθήκης ! Όλα τα Θεόπνευστα και Θεοδίδακτα βιβλία της ! Οι αληθινοί  θησαυροί ! Ο μακαριστός Παναγιώτης Τρεμπέλας , αυτός ο τρισευλογημένος αποκρυπτογράφος των Ουρανίων μηνυμάτων , έλεγε πως η Καινή Διαθήκη και τα Ευαγγελικά της ρήματα είναι ένα ανεξάντλητο μεταλλείο Θείας γνώσης και σοφίας  , όπου κρύβεται πολύτιμος και ανεκτίμητης αξίας μαργαρίτης , για τον οποίο αξίζει κανείς και να θυσιάσει τα πάντα για να τον αποκτήσει ! Τούτη την πανευφρόσυνη περίοδο της πίστης μας , στην ώρα του Αποστολικού Αναγνώσματος ο πολυκαιρισμένος αυτοσχέδιος  σελιδοδείκτης των ψαλτάδων , σημαδεύει τις Πράξεις των Αποστόλων ! Τις Πράξεις που δεν τέλεψαν ποτέ ! Τελεία και παύλα δεν έχει μπει στο τέλος τους ! Των Αποστόλων το ασίγητο μελίρρυτο στόμα είναι  η Παναγιά μας όπως την χαιρετίζουμε στον υπέροχο ύμνο της ! Είμαστε όμως και εμείς , όλοι οι Χριστιανοί που ακολουθούν τον Πέτρο και τον Παύλο στο διάβα των αιώνων οι συνεχιστές τους!  4 Ευαγγέλια , 14 Επιστολές του Αποστόλου των Εθνών , 7 καθολικές , 2 του Πέτρου , 3 του Ιωάννη , 1 του Ιακώβου και μια του Ιούδα , και το προφητικό βιβλίο της   Θεοπαράδοτης Φανέρωσης , της συνταρακτικής Αποκάλυψης του ηγαπημένου μαθητή . Όλα αυτά στο τέλος τους έχουν το τελεία και παύλα των Χριστιανικών γραφών , το Αμήν ! Αν όχι σε κάποια ελάχιστα , τούτο προκύπτει αβίαστα από το νόημα της κατακλείδας .
Στις Πράξεις των Αποστόλων όμως , το Αμήν δεν αναγράφεται ! Ούτε εννοείται !
Δεν έβαλε ο Άγιος συγγραφέας τους Αμήν στο τέλος της τόσο ζωντανής  και θαυμαστής του αναδρομής . Ίσως συνεπαρμένος από όλες αυτές τις ιερές εξιστορήσεις , να ξαναπήρε νοερώς τον δρόμο προς Εμμαούς , συντροφιά με τον λατρεμένο του Κύριο και να ξεχάστηκε...Ίσως να μην θέλησε να μπει τέλος αφού γνώριζε καλά πως έως της συντελείας του κόσμου τούτου , απειράριθμες  καινούριες σελίδες με αμέτρητους ήρωες –νέους Αποστόλους θα γράφονταν με αναδεμένα τα ομολογιακά δάκρυα με το μαρτυρικό αίμα και το μελάνι! Δίχως σταματημό , τόσες νέες πράξεις , θυσία , αφοβιά , παρρησία , θάρρος , μετάνοια  , δύναμη , ψυχή και Χριστός , που και όλος ο κόσμος δεν θα μπορούσε να χωρέσει τις γραφόμενες σελίδες τους !

Κάθε μέρα που ξημερώνει ο καθένας μας οφείλει ως ελάχιστο ανταπόδομα   στον Πανευεργέτη και Σωτήρα μας , να γράφει μια νέα λέξη , μια νέα σελίδα , ένα νέο κεφάλαιο στον πάντα ανολοκλήρωτο και ατελεύτητο Πραξαπόστολο ! Με έναν λόγο , μια προσευχή , μια νουθεσία , με την μυστηριακή  κυρίως ζωή και την ανυπόκριτη εν Χριστώ Αγάπη την συγχωρητική . Ως Υιοί της Αναστάσεως , ως μιμητές Εκείνου , ως αενάως επιδιώκοντες τον μόνο σκοπό της πρόσκαιρης τούτης ζήσης : Την Θέωση ! Όποιο πνευματικό , Ορθόδοξο Χριστιανικό βιβλίο κι αν πάρουμε στα χέρια μας  , το ευλογημένο Συναξάρι , τους βίους των Αγίων του Θεού , έτσι όπως τους αφηγήθηκαν άνωθεν φωτισμένες γραφίδες , όποια ιστορία από το Γεροντικό , από τους Ασκητές και τους Οσίους της διπλανής μας πόρτας , τους χαρούμενους Σταυροφόρους οδίτες προς την Άνω Πατρίδα , όποια σελίδα κι αν διαβάσουμε από  αυτά τα βιβλία , είναι σαν να διαβάζουμε μια από την ατέλειωτη συνέχεια των Πραξαποστόλων ! Και όσο το Αμήν δεν γράφεται , τόσο θα δοξολογούμε την ασύνορη μακροθυμία του Αναστάντος ! Και όσο δεν μπαίνει τελεία , θα μπορούμε να ελπίζουμε στο άσωστο έλεός Του !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή της σειράς Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως

Η παγκοινιά της Παναγιάς … ( Να ρθεις όταν θα καθαρίζουν …) Σύγχρονο θαύμα της Παναγίας μας

 

Το Μοναστηράκι μας ! Η Παναγιά μας ! Το καύχημα , το καταφύγιο , το κραταίωμα , το ιερό μας ορμητήριο …Τέτοια λόγια ξεπηδούσαν μέσα από τις εύλαλες σιωπές και τα ολόχαρα πρόσωπα των διακονητών της Παναγίας  , εκεί στο Πολυδένδρι …Όλα από καρδιάς γίνονται εδώ ! Τίποτα επειδή πρέπει , τίποτα γιατί κάποιος είπε να γίνει …Μια διαρκής Παντευλόγητη παρουσία , τείχος και οχύρωμα , που τόσο ταιριάζει με το κάστρο της Χρυσοπηγής τους το ευλογημένο , δίνει συνεχώς τα γλυκύτατα προστάγματα  , τις κατευθύνσεις… Φανερώνει τις ανάγκες , οικονομεί στις δυσκολίες , σκουπίζει τον ιδρώτα , δροσίζει στις καυτές ημέρες , θερμαίνει στο αγριεμένο χειμώνιασμα …Η Παναγία πάντα εκεί ! Την νιώθουν , Την ανασαίνουν , αφουγκράζονται το θρόισμα από τα μαύρα Της ράσα , Την επικαλούνται να πλατύνει τις καρδιές τους όταν η κόπωση και το εγώ ξεκινά να τις στενεύει …

Είναι η ευλογημένη ομάδα από τους άντρες και τις γυναίκες , που έχουν κάνει το Μοναστήρι , το δεύτερό τους σπίτι , που φροντίζουν πάντα ο οίκος  τούτος του Θεού και της Παναγίας Μητέρας Του να λάμπει και να ευωδιάζει …-Πάστρα στο έξω εμείς …Πάστρα στο μέσα εσείς Γέροντες ! έλεγε ο κυρ-Γιάννης γελώντας εκείνο το λιόλουστο υπέροχο εαρινό πρωινό στα σύνορα της Σαρακοστής με την Μεγάλη Εβδομάδα . Χρόνια αμέτρητα τούτη εδώ η παγκοινιά  είχε γίνει μια τόσο αγαπημένη συνήθεια , που αν κάποιος δεν τα κατάφερνε να έρθει για να συμμετάσχει στην καθαριότητα της Βουβής Εβδομάδας , πόσο πολύ στενοχωριόταν …

Ο Ασβέστης σε αφθονία ! Ω , μοιάζει με λουλουδιού μοσχομύριστου τούτη η μυρωδιά του ασβέστη ! Το αστραποβόλημά του το ευλογημένο στις πεζούλες , τα πλατύσκαλα , τις γλάστρες και τους γέρικους κορμούς , έχει κάτι από τις άπυρες βολίδες  που φωτίζουν το ανηφόρι του Γολγοθά …Τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη , όλα περιμένουν την φροντίδα σου γιατί όλα έχουν να σου μιλήσουν για τον Θεό σε τούτο το ευλογημένο απάγκιο .

Μόλις τελειώσαν με τον περίβολο , την φιάλη και τις εισόδους , όλοι κατευθύνθηκαν στο Καθολικό . Σήκωσαν  και μάζεψαν τα βαριά στρωσίδια  , σάρωσαν και το παραμικρό ίχνος χώματος και  το πέταξαν στο χωνευτήρι , μιας και ό,τι εισέρχεται εδώ μέσα , ακόμα και τα σκουπίδια αγιάζονται ! Έπειτα οι γυναίκες   γυάλισαν με επιμέλεια και το τελευταίο εκατοστό στα μανουάλια ,ενώ οι άντρες ανέβηκαν σε σκάλες για να λαμποκοπήσει …η θριαμβεύουσα Εκκλησία !  Ύστερα περιποιήθηκαν το ξυλόγλυπτο τέμπλο , τις εικόνες και τα καντήλια του , άλλαξαν τα υφάδια στα προσκυνητάρια και στην Ωραία Πύλη  με τα χαρμολυπημένα  χρώματα  της άνοιξης και της Αναστάσιμης καρτερίας .

Είχε μεσημεριάσει όταν ο Παπά Εφραίμ στάθηκε στην Λιτή και με μια ματιά τους αγκάλιασε όλους και όλα ! Δόξα τω Θεώ ! είπε και έκανε τον Σταυρό του . Όπως κάθε φορά  ,  στην αρχή όλα φαίνονταν σαν απρόσιτη κορφή  , μα όταν η καρδιά δίχως βαρυγκόμια ζώνεται  το λέντιό της και γίνεται πάντων διάκονος , τα πάντα παίρνουν χάρη και σαν από μόνα τους έρχονται σε τάξη ! Βγήκε έξω να ανασάνει το ανοιξιάτικο αεράκι , να κλείσει τα μάτια και να μυρίσει αυτό το ηδύπνοο άρωμα που μαρτυρά το δίχως άλλο , ότι ζυγώνει η πιο συγκλονιστική Εβδομάδα της πίστης μας… Ανάμεσα σε χιλιάδες αρώματα τούτο μπορούσε να το ξακρίσει και πάλι να το φυλάξει σαν πολύτιμο μύρο στο δοχείο το ακένωτο της μνήμης του . Οι υμνολόγοι της Κυρίας Θεοτόκου , τα ευλογημένα στρουθία του Θεού , πετούσαν ζωηρά και όλο κελαηδούσαν σαν να θελαν να διακηρύξουν με το τραγούδι τους , πως καμιά μέρα τούτης εδώ της πρόσκαιρης ζήσης δεν πρέπει να μένει άλαλη και βουβή , δίχως μια ωδή , ένα ελέησον , ένα βλέμμα στον Ουρανό …Τα σκεφτόταν όλα τούτα ο Πάτερ και ένιωθε τα τριάντα του χρόνια εδώ μέσα σαν μια ανάσα ευωδιαστή ,σαν  έναν αστείρευτο γλυκασμό που μόνο τα δάκρυα μπορούσαν να περιγράψουν . Μια φωνή διέκοψε αυτό το πανηγύρι της ψυχής του . Μια φωνή που έβγαινε μέσα από λυγμό και κλάμα γοερό …Μια γυναίκα άγνωστή του , μεσόκοπη με ολοκόκκινα από το κλάμα μάτια . –Πάτερ …Παππούλη πότε έχει ακολουθίες την Μεγάλη Εβδομάδα εδώ ;

Σάστισε ο Παπάς και μηχανικά της απάντησε : -Εφτά και εφτά …Δηλαδή εφτά το πρωί και εφτά το απόγευμα ! Δεν πρόλαβε έπειτα να αρθρώσει άλλη κουβέντα …Η γυναίκα χωρίς να μπορεί να σταματήσει τα δάκρυα τα σπαρακτικά τον ξαναρώτησε : -Μπορώ να ανάψω ένα κερί στην Παναγία ; -Βέβαια αδελφή μου ! Να εκεί είναι η είσοδος του Καθολικού …Πήγαινε να ανάψεις το κερί σου και μην νοιαστείς που θα δεις μέσα ανθρώπους …καθαρίζουμε σήμερα το Μοναστήρι ενόψει των ημερών που έρχονται ! Σαν να την ηλέκτρισαν τούτα τα τελευταία λόγια του Παπά ! Πιο έντονο τώρα το κλάμα της γυναίκας !  Έφυγε εκείνη σχεδόν τρέχοντας για το καθολικό  .   Ο πάτερ Εφραίμ δεν πήρε το κατόπι της  …Είχε σαστίσει από το ξαφνικό αυτό θέαμα , μα δεν ήθελε να την δυσκολέψει και πιότερο …Λογάριασε πως κάποια περίσταση σοβαρή θα συνέτρεχε , κάποιο πρόβλημα, μια αρρώστια , όλα εκείνα που φέρνουν μπροστά μας τον …ξεχασμένο Θεό , που άπαυστα  όμως καρτερά με την σταυρωμένη του αγκαλιά διάπλατη,  τον γυρισμό στον εαυτό μας …Έτσι λοιπόν δεν θέλησε να την ακολουθήσει … Οι υπόλοιποι όμως της παγκοινιάς , εκείνο το μεσημέρι  της βουβής Εβδομάδας έζησαν του Θεού τα θαύματα και τα θαυμάσια χάρη σε εκείνη την οδυρομένη γυναίκα …Αυτή μόλις άναψε το κερί της και προσκύνησε την Βρεφοκρατούσα Παναγία , σχεδόν σωριάστηκε σε μια καρέκλα πίσω απ το προσκυνητάρι των Ταξιαρχών  . Όλοι έσπευσαν να την βοηθήσουν αφού νόμισαν ότι λιποθύμησε …-Καλά είμαι , μην νοιάζεστε …καλά είμαι δεν έχω τίποτα …Παναγιά μου τι ήταν αυτό που μου έκανες ; τι ήταν αυτό που μου έκανες ;Επαναλάμβανε συνέχεια με λυγμούς σπαρακτικούς σχεδόν ,  τέτοια λόγια απευθυνόμενη στην Παναγία , λες και την είχε εκεί απέναντί της ! Πήρε τον λόγο κάποια γυναίκα απ την ομάδα της παγκοινιάς …-Τι σου συμβαίνει αδελφή μου; Πες μας αν μπορούμε σε κάτι να σε βοηθήσουμε …-Θα σας πω γιατί  πρέπει να μάθετε ! Γιατί αξίζει να μάθετε ειδικά εσείς ! –Πες μας αδελφή μου σε ακούμε είπε ο κυρ-Γιάννης και όλοι που είχαν ήδη μαζευτεί γύρω της , έκαναν ησυχία να την ακούσουν . 

-Εμένα πρώτη φορά με βλέπετε εδώ …μα είμαι γειτόνισσα …ξέρετε μένω είκοσι λεπτά από εδώ στο Καπανδρίτι …Κι όμως δεν είχα αξιωθεί τόσα χρόνια να έρθω ..Ούτε στη χάρη της , ούτε Κυριακή , ούτε ποτέ …-Ε θα εκκλησιάζεστε αλλού ! που το κακό ; πετάχτηκε η Αγγελική για να την ξαλαφρώσει κάπως …Χαμογέλασε λίγο η γυναίκα με νόημα και συνέχισε …-Πριν λίγες μέρες είδα στον ύπνο μου κάτι που με τάραξε … Αυτό που λέμε , ένα ζωντανό , ολοζώντανο όνειρο …Βρισκόμουν στην Εθνική Οδό και οδηγούσα κάπου εδώ κοντά,  όταν  ξαφνικά βρίσκομαι σε μια διχάλα , σε έναν παράδρομο …-Και λοιπόν ; -Εκεί μου έκανε νόημα να σταματήσω μια γυναίκα μαυροφορεμένη …Με πλησίασε και μου λέει : Τόσα χρόνια να μένεις τόσο κοντά μου και να μην έχεις έρθει μια φορά να με επισκεφτείς στο σπίτι μου …

-Που να έρθω Κυρούλα μου ; της απάντησα τότε εγώ ..Δεν ξέρω που μένεις ! Έλα να σε πάω τότε !  μου είπε …Και χωρίς να το καταλάβω , βρέθηκα να ανεβαίνουμε μαζί σε έναν στενό διάδρομο που κατέληγε σε μια μεγάλη διπλή σιδερένια μαύρη πόρτα …Από πάνω της μια μικρή ψηφιδωτή εικόνα της Παναγίας με ένα φαναράκι  …-Η πόρτα του Αγίου Διονυσίου ! Είπαν όλοι με μια φωνή ! -Από εκεί που μπαίνουν  οι προσκυνητές !  Συνέχισε μέσα στα δάκρυά της η γυναίκα να μιλά … -Τώρα εσείς θα νομίζετε ότι μπορεί να τα φαντάστηκα όλα τούτα …Όταν είπα στην μαυροφορεμένη Κυρά να μπούμε μέσα στο σπίτι της εκείνη μου είπε :- Όχι δεν θα έρθεις σήμερα στο σπίτι μου ..Θα ρθεις μόνη σου την ημέρα που θα καθαρίζουν ! Όλοι την κοίταζαν σαν αποσβολωμένοι…  

 -Αυτό έγινε πριν αρκετές μέρες , δεν θυμάμαι και καλά …Το σκεφτόμουν συνέχεια και προσπαθούσαν να βρω μια απάντηση , μια ερμηνεία …Σήμερα λοιπόν εκεί που οδηγούσα για το σπίτι μου  , βλέπω μπροστά μου ολοζώντανο εκείνο το σημείο που με σταμάτησε η μαυροφορούσα …εκείνη την διχάλα που σας έλεγα  …Πήρα αμέσως τον δρόμο και δίχως να το καταλάβω βγήκα στο Μοναστήρι σας   … Συγκλονίστηκα μόλις είδα την μαύρη πόρτα,  μα έπειτα όταν ο πάτερ έξω μου είπε ότι σήμερα έχετε καθαριότητα …τότε ένιωσα τη γη να φεύγει κάτω απ τα πόδια μου .…

Τα δάκρυα πλέον έλουζαν όλων τα πρόσωπα …Χαρά , δοξολογία , ελπίδα , σιωπή … Ου σθένει γλώσσα Δέσποινα υμνολογήσαι Σε !

Τα θαύματα και τα θαυμάσια του Θεού ! Η συνεχής παρουσία Του στη ζωή μας …Το ασταμάτητο κελάρυσμα της Χρυσοπηγής αποστάζει δρόσους στις ξερικές μας ψυχές …Σημείο για την δυσπιστία μας , φανέρωμα και στήριγμα των καταφευγόντων υπό την   σκέπη Της . Όλοι πλέον γνώριζαν πως η παγκοινιά τους ευαρεστούσε την Μάνα τους …Και πως ακόμη,άλλο ένα μέλος είχε πλέον προστεθεί στην ευλογημένη συντροφιά τους , στην ποθητή δούλεψη της Πλατυτέρας των Ουρανών … 

Καλή Ανάσταση !

Νώντας Σκοπετέας

Αληθινή Ιστορία η οποία συνέβη στις παραμονές

της Μ.Εβδομάδας του 2016.

Ευχαριστούμε από ψυχής τον Πατέρα Εφραίμ Παναούση που την βίωσε και μας την εμπιστεύθηκε προς Δόξαν Θεού και στήριγμα ψυχών...

Να γραφτεί μέσα μου … Μικρό διήγημα ( Η Καινή Διαθήκη )

«Επειδή γαρ εν τη σοφία του Θεού ουκ έγνω ο κόσμος δια της σοφίας τον Θεόν  τα μωρά του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα τους σοφούς καταισχύνη, και τα ασθενή του κόσμου εξελέξατο ο Θεός ίνα καταισχύνη τα ισχυρά και τα αγενή του κόσμου και τα εξουθενημένα εξελέξατο ο Θεός, και τα μη όντα, ίνα τα όντα καταργήση, όπως μη καυχήσηται πάσα σάρξ ενώπιον του Θεού.» (Α΄Κορ.1,21-29).

...λέγει Κύριος· διδοὺς νόμους μου εἰς τὴν διάνοιαν αὐτῶν, καὶ ἐπὶ καρδίας αὐτῶν ἐπιγράψω αὐτούς, καὶ ἔσομαι αὐτοῖς εἰς Θεόν, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι εἰς λαόν.(Εβρ. 8,10)

Πρωινό λιόλουστο εαρινό ! Ανθισμένες οι νερατζιές του μεγάλου δρόμου υπό την σκέπη της Ευαγγελίστριας  Κυράς ! Ανέβηκε ως εκεί κόβοντας δρόμο , από τις υψωμένες γειτονιές του βράχου  τις φρεσκοασβεστωμένες με τις λεμονίτσες και τις χρυσές ελιές . Και έπειτα όπως το συνήθιζε τα τελευταία χρόνια , από τότε που πήρε την σύνταξή του , έκανε την συνηθισμένη του στάση στο βιβλιοπωλείο της Μητροπόλεως . Τι υπέροχο μέρος ! Πάντα ευωδιάζει λιβανωτό , πάντα κάποια ψαλμουδιά συντροφεύει τα ευλογημένα ξεφυλλίσματα στα αδαμάντινα λόγια , τα οσφράδια της πίστεώς μας τα Θεοφώτιστα . Κάθε διάδρομός του και μια ανάμνηση  , ένα ξεχωριστό εύοσμο θυμητάρι από το πρώτο συναπάντημά του , με ήρωες ανεξίτηλους που τους αγκαλιάζει  νοσταλγικά το μελάνι και το δάκρυ … Όλα γνώριμα , όλα χαρούμενα , αναστάσιμα , αχειμώνιαστα  … Ο δικός του ξεχωριστός Παράδεισος , μακριά από τον θόρυβο των βιοτικών μεριμνών . Η πόρτα του βιβλιοπωλείου μοιάζει με  το κατώφλι του Θεϊκού Νυμφώνος . Φωτοδόχος λαμπάδα  κάθε ευλογημένη γραφίδα , κάθε συγγραφέας του Ουρανού  , που αγωνιά να μας δείξει τον στενό και τεθλιμμένο δρόμο,  να μας διδάξει το πώς θα γίνουμε όλοι υιοί Φωτός…

Όλοι τον γνώριζαν και σέβονταν την γνώση του , τον πατερικά μπολιασμένο  του λόγο , την αστείρευτη μνήμη του . Χωρία ολόκληρα από την Καινή και την Παλαιά , από το ψαλτήρι συνέχεια διάνθιζαν τα ρήματά  του . -Πώς τα θυμάστε όλα τούτα κύριε Αχιλλέα ;τον ρωτούσαν με θαυμασμό  συνεχώς οι κυρίες που διακονούσαν στο βιβλιοπωλείο . –Δίνει ο Κύριος αδελφές μου ! Όλα δικά Του ! Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον, άνωθεν εστί καταβαίνον εκ σου του Πατρός των φώτων! Έτσι έλεγε μα είχε και κείνος την δική του… αχίλλειο πτέρνα … Συζητούσε μόνο με ανθρώπους του κύκλου του , της Εκκλησίας που λένε .. Δεν έδινε και πολλές κουβέντες σε άλλους , τους εκτός …Δεν το έκανε επίτηδες , απλά δεν του έβγαινε ..Κάποτε το ανέφερε και στον Πνευματικό του , αλλά μέχρι εκεί ..Δεν έκανε και τίποτα κακό , απλά  αναζητούσε ένα επίπεδο , μια ανώτερη σκέψη που θα  βοηθούσε κι εκείνον να ξεδιπλώσει τις χάρες του , να θυμηθεί τις χιλιάδες σελίδες που τόσα χρόνια αξεδίψαστα μελετούσε εις  ωφέλειαν ψυχής…

Κύλησαν περίπου δυο ώρες εκείνο το πρωινό στο βιβλιοπωλείο της Μητροπόλεως . Ενημερώθηκε για τις νέες εκδόσεις και αποφάσισε ποιο βιβλίο θα τον συντρόφευε τις επόμενες μέρες  , μιας και ο Κύριος Αχιλλέας  ήταν αληθινός βιβλιοφάγος! Ό,τι αξιόλογο έπιανε στα χέρια του πάντα το τελείωνε   απνευστί  και πολλές φορές το ξαναδιάβαζε κρατώντας σημειώσεις και παρατηρήσεις πάνω του …Γι αυτό και ποτέ του δεν δάνειζε βιβλία ! Τα ήθελε όλα εύκαιρα στην τεράστια βιβλιοθήκη του  …Μην χρειαστεί κάτι να θυμηθεί , να απαντήσει σε μια ερώτηση αδελφού , να αρθρογραφήσει στον εκκλησιαστικό τύπο  …Πήγε να πληρώσει το νέο του πολυσέλιδο απόκτημα,  όταν στο βιβλιοπωλείο μπήκε μια γιαγιούλα με την μαγκουρίτσα της . Αργά –αργά , καλημέρισε και περίμενε τον Κύριο Αχιλλέα να τελειώσει με τα δικά του στο ταμείο . Εκείνος την γνώρισε . Ήταν η κυρά-Σταυρούλα η Μαούνου  με τα 7 παιδιά,  η γειτόνισσα τους,  φίλη της μάνας του της συγχωρεμένης .

–Θεία Σταυρούλα τι κάνεις ; Δεν με θυμάσαι ; 
-Παιδάκι μου , Αχιλλέα μου εσύ είσαι ; Πόσο καιρό  έχω να σε δώ ; Από τότε που κατέβηκες εδώ στην πόλη απ το χωριό δεν σε βλέπουμε και  συχνά ..Τι κάνεις καμάρι μου ; 
-Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν Θειά ! 
– Εμείς γεράσαμε πολύ ! Βλέπεις παιδάκι μου , τα πόδια μου δεν μπορώ να πάρω ! Είχαμε πάει στην Ευαγγελίστρια να βάλουμε κερί , γιατί ούτε στην γιορτή Της δεν αξιώθηκα φέτος να έρθω ! Στο κρεβάτι ήμουν άρρωστη με κρύωμα βαρύ ! Μα σήμερα που είδα ήλιο και μέρα σαν Λαμπρή , παρακάλεσα την κόρη μου την μικρή και με πήγε με τ αυτοκίνητο ..Πετάχτηκε εδώ στην μοδίστρα για λίγο και βρήκα ευκαιρία να έρθω γιατί κάτι θέλω ν αγοράσω από το βιβλιοπωλείο μας ! Να ναι καλά ο Δεσπότης μας που το φτιαξε παιδάκι μου ! Όλο φως έχει εδώ μέσα ! 
–Και τι θα αγοράσεις Θειά Σταυρούλα μου ; 
-Παιδάκι μου μια Καινή Διαθήκη θέλω , γιατί εκείνη που είχα την παλιά , την δώρισα σε μια ανηψιά μου , την Ζωή που χήρεψε , της Καλής την κόρη …Της την έδωσα να παρηγορηθεί και έτσι έμεινα χωρίς Καινή Διαθήκη …

-Μελετάς τον λόγο του Θεού θειά Σταυρούλα ! 
Μπράβο σου ! Είσαι μακάρια , ευλογημένη ! της αποκρίθηκε ο Αχιλλέας που όμως γνώριζε πολύ καλά ότι η Θειά Σταυρούλα  ήταν ολότελα αγράμματη ..Ούτε το όνομά της δεν ήξερε να γράφει ! Μα εκείνος με ...περισσή διάκριση φρόντισε να της αποδώσει τα εύσημα και να την μακαρίσει...

-Τι να μελετήσω παιδάκι μου Αχιλλέα , αφού ξέρεις και συ πως γράμματα δεν έμαθα ποτές μου ! Πολύ το ήθελα , αλλά φτώχεια τότε στα χρόνια μας , μόνο δουλειά τίποτ άλλο ! Αλλά και με 7 παιδιά ύστερα που καιρός για τέτοια! 
- Τότε τι την θέλεις την Καινή διαθήκη Θειά  ;  ρώτησε  ο Αχιλλέας . Η αλήθεια  είναι πως ήθελε απ την αρχή να την ρωτήσει την Θειά Σταυρούλα , μα συγκρατήθηκε ! Τι να την κάνει η αγράμματη γραία την Καινή διαθήκη με την ερμηνεία του Τρεμπέλα , του αγαπημένου του ερμηνευτή  ..Αφού ούτε το εξώφυλλο δεν μπορούσε να αναγνώσει … Τώρα λοιπόν που εκείνη του έδωσε το πάτημα την ρώτησε …. 

-Τι την θέλεις την Καινή Διαθήκη Θειά –Σταυρούλα  ; 
-Άκουσε Αχιλλέα μου , εγώ ούτε την υπογραφή μου δεν ξέρω να βάνω …Με σταυρό υπογράφω ! Γελάνε μαζί μου παιδάκι μου ! Δεν τους κατηγορώ! Δίκιο έχουνε!  Την Αγία Γραφή την εθέλω γιατί κάθε βράδυ την σφιχταγκαλιάζω , πάω μπροστά στον αφέντη Χριστό εκεί στην γωνίτσα μου , που του έχω αναμμένο συνέχεια το καντήλι και του λέω : Ιησού μου Εσταυρωμένε , όλα τούτα τα άγια λόγια που χεις εδώ γραμμένα , σε παρακαλώ γράψτα πάνω στην καρδιά μου , που είμαι αγράμματη και αμαρτωλή !

Έμειναν όλοι να την κοιτούν αποσβολωμένοι , ως ιχθύες άφωνοι  ! Ιδίως ο  συνήθως πολύφθογγος  Αχιλλέας που ένιωσε εκείνη την στιγμή την παντοτινά αξέχαστη , να μην χρειάζεται πλέον τίποτ άλλο να διαβάσει , τίποτ άλλο να αποστηθίσει , τίποτ άλλο να πει ..Έσκυψε και της φίλησε το χέρι … Ψέλλισε ένα ευχαριστώ και βγήκε βιαστικά  στον μυρωμένο αέρα ! Στέγνωνε εκείνος τα μάτια του , που δεν σταμάτησαν για ώρες να υγραίνονται  , κάθε φορά που έφερνε στο στόμα του την προσευχή της ταπεινής γριάς . Θέλησε λίγο να την παραλλάξει για τον εαυτό του :  Ιησού μου Εσταυρωμένε όλα τούτα τα άγια λόγια που είναι  γραμμένα μόνο στο μυαλό μου , γράψτα σε παρακαλώ  πάνω στην καρδιά μου που είναι άνυδρη και ξερική!  Σπλαχνίσου με Κύριε και μη με παραδειγματίσεις !

Την ευχή σου Θειά –Σταυρούλα !

Εσένα διάλεξε ο Θεός …

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από το βιβλίο : "Δάκρυ στο Εγώ" και την  εκπομπή με τίτλο : "Αυτοί που διάλεξε ο Θεός"

Κάποτε άκουσα αυτό το περιστατικό σε ένα υπέροχο κήρυγμα του πεφιλημένου Πατρός Εφραίμ Παναούση. 

Σ αυτόν και στα ταπεινά τούτου του απατεώνος καιρού είναι αφιερωμένο τούτο το μικρό διήγημα  .Θα τους θυμηθούμε και πάλι φέτος όταν ο ψάλτης διαβάσει τον Απόστολο της Αποκαθηλώσεως …   

Την ευχή τους να έχουμε !

Καλή Ανάσταση !