Κρατώ τα μάτια σφαλιστά
.
Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με .
Όλα πιο καθαρά μπροστά
μου . Την ομίχλη του ο Άθωνας την στολίζεται μονάχος . Και κείνη δεν
παραπονιέται …Στην κορυφή της Μεταμόρφωσης προτιμά να παραμένει σαν άλλος
μετανοημένος μαθητής …Καλόν ημάς εστί ώδε είναι …
Βήματα απαράλλαχτα ,
μετρημένα τώρα στο μονοπάτι του Ουρανού …Πατήματα στο χώμα , σκαμμένοι
οδοδείκτες για το κελί του Αγίου . Η γη κρατά στο φόρεμά της , μονάχα όσα με
φιλότιμο πόνο και πίστη χαράχτηκαν απάνω της . Για τα άλλα βρίσκει χώμα ξερικό
και τα απαλείφει στη στιγμή .
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά
.
Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με .
Δεν λοξοδρομούν οι ψυχές
όταν ελπίζουν . Προσμένει ο Όσιος κεραστής με γλύκα και δροσιά να τις φιλέψει .
Φτάνω ξανά στην αυλή της Παναγούδας . Οι αισθήσεις , ακονισμένες ψάχνουν για
ακήρατες πλευρές του Δεσπότη Χριστού να τον ψηλαφίσουν . Οι μνήμες ερημήτικα πουλιά ταξιδευτές , σαν τον Όλετ
τον φτερωτό προσκυνητή που άφοβα ακόμα τρώει και πίνει απ τη χούφτα του Αγίου .
Θαύματα και θαυμάσια ίχνη του Γέροντα τόσα χρόνια μετά . Σαν να μην κύλησε ποτέ
ο χρόνος . Όλα όπως τα άφησε , όλα όπως τα ευλόγησε .Όλα όπως τα οικονομεί .
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά.
Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με .
Τώρα στην αγιόκαρπη γη τυπώνονται ίχνη από γόνατα . Μυριαρίθμητα
ζευγάρια γόνατα , που στέκουν στην μεγάλη σειρά της ευγνωμοσύνης , καρτερώντας
με υπομονή και δάκρυα , λίγο-λίγο να φτάσει η ώρα που θα τον συναντήσουν , μετανοίζοντας στο μέρος της καρδιάς του , που εκείνος έλεγε
πως είναι πολύ μικρή για να χωρέσει την απέραντη αγάπη του Κυρίου . Κι όμως
αυτήν την καρδιά την πλάτυνε τόσο ο Χριστός, που πάνω της ανάπαυσε και λύτρωσε έναν
Παράδεισο ψυχές …
Ζήλεψαν τώρα τα χείλη τα
ευλογημένα γόνατα . Πόθησαν κι αυτά να συναντηθούν με το ευωδιαστό χώμα στο
ταπεινό του κιβούρι , στη σκιά του
Παρθένου μαθητή , στου Θεολόγου το μοναστηράκι.
Κρατώ τα μάτια σφαλιστά.
Κύριε Ιησού Χριστέ
ελέησόν με .
Ξανά στην ταπεινή καλύβη
του Γέροντα . Παραμονές της Αγίας Ευφημίας . Μαζί κάνουν στρωτές μπρος στη χάρτινη εικονίτσα της Αγίας
Τριάδας , όπως εκείνο το πρωινό μετά την
εννάτη στο κελί , στον Τίμιο Σταυρό ήταν τότε . Και ύστερα ξανακάθονται , εκείνη στο σκαμνί
κι αυτός στο μπαουλάκι του ,να μιλήσουν για τα φριχτά μαρτύριά της και το αντιδόξασμα του Ουρανού .
Δεν σταματά του θέρους η καμπάνα να διαλαλεί
την Αγία μνήμη. Δεν σταματά το συναξάρι
να αφήνει χώρο για νέους αθλητές , για νέες παρηγορίες , νέους στρατιώτες
παρακλήτους . Γεμάτος από κορυφές και ψηλώματα λιόχαρα ο Ιούλης . Στις έντεκα η
Αγία Ευφημούλα ! Μια μέρα ύστερα ο
ασκητής της Παναγούδας , του Θεού ο ασυρματιστής , ένσαρκος Άγγελος κι αυτός
σαν τον Θεσβίτη . Χωρίς πύρινο άρμα όμως στο δρομολόι του Ουρανού … Παναγούδα
–Σουρωτή .
Με μάτια σφαλιστά και
στα χείλη η ευχή του Ιησού δια πρεσβειών του.
Τόσο βαστάει τούτη η
διαδρομή …
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή ( 4 μέρη) αφιερωμένη στον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη .
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...