main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

30 Απρ 2022

Μακαρία τράπεζα…και μακαρία οδός…(Χριστός Ανέστη κυρ Δημήτρη μας!)

Οίμοι! Δεν είναι λίγες οι φορές που αυτή η λέξη εμφανίζεται μέσα στα ιερά κείμενα της μάνας Εκκλησίας. Κάθε μια να εμφατικοποιεί τα μεγάλα νοήματα των θείων λόγων , να υπογραμμίζει τις αθάνατες λέξεις που ακολουθούν. Υπάρχει ένα τέτοιο… αλίμονο, το οποίο αληθινά κάθε φορά που το ακούμε, μας συνταράσσει αδελφοί μου.

Οἴμοι, οἶον ἀγῶνα ἔχει ἡ ψυχή, χωριζομένη ἐκ τοῦ σώματος! Οἴμοι, πόσα δακρύει τότε, καὶ οὐχ ὑπάρχει ὁ ἐλεῶν αὐτήν!

Ο τόσο επίπονος αγώνας της ψυχής να εξέλθει εκ του σώματος…Λόγια από την ακολουθία εις κεκοιμημένους…Εκείνο το οίμοι,  εγερτική σάλπιγγα για νεκροζώντανους ανθρώπους. Αλίμονο αν στις αμέτρητες φορές που εκείνη ήχησε τα λόγια τούτα μείναν λόγια βουβά και …ιδιόμελα για λίγους έως ελαχίστους.

Δεν πάνε πολλά χρόνια από τότε που ένας συμπαθής και πολυτάλαντος πασίγνωστος καλλιτέχνης, ο αδελφός μας ο Αθανάσιος, εγκατέλειψε τα μάταια τούτου του κόσμου και μετέστη εξ ημών (προσευχόμαστε για αυτό) εν χώρα ζώντων. Πάλεψε ο αδελφός μας για αρκετό καιρό με τον καρκίνο και έχοντας πλήρη γνώση του ότι ο καιρός του πάνω σε αυτήν τη γη ήταν εξαιρετικά περιορισμένος, έκανε κάτι πραγματικά εντυπωσιακό και πρωτόγνωρο. Λίγες μόλις μέρες προτού κοιμηθεί, πήγε μόνος του στο εστιατόριο που γειτνίαζε με το κοιμητήριο όπου και θα ενταφιαζόταν , κανόνισε το μενού της μακαρίας και το πλήρωσε…Πράγματι ασύλληπτα σπάνιο αυτό που έκανε! Θα έλεγε κανείς πως αυτός ο άνθρωπος δεν φοβήθηκε τον θάνατο… Είχε γενναία ψυχή…ανδρεία ψυχή! Συνήθως εκείνες  τις τελευταίες ώρες, οι περισσότεροι ούτε που θέλουν να ακούνε για την πιθανότητα του θανάτου. Ελπίζουν στην ίαση, στην αντιστροφή της ροής των πραγμάτων, στο…θαύμα! Εκείνος ο …Αθανάσιος φρόντισε, μερίμνησε…τον παρακολουθήσαμε να…κήδεται της μακαρίας του, του δείπνου, του νεκρόδειπνου των φίλων του και των συγγενών του μετά την κηδεία του, την φροντίδα του δηλαδή.  Ευχηθήκαμε λοιπόν εκείνη την ώρα μια άλλη φροντίδα να είχε λάβει επίσης χώρα για τον αδελφό μας τον Αθανάσιο. Να έφυγε και με την ψυχή του τακτοποιημένη εν μετανοία και εξομολογημένος, ενωμένος με τον Ζώντα Θεό και ίσως πριν το φευγιό του… μακάρι να είχε μεριμνήσει για κάτι ακόμα. Να είχε εντρυφήσει στα κορυφαία και άφταστης ποιητικότητας λόγια που ύστερα από λίγες μόλις μέρες ακούστηκαν πάνω από το άψυχο σώμα του.

Οίμοι! Αλίμονο αδελφοί μου αν  ποτέ μας δεν μεριμνήσαμε για κάτι τέτοιο! Για τους πολλούς μακάβριο! Για τους ελαχίστους αληθινά μακάριο! Μην νομίζετε φυσικά πως ο γράφων ανήκει στο…λείμμα.  Μόλις πριν από χρόνια πήρε στα χέρια του έναν ψηφιακό δίσκο με 600 ομιλήματα του μακαριστού Ιεροκήρυκα του Παραδείσου Δημητρίου Παναγόπουλου διαπίστωσε πως στην ακολουθία των ομιλιών υπήρχαν 15 με τον τίτλο : Ερμηνεία Νεκρωσίμου!  Δέος τον κατέλαβε τότε! Μόλις άρχισε να ακούει και να μελετάει τον βαθύ και διαφωτιστικό λόγο του Παναγόπουλου, περιέργως πως εκείνες οι 15 από τις 600 ώρες έμεναν …στην άκρη για αργότερα! Πέρασε αρκετός καιρός και κάποτε οπλίστηκε με θάρρος και ξεκίνησε να τις ακούει! Ω Θεέ μου! Δεν είχε ακούσει ποτέ του τίποτα πιο ελπιδοφόρα αφυπνιστικό!  Ασταμάτητα και επαναληπτικά  ξεκίνησε να ακούει τον φλογερό Χριστοκήρυκα να ερμηνεύει και να ρίχνει φως σε αυτά τα μέχρι πρότινος άγνωρα και σκιαχτερά λόγια των …νεκρών. Διαμάντια κρυμμένα από τα μάτια των πολλών τούτου του μάταιου κόσμου. Εκείνη την ημέρα  που πληροφορήθηκε  για τις κηδείες-φροντίδες του Αθανασίου , σκέφτηκε και ευχήθηκε! Να μπορούσε να απομαγνητοφωνούσε αυτές τις 15 ώρες με τον κυρ Δημήτρη και να τις ενέτασσε μέσα στην εβδομαδιαία ραδιοσυμπόρευση με τους αδελφούς του, να μάθουν όσο το δυνατόν περισσότεροι για τα ουράνια και αιώνια μηνύματα της ακολουθίας προς κεκοιμημένους.  Αδύνατον κάτι τόσο χρονοβόρο δίχως την άνωθεν βοήθεια! Διαθέσιμος χρόνος σχεδόν  ανύπαρκτος!  Έστειλε λοιπόν ο Κύριος που σε όλα απαντά  συνοδοιπόρο μια ευλογημένη ψυχή που ναι , ακούγεται απίστευτο, λάτρευε από μικρός   αυτήν την ακολουθία! Δεν γνωρίζονταν διόλου  μέχρι την στιγμή που εκείνος με πολύ ευγένεια σε ένα μήνυμά του ρώτησε:-Μπορώ σε κάτι να βοηθήσω; -Ναι απάντησε με περίσσιο θράσος…Μπορείς να απομαγνητοφωνήσεις 15 ώρες ομιλίας του Παναγόπουλου;  Είπε μόνο: Να ναι ευλογημένο! Έναν χρόνο μετά μαζί με την κοπιώδη τούτη εργασία, ο διάκονος της…νεκρωσίμου αποκάλυψε και την συγκλονιστική επέμβαση του Κυριεύοντος σε ζωή και θάνατο.

Ακολουθούν λόγια του Π.Β. : «…."... Απ' την κοιλιά της μάνας του που τον έχανες, που τον έβλεπες, στους Ταξιάρχες...

Από τα μικράτα του (όπως λέει και μια ευλογημένη ψυχή), από τον Εξάψαλμο στον γυναικωνίτη με την μάνα του...

Αφού έκανε και το εξής: Σε ηλικία που δεν θυμάται ούτε αυτός (δηλ. πολύ μικρή, του είπαν το κατόρθωμα του εφόσον μεγάλωσε), εωθινή ώρα Κυριακής έφυγε  από το σπίτι και πήγε στην θέση του στον γυναικωνίτη μόνος του, με αποτέλεσμα η μάνα του να τον ψάχνει εναγωνίως μέχρι που τον βρήκε...

Μεγαλώνοντας, το Άγιο Βήμα διαδέχθηκε τον γυναικωνίτη και πλέον από εκεί μέσα υπηρετούσε τον Λειτουργό του Υψίστου σαν ένα παιδάκι από τα πολλά που είχαν οι Εκκλησιές μας τω καιρώ εκείνω...

Τις Κυριακές και τις γιορτές πολλά παιδιά στο Άγιο Βήμα, αλλά στους Εσπερινούς, στα Απόδειπνα της επιστροφής, στις Παρακλήσεις της Μάνας Παναγιάς, στα Μυστήρια γάμους, βαπτίσεις, (που τότε γίνονταν μόνο Κυριακές), μόνο ένα παπαδάκι... πάντα το ίδιο. Φυσικά αν δεν είχε σχολείο,  η Νεκρώσιμη ακολουθία ήταν η αγαπημένη του. (Αυτό βέβαια δεν το ήξερε κανείς άλλος γιατί θα τον περνούσαν για τρελό).

Ο κυρ-Γιώργος ο νεωκόρος (που έκανε τον ψάλτη στους Εσπερινούς) και ο πατήρ Παναγιώτης (ο Θεός να τους αναπαύει), με τον καιρό τον ανέβασαν στο αναλόγιο, μιας και πολλές φορές ήταν οι τρεις τους. Να ένα Τρισάγιο, να ένα Πάτερ ημών, να ένα Πιστεύω, και σιγά-σιγά το παπαδάκι, έγινε ψαλτάκι... Αχ!... Αξέχαστοι εσπερινοί και ας ήταν σε ήχο Πλάγιο του κουτουρού. Ο καιρός πέρασε..., μεγάλωσε, άρχισε να ψάλλει και τις Κυριακές με τους ψάλτες... ώσπου τα φέρε έτσι ο Θεός να αναλάβει μόνος του το αναλόγιο των Ταξιαρχών...

Τροπάρια αμέτρητα... ψαλμοί αμέτρητοι... αλλ' όμως... τα Νεκρώσιμα ήταν η αδυναμία του. Δεκάδες cd με ψαλμωδίες, με διαφόρους ψαλμούς, αλλά όσα κι αν είχε θεωρούσε ότι η συλλογή του είχε ένα κενό. Έψαχνε απελπισμένα σε cd την Νεκρώσιμο Ακολουθία. Χρόνια ολάκερα να μην μπορεί να βρει ολοκληρωμένη την ακολουθία αυτή. Ο Θεός όμως τον οδήγησε με τα χρόνια στο αναλόγιο της Αγιά Σοφιάς στην ψαλτομάνα Θεσσαλονίκη και έτσι βρήκε και το cd  ολόκληρης της Νεκρώσιμου Ακολουθίας από τον Λέοντα των αναλογίων.

Αυτό το cd έμελλε να γίνει η αιτία, ώστε να συνδεθεί ακόμη περισσότερο μ' αυτήν την ακολουθία. Πλέον όλα τα άλλα παραμερίστηκαν και αυτό είχε μόνιμη θέση  στο ράδιο-cd του αυτοκινήτου του, καθότι περνούσε και πολλές ώρες στο αυτοκίνητο του λόγο εργασίας. Την άκουγε πολύ συχνά γιατί του θύμιζε την προσωρινότητα του κόσμου τούτου και έβλεπε με άλλη ματιά τον μάταιο αυτόν κόσμο.

Σαν ψάλτης δεκάδες αν όχι εκατοντάδες  Νεκρώσιμες ακολουθίες, σαν συγγενείς, σαν φίλος, σαν γνωστός, άλλες τόσες... αμέτρητες φορές το cd, με αποτέλεσμα να έχουν τυπωθεί στο μυαλό του τόσες φράσεις απ' αυτήν την ακολουθία. Τι να πρωτοθυμηθεί.... με αποκορύφωμα το:

"Ομοι, οον γνα χει ψυχή, χωριζομένη κ τοσώματος! Ομοι, πόσα δακρύει τότε, καοχ πάρχει ὁ ἐλεν ατήν..."

Αλλ' όμως... ο Θεός του άνοιξε μπροστά του έναν ακόμη δρόμο για να γνωρίσει πολλά περισσότερα απ' αυτά που ήξερε μέχρι τότε. Ναι πράγματι, μπορεί πλέον να αναφωνήσει ότι "Ποτέ δεν είναι αργά!!!" για την διατριβή του , δοξάζοντας τον Πανάγαθο Κύριο και ευχαριστώντας Τον που οικονόμησε  να εργαστεί σ' αυτό το πνευματικό αμπελάκι προς Δόξαν Θεού και πνευματικής ωφέλειας ψυχών.

…. αισθάνομαι ανείπωτη χαρά αλλά και ταυτοχρόνως μεγάλη ευθύνη για το πώς πρέπει να παρουσιασθώ ενώπιον του Άγιου Θεού όταν έρθει η ώρα της αναχώρησης μου απ' τον μάταιο τούτο κόσμο. Όλα αυτά που κατέγραψα έχουν τυπωθεί μέσα στο μυαλό μου. Ο φωνή του κυρ-Δημήτρη αντηχεί μέρα νύχτα στα αυτιά μου. Άλλο πράγμα να ακούς μια ομιλία που περνά και φεύγει και άλλο πράγμα αυτού του είδους η διαδικασία

              

Πασχάλης το όνομά του ! Αναστάσιμο και αυτό όπως το Αθανάσιος !

Ο Αθανάσιος που φρόντισε ακόμα και το τραπέζι των συγγενών και των γνωστών μετά την κηδεία του…Στα ψάλματα που ακολουθούν εκείνο το  δεύτε τελευταίον ασπασμό, αρκετά παλαιότερα υπήρχαν πολλά ακόμα τέτοια προσόμοια, που με την πάροδο του χρόνου για λόγους συντομίας και οικονομίας στη…δυσνόητη για το κοσμικό μας φρόνημα αλήθεια, παραλείφθηκαν και σχεδόν ξεχάστηκαν…Ένα από εκείνα λέει μεταξύ άλλων  τα εξής:  Ότε εκ του σώματος ψυχή μέλλει μετά βίας αρπάσθαι υπό αγγέλων φρικτών, πάντων επιλάθεται των συγγενών και γνωστών και φροντίζει τα μέλλοντα κριτήρια στήναι τα της ματαιότητος και πολυμόχθου σαρκός… Ω να φρόντιζε ο άνθρωπος της ψυχής του τα μέλλοντα και αιώνια μακριά απ΄ο,τι το πρόσκαιρο και μάταιο πολύμοχθο αδελφοί μου. Είναι μεγάλη η φροντίδα αυτή που ξεκινά σε αυτόν τον κύκλο των εκπομπών! Να εντρυφήσουμε σε αυτά τα νοήματα! Να αποδιώξουμε τον ύπνο της πλάνης που επιφέρουν οι ακαιροφάνταστες μέριμνες της ματαιότητας. Να εμβαθύνουμε σε εκείνα που κάποτε θα ακούσει στα σίγουρα η ψυχή μας! Μην την αφήσουμε καθεύδουσα και απληροφόρητη για αυτά τα σπουδαία. Μην την τρομάξουμε με όσα υποτιθέμενα μακάβρια, πεισιθάνατα και άχαρα τάχα  θαρρεί πως ακούγονται στην συγκλονιστική τούτη ακολουθία. Μακάρια και χαρμόσυνα ουράνια είναι όλα αυτά που ακολουθούν. Μακαρία η οδός, η πορεύει σήμερον…θα ακουστεί…Ευτυχισμένος ο δρόμος που ετοιμάστηκε… Φρόντισε έτσι να είναι αδελφέ μου… ταλαίπωρε εαυτέ μου, Αθάνατε!

                                                                    Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 7 εκπομπών αφιερωμένων στην ερμηνεία της ακολουθίας εις κεκοιμημένους υπό μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου.

24 Απρ 2022

Άλλο μακάβριο και άλλο μακάριο! (Χριστός Ανέστη κυρ- Δημήτρη μας!)

 

Χθὲς συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι! Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη ο Κύριος των πάντων! Ο Κύριος της Ζωής και του θανάτου! Πόσο αλλιώτικα της καρδιάς τα χείλη, πρέπει να προφέρουν τούτο το αιώνιο άγγελμα μαζί με το πρσδοκώ Ανάστασιν νεκρών! Όλα νέα! Κάθε φορά! Χωρίς παύση! Με ελπίδα ιλαρή και ανέσπερη! Με αφοβιά θανάτου! Να ξεριζωθεί το β από το μακάβριο! Να γίνει ο θάνατος πέρασμα μακάριο! Να κολλήσει το Α σιμά στον θάνατο που σπέρνει τρόμο και σκοτάδι! Η Εκκλησία του Εσταυρωμένου Ναζαρηνού Ιησού Χριστού, η στρατευομένη και η θριαμβεύουσα, αντηχεί το Αληθώς Χριστός Ανέστη! Χαιρετάμε με αυτό το αιώνιο μήνυμα, ζώντες και ιδίως τους κεκοιμημένους! Εκείνους που ζουν προεορτίως την αιώνια γιορτή!

Πεντηκοστάρι παγχαρμόσυνο ξεκινά! Με μακάρια λόγια θα ασχοληθεί τούτη η σειρά των επτά εκπομπών! Σε δρόμους ευτυχισμένους θα πορευθεί! Για πολλά χρόνια σκεφτόμασταν αυτήν την μετάδοση με άγια και ελπιδοφόρα λόγια,  μέσα στο Τριώδιο των ρόδων! Ελέησε ο Κύριος! Κάποιοι σίγουρα θα παραξενευθούν! Ας βαθύνει ο λογισμός μας και θα κατανοήσουμε, πως δεν διψάει το μέσα μας  για τίποτε άλλο από το να προσδοκά την Ανάσταση! Έχουμε χρέος στη ψυχή μας, κάποτε να σταθούμε απέναντι σε αυτά τα λόγια τα μακάρια! Θα έχουμε πεπειραμένο και Άγιο ιχνηλάτη σε αυτούς τους δρόμους! Τον μακαριστό Ιεροκήρυκα του Παραδείσου , τον κυρ-Δημήτρη τον Παναγόπουλο! Θα μας μιλήσει για όσα συνήθως σπεύδουμε να αποφύγουμε! Εκείνο το β από το μακάβριο, βάσανο και βάρος που βοά το Ανάστα στις ψυχές μας! 15 ομιλήματα του μακαριστού Χριστοκήρυκα για την ακολουθία εις κεκοιμημένους! Ωκεανός θείων μηνυμάτων! Κάποια ευλογημένη ψυχή, συνεργάτης της εκπομπής, εργάστηκε κοπιωδώς αλλά κυρίως προσευχητικώς τα μετέφερε στο χαρτί! Εμείς με τη σειρά μας αποθησαυρίσαμε κάποια συνταρακτικά αφυπνιστικά, εκτενή αποσπάσματα, διανθισμένα από κείμενα και περιστατικά από τα Χριστιανά και οσιακά  τέλη του ευλογημένου και Θεοκλήτου εργάτη του Ευαγγελίου! 

     

Σε κάθε ξεκίνημα αυτής της σειράς των εκπομπών  μέσα στο Πεντηκοστάριο νοερώς θα πηγαίνουμε στο ταπεινό του μνήμα για να του πούμε το: Χριστός Ανέστη κυρ-Δημήτρη μας!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από σειρά 7 εκπομπών(Χριστός Ανέστη κυρ-Δημήτρη μας!) αφιερωμένων στην ερμηνεία της ακολουθίας εις κεκοιμημένους,  υπό μακαριστού Δημητρίου Παναγόπουλου.

22 Απρ 2022

Κάντε ησυχία! Μιλάει ο Θεός!

Νύχτωμα Μεγάλης Παρασκευής! Και οι πιο σκληροί μαλακώνουν μπροστά στη θυσία του Θεανθρώπου Ιησού. Έτσι τουλάχιστον μας υπαγορεύει να νιώθουμε και να σκεφτόμαστε, ο αγαθός λογισμός. Ακόμα κι οι αλειτούργητοι, κι  οι αλιβάνιστοι, όπως θα’  λεγε και ο κυρ-Αλέξανδρος, όλοι οι Χριστιανοί Ορθόδοξοι, κατά τη διάρκεια των εγκωμίων, βρίσκονται μέσα στις Εκκλησίες! Ελάχιστοι απουσιάζουν! Κρατούν κεριά αναμμένα, κάποιων τα μάτια δακρύζουν, άλλοι απολαμβάνουν τα μελωδήματα και τις φωνές των ψαλτών, πολλοί ανεβαίνουν εθιμικά και στο ψαλτήρι…

-Πρόσεξε μη στάξει το κερί στο καινούργιο κουστούμι! Έχε το νου σου τώρα που θα βγούμε στην περιφορά! Ω γλυκύ μου Έαρ, γλυκύτατό μου τέκνο…και έπειτα το ούζο με τα καλαμαροχτάποδα! -Χωρίς λάδι , μη μας βρει και καμιά συμφορά! Και καμιά ντοματούλα κομμένη γαρύφαλλο , καμιά ελιά , κανένα παξιμάδι..Ε που θα πάει, θα περάσει…Ένα βράδυ είναι, θα περάσει μέχρι αύριο! Να κοινωνήσουμε στην πρώτη Ανάσταση και έπειτα τρώμε!

Φαίνονται λίγο κωμικά όλα τα παραπάνω, αλλά πιστέψτε μας έχουν ακουστεί, είτε σε περιφορά Επιταφίου, είτε ακόμα και στην ώρα των Εγκωμίων! Την ώρα που ο θύτης κηδεύει το θύμα του! Το έλεγε αυτό ο μακαριστός Ιεροκήρυκας του Παραδείσου, ο κυρ Δημήτρης ο Παναγόπουλος! Πού αλλού έχουμε συναντήσει κάτι τέτοιο; Συνήθως ο δολοφόνος είτε φυγοδικεί, είτε είναι προφυλακισμένος…Μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή συμβαίνει να πηγαίνει ο θύτης στη κηδεία του θύματος, σαν σε πανηγύρι! Ορθόδοξη Ελλάδα, 2017 χρόνια μετά Χριστόν! Να ζητήσω συγγνώμη από σένα συναμαρτωλέ αδελφέ μου, που δεν σε αφορούν και που βρίσκεις τόσο υπερβολικά  όλα τα παραπάνω και ανάρμοστα να ακούγονται σε μια καθωσπρέπει εκπομπή Εκκλησιαστικού Ραδιοφώνου, μέσα σ’ αυτές τις Άγιες μέρες! Ας μεταφερθούμε λοιπόν σε μια άλλη στιγμή της ίδιας ακολουθίας. Την ώρα που σηκώνεται ο ευωδιαστός λουλουδοστόλιστος Επιτάφιος και όλοι περνάμε από κάτω και μάλιστα κάποιοι,  3 φορές! Κάτω από το νεκρό και άψυχο σώμα του Πλάστη μας! Άλλος συντετριμμένος βάζει μετάνοια εκείνη την ώρα κάτω απ’ τον ενταφιασμένο Ιησού, άλλος περνάει για να υποχωρήσει ο επίμονος πονοκέφαλος και άλλος για το καλό, επειδή έτσι το βρήκαμε απ’ τους παππούδες και τους γονήδες μας! Τελείωσε το πέρασμά μας λοιπόν και μπαίνουμε ξανά μέσα στο Ναό. Οι μισοί βέβαια και παραπάνω έχουν ήδη αποχωρίσει!

- Που πάτε; Έχει κι άλλο; Καλά, ερχόμαστε! Να πάρουμε και κανένα λουλούδι! Συνηθίζεται αυτό για ευλογία! Για το καλό!

Οχλαγωγία! Όχι ευλογία! Μια αλλαχόθεν υποκινούμενη αναστάτωση…Παρατηρήστε λοιπόν εκείνη τη στιγμή κάτω από  κάποια κουρασμένα βλέμματα δυσφορίας, την ώρα που με νοήματα οι περισσότεροι κάνουν παρατήρηση να επιταχυνθεί το τέλος…εκείνη την ώρα ο ψάλτης αρχίζει κάτι να διαβάζει…

-Ἀνάστα, Κύριε, βοήθησον ἡμῖν. Ὁ Θεός, ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν. Προφητείας Ἰεζεκιὴλ τὸ Ἀνάγνωσμα!

«…Ο Κυριος είπε προς εμέ· “υιέ ανθρώπου, είναι δυνατόν να αποκτήσουν ζωήν τα οστά αυτά;” Και εγώ είπα· “Κύριε Κύριε, συ γνωρίζεις τι μπορεί να συμβή με αυτά”. Ο Κυριος μου ειπέ· “προφήτευσε δια τα οστά αυτά και ειπέ τα εξής· Τα οστά τα ξηρά ακούσατε τον λόγον του Κυρίου. Αυτά λέγει ο Κύριος εις αυτά τα ξηρά οστά· ιδού, εγώ φέρω εις σας πνεύμα ζωής, θα δώσω εις σας νεύρα, θα σας καλύψω με σάρκας, θα απλώσω επάνω εις σας δέρμα και θα δώσω το Πνεύμα μου εις σας. Θα αποκτήσετε ζωήν και θα ζήσετε. Ετσι δε,  θα μάθετε, ότι εγώ είμαι ο Κύριος”….» (Ιεζ. 37,4 -6. Απόσπασμα σε μετάφραση)            

Θα είμασταν υπερβολικοί αν λέγαμε οτι στους 100 οι 95 ούτε που γνωρίζουν, oύτε που φρόντισαν ποτέ τους να μάθουν τι διαβάζεται από τους ψάλτες εκείνη τη στιγμή της επιστροφής του Επιταφίου, ανεξαιρέτως σε κάθε Εκκλησία;

Κι όμως, εκείνη τη στιγμή που οι περισσότεροι απαξιώνουμε και θεωρούμε ίσως ακόμα και περιττή, μιλάει ο ίδιος ο Θεός και μας αποκαλύπτει την πιο συγκλονιστική και αναντίρρητη αλήθεια της πίστης μας! Μας αποκαλύπτει ότι θα αναστηθούμε! Και τονίζεται το Προσδοκώ Ανάστασιν νεκρών, που δυστυχώς όλοι μας, μηχανικά και μόνο επαναλαμβάνουμε!

Είναι η πιο ακλόνητη αλήθεια και πραγματικότητα στη ζωή μας, μαζί με το θάνατο του σώματός μας! Και απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως! Σε σένα αδελφή μου, που μαυροφορέθηκες και έχεις να πατήσεις το πόδι σου στην Εκκλησία τρία ολόκληρα χρόνια, γιατί λες πως έχεις πένθος, επειδή έχασες τον άνθρωπό σου, λες και είχες να κάνεις με ένα άψυχο αντικείμενο! Σε μένα που με κύκλωσαν ένας αγωνιώδης φόβος θανάτου και κίνδυνοι που με απειλούν να με στείλουν στον Άδη!...περιέσχον με ὠδῖνες θανάτου, κίνδυνοι ᾅδου εὕροσάν με·…(Ψαλμ.114,3)

Μιλά και πάλι ο Θεός: Πλανάσθε μη ειδότες τας γραφάς…( Ματθ.22,29)

Ας κάνουμε λοιπόν έστω για λίγο ησυχία! Φέτος για πρώτη φορά! 

Υπόσχεται ο Θεός! Μιλάει ο Θεός!

Νώντας Σκοπετέας

Μεγάλη Εβδομάδα 2017

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή του 2017.

Μεγάλη Εβδομάδα 2022...

Υγ. 1) Ας προσευχηθούμε για όλους μας και ιδίως  για κάποιους,  οι φωνές των οποίων... ακούγονται σε αυτήν την προς πενταετίας εκπομπή, να φτάσουμε όλοι  στο επίγειο τέλος μας,  όχι ως ακροατές αλλά ως ποιητές του Θείου Νόμου...

Υγ.2)Για όσους, όπως τον γράφοντα, ελέγξουν τα του παραπάνω κειμένου, ας μην απελπιστούν...Ας θυμηθούμε την Αγία Μαρία την Αιγυπτία.

Όπως εμείς ακολουθούμε... ανακόλουθα  τον επιτάφιο του Σωτήρος Χριστού, έτσι και εκείνη μπήκε κάποτε στη σειρά,, ακολουθώντας σε μια ανακόλουθη πομπή  τους εραστές της προκειμένου να προσκυνήσουν τον Σταυρό του αναμαρτήτου Θεανθρώπου...

Όπως εκείνη ελέγχθηκε από την Θεόσδοτη συνείδησή της και παιδαγωγικά εμποδίστηκε να εισέλθει στο Ναό της Αναστάσεως, έτσι και εμείς να συναισθανθούμε το Ποιόν ακολουθούμε και ας κατανυχθούμε όχι ψευδοεβλαβώς μα αληθινά και ας κλάψουμε τις αμαρτίες μας και με τα δάκρυά μας να μυρώσουμε  τον τάφο Αυτού που συνεχώς ανασταυρώνουμε...   

 

 

 

 

 

21 Απρ 2022

Τα ξεχασμένα παραμύθια…(Εις μνήμην Κώστα Καρακάση)

 

Δεν θα σας μιλήσω μόνο για τον κύριο Καρακάση, τον ποιητή, τον πολυβραβευμένο συγγραφέα ευπώλητων βιβλίων, τον ευπατρίδη και φιλόπατρη, μα για τον κύριο Κώστα τον Φιλόχριστο και αγαθό, που τούτες τις μέρες θα συναντηθεί για τρίτη φορά με τον Δίκαιο Κριτή στον Ουράνιο Θρόνο του.

Σαράντα μέρες κύλησαν σχεδόν από την κοίμησή του και θα ήθελα να μείνουν στο χαρτί κάποιες λιγοστές θύμησες, που μαρτυρούν ότι τούτος ο άνθρωπος πέρασε από εδώ, αφήνοντας χνάρια σε χώμα ποτισμένο από δάκρυα μετανοίας και αληθινής ζωής.

 Ήταν παραμονές μεγάλης Εβδομάδας πριν από αρκετά χρόνια όταν πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο του. «Ιστορίες για τον Θεό και τον άνθρωπο» ο τίτλος του. Είχε εκδοθεί και παλαιότερα με άλλον τίτλο: «Τα ξεχασμένα Παραμύθια».  Εννιά διηγήματα για τα θαυμάσια του Σωτήρος Χριστού. Ξεχασμένες παραμυθίες σε έναν κόσμο, που βυθίζεται ολοένα και μεσοπέλαγα σε φουρτούνα, έχοντας σφιχταγκαλιάσει τη δήθεν σωστική  λογική των πολλών του σωτήρων…

Διάβασα τότε πρώτα το οπισθόφυλλο του κυρίου Κώστα:

 …Εννιά θαύματα που κάποιοι τα έζησαν, άλλοι τα άκουσαν και τα κληροδότησαν στους πρόθυμους ακροατές, εκείνους που πάντα αποζητούν το δικό τους θαύμα. Η Ζωή μας απέχει μόλις ένα βήμα από ένα τέτοιο αίτημα προς τον Θεό. Οι απαρχές αυτού του βιβλίου ανήκουν σε χρόνια παλιά, τότε που η γιαγιά μου η Αθηνά έσπερνε στο διψασμένο μου μυαλό τις ιστορίες αυτές σαν να 'ταν αληθινές μέχρι που έκρινα πως άξιζε τον κόπο να τις μεταδώσω και εγώ με την σειρά μου, όπως θα έκανε κάθε παππούς στα εγγόνια του.

Και έπειτα ταξίδεψα με τους τόσο αληθινούς ήρωές του, με τις απαλές ψυχές τις ευγενικές, τις διψασμένες για ανοιχτό Ουρανό.  Τόσο πολύ με σαγήνεψε η γραφή του, που θέλησα εκείνη την μεγάλη Εβδομάδα μια   από τις εννιά διηγήσεις, οι 2 επισκέπτες,  να μεταφερθεί στο ραδιόφωνο στις Ιστορίες Μεγαλοβδόμαδου. Έτσι και έγινε, αφού πρώτα ο κύριος Κώστας έδωσε την δακρυσμένη του άδεια…Τότε ήταν που μου αποκάλυψε πως είχαμε κοινό πνευματικό πατέρα, τον μακαριστό παπά Λιά μας! Και ο παππούλης ύστερα και σε ανύποπτο χρόνο,  με διαβεβαίωσε  πως στα πολλά χρόνια που κάτω απ’  το πετραχήλι του αλάφρωνε ψυχές, η εξομολόγηση του Κωνσταντίνου του, ήταν από εκείνες που τον συγκλόνισαν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη του, για την ολοσχερή αλήθεια της!

 Κύλησαν τα χρόνια και φτάσαμε στις μέρες που ένα  τρύπιο σωσίβιο, αυτό της λογικής, προσφέρθηκε με τον πλέον επίσημο τρόπο στους απειραρίθμους του κακού ποταμοφόρητους αβοηθήτους (Αποκ.12,15) μιας ναυαγισμένης πέρα ως πέρα εποχής. Ο κύριος Κώστας, έγκλειστος… για το καλό του,  μέσα από το δωμάτιο του γηροκομείου πλέον, προσπαθούσε κάθε μέρα να επικοινωνεί, να μεταδίδει την ξεχασμένη ελπίδα, την αγνοημένη βεβαιότητα του αιωνίου, την λησμονημένη αλήθεια της ψυχωσόστριας πίστης. Το παρεκκλήσι του Αγίου Δαυίδ του Γέροντος εντός του ιδρύματος,  έγινε η καταφυγή του. Εκείνος το φρόντιζε καθημερινά, έχοντάς το έτοιμο για να λειτουργηθεί, μόλις η… κανονικότητα θα χορηγούσε την άδεια προς τούτο. Ένα πρωινό με πήρε στο τηλέφωνο:

Παιδί μου θέλω να σε παρακαλέσω για κάτι, αν είναι μπορετό…Θέλω να μεριμνήσεις να έχει η Αγία τράπεζα της Εκκλησούλας μας Ευαγγέλιο και Ιερατικό! Σε παρακαλώ! Θέλω και λίγα βιβλιαράκια με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας, να τα μοιράσω εδώ στους ανθρώπους να τους λένε καθημερινά!

Σαν παιδί χάρηκε μόλις έπειτα από λίγο καιρό, τοποθέτησε με τα χέρια του στο Ιερό  τα Αγιωτικά βιβλία, να τα βρει ο παπάς και να τον μνημονεύει πλέον ισοβίως στους διακονήσαντες και ευεργέτες του Ιερού Ναού τούτου… Τους Χαιρετισμούς τους μοίρασε αμέσως σε όλους τους φιλοξενούμενους αναγκεμένους, μα και στο στοργικό προσωπικό του Γηροκομείου του Ναυπλίου.

Τα επόμενα Χριστούγεννα ζήτησε να πάω να τον δω. Από το παράθυρο που με περίμενε, μαζί με τις πολλές ευχές του,  μου έδωσε μια μεγάλη τσάντα.

-Αυτά στα δίνω για να με θυμάσαι παιδί μου! Θα φύγω όπου να ναι! Είναι ένας τρίτομος  συναξαριστής, για να μελετάς κάθε μέρα εκείνους που πορεύτηκαν μόνο με την πίστη! Και είναι κάτι ακόμα μέσα! Είναι η πρώτη μου και παντοτινή Αγία Γραφή! Μου την χάρισε παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1954 ο τότε  πνευματικός μου ο πατήρ Προκόπιος! Αγιασμένη μορφή!

Σε παρακαλώ πολύ να την διαβάζεις και  να μας μνημονεύεις και τους δυο!  Άντε πήγαινε τώρα και μη μας ξεχνάτε! Τις Κυριακές ιδίως! Ένα αντίδωρο έστω να μου φέρνεις παιδί μου, εδώ να μου το δίνεις από το παράθυρο!

Έφυγα αμίλητος και συγκλονισμένος από την αγάπη του την προνοητική μα και το παράπονό του! Τακτοποιημένη ψυχή, παραμυθητική! Σαν άνοιξα την Αγία Γραφή του  την πολυδιαβασμένη με τα κιτρινισμένα από χρόνια δακρυσμένα φύλλα της, ένιωσα πως δεν υπάρχει πιο σπουδαίο δώρο από άνθρωπο σε άνθρωπο από την αφτιασίδωτη αλήθεια της ψυχής του.

Κοιμήθηκε ήσυχος και ειρηνικός, ένα Σάββατο των ψυχών μέσα στην Μεγάλη Τεσσαρακοστή! Ευχηθήκαμε ο παπά Λιάς και ο πατήρ Προκόπιος να τον περιμένουν πάνω,  στα φωτεινά δώματα του Παραδείσου, τα λουσμένα από άδυτο Φως, να σεργιανάνε μαζί ελεύθερα χωρίς…περιορισμούς και να θυμούνται πολλά  ξεχασμένα παραμύθια, ζώντας το θαύμα του ανεσπέρου αιωνίου Φωτός. Κάθε Μεγάλη Εβδομάδα ιδίως θα τον θυμάμαι μαζί με την καρτερούσα Ιουλία του και τον Πέτρο της  που κάποτε επέστρεψε…

Και ήταν νύχτα Αναστάσεως!

Τότε που όλες οι ψυχές γιορτάζουν την εορτή των εορτών!

 Χριστός Ανέστη κύριε Κώστα! Αδελφέ μας αγαπημένε! Εσύ μη μας ξεχνάς!

Νώντας Σκοπετέας

Εις μνήμην Κωνσταντίνου Καρακάση.

Μεγάλη Εβδομάδα 2022

 https://soundcloud.com/promachos1/qczqvnosd8xs?in=promachos1/sets/istories-megalovdomadou


 

17 Απρ 2022

Κάθε Μεγάλη Πέμπτη…

Μεγάλη Εβδομάδα έφτασε πάλι! Των Αγίων Παθών η Εβδομάδα! Του Θείου Δράματος! Της καρτερίας! Της προσμονής! Ιερή αποκαραδοκία! Ψυχής συγκλονισμός! Πόσο κρατά; Πότε λήγει; Πότε θα επανέλθουμε στη θλιβερή κανονικότητά μας; Υπάρχουν ψυχές αδελφοί μου που διάγουν συνεχώς μια ατέλειωτη Εβδομάδα των Παθών! Τα προσωρινά δάκρυα της συγκίνησης για τον Χριστούλη που σταυρώσανε, αυτά που υγραίνουν τα δικά ΜΑΣ τα μάτια, σ΄εκείνων μένουν αστέγνωτα, γιατί συνεχώς αντικρίζουν έναν μόνιμα Εσταυρωμένο Θεάνθρωπο,  γιατί δεν παύει ποτέ να ξεβγαίνει από τα διψασμένα Του χείλη, εκείνο το παράπονο, που δυο χιλιάδες τόσα χρόνια, κάθε Μεγάλη Πέμπτη βράδυ ακούγεται διάχυτο ανάμεσα στα 12 Ευαγγέλιά Του! Ω μνήμη και ανδρεία αυτομεμψία! Αλήθεια θλιβερή,  σαν πλησιάζει ο Κύριος προς το Εκούσιον Πάθος! Όλους ΕΜΑΣ ρωτά…

«Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα; 

τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην.

Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ 

ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε.

 Οὐκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά ἔθνη κἀκεῖνα με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· 

κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον».

( Αντίφωνο Μ.Πέμπτης)

Στη μέση ο Εσταυρωμένος. Καρφωμένη η αγκαλιά Του! Γερμένη η κεφαλή Του! Όπου κι αν σταθείς, το παραπονεμένο Του βλέμμα  σε ακολουθεί. Προσπαθείς να το  αποφύγεις…Του φοράς στεφάνι με λουλούδια, του ανάβεις κεριά και θυμίαμα! Δακρύζεις στο Σήμερον κρεμάται και στο εξέδυσάν με…Λίγο πριν όμως Τον άκουσες να σε ρωτά! Ναι, για σένα αδελφέ  μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, ΕΙΝΑΙ αυτές οι ερωτήσεις! Το παράπονο Εκείνου που δωρεάν εμίσησες! Εσύ τέκνο του Νέου Ισραήλ αντί να Τον αγαπήσεις ευγνωμόνως εξ όλης καρδίας ακόμα τον προσηλώνεις στον Σταυρό . Βρες επιτέλους την τόλμη να Του μιλήσεις και εσύ! Βάλε αρχή τούτο το σουρούπωμα της Μεγάλης Πέμπτης! Κοίταξέ Τον λοιπόν και πες Του:

Είμαι όλοι εκείνοι για τους οποίους είπες το ου γαρ οίδασι Κύριε!

 Παράνομος προδότης  έγινα μέσα σε λίγες μέρες από του Ωσαννά κραυγαστής και μαθητής σου…

Εγώ ο αιχμάλωτος, απόλυσα  τον Βαρραβά και καταδίκασα εσένα τον Ελευθερωτή μου!

Απύλωτο το στόμα μου, σε φτύνει και σε βλαστημά  και Εσύ Κύριε δεν αποστρέφεις το πρόσωπό σου!

Σε ράπισα με τα χέρια και σε αντίκρισα φθονερά με τα μάτια που εσύ Εσταυρωμένε μου Φωτοδότη  έπλασες!

Σε πότισα χολή βγαλμένη από πηγάδι συντετριμμένο, εγώ ο αχάριστος  που χόρτασα με το θρέμμα σου το ουράνιο και γεύτηκα  από το αστείρευτο Ζωντανό  νερό σου.

Κέντησα την πλευρά σου με λόγχη εγώ ο αμνήμων φονευτής,  που την Ερυθρά διέσχισα με της ράβδου σου τον Σταυρό!

Τόσες ατιμίες, τόσα αγκάθια , τόσα φραγγέλια …εγώ βαστώ και Εσύ ακόμα υπομένεις…

 Δεν έγινα νέος όπως με ευλόγησες…Έμεινα παλιός, τυφλοπάνι φορώντας πάνω στης ψυχής μου τα όμματα…

Δεν είμαι Κύριε ο Άγιος Ληστής, μηδέ ο Πέτρος Σου!

Καμώνομαι μόνο,  κάθε Μεγάλη Πέμπτη μόλις  ακούω τα δώδεκα καρφιά στα άρθρα σου τα άχραντα!

Δοξάζω τη μακροθυμία Σου Κύριε για  όσο βαστά ο χτύπος τους…

Και έπειτα συνεχίζω να σεργιανώ στον λογικό σου Παράδεισο, τριήμερους αιώνες σπαταλώντας…  

Νώντας Σκοπετέας

Μ.Εβδομάδα 2022

 

 

9 Απρ 2022

Για κάθε ναυάγιο και ένας Ζωσιμάς…


Για κάθε βδελυρό πάθος, για κάθε ρυπαρό λάθος, για κάθε έκλυτη αποστασία από το Θείο θέλημα στέλνει ο Κύριος παραμυθία και ελπίδα να συντρίψει την χάρυβδη της απόγνωσης και της λύπης, σαν η λυσσασμένη δίνη της απελπισίας γυρεύει αχόρταγα να καταπιεί την άσωτη ψυχή σου. Είναι ο μετανοημένος μαθητής που πρόδωσε και αρνήθηκε τρις, μα αποκαταστάθηκε σαν έκλαψε πικρά και τριπλά ξανακαινούργιωσε την αγάπη του και την αφοσίωσή του στον Υιό του Θεού του Ζώντος! Είναι ο Θωμάς που δεν τον κατάπιε ο κλύδωνας της απιστίας, μα  γύρεψε το βίωμα και η  καρδιά του  να πιστέψει! Όχι μόνο τα μάτια του και τα αυτιά του! Ελέω Θεού, εντός του έψαξε και βρήκε την Βασιλεία των Ουρανών! Είναι τόσοι ληστές, πόρνοι, μοιχοί, φονιάδες ανελεήμονες, σκληρόκαρδοι,  των κάθε λογής  ειδώλων   πρώην δεσμώτες, που ναι, είναι αλήθεια θαυμαστή , μπήκαν τιμητικά στο συναξάρι και στο Ευαγγέλιο και στο βιβλίο της ζωής το αθάνατο! Για κάθε πάθος, για κάθε λάθος, για κάθε φριχτή αποστασία και ένας Άγιος που ξαναγεννήθηκε μόλις τα λέπια έπεσαν από τα μάτια του στο άληστο ταξίδι προς της Δαμασκού την λύτρωση, προς του Ιορδάνη την απαράκλητη μα τόσο εξιλεωτική έρημο…Εκείνη που πάντοτε θα νεκρώνει τον κόσμο και θα ανασταίνει τους πρώην χαμένους στην διαφθορά των Θεόσδοτων αρετών.   

 

….«Και τώρα Αββά μου, εκπλήσσομαι, πως η θάλασσα ανέχθηκε τις ασέλγειές μου! Πως δεν άνοιξε η γη το στόμα της, για να με καταπιεί ζωντανή ο Άδης, που παγίδεψα τόσες πολλές ψυχές! Αλλά, καθώς φαίνεται ο Θεός ζητούσε τη μετάνοιά μου, γιατί δεν θέλει το θάνατο αμαρτωλού, αλλά περιμένει με μακροθυμία για να δεχτεί την επιστροφή του. Έτσι λοιπόν με τόση πολλή βία, φτάσαμε στα Ιεροσόλυμα. Όσες δε μέρες πριν τη γιορτή έμεινα στην πόλη, η ζωή μου υπήρξε η ίδια, μάλλον δε χειρότερη, γιατί δεν αρκέστηκα μόνο σ' αυτούς τους νέους που μαζί τους ασελγούσα στο πλοίο, αλλά και πολλούς πολίτες και ξένους μόλυνα». «Πίστευε, Αββά Ζωσιμά, ότι πέρασα 17 χρόνια σ' αυτή την έρημο παλεύοντας εναντίον των παραλόγων επιθυμιών μου, γιατί κάθε φορά που γευόμουν τροφή, επιθυμούσα τα κρέατα και τα ψάρια, που υπήρχαν στην Αίγυπτο, ως και το κρασί που μου άρεσκε, όταν ήμουν στον κόσμο. Ενώ εδώ, ούτε νερό είχα να πιώ και γι' αυτό υπόφερα φοβερά από την έλλειψή του. Επίσης μου ερχόταν η επιθυμία για τα αισχρά τραγούδια, που πάντοτε μ' αναστάτωνε και μ' έσπρωχνε για να τραγουδώ τα τραγούδια των δαιμόνων, που είχα μάθει. Αμέσως όμως, με δάκρυα στα μάτια και με κτυπήματα στο στήθος, έφερα στη σκέψη μου τη συμφωνία που υπόγραψα πηγαίνοντας στην έρημο. Παρευρισκόμουνα νοερά μπροστά στην εικόνα της Παναγίας της Θεοτόκου, της αναδόχου μου και την παρακαλούσα με δάκρυα να διώξει τους λογισμούς, που βασάνιζαν την άθλια μου ψυχή. Όταν δε δάκρυζα πολλήν ώρα και κτυπούσα το στήθος μου, έβλεπα από παντού να λάμπει γύρω μου φως και από τότες, μετά την τρικυμία, βασίλευε ειρήνη μέσα μου»…..

….«Τους λογισμούς δε που με ωθούσαν και πάλι στην πορνεία, πώς να σου τους διηγηθώ, Αββά; Μια φωτιά άναβε μέσα στην ταλαίπωρη καρδιά μου, που μ' εφλόγιζε ολόκληρη και ερέθιζε την επιθυμία της πορνείας. Αμέσως δε μόλις με πρόσβαλλε τέτοιος λογισμός, έπεφτα στη γη και έβρεχα με δάκρυα το έδαφος, επειδή νόμιζα ότι, αυτή που μου εγγυήθηκε, παρευρισκόταν ενώπιον μου, σαν προστάτης και μου επέβαλλε τιμωρίες για την παραβίαση».

….«Δεν σηκωνόμουνα από τη γη, έστω κι' αν περνούσε το εικοσιτετράωρο, μέχρις ότου το φως εκείνο, το γλυκό, έλαμπε γύρω μου και έδιωχνε τους λογισμούς που μ' ενοχλούσαν. Τα μάτια λοιπόν, της ψυχής μου είχα συνεχώς στραμμένα προς την εγγυήτριά μου, από την οποία ζητούσα να με βοηθήσει στο πέλαγος αυτό της ερήμου που βρισκόμουνα. Πραγματικά είχα αυτή τη βοήθεια και έτσι πέρασα το διάστημα αυτό των δεκαεπτά χρόνων παλεύοντας εναντίων εκατομμυρίων κινδύνων. Από τότε δε μέχρι τώρα η Βοηθός μου παραστέκεται σ' όλα και με κάθε τρόπο με καθοδηγεί»…. Αποσπάσματα από το βιβλίο «Βίος Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας του Αγίου Σωφρονίου Ιεροσολύμων », εκδ. 2002 Ι.Μ Σταυρονικήτα Αγίου Όρους.

Όσες φορές κι αν διαβάσει κανείς τούτα τα σπαρακτικά λόγια μετανοίας δεν θα χορτάσει η ψυχή του! Ακόμα εκείνα τα 3 καρβέλια της, κομμένα αντίδωρα μυριοπλάσια,  μοιρασμένα τόσους αιώνες τώρα, περιμένουν να ψωμίσουν με ελπίδα αληθινή όσους η απελπισία έφερε στο χείλος του γκρεμού και καταμεσίς του μανιασμένου πελάγου.

Μα πριν το αντίδωρο λάβουμε,  να προηγηθεί το ατίμητο δώρο! Για κάθε τρικυμία του πανούργου μισόψυχου σαλευτή και ένα απάνεμο λιμάνι του Γαληνευτή Θεανθρώπου Ιησού! Για κάθε μετανοημένη ψυχή και ένας Ζωσιμάς που θα σε ψάξει και θα σε  βρει να στο προσφέρει! Ακεσώδυνο φάρμακο και εφόδιο Ζωής αιωνίου!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

3 Απρ 2022

Πάτερ Κοσμά σ ευχαριστούμε που έμοιασες στο Χριστό μας!

                                                                                


                                                                                                           Τοιοῦτος γαρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, 

ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπο τῶν ἁμαρτωλῶν

 και ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος…(Εβρ. 7,26)           

Ο Αρχιερέας Χριστός όπως έλεγε ερμηνεύοντας το συγκεκριμένο χωρίο από την προς Εβραίους, ο μακαριστός Άγιος Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος, είναι ο τύπος και το υπόδειγμα του κλήρου και δη του ανωτάτου κλήρου! Εις τύπον και εις τόπον Χριστού Αρχιερέως, (με τους πρεσβυτέρους εις τύπον Αγίων Αποστόλων) σύμφωνα και με τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, οφείλει να στέκεται κάθε Αρχιερέας! Μόνο που αυτό, δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο, αλλά να αναζητάται ως επιδιωκόμενο και ποθητό ως την τελευταία αναπνοή, ως το νυν απολύεις… Το ζητούμενο λοιπόν, για το οποίο πάλεψε και μόχθησε ένας χάριτι Θεού Επίσκοπος. Ένας Αρχιερέας  που βίωσε το βαθύτερο νόημα αυτής της λέξης. Ένας Ποιμένας που είχε πάντοτε ως πρότυπον και Αρχέτυπον τον Μέγα Αρχιερέα, Κύριο Ιησού Χριστό! Ένα αφιέρωμα μνήμης, για κάποιον που ήδη ακαταγώνιστα μεσιτεύει στον Δεσπότη των όλων. Ο μακαριστός Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρός Κοσμάς. Μιμούμενος θυσιαστικά, αγαπητικά και ανυπόκριτα Το Άγιο Αρχέτυπο! Ένας αληθινά ταπεινός! Κάθε του λόγος, λόγος παρακλήσεως, αυτομεμψίας, μετανοίας και Αναστάσεως! Κάθε του λέξη βαλμένη έμπονα και προσευχητικά, να φανερώνει την βαθιά συναίσθηση της αποστολής του. Του αγώνα του καλού, που ολοκλήρωσε! Αποξενωμένος πάντοτε από τον κόσμο-εχθρό της ψυχής! Με τα μάτια της καρδιάς στραμμένα στον Ουρανό! Πλέον βρίσκεται εκεί που πάντοτε ποθούσε! Στο επουράνιο θυσιαστήριο…Στο Φως του Αρχετύπου κάλλους!

                       

Νώντας Σκοπετέας 

Με απόσπασμα από εκπομπή με τίτλο: "Εις τύπον και τόπον Χριστού"

Αφιέρωμα στον μακαριστό Επίσκοπο Αιτωλίας και Ακαρνανίας κυρό Κοσμά, με αφορμή την συμπλήρωση 3μηνών από της κοιμήσεώς του.

2 Απρ 2022

Αντιγενεά ελπιζόντων…

…ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν;

 ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…( Ματθ.ιζ΄,17).

Όσοι σταμάτησαν να θεωρούν τον Θεάνθρωπο Ιησού ως Κυριεύοντα Ζωής και θανάτου, όσοι την πάσαν ελπίδα τους, την αναθέτουν αποκλειστικά και μόνο στην πολύτιμη μα εσχάτως  ειδωλοποιημένη επιστήμη, στην λογική  και  στους Υιούς των ανθρώπων, διαστρέφουν σφόδρα το παντοδύναμο του Σωτήρος. Και είτε απαξιώνουν και εκδιώκουν τον Χριστό, είτε Τον θεωρούν και Εκείνον ως μια επικουρική κάποια  λύση,  σε όσα με αυθεντία και νοσούσα διάνοια προκρίνουν ως θεραπεία και σωσμό. Και εμείς,  αντί να εμπιστευθούμε τον Ελευθερωτή των ψυχών και των σωμάτων, φυλακιζόμαστε σε μια αυτάρεσκη αυτοδικαίωση, δουλοπρεπώς, άβουλα και ασύνετα, υποτασόμενοι σε ο,τι το Αντίχριστο και επηρμένο. Άπιστοι και διεστραμμένοι, συνεχίζουμε απαθώς να ακούμε τον Κύριο:   

ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…

Απόσπασμα από κείμενό μας με τίτλο: Ως πότε θα μας ανέχεται;( Ιούλιος2021)

Παραμονές Δ΄Κυριακής των Νηστειών,  στο άληστο ως το τέλος της Ιστορίας σωτήριον έτος 2022. Ακούγοντας ένα ομίλημα του μακαριστού Αγίου Γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου, εκείνο το…διεστραμμένη φωτίστηκε διαφορετικά μέσα μας! Ιδίως όταν ο Θεόκλητος και Θεόπνευστος Ερμηνευτής, αναφέρθηκε στο 5ο κεφάλαιο του 5ου Ευαγγελιστή Ησαϊα και στον 20ο του στίχο:

Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.

Στ’ αλήθεια, υπάρχει κανείς που να μην φορά τυφλοπάνι στα μάτια της ψυχής του και να μην αντικρίζει τούτην την θλιβερή πνευματική διαστρέβλωση; Το σκοτάδι βαπτίζεται φως και Το Φως σκοτάδι! Το πονηρό και το δόλιο ανακηρύσσονται πανηγυρικά ως  άγια, το πικρό βαπτίζεται γλυκό…Και όλα αυτά με το Ευαγγέλιο ανοιχτό μπροστά μας!

Διαστρεβλώνουμε την Ευαγγελική Αλήθεια συστηματικά αδελφοί και πατέρες!

Δυο παραδείγματα για τούτο, βγαλμένα από την δική μας γενεά…

Δεν μπορούμε να υποφέρουμε πλέον, όποιον στέκεται μέσα στον Οίκο του Κυρίου έτσι ακριβώς όπως ο Ίδιος ο Θεός προστάζει:  μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού. Και αρχίζουμε να μιλάμε για…Φαρισαίους και μεγάλους Σταυρούς και ηθικισμούς. Μα αδελφέ μου, έτσι πρέπει να τελείται ο Σταυρός! Μεγάλος! Σημείο είναι! Που ενώνει Ουρανό και γη και την ποθεινή Βασιλεία την αιώνια! Λοιδορείς αυτό που εσύ δεν κάνεις και κακοποιείς ως άλλος οργανοπαίχτης εγχόρδων…Και έπειτα ακόμα λες: Κοίτα αυτόν που στέκεται και δεν είναι σαν κι εμάς τους…υπάκουους στα κελεύσματα του απατεώνα ανθρωπάρεσκου  κόσμου…

Τι ήρθε να μας παραστήσει; Tον καλό Χριστιανό; Σε ευχαριστώ Κύριε που δεν είμαι σαν αυτούς τους λίγους…τους Φαρισαίους τους υποκριτές…

Μα αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού στέκεται τούτη η ψυχούλα,  που όλο την λοιδορείς και όλο έξω θες να την εκβάλλεις… Ξέρεις ότι εκείνη την ώρα διαστρέφεις το πνεύμα του Ευαγγελίου; Τον ίδιο τον Χριστό και την διδασκαλία Του; Λοιδορείς όλους εκείνους για τους οποίους επαινετικά και ευλογητικά μίλησε! Λοιδορείς αυτούς τους έστω λίγους «οτι στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν, και ολίγοι εισίν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7:14),  αποστρέφεσαι  το λείμμα, «ούτως ουν και εν τω νυν καιρώ λείμμα κατ' εκλογήν χάριτος γέγονεν» (Ρωμ. 11,5) απαξιώνεις και διώκεις το μικρό ποίμνιο, «Μη φοβού το μικρόν ποίμνιον, ότι ευδόκησεν ο Πατήρ ημών δούναι υμίν  την Βασιλείαν».  (Λουκ. 12:29-32) Και συνεχίζεις να ονειδίζεις και να διαστρέφεις,  όταν αυτόν τον αδελφό σου, πλέον αβίαστα τον αποκαλείς Φαρισαίο μα και ζηλωτή! Ναι, στα μάτια σου είναι ένας ακραίος φανατικός ζηλωτής με ζήλο ου κατ’ επίγνωσιν, επειδή προσπαθεί πάντοτε να  στέκεται μετά πίστεως, ευλαβείας, και φόβου Θεού εκπληρώνοντας…πάσαν δικαιοσύνην με ολόγιομο το πνεύμα της  Θεαρέσκειας! Φτάσαμε στο σημείο να προβάλλουμε ως πρότυπο το τι κάνουν οι πολλοί! Ηχεί ακόμα η φωνή του Παύλου άραγε; Μη συσχηματίζεσθε τω αιώνι τούτω» (Ρωμ. 12.1-2) Και διαστρέφεις εκείνη την ώρα και αυτήν την ιερή λέξη, που το Πνεύμα το Άγιο έβαλε δίπλα σε Αυτόν τον ίδιο Τον Θεό! Θεὸς ζηλωτὴς…(Ναούμ 1,2). Είναι ο ίδιος  ο Θεός μας ζηλωτής λοιπόν! Αγαπά και καρτερά την αποκλειστικότητα στην αγάπη μας! Δεν μπορεί να την μοιράζεται με κανένα είδωλο είτε αυτό είναι πρόσωπο, είτε ιδέα, είτε επιστήμη, είτε, είτε…Εκείνο το εξ’ όλης της  αγάπης  και εκείνο το πάσαν της εμπιστοσύνης στην Θεία πρόνοια χλευάζεις, μα να ξέρεις στεφάνι του πλέκεις και δρόμο μακάριο του ανοίγεις…Γιατί αυτός προσπαθεί να μείνει στα κελεύσματα του Θείου Παύλου,  του στόματος του Χριστού και να είναι μέλος μιας φωτοβόλας…αντιγενεάς, άδολης και ακατηγόρητης, απέναντι στην  μοιχαλίδα και αποστατούσα  γενεά κάθε εποχής, γενεά διεστραμμένη και σκοτεινιασμένη!    

... ἵνα γένησθε ἄμεμπτοι καὶ ἀκέραιοι, τέκνα Θεοῦ ἀμώμητα ἐν μέσῳ γενεᾶς σκολιᾶς καὶ διεστραμμένης, ἐν οἷς φαίνεσθε ὡς φωστῆρες ἐν κόσμῳ, ( Φιλιπ. 2,15).

Ας μετανοούμε και ας αντιστεκόμαστε! Στην αντιγενεά μας αυτή,  το σύνθημα ας γίνει το:  Παράτεινον…γένοιτο  Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ Σέ…

Καλή Ανάσταση!

Νώντας Σκοπετέας

                 Κυριακή Δ΄Νηστειών 2022              

 

 

27 Μαρ 2022

Κάθε Σταυρός και μια καρέκλα! Κρυφοκοιτάγματα Παραδείσου...

Φεύγουν από δίπλα μας και είναι πιο κοντά μας. Οι άνθρωποι με τους οποίους συνοδοιπορήσαμε μοιραστήκαμε τον κοινό πόθο της αγέραστης ευτυχίας. Δεν έχει σημασία αν με κάποιους από εκείνους δεν ανταμώσαμε ποτέ και δεν αγκαλιαστήκαμε. Τους νιώσαμε αδελφούς και ομοαίματους με έναν Χριστό Πατέρα να ευλογεί αυτές τις σχέσεις ζωής τις αμάραντες. Σαν ήρθε το μαντάτο για το φευγιό των αδελφών μας κλάψαμε, μα και ζηλέψαμε που έφυγαν έτοιμοι για την μεγάλη συνάντηση με τον Δεσπότη Χριστό. Όχι, δεν είναι που έφυγαν εξομολογημένοι και κοινωνημένοι…Είναι που γεννήθηκαν για αυτήν ακριβώς την συνάντηση…Και σε ολάκερη την ζήση τους για αυτήν ετοιμάζονταν. Έβλεπαν αυτά που εμείς δεν βλέπαμε, άκουγαν εκείνα που εμείς αδυνατούσαμε να ακούσουμε. Τα πνευματικά αισθητήριά τους σε μια ανέκπτωτη ενάργεια. Φαινομενικά ανήμποροι να κάνουν ένα βήμα μα οι ψυχές τους όλο να φτερακίζουν σε ποθεινά λιμάνια Παραδείσου. Είναι οι μπροστάρηδές μας…Ναι καλά τους καταλάβατε! Κι είναι τόσοι πολλοί που σκανδαλωδώς ελέησε ο Κύριος να γίνουν γνωστοί και αγαπημένοι μας, προσφέροντάς μας αφειδώλευτα την πιο όμορφη αγάπη μετά την θυσιαστική , την ανυστερόβουλη αυτήν που κουβαλά Σταυρό! Σήμερα θέλουμε να θυμηθούμε δυο ζεύγη αυταδέλφων αγαπημένα! Τον π.Κοσμά τον Επίσκοπο και την αδελφή του την Ελένη. Ο Σεβασμιώτατος έγινε για χρόνους πολλούς η βακτηρία και οι σωματικοί οφθαλμοί της αδελφής του με την πολυόμματη ψυχούλα! Εκείνη κοιμήθηκε ξημερώνοντας του Αγίου Ευστρατίου .
 
Μεγάλη ημέρα! Ανήμερα των ονομαστηρίων του κατά σάρκα πατρός τους , του μακαριστού Ιερέως και Αγιασμένου Πατρός Ευστρατίου Παπαχρήστου! Μα και τον Νικόλαο και την Βασιλική Μπαζώνη τους Αγρινιώτες θυμόμαστε σήμερα ! Δεν τους ανταμώσαμε ποτέ από κοντά! Ο κυρ Νίκος μας με την αγαθή και απειρόκακη ψυχούλα του, που φρόντιζε αγόγγυστα την καθηλωμένη από τον πόνο αδελφή του. Ο μύστης της ησυχίας και λάτρης του περιβολιού της Κυρίας Θεοτόκου . Εκεί στο αρχονταρίκι του που δεν προλάβαμε να πάμε, εξιστορούσε στους αδελφούς του με εκείνη την υπέροχη απαλάδα στην φωνή και στις κινήσεις του τα αθωνικά του προσκυνήματα ! Έγραψε και ένα θαυμάσιο βιβλίο : Το Άγιο Όρος όπως το γνώρισα ! Μας το έστειλε πριν χρόνια! Θαρρώ πως είναι μέσα στα πιο ευλογημένα βιβλία που κράτησα ποτέ στα χέρια μου με θύμησες Άθωνα! Κι ύστερα μας έστειλε και τις υπέροχες ζωγραφιές του! Μια από αυτές εδώ απέναντι! Το καθολικό της Γλυκοφιλούσας στην Φιλοθέου. Και έπειτα ένα αρχείο ηχητικό με σπάνιες ηχογραφήσεις Αγίων Αγγέλων εν σώματι. Μόλις τον παίρναμε στο τηλέφωνο να τον ευχαριστήσουμε ούτε που αντιδρούσε…Απάθεια…Πάθος ζηλευτό! Κοιμήθηκε ήσυχα όπως έζησε ! Πιστός δούλος Κυρίου με πίστη αμετασάλευτη και υπακοή στον Ευαγγελικό Λόγο. Λίγες μόλις μέρες μετά τον ακολούθησε και η αγαπημένη του αδελφή! Δοξάσαμε τον προνοητή Θεό μας σε τούτο το άγγελμα! Ο κυρ Νίκος μας, η Βασιλική και όλοι οι μπροστάρηδές μας, έζησαν πάντοτε με του Θεού την θέα να συνεπαίρνει τις αισθήσεις τους. Όσα αξιώθηκαν να δουν από εδώ τα κράτησαν φυλαχτάρια και σπάνια προς δόξαν Θεού και μόνο τα μοιράστηκαν με άλλους για να τους γιατροπορέψουν τις τραυματισμένες ψυχές. Μα η όψη τους η γαλήνια και τα υγρά τους μάτια φανέρωναν άθελά τους το πλήθος των υπερκοσμίων καταστάσεων που συνεχώς βίωναν. Το κατά Θεό πένθος οι θλίψεις και οι ταλαιπωρίες που σμίλεψαν το πέρασμά τους από αυτόν τον πρόσκαιρο κόσμο γίνονταν συνεχώς κλειδιά του Παραδείσου. Εκεί συνεχώς έμπαιναν λίγο να κρυφοκοιτάξουν και να επιστρέψουν, με το δώρο της βεβαίας ελπίδας, να καθηλωθούν και πάλι από τον σμιλευτή πόνο. Σε κάθε κλινάρι δοκιμασίας τους, δίπλα και πάντοτε καθισμένος ο Χριστός! Ποτέ η καρέκλα άδεια! Μιλούσαν μαζί Του και Τον άκουγαν να τους διαβεβαιώνει συνεχώς! Τεκνία μου αγαπημένα! Ιδού Εγώ μεθ υμών ειμί… Κάθε Σταυρός και μια καρέκλα! Αγιασμένο και το δικό της ξύλο!
Μια εκπομπή αφιερωμένη στην Ιερή μνήμη των αυταδέλφων, π.Κοσμά και Ελένης, Νικολάου και Βασιλικής! Όσα σήμερα ακουστούν έχουμε έναν λογισμό πως ιεροκρυφίως και τα έζησαν και τα άκουσαν μα δεν μας το φανέρωσαν ποτέ…Ας πρεσβεύουν για όλους μας στον Μακρόθυμο Κύριο .
Νώντας Σκοπετέας.
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή. 
Ο τίτλος και το περιεχόμενό της ελέω Θεού επηρεασμένος από ένα θαυμάσιο κείμενο Γιούρι – Γιώργου Κλυαγίν με τίτλο:«Η καρέκλα δεν ήταν άδεια παιδί μου !»

26 Μαρ 2022

Το ηλιέλαιο ας τελειώσει...

                                                                                                  “Λύσον την αχλύν των πταισμάτων μου
                                                                                                                                               Θεόνυμφε...
”.
Είναι της αμετανόητης αμαρτίας και της αποστασίας η αχλύς, που θολώνει τον Ήλιο μεσούσης της ημέρας και φορά τυφλοπάνι στα μάτια μας! Αυτό που δυστυχώς δεν διανοούμαστε, είναι ότι σε όλην αυτήν την ζοφερή και θεοστυγή μακρόχρονη περίοδο της ευμάρειας, της ευημερίας και του αχόρταστου κορεσμού(και δεν αναφέρομαι μόνο σε αυτήν την θλιβερή διετία, αλλά στα τελευταία τουλάχιστον 40 έτη) είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι και συναυτουργοί, συνευδοκώντας σε απανωτά εγκλήματα κατά του Παντευεργέτη μας, διαστρεβλώνοντας και μεταλάσσοντας την αλήθεια του Θεού εν τω ψεύδη…
Ανασταυρώνουμε συνεχώς τον Αναστάντα! Ζούμε ακριβώς και χωρίς σταματημό, αυτό που περιέγραψε ο Μέγας Παύλος στο: «Έγκλημα και τιμωρία» της Αγίας Γραφής στην προς Ρωμαίους επιστολή του. Η εθελούσια αγνωσία και αποστασία μας, οδηγεί τον Κύριο και το κατά παραχώρησιν θέλημά Του, στο να μας παραδώσει σε νου ανίκανο να διακρίνει το αληθές και το ορθό. Και έτσι οδηγούμαστε μωροί, ανόητοι και βραδείς τη καρδία, σε αυτό το θλιβερό επαίσχυντο σημερινό πνευματικό μας κατάντημα! Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν πως είναι δυνατό να μην μπορούμε να διακρίνουμε τα τόσο ευαντίληπτα που διαδραματίζονται μπροστά μας! Το κολλύριο για την πνευματική μας τύφλωση, το φάρμακο για την πνευματική μας απονέκρωση, είναι η αληθινή και συνεχής μετάνοια! Μα ας προηγηθεί η αυτογνωσία και η αυτομεμψία! Και ας γκρεμίσουμε ένα-ένα όλα τα είδωλα που στήσαμε και προσκυνάμε βλάπτοντας τη φήμη του Κτίσαντος! Εκατοντάδες εκτρώσεις καθημερινά! Διαστρέβλωση, νομιμοποίηση και προώθηση του παρά την φύσιν και κάθε πάθους ατιμίας-διαστροφής, προσκύνηση και θεοποίηση κάθε προωθούμενου συγχρόνου ειδώλου, είτε αυτό λέγεται σάρκα, ανηθικότητα, είτε η επαιρόμενη ως πλήρως αυτάρκης άθεη επιστήμη, είτε…
Εσύ όμως πάτερ μου και αδελφέ μου και ταλαίπωρε εαυτέ μου, που όλα αυτά τα θωρείς ως ένας ατσαλάκωτος και «υπάκουος» παρατηρητής και δεν τα στηλιτεύεις και τα αμνηστεύεις αγαπολογώντας για να είσαι αρεστός στους ανθρώπους, αξιοθρήνητα αυτοδικαιούμενος, να ξέρεις ότι είσαι συμμέτοχος, άρα και της απειθείας τέκνο, επίχαρμα του διαβόλου που θα δεχτείς την συνέπεια και την παιδαγωγία ακόμα και αυτής της Θείας εγκατάλειψης!
Όλοι πλέον μιλούν για τα επερχόμενα πρωτόγνωρα! Τώρα που όλα αυτά που κάποτε μας ένωναν πτώχευσαν και σίγασαν και αποκαλύφθηκε η κρυμμένη τους ασχήμια, έμεινε μόνο Ο Ένας που πάντοτε θα είναι της Ζωής ο αδαπάνητος θησαυρός και η Φωνή η αιώνια και το κάλλος το άρρητον, και αϊδιον! Το ηλιέλαιο ας τελειώσει! Ο Ήλιος της δικαιοσύνης να μην αποστρέψει το πρόσωπό Του και το έλεός Του ας μην αποσυρθεί! Το αλεύρι ας εκλείψει! Το ουράνιο πνευματικό μάννα να μην στερέψει! Γιατί τότε…δύναμη δεν θα χεις, μηδέ φωνή, να φτάσει πάνω, το καταδικό σου: «Λιμώ απόλλυμαι»…
Καλή μετάνοια! Καλή Ανάσταση!
Νώντας Σκοπετέας
Μ.Τεσσαρακοστή 2022

23 Μαρ 2022

Με συντροφιά την Παναγία …

                

Με χαίρε και με δόξα Σοι μετριούνται οι αποστάσεις!

Λειμώνας πάντα ολάνθιστος, λιμάνι δίχως κύμα!

Μύρια η φορά , πρώτη η φορά, ένδακρυς θα θαυμάσεις!

Του Υψίστου η δύναμη ταχειά πέμπει τούτο το ποίημα!


Οσμή Χριστού αξεθύμαστη ξεβγαίνει από τα χείλη!

Ανάγκη είναι της ψυχής και όχι αναγκασμός της!

Ασίγητοι οι Χαιρετισμοί σαν η Κυρά στους στείλει!

Κραταίωμα , τείχος και βροντή κι άδυτος φωτισμός της …

Κάθε προσευχή, κάθε μετάνοια, κάθε αγρύπνια, κάθε νήστεμα, κάθε ταπείνωμα του θέλω τους, ένα σ αγαπώ στον Χριστό μας ! Τόσο ξεκάθαρα και απλά ! Χωρίς προσμονές για ανταλλάγματα! Μόνο για την δική Του αγάπη! Όλα για Εκείνον και από Εκείνον σε μια υπερκόσμια προσαρμογή …Μονάδα μέτρησης η προσευχή! Οι αποστάσεις μετριούνται και υπολογίζονται με τα ελέησον και τους Χαιρετισμούς της Κυρίας Θεοτόκου! Η ευχή γίνεται αυτόνομη μονάδα μέτρησης της ταχύτητας ! Απλησίαστη η ταχύτητα της ευχής!( Απόσπασμα από το βιβλίο « Αυτοί οι Παράξενοι Χριστιανοί» και Ημερολόγιο Όρους 2018)
Ανάγκη της ψυχής και τούτη η εκπομπή εδώ και χρόνια αδελφοί μου, σαν διανύουμε με το έλεος του Κυρίου και τις μεσιτείες της Κυρίας Θεοτόκου, το στάδιο των αρετών. Είναι μονάδα μετρήσεως αποστάσεων για κάποιους έστω λίγους η ευχή του Ιησού και οι Χαιρετισμοί της Κυρίας των αγγέλων! Κάθε Σαρακοστή τους συναντάμε και εκείνοι δεν ξεχνούν ποτέ το δώρο της Παναγίας, που τους αξίωσε να καταγραφούν όχι μόνο στη μνήμη, μα κυρίως στις καρδιές τους, αυτά τα εφύμνια, αυτά τα άφταστης ποιητικής αξίας λόγια! Τους χάρισε, τους Χαιρετισμούς Της! Όπου σταθούν και όπου βρεθούν, ξεκινούν τα 24 γράμματα και τα αμέτρητα θάμματα! Δεν το καυχώνται, δεν καμαρώνουν μάταια και ανθρωπάρεσκα για τούτο το δώρο. Ιερή υποχρέωση γεννιέται συνεχώς μέσα τους, αυτό το κλειδί της γαλήνης, αυτή τη σαγήνη της χαρμολύπης και του γλυκασμού, να τα μεταδώσουν σε όσους περισσότερους υποκύπτουν και λυγίζουν από τη φθορά και το βάρος της αμαρτίας και της αγνωσίας του Θεού! Γιατί σαν μελετήσεις των Χαιρετισμών τα άγια λόγια, θωρείς να ξετυλίγεται όλη η αλήθεια της αιώνιας ψυχής και το Πάνσοφο σχέδιο της απολύτρωσης. Και έρχεται στις ώρες της απαρήγορης μοναξιάς , μόλις ξεκινήσεις να λες τους Χαιρετισμούς, αυτή η ίδια η Παναγία, να σου συντροφέψει κάθε άλγος ψυχής και σώματος, να γίνει ιερό καταφύγιο και λιμάνι στων θλίψεων το πέλαγος! Δεν σταματούν τα θαύματα όπως και οι Χαιρετισμοί! Ως τη στερνή Πνοή της η αδελφή μας η Ελπινίκη, ήθελε να τους ακούει στο κρεβάτι της δοκιμασίας! Τούτες τις μέρες γίνεται η πρώτη κρίση αυτής της ψυχούλας, που αγαπούσε τόσο να λέει τους Χαιρετισμούς! Και πόσοι άλλοι αμέτρητοι άγνωστοι ως τα χθες αλλά και ως το αντάμωμα μας ελέω Θεού στην ποθεινή πατρίδα! Μες στην Αγία Σαρακοστή αυτές οι τόσο ελπιδοφόρες Παρασκευές της Παναγίας μας! Ελπίδα μόνη κάθε απελπισμένου! Ελπίδα και συντροφιά η Κυρία Θεοτόκος!

Σε λίγες μέρες ο πανίερος Ευαγγελισμός Της ! Έχουμε διανοηθεί αδελφοί μου όσοι θα προσέλθουμε να προσκυνήσουμε και να κατασπαστούμε την εικόνα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ότι εκείνη τη στιγμή αποδεχόμαστε δια της πίστεως ότι ο Θεός ενανθρώπησε σε μήτρα παρθενική δια Πνεύματος Αγίου; Το παράδοξον…δυσπαράδεκτον …
Και θα προσέλθουμε εμείς! Εμείς που δυσπιστούμε έστω και φοβόμαστε ακόμα και το ότι ένα τέτοιο εικόνισμα στο κέντρο κάθε Εκκλησίας τούτου ευλογημένου τόπου, αλλά και το Θεοποιητικό μυστήριο των μυστηρίων, είναι ικανό να μεταδώσει μολυσμό! Εμείς που θα σκύψουμε και θα υπακούσουμε ευλαβικά στο πρόσχωμεν του κάθε ταπεινού παπά, μόλις από το Ευαγγέλιο του Αγίου Λουκά διαβάσει τη φράση «ότι ουκ αδυνατίσει παρά τω Θεώ πάν ρήμα»!
Νώντας Σκοπετέας
Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή 2022

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή αφιερωμένη στα Θαύματα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας .
Εκεί στον Πρόμαχο Ορθοδοξίας οι βαστάζοι της κυρίας Θεοτόκου και ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός κ.Αριστομένης Φλουράκης, αείρροα ανθολογούν τα θαυμάσια, τα οποία βιώνουν οι αδελφοί μας, που δεν παύουν να ζητούν τις μεσιτείες της διαπορθμεύουσας Κυράς, ετοιμάζοντας ήδη τον επόμενο τόμο τους .

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~