Μεγάλη Εβδομάδα έφτασε πάλι! Των Αγίων Παθών η Εβδομάδα! Του Θείου Δράματος! Της καρτερίας! Της προσμονής! Ιερή αποκαραδοκία! Ψυχής συγκλονισμός! Πόσο κρατά; Πότε λήγει; Πότε θα επανέλθουμε στη θλιβερή κανονικότητά μας; Υπάρχουν ψυχές αδελφοί μου που διάγουν συνεχώς μια ατέλειωτη Εβδομάδα των Παθών! Τα προσωρινά δάκρυα της συγκίνησης για τον Χριστούλη που σταυρώσανε, αυτά που υγραίνουν τα δικά ΜΑΣ τα μάτια, σ΄εκείνων μένουν αστέγνωτα, γιατί συνεχώς αντικρίζουν έναν μόνιμα Εσταυρωμένο Θεάνθρωπο, γιατί δεν παύει ποτέ να ξεβγαίνει από τα διψασμένα Του χείλη, εκείνο το παράπονο, που δυο χιλιάδες τόσα χρόνια, κάθε Μεγάλη Πέμπτη βράδυ ακούγεται διάχυτο ανάμεσα στα 12 Ευαγγέλιά Του! Ω μνήμη και ανδρεία αυτομεμψία! Αλήθεια θλιβερή, σαν πλησιάζει ο Κύριος προς το Εκούσιον Πάθος! Όλους ΕΜΑΣ ρωτά…
«Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα;
τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς
λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην.
Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙
ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε.
Οὐκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά ἔθνη κἀκεῖνα με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι·
κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον».
( Αντίφωνο Μ.Πέμπτης)
Στη μέση ο Εσταυρωμένος. Καρφωμένη η αγκαλιά Του! Γερμένη η κεφαλή Του! Όπου κι αν σταθείς, το παραπονεμένο Του βλέμμα σε ακολουθεί. Προσπαθείς να το αποφύγεις…Του φοράς στεφάνι με λουλούδια, του ανάβεις κεριά και θυμίαμα! Δακρύζεις στο Σήμερον κρεμάται και στο εξέδυσάν με…Λίγο πριν όμως Τον άκουσες να σε ρωτά! Ναι, για σένα αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου, ΕΙΝΑΙ αυτές οι ερωτήσεις! Το παράπονο Εκείνου που δωρεάν εμίσησες! Εσύ τέκνο του Νέου Ισραήλ αντί να Τον αγαπήσεις ευγνωμόνως εξ όλης καρδίας ακόμα τον προσηλώνεις στον Σταυρό . Βρες επιτέλους την τόλμη να Του μιλήσεις και εσύ! Βάλε αρχή τούτο το σουρούπωμα της Μεγάλης Πέμπτης! Κοίταξέ Τον λοιπόν και πες Του:
Είμαι όλοι εκείνοι για τους οποίους είπες το ου γαρ οίδασι Κύριε!
Παράνομος προδότης έγινα μέσα σε λίγες μέρες από του Ωσαννά κραυγαστής και μαθητής σου…
Εγώ ο αιχμάλωτος, απόλυσα τον Βαρραβά και καταδίκασα εσένα τον Ελευθερωτή μου!
Απύλωτο το στόμα μου, σε φτύνει και σε βλαστημά και Εσύ Κύριε δεν αποστρέφεις το πρόσωπό σου!
Σε ράπισα με τα χέρια και σε αντίκρισα φθονερά με τα μάτια που εσύ Εσταυρωμένε μου Φωτοδότη έπλασες!
Σε πότισα χολή βγαλμένη από πηγάδι συντετριμμένο, εγώ ο αχάριστος που χόρτασα με το θρέμμα σου το ουράνιο και γεύτηκα από το αστείρευτο Ζωντανό νερό σου.
Κέντησα την πλευρά σου με λόγχη εγώ ο αμνήμων φονευτής, που την Ερυθρά διέσχισα με της ράβδου σου τον Σταυρό!
Τόσες ατιμίες, τόσα αγκάθια , τόσα φραγγέλια …εγώ βαστώ και Εσύ ακόμα υπομένεις…
Δεν έγινα νέος όπως με ευλόγησες…Έμεινα παλιός, τυφλοπάνι φορώντας πάνω στης ψυχής μου τα όμματα…
Δεν είμαι Κύριε ο Άγιος Ληστής, μηδέ ο
Πέτρος Σου!
Καμώνομαι μόνο, κάθε Μεγάλη Πέμπτη μόλις ακούω τα δώδεκα καρφιά στα άρθρα σου τα
άχραντα!
Δοξάζω τη μακροθυμία Σου Κύριε για όσο βαστά ο χτύπος τους…
Και έπειτα συνεχίζω να σεργιανώ στον
λογικό σου Παράδεισο, τριήμερους αιώνες σπαταλώντας…
Νώντας Σκοπετέας
Μ.Εβδομάδα 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...