Κάθε μέρα αγιασμένη ιερή και ευλογημένη. Κάθε περίοδος της Αγίας μας πίστης, ξεχωριστή και η βάση για μια επόμενη, σε μια παγχαρμόσυνη αλυσσίδα σωτηρίας. Στο επίκεντρο η ψυχή του κάθε ανθρώπου, που ήρθε για να πεθάνει και πεθαίνει για να ζήσει, όπως έλεγε τόσο χαρακτηριστικά ο Ιεροκήρυκας του Παραδείσου ο κυρ-Δημήτρης ο Παναγόπουλος. Καποιοι, ζουν με αυτήν την καλήν ανησυχία και πορεύονται έτσι σε όλο τους τούτο το πρόσκαιρο. Και μεριμνούν συνεχώς και φροντίζουν πάντοτε για το επέκεινα. Κι όσο κι αν οι πολλοί του κόσμου τούτου, με πεισμονή δεν ξεριζώνουν εκείνο το β από το μακάβριο, αυτοί οι μακάριοι και ευλογημένοι, έχουν ετοιμάσει από τώρα τα της τελευτής τους. Κάποιοι ακόμα, εκεί στο περιβόλι της Παναγίας μας, αλλά και αλλού, έχουν σκάψει με τα σημαδεμένα από τις μετάνοιες χεράκια τους, αυτό το ίδιο το μνήμα τους…για όποτε ο κυριεύων σε ζωή και θάνατο Χριστός, αποφασίσει την ευλογημένη ώρα της μετάβασης εκ του θανάτου εις την ζωήν, όπως έγραψε ο ηγαπημένος μαθητής σε ένα Ευαγγέλιο, που το ελπιδοφόρο μήνυμά του ακούγεται, παράδοξα είπαμε για κάποιους, την ώρα της νεκρωσίμου ακολουθίας. Άλλοι πάλι έχουν φροντίσει να αφήσουν ένα ποσό και μια παραγγελία σε έμπιστό τους, να τους κάνει ο παπάς σαρανταλείτουργο αμέσως μετά την κοίμησή τους. Είναι κι άλλοι όμως, που δεν μερίμνησαν ποτέ τους, που έζησαν τούτο το πρόσκαιρο ως αθάνατοι και λοιδώρησαν όλα τα παραπάνω, είτε δεν πρόλαβαν μετά από πολλές αναβολές, να ξεχρεώσουν της ψυχής τους τους λογαριασμούς. Και τώρα πλέον, γνωρίζουν και μετανιώνουν αλλά…Μα δόξα τω Θεώ έμεινε για κάποιους πίσω τους μια στρατευομένη Μάνα, να δέεται για τις ψυχές τους. Ιδίως σε τούτη την περίοδο την ιερή που ξεκινά. Γεμίζουν πάλι τα δίπτυχα του ελέους και των οικτιρμών. Στ΄αριστερά οι ζώντες, στα δεξιά οι κεκοιμημένοι αδελφοί! Μνήσθητι Κύριε των δούλων σου! Κάνε το έλεός Σου και ανάσυρε κι άλλες ψυχές στο Φως!
Σκέψου και μένα αδελφέ, φωνάζουν οι ψυχούλες.
Κι όσα δεν πρόλαβα να πω, κάμε τα προσευχούλες…
Στείλε μερίδα να πλυθεί, μέσα στο αίμα Εκείνου,
να πάψει η αείφωτη χαρά του σκοταδιού το θρήνο…
Νώντας Σκοπετέας
Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή
