Γεμάτη η ζωή από παραστάσεις και συνειρμούς. Κάθε τι μπορεί να μας διδάξει, να μας προβληματίσει, να μας επαναπροσανατολίσει, να μας κάνει να θυμηθούμε ρήματα ζωής αιωνίου. Πριν λίγες μέρες, ένα πρωινό οδηγώντας για την εργασία μας, θυμηθήκαμε ένα απόσπασμα από το κατά Ματθαίον…Εκεί στο 23ο κεφάλαιο στα φοβερά οχτώ ουαί του Χριστού μας προς τους Φαρισαίους όλων των εποχών…Και ας μην βιαστούμε να θέσουμε εαυτούς εκτός αυτής της θλιβερής συνομοταξίας… Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας…. ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. Όλα να γυαλίζουν εξωτερικά και στα εσώτερα να επικρατεί δυσωδία και βρωμιά. Το περιστατικό τώρα…Στο φανάρι βρισκόμασταν και περιμέναμε να ανάψει το πράσινο…Από ένα πολυτελέστατο αυτοκίνητο δίπλα μας ακριβώς γυαλιστερό και πεντακάθαρο μέσα, ο οδηγός πετούσε από το παράθυρό του αδιάκριτα σκουπιδάκια στον δρόμο. Δεν άφησε το παραμικρό. Και έπειτα έκλεισε το παράθυρό του και συνέχισε τον δρόμο του. Σε μια αντίστροφη θεώρηση εδώ όπως καταλαβαίνετε ο συνειρμός μας. Αλλοίμονο σε εσάς φαρισαίοι όλων των εποχών και του σήμερα, γιατί το μόνο που σας ενδιαφέρει, είναι να είναι τακτοποιημένο και καθαρό το σπίτι σας, η αυλή σας, ο περίγυρός σας. Ό,τι πάει να εισχωρήσει, κάθε ταλαιπωρημένος, πληγωμένος, εμπερίστατος αδελφός, φτωχός κουρελής, διψασμένος για λόγο Θεού, συμπαράσταση, ελπίδα, χαμόγελο, αγκαλιά και χαρά, τον πετάτε έξω να μην σας μολύνει. Ας πρόσεχε, ας είχε μυαλό, όπως έστρωσε…Εμείς να έχουμε αμόλυντο και άσπιλο τον κύκλο μας. Εμάς που ξέρουμε τι προστάζει ο δικός μας Θεός και που τηρούμε τις εντολές του στο ακέραιο. Εμείς που γνωρίζουμε τις προϋποθέσεις και τα προαπαιτούμενα της Σωτηρίας. Εμείς που κοπιάσαμε τόσα χρόνια μέσα στην Εκκλησία για να τα μάθουμε όλα τούτα. Θα έρθει τώρα ο χθεσινός να καθίσει μαζί μας; Με τι παρελθόν; Με τι επίπεδο πνευματικότητας; Κύκλος, αυλή, θρόνοι και... παραθρόνια, συναγωγή από τη μια και από την άλλη απογοητευμένοι και σκανδαλισμένοι αποσυνάγωγοι του πνευματικού περιθωρίου…
Πόσο
γνώριμα φαντάζουν αδελφοί μου όλα τα παραπάνω στις μέρες μας, που η αδελφική
γνήσια εν Χριστώ αγάπη γίνεται δυσεύρετη; Που κυριαρχεί ο ξύλινος και άνυδρος
κηρυγματικός λόγος των ακροατών-εκφωνητών και ουχί των ποιητών, που απουσιάζει
το βίωμα και η ανεπιτήδευτη απλότητα…Γυαλίζουν τα μωσαϊκά των Ναών μας εντός!
Απ΄έξω τι; Χορτάριασαν τα σκαλοπάτια, αράχνιασαν οι άμβωνες… Έλεγε ο Κόντογλου
κάποτε για τις χειραψίες και τις αγκαλιές που αμέσως σβήνουνε μόλις τραβηχτεί
το ξένο χέρι απ’ το δικό μας… Αναζητώ σαστισμένα σοφά λόγια του κυρ Φώτη και
του κυρ Αλέξανδρου, να σπάσουν τα αγκυλωτά σύρματα κάθε αυλής! Να ανοίξουν τους
ερμητικά και αφιλάδελφα κλειστούς κύκλους…Να θυμίσουν ότι αδελφός υπό αδελφού
βοηθούμενος ως πόλις οχυρά(Παρ. 18,19) Αγαπητικά αληθινά και ανυπόκριτα…
Νώντας
Σκοπετέας
Απόσπασμα
από ομότιτλη εκπομπή
