Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) μέρος 6

Γλυκοφιλούσα στοργική στέκεται η Μητέρα

Δίνει για εφόδιο ένα φιλί στην ιλαρή εσπέρα !

Του Παραδείσου τους καρπούς γευόμαστε στ αλήθεια

του μάγειρα του ταπεινού , συναξαριού η βοήθεια !

Πιαστείτε απ τον μανδύα Της και μην την χωριστείτε

Σωτήρια η εγγύηση , με αυτήν αγωνιστείτε !

Στερνά τα λόγια του Σοφού ,φεύγει για εκεί που ανήκει

Σας παραδίδω στο Χριστό ! Αγία υποθήκη !

Του Γεωργίου τα παιδιά τον Γέροντα θυμούνται.

Αυτού που τους γαλούχησε την μνήμη ευλαβούνται…

Από ψηλά τους καρτερά κείνος και μεσιτεύει

Και για τον νέο ηγούμενο στον Ύψιστο πρεσβεύει …

Εσπερινός στη στοργική Γρηγορίου. Άλλη μια μέρα κλείνει τον αινετικό της κύκλο , υποδεχόμενη και  περιφανώς χαιρετίζοντας  τους Αγίους, που έναν ολάκερο χρόνο πρόσμεναν για να μνημονευθούν εξαιρέτως. Αδελφοί και Πατέρες σε μια νέα αλυσίδα προσκύνησης και ενδυνάμωσης της πίστης. Περνάμε από τον Δεσπότη Χριστό,  περιστοιχισμένο απ την Ευλογημένη των γυναικών και τον αρχηγό του αγγελικού τάγματος Ιωάννη, από τον Άγιο Νικόλαο και την Αγία Αναστασία την Ρωμαία.  Όλοι καταλήγουμε στο θρονί της Γλυκοφιλούσας.  Παρατηρώ κάποιων ρασοφόρων τα σκαμμένα πρόσωπα . Σαν να καρτερούν  κάτι από την Εγγυήτρια Μητέρα τους. Να ανανεώσει την υπόσχεση της παντοτινής προστασίας! Και σαν να τους δίνει Εκείνη η Πανυπέραγνος ,   το πιο γλυκό μητρικό φιλί στο μέτωπο. Το βραβείο της σημερινής πνευματικής τους εργασίας. Το εφόδιο για την νυχτερινή μάχη με των παθών τον τάραχο τον απεχθή.

Στην τράπεζα γευόμαστε  γλυκό τραχανά με τυρί και ζυμωτό ψωμάκι. Μαζί και ευωδιαστά μήλα που πόσο ταιριάζουν με την διήγηση του διαβαστή . Συνέχεια του Βίου του Αγίου Ευφροσύνου του μάγειρος! Τίποτα στο Όρος δεν αφήνεται ημιτελές . Όλα υπηρετούν την Σωτηρία. Ακόμα και μια μόνο λέξη μπορεί να μεταστρέψει τον νου!  Δοκιμάζω  το μήλο και για λίγο μεταφέρομαι στον θαυμαστό βίο του ταπεινότατου Αγίου. Περιφρονημένος και μουτζουρωμένος από την στάχτη και την ανθρακιά του μαγειρίου της μονής όπου διακονούσε πάντα με χαρά, λοιδωρούμενος από κάποιους  αδελφούς του, υπέμενε και πορευόταν σιωπηλά και αγόγγυστα τον δικό του τεθλιμμένο δρόμο. Κάποτε όμως ένας ευλαβέστατος ιερέας του κοινοβίου, που προσευχόταν στον Κύριο να του φανερώσει τα αγαθά που θα απολαύσουν οι αγαπώντες Αυτόν, οραματίστηκε πως βρέθηκε στο μέσο ενός απερίγραπτου κάλους κήπου, με όλα τα αισθητά αγαθά της γης . 

Στο μέσο του πλουσιόκαρπου περιβολιού  στεκόταν ο Ευφρόσυνος ο οποίος του είπε ότι ήταν ο φύλακας του παραδείσιου εκείνου τόπου. Ο ιερέας εκστασιασμένος του ζήτησε τότε ως ευλογία τρία μήλα και ο Ευφρόσυνος του τα έβαλε στην τσέπη του πανωφοριού του. Μόλις τη νύχτα το τάλαντο κτύπησε για την ακολουθία,  ο Ιερέας ξύπνησε μα διαπίστωσε πως τα μήλα ήταν πάνω του. Συνάντησε τον Άγιο στο Καθολικό και συνειδητοποίησε το άφραστο τούτο  θαύμα. Την ώρα που ένδεος το  εξιστορούσε στους υπόλοιπους κοινοβιάτες αδελφούς του, ο Άγιος αποτασσόμενος  τον παραμικρό ανθρώπινο έπαινο,  εξαφανίστηκε και δεν γύρισε ποτέ του  πίσω.                                                                                          Τα μήλα του δε θεράπευσαν πλήθος ασθενειών!

 Ευλογημένο συναξάρι! Τι βοήθεια προσφέρεις στην κάτισχνη πίστη μου  σε κάθε σου Θεόγραφη σελίδα! Θαρρώ πως πάντα από εδώ και μπρος όταν θα τρώγω  τούτον τον καρπό, μια ρανίδα από δάκρυ θα ανεβαίνει στα μάτια μου!     

Στο Απόδειπνο συναντάμε και κατασπαζόμαστε  ξανά τους ικέτες μας στον Ουράνιο θώκο . Δίπλα μου ένας ψηλός άντρας γύρω στα 60…Διάσημος, πρώην υπουργός και εξαίρετος του πόνου προγυμναστής… Αλλοιωμένα τα γνωστά του χαρακτηριστικά. Στέκεται με δέος αληθινό μπρος  στα τίμια λείψανα των Αγίων. Τα αξιώματα μπροστά στην αδιάσειστη απόδειξη της όντως ζωής καταργούνται. Όλοι ίσοι ενώπιόν της. Όλοι προσπαθούμε, όλοι αγωνιζόμαστε κατά την προαίρεση και το φιλότιμό μας να ενδυθούμε και πάλι   ξελεκιασμένη, την χιονοφεγγαρόφωτη στολή που ο φιλεύσπλαχνος Σωτήρ μας χορήγησε κάποτε εξ ύδατος και πνεύματος. Το Άγιον Όρος είναι αφετηρία και προπύργιο και άγκυρα και θεραπευτήριο και ιαμάτων πηγούλα αστείρευτη. Την  καθαρτική του επενέργεια και την θαυμαστή του επήρεια, εκείνο το απόγευμα , μας την φανέρωσε το τόσο αλλαγμένο και ησύχιο βλέμμα του αδελφού μας του ψηλού … 

Μετά το Απόδειπνο ανεβήκαμε στο Αρχονταρίκι με την μαγευτική θέα. Θα συναντούσαμε τον Ηγούμενο Χριστοφόρο ο οποίος θα μας έλεγε λόγον αγαθόν. 

Μια μεγάλη κορνίζα με την φωτογραφία του μακαριστού πατρός  Γεωργίου κρεμασμένη δίπλα  στην είσοδο, μαρτυρά το παντοτινό δέσιμο των τωρινών και μελλόντων Γρηγοριατών πατέρων με τον αλησμόνητο Γέροντα. Κρατά ένα κλωνάρι από τον αγαπημένο του βασιλικό και χαμογελά κοιτάζοντάς μας. Έτσι χαρούμενο και γεμάτο ελπίδα, ήθελε να τον θυμούνται τα αγαπημένα του παιδιά.

Εδώ σ αυτό  το θαλπερό υπερώο, με τις βιβλιοθήκες και τη θάλασσα να στέλνει τους χαιρετισμούς της με τους ήχους και τα αφροκύματά της, σύναξε ο Γεώργιος την λατρεμένη του Αδελφότητα, σε έναν αλλιώτικο μυστικό δείπνο , για τελευταία φορά πριν φύγει για το αιώνιο ταξίδι. Κι όπως ο Κύριος εκείνο το συνταρακτικό βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, προείπε τον αποχωρισμό παρηγορώντας τα τεκνία του, όπως υποσχέθηκε την επανένωση, όπως ενετείλατο την προς αλλήλους  αγάπη, όπως προσευχήθηκε εν ουρανώ για εκείνα, έτσι και ο Ποιμένας της Γρηγορίου, μιμούμενος ανυποκρίτως και  κατά πάντα τον Αρχιποίμενα Οδηγό του, είπε τα τελευταία του λόγια που όλοι οι Γρηγοριάτες κρατούν σαν φυλαχτάρια στο νου και την καρδιά τους , ως το πανηγυρικό ξανααντάμωμά τους . Στις παρυφές του Κατανυκτικού Τριωδίου του 2014 ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης μιλά στους αδελφούς του:

 ( Απόσπασμα από την ετήσια έκδοση της Ι.Μ.Οσίου Γρηγορίου : Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ περίοδος Β΄Έτος 2014 Αριθμ.39)   

-…Επιθυμώ αυτά να είναι οι τελευταίες μου υποθήκες , που σας αφήνω και παρακαλώ να εύχεστε και σεις για τη σωτηρία μου. …Πατέρες αυτό να επιδιώξουμε Είναι ωραίο αγώνισμα. Να έχουμε πάντοτε μία ανησυχία . Μήπως δεν έχουμε αναπαύσει τους αδελφούς;  Άσχετα αν φταίνε αυτοί ή εμείς… Αυτό είναι αγιότης .

…Ευχαριστώ τον Κύριο για όλα τα δώρα Του. Γιατί μου χάρισε την ζωή. Γιατί ευλόγησε την ζωή μου παρά τις αμαρτίες μου και τις ατέλειές μου. Τον ευχαριστώ για σας , που είστε δώρα του Θεού στην ζωή μου. Ευγνωμονώ τον Θεό για όλα αυτά. Η αλήθεια είναι ότι η χάρις του Θεού μας έχει συνδέσει πνευματικά για την αιωνιότητα και τέτοιους δεσμούς δεν είναι εύκολο ούτε ο χρόνος να τους διαλύσει ούτε η ματαιότης του κόσμου. Για αυτό ευχαριστούμε τον Κύριο. 

Κι εγώ τον ευχαριστώ γιατί χωρίς εσάς δεν γινόταν τίποτε. Σας παρακαλώ να αγαπάτε την αδελφότητά μας, όπως την αγαπούσατε και να κάνετε ό,τι μπορείτε χάριν της ειρήνης και της ενότητας και της αγάπης.  Εγώ προ 40 ετών, όταν εξελέγην Καθηγούμενος πήρα το μπαστούνι αυτό ( το ηγουμενικό ) από την εικόνα του Αγίου Νικολάου στο Καθολικό, διότι , μέχρι την εκλογή του νέου ηγουμένου και την ενθρόνισή του , εκεί παραμένει το μπαστούνι αυτό . Αυτό το μπαστούνι είναι απλό αλλά το κράτησαν άγιοι άνθρωποι, ο παπά –Αθανάσιος, ο παπά-Βησσαρίων και άλλοι . Μακαρίζω την μνήμη τους και τους παρακαλώ να βοηθήσουν και εμένα, ώστε η έξοδός μου εκ του κόσμου να γίνει εν ειρήνη Χριστού.

Και τώρα σας παραδίδω όλους στην αγάπη του Χριστού και στο πλούσιον έλεός Του. Συγχωρέστε με, πατέρες, για τα λάθη μου και τις αδυναμίες μου . Σας αγαπώ όλους. Προσπάθησα να μην στενοχωρήσω τους Πατέρες όσο μπορούσα. Και τώρα χωρίζομαι ειρηνικά από σας , με καλές αναμνήσεις και με την ευλογία του Θεού. Σας εύχομαι ο Θεός να σας σκεπάζει , να σας στηρίζει, να σας αγιάζει και να σας κρατήσει μέχρι τέλους της ζωής σας πιστούς και αγαθούς δούλους Του. Να μείνετε δούλοι του Βασιλέως Χριστού, του Κυρίου και Θεού μας και μέχρι τελευταίας σας πνοής,να είστε αφοσιωμένοι στα μοναχικά σας καθήκοντα. Ο Θεός να σας ευλογεί. Ο Θεός να σας στηρίζει. Ο Θεός να σας σκεπάζει μέχρι τέλους της ζωής σας. Ο Θεός να σας αναδείξει αγίους και ευάρεστον ζωήν έχοντας ενώπιόν Του….

   Εύχεσθε και για μένα γιατί μπαίνω τώρα σε μια περίοδο δυσκολιών σωματικών, οι οποίες συνεπάγονται και ψυχολογικές ταλαιπωρίες αλλά ελπίζω στο έλεος του Θεού και στην καλή μας Παναγία. Πιστεύω ότι η Κυρία Θεοτόκος όλους μας , και εσάς και εμένα , μας σκεπάζει, μας ευλογεί, μας έχει παιδιά της, μας αγαπά και θέλει να την ευαρεστήσωμε. Πιαστείτε από τον μανδύα της Παναγίας και μη χωριστείτε ποτέ από την μητέρα μας, γιατί αυτή είναι η εγγύησις της σωτηρίας μας. Και αμαρτωλοί να είμαστε και ανάξιοι να είμαστε η Παναγία θα μας βοηθήσει να σωθούμε εφ' όσον όμως και εμείς έχομε φιλότιμο και αγωνιζόμαστε.Ευλογημένη η αφιέρωσίς σας . Ευλογημένος ο πόνος και ο κόπος σας για το μοναστήρι. Ελπίζω όλα να πάνε καλά. Μη στενοχωρήσθε υπερβαλλόντως . Ξέρω ότι αγαπάτε τον Γέροντά σας. Μια ζωή ζήσαμε μαζί. Δεν είναι λίγα 40 χρόνια ή 30 ή 20. Πιστεύω όμως ότι ο Θεός δεν θα μας αφήσει. Πιστεύω και ελπίζω στη χάρη και στην ευλογία της Παναγίας μας. Η Παναγία να μας οικονομήσει όλους και να μας αξιώσει να έχουμε καλή αντάμωση στον Παράδεισο. Δι’  ευχών των αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς. Διαφυλάξαι Κύριος ο Θεός πάντας υμάς!

Διαβάζουμε από τον όσιο Γρηγόριο , αυτό το πνευματικό έντυπο,  στόλισμα κάθε ψυχής Χριστιανού Ορθοδόξου,  που γαλούχησε με φως Χριστού γενιές Φιλαγιορειτών. Μας έδωσε από ένα τεύχος  ευλογία ο Γέροντας Χριστοφόρος σε σύντομη πρωινή συνάντησή μας.

Περιμένοντάς τον να έρθει εκείνο το βράδυ στο αρχονταρίκι,  ζωντανεύει καθαρά  η συγκινητική εικόνα της τελευταίας εκείνης σύναξης. Τόσες αναφορές, τόσες ευαγγελικές παρατάσεις και ρήσεις του Χριστού μας ξεπήδησαν από εκείνες τις στερνές υποθήκες του μακαριστού Γεωργίου. Κάθε του φράση παρέπεμπε στο Καινό Βιβλίο της ζωής, που τόσο λάτρεψε και τόσο πιστά εφήρμοσε καθ όλα τα επίγεια έτη του. Τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι….  Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· …οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· …αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους …ἵνα πάντες ἓν ὦσι… Ακούγονται ξανά οι ρήσεις του Χριστού μας μέσα απ τα συγκλονιστικά τελευταία λόγια του Γέροντα. Με πλήρη αντίληψη του τέλους που ζύγωνε, σκέφτηκε πρώτα τα αγαπημένα του παιδιά και όχι την τόσο δυσκολεμένη του υγεία. Τακτοποίησε πρώτα εκείνα και έπειτα ήρεμος, περίμενε για λίγο μόνο καιρό την Κυρία Θεοτόκο που μεσίτευσε ώστε να αναχωρήσει στην γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας. Ανήμερα Πεντηκοστής του 2014! Ακούστηκε ουρανόθεν  το άξιος,  ξανά ύστερα από 40 χρόνια για τον δούλο του Θεού Γεώργιο.

Ξεκίνησε να μας μιλά ο νέος ηγούμενος και νιώθουμε όλοι μια πρωτόγνωρη ηρεμία να μας μεταδίδει. Χαμηλή φωνή και βλέμμα πάντα πράο. Μεσιτεύει ο Γέροντάς του να είναι άξιος συνεχιστής του…

Δεν θέλουμε να τελέψει η νυχτερινή μας συγκέντρωση …Έχει πολλά  θαυμάσια να μας εξιστορήσει ….

( συνεχίζεται) 

 Νώντας Σκοπετέας/ 

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Για προηγούμενες Αγιορείτικες μνήμες επισκεφθείτε το ιστολόγιο 

Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως /Οριζόντιο μενού-Ημερολόγιο Όρους 

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 5

Ρημώνουν  όλα τα κελιά , μεσόνυχτο αρχίζει!

Κι ο Χριστοφόρος με κερί τα αρνία του  φωτίζει …

Ευχαριστήρια εορτή και θαύματος  η μνήμη !

Αίμα το νάμα γίνεται , σώμα Θεού η ζύμη !

Σε λάξευμα αποσκιαδερό, σπηλιά του Γρηγορίου

Κρεμάμενα  τα ασκηταριά και τα κελιά του Αγίου…

Αγνάντεμα αξέχαστο , Θεέ μου τι ευλογία

Να ψηλαφάς τα σύγνεφα , να ακούς την ησυχία.

Στο αναλογάκι ακουμπούν μηναία και ωρολόγια

τροπάρια απολυτίκια  κι όλα τα αιώνια λόγια !

Από τα μέσα της ψυχής ψάλουμε τον Κανόνα

Μη μείνουμε , ας προσέχουμε , έξω απ τον Νυμφώνα !

   
Μεσούσης της νυκτός οι μοναχοί σηκώνονται ολοπρόθυμα απ τα κλινάρια τους . Οι κραυγές του ταλάντου μας ξυπνούν …
 Ο ήχος του μοιάζει να αποκτά φωνή , που με φόβο ιερό διαλαλεί : Άγιος , Άγιος , Άγιος ει ο Θεός ! Δια της Θεοτόκου ελέησον ημάς ! «Επτάκις της ημέρας ήνεσά σε, επί τα κρίματα της δικαιοσύνης Σου» Οι μοναχοί αφήνουν πίσω το σκοτάδι της νύχτας και βήμα- βήμα , λέξη την λέξη,  ψαλμό τον ψαλμό , αίνο τον αίνο , συναντούν ολοκάθαρο και φωτεινό το λατρευτό πρόσωπο του Νυμφίου , που καταυγάζει τις καρδιές τους  .  Λίγο πριν τις τέσσερις το πρωί , βρισκόμαστε στο καθολικό της Γρηγορίου . Καθόμαστε στα στασίδια της Λιτής και σκόρπιες λέξεις απ το ψαλτήρι που αναγιγνώσκεται , ταξιδεύουν τις ορθρίες ψυχές μας.  

Σαν κάποιες να ηχούν  πιο δυνατά στα αυτιά μας . Έλεος , κρίματα , δικαιώματα ,νόμος, δικαιοσύνη…Γλύκα στον λάρυγγα , μέλι στο στόμα , όταν  αυτό  ανοίγει για να ελκύσει το πνεύμα,  που σαν λύχνος θα διαλύσει το σκοτάδι της πλάνης . Ιερή αδολεσχία και γρηγορούσες καρδιές , 

φυλακίζουν τις υποσχέσεις,  που δίνονται ασταμάτητα μέχρι εκείνες να φτάσουν  στην πόρτα του Θεϊκού Νυμφώνα . Άνοιξον τας πύλας Ζωοδότα !  

Παρατηρούμε από μακριά έναν μοναχό,  που περνά μπροστά απ όλα τα στασίδια ξεκινώντας από τους χορούς . Σε λίγο βρίσκεται μπροστά μας . Κρατά ένα μικρό κερί και φωτίζει τα πρόσωπά μας.  Είναι ο ηγούμενος Χριστοφόρος !  Δεν παίρνει απουσίες ! Δηλώνει με τον πιο συμβολικό τρόπο της πίστης μας , την φλογερή και αδιάλειπτη δική του παρουσία ! Τα αρνία του ποιμαίνει  ! Σιμώνει και φωτίζει  κάθε αδελφό του , κάθε τεκνίο  του εκλεκτό και εκ βάθους ψυχής του φωνάζει: Φιλώ σε αδελφέ μου ! Μην αποκάμνεις ! Θάρσει τέκνον ! Σε λίγο η πανηγυρική κωδωνοκρουσία , θα ζωντανέψει το θαύμα της Αγίας Σκέπης .  Ο Σαλός δια Χριστόν Όσιος  Ανδρέας και ο μαθητής του Επιφάνιος , είδαν υποστατικά , όχι σε όραμα , την Παναγία συνοδευόμενη από τον Βαπτιστή και τον κατά χάριν Υιό της ηγαπημένο μαθητή ,  να γονατίζει στον σολέα των Βλαχερνών και να προσεύχεται με καυτά δάκρυα , για την σωτηρία των παιδιών της . 

    Ύστερα μπήκε στο Ιερό , πήρε το τσεμπέρι της και σκέπασε με αυτό όσους αγρυπνούντες προσεύχονταν . Σκέφτομαι , πως υπάρχουν ψυχές τόσο ευλογημένες , που ζουν αυτό το θαύμα συνεχώς  , αυτήν την Μητρική προστασία , που αποδιώχνει κάθε αγωνία ,  κάθε άπιστο λογισμό , όχι γιατί είναι τυχεροί ή επιλεγμένοι , μα γιατί το εκζητούν με ζέουσα πίστη στην καθημερινότητά τους , απαγγέλλοντας  αμετρήτως και ολοπρόθυμα την παράκληση της Μητέρας του Θεού και τους άφταστης ωραιότητας Χαιρετισμούς της ! Και εκείνη σπεύδει εις βοήθειαν ! Τείχος καταφυγής και σκέπη κραταιά των προστρεχόντων … Πόσο σπουδαία αυτή η εορτή της Θεομήτορος  που στον έξω κόσμο ελάχιστοι γνωρίζουν . Τι εκπληκτικά νοήματα αναδύονται στην μνήμη της !  Δίπλα μας  μια παρέα κωφαλάλων αδελφών μας  ρουφά κάθε στιγμή του προσκυνήματός τους .Τόσο εύγλωττη η σιωπή τους ! μου ψιθυρίζει  ο Παναγιώτης και πόσο δίκιο έχει !  Το νιώθουμε βαθύτερα  , όταν προσέρχονται στον Χριστό και εκείνοι , έπειτα μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης …Νους ψυχή και καρδιά αγιάζονται από το σώμα και το αίμα του αληθινού Θεού , αλεξητήριον νόσων πολυτρόπων . Κανείς δεν πλησιάζει τα Άγια  γιατί θεωρεί τον εαυτό του άξιο …Ως τραυματισμένοι και πολύπαθοι ,ως  ασθενείς και ταλαίπωροι μεταλαμβάνουμε τα αθάνατα μυστήρια εις ίασιν ψυχής τε και σώματος ! Χριστού  μετάγγιση !

Στην τράπεζα ο βίος ενός ακόμα σπουδαίου Γρηγορίου , του φωτιστή της Αρμενίας που χθες  εόρταζε  . Ένας Ιεραπόστολος και Ομολογητής στα χρόνια των διωγμών . Και η εποχή μας δεν είναι αμάρτυρη!  

Έρχονται στο μυαλό μας όλοι οι σύγχρονοι Διοκλητιανοί… Δώδεκα χρόνια κλεισμένος ο Άγιος σε ένα ξηροπήγαδο με λίγο ψωμί , που μια Χριστιανή του πετούσε κρυφά . Καρτερούσε ο μακάριος , ταις επαγρύπνοις προσευχαίς και τοις εκ βάθων στεναγμοίς  , τον Κύριο και το σχέδιό Του . Τον φωτισμό και τον εκχριστιανισμό της πρώτης χώρας στα μέρη της Μητέρας Ρωσίας. Πόσο επίκαιρος βίος και πόσο ταιριαστός να ακούγεται στην τράπεζα μιας Αγιορείτικης Μονής που έδωσε δίνει και θα χαρίζει το φως της Ιεραποστολής σε όλα τα έθνη ! Γρηγορίου και Ιεραποστολή , Γρηγορίου και απεξάρτηση …Αλληλένδετα και άρρηκτα στο νου  όσων την αγαπούν ιδιαιτέρως !  Η ανάγνωση τώρα από το Γεροντικό , σαν καταστάλαγμα στα κατορθώματα της πίστεως που το συναξάρι εξιστόρησε  : Η αγία ταπείνωση και οι ψυχωφελείς πειρασμοί…Όποιος τους διώχνει απομακρύνει τον Παράδεισο ! Μακάριος αυτός που υπομένει έως τέλους … 

Ο Γέροντας σημαίνει το τέλος της τράπεζας και ευλογεί τα περισσεύματά της  . Στο διπλανό του τραπέζι στέκονται οι δόκιμοι του μοναστηριού . Παρατηρώ έναν που δεν μιλά ελληνικά , μάλλον είναι Αμερικανός αν κρίνω από την προφορά του .  Δεν είχα ξαναδεί κάτι τέτοιο ! Ο τρόπος που έκανε τον Σταυρό του ήταν μοναδικός ! Σαν να ζωγράφιζε πάνω του το ζωοποιόν σχήμα ! Δεν άφηνε ούτε χιλιοστό του σώματός του απέραστο . Λες και ήθελε να αποτυπωθεί , να χαραχθεί  πάνω του ο πανίερος τύπος σαν φυλαχτό και στήριγμα παντοτινό . Αληθινά συγκλονιστική κάθε φορά που τον σχημάτιζε πάνω του .   

Βγαίνουμε στο προαύλιο ! Μιλάμε με τον τόσο γλυκό και καταδεκτικό πατέρα Λ., ακόμα έναν σοφό της Γρηγορίου. Αποχαιρετάμε τους Χανιώτες αδελφούς μας,  που φεύγουν για το πανηγύρι της Δοχειαρίου . Ο ένας  «ζηλεύει» τον άλλον ! Εμείς αυτούς που θα βρεθούν στο πανηγύρι της Γοργοεπηκόου και άλλους που φεύγουν για του Κουκουζέλη την Λαυριώτικη πανήγυρη !
 Εκείνοι εμάς , που θα οδεύσουμε  εδώ για ακόμα μια μέρα ! Μοιράζεται η ευλογία στο Όρος . Δεν είναι κανενός προνόμιο . Κάθε στιγμή εδώ είναι το ίδιο σημαντική , αξιομνημόνευτη και Θεόσδοτη στην ελάχιστη γωνιά της  Αγιορείτικης γης . Κάθε φωνή ικεσίας ακολουθεί την ίδια διαδρομή , έχει τον ίδιο στόχο : Του Κυρίου την μακρόθυμη πνοή. Ο πατήρ Θ. μας δίνει οδηγίες για το μπαλκόνι του ουρανού , όπως ο ίδιος μας το περιέγραψε  . Την σπηλιά  του κτήτορος προστάτη και τα κελιά , των Αγιορειτών Πατέρων και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου . Οι βίγλες  της Γρηγορίου ! Μας είπε για τις κρυψώνες των κλειδιών τους και μας ευχήθηκε ωφέλεια από αυτό το ξεχωριστό προσκύνημα . 

Κανείς μας δεν φανταζόταν τις αλησμόνητες  στιγμές που θ ακολουθούσαν , μόλις έπειτα από λίγο ανηφορίσαμε απ το κοιμητήρι της Γρηγορίου , παίρνοντας το απαιτητικό μονοπάτι που οδηγεί στην Μονή του  Διονυσίου . Βασιλικοί στο μνήμα του μακαριστού Γεωργίου . Μύρισε και πάλι ο Παράδεισος με του σταυρολούλουδου  την άμοιαστη την ευωδία . 

Εδώ ανέβαινε τα Σάββατα των ψυχών ο Γέροντας να δεηθεί για τον αναπαμό των αδελφών του των Γρηγοριατών . Τώρα καρτερά αυτός και αγάλλεται  με  τα μνήσθητί των περιλειπομένων  …Εκείνη την στιγμή που αμίλητοι στεκόμασταν δίπλα στο ευωδιαστό και απερηφάνευτο κιβούρι του Γέροντος , άντρο σκιάς και δρόσου που θα λεγε και ο Κυρ –Αλέξανδρος , ήρθε και πιτσίλισε τα πρόσωπά μας μια απαράβλητη αίσθηση δροσιάς . Στην αρχή νομίζαμε πως ψιχάλιζε , μα ύστερα από ελάχιστο αντιληφθήκαμε πως ήταν κάτι τελείως ασύνηθες  ! 

Θυμήθηκα τα λόγια κάποιου φωτισμένου παππουλάκου εκείνη τη στιγμή ακριβώς , όταν μας περιέγραφε τα θαυμάσια που μπορεί κανείς να ατενίσει,  παρατηρώντας του Θεού τα έργα τα φαινομενικά ασήμαντα για τον χοϊκό άνθρωπο : Ο άνθρωπος έφτιαξε πολλά ! Τεχνητά τα πάντα ! Το νερό , η βροχή , τα σύννεφα ακόμα και ήλιο τεχνητό  έκαμε ! Την δροσιά και τις σταλιές που το πρωί σκεπάζουν τα λουλουδόφυλλα και τα ταπεινά χορταράκια δεν μπορεί να τα φτιάξει !  

Ξεκίνησε το ανηφόρισμα , που κάθε τόσο το διέκοπταν τα επιφωνήματα της ψυχής μας,  όταν η Γρηγορίου σε κάθε βήμα  που μας ξεμάκραινε   φαινόταν διαφορετική , σαν μια πολύχρωμη ψηφίδα στου Πλάστη το μωσαϊκό .

       

Έπειτα από λίγο μπαίναμε στην αυλή των του Άθω Πατέρων και Αγγέλων εν σώματι ! Ανάψαμε τα καντηλάκια και ψάλαμε το απολυτίκι τους . Ακολούθησε η σπηλιά του Αγίου . Υγρή και αποσκιαδερή , με ένα μικρό άνοιγμα για είσοδο .Ένας βράχος σαν Άγια Τράπεζα και πάνω του εικονάκια που μετρούν καιρούς και γενεές ευλαβών προσκυνητών . Λίγο παραπάνω καταλήγουμε στο Ιερόν κελίον της Παναγίας . Βρίσκουμε ξανά τα κλειδιά και χαιρόμαστε σαν παιδιά όταν καταφέρνουμε να βγούμε στο μικρό μπαλκόνι με την ασύλληπτη θέα . Στο ισόγειο ένα πρόχειρο μαγεριό και μια μικρή τράπεζα . Εκεί φτιάχνουμε καφέ , και τσάι του βουνού που βρίσκουμε στο γέρικο φανάρι που γεννά μνήμες.  Μέσα κι άλλα απαραίτητα για όποιον απ τους Πατέρες έρχεται εδώ πάνω για διακόνημα και  προσευχή . Ένα μπουκαλάκι με λάδι , δυο χαρτιά με φακές και ρύζι, λίγο αλάτι .  

 

Δίπλα στο εκκλησάκι της Παναγίας δυο μικρά κελιά με κρεβάτια , παλιές  κουβέρτες και ξυλόσομπες . Μακριά από κάθε άνεση , μα πιο κοντά στην ένωση με τον Ελεήμονα Κύριο . Αποζητώντας την ένδεια και την κακοπάθηση που ανοίγουν τα μάτια στο αληθινό φως ( του Κυρ-Φώτη η λαλιά ) , λαχταρώντας μόνο τη γαλήνη , την ειρήνη του Θεού !  Καθόμαστε και απολαμβάνουμε την σιγαλιά  , που σαν να μας  διδάσκει το αιώνιο . Λίγο αν προσπαθήσουμε θα ακουμπήσουμε  στον ουρανό του.  Νιώθεις πως δεν υπάρχει πιο ψηλά από δω που τούτη την ώρα βρισκόμαστε . Δωροδότης ο Κύριος σε κάθε μας Αθωνική περιπλάνηση ! Τι να πρωτοθυμηθούμε ! 

Ο Παναγιώτης ανακαλεί στην μνήμη του όσα ο Παπά –Μύρων μας έλεγε μόλις χθες σε ένα άλλο μοναστικό ξάγναντο,  αυτό της Σίμωνος Πέτρας .

Μας συγκινεί  , όταν μας λέει πως θέλει να τα σημειώσει , ώστε να τα συζητήσει  όλα με τη  γυναίκα του μόλις επιστρέψουμε . Την μεταφέρει  έτσι νοερώς στα άβατα αραξοβόλια του Όρους και εκείνη πόσο το χαίρεται !  Περνούν ώρες και εμάς δεν μας κάνει καρδιά να αφήσουμε το μοναδικό τούτο γαλήνεμα . Ο Θεοδόσης μας προτρέπει να μπούμε στο εκκλησάκι και να ψάλουμε την παράκληση της Παναγίας μας . Αληθινά θα ήταν κάτι παραπάνω από παράλειψή μας αν δεν το πράτταμε . Μια φιάλη με αγιασμό στην είσοδο και πάνω από την πόρτα έντεκα εικονίσματα , με παραστάσεις από κάθε  μηνού την ψυχή . 

Λείπει του Οκτωβρίου που είναι ήδη τοποθετημένο κάτω από την εικόνα της Κοίμησης . Ακόμα πάνω της τα αποξηραμένα λουλούδια από του Αυγούστου την γιορτάδα . Το παλιό ωρολόγιο είναι ανοιγμένο στην σελίδα του μικρού παρακλητικού κανόνος , ψαλλομένου εν πάση περιστάσει και θλίψει ψυχής . Ποίημα Θεοστηρίκτου μοναχού ! Η περίσταση αληθινά τόσο ευλογημένη , η ψυχή μας τόσο πολεμουμένη. 

Ψέλνουμε πρωτόγνωρα απαλλαγμένοι , έστω και για ελάχιστα , από την φιλαυτία και την ανθρωπαρέσκεια , τα ψυχοφθόρα έλκη κάθε ψαλμωδού .   Ευλόγησε Κύριε , οι φωνές μας εν μετανοία και εκ βάθους ψυχής,  να σπαράξουν για βοήθεια , σπλαχνισμό , έλεος και σωτηρία απ τα δεινά !

Κάθε τι εδώ μέσα είναι αγιασμένο . Οι αισθήσεις μας επαγρυπνούν μήπως και κάτι βεβηλωθεί έστω και ακουσίως . Σου ρχεται να ασπαστείς τα πάντα , ακόμα και την μικρή ξύλινη βάση , το αναλογάκι . Πάνω του ακουμπούν όλες οι σελίδες που φανερώνουν την αληθινή ζωή . 

Αλλάζουμε και το βιβλίο-μηναίο ανοίγοντας πλέον αυτό του Αη Δημητριάτη μήνα  . Στην πρώτη του σελίδα χειρόγραφα και υπέροχα καλλιγραφημένα  στιχηρά  του μικρού εσπερινού του Αθλοφόρου προστάτη .  Λογχευθείς ο Μυροβλήτης  για την αγάπη του Χριστού έγινε αιώνια δίστομη ρομφαία προς τους εχθρούς της πίστης μας , πάθει τω πάθος μιμούμενος …

 Αργά το μεσημέρι πήραμε το κατηφόρι για το Μοναστήρι . Σε λίγο η  Γρηγορίου ξεπρόβαλλε ξανά  στο ηλιόλαμπρο φόντο της γαλάζιας αφθονίας . Στην πίσω πύλη της Μονής μια βρύση και μια γούρνα για το πλύσιμο των ιερών αμφίων και των υφασμάτων  της Αγίας Τράπεζας .
 Με μεγάλα γράμματα μια πινακίδα από πάνω : Προσοχή  ! Χωνευτήρι ! Μόνο για Ιερατικές στολές και ενδύματα Αγίας Τραπέζης ! 
Όλα αγιασμένα , ακόμα και τα λερά απόνερα !
 Παντού και πάντοτε η ιερή υποτακτική της μοναχικής ζωής ! Πρόσχωμεν ! Αδελφοί μη μείνωμεν έξω του Νυμφώνος Χριστού ! ( συνεχίζεται )

Κείμενα -Φωτογραφίες  

Νώντας Σκοπετέας /Εν τω φωτί Σου οψόμεθα φως 

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή 

Για προηγούμενες οδοιπορίες επισκεφθείτε το οριζόντιο μενού και τον τίτλο Ημερολόγιο Όρους  www.sotiriapsixis.blogspot.com  

Ένα σύννεφο στα Καυσοκαλύβια. (Άγιος Πορφύριος).

 

Αρχές του Δεκεμβρίου. Ο Αη Νικόλας έρχεται με χιόνια φορτωμένος . Θάλασσες αφρισμένες κι οι ναυτικοί όλοι με την ευχή του στα χείλη. Νικολοβάρβαρα ζυγώνουν. Φυλλομετρώ το συναξάρι, το βαγγέλιο του πιστού  …Στο γύρισμα των σελίδων του ήχοι αγριεμένων κυμάτων, αντίφωνα αγέρηδων που μανιάζουν , βροχής ο χτύπος ο άμετρος,  τρυπά τη γη. Τα μάτια μου εκστατικά μπροστά στο αγρίεμα του καιρού. Μυρίσματα από καυσόξυλα και τζάκια που φουντώνουν την πύρα τους, μετά της μέρας τον κάματο τον ιερό. Λίγο καψαλισμένο ψωμί με το πρώτο χρυσάφι απ τα λιόδεντρα σταγμένο πάνω του. Τις αισθήσεις μου οδηγεί η μνήμη. Λιγοστά τα καταφύγιά μου. Στο γύρεμά τους καταλαβαίνω πως μόνο η αληθινή ζωή γεννά τη νοσταλγία. Μα υπάρχει κι ο αδελφός δόξα τω Θεώ! Εκείνος που δεν κράτησε τίποτα μόνο για τον εαυτό του. Που μοιράστηκε τις ευλογίες πολλαπλασιάζοντάς τις. Που τις έκοψε αντίδωρο και ψίχουλο το ψίχουλο χόρτασε μ΄αυτές μυριαρίθμητες πεινασμένες για Θεό ψυχές.

Αρχές του Δεκεμβρίου. Στο συναξάρι της δεύτερης μέρας του μια προσθήκη που σκόρπισε ελπίδα  στα πέρατα της γης. Ενεπλήσθημεν χαράς! Τη αυτή ημέρα Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Τώρα τις αισθήσεις μου τις οδηγεί ο ταπεινός σκυφτός Γέροντας. Άλλος ένας ταπεινός Γίγαντας που θα πρόσθετε και ο Κυρ-Φώτης στην γνωστή χορεία των ηρώων του…Ορμή  κυμάτων ξανά. 

Των Καυσοκαλυβίων ο αρσανάς δεν φαίνεται απ τα θεριασμένα βουνά τους  , που τον σκεπάζουν ολότελα. Απ το κοιμητήρι που οι λιγοστοί μοναχοί με τα μουσκεμένα κουκούλια και τα ράσα αποθέτουν στη γη το Αγιασμένο και πολυβασανισμένο σκήνωμα, δεν ξεχωρίζεις τίποτα! Σταγόνες χοντρές παγώνουν πιότερο τα πρόσωπα και σμίγονται με την αλμύρα των ματιών  που ασταμάτητα κυλά. Μια ομίχλη σαν σύννεφο μπροστά σου περιμένει  τον ταξιδευτή της. 

Το χώμα που σκάφτηκε , μυρίπνοο κι αυτό ετοιμάζεται να μπλεχτεί με το μυρωμένο απ του Παναγίου Τάφου τα αρώματα σώμα του Πορφυρίου. Ίνα ώσι έν! Ίνα ώσι έν! Αντίλαλος στων Κυσοκαλυβίων τα βραχόσπαρτα μονοπάτια! Σκέπασε η γη τον Άγιο. Ταξίδεψε το σύννεφο! 

Γαλήνεψε ο καιρός και φάνηκε το γαλάζιο του Θεού. Έμεινε παντοτινή η ευωδία και ο Ουρανός υποδέχθηκε το αλητόπαιδο του Χριστού!    Είκοσι χρόνια κύλησαν από εκείνο τον χειμώνα. Αγρύπνια στη χάρη του. Ασπασμός στο λουλουδοστόλιστο εικόνισμά του. Το φρέσκο  ξύλο σιγά- σιγά ρουφά τα χρώματα των χαρισμάτων του. Και εμείς τις μνήμες όσων τον είδαν και τον άκουσαν. Όσων ψηλάφισαν την Αγιότητά του. Ακούμε ξανά την φωνούλα του να ψέλνει τον Ικετήριο κανόνα του Ιησού, φιλάμε τα χεράκια του , αυτά που ακόμα άφθορα σώζονται, εκεί δίπλα στην αυτοσχέδια ξυλόσομπά του στα Καλίσια, στον Αη Γεράσιμο, στο ευωδιαστό παράπηγμά του στο Μήλεσι εκεί που θέτει ακόμα νου και μπολιάζει με ελπίδα. Φίλος σας ο Χριστός βρε, αδελφός και Πατέρας! Δεν βαστά την κόλαση στο χέρι!

Ένα απολυτίκιο ψέλνω, βγαλμένο γι αυτόν απ την ακάθαρτη ψυχή μου την μέρα που τ όνομά του γράφτηκε  σιμά στον Θεηγόρο Προφήτη Αββακούμ.

Τι ανταποδώσωμεν τω Κυρίω για αυτόν που τόσο Τον εμεγάλυνε;  

Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν, Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή, την βοήθειαν ημών και διόρασιν˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών, του πνεύματος συνεργεία. Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες.

Νώντας Σκοπετέας

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο μὲ τίτλο :

"Πόσα χωρᾶνε σὲ ἕνα Ἀμὴν"

Πρόμαχος Ὀρθοδοξίας 2019 

Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο:  

Είδα και άκουσα έναν Άγιο.( 3 μέρη )

Ψυχή Ορθρία ( Ημερολόγιο Όρους 2015) Μέρος 4

Τα μεγαλεία του Θεού σκόρπια μπροστά στα μάτια

Κι ένα κελί ευωδιαστό από ουρανού παλάτια  !

Οικονομεί και οδηγεί , στέλνει παρηγορία

Με το μαφόριο θαυμαστά σκεπάζει η Υπεραγία !

Τα σήμαντρα δοξολογούν , τα τάλαντα χτυπάνε,

Κωδωνοκρούστες άγγελοι ύμνους παντού σκορπάνε !

Ιάτραινα  και κτήτορας  μαζί με Επισκόπους

Των Μύρων και τον Παλαμά περιπολούν τους τόπους !

Το πρόσχωμεν αντιλαλεί ,  μάχης αχός στ αυτιά σου !

Στώμεν καλώς και ευλαβώς   ψελίζει η καρδιά σου …

 

Τα Αγιορείτικα στερεώματα μπροστά μας ! Επιστροφή με βήμα ταχύ από το Σιμωνοπετρίτικο  σύννεφο , στην τόσο φιλόξενη εστία της Γρηγορίου . Ουρανοβατούμε πανευτυχείς ! Κάθε κοίταγμα και ένα διαφορετικό αριστούργημα ! Χάνονται οι λέξεις και εσύ εύχεσαι να πυκνογραφτούν  μέσα σου με άσβηστο χρώμα τα μεγαλεία του Θεού . Ντύνεται Εκείνος μπροστά μας , με τη λαμπρότητα και τη μεγαλοπρέπειά Του . Άρμα Του τα Αθωνίτικα σύννεφα .Του ανέμου τα φτερά ταξιδεύουν τους αιώνες Του . Η παλάμη  Του ανοιγμένη μπροστά μας , γεμάτη από  αγαθά και την Χρηστότητά Του .

Ακόμα η πνοή Του μας κρατά ζωντανούς !

Το φετινό μας όνειρο  έχει αρχίσει …Βρισκόμαστε μόλις στο απομεσήμερο της πρώτης μας μέρας και ως συνήθως οι θεωρίες για το χρόνο  καταρρίπτονται με τόσο εμφατικό τρόπο μπροστά μας . Διαστέλλεται τόσο μοναδικά ο χρόνος στον Άθωνα  , μεγαλώνουν οι καρδιές μας , που έστω και για λίγες στιγμές φαίνονται να τους  χωρούν όλους !   Συζητάμε για τις εντυπώσεις μας και ευχόμαστε σύντομα να ξαναβρεθούμε στον θαυμαστό βράχο της Μυροφόρου και να προσκυνήσουμε το ζεστό της χέρι . 

Δύσκολο το να τα καταφέρεις στις μέρες μας να φιλοξενηθείς , μιας και τα αιτήματα απ όλον τον κόσμο , οι εργασίες και το μικρό καθολικό της Μονής , δεν επιτρέπουν την διαμονή όσων θα ήθελαν , μα περιορισμένο αρκετά αριθμό προσκυνητών. Κατεβαίνοντας θυμόμαστε ξανά τον παππού Γαλακτίωνα και ένα σχετικό περιστατικό που ο πολυσέβαστος Πατήρ. Γ. ,  πνευματικός από τα μέρη μας,  κάποτε μας είχε διηγηθεί . 

Χρόνια αρκετά  πριν,  βρέθηκε προσκυνητής μαζί με Λαϊκό αδελφό μας , μεσημέρι στο Αρχονταρίκι του Μοναστηριού , περιμένοντας να οδηγηθούν  σε δωμάτιο , μιας και από καιρό  είχαν φροντίσει να αιτηθούν φιλοξενίας , κάτι που προς μεγάλη τους χαρά έγινε δεκτό . Όμως μια έξαφνη έλευση σημαινόντων προσώπων   και η αναγκαστική δική τους διανυκτέρευση , δημιούργησε πρόβλημα για κάποιους προσκυνητές εκείνης της ημέρας . Προσπαθούσαν τότε οι πατέρες να βρουν μια λύση για αυτούς . Κάποια στιγμή και αφού είχαν περάσει αρκετές ώρες χωρίς να έχουν τακτοποιηθεί , ο πατήρ Αθανάσιος πλησίασε τον παππούλη απ τα μέρη μας και του είπε : -Έρχεσαι μαζί μου να σε πάω σε ένα κελί για να μείνεις ; Τον φίλο σου τον τακτοποιήσαμε ! Θα στριμωχτεί βέβαια λίγο αλλά για σένα έχω εντολή από τον Παπά …Εννοούσε τον πατέρα Γαλακτίωνα που όπως όλοι οι παπάδες στο Όρος τυγχάνουν ξεχωριστής  εκτίμησης και αναφοράς . –Να ναι ευλογημένο ! είπε εκείνος και τον ακολούθησε σε έναν διάδρομο , που σαν μυστικός του είχε φανεί τότε . Έφτασαν μετά από λίγο σε ένα πολύ όμορφο και απομονωμένο κελάκι .

Αγιορείτικη Φωτοθήκη 

-Εδώ θα μείνεις πάτερ ! –Εγώ εδώ ; απόρησε εκείνος …Μα αυτό είναι για επισήμους ! –Ναι , το κατάλαβες …Όχι για επισήμους βέβαια , μα για ταπεινούς Επισκόπους … Εντολή του παπά , εσύ να μείνεις εδώ  ! Λόγω του εκτάκτου …-Άντε θα τα πούμε στις ακολουθίες ! Το επόμενο πρωινό  στην τράπεζα της Σιμωνόπετρας έτρωγε δίπλα στον παπά  Γαλακτίωνα . Κάποια στιγμή εκείνος ψιθυριστά τον ρώτησε :      -Κοιμήθηκες καλά πάτερ μου ; -  Αν κοιμήθηκα ; Δόξα τω Θεώ ! 

Καλά εμένα τον άθλιο βρήκατε να βάλετε στο επισκοπικό κελί ; Γέροντα   όλη τη νύχτα μια μεθυστική ευωδία το είχε κατακλείσει …Νόμιζα συνεχώς ότι κάποιος λιβάνιζε , μα αυτό ήταν …ήταν απερίγραπτο …λεπτό , δροσερό , σαν…σαν …-Παπά  μου  του λέει χαμογελαστά  ο σεβάσμιος Γέρων   , σε αυτό το κελί κάποτε είχε μείνει ο Άγιος Νεκτάριος!  

Άφωνος ο παππούλης μας! Η μεγάλη του ευλάβεια για τον Άγιο Πενταπόλεως έκανε εκείνη τη στιγμή μια από τις πιο συγκλονιστικές της ζωής του . Μια,  γιατί υπήρξε και άμεσα ακόμα μια πιο συνταρακτική … Όταν έπειτα από μόλις λίγες μέρες  θα βρισκόταν με θαυμαστό τρόπο να ευλογείται από τον πατέρα –Γαλακτίωνα και με λείψανο του αγαπημένου του Αγίου το οποίο φυλάσσει  πλέον ως θησαυρό ανεκτίμητο , μαζί με τις τόσο ζωντανές μνήμες του απ τον γλυκύτατο Αθάνατο παππού των Σιμωνοπετριτών  …

+ π.Γαλακτίων Σιμωνοπετρίτης /Φωτ. διαδικτύου

Ανηφορίζαμε πλέον για την πύλη της Γρηγορίου .Με δροσερό νερό απ την βρύση του επιβραβεύει  τον ελάχιστο κάματό μας    ο Άη Νικόλας !  Η Γλυκοφιλούσα , όπως πάντα μας υποδέχεται στοργικά !  Όλα γνώριμα και όλα σαν σήμερα να φτιαχτήκαν…Η κληματαριά σιμά στη φιάλη …Το μεγάλο βαρύ  τάλαντο στα δεξιά… 

Η Παναγία ζωγραφισμένη ως έμψυχος τράπεζα …Ο κτήτωρ  Άγιος Γρηγόριος στην ψηφιδωτή του απεικόνιση και η πατρική του προτροπή : Δεύτε τέκνα ακούσατέ μου ! Φόβο Κυρίου διδάξω υμάς ! Ο Χριστός μας , περιστοιχιζόμενος απ τους 4 κήρυκες των αιωνίων ρημάτων Του  . Το εκκλησάκι της Ρωμαίας Αγίας . Τα 2 ρολόγια με την κοσμική και την Βυζαντινή ώρα , που εδώ χαράζει την ημέρα και κατευθύνει τους χτύπους των ταλάντων και των δεομένων καρδιών ! 

Η αυλή της Γρηγορίου η αγιοβάδιστη , με τους τρούλους και τις θολωτές στέγες ! Έρημη λίγο πριν τον εσπερινό , καρτερά τον εκκλησιαστικό που θα σημάνει για την προσευχητική συνάθροιση. Παραμονή Εορτής Ευχαριστηρίου  Θεομητορικής ! Της Αγίας Σκέπης ! Δεν είχαμε προλάβει ακόμα να μπούμε στο δωμάτιο όταν… Ω Κύριε τι γλυκολαλιά  απλώθηκε παντού ! Πόσο αρμονικά χτυπούν οι καμπάνες ! Άμοιαστος ο ρυθμός και η μελωδία ! Να ναι αυτοσχεδιασμός της στιγμής ; 

Να υπαγορεύεται από κάποιον άνωθεν απεσταλμένο ; Να ναι χέρια επουράνια  αυτά που την εορτή προμηνύουν;

Προοίμιο πανηγυρικό , όπως μόνο εδώ μπορεί να ακουστεί !

Στεκόμαστε στον πρόναο . Περνά ο εφημέριος μπροστά απ τον καθένα μας . Το Κύριε Εκέκραξα μοσχοθυμιατισμένο ! Το Νυν απολύεις, Παραδείσου αδημονία  και η πανυπέραγνος Μητέρα του ενυπόστατου Λόγου  , αχείμαστο λιμάνι και Σκέπη των προστρεχόντων !  Φωτοφόρος νεφέλη εφαπλοί υπέρ έννοιαν !

Στην τράπεζα προσπαθούμε να μιμηθούμε τους μοναχούς. 

Το σώμα τρέφεται , η ψυχή προσεύχεται και ο νους στραμμένος στον αναγνώστη,  που διηγείται θαύματα και θαυμάσια . Τόσο όμοια  η χροιά και ο παλμός κάθε φωνής αναγνώστη στις Αγιορείτικες τράπεζες . Αργόσυρτη και επιβλητική , κάποτε να  πνίγει το λυγμό που ανεβαίνει , κάθε φορά που ένας άθλος μαρτυρικός εξιστορείται , όποτε η φύση νικιέται , η σάρκα χαλινώνεται και το καμίνι της αθεΐας με αστέγνωτο αίμα σβήνεται . 

Καθόμαστε μπρος στα παράθυρα πάνω απ τη  θάλασσα. Στρατιωτικοί μεγαλομάρτυρες , φρουρούν ανύστακτοι από αλλότριες επιβουλές. Ένα ατρόμητο σμήνος αθλοφόρων  προστατών :  Οι Άγιοι Λούπος, Προκόπιος , Τρύφων, Αρτέμιος , Δημήτριος , Γεώργιος ,Νικήτας , περιφρουρούν και κατανικούν  με την ισχύ του Κυρίου τους , τα ανίσχυρα θράση των δαιμόνων που πάντα θα  καιροφυλακτούν . 

Παρατηρώ τον άμβωνα της Τράπεζας . Σαν στύλοι του  ακλόνητοι , οι Σοφοί  Άγιοι : Γρηγόριος Παλαμάς και Άγιος Φώτιος  , στέκονται ολόσωμοι  δίπλα στα σκαλοπάτια του . Σκέφτομαι πως ο Θεολόγος του ακτίστου φωτός δεσπόζει στο Μοναστήρι της Γρηγορίου . Παντού υπάρχει η αύρα της Παλαμικής διδασκαλίας ! 

Η διαρκής πηγή γνώσης και φωτισμού του μακαριστού πατρός Γεωργίου! Την έφερε και την εγκατέστησε ισόβια στα Γρηγοριάτικα χώματα , όταν πριν από σαράντα χρόνια ήρθε με την συνοδεία του για να τα ξαναζωντανέψουν !  Με την συνεχή αναφορά του στον Θεόπτη Θεολόγο και τις μεσιτείες του Αγίου  , κατέστη ο ίδιος ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους ομολογητές και διδασκάλους . Σοφό τον είπανε και όχι άδικα ! Δρυ της Ορθοδοξίας , πολύεδρο αδάμαντα ! Συνειρμικά ο Γέροντας έρχεται στο νου μας κάθε φορά που ένας λόγος του Παλαμά φωτίζει το σκότος , κάθε φορά που η λαμπρή σάλπιγγα της Θεολογίας ακούγεται στις παρυφές της Αγίας Σαρακοστής . 

Θρασύνομαι στ αλήθεια , μα έχω  αιτία τις χιλιάδες φωτεινές λέξεις και τις αναρίθμητες σελίδες που ξεπήδησαν απ την ψυχή του Γεωργίου,  σοφίζοντας και αποκαλύπτοντας πλάνες και λανθάνουσες  αιρέσεις , να ψάλω έστω και κρυφίως το απολυτίκιο του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά , τοποθετώντας στο πλάι του και τον Μακαριστό πλέον  Γέροντα :   

Ορθοδοξίας  φωστήρες, Εκκλησίας  στηρίγματα  και διδάσκαλοι, των Μοναστῶν οι κορυφές, των θεολόγων υπέρμαχοι απροσμάχητοι, Γρηγόριε θαυματουργέ και Γεώργιε μαθητά , Θεσσαλονίκης καυχήματα, κήρυκες  της χάριτος, ικετεύετε  διὰ παντός, σωθήναι τὰς ψυχὰς ημών.

Η ημέρα της τελευτής του ,  η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μαρτύρησε πανηγυρικά της Αγιοσύνης του το μέγεθος . Τελεύει η τράπεζα και παίρνουμε την ευχή του Γέροντα Χριστοφόρου .

Μοιραζόμαστε τη χαρά της ψυχωφέλειάς μας , λίγο πριν το απόδειπνο με τον Δημοσθένη και τον Δημήτρη απ τα Χανιά . Ιεροψάλτες και θερμοί μελετητές της μοναστικής πολιτείας και της μυστηριακής ζωής  . Στα μάτια τους η ελπίδα της σωτηρίας και το πάθος για αγώνα μέχρι αγαθού  τέλους . Θα μας μείνουν αλησμόνητα τα συναισθήματα της ελάχιστης αυτής συνοδοιπορίας . Είπαμε όμως,  εδώ ο χρόνος μετράει αλλιώς …

Να κι ο Άννα ! Τον παρατηρώ και νιώθω την απερίγραπτη αίσθηση της επιστροφής σε ό,τι η ψυχή λαχταρά ! Εξοικειωμένος πλήρως , σαν να μην έλειψε ποτέ , ρουφά  την παραμικρή στιγμή!  

Στη λιτή το Απόδειπνο ξεκινά . Το λαδοκέρι της Παναγιάς ανάβει και τα Χαίρε της ξεκινούν . Την ίδια ώρα εμείς συναντάμε μια νέα χορεία Αγίων . Κάθε μέρα και μια νέα  ιερή παραλλαγή στη χαριτόβρυτη συντροφιά τους . Εκείνο το απόγεμα ασπαστήκαμε την Αγία Παρασκευή , την Αγία Φωτεινή τη Σαμαρείτιδα, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά , την Αγία Ολυμπία εκ Μυτιλήνης , τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα , την Αγία Ολυμπιάδα και τον Άγιο Νεκτάριο . Ναι , τους ίδιους ασπαστήκαμε ! Δεν έχει σημασία αν ήταν η κάτω σιαγόνα ή το αριστερό χέρι τους . Κάποιοι με καθαρή καρδιά , τους βλέπουν την ώρα της προσκύνησης να ευλογούν και να ικετεύουν ,  την αγιαστική χάρη που εκείνοι έλαβαν ως Θεϊκή μισθαποδοσία , να την δωρίσει ο Κύριος  σε όσους γνήσια μεταννοημένοι γονατίζουν μπροστά τους  κάθε λιόγερμα .

Περπατώ για λίγο μόνος στις αυλές που σιγά-σιγά αδειάζουν από προσκυνητές  . Στέκομαι ξανά μπροστά στον Άγιο Γρηγόριο τον δομήτορα της Μονής . Κάτω απ την εικόνα του στην μεσαία πύλη τα ονόματα των αφιερωτών της .  Υπέρ Σωτηρίας Σταύρου και Ευθυμίας . Υπέρ Σωτηρίας …Υπέρ Σωτηρίας … μονολογώ και λαμβάνω ξανά …στίγμα  . Δεν εξασφαλίζει βέβαια ο προσανατολισμός από μόνος του την  Σωτηρία . Μα αν δεν κοιτάς εκεί που θες να πας , θα πας εκεί που θα κοιτάς …Το Άγιο Όρος είναι πυξίδα ασφαλής και αλάνθαστη για την ψυχή,  σαν κάθε Σταυρός σε μνήμα Χριστιανού Ορθοδόξου , που πάντα κοιτά προς την Ανατολή , σαν κάθε παιδί , που πριν κοιμηθεί προσεύχεται στραμμένο προς την ποθεινή αρχαία Πατρίδα μας , τον εν Εδέμ Παράδεισο  … 

Πριν ανέβουμε  στο δωμάτιο παρατηρούμε  την ερημωμένη αυλή . Μόλις νυχτώσει για τα καλά θα αρχίσουν οι … περίπολοι των Προστατών της Γρηγορίου . Σαν σε όραμα μπροστά μας η Θεόστεπτη Τριάδα , μαζί με τον Θεσσαλονικέα φωστήρα σεργιανούν με βήμα απαλό και ειρηνεμένο στις αυλές και στους ορόφους του ιερού θαλασσόβραχου . Ξεκινούν μπροστά απ το ιερό της Αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας ,  της Γιατρίνας του Μοναστηριού  . Περνούν απ όλα τα κελιά των Γρηγοριατών αδελφών  . Εκείνοι σκοποί , καθεύδοντες με αγρυπνούσα καρδίαν  …Σύνθημα η μονολόγιστη ευχή . Παρασύνθημα : Ταις του Αγίου της ημέρας ευχαίς …Θα αναρωτηθεί κανείς : μέσα σε τούτο το γαληνεμένο  μέρος , τι  γυρεύουν έστω και συνειρμικά του στρατού και του πολέμου οι συνήθειες ;  Κι όμως πολεμιστές είναι κι αυτοί και μάλιστα επίλεκτοι!  Κάποιοι αδαείς επαΐοντες , τους λένε λιποτάκτες της ζωής . Μα αυτοί είναι εθελοντές της ! Δεν την απαρνήθηκαν , μα πόθησαν το αληθινό της  με την ισόβια αφιέρωσή τους . Την αγκάλιασαν σφιχτά , την δέχτηκαν ολόψυχα με κάθε ικμάδα του είναι τους . Δεν είναι αρνητές της λοιπόν , είναι οι χαρμολυπημένοι θιασώτες της ! Δεν είναι απόμαχοι , δεν τελούν εν αποστρατεία . Είναι στην ομάδα κρούσης , στην πρώτη γραμμή του αοράτου πολέμου . Αντίμαχοι : η ζωή του θανάτου και η ζωή του αιωνίου . Το σκοτάδι και το Φως …Το ψεύτικο και το αληθινό …Προτάσσουν τα φθαρτά τους σώματα και πολεμούν τον εχθρό , που νυχθημερόν επιτίθεται να καταλάβει τα φρούρια ψυχές  . Δεν κραδαίνουν σύγχρονο οπλισμό , ούτε καν τα σπαθιά και τις λόγχες του ένδοξου παρελθόντος . 

Μόνο το Σταυρό υψώνουν και τα κομποσκοίνια τους , τα δικά τους κανόνια , όπως έλεγε ο παππούς τους Παϊσιος. Δεν αλαλάζουν πολεμικές ιαχές μα μόνο τα Αγγελικά παραγγέλματα  και Αγίων μαρτύρων ρήσεις : Στώμεν καλώς !  Γλυκύς ο Παράδεισος ! Και υποχωρεί ο εχθρός και λάμπει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης ! Ως την επόμενη μάχη που μόλις ξεκίνησε !  Και η Αγία Ολόφωτος  Σκέπη προστατεύει  υπέρ έννοιαν ! Λίγες ώρες ξεκούρασης μέχρι να ξαναακουστεί στον όρθρο , το τόσο ελπιδοφόρο απολυτίκιό Αυτής, δι ης τους εχθρούς εκνικώμεν  … Η πρώτη μας μέρα κλείνει γλυκά αποκαμωμένη τα μάτια της στο δωμάτιο σιμά στον Άγιο Σπυρίδωνα . Ανάστα ψυχή μου !( συνεχίζεται …)

Κείμενο -Φωτογραφίες: 

Νώντας Σκοπετέας/Εν τω Φωτί Σου οψόμεθα Φως 

                      Για τα προηγούμενα μέρη καθώς και Αθωνικά Ημερολόγια παρελθόντων ετών επισκεφθείτε το ιστολόγιο Εν τω φωτί Σου οψόμεθα Φως ( οριζόντιο μενού /Ημερολόγιο Όρους)