main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

30 Αυγ 2021

Χαράλαμπος Φραντζής. Χ.Φ. Χριστού Φίλος στον Παράδεισο ...


Χριστός ανέστη Χ.Φ !!!
Με το καλό στον Παράδεισο!


Σήμερα ημέρα του Κυρίου αναδεμένη με του Τιμίου Νηστικάρη τα άγια αίματα , έγινε η αποκρυπτογράφηση των αρχικών σου σε εκεινο το Θεόπνευστο βιβλιαράκι που επέστρεψε στον δρόμο της μετανοίας αμέτρητες ψυχές το :
Ποτέ δεν είναι αργά!
Χ.Φ. έγραφε μόνο πάνω...
Χαράλαμπος Φραντζής...
Χριστού Φίλος!!
Πρέσβευε αδελφέ μας στον θρόνο του Δεσπότη Χριστού στο πλάι της λατρεμένης σου Γερόντισσας του Αγίου Χαραλάμπους και όλων των Αγίων με τους οποίους συμπορεύτηκες!!
Ο Θεός είναι νουθέτης ...συνήθιζες να λες...
Κάθε μέρα που περνά θα το κατανοούμε όλο και πιότερο Χαραλάμπη μας!
Όλες τις ώρες μέρα και νύχτα ήσουν μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους μας!
Παρηγορητής και ομολογητής χωρίς φτιασιδώματα και ...πενιές...
Και τώρα...συνεχώς θα μας παραμυθείς με την απλότητά σου και τις σοφές λαλιές σου που χαράχτηκαν μέσα μας.
Είμαστε ευλογημένοι απ τον Θεό που γνωρίσαμε έναν γνήσιο φίλο του έναν λεβέντη στρατιώτη Του!
Καλή αντάμωση!
Νώντας Σκοπετέας
29.8.2021
Υγ: Προλάβαμε με την χάρη του Αγίου Θεού να φτιάξουμε την εκπομπή που λέγαμε φέτος στο Τριώδι!!
Εκεί μέσα βρίσκεσαι Χ.Φ !! Σ ευχαριστούμε!!

26 Αυγ 2021

Ως πότε θα μας ανέχεται;

 

Μέχρι πότε θα σε ανέχομαι; Ω πόσο βαρύς και προσβλητικός ακούγεται τούτος ο λόγος! Αν προέρχεται ιδιαίτερα από οικείο σου πρόσωπο. Φανερώνει αγανάκτηση…μια μακρά περίοδο ανοχής…Και συλλογίζεσαι  και στενοχωριέσαι και προσπαθείς να κατανοήσεις το τι δεν πήγε καλά και έκανες το αγαπημένο σου πρόσωπο να φτάσει σε αυτό το οριακό σημείο. Βέβαια,  μπορεί και αυτός ο λόγος διόλου να μην σε προβληματίσει  και να αγνοήσεις αναισθήτως και να συνεχίσεις στην ίδια πορεία,  αταλάντευτα και αμετανόητα. Τι γίνεται όμως αδελφοί μου αν αυτός ο λόγος βγει μέσα από τα άχραντα χείλη του Χριστού μας;  

ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…( Ματθ.ιζ΄,17).

Αλήθεια αδελφοί μου έχουμε συναισθανθεί ποτέ μας ότι όταν ομιλεί ο Κύριος στο Ευαγγέλιό Του,  δεν ομιλεί στο τότε και στον Καιρό εκείνο,  αλλά στο τώρα και στον καθένα από εμάς προσωπικά; Ότι δεν υπάρχει ούτε μια λέξη από τα 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης ή στο σύνολο των 76 της Αγίας Γραφής που να μην έχει μια συνταρακτική επικαιρότητα; Μα την αλήθεια,  είναι τόσο σύνηθες ιδίως στις θεοστυγείς μας μέρες,  να ακούμε τον λόγο του Θεού, να τον κοινολογούμε και εμείς οι ίδιοι μεταδίδοντάς τον,  αλλά να μην περνάει καν απ το μυαλό μας ότι ο Κύριος εν προκειμένω εκείνο το ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; το απευθύνει σε ΕΜΑΣ! Να νιώσουμε πόσο ασήμαντοι είμαστε μπροστά Του! Πόσο ανίσχυροι να θεραπεύσουμε και να θεραπευθούμε με τις δικές μας δυνάμεις! Μόνο ο Χριστός μας θεραπεύει! Εκείνος επιτάσσει και εκβάλλει τα ακάθαρτα και μιαρά .  Εκείνος ο Υιός του Θεού του Ζώντος,  αποδιώχνει ιούς, ασθένειες και τα φαινομενικά ανίατα…Κυρίως την φοβία που ενίοτε συντρέχει …

Εν κλίνη νυν ασθενών κατάκειμαι και ουκ έστιν ίασις τή σαρκί μου, αλλ' η Θεόν και σωτήρα του κόσμου και τόν λυτήρα των νόσων κυήσασα, σού δέομαι τής αγαθής, εκ φθοράς νοσημάτων ανάστησον.

Ακούγεται στην Παράκληση της Παναγίας μας. Ειλικρινά όμως, έχουμε την ελπίδα μας και την καταφυγή εμπιστευμένες ολόκαρδα στον Τριαδικό Θεό ή κι αυτό το διαστρέφουμε; Ένας μόνο λύνει τα δεσμά των νοσημάτων! Ένας ανασηκώνει τον πεσμένο από την αμαρτία άνθρωπο! γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη …πώς το άλλαξες αυτό που δεν σταματάς να ψέλνεις μόνο με τα χείλη και όχι με την καρδιά σου; Πως διέστρεψες έτσι τούτη την αλήθεια μεταλάσσοντάς την σε ψέμα; (Ρωμ.α΄, 25) Στις Πράξεις των Αποστόλων άλλη μια… επίκαιρη αναφορά: ….καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα( Πραξ.κ΄,30).

 

Όσοι σταμάτησαν να θεωρούν τον Θεάνθρωπο Ιησού ως Κυριεύοντα Ζωής και θανάτου, όσοι την πάσαν ελπίδα τους την αναθέτουν αποκλειστικά και μόνο στην πολύτιμη μα εσχάτως  ειδωλοποιημένη επιστήμη, στην λογική  και  στους Υιούς των ανθρώπων, διαστρέφουν σφόδρα το παντοδύναμο του Σωτήρος . Και είτε απαξιώνουν και εκδιώκουν τον Χριστό, είτε τον θεωρούν και Εκείνον ως μια επικουρική κάποια  λύση,  σε όσα με αυθεντία και νοσούσα διάνοια προκρίνουν ως θεραπεία και σωσμό. Και εμείς,  αντί να εμπιστευθούμε τον Ελευθερωτή των ψυχών και των σωμάτων, φυλακιζόμαστε σε μια αυτάρεσκη αυτοδικαίωση, δουλοπρεπώς, άβουλα και ασύνετα, υποτασόμενοι σε ο,τι το Αντίχριστο και επηρμένο. Άπιστοι και διεστραμμένοι, συνεχίζουμε απαθώς να ακούμε τον Κύριο:    

ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν;…

Εμείς ας απαντάμε : Παράτεινον…γένοιτο  Κύριε, τὸ ἔλεός σου ἐφ' ἡμᾶς, καθάπερ ἠλπίσαμεν ἐπὶ Σέ…

Νώντας Σκοπετέας. Ιούλιος 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

17 Αυγ 2021

Καπετάνιος ο Χριστός μας !


Να καταφύγουμε στη Θεολογία των τραγουδιών και στην αγία μετατρεψιμότητα ! Θέλετε να θυμηθούμε ένα παλιό τραγούδι; Οι πολύ νεότεροι ίσως δεν το θυμούνται…
Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ κι είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη… Πόσες φορές ναυάγησα μες στα θολά νερά της και χάθηκε η βάρκα μου στη Μαύρη αγκαλιά της…
Κρατήστε για λίγο αυτούς τους στίχους. Πάμε στα λόγια από το ιερό οκταήχι, την Παρακλητική και την Παράκληση :
«Του βίου την θάλασσαν, υψουμένην καθορών, των πειρασμών τω κλύδωνι, τω ευδίω λιμένι σου προσδραμών, βοώ σοι· ανάγαγε εκ φθοράς την ζωήν μου Πολυέλεε». Των παθών μου τον τάραχον, η τον κυβερνήτην τεκούσα Κύριον, και τον κλύδωνα κατεύνασον, των εμών πταισμάτων, Θεονύμφευτε.
Κυβερνήτης, αρχηγός της γαλήνης και καπετάνιος ο Χριστός μας! Κύματα τρικυμισμένα έχει τούτη η Ζήση! Από τη μία στιγμή στην άλλη, η θάλασσα ενώ είναι γυαλί και λάδι, γεμίζει από αφρισμένα, μανιασμένα κύματα! Ξανά στο πρώτο τραγούδι του μακαρίτη του αδελφού μας του Πυθαγόρα ! Παραλείψαμε πριν σκοπίμως τον πρώτο στίχο του! Εκεί η ένστασή μας!
Είναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι!
Εμείς καπεταναίοι; Μα όσες φορές νιώσαμε έτσι, καταποντίστηκαμε! Όσες φορές δεν παραδοθήκαμε ολότελα στην πρόνοια του κυβερνήτη Χριστού, βουλιάξαμε σαν τον Πέτρο την ώρα της φοβερής τρικυμίας! Συγκλονιστικό και υπέρλογο το να περπατάει ο άνθρωπος πάνω στο υγρό στοιχείο, πάνω στα κύματα! Μα αν το σκεφτούμε καλύτερα αδελφοί μου, όλη μας η ζωή δεν είναι ένα ολοζώντανο θαύμα, δεν είναι σαν να περπατάμε συνεχώς σαν τον Άγιο Πέτρο πάνω στα κύματα; Από την πρώτη μας ανάσα ως τη στερνή, πόσες φορές δεν αναλογιζόμαστε αυτήν τη θαυμαστή διακυβέρνηση της ζωής μας, από τον Ένα και μοναδικό Κυβερνήτη της , πόσες φορές δεν νιώθουμε την θεία επέμβαση αφημένοι στη θεία πρόνοια ; Eίναι η ζωή μια θάλασσα και εμείς καπεταναίοι! Όταν όμως αυτός ο στίχος γίνεται τρόπος θεώρησης των πραγμάτων, όταν αρχίζουμε και νιώθουμε πως εμείς κυβερνάμε το καράβι της ζωής ...Ω τότε... μόλις ξεκινάνε οι τρικυμίες, οι κλυδωνισμοί, τα μανιασμένα κύματα , οι λυσσασμένοι άνεμοι, οι ασθένειες, οι απογοητεύσεις, οι θλίψεις… Τότε αρχίζει ο καταποντισμός στον βυθό της ολιγοπιστίας και της φθοράς, και ο …παντοδύναμος καπετάνιος, ο εγώ, ο καπετάν ένας, μετατρέπεται στο πιο αδύναμο πλάσμα! Και αν πει Σώσον με Κύριε εκείνος θα επέμβει απλώνοντας το χέρι του και θα τον ανορθώσει ! Ολιγόπιστε εις τι εδίστασας ; Θα ψελλίσει ξανά και ξανά ο Κύριος! Αν όμως εκείνο το σώσον με Κύριε δεν ακουστεί, αν αισθανθεί ο καταποντιζόμενος, ο βεβυθισμένος τη αμαρτία, και τη αποστασία, ικανός να σωθεί από μόνος του, αν καταφύγει αποκλειστικά σε καπεταναίους της επιστήμης και του ξερού ορθολογισμού, τότε θα έρθει το ναυάγιο και ο βέβαιος πνιγμός. 
Αν αμφισβητήσουμε τον κυβερνήτη Κύριο αν κλονιστεί η πίστη μας στο παντοδύναμο Του, τότε κάθε που θα βλέπουμε τον άνεμο να δυναμώνει, θα έρχεται εκείνη η ολέθρια για τις ψυχές μας φοβία να κυριαρχήσει και να μας καταπιεί, σαν μανιασμένο κύμα! Κρατημένοι από το χέρι Του ! Συνεχώς με Εκείνον δίπλα μας, η ψυχή μας στραμμένη μόνο στον μεγάλο Κυβερνήτη ! Εκολλήθη η ψυχή μου οπίσω σου, εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου.. Εκεί στον 62ο ψαλμό, τόσο σπουδαίος, στα λόγια που δεν υπάρχει μέρα που να ξημερώνει και να μην ακουστούν στον εξάψαλμο! Εμού δε αντελάβετο η δεξιά σου! Στηριγμός , καθοδήγηση και προστασία η δεξιά , η δύναμη του Κυρίου! Αρκεί να ακουστεί από τα ολιγόπιστα χείλη μας εκείνο το σώσον με Κύριε!
Καράβι να ναι η πίστη και καπετάνιος ο Χριστός μας !

Νώντας Σκοπετέας . Ιούλιος 2021

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή




13 Αυγ 2021

Έγινε το γάλα …τυρί

Συνεχώς λοιπόν αυτό το δίλημμα, το αιώνιο δίλημμα που παρουσιάζεται ενώπιόν μας !
ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν Θεόν; ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν; εἰ γὰρ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην.( Γαλ 10.10).
Εμφανίζεται ιδίως στις μέρες μας μέσα από μια ολότελα εκκοσμικευμένη θεώρηση της πίστης μας !
Και σε αυτήν την μακρά πλέον περίοδο της …πανδημικής αναστολής της πίστης …
Η Ορθοδοξία σε αναστολή ; ΠΟΤΕ ! Η Ορθοδοξία δειλή και σε υποστολή ; ΠΟΤΕ! Η Ορθοδοξία σε αποστολή !
Να δώσει χωρίς αμφιταλαντεύσεις ξεκάθαρη βιωματική απάντηση στα διλήμματα τα οποία ελπίζουμε να προκύπτουν αβίαστα απ όσα ακούγονται σήμερα !
Διλήμματα λοιπόν αρίφνητα ενώπιόν μας.
Πλησμονή από τέτοια που περιβάλλει η τάχα διάκριση και η ψευδόσχημη Αγάπη για τον συνάνθρωπο …
-Βεβαίως αγάπη αλλά εν Αληθεία …εν Χριστώ !
- Σιωπολογία, υπακοή , συνοδικό σύστημα , ταπείνωση, αυθεντία με επαρκή Θεολογική γνώση και κατάρτιση από την μια στο πραιτόριο και το Κολοσσαίο της λογικής!
Εκεί βεβαίως δεν ακούγεται η αδύναμη φωνή αυτών των ελαχίστων, που αναζητώντας την αλήθεια πρεσβεύουν και βιώνουν το : θέλουμε ελευθέρα και ζώσα Εκκλησία ! του μακαριστού Αγίου Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη.
Η φωνή τους που θα πνιγεί από τον όχλο των πολλών!
Θα ακουστεί όμως στα σίγουρα η στεντόρεια φωνή της ψυχής μας που θα φτάσει ως τον ματωμένο Γολγοθά να σταθεί στο πλάι της θρηνωδούσας Παναγίας μας του Ηγαπημένου μαθητή και των θαλερών Γυναικών.
Το Κολοσσαίο και το πραιτόριο της λογικής.
Έλεγε ένας αδελφός μας ο Αριστομένης ο Φλουράκης εκεί στο μετερίζι της πνευματικής ελεημοσύνης στον Πρόμαχο Ορθοδοξίας κάτι πολύ σοφό περιγράφοντας αυτό που αναφέρει και μέσα στο ψαλτήρι ο ιερός ψαλμωδός για το πώς σκληραίνει και γίνεται λιθώδης η καρδιά του ανθρώπου …ετυρώθη ως γάλα η καρδία …
Έχουμε πάθει λέει ο αδελφός μας στένωση καρδίας από τους θρόμβους της λογικής …
Και τι λένε οι πατέρες αδελφοί ;
Αίρεση είναι οτιδήποτε εκλογικεύει το δόγμα !
Προσπαθούμε συνεχώς ιδίως στις μέρες μας, να εκλογικεύσουμε και εμείς, να ανακαλύψουμε αυτά που είναι σεσιωπημένα στις Γραφές !
Αυτή η προσπάθεια οδηγεί πάντοτε στην πλάνη !
Έλεγξε τον εαυτό σου αδελφέ μου ταλαίπωρε εαυτέ μου !
Το πρότεινε αυτόν τον αυτοέλεγχο ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς …
Πες το σύμβολο της πίστης και νιώσε κάθε του λέξη και με ειλικρίνεια σκέψου αν την πιστεύεις …
Η μυστηριακή Ορθοδοξία που παίρνει Ζωή από τον Άλλο Παράκλητο τον Τριαδικό Θεό …
Ζωή που ρέει ανόθευτα και αμόλυντα δια των μυστηρίων …
Κάθε φορά που θα πλησιάζουμε μεταλαμβάνοντες ή μεταδίδοντες καταφοβισμένοι και με…προφυλάξεις το Άγιο Ποτήριο, ας επαναλαμβάνουμε αυτό το θεμελιώδες δόγμα της πίστης :
Και εις το Πνεύμα το Άγιον το Κύριον το ζωοποιόν …
Νώντας Σκοπετέας
Αποσπάσματα από ομιλία με τίτλο : Ιησού ή Βαρραβά ; η οποία εκφωνήθηκε διαδικτυακά στις 3 Απριλίου 2021 στην Ε.Ρ.Ω Αγρινίου .

10 Αυγ 2021

Στο πανηγύρι της Παναγιάς

Έφτασε ο καιρός που οι αναμνήσεις πλήθυναν… Δεν το λεγες ποτέ, πώς θα φτανε τούτη η εποχή! 
Σε πλησμονή οι θύμησες, ξεπερνούν πλέον κατά πολύ στο ζύγι της ζωής τα όνειρα. Είναι όμορφο να αναπολείς, υπό μία προϋπόθεση όμως και μόνο! Αν δοξολογείς συνεχώς τη μακροθυμία του Θεού, αν όλα σου τα θυμητάρια τα στρέφεις προς τον ουρανό, αν τους δίνεις Χριστό έστω κι αν τότε τούτες οι θύμησες σου οι παιδικές , οι νεανικές, δεν είχαν μέσα τους διόλου, έστω κι αν Αυτός ήταν μόνο μια κάποια αιτία που μετατράπηκε από τον ψεύτη κόσμο σε μία χρήσιμη αφορμή. Θυμάσαι λοιπόν τις γιορτάδες μέρες, των Χριστουγέννων το δωδεκαμέρι, το Πάσχα της μοσκόφυτης πλάσης, το καλοκαίρι των Αγίων και των ξωκκλησιών. Και ψάχνεις να βρεις μέσα τους, πίστη και μυστήριο και το θεανθρώπινο πρόσωπο του Ιησού. Και συναντάς έθιμα και συνταγές και αγαπημένα πρόσωπα που έφυγαν και ήχους και μυρωδιές και γεύσεις. Μα Πουθενά ο Χρηστός Κύριος. Αχ εκείνα τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου, με τις σημαιοστόλιστες πλατείες, τα πολλά φώτα, τις ψησταριές, τον πάγο και τις μουσικές ως το πρωί…Μα είναι παραμονή της Παναγίας! Ξημερώνει η μετάσταση της! 
Έχει νήστεμα αυστηρό και απόψε! Πώς θα ξυπνήσει ο κόσμος αύριο; Ξημέρωσε και ακόμα χορεύουν! 
Ω ποιοί χορεύουν! Θυμάσαι τα νιάτα μας; Ως το πρωί χορός και έπειτα εκεί γύρω στις 10:00 με 10:30 ως την πλατεία να ξανασυναντηθούμε, και ένα κερί στα βιαστικά να ανάψουμε μέσα στην εκκλησία που ο Παπάς κάνει απόλυση…Έχει και λαχειοφόρο και a la tre ... και ωραίους άρτους και …την γιορτάσαμε και φέτος την Παναϊτσα!
Είναι όμορφο να θυμάσαι, αρκεί να μπορείς να γυρίζεις στο τότε και να τα αλλάζεις όλα!
 Αυτό θαρρούμε είναι μετάνοια αδελφοί μου! Να γυρίσεις πίσω, να σιγάσεις τις μουσικές, να χαμηλώσεις τα φώτα και να μεταφέρεις το πανηγύρι απολείτουργα, όπως γινόταν στα παλιότερα χρόνια, όταν όλοι οι νηστευτές, οι δεκαπεντιστάδες λειτουργημένοι και κοινωνημένοι, όρθρου βαθέος έρχονταν στην εκκλησία να ακούσουν τα υπέροχα καθίσματα……
Ἀναβόησον Δαυΐδ, τίς ἡ παροῦσα Ἑορτή; Ὁ πάντιμος χορός, τῶν σοφῶν Ἀποστόλων, ἠθροίσθη θαυμαστῶς, τοῦ κηδεῦσαι ἐνδόξως, τὸ σῶμα της Πανυμνήτου Θεοτόκου και τον Πέτρο ένδακρυ να καταπλήττεται ορώμενος την Παρθένο τρανῶς ἡπλωμένην ὑπτίαν …
Να γινόμασταν πάλι παιδιά και νέοι να ξανά πανηγυρίζαμε (συναθροισμένοι, συναγμένοι για να θυμηθούμε και την όμορφη αυτή λέξη το πανηγύρι, παν+αγείρω, συγκεντρώνω, συναθροίζω) και να μην αφήναμε στιγμή να περνά και να καταγράφεται ως μία από τις πολλές ασήμαντες που ζήσαμε, ως δήθεν σημαντικές και μνημειώδεις. Αλλά δόξα τη μακροθυμία του Κυρίου, που φέτος θα ξανά πανηγυρίσουμε και δεν θα αφήσουμε ούτε μία λέξη, ούτε ένα νόημα να το καλύψει ο ήχος της ορχήστρας, καμιά ψησταριά να σκεπάσει του θυμιάματος την δέηση, κανέναν προβολέα να σβήσει το φως των ικετευτικών χεριών, που αναζητούν το θείο Έλεος δια πρεσβειών της απειρογάμου Θεοτόκου.  

Στη μηχανή του ευλογημένου Χρόνου λοιπόν, να γυρίσουμε στο τότε και παραμονές της πανσέπτου μεταστάσεως της υπερενδόξου Δεσποίνης ημών και αειπαρθένου Θεομήτορος, να εισέλθουμε στο Καθολικό ενός ταπεινού Μοναστηρίου που πανηγυρίζει! Στη σκιά του Κισσάβου! 
Πώς λάμπει τούτος ο Παπάς που βγαίνει να κηρύξει, πριν ακουστούν τα απόστιχα του εσπερινού! Χρυσό το στόμα του, μέλι ξεβγαίνει μαζί με τις λέξεις! Μια-μια αυτές στολίζουν το κουβούκλιο της Παναγίας μας !
1979! Εσπερινός της κοιμήσεως! Πατήρ Αθανάσιος Μυτιληναίος! Αυτά τα ομιλήματα έχουν σχεδόν την ηλικία αυτού που αναπολεί! Ξεκινά να μιλά. Πολλά είναι αυτά που νοσταλγούμε χωρίς να τα έχουμε ζήσει! Να μια τέτοια στιγμή στην σημερινή μας εκπομπή ! Τώρα που τίποτα δεν είναι δεδομένο μέσα σε απαγορεύσεις αναστολές, ακυρώσεις, στρεβλώσεις και νοθεύσεις, ας μην αφήνουμε καμιά στιγμή να μνημονεύεται για τα ασήμαντα για τις ψυχές, μα από ανεξίτηλες γραφές στο κέντρο της καρδιάς μας! Εκεί, με πύρινα γράμματα η λέξη Ιησούς, δια πρεσβειών Εκείνης που μεγάλωσε τη βασιλεία Του.

                                                                              

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

Τρία παιδιά στην σκιά της Μεγαλόχαρης !

 


 


Να εμπιστευθώ στην Παναγιά την πάσαν μου ελπίδα !

Θαύματα και θαυμάσια μες στις αυλές της είδα !

Μικρά παιδιά κι ανήμποροι μπροστά της γονατίζουν !

Στην σκιά της Μεγαλόχαρης με δάκρυα μετανίζουν !

Αυτές οι θεραπευτικές σκιές της Μάνας όλου του κόσμου !

Καταφυγή και σκέπη και ευσκιόφυλλο δέντρο, μέσα στ Αυγούστου το ανηφόρι !

Πόσοι δεν τις αναζήτησαν ! Σε κανέναν η Κυρία Θεοτόκος δεν την αρνήθηκε τούτη την σκιά!

Ποια μάνα αρνείται στο πονεμένο της παιδί την αγκαλιά της ! Ιδίως όταν αυτό το παιδί έχει πάναγνη ψυχούλα που δεν την πότισε ποτέ το δηλητήριο της αμαρτίας!

Θα μεσιτεύσει η Κυρία Θεοτόκος πάντοτε προς το συμφέρον της αιτήσεως , αιώνια οδηγός , άνασσα κι ανάσα !

Αυτά τα παιδιά θα συναντήσουμε σήμερα !

 Τρία μικρά παιδιά ! Τρεις αγαθές ψυχές βρίσκονται παραμονές και ανήμερα Δεκαπενταύγουστο στις αυλές της Πανάχραντης Κυράς !

Η Ευπραξούλα , ο Γιώργος και η Αρετή !

Μια σκιά κι ένα φιλί της Παναγίας μας,  να δίνει ελπίδα, θεραπεία και μνήμες αγιαστικές !

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς !

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή

https://www.youtube.com/watch?v=KpkbuQErtgc&t=190s&ab_channel=%CE%A3%CF%84%CE%B5%CF%86%CE%B1%CE%9D%CE%AF%CE%B1%CE%A3%CF%84%CE%AD%CE%A6%CE%B7

9 Αυγ 2021

Τα ξερόφυλλα θ΄ανθίσουν...


Κοιτάς τα καμένα και κλαίς….

Θωρείς και ακούς τους νεκροζώντανους τούτου του κόσμου,  να φανερώνουν πλέον …περήφανα και επηρμένα  ,  του υποσυνειδήτου τους τα κάποτε κρυμμένα κάτω απ την πλουμιστή  ευσεβοφάνεια, δηλητηριώδη  ένστικτα …

Ως πότε να υπομείνω;  μου λες …

Κοίταξε αδελφέ μου το ξωκλήσι της Αγίας Τριάδας !

Ολόλευκο και μακάριο σαν τις ψυχές εκείνων που ονειδίστηκαν και διώχτηκαν ένεκεν Εκείνου…

Κοίτα και στην ...δροσοβόλο περίβολο του !

Ούτε τα ξερά φύλλα δεν κάηκαν …

Το ελάχιστο δεν θα είχε πέσει απ το κλαδί αν Εκείνος δεν το επέτρεπε …

«Ὑπομένων ὑπέμεινα τὸν Κύριον, καὶ προσέσχε μοι καὶ εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου»

(Ψαλ. λθ΄ [39] 2).

Νώντας Σκοπετέας

09-08-2021

6 Αυγ 2021

ΘΕΟΜΗΝΙΑ...

Οι σοφοί κατά Θεόν άνθρωποι, τα ταπεινά του κόσμου ,
οι διαλεχτοί και διδαχτοί του Κυρίου,
που δεν χρειάζονται κανένα ομίλημα και κανένα κείμενο περισπούδαστου "πνευματικού καθοδηγητή" για να λάβουν πνευματικές αποφάσεις και να απαντήσουν στα διλήμματα του ...σύγχρονου πραιτορίου,
παρά μόνο την βεβαία και ασφαλή συνείδησή τους,
ποτέ δεν χρησιμοποιούν φράσεις του τύπου : φυσική καταστροφή , κλιματολογική αλλαγή και άλλα τέτοια ασύνετα, παρά μόνο μια :
ΘΕΟΜΗΝΙΑ !
Του Θεού η μάνητα, θέτει νου και απερινόητα , μα τόσο παιδαγωγικά, αποκαλύπτει το μέγα Του έλεος ...
...ὅσας ἔδειξάς μοι θλίψεις πολλὰς καὶ κακάς, καὶ ἐπιστρέψας ἐζωοποίησάς με, καὶ ἐκ τῶν ἀβύσσων τῆς γῆς πάλιν ἀνήγαγές με.
( Ψαλμ.70,20)
Νώντας Σκοπετέας
6-8-2021

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~