main menu

Επιλέξτε ετικέτα για εμφάνιση των αντιστοιχων αναρτήσεων. Αρχική Σελίδα

Απενεργοποιημένη Λειτουργία

19 Φεβ 2022

Χώμα και Χριστός…Καθρέφτης κι Ουρανός …

 

-Τι σχέση έχει αυτό με τον Χριστό; Μη τα συνδέεις όλα μαζί Του! Αυτό είναι κάτι εντελώς ασυναφές!

-Μόλις συνειδητοποιήσεις,πως όλα ξεκινούν και τελειώνουν από Εκείνον και σε Εκείνον, τότε θα μπορέσεις να δεις! Τώρα τα μάτια της ψυχής σου….είναι κλειστά!

-Μα πως είναι δυνατόν να συζητάμε για ένα τέτοιο θέμα και εσύ να μου προβάλλεις σαν αιτία το ότι δεν είναι ο Χριστός στο κέντρο της ζωής μου;  Εσύ σε όλα,  μα σε όλα βάζεις πρώτα τον Χριστό;

Είναι ένας…κοινός  διάλογος, ίσως και με την άγρυπνη συνείδησή μας,  αυτός που σας μεταφέραμε αδελφοί μου, με αφορμή όλα αυτά τα ζοφερά που διάγουμε! Προβληματισμοί, διλήμματα ,αυτοεκβιαστικά τις περισσότερες φορές, εκούσια… αδιέξοδα! Ειλικρινά προβληματιζόμαστε πολύ, όταν σε διάφορα από τα παραπάνω ακούμε: Αυτό το θέμα δεν είναι πνευματικό! Μα όλα είναι πνευματικά! Τα πάντα έχουν αυτήν την διάσταση! Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω.15:5) λέει ο Χριστός μας σε όλους εμάς ασίγαστα και αιώνια! Τα πάντα από Αυτόν και σε Αυτόν! Τα πάντα και εν πάσι Χριστός! (Κολ.3,11)  γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του προς Κολοσσαείς!…τὰ πάντα δι' αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται·….. καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων, καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε…(Κολ.1,16-17)

Ο Θείος Παύλος τα είπε! Εσύ αδελφέ μου, ταλαίπωρε εαυτέ μου τα βιώνεις; Τον έχεις τον Χριστό Πατέρα, αρχή και τέλος και κέντρο της βιωτής σου; Έτσι θέλεις να πιστεύεις;

Θα  σας διηγηθούμε μια απάντηση που μας εστάλη για να μας προσγειώσει, όταν στο πολύ κοντινό παρελθόν, αναρωτηθήκαμε για το αν ο Χριστός δεσπόζει στη ζωή μας! Πρόσφατα λοιπόν σε μια συνεργασία που είχαμε με αγαπητή συνάδελφο στην υπηρεσία που εργαζόμαστε, θελήσαμε να αναγνώσουμε τον αριθμό, την ταυτότητα μιας αναρτημένης πράξης, μιας απόφασης στο διαδίκτυο . Ξεκινήσαμε λοιπόν να εκφωνούμε γράμματα και αριθμούς, όσο το δυνατόν πιο καθαρά και με εύηχο τρόπο, ώστε να αποφευχθούν τυχόν λάθη. Τα σύμφωνα γράμματα, επειδή είναι εύκολο να παρακουστούν, πάντοτε συνηθίζουμε να λέμε μαζί τους και μια συνοδή  λέξη που ξεκινά από αυτά για ασφάλεια. Λέμε Φ όπως φωτιά, Ψ όπως ψωμί, Ξ όπως ξύλο κ.ο.κ.  Μέσα στην ταυτότητα εκείνου του εγγράφου,  υπήρχε και το γράμμα Χ. Στον ειρμό της υπαγόρευσης λοιπόν,  είπαμε μεταξύ των υπολοίπων γραμμάτων και το Χ όπως χώμα! Η συνάδελφος σταμάτησε και μας κοίταξε απορημένη. Τότε εμείς επαναλάβαμε: -Χ όπως χώμα! γιατί σταμάτησες; Χαμογέλασε εκείνη και μας διαβίβασε το μήνυμα γροθιά στο στομάχι του εγώ μας!

-Σταμάτησα , γιατί περίμενα να πεις Χ όπως Χριστός !

Λάβαμε την απάντηση! Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολύ! Για να σταθεί ο Ήλιος της Δικαιοσύνης, ο Χριστός στο κέντρο , θέλει δουλειά και αγώνα ως την τελευταία μας αναπνοή! Δεν ήταν τυχαία η επιλογή της λέξης χώμα! Ό,τι πιο κοντινό σε εμάς το χώμα! Αυτό το χωμάτινο, το χοϊκό , το σάρκινο του κόσμου, του εχθρού της ψυχής! Ο πρώτος Αδάμ δεσπόζει! Ο Δεύτερος, ο Νέος  Αδάμ τις περισσότερες φορές μπαίνει στο περιθώριο, στη γωνιά σε ένα προσκυνητάρι, στα σύννεφα! Ο εξαπατηθείς, χωματένιος, ψυχικός  άνθρωπος  με τα απονεκρωμένα πνευματικά του αισθητήρια, ο θνητός και φθαρτός, ο υποδουλωμένος, στα αμετάνιωτα πάθη, ο νεκρός και απολωλώς, ο καθρέφτης μας!

                   

Ο άλλοτε άσωτος και αναζήσας, ο αλλοιωμένος από τον Θείο Έρωτα πνευματικός, επουράνιος άνθρωπος με την πολυόμματη ψυχή, εν μετανοία και εξομολογήσει, σύναιμος και σύσσωμος Χριστού, ο Ουρανός μας!

Χώμα και Χριστός! Στην παλαίστρα της αιώνιας απολύτρωσης! Όπως μας το μεταφέρει ξανά ο Θείος Παύλος στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του:

 ….ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐκ γῆς  χοϊκός, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος ὁ Κύριος ἐξ οὐρανοῦ.  οἷος ὁ χοϊκός, τοιοῦτοι καὶ οἱ χοϊκοί, καὶ οἷος ὁ ἐπουράνιος, τοιοῦτοι καὶ οἱ ἐπουράνιοι. καὶ καθὼς ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ χοϊκοῦ, φορέσομεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.( Α΄Κορ.15,47-49)

 Και καθώς φορέσαμε σαν άλλο ρούχο την φορεσιά την χωμάτινη, έτσι θα ενδυθούμε ξανά την χιονοφεγγαρόφωτη στολή της ψυχής, την πρώτη και βγαλμένη φορεσιά, την εικόνα του επουράνιου ανθρώπου. Εκείνος ο σπλαχνικός Πατέρας στο κέντρο ! Πρώτη θύμηση , πρώτη καταφυγή, πρώτη αναζήτηση! Χωρίς Χριστό Κύριο και Αρχηγό, ένα τίποτα, χώμα ξερό και άνυδρο γεμάτο ζιζάνια! Το Χ και το Ψ,  δεσπόζοντα όπως το χώμα και το ψέμα!

 Ο Χριστός παντού! Και το Φ του φόβου…ουδαμού!

Νώντας Σκοπετέας

Απόσπασμα από ομότιτλη εκπομπή .

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...

Ας επιλέξουμε ...Το τίμημα ή το αντίτιμο ...
Βαπτίστηκες και αναγεννήθηκες ... Μετανόησες κάτω από πετραχήλι και ξαναβαπτίστηκες ... Μετέλαβες τα άχραντα μυστήρια και ένιωσες ξανά βαπτισμένος εις το όνομα του τρισυπόστατου Θεού ... Υπάρχει ακόμα ένα βάπτισμα το τέταρτο κατά σειρά .. το βάπτισμα της ομολογίας ...στο αίμα της Πίστης ... Άραγε πόσοι από εμάς θα το αγαπήσουμε ; Τον Αναστάντα Θεό ας ομολογήσουμε ...Και ας πληρώσουμε το τίμημα της Ομολογίας ...όχι το αντίτιμο της απωλείας ...! Καλό Παράδεισο ! ( Νώντας Σκοπετέας. 2009)

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας Νεκταρία Καραντζή

Απολυτίκιο Αγίου Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου. Ακούστε το από την αδελφή μας  Νεκταρία Καραντζή
Τον θαυμάσιον μύστην Χριστού υμνήσωμεν , Μηλεσίου το κλέος και των Γερόντων φωνή , την βοήθειαν ημών και διόρασιν ˙ Τον αναπαύσαντα σοφώς τας ψυχάς των ασθενών , του πνεύματος συνεργεία . Πορφύριον Καυσοκαλυβίτην ,επικαλέσωμεν άπαντες. // Nώντας Σκοπετέας 27-11-2013 Απολυτίκιο με την ευκαιρία της επισήμου Αγιοκατατάξεως του Γέροντος Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου . Σημ: Το απολυτίκιο δεν περιέχεται σε αναγνωρισμένη ακολουθία , αλλά είναι προϊόν ευλαβείας και απέραντης ευγνωμοσύνης , προς τον Μεγάλο Άγιο του Θεού , στην μεγάλη η μέρα της Αγιοκατατάξεώς του .

Ουράνια Συντροφιά...

Ουράνια Συντροφιά...
Παλαιά συνηθίζαμε, κατά την εορτή των Θεοφανείων, ν' αγιάζομε τα σπίτια. Κάποια χρονιά επήγα κι εγώ κι αγίαζα. Χτυπούσα τις πόρτες των διαμερισμάτων, μου ανοίγανε κι έμπαινα μέσα ψάλλοντας: "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...". Όπως πήγαινα στην οδό Μαιζώνος, βλέπω μια σιδερένια πόρτα. Ανοίγω, μπαίνω μέσα στην αυλή, που ήταν γεμάτη από μανταρινιές, πορτοκαλιές, λεμονιές, και προχωρώ στη σκάλα. Ήταν μια σκάλα εξωτερική, που ανέβαινε πάνω και κάτω είχε υπόγειο. Ανέβηκα τη σκάλα, χτυπάω την πόρτα και παρουσιάζεται μια κυρία. Αφού μου άνοιξε, εγώ άρχισα κατά τη συνήθειά μου το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου, Κύριε...". Με σταματάει απότομα. Εν τω μεταξύ με ακούσανε και δεξιά κι αριστερά στο διάδρομο βγαίνανε κοπέλες απ' τα δωμάτια. "Κατάλαβα, έπεσα σε οίκο ανοχής", είπα μέσα μου. Η γυναίκα μπήκε μπροστά μου να μ' εμποδίσει. -Να φύγεις, μου λέει. Δεν κάνει αυτές να φιλήσουν το Σταυρό. Να φιλήσω εγώ το Σταυρό και να φύγεις, σε παρακαλώ. Εγώ τώρα πήρα σοβαρό και επιτιμητικό ύφος και της λέω: -Εγώ δεν μπορώ να φύγω! Εγώ είμαι παπάς, δεν μπορώ να φύγω! Ήλθα εδώ ν' αγιάσω. -Ναι, αλλά δεν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές. -Μα δεν ξέρομε αν κάνει να φιλήσουν το Σταυρό αυτές ή εσύ. Διότι αν με ρωτήσει ο Θεός και ζητήσει να Του πω ποιος κάνει να φιλήσει το Σταυρό, οι κοπέλες ή εσύ, μπορεί να έλεγα: "Οι κοπέλες κάνει να τον φιλήσουν και όχι εσύ. Οι ψυχές τους είναι πιο καλές από τη δική σου". Εκείνη τη στιγμή εκοκκίνησε λίγο. Της λέω λοιπόν: -Άσε τα κορίτσια να φιλήσουν το Σταυρό. Τους έκανα νόημα να πλησιάσουν. Εγώ πιο μελωδικά από πρώτα έψαλλα το "Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου Σου Κύριε...", διότι είχα μια χαρά μέσα μου, που ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα να πάω και σ' αυτές τις ψυχές. Φιλήσανε όλες το Σταυρό. Ήταν όλες περιποιημένες, με τις πολύχρωμες φούστες κ.λπ. Και τους είπα: -Παιδιά μου, χρόνια πολλά. Ο Θεός μάς αγαπάει όλους. Είναι πολύ καλός και "βρέχει επί δικαίους και αδίκους". Όλοι Τον έχομε Πατέρα και για όλους μας ενδιαφέρεται ο Θεός. Μόνο να φροντίσομε να Τον γνωρίσομε και να Τον αγαπήσουμε κι εμείς και να γίνομε καλοί. Να Τον αγαπήσετε και θα δείτε πόσο ευτυχισμένες θα είστε. Κοιτάξανε απορημένες. Κάτι πήρε η ψυχούλα τους η ταλαιπωρημένη. -Χάρηκα, τους λέω τέλος, που μ' αξίωσε ο Θεός να έλθω σήμερα και να σας αγιάσω. Χρόνια πολλά! -Χρόνια πολλά, είπαν κι εκείνες κι έφυγα./Γ.Πορφύριος

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...

η προσευχή του Κυρ -Φώτη...
Σε ευχαριστώ, Κύριε πολυέλεε, σε υμνώ, σε δοξάζω, γιατί μ' έπλασες από το τίποτα. Αλλά δεν μ' έπλασες μοναχά μια φορά, αλλά και κάθε μέρα με πλάθεις από το τίποτα, επειδή και κάθε μέρα με βγάζεις από τον ίσκιο του θανάτου που ξαναπέφτω. Μέσα στον ακαταμέτρητο τον κόσμο, μέσα στη μερ­μηγκιά των ανθρώπων, είμαι ένα τίποτα. Ο κάθε άνθρωπος είναι ένα τίποτα. Και μολαταύτα τον κάθε άνθρωπο τον θυμάσαι και τον βρίσκεις και τον τραβάς προς εσένα, και τον ζωοποιείς από πεθαμένον, και τον ξαναπλάθει το πατρικό χέρι σου, σαν να είναι ο καθένας μας μοναχά αυτός στον κόσμο. Η κραταιά δύναμή σου βαστά όλη την κτίση κι' όλες τις ψυχές σαν νάναι μια και μοναχή. Και τις κάνεις να νοιώσουνε την αθανασία σαν νάναι μια και μονάχη η καθεμιά και σε νοιώθουνε πατέρα τους σπλαχνικόν, που δεν κουράζεται να συχωρά και να ξαναπλάθει τον εαυτό μας, που πεθαίνει κάθε ώρα από την αμαρτία. ~Φώτης Κόντογλου~