-Ευχαριστώ αφεντικό είπε η γυναίκα με το θλιμμένο πρόσωπο παίρνοντας στα χέρια της το διπλωμένο χαρτονόμισμα ….-Ο Θεός να σχωράει τα πεθαμένα σου …
Αφεντικό δεν τον είχαν πει ποτέ ξανά ..πως θα μπορούσε άλλωστε ….Η γυναίκα με το τυλιγμένο στο κεφάλι μαντήλι και το θλιμμένο χαμόγελο , δίπλα στον ανοιχτό κάδο με τα σκουπίδια των …αφεντικών , έμεινε πίσω να αναζητά σπλάχνα οικτιρμών στο κρύο και στις σκισμένες σακούλες , με τα απομεινάρια της αδιαφορίας και της παγωμένης καρδιάς κάθε αφεντικού …Το βράδυ στο Απόδειπνο λέγοντας το Άσπιλε Αμόλυντε την θυμήθηκε και πάλι , όταν έφτασε στο : ἐν δέ τή φοβερά ἡμέρα τῆς κρίσεως…
Σκέφτηκε τότε πως δίπλα σε κάθε ανοιχτό κάδο με σκουπίδια στέκεται ο ίδιος ο Χριστός και περιμένει όλους τους ευλογημένους του Πατρός του ,να χορτάσουν πεινασμένες, βασανισμένες ψυχές που γίνονται όλο και πιο αμέτρητες κάθε μέρα που ξημερώνει , και που σαν τον φτωχό Λάζαρο καρτερούν μερικά ψιχία αγάπης και ελέους από τους αδερφούς τους …
Ο Αφέντης Χριστός στην φοβερά ημέρα της κρίσεως …
Νώντας Σκοπετέας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε τα σχόλιά σας εδώ...